Psyche
alle pijlers
Zorg voor ouder valt me zwaar? Wie ook?
zondag 7 november 2010 om 15:42
zondag 7 november 2010 om 15:43
PFFfffff meid, da's inderdaad een hele zorg.
heb je nog broers en zussen waar je die zorg mee kunt delen?
En dan even praktisch:
Zolang je vader nog "helder" is, regel als de wiedeweerga een notariële volmacht waarmee je uit je vaders naam mag handelen.
Kijk ook of je zijn wensen t.a.v euthanasie helder kunt krijgen, en dat zet je dan ook op papier. (bij voorkeur via de notaris)
Afhankelijk van het eventuele spaarsaldo van je vader, zou je ook kunnen overwegen om betaalde hulp te nemen voor bepaalde klussen, en dan kun je denken aan allerhande klussen waarbij het niet persé noodzakelijk is dat jij er zelf bij bent. Dat zou dan van zijn spaargeld betaald kunnen worden.
Met betrekking tot de rest van de zorg: Kijk in hoeverre jij daarin mee kunt gaan, en wat eventueel een taak is voor de thuiszorg. Zij kunnen je veel zorgen uit handen nemen, zodat jij een dochter blijft, en geen verpleegster/zorgverlener wordt.
Voor de rest: Begin met het vrijhouden van een middag/avond voor jezelf, waarin je voor jezelf gaat zorgen, en waarin je even kunt ontspannen. Vergeet niet, des te beter je voor jezelf zorgt in dit opzicht, des te beter kun je voor je vader zorgen.
Sterkte
heb je nog broers en zussen waar je die zorg mee kunt delen?
En dan even praktisch:
Zolang je vader nog "helder" is, regel als de wiedeweerga een notariële volmacht waarmee je uit je vaders naam mag handelen.
Kijk ook of je zijn wensen t.a.v euthanasie helder kunt krijgen, en dat zet je dan ook op papier. (bij voorkeur via de notaris)
Afhankelijk van het eventuele spaarsaldo van je vader, zou je ook kunnen overwegen om betaalde hulp te nemen voor bepaalde klussen, en dan kun je denken aan allerhande klussen waarbij het niet persé noodzakelijk is dat jij er zelf bij bent. Dat zou dan van zijn spaargeld betaald kunnen worden.
Met betrekking tot de rest van de zorg: Kijk in hoeverre jij daarin mee kunt gaan, en wat eventueel een taak is voor de thuiszorg. Zij kunnen je veel zorgen uit handen nemen, zodat jij een dochter blijft, en geen verpleegster/zorgverlener wordt.
Voor de rest: Begin met het vrijhouden van een middag/avond voor jezelf, waarin je voor jezelf gaat zorgen, en waarin je even kunt ontspannen. Vergeet niet, des te beter je voor jezelf zorgt in dit opzicht, des te beter kun je voor je vader zorgen.
Sterkte
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zondag 7 november 2010 om 16:01
@ Jojanneke, ja ik heb een broer maar hij woont verder weg. Hij heeft jaren niets gedaan, kwam zo eens in de paar maanden langs. Tegenwoordig doet hij wel wat meer (gaat ook mee naar doktersafspraken soms) maar het is zeker niet eerlijk verdeeld. Bovendien vertellen hoe het echt met hem gaat, doet mijn vader alleen tegen mij want mijn broer kapt alles meteen af door alles waar mijn vader tegenaan loopt af te doen als onzin. Hij is er nog niet aan toe om te zien hoe erg de situatie is.
Anderen inhuren, ja dat zou kunnen maar het zijn toch allemaal erg persoonlijke dingen die ik nu aan het regelen ben. Voorbeeld, ik de afgelopen weken zijn administratie op orde gebracht, ben nu bezig met het aanleggen van een goed adressenbestand voor verhuiskaarten maar later natuurlijk ook voor overlijden. We moeten nog samen een boekje invullen over hoe hij zijn begrafenis geregeld wil hebben. Ik moet inderdaad de geldzaken gaan regelen (een volmacht en ik moet nog gaan bekijken wat we met het geld gaan doen dat hij heeft gekregen van de verkoop van zijn huis). Ook over die euthanasieverklaring heb ik al gedacht. Ben jij toevallig ervaringsdeskundige daarin. Ik heb gisteren gegoogled op internet maar in praktijk blijkt het blijkbaar weinig waarde te hebben.
Dat is trouwens ook nog iets wat meespeelt. Nu mijn vader na de verkoop van zijn woning geld heeft, ben ik bang dat dat ruzie op gaat leveren. (Er zijn familieleden die dit wel erg graag willen hebben).
Anderen inhuren, ja dat zou kunnen maar het zijn toch allemaal erg persoonlijke dingen die ik nu aan het regelen ben. Voorbeeld, ik de afgelopen weken zijn administratie op orde gebracht, ben nu bezig met het aanleggen van een goed adressenbestand voor verhuiskaarten maar later natuurlijk ook voor overlijden. We moeten nog samen een boekje invullen over hoe hij zijn begrafenis geregeld wil hebben. Ik moet inderdaad de geldzaken gaan regelen (een volmacht en ik moet nog gaan bekijken wat we met het geld gaan doen dat hij heeft gekregen van de verkoop van zijn huis). Ook over die euthanasieverklaring heb ik al gedacht. Ben jij toevallig ervaringsdeskundige daarin. Ik heb gisteren gegoogled op internet maar in praktijk blijkt het blijkbaar weinig waarde te hebben.
Dat is trouwens ook nog iets wat meespeelt. Nu mijn vader na de verkoop van zijn woning geld heeft, ben ik bang dat dat ruzie op gaat leveren. (Er zijn familieleden die dit wel erg graag willen hebben).
zondag 7 november 2010 om 16:08
Mijn moeder is mantelverzorger voor mijn Oma, als ik er naar vraag valt het haar wel soms zwaar, mijn oma word bijna 88 en kan niet veel meer, toch kan mijn moeder het ondanks zelf loopklachten haar hulp bieden, en heeft ze ook veel lol met mijn Oma, dat houdt ze in gedachte denk ik, eerlijk gezegt laat ze er nooit zoveel over los...
Vind het heel goed van je en lief dat je je vader zo goed helpt, kan snappen dat het moeilijk is!
sterkte
Vind het heel goed van je en lief dat je je vader zo goed helpt, kan snappen dat het moeilijk is!
sterkte
zondag 7 november 2010 om 16:38
[quote]maruschka schreef op 07 november 2010 @ 16:01:quote:Ook over die euthanasieverklaring heb ik al gedacht. Ben jij toevallig ervaringsdeskundige daarin. Ik heb gisteren gegoogled op internet maar in praktijk blijkt het blijkbaar weinig waarde te hebben.
tja, da's lastig. Hoe dan ook zorg wel dat je een wilsverklaring krijgt.
Wij kwamen in de situatie terecht dat schoonmoeder wel dood wilde, en dat wij daar ook achter stonden, maar dat haar ziekte al dusdanig ver gevorderd was, dat de arts daar geen gehoor meer aan kon geven, omdat ze al zo ziek was.
