Psyche
alle pijlers
levensmoe?
zondag 6 maart 2011 om 13:28
Hoi!!
Ik ben een meisje / vrouw van 29 jaar en heb een probleem.
Ik slaap veel, denk de hele dag een slapen.. steek weinig energie in contacten en heb weinig energie voor andere dingen. Het liefst lig ik de hele dag in bed met een filmpje.
Ik heb een aantal jaar therapie gehad voor depressies en de therapie goed afgesloten maar dit "saaie" probleem blijft.
Wie herkent dit???
Ik ben een meisje / vrouw van 29 jaar en heb een probleem.
Ik slaap veel, denk de hele dag een slapen.. steek weinig energie in contacten en heb weinig energie voor andere dingen. Het liefst lig ik de hele dag in bed met een filmpje.
Ik heb een aantal jaar therapie gehad voor depressies en de therapie goed afgesloten maar dit "saaie" probleem blijft.
Wie herkent dit???
zondag 6 maart 2011 om 23:04
Meds, hoe wij dingen ervaren verschilt per persoon. Het is dan ook niet te doen om voor een ander te bepalen hoe deze zich ''mag'' voelen. Voor de een zal een gebroken been dus veel erger zijn dan voor de ander.
En natuurlijk heb je een keus in hoe om te gaan met depressieve gevoelens. Je kunt in therapie gaan of niet. Maar vergeet niet dat het voor depressieve mensen heel moeilijk kan zijn om zich ergens toe te zetten, zoals bijvoorbeeld het volgens van therapie. Dit is dus kenmerkend voor deze ziekte. Dus nee, je kunt er niet altijd zelf iets aan doen, ook al zou je wellicht wel willen.
En natuurlijk heb je een keus in hoe om te gaan met depressieve gevoelens. Je kunt in therapie gaan of niet. Maar vergeet niet dat het voor depressieve mensen heel moeilijk kan zijn om zich ergens toe te zetten, zoals bijvoorbeeld het volgens van therapie. Dit is dus kenmerkend voor deze ziekte. Dus nee, je kunt er niet altijd zelf iets aan doen, ook al zou je wellicht wel willen.
zondag 6 maart 2011 om 23:57
quote:Cici25 schreef op 06 maart 2011 @ 23:04:
Meds, hoe wij dingen ervaren verschilt per persoon. Het is dan ook niet te doen om voor een ander te bepalen hoe deze zich ''mag'' voelen. Voor de een zal een gebroken been dus veel erger zijn dan voor de ander.
En natuurlijk heb je een keus in hoe om te gaan met depressieve gevoelens. Je kunt in therapie gaan of niet. Maar vergeet niet dat het voor depressieve mensen heel moeilijk kan zijn om zich ergens toe te zetten, zoals bijvoorbeeld het volgens van therapie. Dit is dus kenmerkend voor deze ziekte. Dus nee, je kunt er niet altijd zelf iets aan doen, ook al zou je wellicht wel willen.Je gaat er nu vanuit dat TO een klinische depressie heeft. Dat heb ik nergens uit kunnen opmaken. Het aantal mensen met een daadwerkelijke depressie is lang niet zo groot als het aantal mensen dat denkt een depressie te hebben. Soms is het makkelijk een excuus aan te voeren om zo maar niets te hoeven ondernemen. Kan je gewoon passief blijven.
Meds, hoe wij dingen ervaren verschilt per persoon. Het is dan ook niet te doen om voor een ander te bepalen hoe deze zich ''mag'' voelen. Voor de een zal een gebroken been dus veel erger zijn dan voor de ander.
