Thuis
alle pijlers
Hondenbezitters en hun levensstijl- en visie
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:10
Sinds zaterdag heb ik een Zwitserse witte Herder. Drie jaar oud, een lieve, gevoelige en leergierige herplaatser die al goed opgevoed is maar ook nog wel het een en ander te leren heeft.
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.
De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
dinsdag 31 augustus 2010 om 14:44
quote:Wintermuts schreef op 31 augustus 2010 @ 14:33:
[...]
positief betekent hier een plus als in een som, als in iets toevoegen, en negatief als een min, dus iets weghalen.
Er wordt niet beweerd dat schoppen nu zo'n positieve manier van honden trainen is.
Dit dus ja Daarom schreef ik al: het is een hele wetenschappelijke methode en wil je het helemaal begrijpen dan kan je er beter een boek over aanschaffen want ik leg het vast niet in een keer duidelijk uit.
Daarom zette ik er ook bij: de voorbeelden die ik geef zijn geen suggesties van mij om te doen. Dus nee, mijn advies is niet om de hond te schoppen
[...]
positief betekent hier een plus als in een som, als in iets toevoegen, en negatief als een min, dus iets weghalen.
Er wordt niet beweerd dat schoppen nu zo'n positieve manier van honden trainen is.
Dit dus ja Daarom schreef ik al: het is een hele wetenschappelijke methode en wil je het helemaal begrijpen dan kan je er beter een boek over aanschaffen want ik leg het vast niet in een keer duidelijk uit.
Daarom zette ik er ook bij: de voorbeelden die ik geef zijn geen suggesties van mij om te doen. Dus nee, mijn advies is niet om de hond te schoppen
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 31 augustus 2010 om 14:45
quote:Star_2 schreef op 31 augustus 2010 @ 14:33:
Star vanaf iPhone:
Spijker, je deed me denken aan trainster waar wij bij trainden met hond.
Ah zo. Nee ik ben het niet, zijn ook zo veel trainers, dat zou wel heel veel toeval zijn he!
Wat ik doe is heus niet uniek, dit is een vrij grote stroming in hondenmensenland.
Star vanaf iPhone:
Spijker, je deed me denken aan trainster waar wij bij trainden met hond.
Ah zo. Nee ik ben het niet, zijn ook zo veel trainers, dat zou wel heel veel toeval zijn he!
Wat ik doe is heus niet uniek, dit is een vrij grote stroming in hondenmensenland.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 31 augustus 2010 om 14:51
Wij hebben sinds 2,5 maand een Amerikaanse Stafford. Ze is nu bijna 5 maanden. Wat een verrijking van ons leven!
Ik wilde zelf eigenlijk liever geen hond i.v.m. poetstik. Maar goed, mijn partner heeft altijd een hond gewild. Toen werden we voorgesteld aan onze lieve schat. Nou, een lik in mijn nek en ik was om. Hoe bedoel je abrupt van gedachten veranderen.
Ik heb erg moeten wennen aan een hond in huis, maar inmiddels kan ik geen dag meer zonder haar. (Wel is ze twee dagen per week bij mijn ouders, als wij beide moeten werken, dat gaat perfect!) Ze is ontzettend lief en slim (leergierig). Ze luisterde al best snel. Was al heel snel zindelijk. Kan goed met andere honden overweg. Erg fijn natuurlijk. We oefen een aantal keren per dag op een speelse manier de commando's, en het duurt niet lang of ze heeft ze onder de knie. We zijn er natuurlijk nog niet, ze moet natuurlijk nog meer leren, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. we zouden naar hondentraining gaan, maar daar hebben we inmiddels van af gezien. Het gaat ons zelf prima af. Ook doordat we van een hondentrainer adviezen krijgen. Hij is een kennis van ons.
Wij hebben ook geen heel strak ritme met haar. Er wil wel eens 1 a 1,5 uur tussen het uitgaan zitten en ook tussen het eten wil het wel eens verschillen. Ze meld zich toch wel zelf.
Andere mensen zullen ons wel voor gek verklaren als ze ons zo thuis zouden zien. We behandelen haar streng maar toch ook als een prinses. Zij ligt op de beste plaatsen, zij krijgt de meeste knuffels en kusjes. Zij krijgt in verhouding duurder voer dan ons, wil madam spelen, dan spelen we. Niet altijd natuurlijk, maar ze weet ons wel te paaien met likjes en scheve oortjes.
Oh oh, als ik er al aan denk haar ooit te moeten missen draait mijn hart zich al om. Bah!
Ik wilde zelf eigenlijk liever geen hond i.v.m. poetstik. Maar goed, mijn partner heeft altijd een hond gewild. Toen werden we voorgesteld aan onze lieve schat. Nou, een lik in mijn nek en ik was om. Hoe bedoel je abrupt van gedachten veranderen.
Ik heb erg moeten wennen aan een hond in huis, maar inmiddels kan ik geen dag meer zonder haar. (Wel is ze twee dagen per week bij mijn ouders, als wij beide moeten werken, dat gaat perfect!) Ze is ontzettend lief en slim (leergierig). Ze luisterde al best snel. Was al heel snel zindelijk. Kan goed met andere honden overweg. Erg fijn natuurlijk. We oefen een aantal keren per dag op een speelse manier de commando's, en het duurt niet lang of ze heeft ze onder de knie. We zijn er natuurlijk nog niet, ze moet natuurlijk nog meer leren, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. we zouden naar hondentraining gaan, maar daar hebben we inmiddels van af gezien. Het gaat ons zelf prima af. Ook doordat we van een hondentrainer adviezen krijgen. Hij is een kennis van ons.
