Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
zondag 18 juli 2010 om 15:21
Dit topic maar weer even omhoog.
Het doet me verdriet de OP van Digi te zien terwijl ze niet meer op het forum is. Ik vond het zo leuk hier met haar (en anderen, voornamelijk IrisH) te schrijven vorige zomer.
Okee, heb ik dat ook gezegd.
Zat even te denken gisteren, wat voor raar fenomeen depressie is.
Hoe groot het verschil is bij mij, tussen mijn denken als ik depressief ben, of 'gewoon'.
Een groot verschil is de creativiteit. Als ik depressief ben, ben ik NIET creatief.
Niet in kledingcombinaties, niet in ideeën, niet in creatieve oplossingen bedenken. En dat maakt het lastig, omdat ik in goeden doen juist wel van creatieve dingen houd.
Daarom vind ik het ook zo moeilijk een richting te kiezen voor werk of studie: het verschil is zo groot in wat ik kan en wil, in verschillende gemoedstoestanden.
Okee dit wilde ik even opschrijven hier, misschien wil ik er later meer over schrijven. Dan kan ik hier zien wat ik ook alweer wilde schrijven.
Het doet me verdriet de OP van Digi te zien terwijl ze niet meer op het forum is. Ik vond het zo leuk hier met haar (en anderen, voornamelijk IrisH) te schrijven vorige zomer.
Okee, heb ik dat ook gezegd.
Zat even te denken gisteren, wat voor raar fenomeen depressie is.
Hoe groot het verschil is bij mij, tussen mijn denken als ik depressief ben, of 'gewoon'.
Een groot verschil is de creativiteit. Als ik depressief ben, ben ik NIET creatief.
Niet in kledingcombinaties, niet in ideeën, niet in creatieve oplossingen bedenken. En dat maakt het lastig, omdat ik in goeden doen juist wel van creatieve dingen houd.
Daarom vind ik het ook zo moeilijk een richting te kiezen voor werk of studie: het verschil is zo groot in wat ik kan en wil, in verschillende gemoedstoestanden.
Okee dit wilde ik even opschrijven hier, misschien wil ik er later meer over schrijven. Dan kan ik hier zien wat ik ook alweer wilde schrijven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 juli 2010 om 17:25
LA ik ga even hier verder, want in het andere topic lopen 4 gesprekken door elkaar quote:lieveranoniemm schreef op 21 juli 2010 @ 17:00:
Fijn dat je mijn advies waardeert
Ik zal eens lezen op het andere topic, maar weten die mensen wel van jouw bipolaire stoornis?
Niet dat dat betekent dat een studie niet haalbaar is, maar wel dat het een stuk moeilijker is.
En ja, op jezelf wonen is een van de grootste stappen in je leven. Ik heb dat begin dit jaar gedaan (tuurlijk wel op kamers gewoond maar dan ben je ook niet alleen, en samengewoond met mijn ex) Maar echt alleen vond ik heel erg moeilijk en was echt wennen.
In de stad bij jouw ouders in de buurt lijkt me heel slim, dan is je 'vangnet' dichtbij en kun je ook misschien je psych en psv-er aanhouden.
Kun je niet een wat duurder appartement huren? Via directwonen ofzo? Als je een baan hebt kun je je ook een hogere huur veroorloven en je kunt vaak iets tijdelijks vinden via directwonen.
Ik ben echt helemaal vergeten te vragen naar dat onderzoek, sorry! Wat kwam er verder nog uit dat onderzoek, behalve je IQ?
(als je dat wilt vertellen?)
Ja dat weten ze, van de bipolaire stoornis.
Er wordt meer bedoeld dat ik me niet in alles moet laten beperken daardoor. Dat ik meer kan dan ik denk.
Ik heb inderdaad ook op studentenkamers gewoond. Dat is wel anders inderdaad. In twee steden. In één van de steden had ik een studentenvereniging en dat was echt mijn tweede huis. Soms mijn eerste Je kon er lunchen en dineren en er waren altijd bekenden aanwezig.
Dat maakt het leven wel makkelijker. Ten eerste niet het gedoe met eten koken, ten tweede hoef je je maar even alleen te voelen op je kamer en je kon naar de vereniging. Was super.
Echt alleen wonen is inderdaad een ander verhaal. Maar ik heb wel gemerkt, in die kamer die ik in juni had, dat ik heel erg prijs stel op eigen keuken en eigen sanitair. Dus geen studentenhuizen meer.
Volgens mij is het met directwonen wel flink prijzig hier. Maar ik zal eens kijken.
Ik had niks gezegd over dat onderzoek. Kreeg de uitslag in de weken dat ik nauwelijks op het forum was, en moest zelf ook even bedenken wat ik met die uitslag moest. Want ze konden me niet zozeer verder helpen, qua studieadvies enzo.
Wat er verder uit kwam is dat ik wel wat langzaam ben. Zou kunnen omdat ik het heel graag goed wilde doen en dus altijd even controleerde wat ik gedaan had.
