Seks
alle pijlers
minnaar deel 13
zondag 26 september 2010 om 21:24
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 17 februari 2011 om 18:40
HvJ: En wat nu als je een partner hebt die niet bereid is om te bewegen? Waarbij je al eens een balletje opgegooid hebt maar je hoeft daar zero resultaat van te verwachten. Nu kan je het weer gaan hebben over respect voor elkaar. Maar er zijn ook mensen die hun partner niet wensen of kunnen delen met een ander. Moet je je daar dan maar bij neerleggen?
Ik vind dat een heleboel zaken zoveel genuanceerder zijn dan hier gesteld wordt. Ik ben het er mee eens dat communicatie en vertrouwen heel erg belangrijk zijn in een relatie. Maar dat moet wel van 2 kanten komen. En indien dat niet lukt verdient zo'n relatie niet meteen het stempel 'slecht'
In alles zit een risico wat je neemt. Want ook al heb je een open relatie, dan nog is dat geen garantie. Heeft de minst welwillende partij hemel en aarde bewogen om tegemoet te komen aan de wensen van zijn/haar partner, wat gebeurt er als opeens die katalysator gast werken en 1 van de 2 komt erachter dat de relatie toch niet meer goed genoeg is om voor bij elkaar te blijven? Stel dan de vraag aan de partner die achter blijft: had jij een goede relatie?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook voor open communicatie. Maar in sommige gevallen is dat een utopie. Dus ja, ik kan mensen die voor iets anders kiezen wel begrijpen.
Ik vind dat een heleboel zaken zoveel genuanceerder zijn dan hier gesteld wordt. Ik ben het er mee eens dat communicatie en vertrouwen heel erg belangrijk zijn in een relatie. Maar dat moet wel van 2 kanten komen. En indien dat niet lukt verdient zo'n relatie niet meteen het stempel 'slecht'
In alles zit een risico wat je neemt. Want ook al heb je een open relatie, dan nog is dat geen garantie. Heeft de minst welwillende partij hemel en aarde bewogen om tegemoet te komen aan de wensen van zijn/haar partner, wat gebeurt er als opeens die katalysator gast werken en 1 van de 2 komt erachter dat de relatie toch niet meer goed genoeg is om voor bij elkaar te blijven? Stel dan de vraag aan de partner die achter blijft: had jij een goede relatie?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook voor open communicatie. Maar in sommige gevallen is dat een utopie. Dus ja, ik kan mensen die voor iets anders kiezen wel begrijpen.
donderdag 17 februari 2011 om 18:52
@Zaritee: denk dat jij de kern van een goede of slechte relatie heel juist weergeeft: quote:
"Rooss, is dat dan niet aan degene in de relatie te beoordelen? Ik neem aan dat, uitgezonderd de sjampoepelblunders (waarvan ik overigens niet weet of dat minder erg is), je de beslissing om vreemd te gaan niet lichtzinnig neemt. En dat je toch ook wel een beoordeling kunt maken of je dit kunt bespreken met je partner. Dat is toch niet aan de buitenwereld om te beoordelen of je dit wel of niet moet doen."
Ik zou toch zeggen in een relatie ben je met 2?! DAT is nu net het probleem: jij kan wel voor jouw vriendin/vrouw gaan denken of andersom, het blijft jouw conclusie, jouw mening over jullie relatie. Jij denkt en bepaalt voor de ander diegene krijgt de keuze en kans niet om haar mening of conclusies te geven. Of te ontwikkelen. Je kan je partner misschie best inschatten, maar je weet nooit.. zij schat jou misschien ook wel in als trouwe echtgenoot, die "nooit zou vreemdgaan", toch?!
Jij maakt de relatie hiermee eenzijdig,en ook hoe jij en zij ontwikkelen daarin.Jij laat haar "stilstaan" en je ontneemt jullie alllebei groei op eerlijke basis.
En sluit me aan bij Stew: als jij eenzijdig de regels van omgang, van een goede relatie en het belang/impact van (wan/)vertrouwen/eerlijkheid/liegen,achterhouden enz bepaalt is dat geen goede relatie. Een relatie is nl wederzijds en (geldt voor beiden!!) niet alleen sommige gebieden, waar de 1 de ander buitensluit..
"Rooss, is dat dan niet aan degene in de relatie te beoordelen? Ik neem aan dat, uitgezonderd de sjampoepelblunders (waarvan ik overigens niet weet of dat minder erg is), je de beslissing om vreemd te gaan niet lichtzinnig neemt. En dat je toch ook wel een beoordeling kunt maken of je dit kunt bespreken met je partner. Dat is toch niet aan de buitenwereld om te beoordelen of je dit wel of niet moet doen."
Ik zou toch zeggen in een relatie ben je met 2?! DAT is nu net het probleem: jij kan wel voor jouw vriendin/vrouw gaan denken of andersom, het blijft jouw conclusie, jouw mening over jullie relatie. Jij denkt en bepaalt voor de ander diegene krijgt de keuze en kans niet om haar mening of conclusies te geven. Of te ontwikkelen. Je kan je partner misschie best inschatten, maar je weet nooit.. zij schat jou misschien ook wel in als trouwe echtgenoot, die "nooit zou vreemdgaan", toch?!
Jij maakt de relatie hiermee eenzijdig,en ook hoe jij en zij ontwikkelen daarin.Jij laat haar "stilstaan" en je ontneemt jullie alllebei groei op eerlijke basis.
En sluit me aan bij Stew: als jij eenzijdig de regels van omgang, van een goede relatie en het belang/impact van (wan/)vertrouwen/eerlijkheid/liegen,achterhouden enz bepaalt is dat geen goede relatie. Een relatie is nl wederzijds en (geldt voor beiden!!) niet alleen sommige gebieden, waar de 1 de ander buitensluit..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 17 februari 2011 om 19:14
Ook ik ga hier natuurlijk op in haken. Ik durf te zeggen dat ik een goed huwelijk heb. Mijn man presteerd simpelweg niet meer. Althans niet genoeg. Hij is een paar jaar geleden ziek geworden en door de medicijnen is zijn libido naar nul gezakt en krijgt in de meeste gevallen niet eens een erectie. Als hij dat wel voor elkaar krijgt dan is het binnen twee minuten weer afgelopen. Wij hebben hier samen geprobeerd een oplossing voor te vinden. Diverse middeltjes, doktersbezoeken, de hele malle molen in ziekenhuizen, niks mocht baten. Omdat wij een flink leeftijds verschil hebben, waarbij ik jonger ben, heb ik nog steeds een enorme behoefte aan seks. En geloof mij als je het keer op keer probeert met je man, en het lukt telkens niet, dan is dat heel frustrerend. Het is niet leuk als je degene waar je van houdt ziet huilen omdat het niet lukt in bed. We hebben hier vaak over gepraat, over oplossingen. En ja, ik heb toen het balletje op gegooid om mijn behoeftes buiten de deur te laten bevredigen, maar dat zag hij helemaal niet zitten. Het idee dat ik met een ander seks zou hebben kan hij niet plaatsen in zijn hoofd. Ik ben hier toen mee akkoord gegaan. Hij probeert mij te bevredigen, wat heus wel lukt, maar ik mis gewoon wat.
Na lang nadenken, bijna twee jaar, heb ik besloten om toch vreemd te gaan. De frustratie en het verstikkende van een slecht seksleven is mij teveel.
Ik heb daar een hele goede sv in gevonden. Wij spreken eens in de twee, drie weken af. We houden het zo zakelijk mogelijk, hebben ook geen contact met elkaar tussen door. Alleen vooraf om de afspraak te maken en achteraf voor de nodige complimenten. Maar de spelregels houden we streng.
