Psyche
alle pijlers
Je schuldig voelen als moeder
zondag 19 september 2010 om 22:21
Ik ben moeder van een zoon van 8 jaar en sinds kort in scheiding. Ik heb hier lange tijd over gedaan om de stap te zetten , maar nu eindelijk gezet na een lange periode van ruzies.
De stap was voor mij makkelijker te zetten omdat ik verliefd ben geworden op iemand anders.
Nu woon ik daar en probeer ik samen met hem en onze kinderen een nieuw leven op te bouwen. Dit gaat logischerwijs met ups en downs.
Mij zoon is de helft van de week bij zijn vader en de andere helft bij mij. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes maar voel me wel een slechte moeder. Ik kan niet meer voor de volle 100 % voor hem zorgen en van hem genieten. De dagen dat hij niet bij mij is zit ik met moedergevoelens waar ik niks mee kan.
Wie herkend dit ? En heeft tips hoe ik van dat gevoel af kan komen??
De stap was voor mij makkelijker te zetten omdat ik verliefd ben geworden op iemand anders.
Nu woon ik daar en probeer ik samen met hem en onze kinderen een nieuw leven op te bouwen. Dit gaat logischerwijs met ups en downs.
Mij zoon is de helft van de week bij zijn vader en de andere helft bij mij. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes maar voel me wel een slechte moeder. Ik kan niet meer voor de volle 100 % voor hem zorgen en van hem genieten. De dagen dat hij niet bij mij is zit ik met moedergevoelens waar ik niks mee kan.
Wie herkend dit ? En heeft tips hoe ik van dat gevoel af kan komen??
maandag 20 september 2010 om 09:03
bleh, soms wordt ik zo verdrietig van rake posts en zou ik ze linea recta naar ex door willen sturen.
"het beste is niet per definitie het lekkerste voor jou"
" wat voor levenslessen geef je je zoon mee..... "
Zo waar.
Waarom wordt er tegenwoordig zo weinig inspanning geleverd voor een relatie met kinderen.
Niet iedereen is zo natuurlijk, maar ik zie en lees het te vaak en denk dan, djeez besef je wel wat je gaat doen voor de kids?
"het beste is niet per definitie het lekkerste voor jou"
" wat voor levenslessen geef je je zoon mee..... "
Zo waar.
Waarom wordt er tegenwoordig zo weinig inspanning geleverd voor een relatie met kinderen.
Niet iedereen is zo natuurlijk, maar ik zie en lees het te vaak en denk dan, djeez besef je wel wat je gaat doen voor de kids?
maandag 20 september 2010 om 09:16
Hoi Fringe,
Allereerst, goed van je dat je hier je gevoel durft te delen, wetende dat je er ongezouten (en goed bedoeld) van langs zult krijgen. Ik hoop dat alle antwoorden je wel een stuk op weg zullen helpen. De post van Twinkeling vat het wel mooi samen, maar de post van Chanella, daar sluit ik me ook bij aan.
Misschien omdat ik zelf ook vrijwel van partner 1 naar partner 2 ben overgestapt. Partner 2 was al een tijd in beeld, maar door omstandigheden duurde het erg lang voor ik definitief weg was bij partner 1. Toen kwam ook de vraag, 'eerst alleen wonen, geen geld, geen alimentatie, geen huis, behalve een berg liefde had ik mijn meisjes weinig te bieden', of toch maar direct samenwonen. Na 6 weken met mijn kids alleen in een vakantiehuisje te hebben gezeten zijn we gaan samenwonen. We zijn nu 3,5 jaar verder en het gaat prima!
We hebben geprobeerd om het binnen de 'niet ideale situatie' zo goed mogelijk te doen. Ik ben een aantal keer bij een therapeut van KIES (Kinderen in Echtscheidings Situaties) geweest, zij heeft mij toen veel tips en adviezen gegeven over hoe om te gaan met de situatie. Als je hierop googled vind je vast meer info.
Veel sterkte en geluk!
Allereerst, goed van je dat je hier je gevoel durft te delen, wetende dat je er ongezouten (en goed bedoeld) van langs zult krijgen. Ik hoop dat alle antwoorden je wel een stuk op weg zullen helpen. De post van Twinkeling vat het wel mooi samen, maar de post van Chanella, daar sluit ik me ook bij aan.
