Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 19 juli 2007 om 00:06
quote:Ook al heb ik weer contact, er is gebeurt waardoor het contact weer minder is. En dan mis ik hem weer. Hij woont nu bij mijn moeder en die woont weer een paar straten verder.. Dat gevoel van missen ken ik ook, helaas. Maar ben je niet blij dat hij bij jouw moeder woont ipv bij je ex? Moeilijke situatie he, helemaal met pubers, vooral als ze vluchtwegen hebben. Ze moeten sneller volwassen worden en dat is iets waar ik best moeite mee heb.
donderdag 19 juli 2007 om 15:38
quote:
Immers: 'Je hoeft niet meteen een Vlinder te zijn'.
Nog steeds geen puf of tijd om uitgebreid te reageren helaas, maar dit vond ik zo'n mooie. Ik vond eergisteren een klein groen rupsje in huis. Samen met de kinderen heb ik hem in een doosje gedaan met wat groene blaadjes erbij. Ik wilde hem 's avonds vrijlaten toen ik zag dat hij een cocon had gemaakt! Die blijft dus nog even
Ik zie nu pas de symboliek ervan.
Misschien moet ik me de komende week ook maar ingraven, tot mijn meisjes weer thuis zijn. Ik mis ze nu al ;(
Immers: 'Je hoeft niet meteen een Vlinder te zijn'.
Nog steeds geen puf of tijd om uitgebreid te reageren helaas, maar dit vond ik zo'n mooie. Ik vond eergisteren een klein groen rupsje in huis. Samen met de kinderen heb ik hem in een doosje gedaan met wat groene blaadjes erbij. Ik wilde hem 's avonds vrijlaten toen ik zag dat hij een cocon had gemaakt! Die blijft dus nog even
Ik zie nu pas de symboliek ervan. Misschien moet ik me de komende week ook maar ingraven, tot mijn meisjes weer thuis zijn. Ik mis ze nu al ;(
Ga in therapie!
donderdag 19 juli 2007 om 16:13
quote:
Elmervrouw *;
Van jouw verhaal word ik ook steeds stil. Tenminste ik weet nog waar mijn kinderen zitten, ongeveer. En heb nog kinderen om me heen. Geen idee hoe je je moet voelen zonder dat al.
Och Mamz.... ongelofelijk dat je zelfs in deze situatie nog het positieve kunt zien. Een *; voor jou en Elmervrouw, woorden heb ik niet
Ik weet zeker dat het voor alle moeders die hier schrijven onze grootste angst is. Onze kinderen te verliezen... Ik ben zo bang dat mijn meisjes iets overkomt. Huisje met zwembad, een kratje bier, zijn favoriete drinkbuddy erbij.... ik kan me de scenario's zo voor de geest halen :( Ik heb de kinderen ingepeperd dat ze nooit alleen in het zwembad mogen zijn. Maar ja, zij zijn niet verantwoordelijk voor hun eigen veiligheid.
Lemmy, nog gefeliciteerd met je dochter! :gwab:
liefs,
dubio
Elmervrouw *;
Van jouw verhaal word ik ook steeds stil. Tenminste ik weet nog waar mijn kinderen zitten, ongeveer. En heb nog kinderen om me heen. Geen idee hoe je je moet voelen zonder dat al.
Och Mamz.... ongelofelijk dat je zelfs in deze situatie nog het positieve kunt zien. Een *; voor jou en Elmervrouw, woorden heb ik niet
Ik weet zeker dat het voor alle moeders die hier schrijven onze grootste angst is. Onze kinderen te verliezen... Ik ben zo bang dat mijn meisjes iets overkomt. Huisje met zwembad, een kratje bier, zijn favoriete drinkbuddy erbij.... ik kan me de scenario's zo voor de geest halen :( Ik heb de kinderen ingepeperd dat ze nooit alleen in het zwembad mogen zijn. Maar ja, zij zijn niet verantwoordelijk voor hun eigen veiligheid.
