Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 01:32
quote:yette schreef op 21 februari 2011 @ 01:20:
Ik ben even te lui om terug te lezen, maar heeft iemand de lucht van een kraamverband al proberen te omschrijven?
Mijn kraamverzorgster rook eraan, jak jak, om te ruiken of er geen ontsteking ergens was.
Vond dat wel een enorme inbreuk op mijn privacy.
Zo vies.
Bij mijn andere twee hebben geen van de kraamdames dat gedaan.
Ik ben even te lui om terug te lezen, maar heeft iemand de lucht van een kraamverband al proberen te omschrijven?
Mijn kraamverzorgster rook eraan, jak jak, om te ruiken of er geen ontsteking ergens was.
Vond dat wel een enorme inbreuk op mijn privacy.
Zo vies.
Bij mijn andere twee hebben geen van de kraamdames dat gedaan.
maandag 21 februari 2011 om 01:33
maandag 21 februari 2011 om 01:35
quote:galadriel schreef op 21 februari 2011 @ 01:32:
[...]
Mijn kraamverzorgster rook eraan, jak jak, om te ruiken of er geen ontsteking ergens was.
Vond dat wel een enorme inbreuk op mijn privacy.
Zo vies.
Bij mijn andere twee hebben geen van de kraamdames dat gedaan.Die eerste was misschien wel gek dan...
[...]
Mijn kraamverzorgster rook eraan, jak jak, om te ruiken of er geen ontsteking ergens was.
Vond dat wel een enorme inbreuk op mijn privacy.
Zo vies.
Bij mijn andere twee hebben geen van de kraamdames dat gedaan.Die eerste was misschien wel gek dan...
maandag 21 februari 2011 om 01:41
Bij de geboorte van de middelste had ik een bel uit mijn doos hangen. Stuk vruchtvliezen met glaasje vruchtwater wat alvast naar buiten hing. "net als bij een schaap" zei ik nog. (vroeger zagen we aan zo'n slijmbel aan de kont van een schaap dat ze moest gaan lammeren)
Mijn man keek dus naar een kwispelende kont met een enorme snottebel...
Elke keer dat we een schaap zien moeten we nog lachen.
Mijn man keek dus naar een kwispelende kont met een enorme snottebel...
Elke keer dat we een schaap zien moeten we nog lachen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 21 februari 2011 om 01:44
maandag 21 februari 2011 om 01:47
quote:Iwannalive schreef op 21 februari 2011 @ 01:33:
[...]
Nou het is nog niet zover, dan lees ik dit soort dingen niet meer.
Wel fijn om te zien dat je er uiteindelijk wel weer om lacht.
Begrijp me goed, ik houd er helemaal niet van om me kwetsbaar op te stellen. Had laatst migraine en heb lopen janken in bijzijn van vriend. (Kon ik beter niet doen, want het werd alleen maar erger, maar dat terzijde.) En ik ben het type dat zich daar al druk om maakt. Was liever alleen geweest met m'n eigen ellende, gewoon.. geen zin om me zo kwetsbaar (huilend) op te stellen bij een ander.
Oke, beetje krom voorbeeld hierboven, maar ik snap dus wat je bedoelt.
Het 'probleem' is gewoon dat er bij een zwangerschap en bevalling alles wat "smerig" is in de natuur samenkomt en daar zijn wij vrouwen "de lul". Dus bevallen is: poep, plas, bloed, slijm, meur, kots niet te vergeten en wat voor lichaamssap je je ook maar kunt voorstellen. Ik zat er ook niet op te wachten dit te delen met partner/arts noem maar op, maar veel keus is er helaas niet.
Ik maak het mezelf soms te moeilijk, maar wat dit onderwerp betreft kan ik wel relativeren. Ik ben nou eenmaal geen Kim Kardasian (of hoe heet dat mens), dat gemakuped en wel, ongetwijfeld lekker ruikend, voorzien van pijnbestrijding en noem maar op ligt te bevallen in een poep en een scheet. O, nee zonder poep en scheet!
