Psyche
alle pijlers
Ervaringen co-ouderschap met heel kleine kinderen (0-2 jaar)
dinsdag 24 augustus 2010 om 11:41
Hoi,
Zijn er hier ook mensen die ervaring hebben met een co-ouderschap met een heel jong kind/kinderen? Mijn ex en ik zijn uit elkaar gegaan toen mijn dochtertje net 1 was. We zijn nu een half jaar verder en helaas zitten we nog middenin de scheidingsperikelen. Ik heb vaak veel twijfels over de zorgverdeling, niet in de laatste plaats omdat mijn ex en ik er heel andere ideeën op na houden over wat goed voor ons kind is en omdat de communicatie tussen mij en hem erg slecht gaat.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden gelukkig goed. Ze is vrolijk en ontwikkelt zich goed. Natuurlijk merk ik wel dat de situatie invloed op haar heeft. Zeker toen we net uit elkaar waren had ze moeite met slapen en kreeg ze erge driftbuien. Ik heb het idee dat ze inmiddels begint te wennen aan het wonen in twee huizen en alle verschillende verzorgers die ze gedurende de week meemaakt. Ze gaat drie dagen naar de creche, één dag in de week past oma op en verder ziet ze de helft van de week haar vader, de andere helft van de week mij. Mijn ex heeft nu ook nog een oppas aan huis geregeld voor eens in de 14 dagen, wéér iemand erbij waar ze aan moet wennen... Ik vind dat afschuwelijk. Mijn ex had toegezegd een dag minder te gaan werken zodat we allebei een vierdaagse werkweek hebben en de zorg echt eerlijk verdeeld kan worden - mijn ex is overigens degene die hamert op co-ouderschap. Helaas is hij van gedachten veranderd, blijft dus gewoon fulltime werken en besteedt ons kind op 'zijn dagen' zoveel mogelijk uit.
Ik heb er allerlei emoties en gedachten over die per dag en per situatie ook nog eens sterk wisselen. Mijn advocaat wordt inmiddels een beetje gek van me, omdat ik zo van links naar rechts wordt geworpen en geen duidelijke koers vaar. De waarheid is dat ik oprecht niet weet wat het beste is voor mijn kind. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het goed is als een kind zowel door vader als moeder wordt verzorgd en bovendien vind ik niet dat ik het recht heb een vader zijn kind 'af te nemen'. Maar het doet me tegelijkertijd zo'n pijn om te merken en te zien dat hij, ondanks het feit dat hij stáát op een co-ouderschap, zichzelf en zijn werk op één zet en dan ook nog vindt dat hij het prima heeft geregeld voor ons kind. Ze is nog zo klein... en hij bekommert zich er niet om dat ze hem nodig heeft, dat juist nu haar karakter zich vormt en dat het voor haar zo waardevol zou zijn als papa wél een dag in de week met haar in de speeltuin zou zitten i.p.v. op kantoor. Hij vindt dat allemaal onzin, sentimenteel gejammer van mijn kant. Zijn uitgangspunt is 'ze redt zich wel'. Maar ze is anderhalf
(
Heeft iemand een soortgelijke ervaring? Hoe ga je hier het beste mee om?
Zijn er hier ook mensen die ervaring hebben met een co-ouderschap met een heel jong kind/kinderen? Mijn ex en ik zijn uit elkaar gegaan toen mijn dochtertje net 1 was. We zijn nu een half jaar verder en helaas zitten we nog middenin de scheidingsperikelen. Ik heb vaak veel twijfels over de zorgverdeling, niet in de laatste plaats omdat mijn ex en ik er heel andere ideeën op na houden over wat goed voor ons kind is en omdat de communicatie tussen mij en hem erg slecht gaat.
Met mijn kind gaat het naar omstandigheden gelukkig goed. Ze is vrolijk en ontwikkelt zich goed. Natuurlijk merk ik wel dat de situatie invloed op haar heeft. Zeker toen we net uit elkaar waren had ze moeite met slapen en kreeg ze erge driftbuien. Ik heb het idee dat ze inmiddels begint te wennen aan het wonen in twee huizen en alle verschillende verzorgers die ze gedurende de week meemaakt. Ze gaat drie dagen naar de creche, één dag in de week past oma op en verder ziet ze de helft van de week haar vader, de andere helft van de week mij. Mijn ex heeft nu ook nog een oppas aan huis geregeld voor eens in de 14 dagen, wéér iemand erbij waar ze aan moet wennen... Ik vind dat afschuwelijk. Mijn ex had toegezegd een dag minder te gaan werken zodat we allebei een vierdaagse werkweek hebben en de zorg echt eerlijk verdeeld kan worden - mijn ex is overigens degene die hamert op co-ouderschap. Helaas is hij van gedachten veranderd, blijft dus gewoon fulltime werken en besteedt ons kind op 'zijn dagen' zoveel mogelijk uit.
