Drama; kleding kopen met dochter, ze vindt niets mooi!

Drama in de stad! Ik was met een paar van mijn kinderen even naar de film en daarna shoppen. Hebben ze een hekel aan. Aan shoppen. Zeker nu. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik had even het gevoel de enige zwetende ouder in de stad te zijn, met veel te veel zware tassen om de armen. Zeurende en ontevreden kinderen in mijn kielzog. Ik was er even he-le-maal klaar mee. Ruzie in de stad. Op straat. Om kleding. Dochter lief vind mijn gekozen kleren voor haar lelijk. Ze vliegt altijd meteen op de fluor met glitter kleding af. Of de mini uitvoeringen van volwassen outfits. Alles wat zij in haar handen neemt, vind ik schreeuwend lelijk. Ze heeft een uitgesproken, nonsmaak, als je het mij vraagt. Ze valt voor echte aso-kleding, ordi-kleding. En ik wil best schipperen en haar een beetje meer haar gang laten gaan. Maar als ik haar zelf een outfit uit laat kiezen, dan is het echt zonder uitzondering altijd afschuwelijk. En daar wil ik mijn geld niet aan uitgeven. En zo wil ik mijn kinderen ook niet af leveren. Ze valt voor over de schouder truitjes met schreeuwerige opdrukken. Ze valt voor franjes, voor dingen als het huis anubis op een jurk, en kanten hemdjes. De C en A en de Bristol zijn favoriet, want iedereen uit haar school loopt daar in. Ik vind die 2 by far de meest afzichtelijke winkels die er maar zijn. Ik heb een hekel aan stripfiguren op een trui. Ik walg van kleding van de markt gemaakt van Lycra. Ik vind een meisje van 8 in een zwart nep leren legging met een zwart kanten opengewerkt jurkje en een hes van Anubis, met cowboy laarsjes en lakschoentjes met een hakje niet schattig. Die vind ik aso. Ik probeer haar uit te leggen dat kleding meer met je doet dan je alleen maar warm houden. Dat je jezelf er op een bepaalde manier mee profileert. Ik zeg niet dat het duur moet of van een of ander bekend merk. Ik hou niet van opdrukken, van vale kleurtjes, of pastels, ik hou niet van de kwaliteit van de C en A en de Skooter. Ik vind die kleding aso. Dat vind ík. Ik zeg niet dat de mensen die deze kleding dragen aso zíjn, maar ik hou er gewoon echt op geen enkele manier van. Als ik dan voor mezelf een zwart kanten jurkje voor de kerst pas is het van: jij mag wel en ik mag niet. Ik wil ook zulke kleding als jou. Ik draag altijd of iig vaak jurken en rokjes. Met hoge laarzen met hakken. Maar ik ben 35 en zij is 8. Ik ben die strijd zo zat. Nu heb ik accuut de helft van de gekochte kleding ter plekke geruild. Als madam het toch niet zou dragen, dan zou ik het wel eens eventjes terug brengen. Verwende snotneus. Drama natuurlijk. Bij de Didi uiteindelijk een compromis gesloten. Maar ik ben het ondertussen zo zat. De helft van de kleding die ik gekocht heb, kunnen linea recta marktplaats op. Of in de zak van Max. Ze is zo eigenzinnig. Ergens vind ik dat natuurlijk wel leuk, ik was en ben precies zo. Maar kom op: wij zijn echt geen types voor het soort kleding wat mijn dochter het liefste in haar kast zou zien. Ik ga voor kwaliteit en voor bepaalde kleuren. Ik koop vrijwel alles in de uitverkoop, dus heel veel geld ben ik er niet aan kwijt. Maar als ik kan kiezen tussen een Takko, Wibra of de Shooby bijvoorbeeld. Dan kies ik per direct voor die laatste. Misschien wel ietsjes duurder, maar dat kan ik missen en dat heb ik er graag voor over.

Wat overblijft is online shoppen. Maar ja, lang niet zo leuk. En bovendien evenzogoed drama's. Madam wil alleen online shoppen bij de H en M. Niets mis mee, op zich, je kan er zeker leuke dingen vinden. Denk aan de jongensspijkerbroeken. Maar zij kiest weer dat ene shirtje met die schreeuwerige opdruk. Met hello kitty bijvoorbeeld. En als ik ergens een hekel aan heb....juist!



