Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 07:53
quote:Marahbloem schreef op 21 februari 2011 @ 07:42:
Wat mij 100% meeviel was dat mijn lichaam zo ongeveer binnen twee weken er weer uitzag als bijna voor de bevalling. En nu na 9 weken en zonder te sporten heb ik weer een taille en bijna geen buikje meer (had ik voor zwangerschap ook niet). Dat is eigenlijk het enige dat reuze meegevallen is:-).
Spoedkeizersnede was ruk. Was compleet uitgeput en doodmoe. Daardoor is eerste dag met zoon beetje aan me voorbij gegaan. Ik was gewoon te moe.
Wat ik trouwens vreemd vond, was dat assistent-gyn heel trots de placenta in een schaaltje kwam showen: 'kijk, dit is de placenta'. Kon daar op dat moment niet zoveel mee. Heb 'm ook maar niet meegenomen om te begraven of zo .
Voor vriend was het derde bevalling, eerste bij mij. Hij heeft een paar keer tijdens bevalling moeten huilen, omdat ik het zo zwaar had. Die zal in ieder geval nooit meer een bevalling bagatelliseren (wat hij daarvoor wel deed en wat mij boos maakte).
Toen het een KS werd, gaf hij eerst aan niets te willen zien en met mij achter het scherm te blijven, maar op moment dat zoon geboren werd, is hij toch opgestaan om dat te zien. Vond hij wel een mooie ervaring.
Ben je weer zwanger dan???
Ik weet niet of het er al stond. Maar ik heb ongeveer 4 dagen niet kunnen poepen. Had het een aantal keer aangegeven maar de KV ging dreigen met een microlax, en dus moest ik wel, ik vond het poepen erger dan de bevalling moet ik zeggen.
meeeeeeeeeeen wat deed dat pijn
Bij een volgende ga ik preventief aan de ontbijtkoek om het allemaal wat soepeler te laten gaan.
Verder heb ik nu (ong 15mnd na de bevalling) nog pijn aan mijn stuitje, ik heb het eerste jaar niet kunnen fietsen omdat het zo'n pijn deed, en op mijn werk zit ik vaak op een kussentje (zittend beroep).
Wat mij 100% meeviel was dat mijn lichaam zo ongeveer binnen twee weken er weer uitzag als bijna voor de bevalling. En nu na 9 weken en zonder te sporten heb ik weer een taille en bijna geen buikje meer (had ik voor zwangerschap ook niet). Dat is eigenlijk het enige dat reuze meegevallen is:-).
Spoedkeizersnede was ruk. Was compleet uitgeput en doodmoe. Daardoor is eerste dag met zoon beetje aan me voorbij gegaan. Ik was gewoon te moe.
Wat ik trouwens vreemd vond, was dat assistent-gyn heel trots de placenta in een schaaltje kwam showen: 'kijk, dit is de placenta'. Kon daar op dat moment niet zoveel mee. Heb 'm ook maar niet meegenomen om te begraven of zo .
Voor vriend was het derde bevalling, eerste bij mij. Hij heeft een paar keer tijdens bevalling moeten huilen, omdat ik het zo zwaar had. Die zal in ieder geval nooit meer een bevalling bagatelliseren (wat hij daarvoor wel deed en wat mij boos maakte).
Toen het een KS werd, gaf hij eerst aan niets te willen zien en met mij achter het scherm te blijven, maar op moment dat zoon geboren werd, is hij toch opgestaan om dat te zien. Vond hij wel een mooie ervaring.
Ben je weer zwanger dan???
Ik weet niet of het er al stond. Maar ik heb ongeveer 4 dagen niet kunnen poepen. Had het een aantal keer aangegeven maar de KV ging dreigen met een microlax, en dus moest ik wel, ik vond het poepen erger dan de bevalling moet ik zeggen.
meeeeeeeeeeen wat deed dat pijn
Bij een volgende ga ik preventief aan de ontbijtkoek om het allemaal wat soepeler te laten gaan.