Ik heb er allerlei emoties en gedachten over die per dag en per situatie ook nog eens sterk wisselen. Mijn advocaat wordt inmiddels een beetje gek van me, omdat ik zo van links naar rechts wordt geworpen en geen duidelijke koers vaar. De waarheid is dat ik oprecht niet weet wat het beste is voor mijn kind. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het goed is als een kind zowel door vader als moeder wordt verzorgd en bovendien vind ik niet dat ik het recht heb een vader zijn kind 'af te nemen'. Maar het doet me tegelijkertijd zo'n pijn om te merken en te zien dat hij, ondanks het feit dat hij stáát op een co-ouderschap, zichzelf en zijn werk op één zet en dan ook nog vindt dat hij het prima heeft geregeld voor ons kind. Ze is nog zo klein... en hij bekommert zich er niet om dat ze hem nodig heeft, dat juist nu haar karakter zich vormt en dat het voor haar zo waardevol zou zijn als papa wél een dag in de week met haar in de speeltuin zou zitten i.p.v. op kantoor. Hij vindt dat allemaal onzin, sentimenteel gejammer van mijn kant. Zijn uitgangspunt is 'ze redt zich wel'. Maar ze is anderhalf
(Heeft iemand een soortgelijke ervaring? Hoe ga je hier het beste mee om?
dinsdag 24 augustus 2010 om 11:48
Een kind heeft er baat bij om zowel haar vader als haar moeder te zien. Waarom niet een proefperiode in convenant laten opnemen: na ... maanden evalueren.
De effecten die jij opnoemt: driftig, slechter slapen, tja ik denk dat dat bij de gemiddelde kinderen van die leeftijd voorkomt,
Wat betreft andere opvattingern mbt opvoeding, daar zul je je (mits ze niet in levensgevaar komt) bij neer moeten leggen. Wie zegt dat jouw manier de beste is?
De effecten die jij opnoemt: driftig, slechter slapen, tja ik denk dat dat bij de gemiddelde kinderen van die leeftijd voorkomt,
Wat betreft andere opvattingern mbt opvoeding, daar zul je je (mits ze niet in levensgevaar komt) bij neer moeten leggen. Wie zegt dat jouw manier de beste is?
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:01
Nare situatie, artemyz, kan me voorstellen dat je je zorgen maakt over je dochter.
Even praktisch: je hebt een ouderschapsovereenkomst toch? Ik neem aan dat daarin is opgenomen dat jullie beiden 4 dagen gaan werken zodat de kleine maar 3 dagen naar het KDV hoeft, want dat is wat je zegt. Je zegt dat je dochter ook nog naar oma gaat? Dat betekent dat ze al 4 dagen opvang heeft, waarom is er dan nog extra opvang nodig? Jij werkt 4 dagen dus de kleine kan de 5e dag bij jou zijn. Daar voel je je misschien fijner bij dan bij nog een extra oppas.
En wat betreft dat opvoeden: sja, dat is een kwestie van veel praten en als je er samen niet uitkomt zal je je erbij moeten neerleggen. Ieder heeft zijn eigen manier, als je allebei de helft van de tijd hebt zul je dingen anders doen, dat is bijna onvermijdelijk.
Even praktisch: je hebt een ouderschapsovereenkomst toch? Ik neem aan dat daarin is opgenomen dat jullie beiden 4 dagen gaan werken zodat de kleine maar 3 dagen naar het KDV hoeft, want dat is wat je zegt. Je zegt dat je dochter ook nog naar oma gaat? Dat betekent dat ze al 4 dagen opvang heeft, waarom is er dan nog extra opvang nodig? Jij werkt 4 dagen dus de kleine kan de 5e dag bij jou zijn. Daar voel je je misschien fijner bij dan bij nog een extra oppas.