Gelukkig weten wij door dit topic dat ook zij last heeft van vallende bloedstolsels!
(Weet overigens niet of ze op zo'n manier is bevallen, was maar een voorbeeld. Zie haar er wel voor aan.)
[...]
Nou het is nog niet zover, dan lees ik dit soort dingen niet meer.
Wel fijn om te zien dat je er uiteindelijk wel weer om lacht.
Begrijp me goed, ik houd er helemaal niet van om me kwetsbaar op te stellen. Had laatst migraine en heb lopen janken in bijzijn van vriend. (Kon ik beter niet doen, want het werd alleen maar erger, maar dat terzijde.) En ik ben het type dat zich daar al druk om maakt. Was liever alleen geweest met m'n eigen ellende, gewoon.. geen zin om me zo kwetsbaar (huilend) op te stellen bij een ander.
Oke, beetje krom voorbeeld hierboven, maar ik snap dus wat je bedoelt.
Het 'probleem' is gewoon dat er bij een zwangerschap en bevalling alles wat "smerig" is in de natuur samenkomt en daar zijn wij vrouwen "de lul". Dus bevallen is: poep, plas, bloed, slijm, meur, kots niet te vergeten en wat voor lichaamssap je je ook maar kunt voorstellen. Ik zat er ook niet op te wachten dit te delen met partner/arts noem maar op, maar veel keus is er helaas niet.
Ik maak het mezelf soms te moeilijk, maar wat dit onderwerp betreft kan ik wel relativeren. Ik ben nou eenmaal geen Kim Kardasian (of hoe heet dat mens), dat gemakuped en wel, ongetwijfeld lekker ruikend, voorzien van pijnbestrijding en noem maar op ligt te bevallen in een poep en een scheet. O, nee zonder poep en scheet!
Gelukkig weten wij door dit topic dat ook zij last heeft van vallende bloedstolsels!
(Weet overigens niet of ze op zo'n manier is bevallen, was maar een voorbeeld. Zie haar er wel voor aan.)
maandag 21 februari 2011 om 01:48
quote:feow schreef op 21 februari 2011 @ 01:41:
Bij de geboorte van de middelste had ik een bel uit mijn doos hangen. Stuk vruchtvliezen met glaasje vruchtwater wat alvast naar buiten hing. "net als bij een schaap" zei ik nog. (vroeger zagen we aan zo'n slijmbel aan de kont van een schaap dat ze moest gaan lammeren)
Mijn man keek dus naar een kwispelende kont met een enorme snottebel...
Elke keer dat we een schaap zien moeten we nog lachen. Elke keer als ik denk dat et niet 'erger' kan, kan het dus wel!
Bij de geboorte van de middelste had ik een bel uit mijn doos hangen. Stuk vruchtvliezen met glaasje vruchtwater wat alvast naar buiten hing. "net als bij een schaap" zei ik nog. (vroeger zagen we aan zo'n slijmbel aan de kont van een schaap dat ze moest gaan lammeren)
Mijn man keek dus naar een kwispelende kont met een enorme snottebel...
Elke keer dat we een schaap zien moeten we nog lachen. Elke keer als ik denk dat et niet 'erger' kan, kan het dus wel!
maandag 21 februari 2011 om 02:19
quote:almosthappy schreef op 21 februari 2011 @ 01:47:
[...]
Begrijp me goed, ik houd er helemaal niet van om me kwetsbaar op te stellen. Had laatst migraine en heb lopen janken in bijzijn van vriend. (Kon ik beter niet doen, want het werd alleen maar erger, maar dat terzijde.) En ik ben het type dat zich daar al druk om maakt. Was liever alleen geweest met m'n eigen ellende, gewoon.. geen zin om me zo kwetsbaar (huilend) op te stellen bij een ander.
Oke, beetje krom voorbeeld hierboven, maar ik snap dus wat je bedoelt.