En natuurlijk heb je een keus in hoe om te gaan met depressieve gevoelens. Je kunt in therapie gaan of niet. Maar vergeet niet dat het voor depressieve mensen heel moeilijk kan zijn om zich ergens toe te zetten, zoals bijvoorbeeld het volgens van therapie. Dit is dus kenmerkend voor deze ziekte. Dus nee, je kunt er niet altijd zelf iets aan doen, ook al zou je wellicht wel willen.Je gaat er nu vanuit dat TO een klinische depressie heeft. Dat heb ik nergens uit kunnen opmaken. Het aantal mensen met een daadwerkelijke depressie is lang niet zo groot als het aantal mensen dat denkt een depressie te hebben. Soms is het makkelijk een excuus aan te voeren om zo maar niets te hoeven ondernemen. Kan je gewoon passief blijven.
maandag 7 maart 2011 om 07:32
quote:meds schreef op 06 maart 2011 @ 23:59:
het is ook een schaal. Hoe meer je meemaakt hoe beter je kan relativeren.Waar haal je het allemaal vandaan, meds? Als je veel hebt meegemaakt lijkt me juist dat je je beter kunt inleven in een ander en dus minder stellig en ongenuanceerd opmerkingen maakt.
het is ook een schaal. Hoe meer je meemaakt hoe beter je kan relativeren.Waar haal je het allemaal vandaan, meds? Als je veel hebt meegemaakt lijkt me juist dat je je beter kunt inleven in een ander en dus minder stellig en ongenuanceerd opmerkingen maakt.
maandag 7 maart 2011 om 07:38
quote:calvijn1 schreef op 06 maart 2011 @ 21:26:
Ik merk nu hoe de AD mij afstompte.
Continue moe, weinig echt gevoel
Ik was er echt aan toe om te stoppen.
Het is heerlijk om nu naar mijn zoon te kijken en mezelf overspoelt voelt worden met liefde.
Nadeel dat ik weer een jankerd ben geworden
Tsja, accepteren dat dat bij mij hoort.
Oh wat geweldig
Ik merk nu hoe de AD mij afstompte.
Continue moe, weinig echt gevoel
Ik was er echt aan toe om te stoppen.
Het is heerlijk om nu naar mijn zoon te kijken en mezelf overspoelt voelt worden met liefde.
Nadeel dat ik weer een jankerd ben geworden
Tsja, accepteren dat dat bij mij hoort.
Oh wat geweldig
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
maandag 7 maart 2011 om 08:45
quote:Friezin71 schreef op 07 maart 2011 @ 07:32:
[...]
Waar haal je het allemaal vandaan, meds? Als je veel hebt meegemaakt lijkt me juist dat je je beter kunt inleven in een ander en dus minder stellig en ongenuanceerd opmerkingen maakt.
Hier sluit ik me volledig bij aan.
Met als aanvulling voor Meds: wat betreft die depressie, TO geeft in haar OP aan voor depressies in therapie te zijn geweest. Lijkt me logisch dus dat ik er in dit geval vanuit ga dat TO een depressie heeft. En ook al zou ze dat niet hebben, soms lukken dingen gewoon ECHT niet vanwege wat voor reden dan ook.
Daarbij vind ik het jammer dat er nog steeds zo gereageerd wordt op depressies. Het is voor mensen met een depressie/burn-out enz al moeilijk genoeg en daarbij moeten ze zich ook nog steeds verantwoorden tegenover mensen zoals jij. Mensen die willen zien dat er wat aan de hand is, is dat niet het geval (zoals bij een depressie), dan zal het wel meevallen. Heel erg jammer! Ik ben in elk geval blij voor je dat je zelf nog nooit zoiets hebt meegemaakt.
[...]
Waar haal je het allemaal vandaan, meds? Als je veel hebt meegemaakt lijkt me juist dat je je beter kunt inleven in een ander en dus minder stellig en ongenuanceerd opmerkingen maakt.
Hier sluit ik me volledig bij aan.
Met als aanvulling voor Meds: wat betreft die depressie, TO geeft in haar OP aan voor depressies in therapie te zijn geweest. Lijkt me logisch dus dat ik er in dit geval vanuit ga dat TO een depressie heeft. En ook al zou ze dat niet hebben, soms lukken dingen gewoon ECHT niet vanwege wat voor reden dan ook.
Daarbij vind ik het jammer dat er nog steeds zo gereageerd wordt op depressies. Het is voor mensen met een depressie/burn-out enz al moeilijk genoeg en daarbij moeten ze zich ook nog steeds verantwoorden tegenover mensen zoals jij. Mensen die willen zien dat er wat aan de hand is, is dat niet het geval (zoals bij een depressie), dan zal het wel meevallen. Heel erg jammer! Ik ben in elk geval blij voor je dat je zelf nog nooit zoiets hebt meegemaakt.
maandag 7 maart 2011 om 08:57
@TO: heel herkenbaar. Ik slaap soms (en zeker in deze tijd van het jaar als de zon niet schijnt) het liefst de hele dag.