En wat betreft dat opvoeden: sja, dat is een kwestie van veel praten en als je er samen niet uitkomt zal je je erbij moeten neerleggen. Ieder heeft zijn eigen manier, als je allebei de helft van de tijd hebt zul je dingen anders doen, dat is bijna onvermijdelijk.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:02
Als het kind bij jou zou zijn op vaders dagen werk jij ook. Dat maakt dus niks uit.
Vader heeft het recht zijn zorgdagen zo in te richten als hij goed acht. Jullie denken daar verschillend over, maar niets maakt dat jouw mening geldiger is als de zijne en hij het dus op jouw manier moet doen. Het is net zo goed zijn dochter, hij mag net zo goed beslissingen over haar nemen. Dat is een kwestie van doorbijten en er aan wennen, voor jou.
Ik co-ouder met de vader van mijn dochter sinds zij 10 maanden is. Ze is nu 7, 5 jaar en het is een stralend vrolijk meisje wat bij haar vader net zo thuis is als bij haar moeder. Ja, mijn ex doet dingen wel eens anders dan ik ze graag zou zien. Mijn dochter heeft daar eerlijk gezegd weinig last van. Ik meer dan zij, denk ik.
Vader heeft het recht zijn zorgdagen zo in te richten als hij goed acht. Jullie denken daar verschillend over, maar niets maakt dat jouw mening geldiger is als de zijne en hij het dus op jouw manier moet doen. Het is net zo goed zijn dochter, hij mag net zo goed beslissingen over haar nemen. Dat is een kwestie van doorbijten en er aan wennen, voor jou.
Ik co-ouder met de vader van mijn dochter sinds zij 10 maanden is. Ze is nu 7, 5 jaar en het is een stralend vrolijk meisje wat bij haar vader net zo thuis is als bij haar moeder. Ja, mijn ex doet dingen wel eens anders dan ik ze graag zou zien. Mijn dochter heeft daar eerlijk gezegd weinig last van. Ik meer dan zij, denk ik.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:04
Verschillen zullen er altijd zijn. Zolang vader een goede vader is zal je los moeten laten hoe hij zijn taak invult.
Mijn zoon was bijna 3 dus wel wat ouder. Ik ben wel minder gaan werken. Gaat erg goed.
Ik heb een buurman, wel co-ouderschap maar 80% bij hem. Gaat ook prima.
Het zijn jouw angsten en dat zal je dochter merken. Voor haar zal het al snel 'normaal' zijn.
Maar is er geen ander invulling mogelijk, pa bv een extra weekend en twee werkdagen meer bij jou? Of wel een co-ouderschap maar bv 60-40 oid?
Mijn zoon was bijna 3 dus wel wat ouder. Ik ben wel minder gaan werken. Gaat erg goed.
Ik heb een buurman, wel co-ouderschap maar 80% bij hem. Gaat ook prima.
Het zijn jouw angsten en dat zal je dochter merken. Voor haar zal het al snel 'normaal' zijn.
Maar is er geen ander invulling mogelijk, pa bv een extra weekend en twee werkdagen meer bij jou? Of wel een co-ouderschap maar bv 60-40 oid?
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:08
quote:Poezewoes schreef op 24 augustus 2010 @ 12:02:
Als het kind bij jou zou zijn op vaders dagen werk jij ook. Dat maakt dus niks uit.
Vader heeft het recht zijn zorgdagen zo in te richten als hij goed acht. Jullie denken daar verschillend over, maar niets maakt dat jouw mening geldiger is als de zijne en hij het dus op jouw manier moet doen. Het is net zo goed zijn dochter, hij mag net zo goed beslissingen over haar nemen. Dat is een kwestie van doorbijten en er aan wennen, voor jou.
Ik co-ouder met de vader van mijn dochter sinds zij 10 maanden is. Ze is nu 7, 5 jaar en het is een stralend vrolijk meisje wat bij haar vader net zo thuis is als bij haar moeder. Ja, mijn ex doet dingen wel eens anders dan ik ze graag zou zien. Mijn dochter heeft daar eerlijk gezegd weinig last van. Ik meer dan zij, denk ik.
TO, loslaten! Hoe hij het regelt op zijn dagen is zijn zaak en hij mag het regelen hoe hij het wil.