Misschien omdat ik zelf ook vrijwel van partner 1 naar partner 2 ben overgestapt. Partner 2 was al een tijd in beeld, maar door omstandigheden duurde het erg lang voor ik definitief weg was bij partner 1. Toen kwam ook de vraag, 'eerst alleen wonen, geen geld, geen alimentatie, geen huis, behalve een berg liefde had ik mijn meisjes weinig te bieden', of toch maar direct samenwonen. Na 6 weken met mijn kids alleen in een vakantiehuisje te hebben gezeten zijn we gaan samenwonen. We zijn nu 3,5 jaar verder en het gaat prima!
We hebben geprobeerd om het binnen de 'niet ideale situatie' zo goed mogelijk te doen. Ik ben een aantal keer bij een therapeut van KIES (Kinderen in Echtscheidings Situaties) geweest, zij heeft mij toen veel tips en adviezen gegeven over hoe om te gaan met de situatie. Als je hierop googled vind je vast meer info.
Veel sterkte en geluk!
maandag 20 september 2010 om 09:18
quote:suikerboontje schreef op 20 september 2010 @ 09:16:
daar sluit ik me ook bij aan.
Misschien omdat ik zelf ook vrijwel van partner 1 naar partner 2 ben overgestapt. Maar natuurlijk. Het zou ook wel heel dapper zijn om toe te geven dat je het misschien beter anders aan had moeten pakken, als je dat achteraf zou vinden.
daar sluit ik me ook bij aan.
Misschien omdat ik zelf ook vrijwel van partner 1 naar partner 2 ben overgestapt. Maar natuurlijk. Het zou ook wel heel dapper zijn om toe te geven dat je het misschien beter anders aan had moeten pakken, als je dat achteraf zou vinden.
maandag 20 september 2010 om 09:22
quote:chanella1 schreef op 20 september 2010 @ 08:59:
Alsof je als alleenstaande moeder meer aandacht aan je kind kan schenken dan wanneer je in een relatie zit. In een relatie kun je beide aandacht aan je kind schenken. Tuurlijk kan het lastig zijn voor haar zoon maar kinderen zijn heel flexibel, hij went vast snel aan de nieuwe situatie.
Het gaat er niet om hoeveel tijd je hebt om voor je kind te zorgen vlak na een scheiding. Meer tijd is niet eens altijd zoveel beter, een kind heeft ook ruimte nodig om zijn of haar eigen ding te doen, om zelf een situatie zo heftig en ingrijpend als een scheiding te verwerken. In de zin van wat je zelf kunt doen als je geen relatie hebt zie ik het voordeel meer in de zin van focus, niet afgeleid worden van dat wat prioriteit heeft, het gehavende welzijn van je kind.
In mijn optiek gaat het om wat er in het leven van een kind gebeurt. In dàt leven is geen plaats voor een relatie direct na, of overlappend met het huwelijk van zijn ouders. Eén van de grootste problemen voor kinderen na een scheiding is hun loyaliteit. Die ligt evenzeer bij hun vader als bij hun moeder. Bij uitstek de twee mensen waarvan een kind blind vertrouwt dat ze er samen voor hem zullen zijn. Dat ze een eenheid vormen, dat ze zijn veilige haven zijn. Onvoorwaardelijk en voor altijd. Dat uitgangspunt vormt de basis voor je ontwikkeling. Zie het als een bootje. Als alles stabiel is, dan is het als een slootje bevaren op een cruiseschip. Als er èn een scheiding is, èn direct daarna een situatie die voor een kind knaagt aan iedere perceptie van veiligheid dan is het alsof je een woelige zee over moet in een oud pontje met een gat in de bodem.
Scheidingen gebeuren, daar heb ik geen oordeel over. In sommige situaties zal dat voor een kind heus verlichting van ellende brengen, of zorgen dat een ouder overeind blijft wat ook van erg groot belang is. Maar ik ben wel van mening dat je door te scheiden een (nog) grotere verplichting jegens je kind op je neemt. Omdat je je kind nou eenmaal ook een grotere last te dragen geeft.
En dat kinderen flexibel zijn vind ik wel zo'n verschrikkelijk tenenkrommend foute 'waarheid' die mensen te pas en te onpas verkondigen. Kinderen zijn afhankelijk van volwassenen, afhankelijk van ouders. Daardoor hebben kinderen een grotere mogelijkheid om zich aan te passen aan de meest ongewenste situaties denkbaar. Ten koste van levensgeluk, gewoon heel basaal uit veiligheidsoverwegingen. Dat een kind niet krijsend en met schoppende benen en zwiepende armen op het marktplein gaat liggen betekent niet dat hij gelukkig is.