Mocht je in een soortgelijke situatie terecht komen, dan heb je dat ding alvast, en kun je op zoek naar een arts die wel met jullie wensen mee wil gaan.
quote:Dat is trouwens ook nog iets wat meespeelt. Nu mijn vader na de verkoop van zijn woning geld heeft, ben ik bang dat dat ruzie op gaat leveren. (Er zijn familieleden die dit wel erg graag willen hebben).
Ga ook hierover met je vader in gesprek. Wees daar duidelijk in, en vraag hoe hij graag ziet wat er met dat geld gebeurt.
Neem hem eventueel mee naar de notaris, en laat e.e.a vastleggen. Ook zou je met je vader kunnen overleggen dat er een financiële waarnemer wordt aangesteld, die de rekeningen in de gaten houdt, en die eventueel in kan grijpen.
Neem eventueel contact op met een ouderenbond, misschien dat zij je meer informatie kunnen geven.
Zorg ervoor dat alle uitgaven die jij doet voor je vader en vanaf de rekening van je vader goed vastgelegd zijn. Neem een schrift, doe daar de bankafschriften in, en de bonnetjes van je uitgaven. Hou dit goed bij.
Kortom: Zorg dat je wettelijk/juridisch gezien jezelf zoveel mogelijk beschermt/indekt, ook al zou dat inhouden dat je samen met iemand van zijn bank het financiëel bewindvoerderschap op je neemt. Dit om in de toekomst gedonder te voorkomen mocht zijn nalatenschap vrij komen, en je familieleden op geld uit zijn.
Pffftttt.. Dit klinkt allemaal heel erg zakelijk en heel erg cru, ik weet het. Het is alleen wel zo, dat je voorlopig even de dingen moet scheiden. Aan de ene kant zul je een zakelijke tante moeten zijn, en aan de andere kant een dochter.
Het voordeel van e.e.a goed regelen en doorpraten met je vader is dat mocht hij komen te overlijden, jij rust hebt mbt de afhandeling daarvan, en dat je tijd hebt voor je eigen rouwproces. Er komt toch al genoeg bij kijken in die dagen.
Hoe is het nu verder persoonlijk met jou? kun je het nog een beetje handelen?
tja, da's lastig. Hoe dan ook zorg wel dat je een wilsverklaring krijgt.
Wij kwamen in de situatie terecht dat schoonmoeder wel dood wilde, en dat wij daar ook achter stonden, maar dat haar ziekte al dusdanig ver gevorderd was, dat de arts daar geen gehoor meer aan kon geven, omdat ze al zo ziek was.
Mocht je in een soortgelijke situatie terecht komen, dan heb je dat ding alvast, en kun je op zoek naar een arts die wel met jullie wensen mee wil gaan.
quote:Dat is trouwens ook nog iets wat meespeelt. Nu mijn vader na de verkoop van zijn woning geld heeft, ben ik bang dat dat ruzie op gaat leveren. (Er zijn familieleden die dit wel erg graag willen hebben).
Ga ook hierover met je vader in gesprek. Wees daar duidelijk in, en vraag hoe hij graag ziet wat er met dat geld gebeurt.
Neem hem eventueel mee naar de notaris, en laat e.e.a vastleggen. Ook zou je met je vader kunnen overleggen dat er een financiële waarnemer wordt aangesteld, die de rekeningen in de gaten houdt, en die eventueel in kan grijpen.
Neem eventueel contact op met een ouderenbond, misschien dat zij je meer informatie kunnen geven.
Zorg ervoor dat alle uitgaven die jij doet voor je vader en vanaf de rekening van je vader goed vastgelegd zijn. Neem een schrift, doe daar de bankafschriften in, en de bonnetjes van je uitgaven. Hou dit goed bij.
Kortom: Zorg dat je wettelijk/juridisch gezien jezelf zoveel mogelijk beschermt/indekt, ook al zou dat inhouden dat je samen met iemand van zijn bank het financiëel bewindvoerderschap op je neemt. Dit om in de toekomst gedonder te voorkomen mocht zijn nalatenschap vrij komen, en je familieleden op geld uit zijn.
Pffftttt.. Dit klinkt allemaal heel erg zakelijk en heel erg cru, ik weet het. Het is alleen wel zo, dat je voorlopig even de dingen moet scheiden. Aan de ene kant zul je een zakelijke tante moeten zijn, en aan de andere kant een dochter.
Het voordeel van e.e.a goed regelen en doorpraten met je vader is dat mocht hij komen te overlijden, jij rust hebt mbt de afhandeling daarvan, en dat je tijd hebt voor je eigen rouwproces. Er komt toch al genoeg bij kijken in die dagen.
Hoe is het nu verder persoonlijk met jou? kun je het nog een beetje handelen?
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zondag 7 november 2010 om 17:28
Hallo ,
Het is ZWAAR heel ZWAAR,
Ik zorg sinds een jaar volledig 24/7 met mijn man en 2 jonge kinderen voor mijn moeder nu 78 jaar jong.
Voor die tijd dagelijks bezoeken in tehuis en naar mijn zus rijden invalide 25km verderop
Ik ben mentor geworden van mijn moeder heb 2 lichamelijk gehandicapte zusters kunnen niet veel maar mijn oudste zus is nog steeds degene die eigenlijk beslissingen neemt.
Ook heb ik een 4 jaar jongere broer maar die komt niet is voor derde x getrouwd en die heeft problemen gemaakt ivm erfenis testament van mijn vader terwijl we ooit afstand hadden getekend van erfenis ten behoeve van onze kinderen maar dankzij aangetrouwde schoonzus heeft mijn broer dat weer herroeppen en wou daarom ook niet dat wij moeder uit tehuis zouden halen want dan zou het huis waar mijn moeder en zus al die tijd in gewoond hebben verkocht moeten worden.
Maar het ging daar niet goed met mijn moeder ze was al dementerende had 2 x hersenbloeding gehad en toch weer thuis komen wonen haar dementie verergerde na derde hersenbloeding deze zat links en ze werd verplicht opgenomen en zelfs op een gegeven moment achter gesloten deuren geplaatst omdat ze ging zwerven . De enigste die altijd kwam was ik eerst toen ze in het ziekenhuis was en later in het tehuis ook gewoon 2x per dag later zelfs 3x op een gegeven moment werd mij in het tehuis vriendelijk verzocht om minder te komen omdat ze dachten dat het niet goed voor haar was ivm steeds afscheid nemen achteraf blijkt dat ik haar daar het meeste pijn mee heb gedaan door maar paar x per week te komen. Soms was ik er wel dagelijks maar observeerde haar van een afstand en ging dan met tranen in de ogen weer weg en zat soms zelfs daar op de wc te huilen. Dit heeft mijn man en mij doen besluiten om te verhuizen.mijn oudste zus woonde nog steeds in haar eigen gedeelte dus moeders gedeelte opgeknapt we zijn in het ouderlijk huis gaan wonen hebben moeder op haar verjaardag weer opgehaald 21-09-2009 was die dag en ik kan eerlijk zeggen ondanks dat het zo zwaar is heel erg zwaar soms zelfs ontzettend ZWAAR want haar dementie word steeds erger er is werkelijk niets wat ze zelf nog kan qua hygiene / toiletgang en ze versleept het hele huis als ik de keuze weer zou moeten maken zou ik het zo weer doen!