Verder heb ik nu (ong 15mnd na de bevalling) nog pijn aan mijn stuitje, ik heb het eerste jaar niet kunnen fietsen omdat het zo'n pijn deed, en op mijn werk zit ik vaak op een kussentje (zittend beroep).
maandag 21 februari 2011 om 07:54
quote:Mac123 schreef op 21 februari 2011 @ 07:50:
Waarom willen ze toch die placenta laten zien? Ik kreeg hem ook zo voor me als een spinnenweb. Ik had ook heel goed zonder gekund.
Inderdaad, man en ik waren aan het zwijmelen van ons zoontje wat op mijn buik lag, en toen riep de verloskundige:
Kijk!, het huisje van jullie zoon van de afgelopen 9 maanden.
We gingen bijna allebei tegelijk over ons nek.
Ze vroeg nog net niet of we het onder een boom wilde planten!
(mijn schoonzus heeft er een foto van laten maken, ik begrijp het nog steeds niet, wat wil je daar dan mee?)
Waarom willen ze toch die placenta laten zien? Ik kreeg hem ook zo voor me als een spinnenweb. Ik had ook heel goed zonder gekund.
Inderdaad, man en ik waren aan het zwijmelen van ons zoontje wat op mijn buik lag, en toen riep de verloskundige:
Kijk!, het huisje van jullie zoon van de afgelopen 9 maanden.
We gingen bijna allebei tegelijk over ons nek.
Ze vroeg nog net niet of we het onder een boom wilde planten!
(mijn schoonzus heeft er een foto van laten maken, ik begrijp het nog steeds niet, wat wil je daar dan mee?)
maandag 21 februari 2011 om 07:55
quote:Mac123 schreef op 21 februari 2011 @ 07:53:
O ja, als je thuis begint met bevallen en je toch nog naar het ziekenhuis moet: je mag niet persen in de ambulance. Persweeen moet je dus ophouden. Ook op de verkeersdrempels.
Echt? Maar dat is toch bijna niet op te houden?
Mijn moeder heeft ze overigens ook opgehouden bij de bevalling van mij, maar meer omdat ze in haar eigen auto zat (vader reed) en ze toch al vlak bij het ziekenhuis was
O ja, als je thuis begint met bevallen en je toch nog naar het ziekenhuis moet: je mag niet persen in de ambulance. Persweeen moet je dus ophouden. Ook op de verkeersdrempels.
Echt? Maar dat is toch bijna niet op te houden?
Mijn moeder heeft ze overigens ook opgehouden bij de bevalling van mij, maar meer omdat ze in haar eigen auto zat (vader reed) en ze toch al vlak bij het ziekenhuis was
maandag 21 februari 2011 om 08:01
Zo, ik heb alleen de eerste 3 pagina's gelezen en ik was in de afgelopen 3 maanden stiekem al veel vergeten (had ik verdrongen)
Die stolsels inderdaad, die waren bij mij enorm. Ook heb ik wel 6 weken gevloeid, heel veel in het begin, het liep er echt uit, brrrr...
Een week later werd ik alweer voor het eerst ongesteld (ondanks volledige BV)..
Het plassen na de bevalling vond ik zelfs eng, en o zo pijnlijk.
Blaren op mijn tepels de eerste dagen toen ik de baby nog niet goed aanlegde.. pff ik vind het echt een pijnfestijn,
Maar tegelijkertijd de mooiste tijd van mijn leven!
En nu, 3 maanden later is alles weer als vanouds, behalve mijn borsten dan, die zijn nu nog heel groot door de BV en zullen ongetwijfeld veel slapper zijn straks..
O ja en de 9 kilo die in nog moet afvallen
En dan die opgezwollen gehechte onderkant, ouch! Amper kunnen zitten tijdens de kraamvisite
Die stolsels inderdaad, die waren bij mij enorm. Ook heb ik wel 6 weken gevloeid, heel veel in het begin, het liep er echt uit, brrrr...
Een week later werd ik alweer voor het eerst ongesteld (ondanks volledige BV)..
Het plassen na de bevalling vond ik zelfs eng, en o zo pijnlijk.
Blaren op mijn tepels de eerste dagen toen ik de baby nog niet goed aanlegde.. pff ik vind het echt een pijnfestijn,
Maar tegelijkertijd de mooiste tijd van mijn leven!