Lemmy, nog gefeliciteerd met je dochter! :gwab:
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 19 juli 2007 om 16:50
quote:Ik weet zeker dat het voor alle moeders die hier schrijven onze grootste angst is. Onze kinderen te verliezen... Ik ben zo bang dat mijn meisjes iets overkomt. Huisje met zwembad, een kratje bier, zijn favoriete drinkbuddy erbij.... ik kan me de scenario's zo voor de geest halen :( Ik heb de kinderen ingepeperd dat ze nooit alleen in het zwembad mogen zijn. Maar ja, zij zijn niet verantwoordelijk voor hun eigen veiligheid.
Ik kan me je angst goed voorstellen Dubiootje... Hoop dat de dagen voorbij vliegen voor je!
*;
Lemmy, nog gefeliciteerd met je zoon! :gwab: Dankjewel!
liefs,
dubio
Liefs van Lemmy
Ik kan me je angst goed voorstellen Dubiootje... Hoop dat de dagen voorbij vliegen voor je!
*;
Lemmy, nog gefeliciteerd met je zoon! :gwab: Dankjewel!
liefs,
dubio
Liefs van Lemmy
donderdag 19 juli 2007 om 16:57
quote:
Ik kan me je angst goed voorstellen Dubiootje... Hoop dat de dagen voorbij vliegen voor je!
*;
Thanx, ik ook!
Lemmy, nog gefeliciteerd met je zoon! :gwab:
Oeps pardon, je had het over 'haar dochter die nu jarig is', ik had gelezen jouw dochter. Sorry, ben een beetje in de bonen vandaag
Ik kan me je angst goed voorstellen Dubiootje... Hoop dat de dagen voorbij vliegen voor je!
*;
Thanx, ik ook!
Lemmy, nog gefeliciteerd met je zoon! :gwab:
Oeps pardon, je had het over 'haar dochter die nu jarig is', ik had gelezen jouw dochter. Sorry, ben een beetje in de bonen vandaag
Ga in therapie!
donderdag 19 juli 2007 om 21:18
quote:
quote: Lemmy reageerde
Ik kan me je angst goed voorstellen Dubiootje... Hoop dat de dagen voorbij vliegen voor je!
*;
Thanx, ik ook!
Lemmy, nog gefeliciteerd met je zoon! :gwab:
Oeps pardon, je had het over 'haar dochter die nu jarig is', ik had gelezen jouw dochter. Sorry, ben een beetje in de bonen vandaag ;)Geeft niks hoor! :R
quote: Lemmy reageerde
Ik kan me je angst goed voorstellen Dubiootje... Hoop dat de dagen voorbij vliegen voor je!
*;
Thanx, ik ook!
Lemmy, nog gefeliciteerd met je zoon! :gwab:
Oeps pardon, je had het over 'haar dochter die nu jarig is', ik had gelezen jouw dochter. Sorry, ben een beetje in de bonen vandaag ;)Geeft niks hoor! :R
donderdag 19 juli 2007 om 21:28
Toen ik net was weggevlucht bij mijn ex zeiden de meeste mensen mij "het komt wel weer goed"Ik geloofde daar weinig van en viel vaak huilend in slaap..
nu we een jaar verder zijn is alles inderdaad goed gekomen..
Dus voor iedereen die twijfelt om voor jezelf te kiezen...Doe het gewoon zet die stap.. Bij mij duurde het 15 jaar om die stap te zetten.. maar het was al die ellende en pijn waard die ik na vertrek kreeg..
Nu ben ik een veel sterker persoon geworden die goed voor zich zelf kan opkomen!
Sterkte iedereen*;
nu we een jaar verder zijn is alles inderdaad goed gekomen..
Dus voor iedereen die twijfelt om voor jezelf te kiezen...Doe het gewoon zet die stap.. Bij mij duurde het 15 jaar om die stap te zetten.. maar het was al die ellende en pijn waard die ik na vertrek kreeg..
Nu ben ik een veel sterker persoon geworden die goed voor zich zelf kan opkomen!