Wij allemaal trouwens van het gezin!
Haar zien stralen zien genieten van vertrouwde dingen is zoveel meer waard dan alle ellende!
Ik wens u inzicht liefde en kracht toe om te doen wat u wilt en kunt doen en ik heb geleerd om niet te kijken wat anderen kunnen(broers en zussen) omdat het anders teveel energie van mij vraagt en mij kostbare momenten met mijn moeder beinvloeden!
Er is niets op de wereld wat eerlijk verdeeld word dus ook de zorg van onze ouders zal zo niet verdeeld worden en vrouwen zijn er anders in dan mannen .
Ik weet heel zeker dat als ik GOD niet had als mijn krachtbron en mijn man geen andere baan had aangenomen met vastere tijden (hij was vrachtwagen chauffeur) en ook zelfs mijn moeder wel helpt met aankleden verschonen douchen als het moet om mij avondje of ochtend vrijaf te geven ik ook niet 24 / 7 voor mijn moeder kon zorgen!
En financieel hebben wij niets meer dan alleen ons salaris mijn moeders geld word uitbetaald voor schulden die anderen van de familie en mijn moeder in haar dementie gecreerd hebben beheerder is notaris die heeft vergeten PGB om te zetten geeft zelfs geen zakgeld aan mijn moeder heeft zelfs het afgelopen jaar niet 1 x gevraagd hoe het met moeder gaat.
Maar weet je het maakt allemaal niet uit Wij ervaren hoe mijn moeder zich voelt wij zien haar stralen wij zien elke keer haar dankbare blik wij voelen haar liefde en zien haar schaterlachen met onze jongste zonen om de simpelste dingen en dat is zoveel meer waard dan enige andere beloning!
Wat u betrefd is er al niet een testament van uw vader?
Misschien tip om ook Mentorschap aan te vragen dat houd in dat u uw vader mondeling kunt vertegenwoordigen als hij dat zelf niet meer kan.
Misschien een paar x per week naar dagbesteding hij kan daar voor gehaald en weer terug gebracht worden bij verpleeghuis (mijn moedervond het niets maar ik heb als vrijwilliger op bus gereden en personen die er kwamen van de 10 vonden 8 het prachtig!)
Het is ZWAAR heel ZWAAR,
Ik zorg sinds een jaar volledig 24/7 met mijn man en 2 jonge kinderen voor mijn moeder nu 78 jaar jong.
Voor die tijd dagelijks bezoeken in tehuis en naar mijn zus rijden invalide 25km verderop
Ik ben mentor geworden van mijn moeder heb 2 lichamelijk gehandicapte zusters kunnen niet veel maar mijn oudste zus is nog steeds degene die eigenlijk beslissingen neemt.
Ook heb ik een 4 jaar jongere broer maar die komt niet is voor derde x getrouwd en die heeft problemen gemaakt ivm erfenis testament van mijn vader terwijl we ooit afstand hadden getekend van erfenis ten behoeve van onze kinderen maar dankzij aangetrouwde schoonzus heeft mijn broer dat weer herroeppen en wou daarom ook niet dat wij moeder uit tehuis zouden halen want dan zou het huis waar mijn moeder en zus al die tijd in gewoond hebben verkocht moeten worden.
Maar het ging daar niet goed met mijn moeder ze was al dementerende had 2 x hersenbloeding gehad en toch weer thuis komen wonen haar dementie verergerde na derde hersenbloeding deze zat links en ze werd verplicht opgenomen en zelfs op een gegeven moment achter gesloten deuren geplaatst omdat ze ging zwerven . De enigste die altijd kwam was ik eerst toen ze in het ziekenhuis was en later in het tehuis ook gewoon 2x per dag later zelfs 3x op een gegeven moment werd mij in het tehuis vriendelijk verzocht om minder te komen omdat ze dachten dat het niet goed voor haar was ivm steeds afscheid nemen achteraf blijkt dat ik haar daar het meeste pijn mee heb gedaan door maar paar x per week te komen. Soms was ik er wel dagelijks maar observeerde haar van een afstand en ging dan met tranen in de ogen weer weg en zat soms zelfs daar op de wc te huilen. Dit heeft mijn man en mij doen besluiten om te verhuizen.mijn oudste zus woonde nog steeds in haar eigen gedeelte dus moeders gedeelte opgeknapt we zijn in het ouderlijk huis gaan wonen hebben moeder op haar verjaardag weer opgehaald 21-09-2009 was die dag en ik kan eerlijk zeggen ondanks dat het zo zwaar is heel erg zwaar soms zelfs ontzettend ZWAAR want haar dementie word steeds erger er is werkelijk niets wat ze zelf nog kan qua hygiene / toiletgang en ze versleept het hele huis als ik de keuze weer zou moeten maken zou ik het zo weer doen!
Wij allemaal trouwens van het gezin!
Haar zien stralen zien genieten van vertrouwde dingen is zoveel meer waard dan alle ellende!
Ik wens u inzicht liefde en kracht toe om te doen wat u wilt en kunt doen en ik heb geleerd om niet te kijken wat anderen kunnen(broers en zussen) omdat het anders teveel energie van mij vraagt en mij kostbare momenten met mijn moeder beinvloeden!
Er is niets op de wereld wat eerlijk verdeeld word dus ook de zorg van onze ouders zal zo niet verdeeld worden en vrouwen zijn er anders in dan mannen .
Ik weet heel zeker dat als ik GOD niet had als mijn krachtbron en mijn man geen andere baan had aangenomen met vastere tijden (hij was vrachtwagen chauffeur) en ook zelfs mijn moeder wel helpt met aankleden verschonen douchen als het moet om mij avondje of ochtend vrijaf te geven ik ook niet 24 / 7 voor mijn moeder kon zorgen!
En financieel hebben wij niets meer dan alleen ons salaris mijn moeders geld word uitbetaald voor schulden die anderen van de familie en mijn moeder in haar dementie gecreerd hebben beheerder is notaris die heeft vergeten PGB om te zetten geeft zelfs geen zakgeld aan mijn moeder heeft zelfs het afgelopen jaar niet 1 x gevraagd hoe het met moeder gaat.
Maar weet je het maakt allemaal niet uit Wij ervaren hoe mijn moeder zich voelt wij zien haar stralen wij zien elke keer haar dankbare blik wij voelen haar liefde en zien haar schaterlachen met onze jongste zonen om de simpelste dingen en dat is zoveel meer waard dan enige andere beloning!
Wat u betrefd is er al niet een testament van uw vader?
Misschien tip om ook Mentorschap aan te vragen dat houd in dat u uw vader mondeling kunt vertegenwoordigen als hij dat zelf niet meer kan.