Sindsdien heeft het mij weer doen opleven. Het vult dat stuk aan wat ik in jaren gemist heb. En ja, mijn man weet niets, dus bedonder ik hem. Ik weet dat ik hem heel veel pijn hiermee zou doen. Het zou het vertrouwen schaden, maar ik heb geprobeerd er van te voren over te praten. Maar wij staan tegenover elkaar hierin. Ik ga mezelf niet goed lullen, absoluut niet. Mijn verhaal is geen excuus om mijn daden te rechtwaardigen. Want het blijft fout. Maar ik denk wel dat iedereen z'n excuus of reden om vreemd te gaan wat genuanceerder genomen moet worden voor dat iedereen op het hakblok wordt geplaatst. Maar een goed huwelijk en een sv, ja in mijn ogen kan dat.
Na lang nadenken, bijna twee jaar, heb ik besloten om toch vreemd te gaan. De frustratie en het verstikkende van een slecht seksleven is mij teveel.
Ik heb daar een hele goede sv in gevonden. Wij spreken eens in de twee, drie weken af. We houden het zo zakelijk mogelijk, hebben ook geen contact met elkaar tussen door. Alleen vooraf om de afspraak te maken en achteraf voor de nodige complimenten. Maar de spelregels houden we streng.
Sindsdien heeft het mij weer doen opleven. Het vult dat stuk aan wat ik in jaren gemist heb. En ja, mijn man weet niets, dus bedonder ik hem. Ik weet dat ik hem heel veel pijn hiermee zou doen. Het zou het vertrouwen schaden, maar ik heb geprobeerd er van te voren over te praten. Maar wij staan tegenover elkaar hierin. Ik ga mezelf niet goed lullen, absoluut niet. Mijn verhaal is geen excuus om mijn daden te rechtwaardigen. Want het blijft fout. Maar ik denk wel dat iedereen z'n excuus of reden om vreemd te gaan wat genuanceerder genomen moet worden voor dat iedereen op het hakblok wordt geplaatst. Maar een goed huwelijk en een sv, ja in mijn ogen kan dat.
donderdag 17 februari 2011 om 19:49
Lascivo, wat ene lastige situatie. Kijk, het feit dat je het met je man besproken hebt is al heel wat, vind ik. Dat hij je niet wil en kan delen snap ik best, dat jij behoeften hebt snap ik heel goed.
Wat doe je dan in zo`n situatie? Vind ik heel lastig, ga ik dus geen mening, laat staan een oordeel over uitspreken. Wat ik had gedaan in die situatie? Werkelijk geen idee. Wellicht hetzelfde als jij!
Wat doe je dan in zo`n situatie? Vind ik heel lastig, ga ik dus geen mening, laat staan een oordeel over uitspreken. Wat ik had gedaan in die situatie? Werkelijk geen idee. Wellicht hetzelfde als jij!
donderdag 17 februari 2011 om 19:51
donderdag 17 februari 2011 om 20:22
@Roos, je mag best een oordeel of een mening geven over mijn situatie, ik kan dat best hebben
Soms kan het je een andere blik geven op de situatie. Maar er moet ook begrip worden getoond voor iedereen die er, al dan niet stiekem, een minnaar op na houdt. Sommigen kunnen nog al eens kort door de bocht gaan. Wat ik best snap, want dat kan ik ook nogal eens doen. Ik zeg niet dat jij zo bent. Maar ik heb m'n verhaal hier neer gezegd om te laten zien dat er overal een ander verhaal aan plakt. Dat is persoonlijk voor iedereen.
Maar na een half jaar discussies en gesprekken voeren en erachter komen dat je allebei er totaal verschillend in staan, dan houdt het een keer op. Ik kan mijn man niet veranderen of overtuigen. Dan zou ik perse mijn zin door z'n strot willen duwen en dat is ook geen oplossing, dus ik kies bewust voor deze situatie. En dat blijft natuurlijk gewoon fout.
Soms kan het je een andere blik geven op de situatie. Maar er moet ook begrip worden getoond voor iedereen die er, al dan niet stiekem, een minnaar op na houdt. Sommigen kunnen nog al eens kort door de bocht gaan. Wat ik best snap, want dat kan ik ook nogal eens doen. Ik zeg niet dat jij zo bent. Maar ik heb m'n verhaal hier neer gezegd om te laten zien dat er overal een ander verhaal aan plakt. Dat is persoonlijk voor iedereen.
Maar na een half jaar discussies en gesprekken voeren en erachter komen dat je allebei er totaal verschillend in staan, dan houdt het een keer op. Ik kan mijn man niet veranderen of overtuigen. Dan zou ik perse mijn zin door z'n strot willen duwen en dat is ook geen oplossing, dus ik kies bewust voor deze situatie. En dat blijft natuurlijk gewoon fout.
donderdag 17 februari 2011 om 22:37
Marjo, Jahoe, Lisannez: wat fijn om jullie weer eens te 'zien'! Hoe gaat het met jullie? Lisannez: wat klote om te lezen dat jullie aan het einde van jullie relatie zitten, shit zeg!
Wat een verademing om eens een inhoudelijk sterke discussie te lezen, waar niet in veroordeeld wordt, er naar elkaar geluisterd wordt en er oprechte interesse is voor elkaars beleving e.d. Complimenten aan allen; ook the newies
Heath: jouw post sprak me in het bijzonder aan, juist omdat dat in mijn geval helemaal buiten het vreemdgaan an sich speelde. Mijn exnr1 liet mij niet, zoals jij schreef, in mijn waarde op emotioneel gebied. Ik moest wegen of ik mijn emoties kon laten zien, en vragen om een arm om me heen als ik het moeilijk had. Dát was de reden waarom we niet meer verder konden, de emotionele afstand, de niet-binding die we samen bleken te hebben. DAt maakte óók (maar niet alleen) dat ik sv leuk vond, juist omdat hij wel de gevoelige kant van mij op zijn waarde schatte (toen iig, nu is het een ander verhaal ). Dus ik ben het roerend met jouw post eens, zij het in dit geval op een ander vlak.
Wat een verademing om eens een inhoudelijk sterke discussie te lezen, waar niet in veroordeeld wordt, er naar elkaar geluisterd wordt en er oprechte interesse is voor elkaars beleving e.d. Complimenten aan allen; ook the newies
Heath: jouw post sprak me in het bijzonder aan, juist omdat dat in mijn geval helemaal buiten het vreemdgaan an sich speelde. Mijn exnr1 liet mij niet, zoals jij schreef, in mijn waarde op emotioneel gebied. Ik moest wegen of ik mijn emoties kon laten zien, en vragen om een arm om me heen als ik het moeilijk had. Dát was de reden waarom we niet meer verder konden, de emotionele afstand, de niet-binding die we samen bleken te hebben. DAt maakte óók (maar niet alleen) dat ik sv leuk vond, juist omdat hij wel de gevoelige kant van mij op zijn waarde schatte (toen iig, nu is het een ander verhaal ). Dus ik ben het roerend met jouw post eens, zij het in dit geval op een ander vlak.
vrijdag 18 februari 2011 om 11:29
quote:Zaritee schreef op 17 februari 2011 @ 18:40:
HvJ: En wat nu als je een partner hebt die niet bereid is om te bewegen?
Dan heb je de keuze om te besluiten dat jullie op dit punt niet bij elkaar passen.
Waarbij je al eens een balletje opgegooid hebt maar je hoeft daar zero resultaat van te verwachten. Nu kan je het weer gaan hebben over respect voor elkaar. Maar er zijn ook mensen die hun partner niet wensen of kunnen delen met een ander. Moet je je daar dan maar bij neerleggen?
Zeg ik dat ergens?
Ik maak alleen erg veel mee dat het konsekwent doortrekken van de konsekwenties van deze constatering voor problemen zorgt.
Ik vind dat een heleboel zaken zoveel genuanceerder zijn dan hier gesteld wordt. Ik ben het er mee eens dat communicatie en vertrouwen heel erg belangrijk zijn in een relatie. Maar dat moet wel van 2 kanten komen. En indien dat niet lukt verdient zo'n relatie niet meteen het stempel 'slecht'
Spreek je jezelf hier niet tegen?
