Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 13 januari 2011 om 20:08
@Abimopectore: jullie hebben waarschijnlijk een heftige aantrekkingskracht. En dat is al moeilijk los te laten, alleen al omdat het zo bijzonder is. En jij ook wel weer eens toe was aan deze heftige fijne gevoelens. Toch ben ik met Stew eens. Het wordt alleen maar moeilijker hoe langer dit voortduurt. En is redelijk uitzichtloos.
Tuurlijk is het superaanlokkelijk en wil je niks liever dan dat het voorlopig niet ophoudt, eindelijk lekkere fijne dingen om naar uit te kijken. Maar er komt ook meestal een hoop ellende en extra gevoelens van en dan wordt het frustrerend. Dus ja, ik denk dat het vriendschapsaanbod betekent dat ie je dan ook niet helemaal kwijt is, maar ik denk dat met zo'n aantrekking dat moeilijk zal gaan.
Heb ook zoiets gehad met iemand en die kon zo'n vriendschap niet. Ik dacht dat toen wel te kunnen, maar denk dat ie achteraf gelijk heeft gehad. Juist met deze man had dat niet gekund, daarvoor was er teveel lichamelijke aantrekking (en nog als ik hem zelden zie).. Vriendschap tussen man en vrouw kan prima, maar niet als er eenmaal seksuele chemie is (geweest), denk ik. Tenzij dat soort gevoelens juist over zijn, maar dat is hier verre van het geval.
Wens je veel sterkte, ik weet hoe lastig het is om iets wat goed voelt op te geven. Maar tis toch op den duur beter, voor je je hecht en bindt en dat niet mogelijk/wenselijk blijkt te zijn.
Tuurlijk is het superaanlokkelijk en wil je niks liever dan dat het voorlopig niet ophoudt, eindelijk lekkere fijne dingen om naar uit te kijken. Maar er komt ook meestal een hoop ellende en extra gevoelens van en dan wordt het frustrerend. Dus ja, ik denk dat het vriendschapsaanbod betekent dat ie je dan ook niet helemaal kwijt is, maar ik denk dat met zo'n aantrekking dat moeilijk zal gaan.
Heb ook zoiets gehad met iemand en die kon zo'n vriendschap niet. Ik dacht dat toen wel te kunnen, maar denk dat ie achteraf gelijk heeft gehad. Juist met deze man had dat niet gekund, daarvoor was er teveel lichamelijke aantrekking (en nog als ik hem zelden zie).. Vriendschap tussen man en vrouw kan prima, maar niet als er eenmaal seksuele chemie is (geweest), denk ik. Tenzij dat soort gevoelens juist over zijn, maar dat is hier verre van het geval.
Wens je veel sterkte, ik weet hoe lastig het is om iets wat goed voelt op te geven. Maar tis toch op den duur beter, voor je je hecht en bindt en dat niet mogelijk/wenselijk blijkt te zijn.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 13 januari 2011 om 22:43
Danknjullie wel voor jullie lieve reacties en adviezen!Doet me erg goed! Ik denk ook dat nu een vriendschap onderhouden erg moeilijk is. Juist vanwege de aantrekkingskracht en mijn hoop op toch meer. Ik weet ook niet of hij het echt zal volhouden om niet meer in bed te belanden samen. Al zegt hij nu dat hij dat niet meer wilt omdat het mij, en daardoor ook hem teveel pijn doet.
Zo herkenbaar, netstokstaartje: dat wachten op een berichtje!! Down zijn als je niks hoort, en heel blij met welk teken van leven ook. Zeker omdat het eerst waarschijnlijk zo anders was. Je zit echt in een zeer lastige situatie. En vaak doen mannen nu eenmaal zo. Laat je vaak wat van je horen, krijg je niks terug. En laat je niks van je horen, dan nemen zij weer het initiatief. Begrijp ik ook helemaal niks van hoor!! Denk toch dat hij je dan niet wil verliezen... Of zou dat teveel wishfull thinking zijn?? Ik wens jou in ieder geval ook heel veel sterkte. En ik denk dat je datgene moet doen wat je hart je ingeeft, maar wel met een beetje verstand. Dus als je hem dat echt wilt berichten, moet je dat gewoon doen denk ik.
Wat fijn dat hier zoveel zijn die hetzelfde mee hebben gemaakt of nu doormaken. We kunnen veel van elkaar opsteken denk ik!