Misschien een paar x per week naar dagbesteding hij kan daar voor gehaald en weer terug gebracht worden bij verpleeghuis (mijn moedervond het niets maar ik heb als vrijwilliger op bus gereden en personen die er kwamen van de 10 vonden 8 het prachtig!)
zondag 7 november 2010 om 18:07
Marushka, weet dat er allerlei dingen mogelijk zijn ter ondersteuning van jou als je dat wenst. Niet alleen bijv. respijtzorg (vorm van zorg waarbij men jouw taak tijdelijk overneemt waardoor jij even bij kunt taken) maar ook gewoon puur op jóu gericht.
Variërend van de regio waarin je woont kan het heel breed zijn. Denk bijv. aan hele praktische zaken zoals cursussen waarin je kunt leren hoe je bijv. iemand kunt helpen opstaan uit een stoel zonder daar zelf jouw lijf mee te slopen. Maar ook inloopmomenten die georganiseerd worden waar je onder genot van bakje koffie eens ervaringen kunt uitwisselen met andere mantelzorgers. Professionals waar je jouw verhaal kunt doen en die jou kunnen helpen de weg te vinden. Allerlei mogelijkheden zijn er tegenwoordig.
Wil je meer weten? Bel gerust eens met het WMO-loket in jouw gemeente of ga daar eens langs. Het ondersteunen van de mantelzorger valt onder de WMO en krijgt steeds meer aandacht (terecht!). De gemeente biedt zeker niet van allerlei dingen standaard uit eigen beheer, maar zij horen wel de wegen hierin te weten in jullie regio. Kunnen je vertellen welke organisaties er in jouw regio iets te bieden zouden kunnen hebben. Kunnen je vertellen waar je binnen de gemeente van jouw vader en jezelf recht op kunt hebben omdat je zo voor je vader zorgt.
Veel kinderen doen het "gewoon" maar en makkelijk is het zeker niet altijd. Het achteruit gaan kan er voor zorgen dat je stukje bij beetje steeds meer gaat doen. Nog wat meer, terwijl je steeds langer de zorg al aan het geven bent. Logisch dat het je ook zwaar kan vallen! Wees daarin gerust eerlijk naar jezelf en de buitenwereld, want niemand heeft er iets aan als jij straks zo veel hooi op de vork genomen hebt dat jij instort. Als je daarin de mantra "goed voor mijn vader kunnen zorgen kan niet zonder goed voor mezelf te zorgen" voor ogen kunt blijven houden; petje af! Het is onontbeerlijk maar oh zo moeilijk vaak. Durf gerust aan te geven dat je grenzen hebt. Wat je nog wel kunt en wil en wat niet meer. En ventileer. Dat kan al zo enorm veel schelen!
Herkenbaar? Niet écht. Ik zorg niet voor een ouder zoals jij dat doet. Mijn ouders zijn wat dat betreft de echte mantelzorgers, ik ben degene met een mindere gezondheid. Wel herken ik het vanuit mijn vrijwilligerswerk waarbij we veel aandacht voor mantelzorgers hebben en dat vertaald proberen te krijgen naar ondersteunend beleid voor mantelzorgers. Als ik al die mantelzorgers om me heen bezig zie -kleine gemeenschap, en heb er oog voor-, als ik al die verhalen van mantelzorgers hoor door mijn vrijwilligerswerk? Heel misschien kan ik dan beginnen te begrijpen hoe het wellicht wel eens zou kúnnen zijn. Misschien.
Joh, ik merk het al in het kleine veranderen van verhoudingen binnen ons gezin. Mijn ouders worden ouder, beide mankerende qua gezondheid en de laatste 2 à 3 jaar begint vooral mijn vader zich echt als senior te gaan gedragen. Altijd enorm zelfstandig, handig, overal van op de hoogte. Nu maakt het invullen van een standaard zorgformulier hem al onzeker, want de vraag staat er deze keer net iets anders dan de afgelopen jaren. De flexibiliteit wordt minder, je ziet ze nu echt ouder worden. Niet alleen qua uiterlijk maar ook qua gedrag. Ze schuiven een generatie op. Vragen mijn hulp bij veel 'gewonere' zaken zoals administratie, planning, regelwerk, ik ga mee naar bepaalde medische afspraken etc. Ik ben blij dat ze die hulp durven vragen -nou ja.... soort van vragen - en voel me vereerd dat ik ze daarin mag bijstaan en iets terug kan doen voor alles wat ze altijd voor mij hebben gedaan en doen.
Wat ik op zich voor ze doe is niets bijzonders. Het vergt niet onevenwichtig veel van me, is in verhouding en zijn kleine dingen. Het kost me geen uren in de week, bij wijze van spreke. Het gaat me ook makkelijk af, doe het met liefde. Wat ik voor mezelf merk is dat die veranderende relatie onderling en het besef dat zowel zij als ik een generatie aan het opschuiven/opgeschoven zijn, ja dat is waar voor mij de kern ligt.
Ik kan me niet herkennen in jouw verhaal omdat ik simpelweg niet eens in de buurt zal komen ooit van wat jij allemaal voor je vader doet. Als ik dat gevoel voor mezelf van veranderende relaties dan optel bij wat ik vanuit mijn vrijwilligerswerk mag horen? Hoe het een wissel op de emoties kan trekken en hoe zwaar het zorgen op zich puur lichamelijk en geestelijk kan zijn? Heel, heel misschien dat ik dan ooit een beetje van de sluier zou kunnen oplichten hoe dat voor mantelzorgers zoals jij zou kunnen voelen.
Daarom heb ik diep respect voor mantelzorgers maar blijf ik ook altijd benadrukken dat men pas echt voor hun geliefde kan zorgen als ze ook voor zichzelf blijven zorgen. Blijf voor jezelf zorgen, Marushka. Het is lovenswaardig en zo liefdevol wat je voor je pap doet maar dat is het ook als je je grenzen bereikt en die durft aan te geven. Die kunt respecteren en de zorgvraag op een dusdanige manier ingevuld krijgt dat pap de zorg krijgt die hij nodig heeft zonder dat jij vervolgens ook opgelapt moet gaan worden. Take care
Variërend van de regio waarin je woont kan het heel breed zijn. Denk bijv. aan hele praktische zaken zoals cursussen waarin je kunt leren hoe je bijv. iemand kunt helpen opstaan uit een stoel zonder daar zelf jouw lijf mee te slopen. Maar ook inloopmomenten die georganiseerd worden waar je onder genot van bakje koffie eens ervaringen kunt uitwisselen met andere mantelzorgers. Professionals waar je jouw verhaal kunt doen en die jou kunnen helpen de weg te vinden. Allerlei mogelijkheden zijn er tegenwoordig.
Wil je meer weten? Bel gerust eens met het WMO-loket in jouw gemeente of ga daar eens langs. Het ondersteunen van de mantelzorger valt onder de WMO en krijgt steeds meer aandacht (terecht!). De gemeente biedt zeker niet van allerlei dingen standaard uit eigen beheer, maar zij horen wel de wegen hierin te weten in jullie regio. Kunnen je vertellen welke organisaties er in jouw regio iets te bieden zouden kunnen hebben. Kunnen je vertellen waar je binnen de gemeente van jouw vader en jezelf recht op kunt hebben omdat je zo voor je vader zorgt.