Het moet van twee kanten komen, doet het dat vervolgens niet, dan is de relatie per definitie niet meteen slecht....
In alles zit een risico wat je neemt. Want ook al heb je een open relatie, dan nog is dat geen garantie. Heeft de minst welwillende partij hemel en aarde bewogen om tegemoet te komen aan de wensen van zijn/haar partner, wat gebeurt er als opeens die katalysator gast werken en 1 van de 2 komt erachter dat de relatie toch niet meer goed genoeg is om voor bij elkaar te blijven? Stel dan de vraag aan de partner die achter blijft: had jij een goede relatie?
Mensen met een open relatie hebben deze dingen uitvoerig en in den treuren met elkaar besproken.
Om die reden is het voor deze mensen niet nodig om hierover geheimzinnig te doen.
De kans dat er iets gebeurd tussen twee mensen is het grootst op de werkvloer, wist je dat?
En dan nog iets, als je de vrijheid hebt is de kans dat het je "overweldigt" vele malen kleiner, aangezien je er thuis gewoon over kunt praten.
En zolang je blijft praten, kom je niet voor verrassingen te staan....
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook voor open communicatie. Maar in sommige gevallen is dat een utopie. Dus ja, ik kan mensen die voor iets anders kiezen wel begrijpen.
Je spreekt over iets dat je niet ervaren hebt, dat is mij duidelijk.
Ik spreek uit eigen ervaring en heb die weg wel bewandeld. Die is ruig, bochtig en soms erg donker.
En soms zak je zelfs door de weg heen en moet je het hele stuk weer opnieuw afleggen.
Voordeel is en blijft wel, je weet beiden wat je bezig houdt, hoe je erin staat en welke dingen er spelen.
Mocht het dan toch mis gaan, dan weet je in ieder geval dat alles open en eerlijk is gegaan zonder verrassingen achteraf.
HvJ: En wat nu als je een partner hebt die niet bereid is om te bewegen?
Dan heb je de keuze om te besluiten dat jullie op dit punt niet bij elkaar passen.
Waarbij je al eens een balletje opgegooid hebt maar je hoeft daar zero resultaat van te verwachten. Nu kan je het weer gaan hebben over respect voor elkaar. Maar er zijn ook mensen die hun partner niet wensen of kunnen delen met een ander. Moet je je daar dan maar bij neerleggen?
Zeg ik dat ergens?
Ik maak alleen erg veel mee dat het konsekwent doortrekken van de konsekwenties van deze constatering voor problemen zorgt.
Ik vind dat een heleboel zaken zoveel genuanceerder zijn dan hier gesteld wordt. Ik ben het er mee eens dat communicatie en vertrouwen heel erg belangrijk zijn in een relatie. Maar dat moet wel van 2 kanten komen. En indien dat niet lukt verdient zo'n relatie niet meteen het stempel 'slecht'
Spreek je jezelf hier niet tegen?
Het moet van twee kanten komen, doet het dat vervolgens niet, dan is de relatie per definitie niet meteen slecht....
In alles zit een risico wat je neemt. Want ook al heb je een open relatie, dan nog is dat geen garantie. Heeft de minst welwillende partij hemel en aarde bewogen om tegemoet te komen aan de wensen van zijn/haar partner, wat gebeurt er als opeens die katalysator gast werken en 1 van de 2 komt erachter dat de relatie toch niet meer goed genoeg is om voor bij elkaar te blijven? Stel dan de vraag aan de partner die achter blijft: had jij een goede relatie?
Mensen met een open relatie hebben deze dingen uitvoerig en in den treuren met elkaar besproken.
Om die reden is het voor deze mensen niet nodig om hierover geheimzinnig te doen.
De kans dat er iets gebeurd tussen twee mensen is het grootst op de werkvloer, wist je dat?
En dan nog iets, als je de vrijheid hebt is de kans dat het je "overweldigt" vele malen kleiner, aangezien je er thuis gewoon over kunt praten.
En zolang je blijft praten, kom je niet voor verrassingen te staan....
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook voor open communicatie. Maar in sommige gevallen is dat een utopie. Dus ja, ik kan mensen die voor iets anders kiezen wel begrijpen.
Je spreekt over iets dat je niet ervaren hebt, dat is mij duidelijk.
Ik spreek uit eigen ervaring en heb die weg wel bewandeld. Die is ruig, bochtig en soms erg donker.
En soms zak je zelfs door de weg heen en moet je het hele stuk weer opnieuw afleggen.
Voordeel is en blijft wel, je weet beiden wat je bezig houdt, hoe je erin staat en welke dingen er spelen.
Mocht het dan toch mis gaan, dan weet je in ieder geval dat alles open en eerlijk is gegaan zonder verrassingen achteraf.
vrijdag 18 februari 2011 om 13:06
@HvJ: mooie posts van jou. Net als Rooss bijv ga je dan samen een ontwikkeling in, ook al heb je apart van elkaar ervaringen, het blijft saamhorig, open en met begrip/inleving in je partner. Je kan zo allerlei emoties beleven en meemaken die je anders niet zou kennen (hoe omgaan met jaloezie, gunnen, gevoelens buiten de relatie om, hoe het samen ook "levend" te houden, verdelen van je tijd/liefde/aandacht, bijv).
Vraagje aan jou: was jullie seksleven voor die open relatie ook in orde? In de zin van geen van 2en de behoefte aan een ander vanuit beperkingen, "geen zin", onvermogen of gemis bij elkaar iemand ander willen vinden daarvoor, ipv als extra zien in een seksleven wat toch al vrij bevredigend en fijn is?
Lijkt me een verschil zitten als de situatie is/lijkt dat 1 vd 2 "niet veel om seks geeft" en de ander zich tekortgedaan voelt. Dan is het uitgangspunt van een open relatie willen een heel andere. Bij het bovenstaande voorbeeld is het een extra toevoeging en uitdaging (voor beiden). In het laatste geval meer dat de 1 meer/andere behoefte heeft dan de ander en dat openlijk wil kunnen invullen met een ander. Dan is het vaak al een patstelling geworden en moet de 1 of de ander zich aanpassen.. Dwz de ander mag dat dan ook, maar die heeft daar geen trek in, wil dat soort vrijheden niet voor zichzelf en dus ook niet voor de ander..
@Zaritee: sorry, dacht op eoa manier dat je een man was (had de rest vd reacties nog niet gelezen en later half met mijn aandacht erbij).
Het is in de zin van "respectloos" even respectloos als de partner niet open staat voor (het willen horen van) de behoeften van de andere partner, dat niet wil of kan begrijpen en daar ook niet over wil praten. Dat kan onwil, maar ook onvermogen zijn. Ik denk dat die partner die tekortschiet (in seks en intmiteit en in praten over dat soort dingen) dat zelf heel goed weet.
Voor zichzelf "rationaliseert" dat het niet zo belangrijk is of hoeft te zijn (en daarmee ook domineert dat het voor de ander niet belangrijk zou moeten zijn, dat het bijv gaat om de liefde, en wel zoals je bent moet accepteren bij Ware Liefde). Tegelijkertijd houdt dat in dat diegene ook niet accepteert zoals jij bent, maar vindt dat zijn/haar mening geldt en de ander zich maar heeft te "voegen" naar degene met de minste behoefte. Ook niet eerlijk!
Het vervelende bij niet willen horen van behoeften van je partner is dat dat vaak is omdat dit een "tekortkoming" aanraakt bij die partner. Als Als kritiek wordt ontvangen, je voldoet niet (helamaal), je maakt diegene niet gelukkig. Dat wil diegene niet horen. Schuldgevoel of "niet goed genoeg voelen" en dat is geen leuk onderwerp. Dus of struisvogelpolitiek (het gaat vanzelf over, wordt vanzelf minder mettertijd, we hebben de leeftijd dat het niet meer zo belangrijk is, als het op andere vlakken maar een fijne relatie is), of die schuld (onbewust) bij de ander leggen (jij moet zonodig seks achterna lopen, lekker belangrijk, niet normaal, overdreven enz).