Sterkte iedereen*;
donderdag 19 juli 2007 om 22:02
quote:
Vanmorgen heeft ie nog gebeld, maar collegaatje heeft gezegd dat ik er niet was. ik heb nu inmiddels voor hem al 4 weken vakantie.
Maar ja, dat kunnen we ook niet eeuwig volhouden. Als we de verbinding verbreken oid dan blijft gewoon bellen, echt om de minuut, dus dat is ook niet handig. En als ie helemaal een verkeerde bui heeft, dan belt ie gewoon met het hoofdkantoor om vervolgens allemaal verhalen over mij te vertellen.
Om hem 'rustig' te houden, spreek ik hem dus maar af en toe es.
Ook voor mn collega's vind het vervelend als ie weer tegen hen tekeer gaat.
Oh ja, ze hebben ook wel eens gezegd dat ik een andere baan heb, maar ja, hij krijgt me ooit toch weer aan de telefoon. Dus ook dat werkt niet.Eszi
Lieve Eszi,
Ik vind dat je het heel goed doet! Maar wat je vertelt over je ex doet me erg denken aan stalken. Je voelt je niet vrij, kan niet makkelijk de telefoon aannemen op je werk en uit angst dat hij rare dingen gaat doen sta je hem dan toch maar af en toe te woord.
Ik denk dat je daarmee juist (ongewild) tegenstrijdige signalen afgeeft waardoor hij gestimuleerd wordt te blijven bellen. Tegenover de 10 of 100 keer dat het niet lukt, lukt het 1 keer wel en dat is voor hem al genoeg. Ik denk dat je, hoe vervelend ook, je weerstand en angst moet proberen te overwinnen. Als je hem aan de telefoon krijgt, zeg dan duidelijk dat je hem niet meer wilt spreken en dat je het vervelend vindt als hij belt. Hang dan op, ga geen discussie aan want daar voed je hem alleen maar mee.
Als hij dan blijft bellen (elke minuut zoals je zegt), dan zou ik het (heel kort) nog eens herhalen (ik wil niet meer dat je belt) en ophangen, of zelfs helemaal niets zeggen. Hij moet geen resultaat meer boeken met zijn telefoontjes. Zo'n reactie, daar zit hij niet op te wachten. Geeft hij dan nog niet op, dan kun je uitzoeken welke maatregelen je kunt nemen. Je vindt hier meer informatie, onder andere een stappenplan met ook een aantal "psychologische" tips.
liefs,
dubio
Vanmorgen heeft ie nog gebeld, maar collegaatje heeft gezegd dat ik er niet was. ik heb nu inmiddels voor hem al 4 weken vakantie.
Maar ja, dat kunnen we ook niet eeuwig volhouden. Als we de verbinding verbreken oid dan blijft gewoon bellen, echt om de minuut, dus dat is ook niet handig. En als ie helemaal een verkeerde bui heeft, dan belt ie gewoon met het hoofdkantoor om vervolgens allemaal verhalen over mij te vertellen.
Om hem 'rustig' te houden, spreek ik hem dus maar af en toe es.
Ook voor mn collega's vind het vervelend als ie weer tegen hen tekeer gaat.
Oh ja, ze hebben ook wel eens gezegd dat ik een andere baan heb, maar ja, hij krijgt me ooit toch weer aan de telefoon. Dus ook dat werkt niet.Eszi
Lieve Eszi,
Ik vind dat je het heel goed doet! Maar wat je vertelt over je ex doet me erg denken aan stalken. Je voelt je niet vrij, kan niet makkelijk de telefoon aannemen op je werk en uit angst dat hij rare dingen gaat doen sta je hem dan toch maar af en toe te woord.
Ik denk dat je daarmee juist (ongewild) tegenstrijdige signalen afgeeft waardoor hij gestimuleerd wordt te blijven bellen. Tegenover de 10 of 100 keer dat het niet lukt, lukt het 1 keer wel en dat is voor hem al genoeg. Ik denk dat je, hoe vervelend ook, je weerstand en angst moet proberen te overwinnen. Als je hem aan de telefoon krijgt, zeg dan duidelijk dat je hem niet meer wilt spreken en dat je het vervelend vindt als hij belt. Hang dan op, ga geen discussie aan want daar voed je hem alleen maar mee.