Veel kinderen doen het "gewoon" maar en makkelijk is het zeker niet altijd. Het achteruit gaan kan er voor zorgen dat je stukje bij beetje steeds meer gaat doen. Nog wat meer, terwijl je steeds langer de zorg al aan het geven bent. Logisch dat het je ook zwaar kan vallen! Wees daarin gerust eerlijk naar jezelf en de buitenwereld, want niemand heeft er iets aan als jij straks zo veel hooi op de vork genomen hebt dat jij instort. Als je daarin de mantra "goed voor mijn vader kunnen zorgen kan niet zonder goed voor mezelf te zorgen" voor ogen kunt blijven houden; petje af! Het is onontbeerlijk maar oh zo moeilijk vaak. Durf gerust aan te geven dat je grenzen hebt. Wat je nog wel kunt en wil en wat niet meer. En ventileer. Dat kan al zo enorm veel schelen!
Herkenbaar? Niet écht. Ik zorg niet voor een ouder zoals jij dat doet. Mijn ouders zijn wat dat betreft de echte mantelzorgers, ik ben degene met een mindere gezondheid. Wel herken ik het vanuit mijn vrijwilligerswerk waarbij we veel aandacht voor mantelzorgers hebben en dat vertaald proberen te krijgen naar ondersteunend beleid voor mantelzorgers. Als ik al die mantelzorgers om me heen bezig zie -kleine gemeenschap, en heb er oog voor-, als ik al die verhalen van mantelzorgers hoor door mijn vrijwilligerswerk? Heel misschien kan ik dan beginnen te begrijpen hoe het wellicht wel eens zou kúnnen zijn. Misschien.
Joh, ik merk het al in het kleine veranderen van verhoudingen binnen ons gezin. Mijn ouders worden ouder, beide mankerende qua gezondheid en de laatste 2 à 3 jaar begint vooral mijn vader zich echt als senior te gaan gedragen. Altijd enorm zelfstandig, handig, overal van op de hoogte. Nu maakt het invullen van een standaard zorgformulier hem al onzeker, want de vraag staat er deze keer net iets anders dan de afgelopen jaren. De flexibiliteit wordt minder, je ziet ze nu echt ouder worden. Niet alleen qua uiterlijk maar ook qua gedrag. Ze schuiven een generatie op. Vragen mijn hulp bij veel 'gewonere' zaken zoals administratie, planning, regelwerk, ik ga mee naar bepaalde medische afspraken etc. Ik ben blij dat ze die hulp durven vragen -nou ja.... soort van vragen - en voel me vereerd dat ik ze daarin mag bijstaan en iets terug kan doen voor alles wat ze altijd voor mij hebben gedaan en doen.
Wat ik op zich voor ze doe is niets bijzonders. Het vergt niet onevenwichtig veel van me, is in verhouding en zijn kleine dingen. Het kost me geen uren in de week, bij wijze van spreke. Het gaat me ook makkelijk af, doe het met liefde. Wat ik voor mezelf merk is dat die veranderende relatie onderling en het besef dat zowel zij als ik een generatie aan het opschuiven/opgeschoven zijn, ja dat is waar voor mij de kern ligt.
Ik kan me niet herkennen in jouw verhaal omdat ik simpelweg niet eens in de buurt zal komen ooit van wat jij allemaal voor je vader doet. Als ik dat gevoel voor mezelf van veranderende relaties dan optel bij wat ik vanuit mijn vrijwilligerswerk mag horen? Hoe het een wissel op de emoties kan trekken en hoe zwaar het zorgen op zich puur lichamelijk en geestelijk kan zijn? Heel, heel misschien dat ik dan ooit een beetje van de sluier zou kunnen oplichten hoe dat voor mantelzorgers zoals jij zou kunnen voelen.
Daarom heb ik diep respect voor mantelzorgers maar blijf ik ook altijd benadrukken dat men pas echt voor hun geliefde kan zorgen als ze ook voor zichzelf blijven zorgen. Blijf voor jezelf zorgen, Marushka. Het is lovenswaardig en zo liefdevol wat je voor je pap doet maar dat is het ook als je je grenzen bereikt en die durft aan te geven. Die kunt respecteren en de zorgvraag op een dusdanige manier ingevuld krijgt dat pap de zorg krijgt die hij nodig heeft zonder dat jij vervolgens ook opgelapt moet gaan worden. Take care
when you wish upon a star...
zondag 7 november 2010 om 20:01
Wat dat depressieve betreft: Het klinkt raar, maar heeft je vader geen last van een blaasontsteking. Vuderen kunnen daar last van hebben zonder dat ze het merken, kenmerken kunnen depressief en/of rusteloosheid zijn.
Als hij dementerend is, han contact met alzheimercafe (ontmoetingen met familie van dementerenden) ook verhelderend werken
Als hij dementerend is, han contact met alzheimercafe (ontmoetingen met familie van dementerenden) ook verhelderend werken
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 7 november 2010 om 20:38
quote:maruschka schreef op 07 november 2010 @ 16:01:
Anderen inhuren, ja dat zou kunnen maar het zijn toch allemaal erg persoonlijke dingen die ik nu aan het regelen ben. Voorbeeld, ik de afgelopen weken zijn administratie op orde gebracht, ben nu bezig met het aanleggen van een goed adressenbestand voor verhuiskaarten maar later natuurlijk ook voor overlijden. We moeten nog samen een boekje invullen over hoe hij zijn begrafenis geregeld wil hebben. Ik moet inderdaad de geldzaken gaan regelen (een volmacht en ik moet nog gaan bekijken wat we met het geld gaan doen dat hij heeft gekregen van de verkoop van zijn huis). Ook over die euthanasieverklaring heb ik al gedacht. Ben jij toevallig ervaringsdeskundige daarin. Ik heb gisteren gegoogled op internet maar in praktijk blijkt het blijkbaar weinig waarde te hebben.
Dat is trouwens ook nog iets wat meespeelt. Nu mijn vader na de verkoop van zijn woning geld heeft, ben ik bang dat dat ruzie op gaat leveren. (Er zijn familieleden die dit wel erg graag willen hebben).Voor wat betreft een euthanasieverklaring/wilsbeschikking: de Vereniging voor vrijwillige euthanasie heeft deze beschikbaar. Het is wel belangrijk dat je vader nog helder van geest is en zijn wens kenbaar maakt. Een papier alleen is niet genoeg. Er moet ook een wilsverklaring in zijn dossier bij de huisarts zitten. En het onderwerp moet met de huisarts besproken worden zodat jullie weten hoe deze tegenover euthanasie staat. Bij de NVVE kunnen ze je hier ook over informeren.
Op hun website staat het volgende:
• Euthanasieverzoek
Dit document is van groot belang! Hiermee geeft de drager van de verklaring precies aan onder welke omstandigheden hij graag zou willen dat de arts euthanasie bij hem uitvoert. Het is een verzoek aan de arts. De formulering van de verklaring is dusdanig opgesteld dat er geen twijfels zijn over de wensen van de drager.