Het tempo was vergeleken met de andere scores opvallend laag.
Maar werkgeheugen (iets dat aangetast kan zijn als je psychoses gehad hebt) was prima in orde dus dat is fijn.
Verder is mijn concentratie niet zo goed. Wist ik al en heb ik altijd al gehad. Psychologe gaf aan dat ze zelf ook concentratieproblemen heeft en dat er wel trucs zijn om er mee om te gaan.
Deze psychologe gaat helaas weg. Jammer, vond haar leuk en ze zei best rake dingen.
Fijn dat je mijn advies waardeert
Ik zal eens lezen op het andere topic, maar weten die mensen wel van jouw bipolaire stoornis?
Niet dat dat betekent dat een studie niet haalbaar is, maar wel dat het een stuk moeilijker is.
En ja, op jezelf wonen is een van de grootste stappen in je leven. Ik heb dat begin dit jaar gedaan (tuurlijk wel op kamers gewoond maar dan ben je ook niet alleen, en samengewoond met mijn ex) Maar echt alleen vond ik heel erg moeilijk en was echt wennen.
In de stad bij jouw ouders in de buurt lijkt me heel slim, dan is je 'vangnet' dichtbij en kun je ook misschien je psych en psv-er aanhouden.
Kun je niet een wat duurder appartement huren? Via directwonen ofzo? Als je een baan hebt kun je je ook een hogere huur veroorloven en je kunt vaak iets tijdelijks vinden via directwonen.
Ik ben echt helemaal vergeten te vragen naar dat onderzoek, sorry! Wat kwam er verder nog uit dat onderzoek, behalve je IQ?
(als je dat wilt vertellen?)
Ja dat weten ze, van de bipolaire stoornis.
Er wordt meer bedoeld dat ik me niet in alles moet laten beperken daardoor. Dat ik meer kan dan ik denk.
Ik heb inderdaad ook op studentenkamers gewoond. Dat is wel anders inderdaad. In twee steden. In één van de steden had ik een studentenvereniging en dat was echt mijn tweede huis. Soms mijn eerste Je kon er lunchen en dineren en er waren altijd bekenden aanwezig.
Dat maakt het leven wel makkelijker. Ten eerste niet het gedoe met eten koken, ten tweede hoef je je maar even alleen te voelen op je kamer en je kon naar de vereniging. Was super.
Echt alleen wonen is inderdaad een ander verhaal. Maar ik heb wel gemerkt, in die kamer die ik in juni had, dat ik heel erg prijs stel op eigen keuken en eigen sanitair. Dus geen studentenhuizen meer.
Volgens mij is het met directwonen wel flink prijzig hier. Maar ik zal eens kijken.
Ik had niks gezegd over dat onderzoek. Kreeg de uitslag in de weken dat ik nauwelijks op het forum was, en moest zelf ook even bedenken wat ik met die uitslag moest. Want ze konden me niet zozeer verder helpen, qua studieadvies enzo.
Wat er verder uit kwam is dat ik wel wat langzaam ben. Zou kunnen omdat ik het heel graag goed wilde doen en dus altijd even controleerde wat ik gedaan had.
Het tempo was vergeleken met de andere scores opvallend laag.
Maar werkgeheugen (iets dat aangetast kan zijn als je psychoses gehad hebt) was prima in orde dus dat is fijn.
Verder is mijn concentratie niet zo goed. Wist ik al en heb ik altijd al gehad. Psychologe gaf aan dat ze zelf ook concentratieproblemen heeft en dat er wel trucs zijn om er mee om te gaan.
Deze psychologe gaat helaas weg. Jammer, vond haar leuk en ze zei best rake dingen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 juli 2010 om 18:01
Heb nog steeds je topic niet gelezen op werk/studie, sorry.
Ik ga zo even wat eten en daarna even liggen (nogal een koortshoofd). Daarna ga ik het lezen.
Naar mijn mening is een bipolaire stoornis echt een ziekte die je behoorlijk kan (met de nadruk op kan) belemmeren in het dagelijks leven, volgens mij heb ik er weleens wat over geschreven maar manisch depressief zit bij ons in de familie (heb ik trouwens niet)
Mijn ervaring met de MD familie is ook dat als je de juiste therapie, medicatie en misschien ook wel de juiste instelling hebt, je heel ver kunt komen.
Volgens mij heb jij die drive wel en daarom denk ik dat jij er wel kunt en ook gaat halen!
Wat betreft je uitslagen, een hoog IQ verbaast mij niks
Die andere dingen, qua traagheid enzo, zijn volgens mij qua uitslag meer waardevol dan jouw hoge IQ.
Dat zijn dus de dingen waar je de komende tijd op kunt letten en waar je rekening mee kunt houden/aan kunt werken.
Dus stel je moet een boek lezen/opdracht maken/verslag maken (whatever) dan weet je van jezelf dat je daar iets langer de tijd voor moet nemen.
Een beetje wat die psychologe ook al zei, de trucjes ontdekken.