Vervelende is als je als partner niet wil of kan geven, wel exclusiviteit verwacht in seks/intimiteit en ook nog eens niet kunnen praten hierover is dat er allerlei aannames over elkaar ontstaan. Je moet dan zelf maar redenen bedenken en dat gebeurt dan ook automatisch. "Hij/zij heeft nooit zin, geeft niet om seks of geeft niet (meer) om mij" tegenover "hij/zij moet genoeg hebben aan mij en alles wat we wel hebben, zijn/haar behoefte gaat vanzelf wel omlaag oid".
Soms zitten er heel andere dingen bij de "struisvogel"partner die "geen zin heeft" en die onbewust hoopt dat het niet zo'n rol hoeft te spelen, je dan toch een goede relatie kan hebben op alle andere onderdelen. Zegt ook niet dat je niet houdt van je partner of een slechte relatie hebt. Die blokkades kunnen (diep) in iemand zitten, op onbewust niveau, al denk ik dat je onbewust ook weet dat het (voor de partner met "gezonde" seksuele behoefte) afwijzing is.
Ik was namelijk zo'n struisvogel. En dan denk je: "ik ben nu eenmaal zo". Je onderschat die impact enorm, (op den duur, op je relatie), je hoopt maar dat je dat genoeg compenseert op andere vlakken. Het domme is, dat je denkt dat je er niks aan hoeft te doen (vermijden) of kan doen. En zo hoef je er ook niks aan te doen (denk je)..
Los van extremen (dat je andere belevingen echt nodig hebt en je partner niet aansluit), snapt de struisvogel niet dat het er niet om gaat wie gelijk heeft of de partner "zijn/haar zin geeft/ moet pleasen/aanpassen voor de partner), maar dat je vooral ook jezelf tekort doet, door niet te (willen) onderzoeken naar je eigen blokkades of beleving en dus kan blijven wie je (denkt dat je)bent. Dat je zoiets niet moet doen voor je partner, maar voor jezelf.
In die zin kan een gesprek forceren dat toch "openbreken", als je niet toestaat dat iemand zijn/haar kop in het zand blijft steken en een fijn intiem seksleven in de weg blijft staan en jou daarin meesleurt, omdat je nu eenmaal ooit verliefd werd en gekozen hebt voor die ene partner (en/of gezin)..
Als je openheid hebt in je relatie, over van alles kan praten en een fijn seksleven samen hebt en geen noodzaak/tekorten zijn, behalve spanning van nieuw of je ervaringen uitbreiden, is het uitgangspunt al heel anders. Meer op gelijke voet, zeg maar.
Ik denk dat een "geremde" partner, die hier ook al moeilijk over praat veel meer weerstand geeft tegen een open relatie dan iemand die zelf seksueel lekker in zijn/haar vel zit. Een geremde partner heeft meer te verliezen, handelt (onbewust) vanuit angst (om te verliezen aan iemand die wel "voldoet aan de wensen/verlangens van de partner). Dat is verre van een goede basis en bovendien is die angst terecht..
De vraag is dus of je moet meegaan in/toegeven aan die angst. In mijn geval was het zo dat ik eea vermeed, oa omdat ik andere behoeften had, die ook niet ingevuld werden en ik dat ook onbespreekbaar achtte. Dus ook teleurgesteld was in mijn seksleven. Het is dus niet altijd dat diegene geen behoefte heeft aan seks of een andere partner, en eigen behoefte onderdrukt (al dan niet bewust).
Maar zolang je niet communiceert weet je de onderliggende redenen niet en kan/hoef je er ook niks aan te doen, he?
Ik vermeed het onderwerp, laat staan er zelf over beginnen. Hij begon er ook niet over, wat resulteerde in aannames, gevoel van afwijzing, zich niet aantrekkelijk/geliefd voelen, met alle gevolgen van dien. Het tast alle goede dingen die overblijven wel aan, het vreet onderhuids aan je relatie.
Het is dus wel belangrijk om het bespreekbaar te maken, ipv de partner die niet wil (seks/praten) te "respecteren" hierin. Je doet niet alleen jezelf dan tekort, maar ook die onwillende partner zelf. En ontneem je elkaar de kans om (samen) te groeien, je blik te veranderen/verruimen, de eigen wensen dan ook bespreekbaar te maken en gaat die "willende" partner ooit alsnog op zoek naar wat ie tekort komt.
Ik denk dat je dus niet mee moet gaan in het verzet van die partner, als het om een gezond seksleven gaat. Het hangt af van de onderliggende redenen van beide partners dus. Dus ik vind het altijd wel zaak om eea te proberen bespreekbaar te maken, zodat je echt weet wat de ander denkt/beweegt en niet aanneemt en eigen redenen daarbij verzint of aanneemt.
Net als Soul, Doddie ea heb ik alsnog mijn eigen seksualiteit ontdekt (na jaren geen tot weinig behoefte, ingedut, sleur, elkaar denken te kennen, niet zo mee bezig). Dat had in mijn geval (uit elkaar en die vrijheid zelf te ontdekken met anderen) ook anders gekund, als het bespreekbaar was geweest. Ik leek daarin zelf onbenaderbaar en heb zelf steken laten vallen door dat te vermijden ipv te bespreken of er iets aan te doen (bijv zelfonderzoek/coach/therapeut). En vind ik nu zonde. Spijt dat we niet samen naar oplossingen hebben gezocht.
Vraagje aan jou: was jullie seksleven voor die open relatie ook in orde? In de zin van geen van 2en de behoefte aan een ander vanuit beperkingen, "geen zin", onvermogen of gemis bij elkaar iemand ander willen vinden daarvoor, ipv als extra zien in een seksleven wat toch al vrij bevredigend en fijn is?
Lijkt me een verschil zitten als de situatie is/lijkt dat 1 vd 2 "niet veel om seks geeft" en de ander zich tekortgedaan voelt. Dan is het uitgangspunt van een open relatie willen een heel andere. Bij het bovenstaande voorbeeld is het een extra toevoeging en uitdaging (voor beiden). In het laatste geval meer dat de 1 meer/andere behoefte heeft dan de ander en dat openlijk wil kunnen invullen met een ander. Dan is het vaak al een patstelling geworden en moet de 1 of de ander zich aanpassen.. Dwz de ander mag dat dan ook, maar die heeft daar geen trek in, wil dat soort vrijheden niet voor zichzelf en dus ook niet voor de ander..
@Zaritee: sorry, dacht op eoa manier dat je een man was (had de rest vd reacties nog niet gelezen en later half met mijn aandacht erbij).
Het is in de zin van "respectloos" even respectloos als de partner niet open staat voor (het willen horen van) de behoeften van de andere partner, dat niet wil of kan begrijpen en daar ook niet over wil praten. Dat kan onwil, maar ook onvermogen zijn. Ik denk dat die partner die tekortschiet (in seks en intmiteit en in praten over dat soort dingen) dat zelf heel goed weet.
Voor zichzelf "rationaliseert" dat het niet zo belangrijk is of hoeft te zijn (en daarmee ook domineert dat het voor de ander niet belangrijk zou moeten zijn, dat het bijv gaat om de liefde, en wel zoals je bent moet accepteren bij Ware Liefde). Tegelijkertijd houdt dat in dat diegene ook niet accepteert zoals jij bent, maar vindt dat zijn/haar mening geldt en de ander zich maar heeft te "voegen" naar degene met de minste behoefte. Ook niet eerlijk!