Zo herkenbaar, netstokstaartje: dat wachten op een berichtje!! Down zijn als je niks hoort, en heel blij met welk teken van leven ook. Zeker omdat het eerst waarschijnlijk zo anders was. Je zit echt in een zeer lastige situatie. En vaak doen mannen nu eenmaal zo. Laat je vaak wat van je horen, krijg je niks terug. En laat je niks van je horen, dan nemen zij weer het initiatief. Begrijp ik ook helemaal niks van hoor!! Denk toch dat hij je dan niet wil verliezen... Of zou dat teveel wishfull thinking zijn?? Ik wens jou in ieder geval ook heel veel sterkte. En ik denk dat je datgene moet doen wat je hart je ingeeft, maar wel met een beetje verstand. Dus als je hem dat echt wilt berichten, moet je dat gewoon doen denk ik.
Wat fijn dat hier zoveel zijn die hetzelfde mee hebben gemaakt of nu doormaken. We kunnen veel van elkaar opsteken denk ik!
vrijdag 14 januari 2011 om 09:15
@Abi, wat een rotsituatie. Mannen zijn af en toe onbegrijpelijk. Maar ik sluit me wel bij de rest aan dat het wellicht beter is zo. Hij heeft een nr1 thuis en zal daardoor altijd anders in de relatie staan dan jij. Ik kan ook uit ervaring praten dat vriendschap met een SV erg lastig is. De aantrekkingskracht blijft. je blijft je altijd afvragen 'wat als', trekt toch altijd net een iets mooier jurkje en lingeriesetje aan..je blijft het gevoel zelf voeden.
Hoe lastig het ook is..maar je kan beter stoppen met hem!
Gister lief smsje van sv gehad...straks maar eens een goed smsje terugsturen:)!
@Stokstaartje: al een telefoontje gehad? enige tip die ik kan geven is proberen afleiding te zoeken zodat je niet de hele tijd naar je telefoon zit te staren (ja ik weet het....moeilijk moeilijk!!)
Hoe lastig het ook is..maar je kan beter stoppen met hem!
Gister lief smsje van sv gehad...straks maar eens een goed smsje terugsturen:)!
@Stokstaartje: al een telefoontje gehad? enige tip die ik kan geven is proberen afleiding te zoeken zodat je niet de hele tijd naar je telefoon zit te staren (ja ik weet het....moeilijk moeilijk!!)
vrijdag 14 januari 2011 om 09:45
, oke ons contact was bekoeld maar om nou helemaal niks te laten horen, tja zal dit wel moeten zien als een echte einde.
vrijdag 14 januari 2011 om 11:42
Hallo, ik schreef hier een tijdje geleden. Heb sindsdien soms meegelezen...
ik lees hier wel veel ´gedoe´ met minnaars en het blijkt toch niet altijd even makkelijk te zijn allemaal. Elkaar willen zien maar geen tijd hebben, gevoelens die opspelen etc... lees eigenlijk zelden dat het helemaal lekker loopt, of vergis ik me?
Abimopectore, goh... je zit misschien in een meer afhankelijke situatie met je gevoel omdat hij een nr. 1 heeft en jij niet. Dat lijkt me sowieso lastig. Bij mij hebben we allebei een nr. 1. Voelt dan toch meer als gelijkwaardig, maar ik kan me vergissen... loslaten lijkt me idd het beste, hoe moeilijk ook.
@intherapie, misschien kwam het gewoon echt even niet op op dat moment?
Netstokstaartje, hoe herkenbaar... bij ieder piepje opspringen en je vooral beheersen om niet naar je telefoon toe te rennen en wat een kleine tegenvaller soms als hij het niet is...
Ik zal later ook op de anderen reageren hoor, maar er wordt hier zoveel geschreven... kan t niet zo goed bijhouden.
Ik heb wel een vraag aan jullie. Hebben jullie soms ook last van schuldgevoel? Soms kijk ik mijn nr1 aan en dan voel ik me echt slecht. Zijn er mensen die dit zonder schuldgevoel kunnen doen? Minnaar en ik zien elkaar nu een jaar, ong. 1x per maand. Tussendoor hebben we geen contact (wil ik ook niet). Als de persoon die hij is ben ik echt van hem gaan houden (en hij van mij). Vind ik op zich niet erg of belastend, want we delen toch meer dan alleen sex. Weten ook dingen over elkaars leven etc. (kennen elkaar partners ook, gaan niet met elkaar om dat gelukkig niet) en je leert elkaar toch beter kennen. Voor mij is het dan vrij normaal dat ik om iemand ga geven en diegene mij dierbaar wordt. Ik wil mijn nr1 niet kwijt en hij de zijne niet (is ook helemaal niet aan de orde, hebben we het ook nooit over). Het voegt echt iets toe aan mijn leven, maar dat schuldgevoel vind ik soms wel heftig. Hoe zit dat bij jullie? groetjes
ik lees hier wel veel ´gedoe´ met minnaars en het blijkt toch niet altijd even makkelijk te zijn allemaal. Elkaar willen zien maar geen tijd hebben, gevoelens die opspelen etc... lees eigenlijk zelden dat het helemaal lekker loopt, of vergis ik me?
