Psyche
alle pijlers
Er zit me echt iets dwars! :-(
donderdag 30 december 2010 om 23:40
Hallo iedereen,
Mijn "beste" vriendin gaat trouwen! Énig zou je zeggen maar ik ervaar dat totaal niet zo! Zij heeft mij als getuige gevraagd. Natuurlijk een hele eer echter ik had dit niet zien aankomen! Dit stond eigenlijk al meer dan 5 jr geleden vast maar ik nam het niet zo serieus omdat ik dacht dat zien we tzt wel weer. In die tussentijd zijn we ook wel wat uit elkaar gegroeid: we hadden weinig contact en de keren dat we elkaar in die 5 jr zagen is op twee handen te tellen MAAR als we elkaar zagen was het altijd als vanouds.
Ik ben zelf 5 jr geleden getrouwd en heb kinderen gekregen in de tussentijd en zij begon aan een moeizame relatie van ong 4 jr. Deze moeizame relatie is een niet eens een half jaar geleden beëindigd en nu heeft ze toch echt de liefde van haar leven gevonden! Naast het feit dat ik dit niet geloof is ze nooit iemand geweest die makkelijk alleen kon zijn. Ze heeft altijd wel in een relatie gezeten.
Ik heb haar verloofde nog niet ontmoet maar ik heb er zo mijn twijfels over! Hij heeft al twee kinderen en die kwamen al snel (hun relatie duurt nu ong 4 maanden max) om de week bij haar thuis want ja meneer moest werken.
Voor mijn gevoel kan ik geen getuige zijn! Ik vind het dan zó hypocriet als ik het zou doen! Moet ik een gesprek met haar aangaan om haar te waarschuwen of er lichtjes op te wijzen dat ze te hard van stapel loopt? Aan de andere kant ze is zo blij (hyper van het hele gebeuren) en wie ben ik dan om van haar roze wolk te schoppen? Ik bedoel ze is 30! Ze kan heus wel zelf haar beslissingen maken maar ben ik niet verplicht als vriendin (iemand die om haar geeft) haar te waarschuwen of iets dergelijks? Dit maakt me echt verdrietig! Ik loop er al dagen mee!
Iemand raad? Iemand die met mij kan spiegelen? Wat zou jij doen? Bedankt voor het lezen in ieder geval. Het is 'n nogal lang verhaal geworden!
Mijn "beste" vriendin gaat trouwen! Énig zou je zeggen maar ik ervaar dat totaal niet zo! Zij heeft mij als getuige gevraagd. Natuurlijk een hele eer echter ik had dit niet zien aankomen! Dit stond eigenlijk al meer dan 5 jr geleden vast maar ik nam het niet zo serieus omdat ik dacht dat zien we tzt wel weer. In die tussentijd zijn we ook wel wat uit elkaar gegroeid: we hadden weinig contact en de keren dat we elkaar in die 5 jr zagen is op twee handen te tellen MAAR als we elkaar zagen was het altijd als vanouds.
Ik ben zelf 5 jr geleden getrouwd en heb kinderen gekregen in de tussentijd en zij begon aan een moeizame relatie van ong 4 jr. Deze moeizame relatie is een niet eens een half jaar geleden beëindigd en nu heeft ze toch echt de liefde van haar leven gevonden! Naast het feit dat ik dit niet geloof is ze nooit iemand geweest die makkelijk alleen kon zijn. Ze heeft altijd wel in een relatie gezeten.
Ik heb haar verloofde nog niet ontmoet maar ik heb er zo mijn twijfels over! Hij heeft al twee kinderen en die kwamen al snel (hun relatie duurt nu ong 4 maanden max) om de week bij haar thuis want ja meneer moest werken.