Als hij dan blijft bellen (elke minuut zoals je zegt), dan zou ik het (heel kort) nog eens herhalen (ik wil niet meer dat je belt) en ophangen, of zelfs helemaal niets zeggen. Hij moet geen resultaat meer boeken met zijn telefoontjes. Zo'n reactie, daar zit hij niet op te wachten. Geeft hij dan nog niet op, dan kun je uitzoeken welke maatregelen je kunt nemen. Je vindt hier meer informatie, onder andere een stappenplan met ook een aantal "psychologische" tips.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 19 juli 2007 om 23:41
Dubiootje *;, de eerste dag is voorbij, dat de rest maar snel mag volgen. Echt het voelt nu heel rot, maar het volgende jaar word dat al anders. Ook ik heb nachtmerries gehad van wat er kon gebeuren en er zijn ook zeker dingen gebeurt waar ik mijn ex dus vervolgens op heb aangesproken. En ik begrijp dat je je kinderen van alles hebt voorgehouden, maar het zijn maar kinderen en ze horen die verantwoordelijkheid niet te dragen. Mijn zoon vertelde mij in tranen dat hij toch niet durfde op het moment dat het eigenlijk nodig was.
Jolantje, ik heb een berichtje op je topic geplaatst, ik lees nog wel eens ergens mee:). En veroordelen is altijd makkelijk als je de achtergronden niet kent. Ik snap heel goed dat je je aangevallen voelt maar probeer het toch wat te negeren. Is voor jezelf veel beter. Het is zeker geen makkelijke keuze geweest, als je al kan spreken van een keuze. Niemand krijgt een blauwdruk van de toekomst, dan zou die van veel mensen er heel anders uitzien.
Jolantje, ik heb een berichtje op je topic geplaatst, ik lees nog wel eens ergens mee:). En veroordelen is altijd makkelijk als je de achtergronden niet kent. Ik snap heel goed dat je je aangevallen voelt maar probeer het toch wat te negeren. Is voor jezelf veel beter. Het is zeker geen makkelijke keuze geweest, als je al kan spreken van een keuze. Niemand krijgt een blauwdruk van de toekomst, dan zou die van veel mensen er heel anders uitzien.
vrijdag 20 juli 2007 om 15:13
Ha lieverd
Bedankt voor je opbeurende woorden. Ik weet nu al dat de dagen waarschijnlijk voorbij gaan vliegen. Het was alleen gisteren wat moeilijk (plus al die dagen/weken dat ik er al tegenaan zat te hikken). Ik heb in elk geval goede afspraken gemaakt met mijn ex over bellen, zodat dat hopelijk geen problemen oplevert. Hij is steeds zo boos over mijn houding wat betreft zijn belregeling met de kinderen (omdat hij ze niet te spreken krijgt als hij zelf niet belt :?) dat ik bang was voor een 'wraakactie'. De kinderen hadden er in elk geval erg veel zin in dus dat moet ik maar voor ogen houden. Hoe het over een week is, moet ik maar afwachten, volgens mij wil de jongste dan echt naar huis... maar hopelijk heeft ze daar genoeg afleiding.
Je hebt helemaal gelijk dat zij die verantwoording niet hoeven te dragen. Het lastige is dat ik hun veiligheid niet kan garanderen als ik er niet bij ben maar hun ook het contact met hun vader niet kan en wil ontzeggen zolang er niets gebeurd is. Maar ondertussen ben ik wel bang dat er ooit iets gebeurt natuurlijk. Daarom probeer ik ze nu van bepaalde dingen bewust te maken. Zonder papa zwart te maken maar maatregelen die ook gewoon thuis gelden. Mama moet altijd weten waar je bent (of papa, of de oppas, of de juf...). Ze moeten altijd in een autostoeltje. Vaste regels waar nooit aan getornd wordt.