Ik denk ook dat het slim is om te gaan werken aan je verantwoordelijkheidsgevoel (teveel). Bijvoorbeeld dat vrijwilligerswerk, dan neem je zo veel hooi op je vork.
Misschien zijn dat allemaal dingen waar je het komende jaar mee aan de slag kunt gaan, je 'klaarstomen' voor je studie.
En dat naast op jezelf wonen.
Er zijn vaak rond deze periode tijdelijke woningen, van 1 maand ofzo. Misschien handig om marktplaats af te speuren naar een woning van 1 maand?
Ik ga zo even wat eten en daarna even liggen (nogal een koortshoofd). Daarna ga ik het lezen.
Naar mijn mening is een bipolaire stoornis echt een ziekte die je behoorlijk kan (met de nadruk op kan) belemmeren in het dagelijks leven, volgens mij heb ik er weleens wat over geschreven maar manisch depressief zit bij ons in de familie (heb ik trouwens niet)
Mijn ervaring met de MD familie is ook dat als je de juiste therapie, medicatie en misschien ook wel de juiste instelling hebt, je heel ver kunt komen.
Volgens mij heb jij die drive wel en daarom denk ik dat jij er wel kunt en ook gaat halen!
Wat betreft je uitslagen, een hoog IQ verbaast mij niks
Die andere dingen, qua traagheid enzo, zijn volgens mij qua uitslag meer waardevol dan jouw hoge IQ.
Dat zijn dus de dingen waar je de komende tijd op kunt letten en waar je rekening mee kunt houden/aan kunt werken.
Dus stel je moet een boek lezen/opdracht maken/verslag maken (whatever) dan weet je van jezelf dat je daar iets langer de tijd voor moet nemen.
Een beetje wat die psychologe ook al zei, de trucjes ontdekken.
Ik denk ook dat het slim is om te gaan werken aan je verantwoordelijkheidsgevoel (teveel). Bijvoorbeeld dat vrijwilligerswerk, dan neem je zo veel hooi op je vork.
Misschien zijn dat allemaal dingen waar je het komende jaar mee aan de slag kunt gaan, je 'klaarstomen' voor je studie.
En dat naast op jezelf wonen.
Er zijn vaak rond deze periode tijdelijke woningen, van 1 maand ofzo. Misschien handig om marktplaats af te speuren naar een woning van 1 maand?
vrijdag 23 juli 2010 om 22:43
Misschien heb je wel eens gezegd dat MD bij jou in de familie zit, maar ik heb het niet echt opgeslagen.
Je zegt wel goede dingen.
Dat verantwoordelijkheidsgevoel ook idd. Nu in de vakantie ligt het vrijwilligerswerk ook op zijn gat en dat vind ik eigenlijk zo lekker. Vorige zomer had ik dat ook, het jaar daarvoor weet ik niet meer.
In de winter heb ik het idee dat het me houvast geeft, omdat het wel uitdagend is op een bep. manier.
Maar komend jaar moet het anders.
Eén persoon binnen de organisatie heb ik laatst gelukkig een heel goed gesprek mee gehad en die weet van mijn issues.
Denk dat die mij qua werk wel zal missen als ik minder doe, maar dat hij wel snapt dat het beter is.
Was wel een bijzonder gesprek laatst. (heb het al ergens geschreven maar geen idee waar) Het was tijdens het weekend weg met de jongeren. Ik had geprobeerd mijn masker op te zetten, ook al voelde ik me kut.
Had ook niet echt zin in serieuze gesprekken met mensen.
Maar D. vroeg eerst hoe het ging, ik zei goed, en na een kort babbeltje vroeg hij naar mijn oma. Dus ik dat verteld hoe het met oma ging, best uitgebreid.
Toen vroeg hij hoe het met mijn toekomstplannen zat. Tja kut dus even. Kon wel janken op dat moment maar ik heb alles verteld, over de kamer in de Grote Stad, hoe ik me daar voelde, waarom ik het zo moeilijk vindt om een toekomstplan te maken etc etc.
Even was die buitenste laag helemaal weg en heb ik me niet anders voorgedaan, maar was ik gewoon eerlijk.
Het was heel raar want om ons heen gebeurde van alles (barbecue werd opgeruimd, jochies gingen vuurtje stoken, tafels en stoelen werden opgeruimd) - maar ik zat zo in dat gesprek dat het allemaal langs me heen ging.
Vond het wel vervelend dat ik daarna een spel moest leiden want ik was even helemaal 'weak' ofzo. Was liever in mijn eentje gaan wandelen, zo voelde het.
Die persoon heeft ook gezegd dat ik - als ik wil praten - welkom ben. Dat onthoud ik wel.
Maar heel eerlijkgezegd ben ik bij tijd en wijlen een beetje verliefd op die vent, die overigens getrouwd is. Dus ik houd ook afstand.
Okee, moraal van het verhaal: als ik het vrijwilligerswerk ga minderen, dan is er van hem uit in ieder geval begrip.