Alsof je als alleenstaande moeder meer aandacht aan je kind kan schenken dan wanneer je in een relatie zit. In een relatie kun je beide aandacht aan je kind schenken. Tuurlijk kan het lastig zijn voor haar zoon maar kinderen zijn heel flexibel, hij went vast snel aan de nieuwe situatie.
Het gaat er niet om hoeveel tijd je hebt om voor je kind te zorgen vlak na een scheiding. Meer tijd is niet eens altijd zoveel beter, een kind heeft ook ruimte nodig om zijn of haar eigen ding te doen, om zelf een situatie zo heftig en ingrijpend als een scheiding te verwerken. In de zin van wat je zelf kunt doen als je geen relatie hebt zie ik het voordeel meer in de zin van focus, niet afgeleid worden van dat wat prioriteit heeft, het gehavende welzijn van je kind.
In mijn optiek gaat het om wat er in het leven van een kind gebeurt. In dàt leven is geen plaats voor een relatie direct na, of overlappend met het huwelijk van zijn ouders. Eén van de grootste problemen voor kinderen na een scheiding is hun loyaliteit. Die ligt evenzeer bij hun vader als bij hun moeder. Bij uitstek de twee mensen waarvan een kind blind vertrouwt dat ze er samen voor hem zullen zijn. Dat ze een eenheid vormen, dat ze zijn veilige haven zijn. Onvoorwaardelijk en voor altijd. Dat uitgangspunt vormt de basis voor je ontwikkeling. Zie het als een bootje. Als alles stabiel is, dan is het als een slootje bevaren op een cruiseschip. Als er èn een scheiding is, èn direct daarna een situatie die voor een kind knaagt aan iedere perceptie van veiligheid dan is het alsof je een woelige zee over moet in een oud pontje met een gat in de bodem.
Scheidingen gebeuren, daar heb ik geen oordeel over. In sommige situaties zal dat voor een kind heus verlichting van ellende brengen, of zorgen dat een ouder overeind blijft wat ook van erg groot belang is. Maar ik ben wel van mening dat je door te scheiden een (nog) grotere verplichting jegens je kind op je neemt. Omdat je je kind nou eenmaal ook een grotere last te dragen geeft.
En dat kinderen flexibel zijn vind ik wel zo'n verschrikkelijk tenenkrommend foute 'waarheid' die mensen te pas en te onpas verkondigen. Kinderen zijn afhankelijk van volwassenen, afhankelijk van ouders. Daardoor hebben kinderen een grotere mogelijkheid om zich aan te passen aan de meest ongewenste situaties denkbaar. Ten koste van levensgeluk, gewoon heel basaal uit veiligheidsoverwegingen. Dat een kind niet krijsend en met schoppende benen en zwiepende armen op het marktplein gaat liggen betekent niet dat hij gelukkig is.
maandag 20 september 2010 om 09:23
Als je nou als vrouw je zaakjes op orde hebt, en niet financieel afhankelijk bent van je vent, dan hoef je je kinderen niet door een achtbaan van emoties te sturen.
Onbegrijpelijk dat dit soort keuzes gemaakt wordt. Ik vind het gewoon ordinair inruilen, maar dat is mijn mening.
Onbegrijpelijk dat dit soort keuzes gemaakt wordt. Ik vind het gewoon ordinair inruilen, maar dat is mijn mening.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 20 september 2010 om 09:36
Kinderen snappen een scheiding sowieso niet. Of er daarna wel of niet wordt samengewoond maakt daarbovenop niet heel veel uit, vooropstaande dat die nieuwe samenwoning dan wel zonder strubbelingen verloopt.
Ik vind het niet slim van TO om gelijk naar een ander huis te gaan, maar het heeft ook weinig zin om nu nog eens even lekker wat extra schuldgevoelens te gaan toestoppen. Wordt zij niet gelukkiger van en dus alweer het kind de dupe. Ik neem aan dat TO, mocht ze nog eens voor een scheiding staan, nooit meer de keus maakt om van bed naar bed te gaan.