En nu, 3 maanden later is alles weer als vanouds, behalve mijn borsten dan, die zijn nu nog heel groot door de BV en zullen ongetwijfeld veel slapper zijn straks..
O ja en de 9 kilo die in nog moet afvallen
En dan die opgezwollen gehechte onderkant, ouch! Amper kunnen zitten tijdens de kraamvisite
maandag 21 februari 2011 om 08:04
quote:Marahbloem schreef op 21 februari 2011 @ 07:42:
Wat mij 100% meeviel was dat mijn lichaam zo ongeveer binnen twee weken er weer uitzag als bijna voor de bevalling. En nu na 9 weken en zonder te sporten heb ik weer een taille en bijna geen buikje meer (had ik voor zwangerschap ook niet). Dat is eigenlijk het enige dat reuze meegevallen is:-).
Meid, je wilt echt niet weten hoe jaloers ik op jou ben
Wat mij 100% meeviel was dat mijn lichaam zo ongeveer binnen twee weken er weer uitzag als bijna voor de bevalling. En nu na 9 weken en zonder te sporten heb ik weer een taille en bijna geen buikje meer (had ik voor zwangerschap ook niet). Dat is eigenlijk het enige dat reuze meegevallen is:-).
Meid, je wilt echt niet weten hoe jaloers ik op jou ben
maandag 21 februari 2011 om 08:08
maandag 21 februari 2011 om 08:11
Tja, ik heb een keizersnede gehad. Wat me het meeste is bijgebleven dat je stoelgang.... euhhh... niet zo makkelijk op gang komt. Darmen zijn aan de kant gekwakt etc, dus ik heb 3 dagen na de bevalling een halve nacht (echt, van 1.00 uur tot 4.00 uur) op de wc gezeten. Ik ga niet vertellen hoe, maar die ontlasting is er uiteindelijk uitgekomen. Oh God, als ik daar nog aan denk. Ik heb dat nog nooit aan iemand verteld..... En verder verbaast me nog het meeste dat ik alle ongemakken zo snel weer vergeten ben. De misselijkheid, het niet kunnen slapen. En ik was zo overdonderd door het feit dat ik überhaupt de bevalling had overleefd en een kind had gekregen dat ik niet kon eten. Ik woog dan ook 1 week na de bevalling 1o kilo lichter dan dat ik voor de bevalling had gewogen. Ik was maar 8 kilo aangekomen, vanwege de misselijkheid.
Mmmmmmm, morgen weer !?!?!?
M.
Mmmmmmm, morgen weer !?!?!?
M.
maandag 21 februari 2011 om 08:24
quote:liubi schreef op 21 februari 2011 @ 08:17:
Bij de bevalling van e 1e werd er een katheter gezet. Wat een helse pijn!!
O ja, ik heb ook een katheter gedahd, net na de bevalling (mijn urine moest gecontroleerd worden wegens pre eclampsie en er moch absoluut geen bloed bij komen). Ik was bang dat het onwijs pijn zou doen, maar na zo'n bevalling vond ik de pijn van de katheter peanuts!
jeetje wat vergeet je dat toch allemaal snel...
Bij de bevalling van e 1e werd er een katheter gezet. Wat een helse pijn!!
O ja, ik heb ook een katheter gedahd, net na de bevalling (mijn urine moest gecontroleerd worden wegens pre eclampsie en er moch absoluut geen bloed bij komen). Ik was bang dat het onwijs pijn zou doen, maar na zo'n bevalling vond ik de pijn van de katheter peanuts!
jeetje wat vergeet je dat toch allemaal snel...
maandag 21 februari 2011 om 08:30
Bij ons vroeg de kraamhulp of we de placenta wilden bewaren om te begraven en er een fruitboom op te planten... Eh nee, doe maar in een vuilniszak, die dumpen we straks wel ff bij de vuilnisbak van een flat in de buurt...
Daarna werd er gevraagd of manlief de navelstreng wilde bewaren... Volgens de kraamhulp bewaarden veel mannen dat, laten het uitdrogen en hangen het dan als een soort sleutelhanger aan hun sleutelbos... Volgens mij hebben we gekeken alsof we het in Keulen hoorden donderen (en Keulen is hier ver vandaan...)