Het vervelende bij niet willen horen van behoeften van je partner is dat dat vaak is omdat dit een "tekortkoming" aanraakt bij die partner. Als Als kritiek wordt ontvangen, je voldoet niet (helamaal), je maakt diegene niet gelukkig. Dat wil diegene niet horen. Schuldgevoel of "niet goed genoeg voelen" en dat is geen leuk onderwerp. Dus of struisvogelpolitiek (het gaat vanzelf over, wordt vanzelf minder mettertijd, we hebben de leeftijd dat het niet meer zo belangrijk is, als het op andere vlakken maar een fijne relatie is), of die schuld (onbewust) bij de ander leggen (jij moet zonodig seks achterna lopen, lekker belangrijk, niet normaal, overdreven enz).
Vervelende is als je als partner niet wil of kan geven, wel exclusiviteit verwacht in seks/intimiteit en ook nog eens niet kunnen praten hierover is dat er allerlei aannames over elkaar ontstaan. Je moet dan zelf maar redenen bedenken en dat gebeurt dan ook automatisch. "Hij/zij heeft nooit zin, geeft niet om seks of geeft niet (meer) om mij" tegenover "hij/zij moet genoeg hebben aan mij en alles wat we wel hebben, zijn/haar behoefte gaat vanzelf wel omlaag oid".
Soms zitten er heel andere dingen bij de "struisvogel"partner die "geen zin heeft" en die onbewust hoopt dat het niet zo'n rol hoeft te spelen, je dan toch een goede relatie kan hebben op alle andere onderdelen. Zegt ook niet dat je niet houdt van je partner of een slechte relatie hebt. Die blokkades kunnen (diep) in iemand zitten, op onbewust niveau, al denk ik dat je onbewust ook weet dat het (voor de partner met "gezonde" seksuele behoefte) afwijzing is.
Ik was namelijk zo'n struisvogel. En dan denk je: "ik ben nu eenmaal zo". Je onderschat die impact enorm, (op den duur, op je relatie), je hoopt maar dat je dat genoeg compenseert op andere vlakken. Het domme is, dat je denkt dat je er niks aan hoeft te doen (vermijden) of kan doen. En zo hoef je er ook niks aan te doen (denk je)..
Los van extremen (dat je andere belevingen echt nodig hebt en je partner niet aansluit), snapt de struisvogel niet dat het er niet om gaat wie gelijk heeft of de partner "zijn/haar zin geeft/ moet pleasen/aanpassen voor de partner), maar dat je vooral ook jezelf tekort doet, door niet te (willen) onderzoeken naar je eigen blokkades of beleving en dus kan blijven wie je (denkt dat je)bent. Dat je zoiets niet moet doen voor je partner, maar voor jezelf.
In die zin kan een gesprek forceren dat toch "openbreken", als je niet toestaat dat iemand zijn/haar kop in het zand blijft steken en een fijn intiem seksleven in de weg blijft staan en jou daarin meesleurt, omdat je nu eenmaal ooit verliefd werd en gekozen hebt voor die ene partner (en/of gezin)..
Als je openheid hebt in je relatie, over van alles kan praten en een fijn seksleven samen hebt en geen noodzaak/tekorten zijn, behalve spanning van nieuw of je ervaringen uitbreiden, is het uitgangspunt al heel anders. Meer op gelijke voet, zeg maar.
Ik denk dat een "geremde" partner, die hier ook al moeilijk over praat veel meer weerstand geeft tegen een open relatie dan iemand die zelf seksueel lekker in zijn/haar vel zit. Een geremde partner heeft meer te verliezen, handelt (onbewust) vanuit angst (om te verliezen aan iemand die wel "voldoet aan de wensen/verlangens van de partner). Dat is verre van een goede basis en bovendien is die angst terecht..
De vraag is dus of je moet meegaan in/toegeven aan die angst. In mijn geval was het zo dat ik eea vermeed, oa omdat ik andere behoeften had, die ook niet ingevuld werden en ik dat ook onbespreekbaar achtte. Dus ook teleurgesteld was in mijn seksleven. Het is dus niet altijd dat diegene geen behoefte heeft aan seks of een andere partner, en eigen behoefte onderdrukt (al dan niet bewust).
Maar zolang je niet communiceert weet je de onderliggende redenen niet en kan/hoef je er ook niks aan te doen, he?
Ik vermeed het onderwerp, laat staan er zelf over beginnen. Hij begon er ook niet over, wat resulteerde in aannames, gevoel van afwijzing, zich niet aantrekkelijk/geliefd voelen, met alle gevolgen van dien. Het tast alle goede dingen die overblijven wel aan, het vreet onderhuids aan je relatie.
Het is dus wel belangrijk om het bespreekbaar te maken, ipv de partner die niet wil (seks/praten) te "respecteren" hierin. Je doet niet alleen jezelf dan tekort, maar ook die onwillende partner zelf. En ontneem je elkaar de kans om (samen) te groeien, je blik te veranderen/verruimen, de eigen wensen dan ook bespreekbaar te maken en gaat die "willende" partner ooit alsnog op zoek naar wat ie tekort komt.
Ik denk dat je dus niet mee moet gaan in het verzet van die partner, als het om een gezond seksleven gaat. Het hangt af van de onderliggende redenen van beide partners dus. Dus ik vind het altijd wel zaak om eea te proberen bespreekbaar te maken, zodat je echt weet wat de ander denkt/beweegt en niet aanneemt en eigen redenen daarbij verzint of aanneemt.
Net als Soul, Doddie ea heb ik alsnog mijn eigen seksualiteit ontdekt (na jaren geen tot weinig behoefte, ingedut, sleur, elkaar denken te kennen, niet zo mee bezig). Dat had in mijn geval (uit elkaar en die vrijheid zelf te ontdekken met anderen) ook anders gekund, als het bespreekbaar was geweest. Ik leek daarin zelf onbenaderbaar en heb zelf steken laten vallen door dat te vermijden ipv te bespreken of er iets aan te doen (bijv zelfonderzoek/coach/therapeut). En vind ik nu zonde. Spijt dat we niet samen naar oplossingen hebben gezocht.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 februari 2011 om 13:26
quote:slang schreef op 23 december 2010 @ 19:35:
Ik heb bijna elke week sex met een ander.
En deze stap is niet licht genomen!
Ik heb dit zeker niet gedaan om dat mijn nr1 is vreemd geweest. Als een soort van wraak, helemaal niet. Er speelde andere zaken.
Hoe zou mijn man zich voelen als hij erachter zou komen?
Weet je hoe ik dit goed praat?
Ik hou mezelf voor dat dat nooit zal gebeuren...
Dat ik zo clever ben, om niet gesnapt te worden.
Daar bij bedenk ik dit:
Ik hou niet van die ander, daarom kan het geen kwaad.
Zolang mijn minnaar mij niets doet, (een maatstaf bijvoorbeeld is, zal ik verdriet hebben als ik morgen niet meer zie?) ga ik niet vreemd, het is alleen sex.
En ik kijk in de spiegel en smeer mijn huid in met chanel, speciaal voor mijn minnaar, trek de lingerie aan die ik nooit voor mijn man zou dragen. Zet de radio aan in de auto, nog beter de feel sexy cd, en lach. Want ik heb zo mind blowing sex...
Erg? Neen.
Hoi suzy,
Ik haal dit oud berichtje nog eens naar voren.
Ik bedoelde het zelfspottend, en cynisch.
Natuurlijk is het vreselijk wat ik doe!
Mijn twijfels, mijn tekortkomingen naar mijn man toe (zoals al mijn sexuele energie in mijn relatie met mijn minnaar steken ivp in ons huwelijk), mijn leugens, mijn respectloos gedrag, zorgen ervoor dat ik mij zelf zeer kritsch bekijk.
Ik weet heel goed wat houden van is. En dat is niet met een ander het nest in duiken. Dat is niet smoezen verzinnen om bij je minnaar/sv te zijn. Dat is niet zeggen, hoe zachtjes het ook mag klinken 'ik hou van jou' tegen een ander, dit alles zonder dat je man er van af weet.