Voor mijn gevoel kan ik geen getuige zijn! Ik vind het dan zó hypocriet als ik het zou doen! Moet ik een gesprek met haar aangaan om haar te waarschuwen of er lichtjes op te wijzen dat ze te hard van stapel loopt? Aan de andere kant ze is zo blij (hyper van het hele gebeuren) en wie ben ik dan om van haar roze wolk te schoppen? Ik bedoel ze is 30! Ze kan heus wel zelf haar beslissingen maken maar ben ik niet verplicht als vriendin (iemand die om haar geeft) haar te waarschuwen of iets dergelijks? Dit maakt me echt verdrietig! Ik loop er al dagen mee!
Iemand raad? Iemand die met mij kan spiegelen? Wat zou jij doen? Bedankt voor het lezen in ieder geval. Het is 'n nogal lang verhaal geworden!
vrijdag 31 december 2010 om 01:08
vrijdag 31 december 2010 om 01:12
quote:meds schreef op 31 december 2010 @ 01:10:
Enn, je kan er ook oude verwondingen, amputaties en andere gebrekken mee restaureren. IN vier uur!!!Ik wil dat femaleorgel..... die verwondingen laat ik aan anderen over.
Enn, je kan er ook oude verwondingen, amputaties en andere gebrekken mee restaureren. IN vier uur!!!Ik wil dat femaleorgel..... die verwondingen laat ik aan anderen over.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 31 december 2010 om 08:02
Wanneer gaan ze trouwen? Zeg tegen je vriendin dat je niet getuige wilt zijn bij een huwelijk waarbij je een van de twee nog nooit hebt gezien! Nodig ze uit op t eten. Als je die man echt creapy, onbetrouwbaar vindt, achteraf zeggen dat je gewoon geen getuige kan zijn, omdat je gevoel niet goed is erbij.
Een vent met al een mislukt huwelijk en paar kids die zo de vaart erin zet...vind ik ook vreemd en verdacht!
Een vent met al een mislukt huwelijk en paar kids die zo de vaart erin zet...vind ik ook vreemd en verdacht!
vrijdag 31 december 2010 om 10:41
Fijn dat iedereen er hetzelfde over denkt en dat het eind goed-al goed is, maar ik denk er heel anderrs over.
Ik vind het niet meer dan normaal dat TO zo haar twijfels heeft want ze kent haar vriendin goed genoeg. Moet ze dan niets zeggen en klakkeloos haar getuige zijn? Ik vind van niet.
Ik heb ooit bedankt voor de eer van getuige zijn van een vroegere hartsvriendin waarbij we uit elkaar gegroeid waren en waarbij ik deze rol niet naar eer en geweten kon vervullen.
Ze vond het niet leuk, maar ze accepteerde het wel. Ik was die dag gewoon gast.
Ik vind het niet meer dan normaal dat TO zo haar twijfels heeft want ze kent haar vriendin goed genoeg. Moet ze dan niets zeggen en klakkeloos haar getuige zijn? Ik vind van niet.
Ik heb ooit bedankt voor de eer van getuige zijn van een vroegere hartsvriendin waarbij we uit elkaar gegroeid waren en waarbij ik deze rol niet naar eer en geweten kon vervullen.
Ze vond het niet leuk, maar ze accepteerde het wel. Ik was die dag gewoon gast.
vrijdag 31 december 2010 om 12:00
Dat zij niet alleen kan zijn en daarom zo snel al gaat trouwen is iets wat jij als iets negatiefs bestempeld en daarom kun je er niet achter staan. Je hebt het gevoel dat ze dit alleen maar doet om niet alleen te hoeven zijn. En het zou natuurlijk heel goed kunnen dat ze het inderdaad daarom doet. Maar ja wat dan nog? Blijkbaar is zij alleen ongelukkig en wordt zij er dus gelukkiger van om samen te zijn. Voor haar is dit dan dus een goede keuze. En dat deze keuze niet zo goed binnen jouw referentiekaders past of normen en waarden doet er volgens mij niet toe. Je vriendin is gelukkig zo!