Toch is een vast ritme en een hobby met soms ook verplichtingen een grote hulp. Ja, ik moet me er toe zetten maar ik weet inmiddels dat ik me niet beter ga voelen als ik aan m'n moeheid tegeef. Vaste tijd naar bed, vaste tijd op. Regelmatig en gezond eten en regelmatig sporten. Ik baal er van dat het zo moet maar anders weet ik dat ik depri wordt en weer in een vicieuze cirkel terecht kom. Wordt je daar bewust van en stap er uit voor je te diep weg zakt.
Schrijf dagelijks op waar je vrolijk van wordt. Probeer te genieten van kleine dingen (vogeltjes in de tuin, de zon die al weer warmer wordt, je favoriete maaltijd 's avonds op tafel)
Toch is een vast ritme en een hobby met soms ook verplichtingen een grote hulp. Ja, ik moet me er toe zetten maar ik weet inmiddels dat ik me niet beter ga voelen als ik aan m'n moeheid tegeef. Vaste tijd naar bed, vaste tijd op. Regelmatig en gezond eten en regelmatig sporten. Ik baal er van dat het zo moet maar anders weet ik dat ik depri wordt en weer in een vicieuze cirkel terecht kom. Wordt je daar bewust van en stap er uit voor je te diep weg zakt.
Schrijf dagelijks op waar je vrolijk van wordt. Probeer te genieten van kleine dingen (vogeltjes in de tuin, de zon die al weer warmer wordt, je favoriete maaltijd 's avonds op tafel)
maandag 7 maart 2011 om 10:58
Eens met Meds.
Ik heb op psychisch gebied zoveel meegemaakt dat ik dat geen mensenkind toewens. Dit heeft me al met al zowel zachter als harder gemaakt. De kunst is om per situatie te onderscheiden wanneer welke houding geboden is. Ook dat is een kwestie van veel ervaring.
Wil niet impliceren dat ik nu de wijsheid in pacht heb, maar ik boek als 'harde heelmeester' nog wel eens een succesje. Waarna er op zachtere toon verder gepraat kan worden, omdat er tot de kern van het probleem is doorgedrongen. Anders kun je lullen tot je een ons weegt.
Ik heb op psychisch gebied zoveel meegemaakt dat ik dat geen mensenkind toewens. Dit heeft me al met al zowel zachter als harder gemaakt. De kunst is om per situatie te onderscheiden wanneer welke houding geboden is. Ook dat is een kwestie van veel ervaring.
Wil niet impliceren dat ik nu de wijsheid in pacht heb, maar ik boek als 'harde heelmeester' nog wel eens een succesje. Waarna er op zachtere toon verder gepraat kan worden, omdat er tot de kern van het probleem is doorgedrongen. Anders kun je lullen tot je een ons weegt.
maandag 7 maart 2011 om 19:01
Ik ben het ook eens met Meds, want in feite zeggen we allemaal hetzelfde voglens mij, maar waarom moet het zo ongenuanceerd gebracht worden???
Ik vind dit ook een pijler waar je daar wat voorzichtiger mee om mag gaan.
Dit is misschien iets wat TO moet leren, zelf structuur aanbrengen in je dagen, hoe je jezelf een schopje onder je kont kan geven wanneer je het moeilijk hebt, dat het je helpt om dingen te ondernemen, ook al voel je je zo vutloos enz. enz. Maar die dingen leer je iemand niet door ze erin te rammen. Dat is naar mijn idee in ieder geval niet een constructieve manier.
En wanneer iemand een verleden heeft met depressies vind ik roepen dat ze een schop onder haar luie reet moet krijgen een heel ongepaste opmerking.
TO zelf heeft niet meer gereageerd geloof ik.
Ik vind dit ook een pijler waar je daar wat voorzichtiger mee om mag gaan.