Ik leer ze ook dat ze mij op "onverantwoord" gedrag mogen aanspreken (gordel vergeten om te doen bv.). Dat wil niet zeggen dat zij verantwoordelijk zijn maar ze mogen mij wel op zaken aanspreken. Ik ga ze nu dus vertellen dat je niet in de auto mag stappen als je meer dan 2 glazen gedronken hebt. En dat zij mij daar best aan mogen herinneren als ik het vergeet. Dat maakt het niet te beladen voor hen, het is eigenlijk net als met mij herinneren aan mijn autogordel. Ze hebben er over het algemeen geen moeite mee mij terecht te wijzen Hoe dat bij hun vader zit weet ik niet, maar zolang ze niet doorhebben dat drank een gevoelig punt is, zullen ze het ook luchtig opvatten, denk ik.
Ik ga straks lekker bij een vriendin eten en dan met een clubje naar een jazzconcert, dus ik heb in elk geval wat leuks in het vooruitzicht
liefs,
dubio
Bedankt voor je opbeurende woorden. Ik weet nu al dat de dagen waarschijnlijk voorbij gaan vliegen. Het was alleen gisteren wat moeilijk (plus al die dagen/weken dat ik er al tegenaan zat te hikken). Ik heb in elk geval goede afspraken gemaakt met mijn ex over bellen, zodat dat hopelijk geen problemen oplevert. Hij is steeds zo boos over mijn houding wat betreft zijn belregeling met de kinderen (omdat hij ze niet te spreken krijgt als hij zelf niet belt :?) dat ik bang was voor een 'wraakactie'. De kinderen hadden er in elk geval erg veel zin in dus dat moet ik maar voor ogen houden. Hoe het over een week is, moet ik maar afwachten, volgens mij wil de jongste dan echt naar huis... maar hopelijk heeft ze daar genoeg afleiding.
Je hebt helemaal gelijk dat zij die verantwoording niet hoeven te dragen. Het lastige is dat ik hun veiligheid niet kan garanderen als ik er niet bij ben maar hun ook het contact met hun vader niet kan en wil ontzeggen zolang er niets gebeurd is. Maar ondertussen ben ik wel bang dat er ooit iets gebeurt natuurlijk. Daarom probeer ik ze nu van bepaalde dingen bewust te maken. Zonder papa zwart te maken maar maatregelen die ook gewoon thuis gelden. Mama moet altijd weten waar je bent (of papa, of de oppas, of de juf...). Ze moeten altijd in een autostoeltje. Vaste regels waar nooit aan getornd wordt.
Ik leer ze ook dat ze mij op "onverantwoord" gedrag mogen aanspreken (gordel vergeten om te doen bv.). Dat wil niet zeggen dat zij verantwoordelijk zijn maar ze mogen mij wel op zaken aanspreken. Ik ga ze nu dus vertellen dat je niet in de auto mag stappen als je meer dan 2 glazen gedronken hebt. En dat zij mij daar best aan mogen herinneren als ik het vergeet. Dat maakt het niet te beladen voor hen, het is eigenlijk net als met mij herinneren aan mijn autogordel. Ze hebben er over het algemeen geen moeite mee mij terecht te wijzen
Hoe dat bij hun vader zit weet ik niet, maar zolang ze niet doorhebben dat drank een gevoelig punt is, zullen ze het ook luchtig opvatten, denk ik.Ik ga straks lekker bij een vriendin eten en dan met een clubje naar een jazzconcert, dus ik heb in elk geval wat leuks in het vooruitzicht
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 20 juli 2007 om 19:10
Hallo,
heb net even e.e.a. bijgelezen; heb weer het rijk voor mij alleen.... Dubio, ik lees dat jouw kids op vakantie zijn met hun vader. Ik kan me voorstellen dat dat niet gemakkelijk is voor jou, maar probeer toch zelf ook een beetje vakantie te vieren...(ik las dat je daar eigenlijk al mee bezig bent). Voor mij was het de eerste keer ook erg moeilijk, maar voor de kinderen was het feest. Ik hoop voor de jouwe ook. En inderdaad: anderhalve week zal voorbij vliegen!
