Relaties
alle pijlers
is iemand te vertrouwen nadat hij/zij vreemdgegaan is?
woensdag 16 januari 2008 om 17:06
Winnie wat is het ingewikkeld allemaal he, al die verschillende adviezen en zienswijzen. Uiteindelijk kan alleen jij beslissen of je hiermee verder kunt leven met je man. Het kan heel goed zijn dat dit een eenmalige (landurige) fout van hem was en dat het nooit meer gebeurt maar niemand zelfs je man niet kan je dat beloven.
Probeer er voor jezelf achter te komen of je met dit verleden, met deze zwarte bladzijde in je huwelijk, kan leven. En probeer idd niet krampachtig hem te vertrouwen dan wordt het een soort wedstrijd in je hoofd.
Ook vergeven is zo'n ingewikkeld punt, dat moet ook, maar wanneer? Ik heb het mijn man nog niet vergeven maar vind dat ook niet zo belangrijk. Later als dit echt verleden is dan zal ik er aan toe zijn, zolang die herinneringen nog pijn doen dwing ik mezelf niet tot vergeving.
Het is ook iets van loslaten, erkennen dat je geen macht hebt over bepaalde zaken. Net als je kind voor het eerst alleen op de fiets naar school laten gaan. Je moet erop vertrouwen dat het goed gaat, maar zekerheid krijg je later.
Het klinkt allemaal zo makkelijk en ik weet dat het dat niet is hoor. Nog iets, ben jij bijvoorbeeld wantrouwender, heb je meer behoefte aan controle en aan een gesprek hierover als hij moe, stil en chaggerijnig is? Dat heb ik wel, die buien (die hij eerlijk gezegd heel zijn leven al heeft) geven mij nog wel eens de angst dat ik niet goed genoeg ben en dat hij nu vast zijn geluk elders gaat zoeken. Als ik zelf chaggerijnig ben is dat trouwens een belachelijke veronderstelling (hoezo meten met 2 maten). Ik heb dit gewoon besproken en uitgelegd. Het rare is als je dit soort dingen bespreekt en vertelt dan gooi je het open en dan wordt het beter. Je gaat dan bij jezelf herkennen, oh hij is stil vandaag en ja hoor daar ga ik weer. Niet doen, nokken, gun die man zijn chaggerijnige bui zonder hem meteen weer van van alles te verdenken.
Ja dit kost tijd en heel veel inspanning maar het gaat werken. Die dag dat het ineens over is, die komt niet. Het is een proces dat heel geleidelik gaat.
Maar een beetje hulp van een derde kan geen kwaad is geen zwakte als je dat zoekt hoor, is juist heel verstandig.
Sterkte maar weer,
Probeer er voor jezelf achter te komen of je met dit verleden, met deze zwarte bladzijde in je huwelijk, kan leven. En probeer idd niet krampachtig hem te vertrouwen dan wordt het een soort wedstrijd in je hoofd.
Ook vergeven is zo'n ingewikkeld punt, dat moet ook, maar wanneer? Ik heb het mijn man nog niet vergeven maar vind dat ook niet zo belangrijk. Later als dit echt verleden is dan zal ik er aan toe zijn, zolang die herinneringen nog pijn doen dwing ik mezelf niet tot vergeving.
Het is ook iets van loslaten, erkennen dat je geen macht hebt over bepaalde zaken. Net als je kind voor het eerst alleen op de fiets naar school laten gaan. Je moet erop vertrouwen dat het goed gaat, maar zekerheid krijg je later.
