Psyche
alle pijlers
jaloers
hoewel ik mijn dochter enorm ga missen 
maandag 1 november 2010 om 14:35
maandag 1 november 2010 om 14:36
Oke, heb de vorige topics van TO niet gelezen en nu ook geen tijd voor. Ga ik vanavond wel even doen.
Toen mijn eerste was geboren had ik na 2 weken al sex en ging ik na 2 weken ook al uiteten en hadden we oppas geregdl voor zoon. Ik heb tijdens het eten alleen maar zitten huilen want wilde graag naar huis naar mijn mannetje. Sex heb ik gedaan omdat ik dacht dat het hoorde en omdat ik ervan af wilde zijn(zag er erg tegen op, kan je maar beter achter de rug hebben). Wilde mijn ex graag plezieren, net als het uiteten gaan. Zijn idee, ik jong en naief en erg onzelfstandig deed maar wat hij het betse vond. Bij de 2e(wonder dat hij er is want na die 2 weken van de oudste is er maar weinig sex geweest) was ik ook jaloers op ex dat hij weer ging werekn. Baby was een huilbaby en ik had echt behoefte aan tijd voor mezelf, kon dat niet goed handelen. Toen ik eindelijk mocht werd baby ook weer rustiger en kon ik op mijn werk een beetje op adem komen, want van ex hoefde ik niet veel te verwachten.
Nu zijn ex en ik uitelkaar en ben ik zwanger van mijn nieuwe partner. Deze partner is zo anders als ex en benaderd alles zoveel anders als ex, dat ik nu al denk, Oh nee, baby is dalijk nog zo klein als ik weer moet werken! Kan er nu al tegen op zien en uitkijken naar de tijd met baby samen. Kinderen op school en lekker met baby tutten. Denk ook dat je niet lekker in je vel zit als ik kijk naar mijn eigen situatie. Kijk even hoe het komt dat je je zo voelt.
Succes, probeer er nog van te genieten! De cocoon momenten die ik nu nog heb met mijn kinderen zijn als ze ziek zijn en zielig op de bank liggen met hun kussen en slaapzakje, heerlijk is dat!!! Zielig voor hun natuurlijk, dat dan weer wel
Toen mijn eerste was geboren had ik na 2 weken al sex en ging ik na 2 weken ook al uiteten en hadden we oppas geregdl voor zoon. Ik heb tijdens het eten alleen maar zitten huilen want wilde graag naar huis naar mijn mannetje. Sex heb ik gedaan omdat ik dacht dat het hoorde en omdat ik ervan af wilde zijn(zag er erg tegen op, kan je maar beter achter de rug hebben). Wilde mijn ex graag plezieren, net als het uiteten gaan. Zijn idee, ik jong en naief en erg onzelfstandig deed maar wat hij het betse vond. Bij de 2e(wonder dat hij er is want na die 2 weken van de oudste is er maar weinig sex geweest) was ik ook jaloers op ex dat hij weer ging werekn. Baby was een huilbaby en ik had echt behoefte aan tijd voor mezelf, kon dat niet goed handelen. Toen ik eindelijk mocht werd baby ook weer rustiger en kon ik op mijn werk een beetje op adem komen, want van ex hoefde ik niet veel te verwachten.
Nu zijn ex en ik uitelkaar en ben ik zwanger van mijn nieuwe partner. Deze partner is zo anders als ex en benaderd alles zoveel anders als ex, dat ik nu al denk, Oh nee, baby is dalijk nog zo klein als ik weer moet werken! Kan er nu al tegen op zien en uitkijken naar de tijd met baby samen. Kinderen op school en lekker met baby tutten. Denk ook dat je niet lekker in je vel zit als ik kijk naar mijn eigen situatie. Kijk even hoe het komt dat je je zo voelt.
Succes, probeer er nog van te genieten! De cocoon momenten die ik nu nog heb met mijn kinderen zijn als ze ziek zijn en zielig op de bank liggen met hun kussen en slaapzakje, heerlijk is dat!!! Zielig voor hun natuurlijk, dat dan weer wel
maandag 1 november 2010 om 14:36
maandag 1 november 2010 om 14:40
quote:chocoladereep schreef op 01 november 2010 @ 14:39:
Heel vreemd dat je met zo een verleden dat nu dus nog steeds speelt geen begeleiding hebt gehad tijdens de zwangerschap en ook niet hebt genomen. Dat zou ik nu dus maar heel snel doen.En dat vind ik dus ook. Heeft iets te maken met je verantwoordelijkheden nemen enzo. En dit zegt me meer dan gaan stappen of seks willen na twee weken.