Wij hebben ook geen heel strak ritme met haar. Er wil wel eens 1 a 1,5 uur tussen het uitgaan zitten en ook tussen het eten wil het wel eens verschillen. Ze meld zich toch wel zelf.
Andere mensen zullen ons wel voor gek verklaren als ze ons zo thuis zouden zien. We behandelen haar streng maar toch ook als een prinses. Zij ligt op de beste plaatsen, zij krijgt de meeste knuffels en kusjes. Zij krijgt in verhouding duurder voer dan ons, wil madam spelen, dan spelen we. Niet altijd natuurlijk, maar ze weet ons wel te paaien met likjes en scheve oortjes.
Oh oh, als ik er al aan denk haar ooit te moeten missen draait mijn hart zich al om. Bah!
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:07
Jammer dat Cesar Millan achter de schermen zo'n nare man blijkt te zijn, maar gelukkig is wat hij vóór de schermen zegt of doet zo gek nog niet, dus hopelijk kan dit geen kwaad, zoals bijv. toen men massaal aan de wurgkettingen ging omdat Martin Gaus hier mee kwam.
Ik ben trouwens net als Spijker niet van de roedeltheorie en ik hoef niet persé boven de hond te staan, zolang ik maar duidelijk en consequent ben. Verder doe ik ook aan positieve beloning maar totaal niet aan koekjes, want ik wil dat de hond mijn aanraking/aai als beloning ziet en niet het koekje dat ik in mijn hand heb.
Ik ben vooral gespecialiseerd in wilde en moeilijke katten en ik hanteer de "wildekattenmethode" zoals ik dat zelf noem (dus vooral rustig het vertrouwen winnen) ook bij honden en gek genoeg werkt dit ontzettend goed, ook bij dominante en/of probleemhonden.
Nu heb ik geen hond, want ik kan er nu niet goed genoeg voor zorgen ivm werk en werk ik ook niet meer actief met honden maar op een kinderboederij, maar ik vind het nog steeds heerlijk om honden om me heen te hebben. Ze zorgen er inderdaad voor dat je totaal in het hier en nu bent, maar dat doen alle dieren eigenlijk wel. Een leven zonder dieren is voor mij geen fijn leven.
Ik ben trouwens net als Spijker niet van de roedeltheorie en ik hoef niet persé boven de hond te staan, zolang ik maar duidelijk en consequent ben. Verder doe ik ook aan positieve beloning maar totaal niet aan koekjes, want ik wil dat de hond mijn aanraking/aai als beloning ziet en niet het koekje dat ik in mijn hand heb.
Ik ben vooral gespecialiseerd in wilde en moeilijke katten en ik hanteer de "wildekattenmethode" zoals ik dat zelf noem (dus vooral rustig het vertrouwen winnen) ook bij honden en gek genoeg werkt dit ontzettend goed, ook bij dominante en/of probleemhonden.
Nu heb ik geen hond, want ik kan er nu niet goed genoeg voor zorgen ivm werk en werk ik ook niet meer actief met honden maar op een kinderboederij, maar ik vind het nog steeds heerlijk om honden om me heen te hebben. Ze zorgen er inderdaad voor dat je totaal in het hier en nu bent, maar dat doen alle dieren eigenlijk wel. Een leven zonder dieren is voor mij geen fijn leven.
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:07
Andere mensen zullen ons wel voor gek verklaren als ze ons zo thuis zouden zien. We behandelen haar streng maar toch ook als een prinses. Zij ligt op de beste plaatsen, zij krijgt de meeste knuffels en kusjes. Zij krijgt in verhouding duurder voer dan ons, wil madam spelen, dan spelen we. Niet altijd natuurlijk, maar ze weet ons wel te paaien met likjes en scheve oortjes.
Oh oh, als ik er al aan denk haar ooit te moeten missen draait mijn hart zich al om. Bah![/quote]
Ohhh das herkenbaar!! Mijn hond is een softcoated wheaten terrier, blond, harig en gewoon ontzettend lief. Misschien niet van de slimste maar ach.....
Ook hij heeft regelmatig betere koeken(denk ik..) in z'n trommeltje dan wij hebben. En ik ben er van overtuigd dat ik het niet goed doe....behandel hem vaak niet als hond maar als mens. Praat tegen hem, laat de radio zacht voor hem als ik weg moet. Speciaal voor hem een dekentje op de bank....eigenlijk te gek.
Oh oh, als ik er al aan denk haar ooit te moeten missen draait mijn hart zich al om. Bah![/quote]
Ohhh das herkenbaar!! Mijn hond is een softcoated wheaten terrier, blond, harig en gewoon ontzettend lief. Misschien niet van de slimste maar ach.....
Ook hij heeft regelmatig betere koeken(denk ik..) in z'n trommeltje dan wij hebben. En ik ben er van overtuigd dat ik het niet goed doe....behandel hem vaak niet als hond maar als mens. Praat tegen hem, laat de radio zacht voor hem als ik weg moet. Speciaal voor hem een dekentje op de bank....eigenlijk te gek.
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:43
O, Nachtspook, die is zeker stoer en prachtig bovendien. Ik zal ook proberen een foto van mijn hond te plakken later.