Hier gaat het zijn gangetje. Vriend is net naar huis vertrokken; hij krijgt vanavond bezoek....waar ik niet blij mee ben: een kennis (vrouw), waarvan de man vertrokken is, gaat bij mijn vriend op de koffie, omdat ze in de put zit! Hij wil graag voor haar klaarstaan. Als ik zeg, dat ik het niet prettig vind, is hij kwaad: dat wil dus zeggen, dat ik hem niet vertrouw, want hij houdt toch van mij????
Hijzelf wil graag dat ik zondag weer naar hem toe kom, ik wil niets liever, maar mijn kinderen protesteren, als ik weer naar hem toe ga. Zo zit ik steeds opnieuw in tweestrijd. Als ik voor mezelf kies, en naar mijn vriend ga, voelt het steeds opnieuw alsof ik mijn kinderen in de steek laat.....terwijl ze zelf aangeven, niet graag mee te gaan..... Die rotte dubbele gevoelens steeds opnieuw; balen!
Liefs, *; Nicole
heb net even e.e.a. bijgelezen; heb weer het rijk voor mij alleen.... Dubio, ik lees dat jouw kids op vakantie zijn met hun vader. Ik kan me voorstellen dat dat niet gemakkelijk is voor jou, maar probeer toch zelf ook een beetje vakantie te vieren...(ik las dat je daar eigenlijk al mee bezig bent). Voor mij was het de eerste keer ook erg moeilijk, maar voor de kinderen was het feest. Ik hoop voor de jouwe ook. En inderdaad: anderhalve week zal voorbij vliegen!
Hier gaat het zijn gangetje. Vriend is net naar huis vertrokken; hij krijgt vanavond bezoek....waar ik niet blij mee ben: een kennis (vrouw), waarvan de man vertrokken is, gaat bij mijn vriend op de koffie, omdat ze in de put zit! Hij wil graag voor haar klaarstaan. Als ik zeg, dat ik het niet prettig vind, is hij kwaad: dat wil dus zeggen, dat ik hem niet vertrouw, want hij houdt toch van mij????
Hijzelf wil graag dat ik zondag weer naar hem toe kom, ik wil niets liever, maar mijn kinderen protesteren, als ik weer naar hem toe ga. Zo zit ik steeds opnieuw in tweestrijd. Als ik voor mezelf kies, en naar mijn vriend ga, voelt het steeds opnieuw alsof ik mijn kinderen in de steek laat.....terwijl ze zelf aangeven, niet graag mee te gaan..... Die rotte dubbele gevoelens steeds opnieuw; balen!
Liefs, *; Nicole
vrijdag 20 juli 2007 om 19:21
Waarom komt je vriend niet naar jou toe, waarom moet er een halszaak gemaakt worden van de goodwill van je kinderen? Kan hij dan echt niet inzien dat het misschien mákkelijker is om nu in te geven naar de kinderen, dat er nog een heel leven voor jullie ligt waarin jullie dit niet meer doen en niet meer hoeven te doen? Je kunt ze nog niet alleen achterlaten dus jij zit in tweestrijd en je vriend heeft er geen moeite mee dat jij in tweestrijd zit. Thuis zijn is belangrijker.
Voor wat betreft de ontmoeting met die vrouw: ik zou zelf gerust bij een vriend kunnen langsgaan en hem een hart onder de riem steken, zonder dat er ook maar iets zou gebeuren dat niet mag gebeuren. Of beter gezegd: ik deed dat, totdat ik mijn jaloerse ex ontmoette.
Probeer je vriend te vertrouwen, tenzij je gegronde redenen hebt om hem te wantrouwen.
Voor wat betreft de ontmoeting met die vrouw: ik zou zelf gerust bij een vriend kunnen langsgaan en hem een hart onder de riem steken, zonder dat er ook maar iets zou gebeuren dat niet mag gebeuren. Of beter gezegd: ik deed dat, totdat ik mijn jaloerse ex ontmoette.