Help wat moet ik doen??

Ik weet toevallig dat the devil wears prada nu bezig is op rtl4 en die film heb ik natuurlijk al een keer eerder gezien. Maar ook hier zie je hoe belangrijk kleding en presentatie is. Hoewel deze film de boel natuurlijk wel flink aandikt.



Overigens zat ik net met mijn pubers naar Glee te kijken.

Het ging over je durven onderscheiden en jezelf durven zijn, no mather what. Was erg verhelderend. Leuk en toevallig ook.

quote:shahla schreef op 04 januari 2011 @ 20:50:

[...]



Doe maar niet slaan. Gaan ze alleen maar harder janken.

Hahahaha ik moet even heel hard om je lachen Shala. Je weet zelf denk ik niet hoe ontzettend grappig je hier bent.



Doe maar niet slaan.



En dan noemen ze mij een Tokkie.



Welkom sis!!







( en die was níet lullig bedoeld trouwens, ik denk ik zeg het er maar even bij)

quote:Enn schreef op 04 januari 2011 @ 20:19:

Pffff ik vind het ook dure baby-kleding zeg.

Ja originaliteit heeft zo zijn prijs. Ik vind dit niet goedkoop nee, maar ook niet enorm duur. Het is maar wat je gewend bent. Het is niet dat mijn kinderen alleen maar dit soort dure kleding dragen. Ik mix en match graag. Van alles een beetje. Een rokje van merk A en een truitje er boven van de Hennes. Kan prima.



Overigens vertrouw ik rokjes van 3 euro van de Zeeman voor geen meter. Zeker niet nadat ik hem heb gewassen

Maar dat zegt natuurlijk meer over mijn manier van wassen dan over de kwaliteit van de Zeeman, dat snap ik...



Ik vind de mode, de kleding, de stijl, hoe je het ook noemen mag, van de Zeeman en de Wibra ook afschuwelijk trouwens. Nog los van de kwaliteit, de soorten stof, de snit, de kleuren, de....alles gewoon.



Dan vind ik de Hema of de H en M vaak gewoon nog beter. Of de Zara. De Zara heeft echt heel fijne basics. Echt. En niet duur.

Toen mijn kindjes klein waren kocht ik regelmatig bij van die kleine nostalgische kinderwinkeltjes ( boetieks met oud hollands speelgoed, houten speelgoed, antroposofische popjes, leren slofjes en spaanse schoentjes) mijn kinderkleding. Zoals kruippakjes met autootjes, of lieveheersbeestjes. En de luiertas van Kitch Kitschen heb ik ook nog gehad destijds bij de oudste. Dat vond ik toen leuk. En origineel



Ik had dan ook geen bugaboo maar een ouderwetse jaren 50 kinderwagen, zo'n enorme bak weet je wel. Daar kickte ik nou op. Ieder zijn hobby.



Ik hield voor mijn dochters van holly hobby jurkjes en jaren 70 kleertjes toen ze nog heel piep waren. En voor jongetjes hield ik van stoer en apart. Zo heeft mijn zoontje een leren jasje ( nee geen ordi type, maar een heel hippe en nette) en docter martins. Leuk toch?

Toen mijn kindjes klein waren kocht ik regelmatig bij van die kleine nostalgische kinderwinkeltjes ( boetieks met oud hollands speelgoed, houten speelgoed, antroposofische popjes, leren slofjes en spaanse schoentjes) mijn kinderkleding. Zoals kruippakjes met autootjes, of lieveheersbeestjes. En de luiertas van Kitch Kitschen heb ik ook nog gehad destijds bij de oudste. Dat vond ik toen leuk. En origineel



Ik had dan ook geen bugaboo maar een ouderwetse jaren 50 kinderwagen, zo'n enorme bak weet je wel. Daar kickte ik nou op. Ieder zijn hobby.



Ik hield voor mijn dochters van holly hobby jurkjes en jaren 70 kleertjes toen ze nog heel piep waren. En voor jongetjes hield ik van stoer en apart. Zo heeft mijn zoontje een leren jasje ( nee geen ordi type, maar een heel hippe en nette) en docter martins. Leuk toch?

Had je niet verwacht he?

Ach het was een eenmalige toestand op straat hoor, het valt mee, ik heb voor hetere vuren gestaan. Maar bedankt.



En de naam is Fibonacci, niet Febo.