Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
vrijdag 14 december 2007 om 02:20
Kop op Riet, nu niet terugvallen. Je doet het goed hoor meid. Ik herken dat wel, weggaan en noooooooit meer terugkomen. Maar ja, dat heeft ook geen zin, je hoofd vol zorgen reist altijd met je mee. Ook voor jou zullen er betere tijden aanbreken,
Iris, wat leuk dat hij aan het knutselen is geslagen voor je. Hopen maar dat het afkomt, heb je weer een stukje leuke herinnering.
Zoon gaat goehoed hiero. Zijn valium is wel verhoogt, omdat hij waanbeelden had, maar hij heeft het nog steeds naar zijn zin.
Hij heeft gisteren kerstkaarten gemaakt (Mam, je lacht je dood, als je hoort wat ik vandaag gedaan heb). In de groep voelt hij zich ook thuis, dus ik begin al wat meer hoop te krijgen.
Lin, ben je?? Alles goed?
Iris, wat leuk dat hij aan het knutselen is geslagen voor je. Hopen maar dat het afkomt, heb je weer een stukje leuke herinnering.
Zoon gaat goehoed hiero. Zijn valium is wel verhoogt, omdat hij waanbeelden had, maar hij heeft het nog steeds naar zijn zin.
Hij heeft gisteren kerstkaarten gemaakt (Mam, je lacht je dood, als je hoort wat ik vandaag gedaan heb). In de groep voelt hij zich ook thuis, dus ik begin al wat meer hoop te krijgen.
Lin, ben je?? Alles goed?
vrijdag 14 december 2007 om 07:13
thanx, Prada....lief dat je eraan denkt. Het is natuurlijk ook reuze spannend. Zoiets maak je ook maar 1 keer in je leven mee (als alles goed gaat natuurlijk)
Ik zal het jullie laten weten.
Fijn te horen dat het met je zoon goed gaat....je weet maar nooit wanneer dingen keren.
Riet en Iris, hou vol...jullie staan niet alleen!
Ik zal het jullie laten weten.
Fijn te horen dat het met je zoon goed gaat....je weet maar nooit wanneer dingen keren.
Riet en Iris, hou vol...jullie staan niet alleen!
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 14 december 2007 om 12:57
@Lin hoe laat moet je zoon afrijden? Hoop zo dat hij het gaat halen. Is zeker goed voor zijn zelfvertrouwen.
@Iris, als hij dan dronken en stoned is zullen ze hem toch niet behandelen? Volgens mij niet hoor. Wel fijn dat je niet meekon, je hebt op zo'n moment dan toch last van plaatsvervangende schaamte.
@Riet, hoe gaat het. Kop op hé.
Even een vraagje aan jullie, het zal er al wel staan, maar kan het zo snel niet terugvinden.
Hou oud zijn jullie en hoe oud is de zoon in kwestie?
Ik ben bijna 39 en zoon is 19.
Nog even een vraagje aan @Iris. Vind je het prettig dat wij met je meekeuvelen of heb je het gevoel dat je eigenlijke vraag, dus jouw topic, hierdoor ondergesneeuwd wordt? Dan moet je dat eerlijk zeggen hoor. No hard feelings.
Lieve groetjes
@Iris, als hij dan dronken en stoned is zullen ze hem toch niet behandelen? Volgens mij niet hoor. Wel fijn dat je niet meekon, je hebt op zo'n moment dan toch last van plaatsvervangende schaamte.
@Riet, hoe gaat het. Kop op hé.
Even een vraagje aan jullie, het zal er al wel staan, maar kan het zo snel niet terugvinden.
Hou oud zijn jullie en hoe oud is de zoon in kwestie?
Ik ben bijna 39 en zoon is 19.
Nog even een vraagje aan @Iris. Vind je het prettig dat wij met je meekeuvelen of heb je het gevoel dat je eigenlijke vraag, dus jouw topic, hierdoor ondergesneeuwd wordt? Dan moet je dat eerlijk zeggen hoor. No hard feelings.
Lieve groetjes
vrijdag 14 december 2007 om 19:48
Helaas gezakt....nog niet zelfverzekerd genoeg. Om het leed te verzachten, zijn we nog even de kroeg ingedoken. Uitgebreid boodschappen gedaan (aldi, veel voor weinig) en nog een kerstboom opgehaald. Volgende keer beter, alleen jammer dat het zo'n berg duiten kost........dus dat wordt werken in de kerstvakantie.