Probeer je vriend te vertrouwen, tenzij je gegronde redenen hebt om hem te wantrouwen.
vrijdag 20 juli 2007 om 19:55
quote:Waarom komt je vriend niet naar jou toe, waarom moet er een halszaak gemaakt worden van de goodwill van je kinderen? Kan hij dan echt niet inzien dat het misschien mákkelijker is om nu in te geven naar de kinderen, dat er nog een heel leven voor jullie ligt waarin jullie dit niet meer doen en niet meer hoeven te doen? Je kunt ze nog niet alleen achterlaten dus jij zit in tweestrijd en je vriend heeft er geen moeite mee dat jij in tweestrijd zit. Thuis zijn is belangrijker. Dankjewel Mamzelle! Ik begrijp wat je bedoelt, maar mijn vriend heeft óók kinderen, en ik kan vrij goed met ze overweg. Zijn kids zijn dan nu een paar dagen bij hem, en hij vroeg of ik ook wilde komen. Zelf is hij nu best veel bij mij geweest; mijn kids waren toen ook thuis, en we willen over en weer bij elkaar zijn. Mijn kinderen kunnen ook evt. mee naar hem toe, maar zij hebben er gewoon nooit zin in, en zien liever dat ik dus ook thuis blijf. De hulpverleners die bij mij over de vloer komen, vinden dat ik best voor mezelf mag kiezen, maar ik voel me dus schuldig, ook omdat mijn kinderen hierop inspelen. Echter: zij zitten liefst de hele dag aan de pc, of gaan met vriend(inn)en op stap, dan dat ze het gezellig vinden, om iets met mij te ondernemen..... Het is de laatste tijd slopend om iets leuks te vinden voor ons samen.....
Voor wat betreft de ontmoeting met die vrouw: ik zou zelf gerust bij een vriend kunnen langsgaan en hem een hart onder de riem steken, zonder dat er ook maar iets zou gebeuren dat niet mag gebeuren. Of beter gezegd: ik deed dat, totdat ik mijn jaloerse ex ontmoette.
Probeer je vriend te vertrouwen, tenzij je gegronde redenen hebt om hem te wantrouwen. Hm, echt wantrouwen doe ik hem niet, maar ik ben wel een 'jaloers' type.....en hij is een man die voornamelijk vrouwelijke kennissen heeft. Soms heb ik het daar dan ook inderdaad moeilijk mee. HIjzelf geeft echter aan, dat hij van me houdt, en ook dat hij genoeg heeft aan mij.....het ligt dus voornamelijk aan mezelf, en ik wil dat naar hem toe niet laten merken. Hij merkt het echter vaak wel degelijk aan mij....
Voor wat betreft de ontmoeting met die vrouw: ik zou zelf gerust bij een vriend kunnen langsgaan en hem een hart onder de riem steken, zonder dat er ook maar iets zou gebeuren dat niet mag gebeuren. Of beter gezegd: ik deed dat, totdat ik mijn jaloerse ex ontmoette.
Probeer je vriend te vertrouwen, tenzij je gegronde redenen hebt om hem te wantrouwen. Hm, echt wantrouwen doe ik hem niet, maar ik ben wel een 'jaloers' type.....en hij is een man die voornamelijk vrouwelijke kennissen heeft. Soms heb ik het daar dan ook inderdaad moeilijk mee. HIjzelf geeft echter aan, dat hij van me houdt, en ook dat hij genoeg heeft aan mij.....het ligt dus voornamelijk aan mezelf, en ik wil dat naar hem toe niet laten merken. Hij merkt het echter vaak wel degelijk aan mij....
vrijdag 20 juli 2007 om 20:10
Ik snap het, als er andere kinderen in betrokken zijn is het logisch dat jullie ook daar naartoe gaan. Ik denk dat je het beste als een feit bij je kinderen stelt dat jullie zondag naar ... gaan, punt. Ze zullen best zeggen dat ze niet willen, etc., maar in dit geval hebben ze simpelweg niets te willen, gebeurt er gewoon wat jij wil.
