Thuis
alle pijlers
bonje BIJ de buren...
donderdag 15 juli 2010 om 20:53
Sinds eind vorig jaar woon ik samen met mijn vriend. Hartstikke leuk en ik woon fijn in ons huisje. Ik ben overigens in het huis van mijn vriend gaan wonen, hij woont er al een aantal jaar.
Alleen wordt sinds deze zomer mijn woonplezier een beetje op de proef gesteld. Namelijk door de buren. Ik heb niet veel met de buren, groet ze vriendelijk gedag en heb me aan het begin netjes voorgesteld. Ze zijn wel wat stug en verder dan een vriendelijk gedag komt het niet. Maakt ook niet uit. Wat het probleem dan wel is. De buren hebben kleinkinderen (jongens van 2,5 en 5 jaar) en een paar dagen in de week passen ze op hen. Het zijn echte donderstenen, ze komen soms hier spelen wanneer de zoon van mijn vriend hier is. Maar goed, het zijn kinderen en het gaat niet over de grenzen. Eigenlijk zijn het superlieve kinderen. Nu weet ik dat vreemde ogen dwingen, misschien dat het daar aan ligt. Want zoals vandaag wordt er al de hele dag gescholden op de kinderen. Vanmorgen vroeg toen we nog op bed lagen hoorde ik het eerste scheldwoord door de tuin vliegen.
Met name de buurman (hun opa dus) kan behoorlijk bulderen (hij heeft een hele zware stem) en tekeer gaan. De kinderen krijgen echt vanalles om hun oren: van kankerjong tot stinkmongool. Ik word er gewoon onpasselijk van. Enkele weken geleden viel het me al een keer op. Toen bleef de buurman maar doorgaan, onderwijl het oudste jongetje heel hard huilend "sorry opa" riep en bleef roepen. Ik voelde me erg naar en wist me geen houding te nemen. Ik heb toen laten merken dat ik in de tuin zat en dat hielp, het gescheld nam af. Ik hoopte dat het daar bij bleef, maar helaas.
Vandaag is het dus weer heel de dag raak: Kutjong, kankerkind...vanálles. Stiekem hoopte ik dat hun moeder hier wel wat van zou zeggen, maar die scheld even vrolijk mee. Vanavond waren ze aan het barbecueen en wederom gescheld en getier. Ook door moeder en vader. Met zijn drieen gaan ze dan tekeer. Het verschrikkelijk om te horen. Het zijn nog kinderen...
Door het gescheld ben ik ook met andere ogen naar de buurman gaan kijken. De buurvrouw daarentegen lijkt me wel een lieve vrouw. Zij is de boel altijd aan het sussen en troosten.
Ik wil hier heel graag wat van zeggen of in ieder geval wat mee doen want het gaat echt heel ver. Ik heb met mijn vriend hierover gesproken. Hij kent ze al wat langer en zegt dat het "altijd zo gaat". En wat ik er mee wil bereiken als ik er wat van ga zeggen
Wat zouden jullie doen?
(as we speak krijgt de oudste van de twee weer de volle laag..zo naar)
Alleen wordt sinds deze zomer mijn woonplezier een beetje op de proef gesteld. Namelijk door de buren. Ik heb niet veel met de buren, groet ze vriendelijk gedag en heb me aan het begin netjes voorgesteld. Ze zijn wel wat stug en verder dan een vriendelijk gedag komt het niet. Maakt ook niet uit. Wat het probleem dan wel is. De buren hebben kleinkinderen (jongens van 2,5 en 5 jaar) en een paar dagen in de week passen ze op hen. Het zijn echte donderstenen, ze komen soms hier spelen wanneer de zoon van mijn vriend hier is. Maar goed, het zijn kinderen en het gaat niet over de grenzen. Eigenlijk zijn het superlieve kinderen. Nu weet ik dat vreemde ogen dwingen, misschien dat het daar aan ligt. Want zoals vandaag wordt er al de hele dag gescholden op de kinderen. Vanmorgen vroeg toen we nog op bed lagen hoorde ik het eerste scheldwoord door de tuin vliegen.
Met name de buurman (hun opa dus) kan behoorlijk bulderen (hij heeft een hele zware stem) en tekeer gaan. De kinderen krijgen echt vanalles om hun oren: van kankerjong tot stinkmongool. Ik word er gewoon onpasselijk van. Enkele weken geleden viel het me al een keer op. Toen bleef de buurman maar doorgaan, onderwijl het oudste jongetje heel hard huilend "sorry opa" riep en bleef roepen. Ik voelde me erg naar en wist me geen houding te nemen. Ik heb toen laten merken dat ik in de tuin zat en dat hielp, het gescheld nam af. Ik hoopte dat het daar bij bleef, maar helaas.
Vandaag is het dus weer heel de dag raak: Kutjong, kankerkind...vanálles. Stiekem hoopte ik dat hun moeder hier wel wat van zou zeggen, maar die scheld even vrolijk mee. Vanavond waren ze aan het barbecueen en wederom gescheld en getier. Ook door moeder en vader. Met zijn drieen gaan ze dan tekeer. Het verschrikkelijk om te horen. Het zijn nog kinderen...