Dit is misschien iets wat TO moet leren, zelf structuur aanbrengen in je dagen, hoe je jezelf een schopje onder je kont kan geven wanneer je het moeilijk hebt, dat het je helpt om dingen te ondernemen, ook al voel je je zo vutloos enz. enz. Maar die dingen leer je iemand niet door ze erin te rammen. Dat is naar mijn idee in ieder geval niet een constructieve manier.
En wanneer iemand een verleden heeft met depressies vind ik roepen dat ze een schop onder haar luie reet moet krijgen een heel ongepaste opmerking.
TO zelf heeft niet meer gereageerd geloof ik.
maandag 7 maart 2011 om 20:36
Hoe kort door de bocht sommige opmerkingen zijn er schuilt wel een kern van waarheid in. Ik heb zelf van jongs af aan te kampen met depressiviteit (zit in familie en mijn moeder was erg depressief toen ze zwanger van mij was) en het is bij mij altijd op de achtergrond aanwezig, heb het vaak vervloekt want het werkt verlammend maar ik heb er wel mee leren omgaan. Vaak moeilijk maar het kan wel maar je zal zelf dat punt moeten bereiken dat je er anders mee om wilt gaan en er niet aan wilt toegeven. Er zijn zat momenten dat ik liever in mijn bed lig met de gordijnen dicht maar ik wil er niet aan toegeven dus dan probeer ik toch wat te doen, wandelen, muziek op, gaan sporten etc. Het zijn geen wondermiddelen maar wel manieren om bepaalde patronen te doorbreken en positiever in het leven te staan.
maandag 7 maart 2011 om 21:52
quote:indigoblue schreef op 07 maart 2011 @ 19:01:
Ik ben het ook eens met Meds, want in feite zeggen we allemaal hetzelfde voglens mij, maar waarom moet het zo ongenuanceerd gebracht worden???
Waarom mag je niet gewoon zeggen wat je vindt. En mag je mensen die passief zijn en klagen over hun passieve leven niet reflecteren. Nee als iemand wel eens "depressief kan zijn" moeten we dat zeker met fluwelen handschoentjes benaderen. Nou daar gaat de depressie heus niet over van. Hup het bed uit en in de benen, dat is wat je moet doen, en geen enkel excuus of zachte meelevendheid zal je helpen. Misschien is het boek
Als helpen geen hulp is van Angelyn Miller wel een eyeopener hier. In dit boek beschrijft een moeder hoe ze haar depressieve familieleden weer op de been krijgt en hoe ze zich realiseert dat ze met haar begrip niet alleen de depressie in stand hield maar er ook bijna zelf aan onderdoor ging
Ik vind dit ook een pijler waar je daar wat voorzichtiger mee om mag gaan.
Dit is misschien iets wat TO moet leren, zelf structuur aanbrengen in je dagen, hoe je jezelf een schopje onder je kont kan geven wanneer je het moeilijk hebt, dat het je helpt om dingen te ondernemen, ook al voel je je zo vutloos enz. enz. Maar die dingen leer je iemand niet door ze erin te rammen. Dat is naar mijn idee in ieder geval niet een constructieve manier.
En wanneer iemand een verleden heeft met depressies vind ik roepen dat ze een schop onder haar luie reet moet krijgen een heel ongepaste opmerking.
TO zelf heeft niet meer gereageerd geloof ik.film is nog niet afgelopen
Ik ben het ook eens met Meds, want in feite zeggen we allemaal hetzelfde voglens mij, maar waarom moet het zo ongenuanceerd gebracht worden???
Waarom mag je niet gewoon zeggen wat je vindt. En mag je mensen die passief zijn en klagen over hun passieve leven niet reflecteren. Nee als iemand wel eens "depressief kan zijn" moeten we dat zeker met fluwelen handschoentjes benaderen. Nou daar gaat de depressie heus niet over van. Hup het bed uit en in de benen, dat is wat je moet doen, en geen enkel excuus of zachte meelevendheid zal je helpen. Misschien is het boek
Als helpen geen hulp is van Angelyn Miller wel een eyeopener hier. In dit boek beschrijft een moeder hoe ze haar depressieve familieleden weer op de been krijgt en hoe ze zich realiseert dat ze met haar begrip niet alleen de depressie in stand hield maar er ook bijna zelf aan onderdoor ging
Ik vind dit ook een pijler waar je daar wat voorzichtiger mee om mag gaan.