Grappig, Iris, ik was ook 17 toen ik mijn dochter kreeg en 19 toen mijn zoon geboren werd. Kom zelden een "lotgenoot" tegen wat dat betreft. Voor mijn kinderen was het soms leuk (moeder net zo hard gillend in de achtbaan en zo) maar ook soms moeilijk (wist zelf amper wie ik was en zo.....) En vanaf mijn 24ste stond ik er alleen voor (mijn zoon is nu slecht 4 jaar jonger, onvoorstelbaar). Ik heb ook nooit iets kunnen opbouwen voor mezelf, geen zekerheden en daar hebben de kinderen zeker ook onder geleden.
Ik ben nu 40 (sinds kort)....het leven zou nu moeten beginnen......
Grappig, Iris, ik was ook 17 toen ik mijn dochter kreeg en 19 toen mijn zoon geboren werd. Kom zelden een "lotgenoot" tegen wat dat betreft. Voor mijn kinderen was het soms leuk (moeder net zo hard gillend in de achtbaan en zo) maar ook soms moeilijk (wist zelf amper wie ik was en zo.....) En vanaf mijn 24ste stond ik er alleen voor (mijn zoon is nu slecht 4 jaar jonger, onvoorstelbaar). Ik heb ook nooit iets kunnen opbouwen voor mezelf, geen zekerheden en daar hebben de kinderen zeker ook onder geleden.
Ik ben nu 40 (sinds kort)....het leven zou nu moeten beginnen......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zaterdag 15 december 2007 om 23:30
Ach wat jammer nou Lin dat hij gezakt is. Hè toch, ik had nog wel een kaarsje aangestoken. Volgende keer beter dan maar. Hoe is hij er zelf onder??
Vandaag bij zoon geweest. Jongste was mee. Ik had 2 sweaters, 2 longsleaves, ondergoed, sokken, mp3 en telefoon gekocht voor hem. Zoooo. zei de jongste (16),
volgens mij zit je wel goed als je hier zit. Dat krijg ik nog niet eens.
Gelukkig was het maar een grapje. Zoon voelt zich nog steeds thuis op de afdeling. Er is structuur en regelmaat en dat vindt hij toch prettig. Hij had een mooie kerskaart gemaakt voor me (stel je voor, vorige week verkocht hij nog kilo's drugs, nu maakt hij kerstkaarten) met daarop een bedankje voor alle steun die ik hem gegeven heb. Heb ook de familie van (overleden) vader ingeschakeld. Daar heeft hij sterk de behoefte aan. De jongens hadden al meer als 2 jaar niets van hun gehoord. Heb hen verteld dat ik de kar op dit moment niet alleen kan trekken en dat steun voor mijn zoon ook van hun kant heel welkom is. Gelukkig stonden ze daarvoor open.
Waar ik wel tegenoploop is het volgende. Hij was 1 dag binnen en toen vermoedde ze dat hij ADHD had. Gelijk een testformulier in moeten vullen. Ik vertelde dat hij daar al eens op getest was, en er niets uitgekomen was. Nu was ik er vandaag, nu vermoeden ze dat hij borderliner is. Hup, weer een nieuwe test. Wat ik me dan afvraag, en ik ben redelijk bekend in de gezondheidszorg, als iemand aan het detoxen is kun je toch nog geen diagnose verbinden aan een patient. Ben benieuwd wat hier uitkomt, maar eigenlijk ben ik het er niet mee eens.
Wat ik ook gemerkt heb is dat die gasten gewoon een spelletje spelen met hun valium. Mijn zoon is heel open naar mij toe, omdat hij weet dat ik hem nooit zal verraden, maar als ik dan hoor dat ze hun valium opsparen om er s'avonds op te flippen weet ik niet meer wat ik moet doen. Ze leggen het gewoon bij elkaar en gaan er dan een hoop fun mee hebben. Een vervanging voor de coke? Waarschijnlijk wel.
Moet ik het melden bij de leiding, terwijl mijn zoon dit in vertrouwen vertelt? Wie helpt me aan een antwoord, want op dit moment weet ik het niet. Gisteravond waren ze door de opgespaarde valium zo van het pad af dat de begeleiding een urinecontrole ingelastte om 1.30 s'nachts, omdat ze dacht dat ze aan de drugs gezeten hadden. Vertellen wat ik (in vertrouwen) weet of niet, wat zouden jullie doen.
Lief Rietje, waar ben je, gaat het nog een beetje?? Laat je horen vrouwke, blijf praten met ons.