Als het kind bij jou zou zijn op vaders dagen werk jij ook. Dat maakt dus niks uit.
Vader heeft het recht zijn zorgdagen zo in te richten als hij goed acht. Jullie denken daar verschillend over, maar niets maakt dat jouw mening geldiger is als de zijne en hij het dus op jouw manier moet doen. Het is net zo goed zijn dochter, hij mag net zo goed beslissingen over haar nemen. Dat is een kwestie van doorbijten en er aan wennen, voor jou.
Ik co-ouder met de vader van mijn dochter sinds zij 10 maanden is. Ze is nu 7, 5 jaar en het is een stralend vrolijk meisje wat bij haar vader net zo thuis is als bij haar moeder. Ja, mijn ex doet dingen wel eens anders dan ik ze graag zou zien. Mijn dochter heeft daar eerlijk gezegd weinig last van. Ik meer dan zij, denk ik.
TO, loslaten! Hoe hij het regelt op zijn dagen is zijn zaak en hij mag het regelen hoe hij het wil.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:11
Bah wat een rot situatie voor je! Kan je het niet gooien op geen stabiele omgeving voor je kind door alle verschillende wisselende gezichten, niet goed voor de binding, geen stabiele situatie, het kind heeft er geen voordeel aan etc.
Ik noem het altijd pedagogische wisselbaden en naar mijn mening niet goed voor een kind, welke leeftijd dan ook, hoe "sterk" ze ook zijn.
Veel sterkte!
Ik noem het altijd pedagogische wisselbaden en naar mijn mening niet goed voor een kind, welke leeftijd dan ook, hoe "sterk" ze ook zijn.
Veel sterkte!
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:20
quote:salle schreef op 24 augustus 2010 @ 12:11:
Bah wat een rot situatie voor je! Kan je het niet gooien op geen stabiele omgeving voor je kind door alle verschillende wisselende gezichten, niet goed voor de binding, geen stabiele situatie, het kind heeft er geen voordeel aan etc.
Ik noem het altijd pedagogische wisselbaden en naar mijn mening niet goed voor een kind, welke leeftijd dan ook, hoe "sterk" ze ook zijn.
Veel sterkte!
Klapt stoel alvast uit...
Ik zou het niet op dingen gooien als dat niet waar is.
Ik vind het heel knap hoor van bijvoorbeeld Poezewoes. Ik moet er zelf alleen niet aan denken. Dat is ook precies de reden waarom ik geen kinderen meer wil.
Bah wat een rot situatie voor je! Kan je het niet gooien op geen stabiele omgeving voor je kind door alle verschillende wisselende gezichten, niet goed voor de binding, geen stabiele situatie, het kind heeft er geen voordeel aan etc.
Ik noem het altijd pedagogische wisselbaden en naar mijn mening niet goed voor een kind, welke leeftijd dan ook, hoe "sterk" ze ook zijn.
Veel sterkte!
Klapt stoel alvast uit...
Ik zou het niet op dingen gooien als dat niet waar is.
Ik vind het heel knap hoor van bijvoorbeeld Poezewoes. Ik moet er zelf alleen niet aan denken. Dat is ook precies de reden waarom ik geen kinderen meer wil.
Het Viva forum is papaja.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:22
Hoe bedoel je ik zal het niet gooien op "als dat niet waar is".
K snap em niet
quote:NymphadoraTonks schreef op 24 augustus 2010 @ 12:20:
[...]
Klapt stoel alvast uit...
Ik zou het niet op dingen gooien als dat niet waar is.
Ik vind het heel knap hoor van bijvoorbeeld Poezewoes. Ik moet er zelf alleen niet aan denken. Dat is ook precies de reden waarom ik geen kinderen meer wil.
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:26
Tonks, voor mijn lol doe ik het niet hoor. Liefst had ik haar veel vaker bij me. Maar aan de andere kant: Niemand wordt er slechter van. Kind niet, en ik eigenlijk ook niet. De dagen dat ze er niet is werk ik veel uren, de dagen dat er wel is kan ik dan minder werken. Op die dagen van veel uren spreek ik daarna vaak met een vriendin af voor een hapje of een borrel op terras. In de weekenden dat ze er niet is, doe ik ook dingen die met kind lastiger zijn. Het went. En het went een stuk makkelijker als je (Oh hoe ontaard ) de voordelen kan zien van niet altijd je kind om je heen hebben als alleenstaande.