Het 'probleem' is gewoon dat er bij een zwangerschap en bevalling alles wat "smerig" is in de natuur samenkomt en daar zijn wij vrouwen "de lul". Dus bevallen is: poep, plas, bloed, slijm, meur, kots niet te vergeten en wat voor lichaamssap je je ook maar kunt voorstellen. Ik zat er ook niet op te wachten dit te delen met partner/arts noem maar op, maar veel keus is er helaas niet.
Ik maak het mezelf soms te moeilijk, maar wat dit onderwerp betreft kan ik wel relativeren. Ik ben nou eenmaal geen Kim Kardasian (of hoe heet dat mens), dat gemakuped en wel, ongetwijfeld lekker ruikend, voorzien van pijnbestrijding en noem maar op ligt te bevallen in een poep en een scheet. O, nee juist niet!
Gelukkig weten wij door dit topic dat ook zij last heeft van vallende bloedstolsels!
(Weet overigens niet of ze op zo'n manier is bevallen, was maar een voorbeeld. Zie haar er wel voor aan.)Ja daar ben ik wel achter na die verhalen hier. Maar ik begrijp je wel hoor, het is idd wel wat anders dan wat je normaal met elkaar deelt. En als je zo ligt te creperen doen bepaalde dingen er ook niet meer toe. Die verhalen zijn echt heftig...
[...]
Begrijp me goed, ik houd er helemaal niet van om me kwetsbaar op te stellen. Had laatst migraine en heb lopen janken in bijzijn van vriend. (Kon ik beter niet doen, want het werd alleen maar erger, maar dat terzijde.) En ik ben het type dat zich daar al druk om maakt. Was liever alleen geweest met m'n eigen ellende, gewoon.. geen zin om me zo kwetsbaar (huilend) op te stellen bij een ander.
Oke, beetje krom voorbeeld hierboven, maar ik snap dus wat je bedoelt.
Het 'probleem' is gewoon dat er bij een zwangerschap en bevalling alles wat "smerig" is in de natuur samenkomt en daar zijn wij vrouwen "de lul". Dus bevallen is: poep, plas, bloed, slijm, meur, kots niet te vergeten en wat voor lichaamssap je je ook maar kunt voorstellen. Ik zat er ook niet op te wachten dit te delen met partner/arts noem maar op, maar veel keus is er helaas niet.
Ik maak het mezelf soms te moeilijk, maar wat dit onderwerp betreft kan ik wel relativeren. Ik ben nou eenmaal geen Kim Kardasian (of hoe heet dat mens), dat gemakuped en wel, ongetwijfeld lekker ruikend, voorzien van pijnbestrijding en noem maar op ligt te bevallen in een poep en een scheet. O, nee juist niet!
Gelukkig weten wij door dit topic dat ook zij last heeft van vallende bloedstolsels!
(Weet overigens niet of ze op zo'n manier is bevallen, was maar een voorbeeld. Zie haar er wel voor aan.)Ja daar ben ik wel achter na die verhalen hier. Maar ik begrijp je wel hoor, het is idd wel wat anders dan wat je normaal met elkaar deelt. En als je zo ligt te creperen doen bepaalde dingen er ook niet meer toe. Die verhalen zijn echt heftig...
maandag 21 februari 2011 om 02:24
quote:Iwannalive schreef op 21 februari 2011 @ 02:19:
[...]
Ja daar ben ik wel achter na die verhalen hier. Maar ik begrijp je wel hoor, het is idd wel wat anders dan wat je normaal met elkaar deelt. En als je zo ligt te creperen doen bepaalde dingen er ook niet meer toe. Die verhalen zijn echt heftig...Ik denk dat je het daarmee wel zegt. Kun je je misschien nu niet voorstellen, ik ben dus erg benieuwd hoe je daar later op terug kijkt
[...]