Vandaag bij zoon geweest. Jongste was mee. Ik had 2 sweaters, 2 longsleaves, ondergoed, sokken, mp3 en telefoon gekocht voor hem. Zoooo. zei de jongste (16),
volgens mij zit je wel goed als je hier zit. Dat krijg ik nog niet eens.
Gelukkig was het maar een grapje. Zoon voelt zich nog steeds thuis op de afdeling. Er is structuur en regelmaat en dat vindt hij toch prettig. Hij had een mooie kerskaart gemaakt voor me (stel je voor, vorige week verkocht hij nog kilo's drugs, nu maakt hij kerstkaarten) met daarop een bedankje voor alle steun die ik hem gegeven heb. Heb ook de familie van (overleden) vader ingeschakeld. Daar heeft hij sterk de behoefte aan. De jongens hadden al meer als 2 jaar niets van hun gehoord. Heb hen verteld dat ik de kar op dit moment niet alleen kan trekken en dat steun voor mijn zoon ook van hun kant heel welkom is. Gelukkig stonden ze daarvoor open.
Waar ik wel tegenoploop is het volgende. Hij was 1 dag binnen en toen vermoedde ze dat hij ADHD had. Gelijk een testformulier in moeten vullen. Ik vertelde dat hij daar al eens op getest was, en er niets uitgekomen was. Nu was ik er vandaag, nu vermoeden ze dat hij borderliner is. Hup, weer een nieuwe test. Wat ik me dan afvraag, en ik ben redelijk bekend in de gezondheidszorg, als iemand aan het detoxen is kun je toch nog geen diagnose verbinden aan een patient. Ben benieuwd wat hier uitkomt, maar eigenlijk ben ik het er niet mee eens.
Wat ik ook gemerkt heb is dat die gasten gewoon een spelletje spelen met hun valium. Mijn zoon is heel open naar mij toe, omdat hij weet dat ik hem nooit zal verraden, maar als ik dan hoor dat ze hun valium opsparen om er s'avonds op te flippen weet ik niet meer wat ik moet doen. Ze leggen het gewoon bij elkaar en gaan er dan een hoop fun mee hebben. Een vervanging voor de coke? Waarschijnlijk wel.
Moet ik het melden bij de leiding, terwijl mijn zoon dit in vertrouwen vertelt? Wie helpt me aan een antwoord, want op dit moment weet ik het niet. Gisteravond waren ze door de opgespaarde valium zo van het pad af dat de begeleiding een urinecontrole ingelastte om 1.30 s'nachts, omdat ze dacht dat ze aan de drugs gezeten hadden. Vertellen wat ik (in vertrouwen) weet of niet, wat zouden jullie doen.
Lief Rietje, waar ben je, gaat het nog een beetje?? Laat je horen vrouwke, blijf praten met ons.
zondag 16 december 2007 om 14:25
Hoi meiden,
Ik blijf schrijven, hoor maar heb soms zo van die momenten dat het me teveel word, dan ben ik zo verschrikkelijk moe van alles.
Dan gaat het me te lang duren en het duurt al zo lang.
Wat zijn jullie allemaal lief voor me, bedankt.
He jammer, Lin, het zou een mooie opsteker geweest zijn, probeer het maar wat te relativeren voor hem, niet iedereen slaagt de 1ste keer.
Prada, mijn andere zoon zou precies hetzelfde reageren en ik vind het heel raar dat de leiding zulke zaken niet (kunnen) inschatten.
Ik bedoel, ze moeten toch kunnen inschatten dat er zeker bij deze gasten gesjoemeld word? Temeer dat er die test uitgevoer werd naar aanleiding van hun gedrag? Dat zou ik nog wel kunnen verzinnen.
Het gros van die klanten heeft toch al een leven van liegen en bedriegen, dus daar stopt niet iedereen gelijk mee. Ik vind het zwak daar.
Zulke dilemma's laat ik altijd een tijdje bezinken en dan komt het antwoord meestal wel. Maar nu zou ik in eerste instantie niets vertellen daar. Je zoon is net bij de groep dus als je het aankaart zullen ze waarsch denken dat het van hem vandaan komt en wat zullen dan de gevolgen voor hem zijn?
Maar hij doet er wel aan mee, begrijp ik.
Nee, vooralsnog zou ik het niet kenbaar maken.
Je zou wel in een gesprek met de leiding kunnen vragen of er controle wordt gebruikt op het juiste medicijngebruik en inname.
Maar het blijft evengoed moeilijk, waar doe je goed aan?