Het klinkt allemaal zo makkelijk en ik weet dat het dat niet is hoor. Nog iets, ben jij bijvoorbeeld wantrouwender, heb je meer behoefte aan controle en aan een gesprek hierover als hij moe, stil en chaggerijnig is? Dat heb ik wel, die buien (die hij eerlijk gezegd heel zijn leven al heeft) geven mij nog wel eens de angst dat ik niet goed genoeg ben en dat hij nu vast zijn geluk elders gaat zoeken. Als ik zelf chaggerijnig ben is dat trouwens een belachelijke veronderstelling (hoezo meten met 2 maten). Ik heb dit gewoon besproken en uitgelegd. Het rare is als je dit soort dingen bespreekt en vertelt dan gooi je het open en dan wordt het beter. Je gaat dan bij jezelf herkennen, oh hij is stil vandaag en ja hoor daar ga ik weer. Niet doen, nokken, gun die man zijn chaggerijnige bui zonder hem meteen weer van van alles te verdenken.
Ja dit kost tijd en heel veel inspanning maar het gaat werken. Die dag dat het ineens over is, die komt niet. Het is een proces dat heel geleidelik gaat.
Maar een beetje hulp van een derde kan geen kwaad is geen zwakte als je dat zoekt hoor, is juist heel verstandig.
Sterkte maar weer,
donderdag 17 januari 2008 om 10:44
Oh Puk ik herken me bijna helemaal in wat jij schrijft over je gevoelens. jeetje zeg. De emotionele achtbaan.
Ik weet niet of ik met deze maandenlange story uit zijn verleden en derhalve de mijne kan leven uiteindelijk. Het is niet eens vers meer maar toch ben ik er nog teveel mee bezig.
Dat van die chagrijnigheid van de man in kwestie en de stilte dan juist willen weten of er iets aan de hand is, jezelf afvragen of hij genoeg van je heeft, je niet meer aantrekkelijk vindt etc in je huiselijke kloffie en daarom mss weer uit gaat wijken naar een ander.
Bah .....
Ik weet ook loslaten ja, maar vind dat moeilijk, zoals veel dingen in mijn leven.
dank je wel voor je reactie !
Kreng: hij wil wel praten maar op zeker moment is het voor hem weer genoeg. We praten het nooit helemaal uit. Maar het kan ook zijn dat ik gewoon steeds weer nieuwe vragen heb of wil weten of hij hetzelfde nog denkt en gaat zeggen dan de vorige keer. Testen dus.
En nogmaals ik vermoed bang voor de beerput die hij mss bij zichzelf opentrekt.
Ik weet niet of ik met deze maandenlange story uit zijn verleden en derhalve de mijne kan leven uiteindelijk. Het is niet eens vers meer maar toch ben ik er nog teveel mee bezig.
Dat van die chagrijnigheid van de man in kwestie en de stilte dan juist willen weten of er iets aan de hand is, jezelf afvragen of hij genoeg van je heeft, je niet meer aantrekkelijk vindt etc in je huiselijke kloffie en daarom mss weer uit gaat wijken naar een ander.
Bah .....
Ik weet ook loslaten ja, maar vind dat moeilijk, zoals veel dingen in mijn leven.
dank je wel voor je reactie !
Kreng: hij wil wel praten maar op zeker moment is het voor hem weer genoeg. We praten het nooit helemaal uit. Maar het kan ook zijn dat ik gewoon steeds weer nieuwe vragen heb of wil weten of hij hetzelfde nog denkt en gaat zeggen dan de vorige keer. Testen dus.
En nogmaals ik vermoed bang voor de beerput die hij mss bij zichzelf opentrekt.
donderdag 17 januari 2008 om 12:08
quote:winniedepoeh schreef op 17 januari 2008 @ 10:44:
Dat van die chagrijnigheid van de man in kwestie en de stilte dan juist willen weten of er iets aan de hand is,
En dan wil je natuurlijk niets vragen, om de stemming niet te verpesten/om geen zeur te willen zijn .......... Tip: zeg de volgende keer: Ik zie dat je erg in gedachten bent/ergens over zit te piekeren, heeft het iets met mij en /of onze relatie te maken?
jezelf afvragen of hij genoeg van je heeft, je niet meer aantrekkelijk vindt etc in je huiselijke kloffie en daarom mss weer uit gaat wijken naar een ander.