Het document is zo belangrijk, omdat de arts hiermee achteraf kan aantonen dat het het verzoek van de drager was en niet iets dat hij zelf heeft bedacht. Daarmee voldoet hij aan een belangrijk deel van de zorgvuldigheidseisen die in de wet worden gesteld aan artsen die ingaan op een verzoek om euthanasie. Met dit document bespaart u uw arts een hoop problemen achteraf, en daarmee vergroot u uw kansen dat de arts uw wens ook uitvoert. Er bestaat immers geen recht op euthanasie. Ook niet met een verklaring! Voorbeeld euthanasieverzoek
Bij het euthanasieverzoek is de Bijzondere clausule dementie als aparte verklaring toegevoegd. Hierin kunt u aangeven waarom voor u het leven in een gevorderd stadium van dementie ondraaglijk is en u uw arts om euthanasie verzoekt. Voorbeeld clausule dementie
Alleen voor leden, prijs: ¤ 10,- voor vier exemplaren op naam, inclusief: behandelverbod, volmachtformulieren en aanvraagformulier niet-reanimerenpenning.
Voor wat betreft de erfenis zou ik me niet al te druk maken. Dat zijn zorgen voor morgen. Als jij de gemachtigde van je vader bent (dat kun je bij de bank regelen) heb jij in principe de regie eerst in handen. Het erfrecht is zo geregeld dat kinderen normaal gesproken evenredig erven (bij 2 kinderen elk 1/2 deel, bij 3 kinderen 1/3 deel, etc.). Ook kan je vader ervoor kiezen om anderen in zijn testament op te nemen en hen bepaalde dingen na te laten.
Hierboven worden hele goede tips gegeven door een andere poster (o.a. over zorgvuldig handelen en administreren).
Ik wens je veel sterkte!
Anderen inhuren, ja dat zou kunnen maar het zijn toch allemaal erg persoonlijke dingen die ik nu aan het regelen ben. Voorbeeld, ik de afgelopen weken zijn administratie op orde gebracht, ben nu bezig met het aanleggen van een goed adressenbestand voor verhuiskaarten maar later natuurlijk ook voor overlijden. We moeten nog samen een boekje invullen over hoe hij zijn begrafenis geregeld wil hebben. Ik moet inderdaad de geldzaken gaan regelen (een volmacht en ik moet nog gaan bekijken wat we met het geld gaan doen dat hij heeft gekregen van de verkoop van zijn huis). Ook over die euthanasieverklaring heb ik al gedacht. Ben jij toevallig ervaringsdeskundige daarin. Ik heb gisteren gegoogled op internet maar in praktijk blijkt het blijkbaar weinig waarde te hebben.
Dat is trouwens ook nog iets wat meespeelt. Nu mijn vader na de verkoop van zijn woning geld heeft, ben ik bang dat dat ruzie op gaat leveren. (Er zijn familieleden die dit wel erg graag willen hebben).Voor wat betreft een euthanasieverklaring/wilsbeschikking: de Vereniging voor vrijwillige euthanasie heeft deze beschikbaar. Het is wel belangrijk dat je vader nog helder van geest is en zijn wens kenbaar maakt. Een papier alleen is niet genoeg. Er moet ook een wilsverklaring in zijn dossier bij de huisarts zitten. En het onderwerp moet met de huisarts besproken worden zodat jullie weten hoe deze tegenover euthanasie staat. Bij de NVVE kunnen ze je hier ook over informeren.
Op hun website staat het volgende:
• Euthanasieverzoek
Dit document is van groot belang! Hiermee geeft de drager van de verklaring precies aan onder welke omstandigheden hij graag zou willen dat de arts euthanasie bij hem uitvoert. Het is een verzoek aan de arts. De formulering van de verklaring is dusdanig opgesteld dat er geen twijfels zijn over de wensen van de drager.
Het document is zo belangrijk, omdat de arts hiermee achteraf kan aantonen dat het het verzoek van de drager was en niet iets dat hij zelf heeft bedacht. Daarmee voldoet hij aan een belangrijk deel van de zorgvuldigheidseisen die in de wet worden gesteld aan artsen die ingaan op een verzoek om euthanasie. Met dit document bespaart u uw arts een hoop problemen achteraf, en daarmee vergroot u uw kansen dat de arts uw wens ook uitvoert. Er bestaat immers geen recht op euthanasie. Ook niet met een verklaring! Voorbeeld euthanasieverzoek
Bij het euthanasieverzoek is de Bijzondere clausule dementie als aparte verklaring toegevoegd. Hierin kunt u aangeven waarom voor u het leven in een gevorderd stadium van dementie ondraaglijk is en u uw arts om euthanasie verzoekt. Voorbeeld clausule dementie
Alleen voor leden, prijs: ¤ 10,- voor vier exemplaren op naam, inclusief: behandelverbod, volmachtformulieren en aanvraagformulier niet-reanimerenpenning.
Voor wat betreft de erfenis zou ik me niet al te druk maken. Dat zijn zorgen voor morgen. Als jij de gemachtigde van je vader bent (dat kun je bij de bank regelen) heb jij in principe de regie eerst in handen. Het erfrecht is zo geregeld dat kinderen normaal gesproken evenredig erven (bij 2 kinderen elk 1/2 deel, bij 3 kinderen 1/3 deel, etc.). Ook kan je vader ervoor kiezen om anderen in zijn testament op te nemen en hen bepaalde dingen na te laten.
Hierboven worden hele goede tips gegeven door een andere poster (o.a. over zorgvuldig handelen en administreren).
Ik wens je veel sterkte!
zondag 7 november 2010 om 20:40
quote:nlies schreef op 07 november 2010 @ 20:01:
Wat dat depressieve betreft: Het klinkt raar, maar heeft je vader geen last van een blaasontsteking. Ouderen kunnen daar last van hebben zonder dat ze het merken, kenmerken kunnen depressief en/of rusteloosheid zijn.
In het geval van mijn moeder was depressiviteit een teken van onderliggende kanker. Een niet herkende fysieke ziekte kan dus inderdaad voor depressiviteit zorgen.
Wat dat depressieve betreft: Het klinkt raar, maar heeft je vader geen last van een blaasontsteking. Ouderen kunnen daar last van hebben zonder dat ze het merken, kenmerken kunnen depressief en/of rusteloosheid zijn.
In het geval van mijn moeder was depressiviteit een teken van onderliggende kanker. Een niet herkende fysieke ziekte kan dus inderdaad voor depressiviteit zorgen.
zondag 7 november 2010 om 20:52
Dank jullie wel allemaal voor jullie reacties, het doet me echt goed.