Ja, ik mis haar vaak. Maar aan de andere kant: ik heb er in die 6,5 jaar kindtechnisch nog nooit doorheen gezeten. Iets wat ik veel alleenstaande moeders om mij heen wel zie gebeuren..
Ja, ik mis haar vaak. Maar aan de andere kant: ik heb er in die 6,5 jaar kindtechnisch nog nooit doorheen gezeten. Iets wat ik veel alleenstaande moeders om mij heen wel zie gebeuren..
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 augustus 2010 om 12:34
quote:salle schreef op 24 augustus 2010 @ 12:11:
Bah wat een rot situatie voor je! Kan je het niet gooien op geen stabiele omgeving voor je kind door alle verschillende wisselende gezichten, niet goed voor de binding, geen stabiele situatie, het kind heeft er geen voordeel aan etc.
Ik noem het altijd pedagogische wisselbaden en naar mijn mening niet goed voor een kind, welke leeftijd dan ook, hoe "sterk" ze ook zijn.
Veel sterkte!Het scheelt al zo'n stuk als je de dingen positief bestempeld. Als jij ze positief bekijkt, pakken ze ook positief uit. Neem bijvoorbeeld eens de pluspunten van de andere ouder als uitgangspunt, in plaats van altijd alleen maar wat hij/zij niet goed doet in jouw ogen.
Zo zeggen vader en ik over die pedagogische wisselbaden (mooie uitdrukking) dan ook: Ze krijgt het beste mee van twee werelden. Door het zo te stellen, zijn vader en ik ook beter in staat om soms te zeggen: "Ga daarmee maar naar je vader/moeder, die is daar beter in."
Ja, ik heb wel eens kritiek op dingen van vader. Maar ik benadruk liever de dingen die hij wél goed kan. Waar hij vaak beter in is dan ik. Zo pikt dochter daar ook het maximale van mee.
Bah wat een rot situatie voor je! Kan je het niet gooien op geen stabiele omgeving voor je kind door alle verschillende wisselende gezichten, niet goed voor de binding, geen stabiele situatie, het kind heeft er geen voordeel aan etc.
Ik noem het altijd pedagogische wisselbaden en naar mijn mening niet goed voor een kind, welke leeftijd dan ook, hoe "sterk" ze ook zijn.
Veel sterkte!Het scheelt al zo'n stuk als je de dingen positief bestempeld. Als jij ze positief bekijkt, pakken ze ook positief uit. Neem bijvoorbeeld eens de pluspunten van de andere ouder als uitgangspunt, in plaats van altijd alleen maar wat hij/zij niet goed doet in jouw ogen.
Zo zeggen vader en ik over die pedagogische wisselbaden (mooie uitdrukking) dan ook: Ze krijgt het beste mee van twee werelden. Door het zo te stellen, zijn vader en ik ook beter in staat om soms te zeggen: "Ga daarmee maar naar je vader/moeder, die is daar beter in."
Ja, ik heb wel eens kritiek op dingen van vader. Maar ik benadruk liever de dingen die hij wél goed kan. Waar hij vaak beter in is dan ik. Zo pikt dochter daar ook het maximale van mee.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:21
Ik snap je probleem niet...
Kind is halve week bij jou halve week bij haar vader, en er zouden drie dagen opvang nodig moeten zijn. Er zijn al 4 dagen opvang en nu komt daar dus een 5e bij?
Maar goed buiten dat ik het niet snap denk ik niet dat een vaste oppas heel veel erger is dan oma en KDV. Ook aan de oppas zal ze wennen en anders kan je oma of KDV regelen voor die dag.
Kind is halve week bij jou halve week bij haar vader, en er zouden drie dagen opvang nodig moeten zijn. Er zijn al 4 dagen opvang en nu komt daar dus een 5e bij?
Maar goed buiten dat ik het niet snap denk ik niet dat een vaste oppas heel veel erger is dan oma en KDV. Ook aan de oppas zal ze wennen en anders kan je oma of KDV regelen voor die dag.
dinsdag 24 augustus 2010 om 13:47
@poezewoes; ik ken je situatie niet maar als het zo is dat jullie kind door jullie opgevoed wordt op de dagen dat hij/zij bij jullie is, lijkt mij dat minder heftig dan dat er op de dagen van mama een oppas is, op de dagen van papa een opa/oma en dan ook nog ergens tussendoor de creche.