Probeer de werkelijkheid een beetje naar je hand te zetten. Geef ze niet de mogelijkheid van een keuze, en zeg ze hun vrolijke gezicht op te zetten, want dan wordt het leven voor jullie allemaal een stuk prettiger. Makkelijk praten waarschijnlijk van een moeder van een achtjarige, maar mijn ernstig nukkige jongske bindt toch wel in als hij erachter komt dat hij geen keuze heeft, en doet dan zelfs nog lief ook.
Probeer de werkelijkheid een beetje naar je hand te zetten. Geef ze niet de mogelijkheid van een keuze, en zeg ze hun vrolijke gezicht op te zetten, want dan wordt het leven voor jullie allemaal een stuk prettiger. Makkelijk praten waarschijnlijk van een moeder van een achtjarige, maar mijn ernstig nukkige jongske bindt toch wel in als hij erachter komt dat hij geen keuze heeft, en doet dan zelfs nog lief ook.
vrijdag 20 juli 2007 om 21:26
quote:
Jolantje, ik weet het nog: jij moest toen een kleine ingreep afwachten waarna je kon vluchten, was het niet zo?
Veel te vertellen heb ik verder niet, maar even een knuffel vanuit prachtig Beieren voor iedereen hier: *;
Liefs,
Carrrie.
Ja dat was zo.. Inmiddels een jaar en een heel ander gelukkig leven verder...
Jolantje, ik weet het nog: jij moest toen een kleine ingreep afwachten waarna je kon vluchten, was het niet zo?
Veel te vertellen heb ik verder niet, maar even een knuffel vanuit prachtig Beieren voor iedereen hier: *;
Liefs,
Carrrie.
Ja dat was zo.. Inmiddels een jaar en een heel ander gelukkig leven verder...
vrijdag 20 juli 2007 om 21:34
quote:
quote: Carrrie reageerde
Jolantje, ik weet het nog: jij moest toen een kleine ingreep afwachten waarna je kon vluchten, was het niet zo?
Veel te vertellen heb ik verder niet, maar even een knuffel vanuit prachtig Beieren voor iedereen hier: *;
Liefs,
Carrrie.
Ja dat was zo.. Inmiddels een jaar en een heel ander gelukkig leven verder...
Hallo Jolantje, leuk om te horen dat het je zo goed gaat!
quote: Carrrie reageerde
Jolantje, ik weet het nog: jij moest toen een kleine ingreep afwachten waarna je kon vluchten, was het niet zo?
Veel te vertellen heb ik verder niet, maar even een knuffel vanuit prachtig Beieren voor iedereen hier: *;
Liefs,
Carrrie.
Ja dat was zo.. Inmiddels een jaar en een heel ander gelukkig leven verder...
Hallo Jolantje, leuk om te horen dat het je zo goed gaat!
vrijdag 20 juli 2007 om 21:38
vrijdag 20 juli 2007 om 21:47
quote:Maar toch is het soms moeilijk.. Ik woon nu samen met een lieve man, en soms kan ik al die liefde niet aan.. Wordt ik onzeker.. Jee, Jolantje, wat moeilijk! Herken ik wel ook. Mijn nieuwe vriend laat mij ook merken, dat hij van me houdt, ook als ik fouten maak. HIj kan soms mopperen, en zich aan me ergeren...mijn eerste reactie is dan: nu is het zeker voorbij, wil hij niets meer met mij te maken hebben...maar dat is dus helemaal niet aan de orde.... Toch vraag ik me steeds af, hoelang hij het dan nog met me volhoudt. Ik ben dus ook hartstikke onzeker... Ik begrijp wel, dat je nieuwe man veel begrip heeft voor hoe jij je voetl.Groetjes, Nicole. Hij zegt altijd"je moet weer opnieuw geprogrammeerd worden.. Al die ellende eruit en het mooie erin!
Tis echt een schat met veel heel veel begrip...
Tis echt een schat met veel heel veel begrip...