Echt bizar!!
Daarna werd er gevraagd of manlief de navelstreng wilde bewaren... Volgens de kraamhulp bewaarden veel mannen dat, laten het uitdrogen en hangen het dan als een soort sleutelhanger aan hun sleutelbos... Volgens mij hebben we gekeken alsof we het in Keulen hoorden donderen (en Keulen is hier ver vandaan...)
Echt bizar!!
maandag 21 februari 2011 om 08:39
quote:kaetje schreef op 20 februari 2011 @ 23:37:
[...]
De mijne werkt in een streekziekenhuis in het noorden van het land.
Ik was ook verder niet erg uitgescheurd ofzo dus een echte reden om te voelen was er niet. Maar ik heb er weinig van gemerkt. Nooit bij stil gestaan dat het misschien raar is. Toch eens aan vriendinnen vragen...eh ik verloskundige voel eigenlijk ook altijd rectaal als iemand uitgescheurd is. Er kan namelijk een fistel ontstaan wat je echt niet van buiten kan zien. Erg slordig als het over het hoofd gezien wordt. Ook na het hechten moet je eigenlijk nog voelen om te kijken of je niet per ongeluk een hechting verkeerd gelegd hebt (mij nog nooit gebeurd). Ik kondig het altijd van te voren aan en gebruik ook ruim glijmiddel. Lijkt me wel zo aardig namelijk...
[...]
De mijne werkt in een streekziekenhuis in het noorden van het land.
Ik was ook verder niet erg uitgescheurd ofzo dus een echte reden om te voelen was er niet. Maar ik heb er weinig van gemerkt. Nooit bij stil gestaan dat het misschien raar is. Toch eens aan vriendinnen vragen...eh ik verloskundige voel eigenlijk ook altijd rectaal als iemand uitgescheurd is. Er kan namelijk een fistel ontstaan wat je echt niet van buiten kan zien. Erg slordig als het over het hoofd gezien wordt. Ook na het hechten moet je eigenlijk nog voelen om te kijken of je niet per ongeluk een hechting verkeerd gelegd hebt (mij nog nooit gebeurd). Ik kondig het altijd van te voren aan en gebruik ook ruim glijmiddel. Lijkt me wel zo aardig namelijk...
maandag 21 februari 2011 om 08:54
quote:Iekx schreef op 21 februari 2011 @ 08:30:
Bij ons vroeg de kraamhulp of we de placenta wilden bewaren om te begraven en er een fruitboom op te planten... Eh nee, doe maar in een vuilniszak, die dumpen we straks wel ff bij de vuilnisbak van een flat in de buurt...
Daarna werd er gevraagd of manlief de navelstreng wilde bewaren... Volgens de kraamhulp bewaarden veel mannen dat, laten het uitdrogen en hangen het dan als een soort sleutelhanger aan hun sleutelbos... Volgens mij hebben we gekeken alsof we het in Keulen hoorden donderen (en Keulen is hier ver vandaan...)
Echt bizar!!
Bij ons vroeg de kraamhulp of we de placenta wilden bewaren om te begraven en er een fruitboom op te planten... Eh nee, doe maar in een vuilniszak, die dumpen we straks wel ff bij de vuilnisbak van een flat in de buurt...
Daarna werd er gevraagd of manlief de navelstreng wilde bewaren... Volgens de kraamhulp bewaarden veel mannen dat, laten het uitdrogen en hangen het dan als een soort sleutelhanger aan hun sleutelbos... Volgens mij hebben we gekeken alsof we het in Keulen hoorden donderen (en Keulen is hier ver vandaan...)
Echt bizar!!
maandag 21 februari 2011 om 08:58
quote:Iekx schreef op 21 februari 2011 @ 08:30:
Bij ons vroeg de kraamhulp of we de placenta wilden bewaren om te begraven en er een fruitboom op te planten... Eh nee, doe maar in een vuilniszak, die dumpen we straks wel ff bij de vuilnisbak van een flat in de buurt...