Abimopectore, goh... je zit misschien in een meer afhankelijke situatie met je gevoel omdat hij een nr. 1 heeft en jij niet. Dat lijkt me sowieso lastig. Bij mij hebben we allebei een nr. 1. Voelt dan toch meer als gelijkwaardig, maar ik kan me vergissen... loslaten lijkt me idd het beste, hoe moeilijk ook.
@intherapie, misschien kwam het gewoon echt even niet op op dat moment?
Netstokstaartje, hoe herkenbaar... bij ieder piepje opspringen en je vooral beheersen om niet naar je telefoon toe te rennen en wat een kleine tegenvaller soms als hij het niet is...
Ik zal later ook op de anderen reageren hoor, maar er wordt hier zoveel geschreven... kan t niet zo goed bijhouden.
Ik heb wel een vraag aan jullie. Hebben jullie soms ook last van schuldgevoel? Soms kijk ik mijn nr1 aan en dan voel ik me echt slecht. Zijn er mensen die dit zonder schuldgevoel kunnen doen? Minnaar en ik zien elkaar nu een jaar, ong. 1x per maand. Tussendoor hebben we geen contact (wil ik ook niet). Als de persoon die hij is ben ik echt van hem gaan houden (en hij van mij). Vind ik op zich niet erg of belastend, want we delen toch meer dan alleen sex. Weten ook dingen over elkaars leven etc. (kennen elkaar partners ook, gaan niet met elkaar om dat gelukkig niet) en je leert elkaar toch beter kennen. Voor mij is het dan vrij normaal dat ik om iemand ga geven en diegene mij dierbaar wordt. Ik wil mijn nr1 niet kwijt en hij de zijne niet (is ook helemaal niet aan de orde, hebben we het ook nooit over). Het voegt echt iets toe aan mijn leven, maar dat schuldgevoel vind ik soms wel heftig. Hoe zit dat bij jullie? groetjes
vrijdag 14 januari 2011 om 12:36
@Teddy, schuldgevoel, ik had het niet eens heel erg toen ik vreemd was gegaan maar goed voelde het beslist niet. De leugens over waar ik geweest was en wat ik had gedaan. Daar voelde ik me echt beroerd over. Niet eens zozeer over het feit dat ik seks met een ander had gehad.
Voor mij was het de reden het gesprek aan te gaan met Nr. 1 en heb ik nu een "legale" minnaar. Ik weet eerlijk gezegd niet welke situatie makkelijker is. Een open relatie is hard werken, vind ik.
Voor mij was het de reden het gesprek aan te gaan met Nr. 1 en heb ik nu een "legale" minnaar. Ik weet eerlijk gezegd niet welke situatie makkelijker is. Een open relatie is hard werken, vind ik.
vrijdag 14 januari 2011 om 12:42
Herkenbaar Lisannez... ik vind de leugens ook moeilijker dan het sex hebben met een ander. Over dat laatste voel ik me eignelijk niet schuldig, vreemd genoeg. Ik sta zelf open voor een open relatie, maar mijn man niet. Ik zou het niet erg vinden (geloof ik, ik denk dat ik het echt pas kan beoordelen als het daadwerkelijk zo zou zijn) als hij met een ander sex zou hebben. Het liegen waar ik heen ga en ben geweest en dan naast hem in bed kruipen en de vraag ´was het leuk?´ moeten beantwoorden... dat voelt gewoon echt klote soms.
vrijdag 14 januari 2011 om 12:56
@teddy..welkom weer...wat fijn dat bij jullie die grenzen zo duidelijk liggen..voor deze sv heb ik er meerdere gehad maar altijd zonder gevoel..dat werkt optimaal..weten waar je aan toe bent..dat was voor mij ook een voorwaarde..bij deze sv wel gevoel en zie eens wat een puinhoop...nu voel ik me wel schuldig, nu zij erachter si gekomen voel ik af en toe wel een steekje schuldgevoel..zij zo verdrietig haar hele leven op zn kop...maar ja was het niet door mij dan misschien wel door een ander..uiteindelijk zijn we verantwoordelijk voor ons eigen leven...