Ja daar ben ik wel achter na die verhalen hier. Maar ik begrijp je wel hoor, het is idd wel wat anders dan wat je normaal met elkaar deelt. En als je zo ligt te creperen doen bepaalde dingen er ook niet meer toe. Die verhalen zijn echt heftig...Ik denk dat je het daarmee wel zegt. Kun je je misschien nu niet voorstellen, ik ben dus erg benieuwd hoe je daar later op terug kijkt
maandag 21 februari 2011 om 05:03
Mijn man heb ik bij de eerste en tweede het advies gegeven om gewoon bij het hoofdeinde te blijven, maar bij de derde heeft hij toch gezien hoe dat hoofdje door het geboortekanaal geperst wordt. Ik wilde het zelf niet zien; was te bang dat ik dan niet meer durfde te persen, want dat past natuurlijk noooooit!
Hechtingen heb ik ook nooit bekeken. Lekker gezellig met de verloskundige en de kraamverzorgster. "Zal ik even een spiegeltje pakken? Kun je gezellig meekijken!". Ik heb vriendelijk bedankt. En daarna iets minder vriendelijk toen ze bleef aandringen.
En leuk, die zelfoplossende hechtingen. Eentje sprong er los en ik draaide zo het bovenste plankje van het babybedje af.
Hechtingen heb ik ook nooit bekeken. Lekker gezellig met de verloskundige en de kraamverzorgster. "Zal ik even een spiegeltje pakken? Kun je gezellig meekijken!". Ik heb vriendelijk bedankt. En daarna iets minder vriendelijk toen ze bleef aandringen.
En leuk, die zelfoplossende hechtingen. Eentje sprong er los en ik draaide zo het bovenste plankje van het babybedje af.
maandag 21 februari 2011 om 05:29
Lieve Sha._la, ik ben twee dagen geleden bevallen en ik wil nog even niet weten wat de precieze schade is. Wat ik wel weet? Een schaamlip van 10x8 cm, dikke bloeduitstorting ergens tussen m'n benen, aambeien die je bij het zitten gaan terug geduwd voelt worden en de hechtingen van m'n knip beginnen daar ergens vlak naast... Ga morgen denk ik maar es een spiegel pakken...
maandag 21 februari 2011 om 07:25
Ik heb eigenlijk een heel makkelijke bevalling gehad. Maar 26 minuten hoeven persen. Niet ge poept tijdens bevalling. Klein beetje ingescheurd, dat wel. Maar 2 weekjes gevloeid, geen enge stolsels, geen aambeien, borstvoeding ging(gaat) ook goed.
Heb voor de bevalling m'n vriend duidelijk gemaakt dat ik de placenta niet hoefde te zien. En dat is dus ook niet gebeurd.
Heb voor de bevalling m'n vriend duidelijk gemaakt dat ik de placenta niet hoefde te zien. En dat is dus ook niet gebeurd.
maandag 21 februari 2011 om 07:29
Ik heb blijkbaar een rare man, want hij stond er met zijn neus bovenop tijdens de bevalling gezellig een broodje te eten. Bij mijn hoofd hoefde hij niet te zijn, want ik wilde geen washandjes, ik wilde zijn hand niet fijnknijpen en hij moest al helemaal niet tegen me gaan zitten leuteren.
Dus naderhand kon hij me vertellen dat een vagina die inscheurt klinkt alsof je met een schaar vlees knipt en er best goor uitziet en het hoofdje van zijn zoon dat er halverwege uithing met de navelstreng 4 keer om zijn nek er wel erg opgezwollen en blauw uit zag.
De laatste bevalling(het zijn er 4 geweest) was een keizersnee. Ik baalde als een stekker omdat ik niets kon zien achter het groene scherm, leek me reuze interessant, maar mijn man heeft vol belangstelling toegekeken(mocht, zolang hij geen tekenen van flauwvallen vertoonde, maar hij kan daar best tegen). Dochter lag in een stuit en zodra de gynaecoloog mijn baarmoeder opensneed schopte ze haar voetjes naar buiten.