Fringe, ben je er wel van overtuigd dat het co ouderschap voor je zoon onder de gegeven omstandigheden de beste keuze is? Ex zal op een andere manier voor zoon zorgen dan jij, maar ik neem aan dat hij wel op een goede manier voor zoon zorgt, jij anders niet tot co ouderschap was overgegaan? Dan lijkt het me een verspilling van energie om je schuldig te voelen over je afwezigheid op die dagen. Wel denk ik dat het echt zin heeft om je kind te laten begeleiden in de gevoelens die bij een scheiding meespelen (er werd hier een organisatie genoemd). Ik heb dit niet gedaan, meende dat het overbodig was, en merk nu na vier jaar dat de kinderen nog echt wel vragen of moeite hebben met de scheiding van toen. En laten die programma's nu net bedoeld zijn voor verse scheidingservaringen.
Overschot aan moedergevoelens bij afwezigheid van de kinderen: kun je lekker inzetten voor jezelf, je partner, en diens kind(eren). Als jij opgewekt bent wanneer je kind terugkomt heeft die meer aan je en met je dan als je je schuldig en mss ontstemd daardoor voelt.
Make the most of a bad situation, zeg maar.
Ik vind het altijd wel fijn om te zien dat kinderen ook echt kunnen genieten van een nieuw gezin en hoop dat jullie kinderen het geluk hebben dat jullie hebben geleerd van eerdere foute keuzes en nu een goede partner hebben gekozen.
Ik vind het niet slim van TO om gelijk naar een ander huis te gaan, maar het heeft ook weinig zin om nu nog eens even lekker wat extra schuldgevoelens te gaan toestoppen. Wordt zij niet gelukkiger van en dus alweer het kind de dupe. Ik neem aan dat TO, mocht ze nog eens voor een scheiding staan, nooit meer de keus maakt om van bed naar bed te gaan.
Fringe, ben je er wel van overtuigd dat het co ouderschap voor je zoon onder de gegeven omstandigheden de beste keuze is? Ex zal op een andere manier voor zoon zorgen dan jij, maar ik neem aan dat hij wel op een goede manier voor zoon zorgt, jij anders niet tot co ouderschap was overgegaan? Dan lijkt het me een verspilling van energie om je schuldig te voelen over je afwezigheid op die dagen. Wel denk ik dat het echt zin heeft om je kind te laten begeleiden in de gevoelens die bij een scheiding meespelen (er werd hier een organisatie genoemd). Ik heb dit niet gedaan, meende dat het overbodig was, en merk nu na vier jaar dat de kinderen nog echt wel vragen of moeite hebben met de scheiding van toen. En laten die programma's nu net bedoeld zijn voor verse scheidingservaringen.
Overschot aan moedergevoelens bij afwezigheid van de kinderen: kun je lekker inzetten voor jezelf, je partner, en diens kind(eren). Als jij opgewekt bent wanneer je kind terugkomt heeft die meer aan je en met je dan als je je schuldig en mss ontstemd daardoor voelt.
Make the most of a bad situation, zeg maar.
Ik vind het altijd wel fijn om te zien dat kinderen ook echt kunnen genieten van een nieuw gezin en hoop dat jullie kinderen het geluk hebben dat jullie hebben geleerd van eerdere foute keuzes en nu een goede partner hebben gekozen.
maandag 20 september 2010 om 09:47
quote:mamzelle schreef op 20 september 2010 @ 09:40:
Iemand er al bij stil staat dat een kind voordat de scheiding plaatsvindt al in onrustig water terecht is gekomen? Hoeveel mensen scheiden er nu out of the blue?Daar zeg je me wat. Daar had ik inderdaad nog geen seconde bij stilgestaan. Ik dacht dat een scheiding voor een kind betekende dat hij even een offday had op de dag dat het werd meegdeeld en dat hij daarna niet moest zeiken. Nooit gedacht dat een scheiding een heel proces is dat lang voor de mededeling begint en lang na de mededeling doorwerkt. Wat een eye opener, dankjewel!
Iemand er al bij stil staat dat een kind voordat de scheiding plaatsvindt al in onrustig water terecht is gekomen? Hoeveel mensen scheiden er nu out of the blue?Daar zeg je me wat. Daar had ik inderdaad nog geen seconde bij stilgestaan. Ik dacht dat een scheiding voor een kind betekende dat hij even een offday had op de dag dat het werd meegdeeld en dat hij daarna niet moest zeiken. Nooit gedacht dat een scheiding een heel proces is dat lang voor de mededeling begint en lang na de mededeling doorwerkt. Wat een eye opener, dankjewel!
maandag 20 september 2010 om 09:53
quote:fleurtje schreef op 20 september 2010 @ 09:07:
Ik vind dat altijd zo'n cliche: kinderen zijn zo lekker flexibel.
Idd!