Iris je schrijft over " macht" betr het werk wat je zoon doet, mijn zoon kan ook zo arrogant overkomen als je vraagt hoe het is op zn werk, als je hem moet geloven is hij de man daar. Moet wel zeggen dat het een harde werker is en hij heeft ook al eens plotsklaps ergens ontslag genomen omdat hij vond dat hij niet gewaardeerd werd.
O ja, zoon is 25 en ik ben bij jullie vergeleken al een oude moeder, ben al in de 50, wel jong getrouwd, was amper 20 maar later pas kinderen gekregen.
Maar ben altijd " gek" blijven doen tot groot afgrijzen van mn zonen.
Hartelijke groeten van Riet
Ik blijf schrijven, hoor maar heb soms zo van die momenten dat het me teveel word, dan ben ik zo verschrikkelijk moe van alles.
Dan gaat het me te lang duren en het duurt al zo lang.
Wat zijn jullie allemaal lief voor me, bedankt.
He jammer, Lin, het zou een mooie opsteker geweest zijn, probeer het maar wat te relativeren voor hem, niet iedereen slaagt de 1ste keer.
Prada, mijn andere zoon zou precies hetzelfde reageren en ik vind het heel raar dat de leiding zulke zaken niet (kunnen) inschatten.
Ik bedoel, ze moeten toch kunnen inschatten dat er zeker bij deze gasten gesjoemeld word? Temeer dat er die test uitgevoer werd naar aanleiding van hun gedrag? Dat zou ik nog wel kunnen verzinnen.
Het gros van die klanten heeft toch al een leven van liegen en bedriegen, dus daar stopt niet iedereen gelijk mee. Ik vind het zwak daar.
Zulke dilemma's laat ik altijd een tijdje bezinken en dan komt het antwoord meestal wel. Maar nu zou ik in eerste instantie niets vertellen daar. Je zoon is net bij de groep dus als je het aankaart zullen ze waarsch denken dat het van hem vandaan komt en wat zullen dan de gevolgen voor hem zijn?
Maar hij doet er wel aan mee, begrijp ik.
Nee, vooralsnog zou ik het niet kenbaar maken.
Je zou wel in een gesprek met de leiding kunnen vragen of er controle wordt gebruikt op het juiste medicijngebruik en inname.
Maar het blijft evengoed moeilijk, waar doe je goed aan?
Iris je schrijft over " macht" betr het werk wat je zoon doet, mijn zoon kan ook zo arrogant overkomen als je vraagt hoe het is op zn werk, als je hem moet geloven is hij de man daar. Moet wel zeggen dat het een harde werker is en hij heeft ook al eens plotsklaps ergens ontslag genomen omdat hij vond dat hij niet gewaardeerd werd.
O ja, zoon is 25 en ik ben bij jullie vergeleken al een oude moeder, ben al in de 50, wel jong getrouwd, was amper 20 maar later pas kinderen gekregen.
Maar ben altijd " gek" blijven doen tot groot afgrijzen van mn zonen.
Hartelijke groeten van Riet
zondag 16 december 2007 om 15:17
Prada, even inbreken hier (ik lees mee, maar heb verder weinig te melden). Mijn zoon heeft heel veel testen moeten invullen en daaruit bleek dat het geen add was maar asperger. Nadat hij ze ingevuld had vertelde hij me, dat hij af en toe maar wat gedaan had, rare antwoorden gegeven had en het hele geheel aan elkaar verbonden had, zodat er een soort verhaal ontstond. Vond ik trouwens wel erg grappig (en creatief) en hebben we ook in een deuk om gelegen, maar ik zei hem wel, zo kunnen ze nooit een goede diagnose stellen of ze denken te maken te hebben met iemand die een nog niet bekende afwijking/ziekte heeft... Heb het er later met de psych. over gehad en die zei dat ze daar doorheen kijken...??? Nou, goed het zal wel dan, ik ben tenslotte geen psych. Ik begrijp je twijfels, maar daar zullen ze toch wel rekening mee houden (detoxen)? Vraag het anders nog even na.
Verder ben ik het met Riet eens, nog niet zeggen maar idd in een gesprek vragen of er controle is op medicijngebruik.
Ik zou deze week gaan schoonmaken bij zoon. Natuurlijk belde hij weer af. Deze week gaat het dan hopelijk gebeuren, want hij vervuilt echt. Verder zijn er meer schulden dan we dachten. Pfff, van de week in zijn huis maar op zoek naar ongeopende post en inventarisatie maken.