Dat is wat ik weet.
Dat is een feit.
En die eerste steen, had ik al naar mijzelf gegooid.
Ik heb bijna elke week sex met een ander.
En deze stap is niet licht genomen!
Ik heb dit zeker niet gedaan om dat mijn nr1 is vreemd geweest. Als een soort van wraak, helemaal niet. Er speelde andere zaken.
Hoe zou mijn man zich voelen als hij erachter zou komen?
Weet je hoe ik dit goed praat?
Ik hou mezelf voor dat dat nooit zal gebeuren...
Dat ik zo clever ben, om niet gesnapt te worden.
Daar bij bedenk ik dit:
Ik hou niet van die ander, daarom kan het geen kwaad.
Zolang mijn minnaar mij niets doet, (een maatstaf bijvoorbeeld is, zal ik verdriet hebben als ik morgen niet meer zie?) ga ik niet vreemd, het is alleen sex.
En ik kijk in de spiegel en smeer mijn huid in met chanel, speciaal voor mijn minnaar, trek de lingerie aan die ik nooit voor mijn man zou dragen. Zet de radio aan in de auto, nog beter de feel sexy cd, en lach. Want ik heb zo mind blowing sex...
Erg? Neen.
Hoi suzy,
Ik haal dit oud berichtje nog eens naar voren.
Ik bedoelde het zelfspottend, en cynisch.
Natuurlijk is het vreselijk wat ik doe!
Mijn twijfels, mijn tekortkomingen naar mijn man toe (zoals al mijn sexuele energie in mijn relatie met mijn minnaar steken ivp in ons huwelijk), mijn leugens, mijn respectloos gedrag, zorgen ervoor dat ik mij zelf zeer kritsch bekijk.
Ik weet heel goed wat houden van is. En dat is niet met een ander het nest in duiken. Dat is niet smoezen verzinnen om bij je minnaar/sv te zijn. Dat is niet zeggen, hoe zachtjes het ook mag klinken 'ik hou van jou' tegen een ander, dit alles zonder dat je man er van af weet.
Dat is wat ik weet.
Dat is een feit.
En die eerste steen, had ik al naar mijzelf gegooid.
vrijdag 18 februari 2011 om 13:42
Vraagje aan jou: was jullie seksleven voor die open relatie ook in orde? In de zin van geen van 2en de behoefte aan een ander vanuit beperkingen, "geen zin", onvermogen of gemis bij elkaar iemand ander willen vinden daarvoor, ipv als extra zien in een seksleven wat toch al vrij bevredigend en fijn is?
Onze stap(pen) is/zijn puur uit nieuwsgierigheid genomen.
Ten eerste waren we elkaars eerste seksuele partner, ten tweede had vrouwlief bi gevoelens die ze wel zou willen verkennen.
Aangezien ik dat zelf nooit had kunnen invullen, moest dat wel met iemand anders.
Ons seksleven was meer dan prima, juist door elkaar steeds te vertellen over onze gevoelens e.d. zijn we op dit pad gekomen.
En door met elkaar in gesprek te blijven houd je feeling met elkaar en groei je ook niet uit elkaar op dit vlak.
Seks met elkaar is en blijft nog steeds super. Gelukig wel !
Onze stap(pen) is/zijn puur uit nieuwsgierigheid genomen.
Ten eerste waren we elkaars eerste seksuele partner, ten tweede had vrouwlief bi gevoelens die ze wel zou willen verkennen.
Aangezien ik dat zelf nooit had kunnen invullen, moest dat wel met iemand anders.
Ons seksleven was meer dan prima, juist door elkaar steeds te vertellen over onze gevoelens e.d. zijn we op dit pad gekomen.
En door met elkaar in gesprek te blijven houd je feeling met elkaar en groei je ook niet uit elkaar op dit vlak.
Seks met elkaar is en blijft nog steeds super. Gelukig wel !
vrijdag 18 februari 2011 om 13:52
quote:bkstr schreef op 17 februari 2011 @ 22:37:
Marjo, Jahoe, Lisannez: wat fijn om jullie weer eens te 'zien'! Hoe gaat het met jullie?
Hai Bkstr
even kort: het gaat goed met jahoetje
. Ik mis contact met exminnaar wel, maar heb gekozen voor mijn relatie en mijn gezin. (dus ik moet niet zeuren hahaha).
En samen met man zijn we een andere weg in geslagen: namelijk die van het swingen. En moet zeggen.... dát is ook heel erg leuk
Ja ik heb goede hoop dat 2011 mijn (ons) jaar gaat worden!
Marjo, Jahoe, Lisannez: wat fijn om jullie weer eens te 'zien'! Hoe gaat het met jullie?
Hai Bkstr
even kort: het gaat goed met jahoetje
. Ik mis contact met exminnaar wel, maar heb gekozen voor mijn relatie en mijn gezin. (dus ik moet niet zeuren hahaha).En samen met man zijn we een andere weg in geslagen: namelijk die van het swingen. En moet zeggen.... dát is ook heel erg leuk
Ja ik heb goede hoop dat 2011 mijn (ons) jaar gaat worden!
vrijdag 18 februari 2011 om 14:05
quote:houvanjezelf schreef op 18 februari 2011 @ 11:29:
[...]
Je spreekt over iets dat je niet ervaren hebt, dat is mij duidelijk.
En dat concludeer jij uit een paar postings van mij op 1 dag? Ik vind dat nogal een aanname HvJ, dat had ik niet van je verwacht.
Want mij hoef je niet uit te leggen hoe die weg is hoor, ik bewandel hem. Ik weet hoe bochtig en drassig die weg kan zijn. En nee, ik ben er nog lang niet, dat klopt. Maar ik heb dan ook geen partner die staat te springen dat zijn partner seks gaat hebben met een ander. En ja, daar valt bij ons best over te communiceren, en nee, dat is niet gemakkelijk en ben ik ook nog lang niet daar waar ik graag zou willen zijn. Ik zeg dan ook niet dat wanneer je niet die confrontatie aan gaat je goed bezig bent, wie ben ik om daar over te oordelen. Ik zeg alleen dat ik het kan begrijpen
Ik spreek uit eigen ervaring en heb die weg wel bewandeld. Die is ruig, bochtig en soms erg donker.
En soms zak je zelfs door de weg heen en moet je het hele stuk weer opnieuw afleggen.
Voordeel is en blijft wel, je weet beiden wat je bezig houdt, hoe je erin staat en welke dingen er spelen.
Mocht het dan toch mis gaan, dan weet je in ieder geval dat alles open en eerlijk is gegaan zonder verrassingen achteraf. Als alles zou gaan zoals besproken, dan geef ik je gelijk. Maar wat als je zelf er in dat proces van een ander in je seksleven er achter komt dat waar je altijd tevreden mee was opeens niet genoeg is? Terwijl je partner die illusie ook had maar jou je die vrijheid van een ander persoon in je leven gunt. Dan kan je alles nog wel tig keer besproken hebben, ik geloof niet dat je het dan anders zult ervaren, dan zal je nog steeds moeten erkennen dat je relatie niet zo geweldig is als je altijd had gedacht. Suzy, ik ben het met je post eens. Maar wat nu als je partner heb met een weerstand die zo groot is, dat dat een goed gesprek gewoon heel erg moeilijk is? Ik kan me best voorstellen dat een partner na een aantal pogingen opgeeft en er andere strategieën op na houdt. Het is niet mijn manier, maar ik kan het me wel voorstellen. Je moet beide daar bereid toe zijn, beide in staat zijn. En ik geloof niet dat dat voor iedere persoon geldt.
Maar daarmee vind ik niet dat een relatie slecht is. In mijn ogen is een relatie meer dan een goed seksleven. Een relatie draait ook om aandacht voor elkaar, voor elkaar willen zorgen, een goede ouder zijn, etc. etc. Dat niet alles ideaal is op seksgebied wil in mijn ogen niet zeggen dat je relatie dan niet deugt.