Je kan ook zeggen, ik steek lekker mijn kop in het zand en praat mijn besluit goed.
Kinderen worden verplicht flexibel te zijn maar dat gaat echt niet zonder( innerlijke) problemen.
En het woord verplicht zegt het al, geen lolletje dus.
Ik vind dat altijd zo'n cliche: kinderen zijn zo lekker flexibel.
Idd!
Je kan ook zeggen, ik steek lekker mijn kop in het zand en praat mijn besluit goed.
Kinderen worden verplicht flexibel te zijn maar dat gaat echt niet zonder( innerlijke) problemen.
En het woord verplicht zegt het al, geen lolletje dus.
maandag 20 september 2010 om 09:54
quote:mamzelle schreef op 20 september 2010 @ 09:40:
Iemand er al bij stil staat dat een kind voordat de scheiding plaatsvindt al in onrustig water terecht is gekomen? Hoeveel mensen scheiden er nu out of the blue?Des te meer redenen om NA de scheiding wat rust te creëren. En weer vertrouwen op te bouwen.
Iemand er al bij stil staat dat een kind voordat de scheiding plaatsvindt al in onrustig water terecht is gekomen? Hoeveel mensen scheiden er nu out of the blue?Des te meer redenen om NA de scheiding wat rust te creëren. En weer vertrouwen op te bouwen.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 20 september 2010 om 10:00
quote:fleurtje schreef op 20 september 2010 @ 09:07:
Ik vind dat altijd zo'n cliche: kinderen zijn zo lekker flexibel.Vind je dat een cliché? Het is het belangrijkste is dat haar zoontje zich veilig en geliefd voelt en dan zal hij zich redelijk snel herstellen. Kleine kinderen passen zich makkelijk aan en haar zoontje zal zich waarschijnlijk snel hechten aan haar nieuwe vriend. Het is wel een risico natuurlijk want als deze relatie ook stukloopt zal dat haar zoontje wel schaden omdat structuur en veiligheid zo belangrijk zijn. Ik zeg niet dat het ideaal is maar het is kiezen tussen twee kwaden en ik vind het sneu voor de To dat jullie zo hard zijn, je weet niet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
Ik vind dat altijd zo'n cliche: kinderen zijn zo lekker flexibel.Vind je dat een cliché? Het is het belangrijkste is dat haar zoontje zich veilig en geliefd voelt en dan zal hij zich redelijk snel herstellen. Kleine kinderen passen zich makkelijk aan en haar zoontje zal zich waarschijnlijk snel hechten aan haar nieuwe vriend. Het is wel een risico natuurlijk want als deze relatie ook stukloopt zal dat haar zoontje wel schaden omdat structuur en veiligheid zo belangrijk zijn. Ik zeg niet dat het ideaal is maar het is kiezen tussen twee kwaden en ik vind het sneu voor de To dat jullie zo hard zijn, je weet niet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
maandag 20 september 2010 om 10:04
En ook een cliche, het gaat goed met de kinderen ze zijn weer harststikke gelukkig.
Totdat ze ouder zijn en flats! krijgen ze het alsnog ( of weer) op hun bord en jij erbij.
Pfff ik ben de eerste keer gescheiden onder zorgvuldige overwegingen die mij jaren hebben gekost tot dat het besluit viel.
Maar als ik had geweten wat het allemaal echt inhield voor de kinderen zou ik dat besluit nog veel moeilijker gevonden hebben dan het al was, en wellicht anders aangepakt hebben.
Wat ik heb heus fouten gemaakt uit onwetendheid.
En dat maakt een grandioos contact met exman en een gesmeerde co niet alles mee goed.
Na 10 jaar een tweede scheiding, out of the bleu( ja ja ze bestaan)
Dat is nog veel erger voor de kinderen en daar kan ik met mijn bak ervaring wederom weer niet voldoende in aanreiken voor ze.
Totdat ze ouder zijn en flats! krijgen ze het alsnog ( of weer) op hun bord en jij erbij.
Pfff ik ben de eerste keer gescheiden onder zorgvuldige overwegingen die mij jaren hebben gekost tot dat het besluit viel.
Maar als ik had geweten wat het allemaal echt inhield voor de kinderen zou ik dat besluit nog veel moeilijker gevonden hebben dan het al was, en wellicht anders aangepakt hebben.
Wat ik heb heus fouten gemaakt uit onwetendheid.
En dat maakt een grandioos contact met exman en een gesmeerde co niet alles mee goed.