Ik geloof niet dat mijn man enig trauma heeft opgelopen van de bevallingen, hoewel daar een totaalruptuur(dus uitscheuren tot in je anus) en een subtotaalruptuur(net niet zover uitscheuren) bij zaten en hij daar met zijn neus bovenop zat.
Bij de eerste had ie trouwens de griep. Zat hij tollend van de koorts naast me...
Dus naderhand kon hij me vertellen dat een vagina die inscheurt klinkt alsof je met een schaar vlees knipt en er best goor uitziet en het hoofdje van zijn zoon dat er halverwege uithing met de navelstreng 4 keer om zijn nek er wel erg opgezwollen en blauw uit zag.
De laatste bevalling(het zijn er 4 geweest) was een keizersnee. Ik baalde als een stekker omdat ik niets kon zien achter het groene scherm, leek me reuze interessant, maar mijn man heeft vol belangstelling toegekeken(mocht, zolang hij geen tekenen van flauwvallen vertoonde, maar hij kan daar best tegen). Dochter lag in een stuit en zodra de gynaecoloog mijn baarmoeder opensneed schopte ze haar voetjes naar buiten.
Ik geloof niet dat mijn man enig trauma heeft opgelopen van de bevallingen, hoewel daar een totaalruptuur(dus uitscheuren tot in je anus) en een subtotaalruptuur(net niet zover uitscheuren) bij zaten en hij daar met zijn neus bovenop zat.
Bij de eerste had ie trouwens de griep. Zat hij tollend van de koorts naast me...
maandag 21 februari 2011 om 07:36
maandag 21 februari 2011 om 07:42
Wat mij 100% meeviel was dat mijn lichaam zo ongeveer binnen twee weken er weer uitzag als bijna voor de bevalling. En nu na 9 weken en zonder te sporten heb ik weer een taille en bijna geen buikje meer (had ik voor zwangerschap ook niet). Dat is eigenlijk het enige dat reuze meegevallen is:-).
Spoedkeizersnede was ruk. Was compleet uitgeput en doodmoe. Daardoor is eerste dag met zoon beetje aan me voorbij gegaan. Ik was gewoon te moe.
Wat ik trouwens vreemd vond, was dat assistent-gyn heel trots de placenta in een schaaltje kwam showen: 'kijk, dit is de placenta'. Kon daar op dat moment niet zoveel mee. Heb 'm ook maar niet meegenomen om te begraven of zo .
Voor vriend was het derde bevalling, eerste bij mij. Hij heeft een paar keer tijdens bevalling moeten huilen, omdat ik het zo zwaar had. Die zal in ieder geval nooit meer een bevalling bagatelliseren (wat hij daarvoor wel deed en wat mij boos maakte).
Toen het een KS werd, gaf hij eerst aan niets te willen zien en met mij achter het scherm te blijven, maar op moment dat zoon geboren werd, is hij toch opgestaan om dat te zien. Vond hij wel een mooie ervaring.
Spoedkeizersnede was ruk. Was compleet uitgeput en doodmoe. Daardoor is eerste dag met zoon beetje aan me voorbij gegaan. Ik was gewoon te moe.
Wat ik trouwens vreemd vond, was dat assistent-gyn heel trots de placenta in een schaaltje kwam showen: 'kijk, dit is de placenta'. Kon daar op dat moment niet zoveel mee. Heb 'm ook maar niet meegenomen om te begraven of zo .
Voor vriend was het derde bevalling, eerste bij mij. Hij heeft een paar keer tijdens bevalling moeten huilen, omdat ik het zo zwaar had. Die zal in ieder geval nooit meer een bevalling bagatelliseren (wat hij daarvoor wel deed en wat mij boos maakte).
Toen het een KS werd, gaf hij eerst aan niets te willen zien en met mij achter het scherm te blijven, maar op moment dat zoon geboren werd, is hij toch opgestaan om dat te zien. Vond hij wel een mooie ervaring.
maandag 21 februari 2011 om 07:48