Je zegt wel goede dingen.
Dat verantwoordelijkheidsgevoel ook idd. Nu in de vakantie ligt het vrijwilligerswerk ook op zijn gat en dat vind ik eigenlijk zo lekker. Vorige zomer had ik dat ook, het jaar daarvoor weet ik niet meer.
In de winter heb ik het idee dat het me houvast geeft, omdat het wel uitdagend is op een bep. manier.
Maar komend jaar moet het anders.
Eén persoon binnen de organisatie heb ik laatst gelukkig een heel goed gesprek mee gehad en die weet van mijn issues.
Denk dat die mij qua werk wel zal missen als ik minder doe, maar dat hij wel snapt dat het beter is.
Was wel een bijzonder gesprek laatst. (heb het al ergens geschreven maar geen idee waar) Het was tijdens het weekend weg met de jongeren. Ik had geprobeerd mijn masker op te zetten, ook al voelde ik me kut.
Had ook niet echt zin in serieuze gesprekken met mensen.
Maar D. vroeg eerst hoe het ging, ik zei goed, en na een kort babbeltje vroeg hij naar mijn oma. Dus ik dat verteld hoe het met oma ging, best uitgebreid.
Toen vroeg hij hoe het met mijn toekomstplannen zat. Tja kut dus even. Kon wel janken op dat moment maar ik heb alles verteld, over de kamer in de Grote Stad, hoe ik me daar voelde, waarom ik het zo moeilijk vindt om een toekomstplan te maken etc etc.
Even was die buitenste laag helemaal weg en heb ik me niet anders voorgedaan, maar was ik gewoon eerlijk.
Het was heel raar want om ons heen gebeurde van alles (barbecue werd opgeruimd, jochies gingen vuurtje stoken, tafels en stoelen werden opgeruimd) - maar ik zat zo in dat gesprek dat het allemaal langs me heen ging.
Vond het wel vervelend dat ik daarna een spel moest leiden want ik was even helemaal 'weak' ofzo. Was liever in mijn eentje gaan wandelen, zo voelde het.
Die persoon heeft ook gezegd dat ik - als ik wil praten - welkom ben. Dat onthoud ik wel.
Maar heel eerlijkgezegd ben ik bij tijd en wijlen een beetje verliefd op die vent, die overigens getrouwd is. Dus ik houd ook afstand.
Okee, moraal van het verhaal: als ik het vrijwilligerswerk ga minderen, dan is er van hem uit in ieder geval begrip.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 23 juli 2010 om 22:44
Wat ik hier even wilde neerzetten, om het zelf niet te vergeten, is dat er ook vanuit het UVW weleens iets aangeboden is om me te helpen met werk vinden.
Een soort stages dat je met behoud van Wajong op verschillende plaatsen mee kunt lopen, om te ontdekken of je dat leuk vind.
Daar moet ik ook nog even naar kijken.
Een soort stages dat je met behoud van Wajong op verschillende plaatsen mee kunt lopen, om te ontdekken of je dat leuk vind.
Daar moet ik ook nog even naar kijken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 23 juli 2010 om 22:46
Psychologe zei idd ook dat ik voor sommige dingen gewoon meer tijd nodig heb.
Omdat ik vroeger goed kon leren, ben ik een beetje verwend geraakt.
Ik kon dingen toen sneller dan anderen. Als ik tegenwoordig iets doe en meer tijd nodig heb dan anderen, voelt dat niet goed ofzo. Dan denk ik dat ik het niet kan.
Terwijl ik gewoon wat beter mijn best moet doen, eigenlijk. Of in ieder geval de tijd er voor nemen.
Omdat ik vroeger goed kon leren, ben ik een beetje verwend geraakt.
Ik kon dingen toen sneller dan anderen. Als ik tegenwoordig iets doe en meer tijd nodig heb dan anderen, voelt dat niet goed ofzo. Dan denk ik dat ik het niet kan.
Terwijl ik gewoon wat beter mijn best moet doen, eigenlijk. Of in ieder geval de tijd er voor nemen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 2 augustus 2010 om 20:45
EV wat leuk dat je even zwaait. terug
Ik schrijf hier idd zelf nog wel eens, als ik niet echt reacties hoef. Maar nu heb ik m omhoog gehaald zodat Loreyi en ik ons gesprek kunnen afmaken. In een ander topic (met ong 10 trouwe posters) wordt dat misschien lastig.
Maar ben nu te moe voor discussies, L. Sorry andere keer
Ik schrijf hier idd zelf nog wel eens, als ik niet echt reacties hoef. Maar nu heb ik m omhoog gehaald zodat Loreyi en ik ons gesprek kunnen afmaken. In een ander topic (met ong 10 trouwe posters) wordt dat misschien lastig.
Maar ben nu te moe voor discussies, L. Sorry andere keer
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 13 augustus 2010 om 15:21
Weer een schrijfsel van mij. Ben bij SPVer geweest. Had echt totaal geen zin, was lekker aan t winkelen met iemand... maar het moest toch. Kon op de fiets erheen wel janken, vond het zo'n stom einde van het winkelen.