@intherapie:dat is niet netjes..wat is nou 1 berichtje sturen..geen moeite toch..
Heb nog niets gehoord van sv...misschien beter zo...
@intherapie:dat is niet netjes..wat is nou 1 berichtje sturen..geen moeite toch..
Heb nog niets gehoord van sv...misschien beter zo...
vrijdag 14 januari 2011 om 13:03
"Was het niet door mij... dan wel door een ander. "
Dat vind ik altijd een hele moeilijke. Als mens heb je altijd je eigen verantwoordelijkheid. Als je seks hebt met iemand die vreemd gaat draag je in mijn optiek ook een stukje verantwoording. Natuurlijk ligt de eindverantwoording altijd bij de partner maar ik zou me wel degelijk voor een stukje aangesproken voelen als het uitkomt.
Een open relatie kan hard werken zijn als je niet helemaal op één lijn zit. Wij praten er nog steeds met enige regelmaat over. Niet zoveel meer als in het begin, het is wel duidelijk nu allemaal. Waarschijnlijk komt dat gepraat wel weer als man een minnares krijgt.
Dat vind ik altijd een hele moeilijke. Als mens heb je altijd je eigen verantwoordelijkheid. Als je seks hebt met iemand die vreemd gaat draag je in mijn optiek ook een stukje verantwoording. Natuurlijk ligt de eindverantwoording altijd bij de partner maar ik zou me wel degelijk voor een stukje aangesproken voelen als het uitkomt.
Een open relatie kan hard werken zijn als je niet helemaal op één lijn zit. Wij praten er nog steeds met enige regelmaat over. Niet zoveel meer als in het begin, het is wel duidelijk nu allemaal. Waarschijnlijk komt dat gepraat wel weer als man een minnares krijgt.
vrijdag 14 januari 2011 om 13:56
Hmmmm, ik vind t dubbel "Was het niet door mij... dan wel door een ander. ". Ik denk dat ik er net zo in zou staan als Netstokstaartje, ookal is het natuurlijk niet helemaal eerlijk deze uitspraak. Maar toch, ik vind dat je wel verantwoordelijkheid hebt voor je eigen daden, maar toch maar heel beperkt voor die van de ander. Hij ruïneert zelf zijn thuisleven. Daar draag je als minnares wel aan mee maar ben je niet verantwoordelijk voor.
vrijdag 14 januari 2011 om 14:38
O nee, je bent ook zeker niet verantwoordelijk voor de keuze die hij maakt. En hij draagt ten alle tijden de eindverantwoordelijkheid voor zijn relatie en zijn partner.
Maar ik onderschat nooit mijn eigen aandeel daarin. "Als ik er niet was, was er een ander" is voor mij dus te kort door de bocht. Maar helaas ben ik dan weer wél hypocriet genoeg om me niet te laten weerhouden...
Maar ik onderschat nooit mijn eigen aandeel daarin. "Als ik er niet was, was er een ander" is voor mij dus te kort door de bocht. Maar helaas ben ik dan weer wél hypocriet genoeg om me niet te laten weerhouden...
vrijdag 14 januari 2011 om 14:46
Heel stoer vond ik mezelf, eergister mijn afspraak voor vanmiddag met hem afgezegd... Krijg ik vandaag lief sms-je of we elkaar dan woensdag kunnen zien. En ik heb ja geantwoord. Pfff, het blijft toch trekken. Weet zeker dat er niks gaat gebeuren, maar ja, de aantrekking blijft dan toch in stand. Wil hem toch graag zien, al weet ik dat ik zo wel aan hem blijf hangen. Hoop toch dat het lukt een vriendschap houden. Want ik geloof oprecht dat het wel gemeend was tussen ons. Weliswaar een onmogelijke liefde zeker op de langere termijn. Want ik zou ook niet eens gewild hebben dat hij zijn nr1 voor mij zou laten gaan. Hij zegt zelf ook gevoelens voor mij te hebben. Niet alleen lust. Het werd pas moeilijk toen ik er echt verdrietig om werd.