Maar goed, ik denk dat ik nu mijn mening wel duidelijk heb gemaakt.
[...]
Je spreekt over iets dat je niet ervaren hebt, dat is mij duidelijk.
En dat concludeer jij uit een paar postings van mij op 1 dag? Ik vind dat nogal een aanname HvJ, dat had ik niet van je verwacht.
Want mij hoef je niet uit te leggen hoe die weg is hoor, ik bewandel hem. Ik weet hoe bochtig en drassig die weg kan zijn. En nee, ik ben er nog lang niet, dat klopt. Maar ik heb dan ook geen partner die staat te springen dat zijn partner seks gaat hebben met een ander. En ja, daar valt bij ons best over te communiceren, en nee, dat is niet gemakkelijk en ben ik ook nog lang niet daar waar ik graag zou willen zijn. Ik zeg dan ook niet dat wanneer je niet die confrontatie aan gaat je goed bezig bent, wie ben ik om daar over te oordelen. Ik zeg alleen dat ik het kan begrijpen
Ik spreek uit eigen ervaring en heb die weg wel bewandeld. Die is ruig, bochtig en soms erg donker.
En soms zak je zelfs door de weg heen en moet je het hele stuk weer opnieuw afleggen.
Voordeel is en blijft wel, je weet beiden wat je bezig houdt, hoe je erin staat en welke dingen er spelen.
Mocht het dan toch mis gaan, dan weet je in ieder geval dat alles open en eerlijk is gegaan zonder verrassingen achteraf. Als alles zou gaan zoals besproken, dan geef ik je gelijk. Maar wat als je zelf er in dat proces van een ander in je seksleven er achter komt dat waar je altijd tevreden mee was opeens niet genoeg is? Terwijl je partner die illusie ook had maar jou je die vrijheid van een ander persoon in je leven gunt. Dan kan je alles nog wel tig keer besproken hebben, ik geloof niet dat je het dan anders zult ervaren, dan zal je nog steeds moeten erkennen dat je relatie niet zo geweldig is als je altijd had gedacht. Suzy, ik ben het met je post eens. Maar wat nu als je partner heb met een weerstand die zo groot is, dat dat een goed gesprek gewoon heel erg moeilijk is? Ik kan me best voorstellen dat een partner na een aantal pogingen opgeeft en er andere strategieën op na houdt. Het is niet mijn manier, maar ik kan het me wel voorstellen. Je moet beide daar bereid toe zijn, beide in staat zijn. En ik geloof niet dat dat voor iedere persoon geldt.
Maar daarmee vind ik niet dat een relatie slecht is. In mijn ogen is een relatie meer dan een goed seksleven. Een relatie draait ook om aandacht voor elkaar, voor elkaar willen zorgen, een goede ouder zijn, etc. etc. Dat niet alles ideaal is op seksgebied wil in mijn ogen niet zeggen dat je relatie dan niet deugt.
Maar goed, ik denk dat ik nu mijn mening wel duidelijk heb gemaakt.
vrijdag 18 februari 2011 om 15:06
Excuus Zaritee, nu ik het zelf over lees, snap ik dat het anders overkomt. Ik wilde aangeven dat jouw ervaring en mijn ervaring totaal anders is op dit gebied, maar dat open en eerlijk zijn geen verrassing achteraf oplevert.
Dat niet alles gaat zoals besproken is het mooie van het leven Zaritee. Je hebt er geen vat op.
Alles kan van de ene op de andere dag veranderen.
Dat niet alles gaat zoals besproken is het mooie van het leven Zaritee. Je hebt er geen vat op.
Alles kan van de ene op de andere dag veranderen.
vrijdag 18 februari 2011 om 15:48
vrijdag 18 februari 2011 om 17:16
Djeez!!! Ben ik een paar dagen niet op het forum (computer crash thuis) heb ik me toch wat in te lezen!! Ik loop echt helemaal achter!!
Ik ben wel van plan bij te gaan lezen hoor, maar alvast even korte up-date van mij. Heb waanzinning leuk contact met de "woest aantrekkelijke man" die ik tijdje terug ontmoette en die ook een nr 1 had. En wat een bizarre wending weer: hij en zijn nr1 zijn tijdelijk uit elkaar. Pfff, vergemakkelijkt wel het contact maar ik vind het oprecht toch erg klote voor hem. Verleden week ook nog date gehad met ex minnaar. Heel gezellig en niks gebeurd, hahaha. Helemaal super gaat het dus. Ja Abi is back!!
Ga nu even teruglezen, en oja, nieuwkomers ook van harte welkom!!
Dikke kus Abi
Ik ben wel van plan bij te gaan lezen hoor, maar alvast even korte up-date van mij. Heb waanzinning leuk contact met de "woest aantrekkelijke man" die ik tijdje terug ontmoette en die ook een nr 1 had. En wat een bizarre wending weer: hij en zijn nr1 zijn tijdelijk uit elkaar. Pfff, vergemakkelijkt wel het contact maar ik vind het oprecht toch erg klote voor hem. Verleden week ook nog date gehad met ex minnaar. Heel gezellig en niks gebeurd, hahaha. Helemaal super gaat het dus. Ja Abi is back!!
Ga nu even teruglezen, en oja, nieuwkomers ook van harte welkom!!
Dikke kus Abi
vrijdag 18 februari 2011 om 17:56
@Zaritee: ik kan het ook begrijpen, daarom heb ik zelf ook een topic hierover gestart: "slapende lust, liefde enz"..
Er zijn veel gevallen waarin een patstelling (voor beiden) is. Of de 1 moet dan veranderen/aanpassen of de ander. Het is het niemandsland waar niemand gelijk heeft, maar botsende behoeftes..
Voor de 1 reden te constateren dat het niet langer past, en uit elkaar te gaan (vriendschap/broer-zus, maar niet meer samen als geliefden), voor de ander een open relatie en voor weer een ander buiten de partner om een affaire, al dan niet met gevoelens die verder gaan dan seks (ook intimiteit en andere gevoelens/connectie of hoe je het ook wil noemen).
Ik oordeel daar zeker niet over, kan me eea heel goed voorstellen en het is aan die stellen die hiermee worstelen om hun eigen situatie met alle voors en tegens zelf af te wegen. Het maakt ook uit hoeveel de rest vd relatie je waard is, wat er allemaal wel nog is en of dat voldoende is voor een levenslange binding..
Dat ligt voor iedere situatie anders, vandaar..
@Slang: geldt ook voor jou. Hooguit over na blijven denken, altijd weer een afweging of het goed is voor jezelf, toevoegt aan je zelfwaardering/zelfrespect of onderuithaalt en of/hoe het de omgang/liefde met/voor je partner beinvloedt..
Maar alle beslissingen zijn aan jou en ik zal dat nooit veroordelen!
@HvJ: dus een gezamenlijk proces van ontdekken/zoeken enz. Dat vind ik heel bijzonder, net als bij Rooss en Soul, waar de liefde ook hoogtij blijft vieren en elke keer een bewuste keuze dat samen in stand te houden en toch een stukje apart te houden voor jezelf. Mooi!
Er zijn veel gevallen waarin een patstelling (voor beiden) is. Of de 1 moet dan veranderen/aanpassen of de ander. Het is het niemandsland waar niemand gelijk heeft, maar botsende behoeftes..
Voor de 1 reden te constateren dat het niet langer past, en uit elkaar te gaan (vriendschap/broer-zus, maar niet meer samen als geliefden), voor de ander een open relatie en voor weer een ander buiten de partner om een affaire, al dan niet met gevoelens die verder gaan dan seks (ook intimiteit en andere gevoelens/connectie of hoe je het ook wil noemen).