Heel vreemd dat je met zo een verleden dat nu dus nog steeds speelt geen begeleiding hebt gehad tijdens de zwangerschap en ook niet hebt genomen. Dat zou ik nu dus maar heel snel doen.En dat vind ik dus ook. Heeft iets te maken met je verantwoordelijkheden nemen enzo. En dit zegt me meer dan gaan stappen of seks willen na twee weken.
maandag 1 november 2010 om 14:41
quote:hellepie schreef op 01 november 2010 @ 14:40:
ik heb niets aangeboden gekregen wat hulp betreft anders had ik dat zeker aangenomen
*zet per ongeluk hardcore muziek op en blijkt baby ermee aan het lachen te krijgen*
O. Het moet je aangebóden worden?
Mijn hemel, meen je dit serieus?
Sorry, wat een houding.
ik heb niets aangeboden gekregen wat hulp betreft anders had ik dat zeker aangenomen
*zet per ongeluk hardcore muziek op en blijkt baby ermee aan het lachen te krijgen*
O. Het moet je aangebóden worden?
Mijn hemel, meen je dit serieus?
Sorry, wat een houding.
maandag 1 november 2010 om 14:42
Hellepie, soms he, héél soms, moet je zelf achter de dingen aan. Zeker nu je een kind hebt. Je kunt niet afwachten tot iemand iets voor je doet of regelt. En dat je het voor jezelf niet doet, frankly my dear.... Maar je hebt nu ook een kind, en als jij het niet doet, wie doet het dan voor jouw kind?!
maandag 1 november 2010 om 14:43
maandag 1 november 2010 om 14:44
quote:hellepie schreef op 01 november 2010 @ 14:41:
nu jullie het zeggen ,, inderdaad wel heel vreemd en ik baal er ook wel van ik had het wel fijn gevonden als ik begeleiding had gehad , weet iemand waar dat nu nog kan dan?Mocht je nog een keer zwanger raken: poppoli. Is het nu te laat voor, maar onthoud het voor een volgend keer.
nu jullie het zeggen ,, inderdaad wel heel vreemd en ik baal er ook wel van ik had het wel fijn gevonden als ik begeleiding had gehad , weet iemand waar dat nu nog kan dan?Mocht je nog een keer zwanger raken: poppoli. Is het nu te laat voor, maar onthoud het voor een volgend keer.
maandag 1 november 2010 om 14:47
Tijdens je zwangerschap zit je midden in heftige rechtzaken mbt sexueel misbruik en er is niemand die je hulp aanbiedt? En dat jij dat niet kon bedenken..ach..maar niemand uit je omgeving?? Sorry hier valt echt mn bek van open. De huisarts en verloskundige waren ook van het misbruik op de hoogte. Maak eens een afspraak met de dokter, dan volg tde rest.
maandag 1 november 2010 om 14:47
quote:hellepie schreef op 01 november 2010 @ 14:46:
jij hebt de ballen verstand niet van de psychiatrie hier dus stop hier gewoon mee als je van een bepaalde situatie niets af weet hou dan gewoon je mond erover
Wat is 'hier'?
Ik heb idd de ballen verstand van psychiatrie, ben slechts ervaringsdeskundige. Dus ach...
Weet je, de reden maakt niet veel uit, feit dat je hulp nodig hebt/had is genoeg. En dan maakt het geen donder uit wat jouw verleden is, echt niet.
jij hebt de ballen verstand niet van de psychiatrie hier dus stop hier gewoon mee als je van een bepaalde situatie niets af weet hou dan gewoon je mond erover
Wat is 'hier'?
Ik heb idd de ballen verstand van psychiatrie, ben slechts ervaringsdeskundige. Dus ach...