Na 10 jaar een tweede scheiding, out of the bleu( ja ja ze bestaan)
Dat is nog veel erger voor de kinderen en daar kan ik met mijn bak ervaring wederom weer niet voldoende in aanreiken voor ze.
maandag 20 september 2010 om 10:06
quote:chanella1 schreef op 20 september 2010 @ 10:00:
[...]
Ik zeg niet dat het ideaal is maar het is kiezen tussen twee kwaden en ik vind het sneu voor de To dat jullie zo hard zijn, je weet niet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.als het echt zo erg was, dan was ze wel eerder weggegaan, niet pas als er een ander was.
[...]
Ik zeg niet dat het ideaal is maar het is kiezen tussen twee kwaden en ik vind het sneu voor de To dat jullie zo hard zijn, je weet niet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.als het echt zo erg was, dan was ze wel eerder weggegaan, niet pas als er een ander was.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 20 september 2010 om 10:09
Sorry Fringe,
Maar ook ik sta aan de kant van Hanneke en Partygirl.
Ik heb het als kind zijnde van de andere kant meegemaakt en kan je vertellen dat de relatie met mijn ouders er niet beter op geworden is.
Ik kan me van jouw kant voorstellen dat jij jezelf nieuw geluk gunt, en ik dnek ook niet dat iemand hier je dat wilt ontnemen.
naast moeder ben je natuurlijk ook gewoon een vrouw met haar eigen behoefte aan liefde en aandacht.
Ik ben dan ook blij dat je dit hebt kunnen vinden, maar zou niet direct gaan samenwonen en eerst aanzien hoe het gaat verlopen. Zeker als er ook andere kinderen in het spel zijn (willen zij wel direct een nieuwe vrouw die moeder gaat spelen?)
Maar ook ik sta aan de kant van Hanneke en Partygirl.
Ik heb het als kind zijnde van de andere kant meegemaakt en kan je vertellen dat de relatie met mijn ouders er niet beter op geworden is.
Ik kan me van jouw kant voorstellen dat jij jezelf nieuw geluk gunt, en ik dnek ook niet dat iemand hier je dat wilt ontnemen.
naast moeder ben je natuurlijk ook gewoon een vrouw met haar eigen behoefte aan liefde en aandacht.
Ik ben dan ook blij dat je dit hebt kunnen vinden, maar zou niet direct gaan samenwonen en eerst aanzien hoe het gaat verlopen. Zeker als er ook andere kinderen in het spel zijn (willen zij wel direct een nieuwe vrouw die moeder gaat spelen?)
maandag 20 september 2010 om 10:09
quote:chanella1 schreef op 20 september 2010 @ 10:00:
[...]
Vind je dat een cliché? Het is het belangrijkste is dat haar zoontje zich veilig en geliefd voelt en dan zal hij zich redelijk snel herstellen. Kleine kinderen passen zich makkelijk aan en haar zoontje zal zich waarschijnlijk snel hechten aan haar nieuwe vriend. Het is wel een risico natuurlijk want als deze relatie ook stukloopt zal dat haar zoontje wel schaden omdat structuur en veiligheid zo belangrijk zijn. Ik zeg niet dat het ideaal is maar het is kiezen tussen twee kwaden en ik vind het sneu voor de To dat jullie zo hard zijn, je weet niet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
?
Mijn mond valt even open.
Sorry chanella, maar ik vraag mij af in hoeverre je ervaring/kennis hebt met deze materie.
[...]
Vind je dat een cliché? Het is het belangrijkste is dat haar zoontje zich veilig en geliefd voelt en dan zal hij zich redelijk snel herstellen. Kleine kinderen passen zich makkelijk aan en haar zoontje zal zich waarschijnlijk snel hechten aan haar nieuwe vriend. Het is wel een risico natuurlijk want als deze relatie ook stukloopt zal dat haar zoontje wel schaden omdat structuur en veiligheid zo belangrijk zijn. Ik zeg niet dat het ideaal is maar het is kiezen tussen twee kwaden en ik vind het sneu voor de To dat jullie zo hard zijn, je weet niet wat zich daar allemaal heeft afgespeeld.
?
Mijn mond valt even open.
Sorry chanella, maar ik vraag mij af in hoeverre je ervaring/kennis hebt met deze materie.
maandag 20 september 2010 om 10:09
quote:Maleficent schreef op 20 september 2010 @ 08:45:
Sjonge, ik zal wel niet mogen oordelen, maar ik vraag me altijd af hoe slecht een relatie daadwerkelijk was, als mensen pas weggaan als er een ander in het spel is.