Spijker: blijf vooral op je stokpaard zitten want ik vind het vreselijk interessant! En tegelijkertijd vind ik het ook wel raar om jou om je mening te vragen want het is je vak dus eigenlijk moet ik je ervoor betalen en dat wil ik ook graag (woon je toevallig in Brabant?) maar da's nogal ondoenlijk op een forum.
Duidelijk verhaal schreef je, begrepen. Is die handeling van mij (stoppen met spelen als Jack blaft) dan ook verkéérd en zo ja: hoe zorg ik er dan voor dat hij niet als een debiel in die tuin staat te blaffen?
Spijker: blijf vooral op je stokpaard zitten want ik vind het vreselijk interessant! En tegelijkertijd vind ik het ook wel raar om jou om je mening te vragen want het is je vak dus eigenlijk moet ik je ervoor betalen en dat wil ik ook graag (woon je toevallig in Brabant?) maar da's nogal ondoenlijk op een forum
.Duidelijk verhaal schreef je, begrepen. Is die handeling van mij (stoppen met spelen als Jack blaft) dan ook verkéérd en zo ja: hoe zorg ik er dan voor dat hij niet als een debiel in die tuin staat te blaffen?
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:44
quote:iris1969 schreef op 31 augustus 2010 @ 15:07:
Verder doe ik ook aan positieve beloning maar totaal niet aan koekjes, want ik wil dat de hond mijn aanraking/aai als beloning ziet en niet het koekje dat ik in mijn hand heb.
Dit vind ik een rare opmerking. Bij trainen zoek ik naar datgene dat de hond het meeste motiveert, en wat dat is verschilt per hond. Veel honden zijn voergemotiveert, dus dan werkt een koekje goed. Anderen willen weer liever een bal mogen halen. Ik gebruik natuurlijk ook stembeloning, maar dit is geen primaire bekrachtiger maar een secundaire. Een secundaire kan je niet aanleren zonder primaire en is ook een minder sterke motivator.
Je bedoelt waarschijnlijk dat je niet wil dat je een hond hebt die alleen doet wat je zegt als hij koek ziet. Maar daar ben ik het helemaal mee eens. Ik zorg er dan ook voor dat de hond zo snel mogelijk leert dat hij de beloning niet van te voren ziet, maar wel die beloning krijgt.
Alleen ik gebruik zeker wel voer en daar is niets mis mee.
Verder doe ik ook aan positieve beloning maar totaal niet aan koekjes, want ik wil dat de hond mijn aanraking/aai als beloning ziet en niet het koekje dat ik in mijn hand heb.
Dit vind ik een rare opmerking. Bij trainen zoek ik naar datgene dat de hond het meeste motiveert, en wat dat is verschilt per hond. Veel honden zijn voergemotiveert, dus dan werkt een koekje goed. Anderen willen weer liever een bal mogen halen. Ik gebruik natuurlijk ook stembeloning, maar dit is geen primaire bekrachtiger maar een secundaire. Een secundaire kan je niet aanleren zonder primaire en is ook een minder sterke motivator.
Je bedoelt waarschijnlijk dat je niet wil dat je een hond hebt die alleen doet wat je zegt als hij koek ziet. Maar daar ben ik het helemaal mee eens. Ik zorg er dan ook voor dat de hond zo snel mogelijk leert dat hij de beloning niet van te voren ziet, maar wel die beloning krijgt.
Alleen ik gebruik zeker wel voer en daar is niets mis mee.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:49
quote:MissSissy schreef op 31 augustus 2010 @ 15:43:
Duidelijk verhaal schreef je, begrepen. Is die handeling van mij (stoppen met spelen als Jack blaft) dan ook verkéérd en zo ja: hoe zorg ik er dan voor dat hij niet als een debiel in die tuin staat te blaffen?
Verkeerd? Nee die is helemaal niet verkeerd?
Omdat er 'negatief' staat? Dan heb ik het niet duidelijk uitgelegd. Positief betekent: iets toevoegen aan de situatie. Negatief betekent: iets wegnemen uit de situatie.
Negatieve straf gebruik ik juist graag. Dat betekent dat als een hond gedrag vertoont dat ik niet wil, ik iets dat hij fijn vindt, wegneem. Zoals aandacht.
Voorbeeld: ik kom binnen en begroet de hond. De hond springt tegen mij op, ik wil dit niet. Mogelijke reacties:
Positieve straf: ik voeg iets naars toe, ik geef bijvoorbeeld de hond een knietje of ik schreeuw.
Negatieve straf: ik haal iets fijns weg, ik hou bijvoorbeeld op met begroeten, kijk weg en geef de hond geen aandacht meer.
De tweede manier is niet alleen hondvriendelijker maar ook effectiever. (bij de eerste krijgt hij namelijk nog steeds aandacht en dat is wat hij wil, al is het negatieve aandacht, negatieve aandacht is óók aandacht)
Jouw stoppen met de bal is daarom negatieve straf. Jij haalt iets fijns weg als hij iets doet wat jij niet wil.
Ik vind t juist leuk om hier over te praten hoor. Mijn enige probleem met gratis advies geven is, dat mensen soms iets dat gratis is niet waarderen. Ik ga dus meestal 'in het wild' echt geen advies lopen geven over hoe mensen hun honden moeten opvoeden of behandelen, want dan luisteren ze niet naar me
Duidelijk verhaal schreef je, begrepen. Is die handeling van mij (stoppen met spelen als Jack blaft) dan ook verkéérd en zo ja: hoe zorg ik er dan voor dat hij niet als een debiel in die tuin staat te blaffen?