Daar in de wachtuimte even tot rust gekomen. Heb denk ik een kwartier zitten wachten dus dat was wel genoeg
De SPVer was wildenthousiast over mijn cursusplan en wildenthousiast over de uitslag van het psych. onderzoek.
Ik gaf aan dat ik in eerste instantie weinig blijdschap voelde over dat onderzoek. Als je depressief bent kan wel blijken dat je goed scoort voor dingen maar bepaalde essentiële dingen in het leven worden er niet makkelijker door.
Hij kon dat wel begrijpen.
Maar hij was blij om te zien dat ik geen beperkingen heb op dat gebied. Het lage werktempo had volgens hem veel hoger kunnen zijn als ik niet zo pietje precies was. (zijn woorden)
Ik heb ook uitgesproken dat het 'begaafd zijn' ook nog even op zijn plek heeft moeten vallen. Dat ik - ondanks mijn opvoeding van doe maar gewoon, etc - mag erkennen dat in sommige situaties onbegrip of verschil van inzicht zijn toe te schrijven aan mijn intelligentie.
Dat begreep hij ook en hij vond me niet het type dat t op haar voorhoofd zet. Zei dat er soms geduld nodig is als de één vijf stappen sneller denkt dan de ander.
(En ik stel me meestal heeeeeeeeel geduldig op maar soms ook ten koste van mezelf, besef ik)
Nou die cursus vond hij dus een heel goed idee. Ongeacht of ik het voor hobbydoeleinden gebruik of als ZZP-er ermee aan de slag ga. (hij zag het al helemaal voor zich)
Verder nog even over huisvesting gehad en hij had wel wat tips. Hij heeft natuurlijk vaak genoeg clienten met huisvestingsproblemen dus weet wel hoe dat werkt.
Oja, de medicatie. Hij kent het medicijn niet zo goed maar heeft in t farmaceutisch kompas gekeken. De opgefoktheid hoort erbij. Tevens blozen (maar dat doe ik altijd al)
Toch goed dat ik dat even weet. Had laatst dat gevoel ook bij een feest... dat opgefokte. Was even vervelend maar t is niet onoverkomelijk.
Okee, dat was het wel. Ik hoef niet echt commentaar of advies, meer dat ik het voor mezelf prettig vind het even neer te zetten en het iets teveel vindt voor één van de andere topics waar ik schrijf.
Daar in de wachtuimte even tot rust gekomen. Heb denk ik een kwartier zitten wachten dus dat was wel genoeg
De SPVer was wildenthousiast over mijn cursusplan en wildenthousiast over de uitslag van het psych. onderzoek.
Ik gaf aan dat ik in eerste instantie weinig blijdschap voelde over dat onderzoek. Als je depressief bent kan wel blijken dat je goed scoort voor dingen maar bepaalde essentiële dingen in het leven worden er niet makkelijker door.
Hij kon dat wel begrijpen.
Maar hij was blij om te zien dat ik geen beperkingen heb op dat gebied. Het lage werktempo had volgens hem veel hoger kunnen zijn als ik niet zo pietje precies was. (zijn woorden)
Ik heb ook uitgesproken dat het 'begaafd zijn' ook nog even op zijn plek heeft moeten vallen. Dat ik - ondanks mijn opvoeding van doe maar gewoon, etc - mag erkennen dat in sommige situaties onbegrip of verschil van inzicht zijn toe te schrijven aan mijn intelligentie.
Dat begreep hij ook en hij vond me niet het type dat t op haar voorhoofd zet. Zei dat er soms geduld nodig is als de één vijf stappen sneller denkt dan de ander.
(En ik stel me meestal heeeeeeeeel geduldig op maar soms ook ten koste van mezelf, besef ik)
Nou die cursus vond hij dus een heel goed idee. Ongeacht of ik het voor hobbydoeleinden gebruik of als ZZP-er ermee aan de slag ga. (hij zag het al helemaal voor zich)
Verder nog even over huisvesting gehad en hij had wel wat tips. Hij heeft natuurlijk vaak genoeg clienten met huisvestingsproblemen dus weet wel hoe dat werkt.
Oja, de medicatie. Hij kent het medicijn niet zo goed maar heeft in t farmaceutisch kompas gekeken. De opgefoktheid hoort erbij. Tevens blozen (maar dat doe ik altijd al)
Toch goed dat ik dat even weet. Had laatst dat gevoel ook bij een feest... dat opgefokte. Was even vervelend maar t is niet onoverkomelijk.
Okee, dat was het wel. Ik hoef niet echt commentaar of advies, meer dat ik het voor mezelf prettig vind het even neer te zetten en het iets teveel vindt voor één van de andere topics waar ik schrijf.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 14 augustus 2010 om 11:37
Dit is wel een herkenbaar topic zeg.... misschien dat ik hier ook op mee mag schrijven? Op mijn eigen topic Doe elke dag wat engs! krijg ik niet altijd reacties, dat is niet erg, maar soms hoop je r toch op.