Dit is misschien iets wat TO moet leren, zelf structuur aanbrengen in je dagen, hoe je jezelf een schopje onder je kont kan geven wanneer je het moeilijk hebt, dat het je helpt om dingen te ondernemen, ook al voel je je zo vutloos enz. enz. Maar die dingen leer je iemand niet door ze erin te rammen. Dat is naar mijn idee in ieder geval niet een constructieve manier.
En wanneer iemand een verleden heeft met depressies vind ik roepen dat ze een schop onder haar luie reet moet krijgen een heel ongepaste opmerking.
TO zelf heeft niet meer gereageerd geloof ik.film is nog niet afgelopen
dinsdag 8 maart 2011 om 12:48
Het is daarom ook de kunst om een goed onderscheid te maken wanneer meelevendheid en misschien wat voorzichtig advies effectiever is, en wanneer een wat hardere confrontatie. En dat onderscheidingsvermogen heb je maar niet zo. Veel mensen vliegen daarbij uit de bocht en brengen meer schade toe dan dat ze helen. Dat is wel zo. Of, erger, ze zetten zich af of reageren zich af ten koste van een TO of ander persoon.
dinsdag 8 maart 2011 om 16:47
Misschien dat je niet weet waar te beginnen en dat je dan maar niks doet. Misschien is het een tip om eerst te kijken wat je doelen zijn in het leven wat je graag zou willen bereiken of doen (ook al denk je er nu geen energie voor te hebben) Misschien kun je iedere avond voor de volgende dag een plan maken van wat je die dag allemaal moet gaan doen. Bijvoorbeeld huishoudelijke klusjes, een vriendin bellen, wandelen etc. Als je je aan je plan kunt houden ga je je misschien ook wat trotser en beter voelen over jezelf.
dinsdag 8 maart 2011 om 17:01
quote:meds schreef op 06 maart 2011 @ 23:01:
[...]
als je een postpartum depressie hebt dan is dat wel een andere gradatie dan een dipje omdat je teveel in bed ligt of omdat je vriend zo'n eikel is. De hormonen kunnen je letterlijk gek maken, soms eindigt het ook in een psychose. Er is een duidelijke lichamelijk aanwijzing voor een depressie na een bevalling. Relativeren heeft in zo'n geval weinig zin omdat de stofwisseling in je hersenen zo van de leg is dat je het niet ziet of snapt. Maar er zijn ook mensen die zijn somber van zichzelf, die denken dat ze een depressie hebben omdat ze zich kut voelen, terwijl ze in feite weigeren om hun leven zo te organiseren dat ze zich beter voelen.Sorry hoor, ik was het eerst wel met je eens, maar toen dacht ik: wie zijn wij eigenlijk om te oordelen over andermans (depressieve) gevoelens en of die erg genoeg zijn om hulp van anderen te vragen en het niet alleen/ zelf te kunnen oplossen?
[...]
als je een postpartum depressie hebt dan is dat wel een andere gradatie dan een dipje omdat je teveel in bed ligt of omdat je vriend zo'n eikel is. De hormonen kunnen je letterlijk gek maken, soms eindigt het ook in een psychose. Er is een duidelijke lichamelijk aanwijzing voor een depressie na een bevalling. Relativeren heeft in zo'n geval weinig zin omdat de stofwisseling in je hersenen zo van de leg is dat je het niet ziet of snapt. Maar er zijn ook mensen die zijn somber van zichzelf, die denken dat ze een depressie hebben omdat ze zich kut voelen, terwijl ze in feite weigeren om hun leven zo te organiseren dat ze zich beter voelen.Sorry hoor, ik was het eerst wel met je eens, maar toen dacht ik: wie zijn wij eigenlijk om te oordelen over andermans (depressieve) gevoelens en of die erg genoeg zijn om hulp van anderen te vragen en het niet alleen/ zelf te kunnen oplossen?