Daarna werd er gevraagd of manlief de navelstreng wilde bewaren... Volgens de kraamhulp bewaarden veel mannen dat, laten het uitdrogen en hangen het dan als een soort sleutelhanger aan hun sleutelbos... Volgens mij hebben we gekeken alsof we het in Keulen hoorden donderen (en Keulen is hier ver vandaan...)
Echt bizar!!Waar woon jij???
Bij ons vroeg de kraamhulp of we de placenta wilden bewaren om te begraven en er een fruitboom op te planten... Eh nee, doe maar in een vuilniszak, die dumpen we straks wel ff bij de vuilnisbak van een flat in de buurt...
Daarna werd er gevraagd of manlief de navelstreng wilde bewaren... Volgens de kraamhulp bewaarden veel mannen dat, laten het uitdrogen en hangen het dan als een soort sleutelhanger aan hun sleutelbos... Volgens mij hebben we gekeken alsof we het in Keulen hoorden donderen (en Keulen is hier ver vandaan...)
Echt bizar!!Waar woon jij???
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 21 februari 2011 om 08:58
Okee, hou je vast. Ik ben ingeleid en de weeën deden zoveel pijn, dat het een van de redenen is waarom ik niet meer zou willen bevallen. Ook al heb ik een ruggenprik gehad, dat deel ervoor vergeet ik nooit meer. (Overigens deed het geen pijn toen de catheter ingebracht werd.)
Na de bevalling bleek ik een minuscuul wondje te hebben wat is gehecht. Piece of cake, riep iedereen. Nou... Forget it. Plassen werd wekenlang een hel, ik bleef spoelen. Het deed zo'n pijn! Helaas niks aan te doen, het moest vanzelf genezen. Ik geloof dat het drie maanden duurde bij elkaar.
Vloeien... Heb ik lang, heel lang gedaan. Bijna vijf maanden, ik was al lang weer aan het werk toen het stopte. Ik ben ervoor bij de gynaecoloog geweest, maar er was niks aan de hand. Gewoon afwachten, die zes weken is maar een gemiddelde...
Mijn stuitje, ook zo'n drama. Zitten op een harde stoel werd na de bevalling een ramp. Terwijl je dat wel moest voor de zwellingen. Nu heb ik nig steeds bij vlagen pijn...
Nou, dat was het. Borstvoeding was een eitje gelukkig. Geen spataderen extra erbij gekregen. En ik was na de bevalling acht kilo lichter dan voor de zwangerschap.
Maar goed, ik ben blij dat ik niet meer hoef.
Na de bevalling bleek ik een minuscuul wondje te hebben wat is gehecht. Piece of cake, riep iedereen. Nou... Forget it. Plassen werd wekenlang een hel, ik bleef spoelen. Het deed zo'n pijn! Helaas niks aan te doen, het moest vanzelf genezen. Ik geloof dat het drie maanden duurde bij elkaar.
Vloeien... Heb ik lang, heel lang gedaan. Bijna vijf maanden, ik was al lang weer aan het werk toen het stopte. Ik ben ervoor bij de gynaecoloog geweest, maar er was niks aan de hand. Gewoon afwachten, die zes weken is maar een gemiddelde...
Mijn stuitje, ook zo'n drama. Zitten op een harde stoel werd na de bevalling een ramp. Terwijl je dat wel moest voor de zwellingen. Nu heb ik nig steeds bij vlagen pijn...
Nou, dat was het. Borstvoeding was een eitje gelukkig. Geen spataderen extra erbij gekregen. En ik was na de bevalling acht kilo lichter dan voor de zwangerschap.
Maar goed, ik ben blij dat ik niet meer hoef.
maandag 21 februari 2011 om 09:01
Taboes? Heeft bevallen en alles wat erna komt nog taboes dan? Volgens mij worden alle details ongevraagd ook wel uitgesmeerd tijdens de borrel, of op het schoolplein. Ik kan je vertellen dat bevallen voor mij in ieder geval geen geheimen meer had want vanaf het moment dat bekend was dat ik zwanger was kwamen de details in al hun (on) smakelijkheid vanzelf mijn kant op......
maandag 21 februari 2011 om 09:03