Verkeerd? Nee die is helemaal niet verkeerd?
Omdat er 'negatief' staat? Dan heb ik het niet duidelijk uitgelegd. Positief betekent: iets toevoegen aan de situatie. Negatief betekent: iets wegnemen uit de situatie.
Negatieve straf gebruik ik juist graag. Dat betekent dat als een hond gedrag vertoont dat ik niet wil, ik iets dat hij fijn vindt, wegneem. Zoals aandacht.
Voorbeeld: ik kom binnen en begroet de hond. De hond springt tegen mij op, ik wil dit niet. Mogelijke reacties:
Positieve straf: ik voeg iets naars toe, ik geef bijvoorbeeld de hond een knietje of ik schreeuw.
Negatieve straf: ik haal iets fijns weg, ik hou bijvoorbeeld op met begroeten, kijk weg en geef de hond geen aandacht meer.
De tweede manier is niet alleen hondvriendelijker maar ook effectiever. (bij de eerste krijgt hij namelijk nog steeds aandacht en dat is wat hij wil, al is het negatieve aandacht, negatieve aandacht is óók aandacht)
Jouw stoppen met de bal is daarom negatieve straf. Jij haalt iets fijns weg als hij iets doet wat jij niet wil.
Ik vind t juist leuk om hier over te praten hoor. Mijn enige probleem met gratis advies geven is, dat mensen soms iets dat gratis is niet waarderen. Ik ga dus meestal 'in het wild' echt geen advies lopen geven over hoe mensen hun honden moeten opvoeden of behandelen, want dan luisteren ze niet naar me
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:51
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:54
dinsdag 31 augustus 2010 om 15:59
Iris, ik schreef ook al: bij mijn trainingen benoem ik het helemaal niet zo. Veel te theoretisch. Maar dat was even om een klein stukje te laten zien van wat er achter zit, welke theorieën ik me op baseer.
Min en plus is misschien handiger, maar zo wordt het in de literatuur nou eenmaal niet genoemd...
Ik snap nog steeds niet wat er tegen een voerbeloning is. En de honden hier krijgen allerlei snacks en allerlei voer. Ik heb juist altijd allerlei verschillende soorten voertjes door elkaar bij me, zodat de beloning onvoorspelbaar blijft voor ze. Dat verhoogt de motivatie nog een keer, omdat ze niet weten wat ze gaan krijgen.
Naar mijn mening kan je niet werken met conditionering/clickeren om nieuwe dingen aan te leren zonder voer te gebruiken.
Kan jij mij zeggen wat het nadeel is van voer?
Sommige mensen zeggen: ik wil mijn hond niet omkopen met voer. Maar dan hebben ze het verkeerd begrepen, dat wil ik namelijk ook niet. Voer is geen omkoopmiddel, voer is de beloning. Zoals ik zelf ook werk voor een salaris. Wil niet zeggen dat ik mijn werk niet leuk vind, ik vind mijn werk hartstikke leuk. Maar als ik er geen salaris meer voor krijg komt er toch een moment dat ik er mee uitschei.
Min en plus is misschien handiger, maar zo wordt het in de literatuur nou eenmaal niet genoemd...
Ik snap nog steeds niet wat er tegen een voerbeloning is. En de honden hier krijgen allerlei snacks en allerlei voer. Ik heb juist altijd allerlei verschillende soorten voertjes door elkaar bij me, zodat de beloning onvoorspelbaar blijft voor ze. Dat verhoogt de motivatie nog een keer, omdat ze niet weten wat ze gaan krijgen.
Naar mijn mening kan je niet werken met conditionering/clickeren om nieuwe dingen aan te leren zonder voer te gebruiken.
Kan jij mij zeggen wat het nadeel is van voer?
Sommige mensen zeggen: ik wil mijn hond niet omkopen met voer. Maar dan hebben ze het verkeerd begrepen, dat wil ik namelijk ook niet. Voer is geen omkoopmiddel, voer is de beloning. Zoals ik zelf ook werk voor een salaris. Wil niet zeggen dat ik mijn werk niet leuk vind, ik vind mijn werk hartstikke leuk. Maar als ik er geen salaris meer voor krijg komt er toch een moment dat ik er mee uitschei.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:02
En Iones, dank voor het compliment. Ik bén ook heel trots op mezelf: ik vind het knap van mezelf dat ik ervoor gekozen heb mijn angst onder ogen te zien en 'm gewoon aan te gaan. Dat heeft weinig met honden te maken maar alles met de manier waarop ik in het leven sta: ik bén geen mens dat zich laat regeren door angst. Angst is altijd een slechte raadgever en brengt je alleen heel veel negativiteit en geen enkele positieve factor. Irreeele angsten dan, instinctieve angsten die maken dat je weggaat van een potentieel levensgevaarlijke situatie is goede angst, maar daarover heb ik het niet.
Ik heb me niet zomaar in deze situatie begeven. Mijn thuis is enorm belangrijk voor me, en die thuissituatie voor mij onveilig maken door er een hond in te brengen was een grote stap waarover ik lang nagedacht heb. Een hele poos geleden al zei mijn man dat-ie eraan dacht voor mij een hond aan te schaffen en ik verklaarde 'm voor gek. Maar langzaam ging dat idee wel postvatten in mijn hoofd en ging ik nadenken of dat een optie zou zijn. Van "no way" werd het "nou, misschien in een volgend leven" tot "eens nadenken dan".