@ Nlies, ja ook regelmatig blaasontstekingen maar deze worden meestal wel opgemerkt en behandeld. Ik weet nog niet zeker of hij dementerend is. Wel merk ik dat hij heel veel niet meer kan (administratie doen, internetbankieren, een formuliertje invullen, een brief op de bus doen), hij zorgt niet meer voor zichzelf (bijv. poep- en plasvlekken en bijbehorende geur in zijn broek), doorligwonden die hij zelf niet opmerkt, boert en laat scheten zonder pardon te zeggen, oftewel een algeheel decorum-verlies. We kunnen echter omdat hij ook morfine gebruikt nu geen onderzoek laten doen want dan wordt de uitkomst teveel beinvloed door de morfine. Tot 2 jaar geleden zag ik ook dat soort kleine dingen maar kon hij zichzelf prima redden.
@ Pixiedust, goed hoor dat je je ouders zo bijstaat. Zo begon het inderdaad bij mij ook, met een uurtje of zo per week. Tegenwoordig pleeg ik elke dag een paar telefoontjes en ben ik minimaal 3 keer per week bij mijn vader. Kost denk ik een uurtje of 8 per week dus dat is relatief gezien niet superveel. Probleem is wel dat ik 4 kinderen heb, een man met een fulltimebaan en zelf werk ik ook bijna fulltime. Minder gaan werken is op dit moment financieel gezien niet echt een optie. Bovendien ben ik een jaar geleden aan een nieuwe baan begonnen. Mijn jongste zat op de kleuterschool dus tijd voor een nieuwe uitdaging Ik had echter nooit verwacht dat het zo snel met mijn vader zou gaan.
@ mijn spiegel, knap hoe jij je leven hebt aangepast. Ik zou dat, ben ik bang, niet kunnen. Mijn vader in huis nemen zou sowieso niet gaan want hij verdraagt mijn kinderen maar moeilijk om zich heen. Hij was een jaar geleden nog dol op ze maar nu is alles wat ze doen hem teveel. Ik heb vandaag weer tegen hem gezegd dat ik zijn depressieve gevoel niet kan wegnemen maar dat ik er alles aan wil doen om hem te helpen.
@2italy2, dank je.
@ Jojanneke, zo zakelijk zie ik het meestal gelukkig ook. Heb gelukkig ook een zakelijke kant, doe juridisch werk dus ik weet wel het een en ander van vastleggen enzo maar dan nog is het niet leuk dat het zo moet gebeuren om iedereen in de familie tevreden te houden. Ik ga inderdaad met mijn vader een schenkingsplan maken, de toekomstige uitvaart doornemen, een machtiging bij de bank halen en die euthanasieverklaring doen. Ik heb het allemaal al met hem besproken en dat geeft hem toch wel een beetje rust, denk ik. Het is echter te veel om in één keer te doen dus heb ik gezegd dat we nu elke week één avond specifiek voor dit soort 'zakelijk administratieve' dingen gaan zitten. De andere keren dat ik kom, help ik meer met praktische huishoudelijke zaken.
En ik probeer wel op mezelf te letten hoor. Tegenwoordig weet ik dat ik juist in dit soort periodes contact moet houden met mijn vriendinnen en zoveel mogelijk dingen moet plannen die ik echt leuk vind maar doordat mijn week al zo vol zit met 'mijn gewone leven' is het lastig.
Met mij persoonlijk gaat het dus best redelijk, de ene keer beter dan de andere. Het voelt aan als een continu proces van afscheid nemen, eerst van je rol als kind, ik ben nu definitief de verzorger, maar nu ook van mijn vader als persoon.
@ Nlies, ja ook regelmatig blaasontstekingen maar deze worden meestal wel opgemerkt en behandeld. Ik weet nog niet zeker of hij dementerend is. Wel merk ik dat hij heel veel niet meer kan (administratie doen, internetbankieren, een formuliertje invullen, een brief op de bus doen), hij zorgt niet meer voor zichzelf (bijv. poep- en plasvlekken en bijbehorende geur in zijn broek), doorligwonden die hij zelf niet opmerkt, boert en laat scheten zonder pardon te zeggen, oftewel een algeheel decorum-verlies. We kunnen echter omdat hij ook morfine gebruikt nu geen onderzoek laten doen want dan wordt de uitkomst teveel beinvloed door de morfine. Tot 2 jaar geleden zag ik ook dat soort kleine dingen maar kon hij zichzelf prima redden.
@ Pixiedust, goed hoor dat je je ouders zo bijstaat. Zo begon het inderdaad bij mij ook, met een uurtje of zo per week. Tegenwoordig pleeg ik elke dag een paar telefoontjes en ben ik minimaal 3 keer per week bij mijn vader. Kost denk ik een uurtje of 8 per week dus dat is relatief gezien niet superveel. Probleem is wel dat ik 4 kinderen heb, een man met een fulltimebaan en zelf werk ik ook bijna fulltime. Minder gaan werken is op dit moment financieel gezien niet echt een optie. Bovendien ben ik een jaar geleden aan een nieuwe baan begonnen. Mijn jongste zat op de kleuterschool dus tijd voor een nieuwe uitdaging Ik had echter nooit verwacht dat het zo snel met mijn vader zou gaan.
@ mijn spiegel, knap hoe jij je leven hebt aangepast. Ik zou dat, ben ik bang, niet kunnen. Mijn vader in huis nemen zou sowieso niet gaan want hij verdraagt mijn kinderen maar moeilijk om zich heen. Hij was een jaar geleden nog dol op ze maar nu is alles wat ze doen hem teveel. Ik heb vandaag weer tegen hem gezegd dat ik zijn depressieve gevoel niet kan wegnemen maar dat ik er alles aan wil doen om hem te helpen.
@2italy2, dank je.
@ Jojanneke, zo zakelijk zie ik het meestal gelukkig ook. Heb gelukkig ook een zakelijke kant, doe juridisch werk dus ik weet wel het een en ander van vastleggen enzo maar dan nog is het niet leuk dat het zo moet gebeuren om iedereen in de familie tevreden te houden. Ik ga inderdaad met mijn vader een schenkingsplan maken, de toekomstige uitvaart doornemen, een machtiging bij de bank halen en die euthanasieverklaring doen. Ik heb het allemaal al met hem besproken en dat geeft hem toch wel een beetje rust, denk ik. Het is echter te veel om in één keer te doen dus heb ik gezegd dat we nu elke week één avond specifiek voor dit soort 'zakelijk administratieve' dingen gaan zitten. De andere keren dat ik kom, help ik meer met praktische huishoudelijke zaken.
En ik probeer wel op mezelf te letten hoor. Tegenwoordig weet ik dat ik juist in dit soort periodes contact moet houden met mijn vriendinnen en zoveel mogelijk dingen moet plannen die ik echt leuk vind maar doordat mijn week al zo vol zit met 'mijn gewone leven' is het lastig.
Met mij persoonlijk gaat het dus best redelijk, de ene keer beter dan de andere. Het voelt aan als een continu proces van afscheid nemen, eerst van je rol als kind, ik ben nu definitief de verzorger, maar nu ook van mijn vader als persoon.
zondag 7 november 2010 om 20:57
quote:Ikbenanoniem schreef op 07 november 2010 @ 20:38:
[...]