Ik herken Moonlight haar verhaal van hoge intelligentie, altijd makkelijk geleerd ed en toch alles in de soep laten lopen door je depressies erg. (Tenminste, dit is hoe ik ermee omging en hoe ik dus jouw berichten lees)
Ik herken Moonlight haar verhaal van hoge intelligentie, altijd makkelijk geleerd ed en toch alles in de soep laten lopen door je depressies erg. (Tenminste, dit is hoe ik ermee omging en hoe ik dus jouw berichten lees)
zaterdag 14 augustus 2010 om 12:53
Lassma, eigenlijk ligt het topic al geruime tijd op zijn gat. Ik schrijf alleen nog wel eens 'voor mezelf'.
Misschien vind ik het wel leuk om hier weer te gaan schrijven... maar wil niet beloven dat ik dat ook echt ga doen. Heb meer topics inmiddels...
Iig zijn de mensen uit het begin van het topic niet meer allemaal op het forum. Iig niet allemaal regelmatig, en één helemaal niet meer.
Misschien vind ik het wel leuk om hier weer te gaan schrijven... maar wil niet beloven dat ik dat ook echt ga doen. Heb meer topics inmiddels...
Iig zijn de mensen uit het begin van het topic niet meer allemaal op het forum. Iig niet allemaal regelmatig, en één helemaal niet meer.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 9 september 2010 om 16:50
Ben terug van de SPV-er.
Hij begon over de woonruimte. Hij had een handige link voor me, daar ben ik heel blij mee!
Toen over de cursus. Ik heb er een laptop voor nodig en hij wist wel wat over laptops en ging dat vertellen (ja soms gaat het niet zozeer over hulpverlening maar over heel andere dingen)
Hij blijft maar zeggen dat ik niet bang moet zijn dat ik ziek word. Tja leuk als hij het zegt maar het is voor mij heel reeel om met die mogelijkheid wel rekening te houden. Heb al zo vaak gedacht dat ik niet meer ziek zou worden en helaas komt het toch steeds terug.
Over de medicatie gehad. Als ik regelmatig dat opgejaagde gevoel houd moet de dosering iets naar beneden. Maar na wat doorvragen van mijn kant blijkt dat de dosering niet naar beneden kan, want ik slik nu één pilletje en minder dan dat kan niet.
Hij kwam weer terug op de psychologische test. Over mijn IQ en dat ik best mag weten dat ik intelligent ben. Dat er bij hem geen enkele twijfel is dat ik er ooit mee naast mijn schoenen ga lopen.
Hij zei ook nog iets over: ik denk dat ik zelfs niet zo hoog kom met mijn IQ. Ik heb het maar niet gezegd, maar ik denk het inderdaad ook niet.
Niet dat hij dom is, maar zo ontzettend slim is hij toch ook weer niet. Maar wel heel sociaal, dat is prettig.
Over mijn controlegedrag / perfectionisme en mijn faalangst. Ik realiseer me de laatste tijd dat ik aan sommige dingen niet begin als ik niet weet hoe ik ze (perfect) voor elkaar moet krijgen. Denk ik: oh maar ik weet niet hoe dat moet. En soms kun je met een beetje aanrommelen toch best ver komen, ook al wordt het misschien niet perfect.
Heb ook gezegd dat ik het perfectionisme van thuis heb meegekregen. Het moest ook altijd zo goed mogelijk en sommige dingen moesten bijna perfect. Dat voelt een kind wel aan.
En qua controlegedrag: Soms hoef je iets niet uitgebreid te controleren voor je het verstuurt of inlevert. De keren dat je er daadwerkelijk een fout uit haalt zijn te verwaarlozen en vaak is de eerste indruk de beste.
Hij zei ook nog dat mijn ruimtelijk inzicht (zeer goed in de test) van pas kan komen bij mijn cursus. Dat had ik zelf nog niet bedacht, maar het is wel zo!
En schrijven kan ook van pas komen. Denk dat SPV niet weet dat ik dat leuk vindt / daar goed in ben.
Had het nog over mijn zakelijke kant, die ook getraind gaat worden bij de cursus. Ik ben (nog) niet zo zakelijk en heb dat ook niet vaak nodig gehad. Maar vind het leuk om dat te leren.
Dan nog over sport. Hij denkt dat ik kan sporten als ieder ander. Zei dat ik niet moet streven om in 2 jaar van niks naar maratonniveau te gaan. Sommige bipolaire mensen stellen dat soort rare doelen. Maar hij was niet bang dat ik dat ging doen dus voor mij geldt hetzelfde als voor andere mensen: rustig opbouwen.
Ik heb er best lang gezeten. Denk dat dit het wel even is.
Vond het eigenlijk wel prettig daar. Heb nooit zin in die gesprekken maar het doet me ook wel goed, soms.