Vooraf heb ik ook goed nagedacht over wat voor hond dat dan zou moeten zijn. Geen pup, ik weet van mezelf dat ik een lieve pup die ik op heb zien groeien, later niet meer als een hond zie maar nog steeds als een skeetig pupje. Een grote hond, want daar ben ik banger voor dan een kleintje. Een hond met een vriendelijk uiterlijk maar niet per definitie een heel lief uiterlijk. En terwijl ik nog dubde en wikte en woog, zag ik ineens een Zwitserse Witte Herder. Ik heb me verdiept in het karakter van dit ras, en dat stond me aan. Belangrijk was ook dat de nieuwe hond geen herplaatser met issues was, een hond met ernstige gedragsproblemen zou natuurlijk niet bij mij gepast hebben. Een hond met een fikse energie maar die ook rustig kan zijn. En dat werd dus Jack: een voormalige gezinshond die kinderen en katten gewend is (was uiteraard een voorwaarde), die geen issues heeft maar een nieuw thuis zocht wegens veranderde omstandigheden van zijn oude gezin. Perfect dus.
Ik heb me niet zomaar in deze situatie begeven. Mijn thuis is enorm belangrijk voor me, en die thuissituatie voor mij onveilig maken door er een hond in te brengen was een grote stap waarover ik lang nagedacht heb. Een hele poos geleden al zei mijn man dat-ie eraan dacht voor mij een hond aan te schaffen en ik verklaarde 'm voor gek. Maar langzaam ging dat idee wel postvatten in mijn hoofd en ging ik nadenken of dat een optie zou zijn. Van "no way" werd het "nou, misschien in een volgend leven" tot "eens nadenken dan".
Vooraf heb ik ook goed nagedacht over wat voor hond dat dan zou moeten zijn. Geen pup, ik weet van mezelf dat ik een lieve pup die ik op heb zien groeien, later niet meer als een hond zie maar nog steeds als een skeetig pupje. Een grote hond, want daar ben ik banger voor dan een kleintje. Een hond met een vriendelijk uiterlijk maar niet per definitie een heel lief uiterlijk. En terwijl ik nog dubde en wikte en woog, zag ik ineens een Zwitserse Witte Herder. Ik heb me verdiept in het karakter van dit ras, en dat stond me aan. Belangrijk was ook dat de nieuwe hond geen herplaatser met issues was, een hond met ernstige gedragsproblemen zou natuurlijk niet bij mij gepast hebben. Een hond met een fikse energie maar die ook rustig kan zijn. En dat werd dus Jack: een voormalige gezinshond die kinderen en katten gewend is (was uiteraard een voorwaarde), die geen issues heeft maar een nieuw thuis zocht wegens veranderde omstandigheden van zijn oude gezin. Perfect dus.
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:06
Ja, dat viel mij op toen ik met onze hond behendigheid ging doen.... het leek wel of alle baasjes een soort wandelende snoep-machines waren. Ik kwam daar zonder koekjes/ brokjes oid: mijn hond is (was toen) niet zo voedsel gericht...
Wilde geen brokjes oid aannnemen buitenshuis, alleen uit zijn bak. Toen noemden ze mijn hond "ontrainbaar" belachelijk, want met positieve aandacht (knuffeltje, stemverhoging) deed hij het natuurlijk net zo graag...
Inmiddels doordat de hond aan EPI lijdt, heeft voedsel een totaal andere plaats in het leven van mijn hond ingenomen. Hij is een tijd vreselijk op voedsel gericht geweest (en nog wel eigenlijk maar het is nu binnen de perken), doordat de EPI een ontstilbare honger veroorzaakte, hij deed er alles voor en hij at alles... tot en met de deur van de keuken openmaken, om zo de prullenbak leeg te kunnen eten aan toe: echt een rot-periode, waarbij we eerst dachten aan een gedragsprobleem. En bezig zijn geweest met gedragsanalyses enzo. Uiteindelijk, na veel gewichtsverlies en ontlastingproblemen toch weer terug naar de dierenarts en die stelde via het bloed de diagnose EPI:
de arme schat... hij was niet ontdeugend, maar gewoon ziek! Nu met speciaal voer, is het onder controle trouwens. Maar we zijn een tijd aan het tobben geweest hoor...
By the way EPI is een probleem wat vaker voorkomt bij witte herders, wat zich vaak op volwassen leeftijd pas openbaart... dus hou hem in je achterhoofd.... (onstilbare honger, vreemde (veel en vaak dunne, grijzige) ontlasting, en afvallen --> dierenarts bloedtest op EPI laten doen)
Wilde geen brokjes oid aannnemen buitenshuis, alleen uit zijn bak. Toen noemden ze mijn hond "ontrainbaar" belachelijk, want met positieve aandacht (knuffeltje, stemverhoging) deed hij het natuurlijk net zo graag...