Ik oordeel daar zeker niet over, kan me eea heel goed voorstellen en het is aan die stellen die hiermee worstelen om hun eigen situatie met alle voors en tegens zelf af te wegen. Het maakt ook uit hoeveel de rest vd relatie je waard is, wat er allemaal wel nog is en of dat voldoende is voor een levenslange binding..
Dat ligt voor iedere situatie anders, vandaar..
@Slang: geldt ook voor jou. Hooguit over na blijven denken, altijd weer een afweging of het goed is voor jezelf, toevoegt aan je zelfwaardering/zelfrespect of onderuithaalt en of/hoe het de omgang/liefde met/voor je partner beinvloedt..
Maar alle beslissingen zijn aan jou en ik zal dat nooit veroordelen!
@HvJ: dus een gezamenlijk proces van ontdekken/zoeken enz. Dat vind ik heel bijzonder, net als bij Rooss en Soul, waar de liefde ook hoogtij blijft vieren en elke keer een bewuste keuze dat samen in stand te houden en toch een stukje apart te houden voor jezelf. Mooi!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 februari 2011 om 20:41
vrijdag 18 februari 2011 om 20:48
quote:Suzy65 schreef op 18 februari 2011 @ 13:08:
@ Lisannez: wat verdrietig, is er iets aan te doen nog? Er is ook zoveel liefde tussen jullie nog?!
We zijn er nog lang niet uit. Momenteel in de welbekende achtbaan. Ik heb iemand leren kennen die mijn wereld op zijn kop heeft gezet, zodanig dat ik erg twijfels heb over mij en nr. 1.
@Allen, bedankt voor jullie reacties.
@ Lisannez: wat verdrietig, is er iets aan te doen nog? Er is ook zoveel liefde tussen jullie nog?!
We zijn er nog lang niet uit. Momenteel in de welbekende achtbaan. Ik heb iemand leren kennen die mijn wereld op zijn kop heeft gezet, zodanig dat ik erg twijfels heb over mij en nr. 1.
@Allen, bedankt voor jullie reacties.
vrijdag 18 februari 2011 om 21:26
@Lisannez: heftig, zeg! Jeetje.. en dat nadat je stopte met je sv, he? Dat kon je niet zien aankomen..en vrij kort pas in je leven dan? moeilijk, moeilijk.. is die persoon single of ook gebonden? En net zulke gevoelens voor jou? Of brengt het vooral jou aan het twijfelen nu over je nr 1?
@Zaritee: ik denk dat je toch niet moet accepteren dat diegene zo moeilijk praat hierover (of helemaal niet). Denk dat je iemand wel wakker moet/mag schudden. Voor het blok zetten. Niet omdat je iets wil afdwingen, maar omdat het niet communiceren en evt bereidheid om er iets aan te doen (samen) de relatie ernstig aantast of kan gaan aantasten. En je werkelijk je twijfels kan gaan hebben of je nog verder wil met je partner op die(ns) voorwaarden, als dingen onbespreekbaar blijven. Daarmee heb je het minstens geprobeerd en diegene een kans/keuze gegeven er iets mee te doen. Als er dan nog niks komt, kan je later niet verweten worden dat je je eigen plan hebt getrokken.
Op dat andere topic hebben we het hier diepgaand over gehad, oa nav Geminate, wiens behoefte en beleving niet overeenkwam met zijn vrouw. Die heeft dat respectvol benaderd thuis. Eea opengegooid. Op den duur alsmaar het belang van de ander volgen, zorgt er toch voor dat vroeg of laat de relatie (en liefdesgevoel) ondermijnd wordt en het eigenbelang gaat opspelen/ overheersen. En je relatie als een belemmering/ beklemming gaat voelen om dat stuk van jezelf te (mogen) ontwikkelen.
Ik denk dat ook in naam van liefde je niet je partner in essentiele zaken mag belemmeren. (dat ligt voor mij persoonlijk anders als het triviale dingen zijn, hangt er dus vanaf hoe belangrijk iets voor je is. En hoe onmogelijk dat thuis te beleven.
@Zaritee: ik denk dat je toch niet moet accepteren dat diegene zo moeilijk praat hierover (of helemaal niet). Denk dat je iemand wel wakker moet/mag schudden. Voor het blok zetten. Niet omdat je iets wil afdwingen, maar omdat het niet communiceren en evt bereidheid om er iets aan te doen (samen) de relatie ernstig aantast of kan gaan aantasten. En je werkelijk je twijfels kan gaan hebben of je nog verder wil met je partner op die(ns) voorwaarden, als dingen onbespreekbaar blijven. Daarmee heb je het minstens geprobeerd en diegene een kans/keuze gegeven er iets mee te doen. Als er dan nog niks komt, kan je later niet verweten worden dat je je eigen plan hebt getrokken.
Op dat andere topic hebben we het hier diepgaand over gehad, oa nav Geminate, wiens behoefte en beleving niet overeenkwam met zijn vrouw. Die heeft dat respectvol benaderd thuis. Eea opengegooid. Op den duur alsmaar het belang van de ander volgen, zorgt er toch voor dat vroeg of laat de relatie (en liefdesgevoel) ondermijnd wordt en het eigenbelang gaat opspelen/ overheersen. En je relatie als een belemmering/ beklemming gaat voelen om dat stuk van jezelf te (mogen) ontwikkelen.
Ik denk dat ook in naam van liefde je niet je partner in essentiele zaken mag belemmeren. (dat ligt voor mij persoonlijk anders als het triviale dingen zijn, hangt er dus vanaf hoe belangrijk iets voor je is. En hoe onmogelijk dat thuis te beleven.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 februari 2011 om 21:45
Poeh... klaar met teruglezen... Eigenlijk te veel om op te kunnen reageren. Paar dingen vallen me evenwel op. Het relaas van Lisannez springt er wel uit. Zeker in combinatie van eerdere postings... Als een verhaal begint met: Ik heb eigenlijk wel een goede relatie, maar de seksuele kant.... En dat dat je drijft naar dat invullen met een ander. Heel begrijpelijk, als je er zelf voorstaat. Maar o zo moeilijk omdat bij het uitkomen ervan je niet allen vergruist word door je partner maar ook de halve wereld over je heen krijgt. Ook best shocking wat ik meen dat bkstr meldde: er zijn in de loop van het topic toch aardig wat relaties gestrand...
En ja, je kunt dus iemand tegenkomen die je wereld totaal op zijn kop zet. Dat die iemand zo invult wat je mist, graag zou willen, die je aanvult.. Erg heftig hoor.
Ik denk ergens wel dat in situaties waarin de nr1 ervan af weet, ermee instemt en (soms uiteindelijk zoals bij oa Rooss) en HvJ) ook hetzelfde pad opgaat, dat dat minder bedreigend is. Niet minder makkelijk, integendeel. Maar het lijkt inderdaad zoveel fijner dat je het thuis kan delen. samen kan praten over alles wat je dan meemaakt, doormaakt. Maar helaas kan niet elke relatie dat hebben. Om welke reden dan ook. Ik moet echt even nadenken, nee wil zelfs stilstaan heel bewust bij alles wat ik net gelezen heb. Kom er vast op terug!
En ja, je kunt dus iemand tegenkomen die je wereld totaal op zijn kop zet. Dat die iemand zo invult wat je mist, graag zou willen, die je aanvult.. Erg heftig hoor.
Ik denk ergens wel dat in situaties waarin de nr1 ervan af weet, ermee instemt en (soms uiteindelijk zoals bij oa Rooss) en HvJ) ook hetzelfde pad opgaat, dat dat minder bedreigend is. Niet minder makkelijk, integendeel. Maar het lijkt inderdaad zoveel fijner dat je het thuis kan delen. samen kan praten over alles wat je dan meemaakt, doormaakt. Maar helaas kan niet elke relatie dat hebben. Om welke reden dan ook. Ik moet echt even nadenken, nee wil zelfs stilstaan heel bewust bij alles wat ik net gelezen heb. Kom er vast op terug!