Ik vind het mooi hoe jij omschrijft hoe je met de positieve dingen omgaat. Inderdaad zo zou je ook moeten kijken maar het gaat mij meer om het basisgevoel van een kind. 1 thuis, zeg maar.
Ik praat makkelijk ik weet het, ik zit niet in die situatie, dus heb ik er makkelijker een oordeel over. Beroepsmatig kom ik met veel ouders in contact en zie het effect vd pedagogische wisselbaden (goed woord he?! ) op de kinderen. En dan bedoel ik dus incl de oppassen, opa's/oma's/creche/bso whatever.
Ik vind het mooi hoe jij omschrijft hoe je met de positieve dingen omgaat. Inderdaad zo zou je ook moeten kijken maar het gaat mij meer om het basisgevoel van een kind. 1 thuis, zeg maar.
Ik praat makkelijk ik weet het, ik zit niet in die situatie, dus heb ik er makkelijker een oordeel over. Beroepsmatig kom ik met veel ouders in contact en zie het effect vd pedagogische wisselbaden (goed woord he?! ) op de kinderen. En dan bedoel ik dus incl de oppassen, opa's/oma's/creche/bso whatever.
dinsdag 24 augustus 2010 om 14:26
Dag allemaal,
Bedankt voor jullie snelle en mooie reacties. Wat een fijn forum is dit toch.
Ik heb niet echt een concreet probleem... het is meer zo dat ik de hele situatie zo moeilijk vind, en niet goed weet wat wijsheid is. Ik probeer aldoor zo veel mogelijk het belang van mijn kind en mijn eigen belang uit elkaar te houden, maar dan nog. Ik weet wel dat ik los moet laten wat betreft de manier waarop mijn ex de zorg inricht en ik merk dat dat een acceptatieproces is waar ik nog maar net aan begonnen ben.
Fijn om te lezen van de andere co-moeders die positieve ervaringen hebben en met wiens kind het heel goed gaat
Dat geeft mij ook meteen weer nieuw vertrouwen dat het allemaal wel goed komt op den duur. We zitten er nu ook nog zo middenin.
Wat betreft de opppas aan huis die mijn ex nu heeft geregeld: oma kan tot het eind van het jaar niet meer oppassen dus er moet voor eens in de veertien dagen tijdelijk wat anders geregeld worden. Het is dus gelukkig niet zo dat er op mijn vrije dag iemand anders op mijn kind past.
Ik heb de afgelopen tijd regelmatig overwogen toch een omgangsregeling te bevechten in het belang van mijn dochtertje. Vooral op de momenten dat vader weer zeer duidelijk liet merken dat werk op de eerste plaats komt en hij haar vooral wil hebben op de momenten dat het hem uitkomt. Ik zou daarvoor allerlei argumenten kunnen aanhalen en sta daarmee sterk bij de rechter. Echter ik blijf er dan toch van overtuigd dat het het beste is voor mijn dochter als haar vader en ik a) on speaking terms blijven (en naar de rechter stappen zet kwaad bloed) en b) ons kind indien mogelijk door beide ouders wordt opgevoed.
Vind het gewoon heel moeilijk allemaal... wil daarom ook graag jullie ervaringen horen.
Bedankt voor jullie snelle en mooie reacties. Wat een fijn forum is dit toch.
Ik heb niet echt een concreet probleem... het is meer zo dat ik de hele situatie zo moeilijk vind, en niet goed weet wat wijsheid is. Ik probeer aldoor zo veel mogelijk het belang van mijn kind en mijn eigen belang uit elkaar te houden, maar dan nog. Ik weet wel dat ik los moet laten wat betreft de manier waarop mijn ex de zorg inricht en ik merk dat dat een acceptatieproces is waar ik nog maar net aan begonnen ben.
Fijn om te lezen van de andere co-moeders die positieve ervaringen hebben en met wiens kind het heel goed gaat
Dat geeft mij ook meteen weer nieuw vertrouwen dat het allemaal wel goed komt op den duur. We zitten er nu ook nog zo middenin.Wat betreft de opppas aan huis die mijn ex nu heeft geregeld: oma kan tot het eind van het jaar niet meer oppassen dus er moet voor eens in de veertien dagen tijdelijk wat anders geregeld worden. Het is dus gelukkig niet zo dat er op mijn vrije dag iemand anders op mijn kind past.