Inmiddels doordat de hond aan EPI lijdt, heeft voedsel een totaal andere plaats in het leven van mijn hond ingenomen. Hij is een tijd vreselijk op voedsel gericht geweest (en nog wel eigenlijk maar het is nu binnen de perken), doordat de EPI een ontstilbare honger veroorzaakte, hij deed er alles voor en hij at alles... tot en met de deur van de keuken openmaken, om zo de prullenbak leeg te kunnen eten aan toe: echt een rot-periode, waarbij we eerst dachten aan een gedragsprobleem. En bezig zijn geweest met gedragsanalyses enzo. Uiteindelijk, na veel gewichtsverlies en ontlastingproblemen toch weer terug naar de dierenarts en die stelde via het bloed de diagnose EPI:
de arme schat... hij was niet ontdeugend, maar gewoon ziek! Nu met speciaal voer, is het onder controle trouwens. Maar we zijn een tijd aan het tobben geweest hoor...
By the way EPI is een probleem wat vaker voorkomt bij witte herders, wat zich vaak op volwassen leeftijd pas openbaart... dus hou hem in je achterhoofd.... (onstilbare honger, vreemde (veel en vaak dunne, grijzige) ontlasting, en afvallen --> dierenarts bloedtest op EPI laten doen)
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:11
quote:Spijker schreef op 31 augustus 2010 @ 15:49:
[...]
Verkeerd? Nee die is helemaal niet verkeerd?
Omdat er 'negatief' staat? Dan heb ik het niet duidelijk uitgelegd. Positief betekent: iets toevoegen aan de situatie. Negatief betekent: iets wegnemen uit de situatie.
Negatieve straf gebruik ik juist graag. Dat betekent dat als een hond gedrag vertoont dat ik niet wil, ik iets dat hij fijn vindt, wegneem. Zoals aandacht.
Voorbeeld: ik kom binnen en begroet de hond. De hond springt tegen mij op, ik wil dit niet. Mogelijke reacties:
Positieve straf: ik voeg iets naars toe, ik geef bijvoorbeeld de hond een knietje of ik schreeuw.
Negatieve straf: ik haal iets fijns weg, ik hou bijvoorbeeld op met begroeten, kijk weg en geef de hond geen aandacht meer.
De tweede manier is niet alleen hondvriendelijker maar ook effectiever. (bij de eerste krijgt hij namelijk nog steeds aandacht en dat is wat hij wil, al is het negatieve aandacht, negatieve aandacht is óók aandacht)
O fijn, dan doe ik het goed want dat soort dingen doe ik ook. Ik wil bijvoorbeeld ook niet dat Jack half op me gaat zitten tijdens het kroelen. Dat probeert-ie wél namelijk: hoe fijner hij het aaien vindt, hoe meer hij bovenop me kruipt. Wil ik niet want hij weegt 40 kilo. Ik duw 'm dan met zachte hand weg en ga iets anders doen en negeer 'm verder. Ik geloof dat dat werkt.
Mag ik je nog iets vragen? Jack heeft erg veel behoefte aan aandacht en bevestiging, hij duwt voortdurend even zijn neus tegen je aan voor een knuffel. Die geef ik dan dus ook gewoon in het kader van: als je dat nodig hebt om te wennen, dan krijg je dat. Is dat goed of moet ik dat juist niet doen?
[...]
Verkeerd? Nee die is helemaal niet verkeerd?
Omdat er 'negatief' staat? Dan heb ik het niet duidelijk uitgelegd. Positief betekent: iets toevoegen aan de situatie. Negatief betekent: iets wegnemen uit de situatie.
Negatieve straf gebruik ik juist graag. Dat betekent dat als een hond gedrag vertoont dat ik niet wil, ik iets dat hij fijn vindt, wegneem. Zoals aandacht.
Voorbeeld: ik kom binnen en begroet de hond. De hond springt tegen mij op, ik wil dit niet. Mogelijke reacties:
Positieve straf: ik voeg iets naars toe, ik geef bijvoorbeeld de hond een knietje of ik schreeuw.
Negatieve straf: ik haal iets fijns weg, ik hou bijvoorbeeld op met begroeten, kijk weg en geef de hond geen aandacht meer.
De tweede manier is niet alleen hondvriendelijker maar ook effectiever. (bij de eerste krijgt hij namelijk nog steeds aandacht en dat is wat hij wil, al is het negatieve aandacht, negatieve aandacht is óók aandacht)
O fijn, dan doe ik het goed want dat soort dingen doe ik ook. Ik wil bijvoorbeeld ook niet dat Jack half op me gaat zitten tijdens het kroelen. Dat probeert-ie wél namelijk: hoe fijner hij het aaien vindt, hoe meer hij bovenop me kruipt. Wil ik niet want hij weegt 40 kilo. Ik duw 'm dan met zachte hand weg en ga iets anders doen en negeer 'm verder. Ik geloof dat dat werkt.
Mag ik je nog iets vragen? Jack heeft erg veel behoefte aan aandacht en bevestiging, hij duwt voortdurend even zijn neus tegen je aan voor een knuffel. Die geef ik dan dus ook gewoon in het kader van: als je dat nodig hebt om te wennen, dan krijg je dat. Is dat goed of moet ik dat juist niet doen?
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:15
quote:Nachtspook schreef op 31 augustus 2010 @ 16:06:
By the way EPI is een probleem wat vaker voorkomt bij witte herders, wat zich vaak op volwassen leeftijd pas openbaart... dus hou hem in je achterhoofd.... (onstilbare honger, vreemde (veel en vaak dunne, grijzige) ontlasting, en afvallen --> dierenarts bloedtest op EPI laten doen)Is al gedaan . Ik wist dat dat bij witte herders vaak voorkomt, lijkt me trouwens goed vervelend. Jack is veel afgevallen tijdens zijn herplaatsingsperiode omdat hij stomweg stopte met eten, hij moet nu weer iets aankomen en dat lijkt geen probleem te zijn want hij heeft hier nog geen maaltijd overgeslagen.