Door het gescheld ben ik ook met andere ogen naar de buurman gaan kijken. De buurvrouw daarentegen lijkt me wel een lieve vrouw. Zij is de boel altijd aan het sussen en troosten.
Ik wil hier heel graag wat van zeggen of in ieder geval wat mee doen want het gaat echt heel ver. Ik heb met mijn vriend hierover gesproken. Hij kent ze al wat langer en zegt dat het "altijd zo gaat". En wat ik er mee wil bereiken als ik er wat van ga zeggen
Wat zouden jullie doen?
(as we speak krijgt de oudste van de twee weer de volle laag..zo naar)
donderdag 15 juli 2010 om 21:01
Jakker, wordt er bij het lezen al onpasselijk van. Ik ben niet supermoeder en ook ik kan mijn kind weleens achter het behang plakken, maar dit soort scheldwoorden tegen zulke kleine mensjes. Onbegrijpelijk.
Zou je het AMK kunnen inschakelen? Het lijkt me toch een vorm van mishandeling om als kind op deze manier uitgescholden te worden. Het lijkt me pijn doen. Hoe moeten die kleintjes zich voelen? Al niet te denken aan het voorbeeld wat ze krijgen.
Zou je het AMK kunnen inschakelen? Het lijkt me toch een vorm van mishandeling om als kind op deze manier uitgescholden te worden. Het lijkt me pijn doen. Hoe moeten die kleintjes zich voelen? Al niet te denken aan het voorbeeld wat ze krijgen.
donderdag 15 juli 2010 om 21:03
Afgelopen weekend waren ze hier om in het badje te spelen. Ik heb toen stiekem gecontroleerd op blauwe plekken. Ik weet het, heel erg. Als ze hier zijn, doen ze natuurlijk wel wat ondeugends. Maar hee, het zijn jonge kinderen en ondeugd zit er nu eenmaal in. Als ik heel duidelijk zeg dat iets niet kan, houden ze zich er ook aan. En als ik ze tegenkom op straat, begroeten ze me altijd heel erg leuk en enthousiast. Vragen ook hoe het gaat met de baby. De kinderen he...de (groot)ouders blijven stug.
Het AMK had ik ook al aangedacht. Maar ik twijfelde nog, misschien is het wel een optie om te bellen om advies in te winnen.
Het AMK had ik ook al aangedacht. Maar ik twijfelde nog, misschien is het wel een optie om te bellen om advies in te winnen.
Krijg er tranen van in m'n ogen.
donderdag 15 juli 2010 om 21:11
Pfoeh...fijn dat ik hier een beetje begrip krijg. Ik voelde me er een beetje alleen in staan, gezien de reactie van mijn vriend. En ik voel me dus ook al heel de dag teveel in mijn eigen huis.
Het is eigenlijk al zo erg dat wanneer de buurman hier voor in de tuin staat, dat ik door de achterdeur de straat op ga. Ik kan die man niet meer luchten of zien.
Het is eigenlijk al zo erg dat wanneer de buurman hier voor in de tuin staat, dat ik door de achterdeur de straat op ga. Ik kan die man niet meer luchten of zien.
donderdag 15 juli 2010 om 21:12
donderdag 15 juli 2010 om 21:13
Vreselijk zeg, dat schelden. Voor sommige mensen lijkt het wel normaal om zo tekeer te gaan tegen elkaar, of de kinderen.
Ik weet niet zo goed wat ik zou doen. Het zou op het puntje van mijn tong liggen om er iets van te zeggen, maar of ik het echt zou durven...
In het AMK zou ik in elk geval geen vertrouwen hebben. Ik heb laatst een melding gedaan waarvan ik zeker weet dat vader zowel de kinderen als moeder slaat en waarbij moeder een mes heeft getrokken naar vader en het AMK..... nam mijn melding niet in behandeling. (Heel lang verhaal en dit is even kort door de bocht hoor). In dit geval gaat het om scheldwoorden, want ik zelf heel erg vind, maar ik geloof niet dat ze hier iets mee zullen doen.
Blijft denk ik over; de buren aanspreken. Wat je er mee bereikt? Je hebt in elk geval geprobeerd er iets aan te doen. Ook al helpt het niets, je hebt het geprobeerd. En wie weet helpt het wel iets...
Ik weet niet zo goed wat ik zou doen. Het zou op het puntje van mijn tong liggen om er iets van te zeggen, maar of ik het echt zou durven...
In het AMK zou ik in elk geval geen vertrouwen hebben. Ik heb laatst een melding gedaan waarvan ik zeker weet dat vader zowel de kinderen als moeder slaat en waarbij moeder een mes heeft getrokken naar vader en het AMK..... nam mijn melding niet in behandeling. (Heel lang verhaal en dit is even kort door de bocht hoor). In dit geval gaat het om scheldwoorden, want ik zelf heel erg vind, maar ik geloof niet dat ze hier iets mee zullen doen.
Blijft denk ik over; de buren aanspreken. Wat je er mee bereikt? Je hebt in elk geval geprobeerd er iets aan te doen. Ook al helpt het niets, je hebt het geprobeerd. En wie weet helpt het wel iets...
donderdag 15 juli 2010 om 21:20