Voor wat betreft een euthanasieverklaring/wilsbeschikking: de Vereniging voor vrijwillige euthanasie heeft deze beschikbaar. Het is wel belangrijk dat je vader nog helder van geest is en zijn wens kenbaar maakt. Een papier alleen is niet genoeg. Er moet ook een wilsverklaring in zijn dossier bij de huisarts zitten. En het onderwerp moet met de huisarts besproken worden zodat jullie weten hoe deze tegenover euthanasie staat. Bij de NVVE kunnen ze je hier ook over informeren.
Op hun website staat het volgende:
• Euthanasieverzoek
Dit document is van groot belang! Hiermee geeft de drager van de verklaring precies aan onder welke omstandigheden hij graag zou willen dat de arts euthanasie bij hem uitvoert. Het is een verzoek aan de arts. De formulering van de verklaring is dusdanig opgesteld dat er geen twijfels zijn over de wensen van de drager.
Het document is zo belangrijk, omdat de arts hiermee achteraf kan aantonen dat het het verzoek van de drager was en niet iets dat hij zelf heeft bedacht. Daarmee voldoet hij aan een belangrijk deel van de zorgvuldigheidseisen die in de wet worden gesteld aan artsen die ingaan op een verzoek om euthanasie. Met dit document bespaart u uw arts een hoop problemen achteraf, en daarmee vergroot u uw kansen dat de arts uw wens ook uitvoert. Er bestaat immers geen recht op euthanasie. Ook niet met een verklaring! Voorbeeld euthanasieverzoek
Bij het euthanasieverzoek is de Bijzondere clausule dementie als aparte verklaring toegevoegd. Hierin kunt u aangeven waarom voor u het leven in een gevorderd stadium van dementie ondraaglijk is en u uw arts om euthanasie verzoekt. Voorbeeld clausule dementie
Alleen voor leden, prijs: ¤ 10,- voor vier exemplaren op naam, inclusief: behandelverbod, volmachtformulieren en aanvraagformulier niet-reanimerenpenning.
Voor wat betreft de erfenis zou ik me niet al te druk maken. Dat zijn zorgen voor morgen. Als jij de gemachtigde van je vader bent (dat kun je bij de bank regelen) heb jij in principe de regie eerst in handen. Het erfrecht is zo geregeld dat kinderen normaal gesproken evenredig erven (bij 2 kinderen elk 1/2 deel, bij 3 kinderen 1/3 deel, etc.). Ook kan je vader ervoor kiezen om anderen in zijn testament op te nemen en hen bepaalde dingen na te laten.
Hierboven worden hele goede tips gegeven door een andere poster (o.a. over zorgvuldig handelen en administreren).
Ik wens je veel sterkte!
[...]
Voor wat betreft een euthanasieverklaring/wilsbeschikking: de Vereniging voor vrijwillige euthanasie heeft deze beschikbaar. Het is wel belangrijk dat je vader nog helder van geest is en zijn wens kenbaar maakt. Een papier alleen is niet genoeg. Er moet ook een wilsverklaring in zijn dossier bij de huisarts zitten. En het onderwerp moet met de huisarts besproken worden zodat jullie weten hoe deze tegenover euthanasie staat. Bij de NVVE kunnen ze je hier ook over informeren.
Op hun website staat het volgende:
• Euthanasieverzoek
Dit document is van groot belang! Hiermee geeft de drager van de verklaring precies aan onder welke omstandigheden hij graag zou willen dat de arts euthanasie bij hem uitvoert. Het is een verzoek aan de arts. De formulering van de verklaring is dusdanig opgesteld dat er geen twijfels zijn over de wensen van de drager.
Het document is zo belangrijk, omdat de arts hiermee achteraf kan aantonen dat het het verzoek van de drager was en niet iets dat hij zelf heeft bedacht. Daarmee voldoet hij aan een belangrijk deel van de zorgvuldigheidseisen die in de wet worden gesteld aan artsen die ingaan op een verzoek om euthanasie. Met dit document bespaart u uw arts een hoop problemen achteraf, en daarmee vergroot u uw kansen dat de arts uw wens ook uitvoert. Er bestaat immers geen recht op euthanasie. Ook niet met een verklaring! Voorbeeld euthanasieverzoek
Bij het euthanasieverzoek is de Bijzondere clausule dementie als aparte verklaring toegevoegd. Hierin kunt u aangeven waarom voor u het leven in een gevorderd stadium van dementie ondraaglijk is en u uw arts om euthanasie verzoekt. Voorbeeld clausule dementie
Alleen voor leden, prijs: ¤ 10,- voor vier exemplaren op naam, inclusief: behandelverbod, volmachtformulieren en aanvraagformulier niet-reanimerenpenning.
Voor wat betreft de erfenis zou ik me niet al te druk maken. Dat zijn zorgen voor morgen. Als jij de gemachtigde van je vader bent (dat kun je bij de bank regelen) heb jij in principe de regie eerst in handen. Het erfrecht is zo geregeld dat kinderen normaal gesproken evenredig erven (bij 2 kinderen elk 1/2 deel, bij 3 kinderen 1/3 deel, etc.). Ook kan je vader ervoor kiezen om anderen in zijn testament op te nemen en hen bepaalde dingen na te laten.
Hierboven worden hele goede tips gegeven door een andere poster (o.a. over zorgvuldig handelen en administreren).
Ik wens je veel sterkte!
zondag 7 november 2010 om 22:16
Fijn dat je je plekken kunt vinden om te ontspannen.
En wat betreft die erfenis van je vader:
Wat hij ook met zijn geld doet, het zal nooit goed of voldoende zijn voor bepaalde mensen.
Deel je het eerlijk dan is het niet goed, deel je het on-eerlijk dan is het ook niet goed.
Mocht ik ooit in die situatie terecht komen, dan zou ik al mijn geld in een fonds onderbrengen, waar de klein kinderen een toelage van zouden kunnen krijgen om van te studeren en die alleen maar uitbetaald bij voldoende resultaat.
Mocht er dan geld over blijven, dan kunnen de eventuele kleinkinderen daar nog van studeren ....
En wat betreft die erfenis van je vader:
Wat hij ook met zijn geld doet, het zal nooit goed of voldoende zijn voor bepaalde mensen.
Deel je het eerlijk dan is het niet goed, deel je het on-eerlijk dan is het ook niet goed.
Mocht ik ooit in die situatie terecht komen, dan zou ik al mijn geld in een fonds onderbrengen, waar de klein kinderen een toelage van zouden kunnen krijgen om van te studeren en die alleen maar uitbetaald bij voldoende resultaat.
Mocht er dan geld over blijven, dan kunnen de eventuele kleinkinderen daar nog van studeren ....
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 9 november 2010 om 00:30
Heel herkenbaar! Hoef ik hier niet over uit te weiden. Ik wens je heel veel sterkte. Schroom niet om zoveel mogelijk professionele hulp in te schakelen. Des te meer extra dingen kun jij doen. En voel je alstjeblieft niet schuldig als je eens een keer iets minder doet. Dat is alleen maar menselijk. Voor de rest heb je al tips gehad.
donderdag 25 november 2010 om 23:13