By the way EPI is een probleem wat vaker voorkomt bij witte herders, wat zich vaak op volwassen leeftijd pas openbaart... dus hou hem in je achterhoofd.... (onstilbare honger, vreemde (veel en vaak dunne, grijzige) ontlasting, en afvallen --> dierenarts bloedtest op EPI laten doen)Is al gedaan . Ik wist dat dat bij witte herders vaak voorkomt, lijkt me trouwens goed vervelend. Jack is veel afgevallen tijdens zijn herplaatsingsperiode omdat hij stomweg stopte met eten, hij moet nu weer iets aankomen en dat lijkt geen probleem te zijn want hij heeft hier nog geen maaltijd overgeslagen.
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:21
Ja dat herken ik van even langskomen en even duwen met die neus, om even aandacht te trekken...
Ik was me daar nooit van bewust, totdat de honden-gedrags-mevrouw bij ons thuis was: ik was bang dat hij te weinig aandacht van me kreeg en dat daardoor de (hierboven EPI-verhaal) problemen werden veroorzaakt...
ze maakte me erop attent dat onze hond regelmatig eventjes bij me kwam om even een aai over zijn snoet te halen en ik die ook altijd gaf, zonder me daarvan bewust te zijn.... 't was niet erg volgens haar, eerder dat ik hem net dat kleine beetje aandacht op dat moment geef waar hij dan even behoefte aan heeft: even "checken" of ik er nog ben en of alles nog oke is. LIEF! Maar dat het niet erg is, om als het je irriteert om hem dan gewoon even naar zijn plaats/ mand/ mat / bench whatever te sturen, want hij kan ook teveel gaan vragen.
Waar is trouwens de plek van jullie dier? Alle prachtige hongenmanden/ banken/ kussens ten spijt: die van ons houdt nu eenmaal van de voordeurmat: kan hij gelijk goed in de gaten houden wie er allemaal in en uit gaat
Altijd, ook als we ergens op visite zijn, gaat hij voor de deur liggen!
Ik was me daar nooit van bewust, totdat de honden-gedrags-mevrouw bij ons thuis was: ik was bang dat hij te weinig aandacht van me kreeg en dat daardoor de (hierboven EPI-verhaal) problemen werden veroorzaakt...
ze maakte me erop attent dat onze hond regelmatig eventjes bij me kwam om even een aai over zijn snoet te halen en ik die ook altijd gaf, zonder me daarvan bewust te zijn.... 't was niet erg volgens haar, eerder dat ik hem net dat kleine beetje aandacht op dat moment geef waar hij dan even behoefte aan heeft: even "checken" of ik er nog ben en of alles nog oke is. LIEF! Maar dat het niet erg is, om als het je irriteert om hem dan gewoon even naar zijn plaats/ mand/ mat / bench whatever te sturen, want hij kan ook teveel gaan vragen.
Waar is trouwens de plek van jullie dier? Alle prachtige hongenmanden/ banken/ kussens ten spijt: die van ons houdt nu eenmaal van de voordeurmat: kan hij gelijk goed in de gaten houden wie er allemaal in en uit gaat
Altijd, ook als we ergens op visite zijn, gaat hij voor de deur liggen!
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:25
Ja nu we het weten, en daarnaar handelen is er niks meer aan de hand. Eerste jaren hebben we het gedaan met medicijn over zijn eten, poeder van de dierenarts. Nu zijn we sinds kort overgestapt op pancreasvoer van carnibest = vers (diepvries) vlees, waarin gemalen (runder) pancreas verwerkt is: dat is dus het orgaan wat stuk is, en wat de hormonen die nodig zijn voor de spijsvertering niet meer aanmaakt. Omdat die hormomen (weliswaar van een rund dan) in het voer zitten, hoeven de medicijnen niet meer door het voer.
Sinds we begonnen zijn heb ik een andere hond: hij is veeeeeel fitter, heeft veel minder honger en altijd mooie ontlasting en een stuk minder (vaak) en zijn vacht knapt op, hij stinkt niet meer naa de medicijn en hij is veel rustiger in zijn gedrag: het bevalt beter dan de medicijnen: echt sinds we overgestapt zijn op het verse vlees heb ik mijn oude hond weer terug.
Vreemd he, dat overschakelen op ander voer zoveel verschil kan maken, zelfs op het gedrag?
Voor ons nooit meer brokken!
Sinds we begonnen zijn heb ik een andere hond: hij is veeeeeel fitter, heeft veel minder honger en altijd mooie ontlasting en een stuk minder (vaak) en zijn vacht knapt op, hij stinkt niet meer naa de medicijn en hij is veel rustiger in zijn gedrag: het bevalt beter dan de medicijnen: echt sinds we overgestapt zijn op het verse vlees heb ik mijn oude hond weer terug.
Vreemd he, dat overschakelen op ander voer zoveel verschil kan maken, zelfs op het gedrag?
Voor ons nooit meer brokken!
anoniem_110900 wijzigde dit bericht op 31-08-2010 16:28
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 31 augustus 2010 om 16:51
Spijker, jouw methode lijkt erg veel op de methode van onze hondentrainster. Ik kan me er ook helemaal in vinden en heb toch al het 1 en ander uitgeprobeerd wat toch niet helemaal bij mij paste en daardoor niet werkte.