Heel veel mensen willen niet alleen zijn. Even wachten dus tot er een ander in het spel is. Gaat het allemaal veeeeel makkelijker. Ideaal toch?
Sjonge, ik zal wel niet mogen oordelen, maar ik vraag me altijd af hoe slecht een relatie daadwerkelijk was, als mensen pas weggaan als er een ander in het spel is.
Heel veel mensen willen niet alleen zijn. Even wachten dus tot er een ander in het spel is. Gaat het allemaal veeeeel makkelijker. Ideaal toch?
maandag 20 september 2010 om 10:13
Okee, cynismemodus mag uit. Wat is de toegevoegde waarde van kind eerst alleen met moeder te laten wennen aan de scheidingssituatie en vervolgens na jaren, als hij eindelijk denkt dat zijn leven weer op orde is, te laten wennen aan een nieuwe partner en opnieuw samenwonen (ander huis, andere regels, etc)?
Die nieuwe partner is er. En Fringe is kennelijk één van de miljoenen die wel graag een gewoon huisje boompje beestje wil dus samengewoond gaat er toch worden in de toekomst? Lijkt me dan eerlijk gezegd gunstiger voor kind dat dat dan maar meteen gebeurt, dan is kind in elk geval over een jaar of twee, vier, van de sores in zijn leven af (als Fringe dit keer goed gekozen heeft en Fringeman of Fringe niet het godvergeten lef hebben om te overlijden of zo).
Als een gescheiden moeder na de scheiding alleen nog maar gaat latten of nooit meer een relatie aangaat is dat heel gunstig voor de kinderen, maar is dat gezien de aard van de meeste mensen realistisch? Nee toch? Dan hoeft er dus nu ook niet geemmerd te worden over niet zo heel slimme keuzes die al gemaakt zijn en kan er dus overgegaan worden tot het aanbieden van oplossingen voor de vraag.
Die nieuwe partner is er. En Fringe is kennelijk één van de miljoenen die wel graag een gewoon huisje boompje beestje wil dus samengewoond gaat er toch worden in de toekomst? Lijkt me dan eerlijk gezegd gunstiger voor kind dat dat dan maar meteen gebeurt, dan is kind in elk geval over een jaar of twee, vier, van de sores in zijn leven af (als Fringe dit keer goed gekozen heeft en Fringeman of Fringe niet het godvergeten lef hebben om te overlijden of zo).
Als een gescheiden moeder na de scheiding alleen nog maar gaat latten of nooit meer een relatie aangaat is dat heel gunstig voor de kinderen, maar is dat gezien de aard van de meeste mensen realistisch? Nee toch? Dan hoeft er dus nu ook niet geemmerd te worden over niet zo heel slimme keuzes die al gemaakt zijn en kan er dus overgegaan worden tot het aanbieden van oplossingen voor de vraag.
maandag 20 september 2010 om 10:16
Mijn moeder is overigens twee keer van man naar man gehopt na haar scheiding. En eerlijk gezegd was ik blij dat ze dat deed (wel lattend, overigens). Even af en toe een normaal mens zien, of iets meer normaal, doet wonderen voor een kind. Met mama alleen zijn is geen garantie voor een veilige opstap naar volwassenheid.
maandag 20 september 2010 om 10:19
Nou ja, ik heb het van dichtbij gezien, pa verliefd op een ander, ging het huis uit, en binnen 2 weken moesten de kinderen nieuwe vriendin ontmoeten met alle ellende van dien. Want dat was de vrouw die papa heeft afgepakt van mama, dus het is een heks etc.
Als je zeker bent dat je je hele leven verder wil met nieuwe partner, dan is het voor de band van nieuwe partner en kinderen ook beter als je voorzichtiger bent met de gevoelens van je kinderen.
Als je zeker bent dat je je hele leven verder wil met nieuwe partner, dan is het voor de band van nieuwe partner en kinderen ook beter als je voorzichtiger bent met de gevoelens van je kinderen.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 20 september 2010 om 10:20
Omdat het beter is eerst te ontdekken of deze relatie stabiel genoeg is om long term te zijn ( nee garantie's heb je nooit, maar dat is geen reden je maar in avontuur te storten)
Om eerst te zien of het goed klikt met kind en nieuwe partner.
Om je kind eerst rust te geven en te verwerken dat papa en mama echt niet bij elkaar komen ( geef een kind tijd en zijn eigen tempo dan het door zijn strot te duwen).