Ik denk ook dat jullie wel gelijk hebben. Dat het gelijkwaardiger is als beiden een nr1 hebben. Maar dat is soms net zo lastig: zoals ik lees, wanneer er toch gevoel komt wat eigenlijk niet de bedoeling was. En dan de schuldgevoelens waarover jullie spreken, niet eens om de seks op zich, maar om het liegen erover. Kan me dat heel goed voorstellen. Had ik in mijn geval geen last van, maar voelde me wel schuldig richting zijn nr1. Want ook ik vind dat je als minnares wel enige verantwoordelijkheid draagt aan het vreemdgaan. Je weet hoe het zit, en gaat er toch mee in. Uiteindelijk is de vreemdgaande partij wel zelf verantwoordelijk tov de eigen relatie.
Ik denk ook dat jullie wel gelijk hebben. Dat het gelijkwaardiger is als beiden een nr1 hebben. Maar dat is soms net zo lastig: zoals ik lees, wanneer er toch gevoel komt wat eigenlijk niet de bedoeling was. En dan de schuldgevoelens waarover jullie spreken, niet eens om de seks op zich, maar om het liegen erover. Kan me dat heel goed voorstellen. Had ik in mijn geval geen last van, maar voelde me wel schuldig richting zijn nr1. Want ook ik vind dat je als minnares wel enige verantwoordelijkheid draagt aan het vreemdgaan. Je weet hoe het zit, en gaat er toch mee in. Uiteindelijk is de vreemdgaande partij wel zelf verantwoordelijk tov de eigen relatie.
vrijdag 14 januari 2011 om 15:47
Ik voel me ook medeverantwoordelijk/schuldig. Vaker naar zijn nr1 dan naar mijn nr1. En ik hoop dat als ik er niet was, er niemand was.
Abi, met mijn ex-lief voelde ik me ook beste vriendjes, ik was nog nooit zo mezelf geweest als bij hem. We hebben het geprobeerd om vrienden te blijven, maar de sexuele aantrekkingskracht bleek te groot. Het is zo aanlokkelijk om in contact te blijven, maar verstandig is het zeker niet.
Abi, met mijn ex-lief voelde ik me ook beste vriendjes, ik was nog nooit zo mezelf geweest als bij hem. We hebben het geprobeerd om vrienden te blijven, maar de sexuele aantrekkingskracht bleek te groot. Het is zo aanlokkelijk om in contact te blijven, maar verstandig is het zeker niet.
vrijdag 14 januari 2011 om 16:01
Ja Stew: dat heb ik ook. Dat ik hoop dat hij niet een andere minnares krijgt. Stom eigenlijk. Met ex-man ben ik overigens nog de aller allerbeste maatjes, er is sprake van een zeer hechte vriendschap tussen ons. Ook erg fijn, zeker vanwege kind en ons co-ouderschap. En inderdaad is er totaal geen lust of aantrekkingskracht meer tussen ons. Al heel lang niet meer overigens. Wel een diep houden van. Hem gun ik uit het diepst van mijn hart (haha, mijn gebruikersnaam in Latijn hier) een nieuwe liefde!! Gek dat ik dat ex-minnaar in het geheel niet gun. Zou stikjaloers zijn, terwijl ik dat op zijn nr1 helemaal niet was of ben. Wat zijn mensen toch niet te doorgronden wezens eigenlijk.
En ik weet dat het niet verstandig is om hem te blijven zien. Maar ik denk dat bij een ieder hier wel geldt dat gevoel het vaak wint van verstand. Hoewel jij wel heel sterk op mij overkomt Stew!! Dat je het wel degelijk weet te scheiden allemaal. Geloof dat ik dat in een vaste relatie wel zou kunnen. Als je zo lang bij elkaar bent kan ik me voorstellen dat je naast je gevoel voor je nr1 ook gevoel kan hebben voor ander. Of dat nu lust of liefde is. Wat op zich ook helemaal geen bedreiging hoeft te zijn voor je nr1. Ik geloof echt dat het naast elkaar kan bestaan.
En ik weet dat het niet verstandig is om hem te blijven zien. Maar ik denk dat bij een ieder hier wel geldt dat gevoel het vaak wint van verstand. Hoewel jij wel heel sterk op mij overkomt Stew!! Dat je het wel degelijk weet te scheiden allemaal. Geloof dat ik dat in een vaste relatie wel zou kunnen. Als je zo lang bij elkaar bent kan ik me voorstellen dat je naast je gevoel voor je nr1 ook gevoel kan hebben voor ander. Of dat nu lust of liefde is. Wat op zich ook helemaal geen bedreiging hoeft te zijn voor je nr1. Ik geloof echt dat het naast elkaar kan bestaan.
vrijdag 14 januari 2011 om 16:25