Als ik verhuisd ben is het misschien handig om iets vaker te gaan (nu is t 1 x per maand) want het zet me wel met de benen op de grond. Kan me voorstellen dat ik dat even nodig heb de eerste tijd.
Hij begon over de woonruimte. Hij had een handige link voor me, daar ben ik heel blij mee!
Toen over de cursus. Ik heb er een laptop voor nodig en hij wist wel wat over laptops en ging dat vertellen (ja soms gaat het niet zozeer over hulpverlening maar over heel andere dingen)
Hij blijft maar zeggen dat ik niet bang moet zijn dat ik ziek word. Tja leuk als hij het zegt maar het is voor mij heel reeel om met die mogelijkheid wel rekening te houden. Heb al zo vaak gedacht dat ik niet meer ziek zou worden en helaas komt het toch steeds terug.
Over de medicatie gehad. Als ik regelmatig dat opgejaagde gevoel houd moet de dosering iets naar beneden. Maar na wat doorvragen van mijn kant blijkt dat de dosering niet naar beneden kan, want ik slik nu één pilletje en minder dan dat kan niet.
Hij kwam weer terug op de psychologische test. Over mijn IQ en dat ik best mag weten dat ik intelligent ben. Dat er bij hem geen enkele twijfel is dat ik er ooit mee naast mijn schoenen ga lopen.
Hij zei ook nog iets over: ik denk dat ik zelfs niet zo hoog kom met mijn IQ. Ik heb het maar niet gezegd, maar ik denk het inderdaad ook niet.
Niet dat hij dom is, maar zo ontzettend slim is hij toch ook weer niet. Maar wel heel sociaal, dat is prettig.
Over mijn controlegedrag / perfectionisme en mijn faalangst. Ik realiseer me de laatste tijd dat ik aan sommige dingen niet begin als ik niet weet hoe ik ze (perfect) voor elkaar moet krijgen. Denk ik: oh maar ik weet niet hoe dat moet. En soms kun je met een beetje aanrommelen toch best ver komen, ook al wordt het misschien niet perfect.
Heb ook gezegd dat ik het perfectionisme van thuis heb meegekregen. Het moest ook altijd zo goed mogelijk en sommige dingen moesten bijna perfect. Dat voelt een kind wel aan.
En qua controlegedrag: Soms hoef je iets niet uitgebreid te controleren voor je het verstuurt of inlevert. De keren dat je er daadwerkelijk een fout uit haalt zijn te verwaarlozen en vaak is de eerste indruk de beste.
Hij zei ook nog dat mijn ruimtelijk inzicht (zeer goed in de test) van pas kan komen bij mijn cursus. Dat had ik zelf nog niet bedacht, maar het is wel zo!
En schrijven kan ook van pas komen. Denk dat SPV niet weet dat ik dat leuk vindt / daar goed in ben.
Had het nog over mijn zakelijke kant, die ook getraind gaat worden bij de cursus. Ik ben (nog) niet zo zakelijk en heb dat ook niet vaak nodig gehad. Maar vind het leuk om dat te leren.
Dan nog over sport. Hij denkt dat ik kan sporten als ieder ander. Zei dat ik niet moet streven om in 2 jaar van niks naar maratonniveau te gaan. Sommige bipolaire mensen stellen dat soort rare doelen. Maar hij was niet bang dat ik dat ging doen dus voor mij geldt hetzelfde als voor andere mensen: rustig opbouwen.
Ik heb er best lang gezeten. Denk dat dit het wel even is.
Vond het eigenlijk wel prettig daar. Heb nooit zin in die gesprekken maar het doet me ook wel goed, soms.
Als ik verhuisd ben is het misschien handig om iets vaker te gaan (nu is t 1 x per maand) want het zet me wel met de benen op de grond. Kan me voorstellen dat ik dat even nodig heb de eerste tijd.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 10 september 2010 om 13:34
vrijdag 10 september 2010 om 14:01
Hoi Moon,
Je topic plopte ineens op in mijn lijstje van onderwerpen waarbij ik wel eens iets heb geschreven.
Lees dat je inmiddels behoorlijke stappen aan het maken bent. Goed van je! Zie ook dat je tot inzichten bent gekomen waar je verder mee kunt. Fijn (ook al zijn ze niet altijd even leuk; je weet nu in elk geval beter waar je aan toe bent en wat je mogelijkheden en belemmeringen zijn).
Je hang naar perfectionisme en controle herken ik trouwens wel. Denk dat veel mensen zoiets hebben. Zou er niet meteen het stempel negatief op zetten; perfectionisme en controle hebben ook iets goed in zich, mits ze je niet belemmeren in van alles.
Enne, als ik zo lees over Moon en sporten: daar zit ook iets van perfectionisme (streberigheid) in. Lieverd, je hoeft toch niet meteen een marathon te kunnen lopen. Waarom niet gewoon sporten op een lager pitje en er zoveel mogelijk plezier aan beleven (fysiek en mentaal). Dat lijkt me al een mooi streven. En die marathon komt misschien later wel 's.