Ik heb de afgelopen tijd regelmatig overwogen toch een omgangsregeling te bevechten in het belang van mijn dochtertje. Vooral op de momenten dat vader weer zeer duidelijk liet merken dat werk op de eerste plaats komt en hij haar vooral wil hebben op de momenten dat het hem uitkomt. Ik zou daarvoor allerlei argumenten kunnen aanhalen en sta daarmee sterk bij de rechter. Echter ik blijf er dan toch van overtuigd dat het het beste is voor mijn dochter als haar vader en ik a) on speaking terms blijven (en naar de rechter stappen zet kwaad bloed) en b) ons kind indien mogelijk door beide ouders wordt opgevoed.
Vind het gewoon heel moeilijk allemaal... wil daarom ook graag jullie ervaringen horen.
dinsdag 24 augustus 2010 om 14:38
Vader wil graag co-ouderen en toont zich dus betrokken. Welliswaar op een andere manier dan jij, maar: zie boven. Als jij een betrokken vader wilt houden, dan is co-ouderschap daar een goede manier voor.
Vaders die hun kinderen maar één keer in de veertien dagen een weekend zien, zijn vaak veel minder betrokken bij hun kinderen. Niet omdat ze dat niet kunnen of willen, maar uit zelfbescherming. Als je 12 van de 14 dagen je kind moet missen dan ga je dood van verdriet als je je heel erg betrokken voelt..... Dus dan maar wat minder betrokken. Bovendien richt je je leven heel anders in, als je je kind maar zo weinig ziet. Je kunt veel minder makkelijk flexibel zijn in de zorg voor je kinderen (maar dat wordt je dan vaak wel verweten..).
Salle: ook binnen huwelijken is er vaak sprake van twee banen, kdv, logeren bij opa en oma, een oppas als ouders eens een avondje weg willen, peuterspeelzaal. Zo ziet het leven van veel hedendaagse gezinnen er nu eenmaal uit. Kinderen van gescheiden ouders hebben inderdaad één 'bad' extra. Dan kan dat beter een goed vertrouwd bad zijn, dan een bad waar je maar één keer in de veertien dagen even in mag.
Vaders die hun kinderen maar één keer in de veertien dagen een weekend zien, zijn vaak veel minder betrokken bij hun kinderen. Niet omdat ze dat niet kunnen of willen, maar uit zelfbescherming. Als je 12 van de 14 dagen je kind moet missen dan ga je dood van verdriet als je je heel erg betrokken voelt..... Dus dan maar wat minder betrokken. Bovendien richt je je leven heel anders in, als je je kind maar zo weinig ziet. Je kunt veel minder makkelijk flexibel zijn in de zorg voor je kinderen (maar dat wordt je dan vaak wel verweten..).
Salle: ook binnen huwelijken is er vaak sprake van twee banen, kdv, logeren bij opa en oma, een oppas als ouders eens een avondje weg willen, peuterspeelzaal. Zo ziet het leven van veel hedendaagse gezinnen er nu eenmaal uit. Kinderen van gescheiden ouders hebben inderdaad één 'bad' extra. Dan kan dat beter een goed vertrouwd bad zijn, dan een bad waar je maar één keer in de veertien dagen even in mag.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 augustus 2010 om 16:07
Poezewoes wat omschrijf jij het mooi!
Het is alleen zo dat ik zo'n duidelijke mening heb omdat ik zoveel leed heb gezien op werk en prive met al die wisselingen vd wacht.
Hier heeft TO niets aan en ik wil er ook niet in de put trekken maar het is idd een ongunstige situatie die je zo gunstig mogelijk kan maken.
Ken 1 stel, die het in mijn ogen, ideaal doet naar gelang de situatie. Kinderen wonen bij moeder. Vader komt ongeveeer 3 keer per week avondeten en brengt de kids naar bed. Verder reist moeder regelmatig voor haar werk en is vader in dat huis.
Als de kinderen ouder zijn, is vader van plan om een groter huis dan hij nu heeft te kopen/huren vlakbij het huis van moeder waar de kinderen zelf heen kunnen.