Weet je, de reden maakt niet veel uit, feit dat je hulp nodig hebt/had is genoeg. En dan maakt het geen donder uit wat jouw verleden is, echt niet.
maandag 1 november 2010 om 14:54
mijn huisarts stuurt me dan naar dezelfde instelling als die waar ik opgenomen heb gezeten en in die instelling hebben de hulpverleners zelf hulp nodig om het even zo te zeggen en een echt probleem heb ik niet meer sommige dingetjes in mijn gedrag wel maar dat heeft vooral veel tijd nodig mijn trauma is net het litteken op mijn hoofd , het zit er maar ik voel het alleen af en toe trekken als het noodweer is en dat zal mijn leven lang zo blijven
maandag 1 november 2010 om 14:56
voor ik zwanger was ben ik met roken gestopt , en raad eens waar ik ben begonnen met roken??? juist in die instelling waar ik opgenomen was , ik was hyperactief, de leiding zei tegen me: hou op met stuiteren en ga roken ofzo , ik zei, ik rook niet, hij zei , dan leer je het maar.. en daar moet ik hulp gaan zoeken?
maandag 1 november 2010 om 15:00
De huisarts kan je niet zomaar in een instelling stoppen. Ben je daar bang voor en heb je daarom hulp afgewezen/ niet aangenomen/ gezocht? Je kan toch ook gewoon elke week met iemand praten om gewoon de kleine dingen in je hoofd uit te spreken? Gewoon omdat je vindt dat jij en ook je dochtertje dat verdienen?
maandag 1 november 2010 om 15:03
Hellepie, en dit is nou wat ik bedoel met 'je draaft door.' Ik maak me oprecht bezorgd over je, naar aanleiding van wat je allemaal schrijft hier op Viva. Nu vertel je ook nog even en passant dat je lijdt aan PTSS en een misbruikverleden hebt. Voor mij reden om te denken: die heeft dringend hulp nodig om dingen weer even op een rijtje te krijgen.
Want, lieve Hellepie, er zijn mensen die om minder een terugval van psychische problemen hebben gekregen. Zwangerschap en een bevalling zijn heftige emotionele gebeurtenissen hoor! Jij wuifde dat tot nu toe steeds weg met allerlei argumenten (ik ben niet zo, ik ben te nuchter, ik heb nergens last van), maar het is nou eenmaal zo.
Maar nu je dit zo allemaal vertelt kan ik wel begrijpen dat je doet wat je doet. Seks heeft waarschijnlijk een hele andere betekenis voor je dan het voor de meeste mensen heeft. Omdat je partner graag weer wilde, wilde jij hem waarschijnlijk niet teleurstellen (want bang dat hij dat niet zou accepteren, dat er nare consequenties aan een 'nee' zouden zitten) en heb je dus maar toegegeven. Al was je er dus lichamelijk nog lang niet klaar voor, durf ik te stellen.
Wat jij zou moeten doen voor alles gaat escaleren is praten met je huisarts, en je opnieuw door laten verwijzen naar een therapeut. Want in mijn ogen moet je nog het een en ander verwerken.
En daarna hoop ik oprecht dat je kan gaan genieten van je kleine hummel!
Want, lieve Hellepie, er zijn mensen die om minder een terugval van psychische problemen hebben gekregen. Zwangerschap en een bevalling zijn heftige emotionele gebeurtenissen hoor! Jij wuifde dat tot nu toe steeds weg met allerlei argumenten (ik ben niet zo, ik ben te nuchter, ik heb nergens last van), maar het is nou eenmaal zo.
Maar nu je dit zo allemaal vertelt kan ik wel begrijpen dat je doet wat je doet. Seks heeft waarschijnlijk een hele andere betekenis voor je dan het voor de meeste mensen heeft. Omdat je partner graag weer wilde, wilde jij hem waarschijnlijk niet teleurstellen (want bang dat hij dat niet zou accepteren, dat er nare consequenties aan een 'nee' zouden zitten) en heb je dus maar toegegeven. Al was je er dus lichamelijk nog lang niet klaar voor, durf ik te stellen.
Wat jij zou moeten doen voor alles gaat escaleren is praten met je huisarts, en je opnieuw door laten verwijzen naar een therapeut. Want in mijn ogen moet je nog het een en ander verwerken.
En daarna hoop ik oprecht dat je kan gaan genieten van je kleine hummel!