Wij hebben een erg nerveuze hond die erg snel leert, hij heeft dus ook veel verkeerde dingen aangeleerd en vertoond regelmatig agressief gedrag (grommen) als mensen bij ons thuis komen. Wij zijn hem nu helemaal opnieuw aan het trainen/conditioneren. Iedereen die binnenkomt geeft hem bijv. een koekje (bezoek=leuk). Als mensen langs zijn mand komen (wordt hij altijd nerveus van) geven ze een koekje etc.
Begint hij toch te grommen, dan leg ik hem in een andere kamer. Niet zozeer als straf, maar omdat het dan blijkbaar toch te veel voor hem is en ik wil hem alleen in situaties hebben die hij aankan, zodat we hem daarvoor kunnen belonen.
We hebben ook verschillende beloningen, afhankelijk van hoe stressvol iets voor hem is/moeilijkheid getoonde gedrag. Onze hond is vooral erg voedselgericht, dus dat is lekker makkelijk. Op nummer 1 en 2 staan stukjes vlees en kaas, op nummer 3 frolics koekjes, nummer 4 harde hondenkoekjes en nummer 5 'gewone' brokken.
Op deze manier leren we ook aan onze hond dat het leuk is wanneer andere mensen hem aaien (op dit moment wordt hij nog gekriebeld onder kin terwijl hij een koekje krijgt, later gaan we naar kriebelen op zijn kop toe en af en toe koekjes geven en een koekje geven na de tijd.
Ander gedrag dat we niet willen, negeren we gewoon (soms met moeite).
Het gaat erg langzaam vooruit (is ook niet zo gek, want hij vertoond het gedrag ook al 3 jaar), maar er IS vooruitgang.
Wanneer we buiten lopen is het een lieve hond, veel minder onrustig ook. Luister ook erg goed. Loslopende katten zijn alleen wel een probleem, heb jij misschien een idee hoe ik daarmee kan werken? Lastige is ook dat ik de kat pas zie nadat hij hem heeft gezien...
Wij hebben een erg nerveuze hond die erg snel leert, hij heeft dus ook veel verkeerde dingen aangeleerd en vertoond regelmatig agressief gedrag (grommen) als mensen bij ons thuis komen. Wij zijn hem nu helemaal opnieuw aan het trainen/conditioneren. Iedereen die binnenkomt geeft hem bijv. een koekje (bezoek=leuk). Als mensen langs zijn mand komen (wordt hij altijd nerveus van) geven ze een koekje etc.
Begint hij toch te grommen, dan leg ik hem in een andere kamer. Niet zozeer als straf, maar omdat het dan blijkbaar toch te veel voor hem is en ik wil hem alleen in situaties hebben die hij aankan, zodat we hem daarvoor kunnen belonen.
We hebben ook verschillende beloningen, afhankelijk van hoe stressvol iets voor hem is/moeilijkheid getoonde gedrag. Onze hond is vooral erg voedselgericht, dus dat is lekker makkelijk. Op nummer 1 en 2 staan stukjes vlees en kaas, op nummer 3 frolics koekjes, nummer 4 harde hondenkoekjes en nummer 5 'gewone' brokken.
Op deze manier leren we ook aan onze hond dat het leuk is wanneer andere mensen hem aaien (op dit moment wordt hij nog gekriebeld onder kin terwijl hij een koekje krijgt, later gaan we naar kriebelen op zijn kop toe en af en toe koekjes geven en een koekje geven na de tijd.
Ander gedrag dat we niet willen, negeren we gewoon (soms met moeite).
Het gaat erg langzaam vooruit (is ook niet zo gek, want hij vertoond het gedrag ook al 3 jaar), maar er IS vooruitgang.
Wanneer we buiten lopen is het een lieve hond, veel minder onrustig ook. Luister ook erg goed. Loslopende katten zijn alleen wel een probleem, heb jij misschien een idee hoe ik daarmee kan werken? Lastige is ook dat ik de kat pas zie nadat hij hem heeft gezien...
dinsdag 31 augustus 2010 om 17:29
quote:MissSissy schreef op 31 augustus 2010 @ 13:09:
Ha, Spijker, ik vind nou juist de theorie erachter erg interessant en zeker als het wetenschap is en geen geloof. Zo ben ik erg benieuwd wat positieve straf dan is en variabele ratio.
Dan moet je misschien eens "honden sneller laten leren" van Pamela Reid lezen.
En zeker geen Cesar volgen als je liever wetenschap en goede training wilt (enige positieve aan Cesar is dat hij zegt dat je kalm moet zijn en dat honden genoeg beweging moeten hebben, maar dat kan iedereen met gezond verstand gelukkig bedenken).
Ha, Spijker, ik vind nou juist de theorie erachter erg interessant en zeker als het wetenschap is en geen geloof
. Zo ben ik erg benieuwd wat positieve straf dan is en variabele ratio.Dan moet je misschien eens "honden sneller laten leren" van Pamela Reid lezen.
En zeker geen Cesar volgen als je liever wetenschap en goede training wilt (enige positieve aan Cesar is dat hij zegt dat je kalm moet zijn en dat honden genoeg beweging moeten hebben, maar dat kan iedereen met gezond verstand gelukkig bedenken).