Hier zit een weloverwogen keuze achter van beide ouder. Zij willen 1 basishaven voor hun kinderen
TO; succes en ik hoop dat je in een situatie terecht komt waarin jij en je kind je allebei prettig voelen! (en vader niet te vergeten )
Het is alleen zo dat ik zo'n duidelijke mening heb omdat ik zoveel leed heb gezien op werk en prive met al die wisselingen vd wacht.
Hier heeft TO niets aan en ik wil er ook niet in de put trekken maar het is idd een ongunstige situatie die je zo gunstig mogelijk kan maken.
Ken 1 stel, die het in mijn ogen, ideaal doet naar gelang de situatie. Kinderen wonen bij moeder. Vader komt ongeveeer 3 keer per week avondeten en brengt de kids naar bed. Verder reist moeder regelmatig voor haar werk en is vader in dat huis.
Als de kinderen ouder zijn, is vader van plan om een groter huis dan hij nu heeft te kopen/huren vlakbij het huis van moeder waar de kinderen zelf heen kunnen.
Hier zit een weloverwogen keuze achter van beide ouder. Zij willen 1 basishaven voor hun kinderen
TO; succes en ik hoop dat je in een situatie terecht komt waarin jij en je kind je allebei prettig voelen! (en vader niet te vergeten )
dinsdag 24 augustus 2010 om 16:34
Salle, dat is een mooie oplossing voor de kinderen. De vraag is alleen of dat overeind kan blijven als er bijvoorbeeld nieuwe partners in het spel komen.
Je bent uit elkaar, dat heb je gedaan om een eigen leven te kunnen gaan leiden, omdat je niet meer samen kon leven. Als je nog zo verbonden met elkaar blijft vanwege de kinderen, had je in mijn ogen ook niet uit elkaar hoeven gaan. Als vader er toch zo vaak is, er toch nog zo intensief wordt samengeleefd, waarom dan het huis uit gegaan? Nog beter voor de kinderen is gewoon blijven.
Ik ken ook de oplossingen dat kinderen in het huis blijven en ouders beiden en eigen (kleine) woning hebben. Wie de zorgbeurt heeft, is bij het kind in huis.
Al dit soort constructies zijn prachtig, maar lopen stuk als er nieuwe partners komen.
Je bent uit elkaar, dat heb je gedaan om een eigen leven te kunnen gaan leiden, omdat je niet meer samen kon leven. Als je nog zo verbonden met elkaar blijft vanwege de kinderen, had je in mijn ogen ook niet uit elkaar hoeven gaan. Als vader er toch zo vaak is, er toch nog zo intensief wordt samengeleefd, waarom dan het huis uit gegaan? Nog beter voor de kinderen is gewoon blijven.
Ik ken ook de oplossingen dat kinderen in het huis blijven en ouders beiden en eigen (kleine) woning hebben. Wie de zorgbeurt heeft, is bij het kind in huis.
Al dit soort constructies zijn prachtig, maar lopen stuk als er nieuwe partners komen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 augustus 2010 om 16:38
Over al die wisselingen: soms kun je niet anders. Met een weekendregeling heb je nog steeds wisselingen en dan ook nog met een minder vertrouwd adres.
Maar het kind gaat naar haar vader, niet naar nog een oppas. Dat vind ik een heel groot verschil. Door co-ouderschap te realiseren is de thuisbasis bij vader net zo veilig als bij moeder.
Die wisselingen hoeven niet negatief te zijn. Ze zijn zo negatief als ouders er lading aan geven. Zodra kinderen naar school gaan, wordt het over het algemeen al een stuk rustiger met het aantal wisselingen en dan zijn de kinderen pas vier jaar.
Eén ding maakt het zeker gedoemd te mislukken: Als je met negatieve gedachten iets aangaat wat met een positieve blik heel goed kan werken.
Maar het kind gaat naar haar vader, niet naar nog een oppas. Dat vind ik een heel groot verschil. Door co-ouderschap te realiseren is de thuisbasis bij vader net zo veilig als bij moeder.
Die wisselingen hoeven niet negatief te zijn. Ze zijn zo negatief als ouders er lading aan geven. Zodra kinderen naar school gaan, wordt het over het algemeen al een stuk rustiger met het aantal wisselingen en dan zijn de kinderen pas vier jaar.
Eén ding maakt het zeker gedoemd te mislukken: Als je met negatieve gedachten iets aangaat wat met een positieve blik heel goed kan werken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