Het ga je goed.
Je topic plopte ineens op in mijn lijstje van onderwerpen waarbij ik wel eens iets heb geschreven.
Lees dat je inmiddels behoorlijke stappen aan het maken bent. Goed van je! Zie ook dat je tot inzichten bent gekomen waar je verder mee kunt. Fijn (ook al zijn ze niet altijd even leuk; je weet nu in elk geval beter waar je aan toe bent en wat je mogelijkheden en belemmeringen zijn).
Je hang naar perfectionisme en controle herken ik trouwens wel. Denk dat veel mensen zoiets hebben. Zou er niet meteen het stempel negatief op zetten; perfectionisme en controle hebben ook iets goed in zich, mits ze je niet belemmeren in van alles.
Enne, als ik zo lees over Moon en sporten: daar zit ook iets van perfectionisme (streberigheid) in. Lieverd, je hoeft toch niet meteen een marathon te kunnen lopen. Waarom niet gewoon sporten op een lager pitje en er zoveel mogelijk plezier aan beleven (fysiek en mentaal). Dat lijkt me al een mooi streven. En die marathon komt misschien later wel 's.
Het ga je goed.
vrijdag 10 september 2010 om 14:26
quote:Moonlight82 schreef op 10 september 2010 @ 13:34:
Ik denk erover een topic te openen over faalangst en perfectionisme.
Omdat ik het nauwelijks als een probleem zie maar het dat wel is.
(maar niet a la minute)
Dan kom ik daar vast schrijven... Is ook een probleem bij mij (wat het bij mij dus echt wel is, een probleem).
Ik denk erover een topic te openen over faalangst en perfectionisme.
Omdat ik het nauwelijks als een probleem zie maar het dat wel is.
(maar niet a la minute)
Dan kom ik daar vast schrijven... Is ook een probleem bij mij (wat het bij mij dus echt wel is, een probleem).
vrijdag 10 september 2010 om 14:45
Elynn, wat leuk dat je hier even langs komt.
Oh die marathon ben ik helemaal niet van plan. Dat was een voorbeeld van mijn SPV-er. Als ik dat van plan zou zijn binnen korte tijd zou hij het afraden, maar mijn plan van sporten kon hij alleen maar toejuichen. Zo was het bedoeld.
Wanneer het perfectionisme bij mij een probleem wordt, is als ik dingen niet doe waarvan ik niet weet hoe het moet (en dus bang ben te falen) of dingen lang uitstel totdat het echt helemaal in orde is, naar mijn idee.
Vandaag moet ik bijvoorbeeld een stukje schrijven voor een blaadje. Stelt niks voor en ik kan dat in 5 minuten. Maar wat ik doe is: eerst schrijven, dan opslaan, even over nadenken of ik tevreden ben, nog eens kijken, eventueel herschrijven en dan pas mailen.
Terwijl het allemaal niks voorstelt en ik het dus ook meteen kan mailen. Dat is een voorbeeld.
(En tegelijk vind ik bij schrijven zoiets wel degelijk belangrijk, ware het niet dat waar ik dit voor moet schrijven eigenlijk niks voorstelt)
De SPVer benoemt het vooral omdat het bepaalde processen en beslissingen vertraagt, denk ik.
Maar het is ook iets wat gewoon bij mij hoort. Ik doe niet graag dingen half, ik wil ze gewoon goed doen. Of niet.
Maar nogmaals, leuk dat je even langs kwam! Hoop dat het met jou ook goed gaat
Oh die marathon ben ik helemaal niet van plan. Dat was een voorbeeld van mijn SPV-er. Als ik dat van plan zou zijn binnen korte tijd zou hij het afraden, maar mijn plan van sporten kon hij alleen maar toejuichen. Zo was het bedoeld.
Wanneer het perfectionisme bij mij een probleem wordt, is als ik dingen niet doe waarvan ik niet weet hoe het moet (en dus bang ben te falen) of dingen lang uitstel totdat het echt helemaal in orde is, naar mijn idee.
Vandaag moet ik bijvoorbeeld een stukje schrijven voor een blaadje. Stelt niks voor en ik kan dat in 5 minuten. Maar wat ik doe is: eerst schrijven, dan opslaan, even over nadenken of ik tevreden ben, nog eens kijken, eventueel herschrijven en dan pas mailen.
Terwijl het allemaal niks voorstelt en ik het dus ook meteen kan mailen. Dat is een voorbeeld.
(En tegelijk vind ik bij schrijven zoiets wel degelijk belangrijk, ware het niet dat waar ik dit voor moet schrijven eigenlijk niks voorstelt)
De SPVer benoemt het vooral omdat het bepaalde processen en beslissingen vertraagt, denk ik.
Maar het is ook iets wat gewoon bij mij hoort. Ik doe niet graag dingen half, ik wil ze gewoon goed doen. Of niet.
Maar nogmaals, leuk dat je even langs kwam! Hoop dat het met jou ook goed gaat
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