Ook ik heb soms van die momenten/tijden dat ik zo moe(deloos) van dit alles ben. Dingen komen ook meestal allemaal tegelijk en dan is het soms moeilijk positief te blijven.
Maar ik denk steeds aan een gezegde: "wend je gezicht naar de zon dan valt de schaduw achter je".
Veel sterkte allemaal.
PS ik ben 48, oudste zoon 22.
Verder ben ik het met Riet eens, nog niet zeggen maar idd in een gesprek vragen of er controle is op medicijngebruik.
Ik zou deze week gaan schoonmaken bij zoon. Natuurlijk belde hij weer af. Deze week gaat het dan hopelijk gebeuren, want hij vervuilt echt. Verder zijn er meer schulden dan we dachten. Pfff, van de week in zijn huis maar op zoek naar ongeopende post en inventarisatie maken.
Ook ik heb soms van die momenten/tijden dat ik zo moe(deloos) van dit alles ben. Dingen komen ook meestal allemaal tegelijk en dan is het soms moeilijk positief te blijven.
Maar ik denk steeds aan een gezegde: "wend je gezicht naar de zon dan valt de schaduw achter je".
Veel sterkte allemaal.
PS ik ben 48, oudste zoon 22.
zondag 16 december 2007 om 19:31
@ Iris, aan jou heb ik wat zeg
@Rietje, fijn dat je je eigen laat horen. Schrijf het hier maar van je af hoor.
Ik ga jullie tips nog eens even overdenken. Ik vond diegene van Rietje wel een goede, niets zeggen maar wel even vragen aan de leiding of er medicijn controle is v.w.b. het innemen. Heb gelukkig nog een week om erover na te denken.
Monissa, je breekt maar in zoveel als je wilt, maar ik hoef geen toestemming te geven. Het is Iris haar topic. En ik denk ook niet dat Iris het erg vindt. Hoe meer zielen hoe meer vreugd,toch?
@Rietje, fijn dat je je eigen laat horen. Schrijf het hier maar van je af hoor.
Ik ga jullie tips nog eens even overdenken. Ik vond diegene van Rietje wel een goede, niets zeggen maar wel even vragen aan de leiding of er medicijn controle is v.w.b. het innemen. Heb gelukkig nog een week om erover na te denken.
Monissa, je breekt maar in zoveel als je wilt, maar ik hoef geen toestemming te geven. Het is Iris haar topic. En ik denk ook niet dat Iris het erg vindt. Hoe meer zielen hoe meer vreugd,toch?
maandag 17 december 2007 om 22:56
Meiden, ik wil jullie gewoon allemaal even veel sterkte en wijsheid toewensen, als moeder van een grote zoon naar jullie, andere moeders van grote zoons.
Ik heb niet de problemen met mijn zoon die jullie hebben, maar ook best wel zorgen om hem, al valt dat in het niet bij jullie zorgen.
En als ik al wakker lig en pieker, hoe moet dat voor jullie wel niet zijn. (f)
Ik heb niet de problemen met mijn zoon die jullie hebben, maar ook best wel zorgen om hem, al valt dat in het niet bij jullie zorgen.
En als ik al wakker lig en pieker, hoe moet dat voor jullie wel niet zijn. (f)
Geen bijzonderheden
maandag 17 december 2007 om 23:47
Mijne gaat weer terug naar defensie. Toen ie eruit ging heb ik hem naar ons weeshuis in Kenia gestuurd voor 6 weken, ik dacht: daar gaat ie wel bedenken hoe of wat.
Niet dus. Kwam terug, baantje op een helpdesk en nu terug naar defensie en te missie wordt verlengd.
Terwijl ie zo razend intelligent is. Een vriend van me zei: hij is zoekende. Beetje de weg kwijt, weet niet wat ie wil.
Ik vind alles ok, behalve defensie.
Mijn vriend is er net uit en mijn zoon gaat weer terug voor de tweede keer.
Ik vind het niks.
Niet dus. Kwam terug, baantje op een helpdesk en nu terug naar defensie en te missie wordt verlengd.
Terwijl ie zo razend intelligent is. Een vriend van me zei: hij is zoekende. Beetje de weg kwijt, weet niet wat ie wil.
Ik vind alles ok, behalve defensie.
Mijn vriend is er net uit en mijn zoon gaat weer terug voor de tweede keer.
Ik vind het niks.
Geen bijzonderheden
dinsdag 18 december 2007 om 16:04
Welkom Monissa en Yasmijn.
