Psyche
alle pijlers
Je schuldig voelen als moeder
zondag 19 september 2010 om 22:21
Ik ben moeder van een zoon van 8 jaar en sinds kort in scheiding. Ik heb hier lange tijd over gedaan om de stap te zetten , maar nu eindelijk gezet na een lange periode van ruzies.
De stap was voor mij makkelijker te zetten omdat ik verliefd ben geworden op iemand anders.
Nu woon ik daar en probeer ik samen met hem en onze kinderen een nieuw leven op te bouwen. Dit gaat logischerwijs met ups en downs.
Mij zoon is de helft van de week bij zijn vader en de andere helft bij mij. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes maar voel me wel een slechte moeder. Ik kan niet meer voor de volle 100 % voor hem zorgen en van hem genieten. De dagen dat hij niet bij mij is zit ik met moedergevoelens waar ik niks mee kan.
Wie herkend dit ? En heeft tips hoe ik van dat gevoel af kan komen??
De stap was voor mij makkelijker te zetten omdat ik verliefd ben geworden op iemand anders.
Nu woon ik daar en probeer ik samen met hem en onze kinderen een nieuw leven op te bouwen. Dit gaat logischerwijs met ups en downs.
Mij zoon is de helft van de week bij zijn vader en de andere helft bij mij. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuzes maar voel me wel een slechte moeder. Ik kan niet meer voor de volle 100 % voor hem zorgen en van hem genieten. De dagen dat hij niet bij mij is zit ik met moedergevoelens waar ik niks mee kan.
Wie herkend dit ? En heeft tips hoe ik van dat gevoel af kan komen??
woensdag 22 september 2010 om 08:59
Oh daar ben ik het helmaal niet mee eens dat je je kind niet gelukkig kan maken als je zelf niet gelukkig bent.
Ik denk dat dat prima kan, het is maar hoe je met je ongelukkig voelen omgaat.
Als je er halve dagen depressief van op de bank ligt of je kind er om de haverklap door afsnauwt of zo futloos door raakt dat je niets onderneemt, ja dan ben je niet bepaald een persoon waar je gelukkig mee leeft.
Maar je kan je heel ongelukkig voelen van binnen maar je prima vermannen aan de buitenkant en toch je kind een fijne moeder tonen die gewoon geeft wat een kind gelukkig maakt.
Vraag is hoe lang je het zelf vol houdt, vraag is ook hoe zwaar ongelukkkig is het soms allemaal en wat doe je er zelf aan.
En dan zit er nog een hoop tussen ongelukkig zijn, heel gelukkig zijn of gewoon tevreden zijn.
Ik denk dat dat prima kan, het is maar hoe je met je ongelukkig voelen omgaat.
Als je er halve dagen depressief van op de bank ligt of je kind er om de haverklap door afsnauwt of zo futloos door raakt dat je niets onderneemt, ja dan ben je niet bepaald een persoon waar je gelukkig mee leeft.
Maar je kan je heel ongelukkig voelen van binnen maar je prima vermannen aan de buitenkant en toch je kind een fijne moeder tonen die gewoon geeft wat een kind gelukkig maakt.
Vraag is hoe lang je het zelf vol houdt, vraag is ook hoe zwaar ongelukkkig is het soms allemaal en wat doe je er zelf aan.
En dan zit er nog een hoop tussen ongelukkig zijn, heel gelukkig zijn of gewoon tevreden zijn.
woensdag 22 september 2010 om 09:19
quote:Nijntje schreef op 21 september 2010 @ 22:13:
Sja. Het is toch echt onmogelijk je kind gelukkig te maken als je je zelf niet gelukkig bent. Zo, dat is nogal een stellige aanname. Ik ben het niet met je eens overigens. Kinderen hebben een eigen beleving van het leven. Als ik me geconcentreerd bezighoud met het geluk van mijn kinderen dan kan ik echt zorgen dat ze gelukkig zijn hoor. Maar vaker dan moeders die zelf heel gelukkig zijn zal ik daar waarschijnlijk goed over na moeten denken en bewust mee om moeten gaan. Dat ik dat doe vind ik overigens geen wegcijferen.
Sja. Het is toch echt onmogelijk je kind gelukkig te maken als je je zelf niet gelukkig bent. Zo, dat is nogal een stellige aanname. Ik ben het niet met je eens overigens. Kinderen hebben een eigen beleving van het leven. Als ik me geconcentreerd bezighoud met het geluk van mijn kinderen dan kan ik echt zorgen dat ze gelukkig zijn hoor. Maar vaker dan moeders die zelf heel gelukkig zijn zal ik daar waarschijnlijk goed over na moeten denken en bewust mee om moeten gaan. Dat ik dat doe vind ik overigens geen wegcijferen.
woensdag 22 september 2010 om 21:14
quote:twinkeling schreef op 22 september 2010 @ 09:19:
[...]
Zo, dat is nogal een stellige aanname. Ik ben het niet met je eens overigens. Kinderen hebben een eigen beleving van het leven. Als ik me geconcentreerd bezighoud met het geluk van mijn kinderen dan kan ik echt zorgen dat ze gelukkig zijn hoor. Maar vaker dan moeders die zelf heel gelukkig zijn zal ik daar waarschijnlijk goed over na moeten denken en bewust mee om moeten gaan. Dat ik dat doe vind ik overigens geen wegcijferen.
Dan zijn we het oneens.
Als ze heel klein zijn hebben ze het niet door als je als moeder ongelukkig bent in je relatie/leven/etc. Maar als ze wat groter worden (8 a 10 jaar), hebben de meeste kinderen juist een hele fijne antenne voor wat er in mama omgaat. Als jij niet lekker in je vel zit, kan dat stevig zijn negatieve weerslag hebben op je kind.
[...]
Zo, dat is nogal een stellige aanname. Ik ben het niet met je eens overigens. Kinderen hebben een eigen beleving van het leven. Als ik me geconcentreerd bezighoud met het geluk van mijn kinderen dan kan ik echt zorgen dat ze gelukkig zijn hoor. Maar vaker dan moeders die zelf heel gelukkig zijn zal ik daar waarschijnlijk goed over na moeten denken en bewust mee om moeten gaan. Dat ik dat doe vind ik overigens geen wegcijferen.
Dan zijn we het oneens.
Als ze heel klein zijn hebben ze het niet door als je als moeder ongelukkig bent in je relatie/leven/etc. Maar als ze wat groter worden (8 a 10 jaar), hebben de meeste kinderen juist een hele fijne antenne voor wat er in mama omgaat. Als jij niet lekker in je vel zit, kan dat stevig zijn negatieve weerslag hebben op je kind.
woensdag 22 september 2010 om 21:22