Om eerst de weg te vinden tussen jou en je expartner en in rustiger vaarwater te komen zodat je kind kan stabiliseren.
Om niet nog meer loyaliteitsconflict op zijn bord te gooien.
Om niet de relatie nog meer te verstoren tussen jou en je expartner en daar je kind indirect de dupe van te laten zijn.
Nou ja, zoveel redenen.
Om eerst te zien of het goed klikt met kind en nieuwe partner.
Om je kind eerst rust te geven en te verwerken dat papa en mama echt niet bij elkaar komen ( geef een kind tijd en zijn eigen tempo dan het door zijn strot te duwen).
Om eerst de weg te vinden tussen jou en je expartner en in rustiger vaarwater te komen zodat je kind kan stabiliseren.
Om niet nog meer loyaliteitsconflict op zijn bord te gooien.
Om niet de relatie nog meer te verstoren tussen jou en je expartner en daar je kind indirect de dupe van te laten zijn.
Nou ja, zoveel redenen.
maandag 20 september 2010 om 10:26
Ik ben het er wel mee eens dat je beter even een tijdje alleen kunt wonen. Hoe lang kent ze die man al, stel dat je van de ene foute relatie in de andere komt, dan ben je nog verder van huis.
Ik vind dat je kind/kinderen op 1 horen te staan.
zelf ben ik alleenstaande moeder. Ik ben blij dat ik alle tijd en ruimte aan mijn zoontje heb kunnen geven tot nu toe.
Van de ene relatie in de andere stappen is nooit echt goed. Maar goed er zijn gevallen waarin dat misschien wel werkt.
Als jij als moeder goed in je vel zit, heeft dat ook zijn weerslag op je kind.
Kinderen flexibel... ja dat lijkt misschien zo maar er gaat ook heel veel in hun koppie om hoor. Ik vind juist dat je kinderen moet beschermen tegen bepaalde dingen.
Als moeder zijnde doet het ook nog wel eens pijn dat zijn vader en ik niet meer samen zijn. Maar dit is wel het beste geweest.
En ik weet dat ik er alles aan gedaan heb.
Het hangt er wel af hoe lang TO deze relatie heeft. Ik ben er eigenlijk wel benieuwd naar. Hoe lang kende je deze man?
Is het niet dat je eigenlijk bang bent om alleen te zijn?
Ik snap ook niet zo goed dat je gelijk maar weer samen gaat wonen met iemand. Waarom niet eerst een half jaar of langer op jezelf wonen.
Ik vind dat je kind/kinderen op 1 horen te staan.
zelf ben ik alleenstaande moeder. Ik ben blij dat ik alle tijd en ruimte aan mijn zoontje heb kunnen geven tot nu toe.
Van de ene relatie in de andere stappen is nooit echt goed. Maar goed er zijn gevallen waarin dat misschien wel werkt.
Als jij als moeder goed in je vel zit, heeft dat ook zijn weerslag op je kind.
Kinderen flexibel... ja dat lijkt misschien zo maar er gaat ook heel veel in hun koppie om hoor. Ik vind juist dat je kinderen moet beschermen tegen bepaalde dingen.
Als moeder zijnde doet het ook nog wel eens pijn dat zijn vader en ik niet meer samen zijn. Maar dit is wel het beste geweest.
En ik weet dat ik er alles aan gedaan heb.
Het hangt er wel af hoe lang TO deze relatie heeft. Ik ben er eigenlijk wel benieuwd naar. Hoe lang kende je deze man?
Is het niet dat je eigenlijk bang bent om alleen te zijn?
Ik snap ook niet zo goed dat je gelijk maar weer samen gaat wonen met iemand. Waarom niet eerst een half jaar of langer op jezelf wonen.
maandag 20 september 2010 om 10:31
quote:Maleficent schreef op 20 september 2010 @ 08:45:
Als het echt zo kut was dan ga je toch veel eerder weg? O nee, je moet eerst nieuwe schoenen hebben voor je de oude weggooit.Als je (te) snel de handdoek in de ring gooit heb je er niet alles aan gedaan om je huwelijk te redden, dat was het toch?
Als het echt zo kut was dan ga je toch veel eerder weg? O nee, je moet eerst nieuwe schoenen hebben voor je de oude weggooit.Als je (te) snel de handdoek in de ring gooit heb je er niet alles aan gedaan om je huwelijk te redden, dat was het toch?