Moeilijk hoor, Monissa, al die zorgen om de schulden van je zoon. Is het niet mogelijk om hem onder toezicht te stellen of een bewindvoerder?
Of de schuldhulpverlening, ja ik schrijf maar even wat neer, want " iets" moet volgens mij door de rechtbank besloten worden, ik weet niet zo goed meer wat het juiste was.
Gelukkig heb jij dan nog iets van positiefs in je, knap hoor, , ik kan wel eens heel bang zijn, maar ik heb het al eerder geschreven deze dagen zijn zo donker en koud, thuis heb je het lekker warm binnen; hoe zou het mijn zoon gaan?
Ach, ik weet wel dat hij niet op straat bivakkeert, maar het is mn gevoel, ik moet ahw over een drempel heen met mn gevoelens.
Dat zijn weer andere zorgen, Yasmijn, maar ook niet lekker, wat onze jongens bindt is dat ze idd zoekende zijn, voornamelijk met zichzelf. In mijn geval geef ik hem wel de ruimte, maar wilde dat het gisteren al over was, snap je.
Schrijf later weer verder, allemaal sterkte.
Rietje
Moeilijk hoor, Monissa, al die zorgen om de schulden van je zoon. Is het niet mogelijk om hem onder toezicht te stellen of een bewindvoerder?
Of de schuldhulpverlening, ja ik schrijf maar even wat neer, want " iets" moet volgens mij door de rechtbank besloten worden, ik weet niet zo goed meer wat het juiste was.
Gelukkig heb jij dan nog iets van positiefs in je, knap hoor, , ik kan wel eens heel bang zijn, maar ik heb het al eerder geschreven deze dagen zijn zo donker en koud, thuis heb je het lekker warm binnen; hoe zou het mijn zoon gaan?
Ach, ik weet wel dat hij niet op straat bivakkeert, maar het is mn gevoel, ik moet ahw over een drempel heen met mn gevoelens.
Dat zijn weer andere zorgen, Yasmijn, maar ook niet lekker, wat onze jongens bindt is dat ze idd zoekende zijn, voornamelijk met zichzelf. In mijn geval geef ik hem wel de ruimte, maar wilde dat het gisteren al over was, snap je.
Schrijf later weer verder, allemaal sterkte.
Rietje
woensdag 19 december 2007 om 02:31
Iris en alle anderen hier, dank voor het warme welkom en allemaal veel sterkte en wijsheid en hopelijk ook plezier met de zorgenkindjes.
@Prada. Om je vraag te beantwoorden.. heel moeilijk hoor..., maar ik denk als je er zelf aan onderdoor dreigt te gaan.
@Riet51. Ja, er wordt aan gewerkt (eindelijk) en hij gaat begeleiding krijgen met huishoudelijke en financiele zaken. Dat lucht op idd en we moeten er vanuit gaan, dat het gaat helpen. Wij proberen hem er constant van te overtuigen dat hij geen andere keuze heeft en moet meewerken. En alhoewel hij soms ''stoer'' doet, denk ik dat hij zelf toch ook geen andere mogelijkheid ziet en wel mee werkt.
@Yasmijn. Wat voor de ene kleine zorgen lijken, zijn voor de andere grote zorgen. Dat maakt in principe niets uit. Het is denk ik maar net wat je gewend bent. We willen allemaal hetzelfde voor onze kids. Dat het gelukkige of beter gezegd, tevreden mensen zijn die zich overwegend goed voelen.
@Prada. Om je vraag te beantwoorden.. heel moeilijk hoor..., maar ik denk als je er zelf aan onderdoor dreigt te gaan.
@Riet51. Ja, er wordt aan gewerkt (eindelijk) en hij gaat begeleiding krijgen met huishoudelijke en financiele zaken. Dat lucht op idd en we moeten er vanuit gaan, dat het gaat helpen. Wij proberen hem er constant van te overtuigen dat hij geen andere keuze heeft en moet meewerken. En alhoewel hij soms ''stoer'' doet, denk ik dat hij zelf toch ook geen andere mogelijkheid ziet en wel mee werkt.
@Yasmijn. Wat voor de ene kleine zorgen lijken, zijn voor de andere grote zorgen. Dat maakt in principe niets uit. Het is denk ik maar net wat je gewend bent. We willen allemaal hetzelfde voor onze kids. Dat het gelukkige of beter gezegd, tevreden mensen zijn die zich overwegend goed voelen.