Dit is een (begrijpelijke) valkuil die je voor jezelf maakt. Vraag je eens af of jij werkelijk veranderd bent? Ik denk het niet; je bent nog steeds dezelfde die je was, JIJ had geen geheime agenda, JIJ duwt geen oude vrouwtjes onder een auto, of zoiets. Het feit dat hij is vreemdgegaan heeft dus niets te maken jou; Het ligt gewoon helemaal bij hem. Zelfs als hij niet meer van je houdt, je een suffe muts is gaan vinden, dan nog heeft dit niets me jou te maken. Jij kunt zijn gevoel niet sturen. Nu laat je in zekere zin je eigenwaarde afhangen van zijn akties, zijn houding. Niet doen.
Bovendien, wil je je eigenwaarde laten bepalen door iemand die zelf niet bepaald heilig is. Kom op, je weet wel beter.
Bah .....
Ik weet ook loslaten ja, maar vind dat moeilijk, zoals veel dingen in mijn leven.
Ja zelfkwelling, kan ook ook een goede dagvulling zijn..........
Ergens hiervoor noem je het een zwarte bladzij ....... ik krijg het gevoel dat al een pr jr het hele boek zwart is bij jou of minstens donkergrijs, met af en toe wat licht. In ieder geval vormt de bladzij nu allang de rode draad. Er is ook nog een tussenweg tussen altijd maar in hetzelfde kringetje blijven ronddraaien en het helemaal loslaten. Nl je ook eens concentreren op wat er goed en leuk is en jezelf af en toe toestaan, b.v. een half uur per dag, om nog een flink te emmeren over de kwestie, te janken, te schelden, dat geeft lucht. Je kunt verder met je man afspreken iedere dag een halfuur buiten te gaan wandelen en dan over de kwestie te praten, over jouw en zijn gevoel en je bij thuiskomst weer te concentreren op wat jullie bindt i.p.v. scheidt......... het nut hiervan is dat je het probleem letterlijk uit huis haalt. Als dat bij jullie lastig is m.h.o de kids, kun je ook dat halfuurtje in de schuur gaan zitten.
Kreng: hij wil wel praten maar op zeker moment is het voor hem weer genoeg. We praten het nooit helemaal uit. Maar het kan ook zijn dat ik gewoon steeds weer nieuwe vragen heb of wil weten of hij hetzelfde nog denkt en gaat zeggen dan de vorige keer. Testen dus.
En nogmaals ik vermoed bang voor de beerput die hij mss bij zichzelf opentrekt.En je mag jezelf ook wel eens vergeven dat je zo'n slappe muts bent (geweest) die tegen haar principes in bij haar man gebleven is ............ (niet dat ik dat vind, maar ik vermoed dat dat gevoel ergens bij jou, misschien diep verborgen, ook meespeelt)
Dat van die chagrijnigheid van de man in kwestie en de stilte dan juist willen weten of er iets aan de hand is,
En dan wil je natuurlijk niets vragen, om de stemming niet te verpesten/om geen zeur te willen zijn .......... Tip: zeg de volgende keer: Ik zie dat je erg in gedachten bent/ergens over zit te piekeren, heeft het iets met mij en /of onze relatie te maken?
jezelf afvragen of hij genoeg van je heeft, je niet meer aantrekkelijk vindt etc in je huiselijke kloffie en daarom mss weer uit gaat wijken naar een ander.
Dit is een (begrijpelijke) valkuil die je voor jezelf maakt. Vraag je eens af of jij werkelijk veranderd bent? Ik denk het niet; je bent nog steeds dezelfde die je was, JIJ had geen geheime agenda, JIJ duwt geen oude vrouwtjes onder een auto, of zoiets. Het feit dat hij is vreemdgegaan heeft dus niets te maken jou; Het ligt gewoon helemaal bij hem. Zelfs als hij niet meer van je houdt, je een suffe muts is gaan vinden, dan nog heeft dit niets me jou te maken. Jij kunt zijn gevoel niet sturen. Nu laat je in zekere zin je eigenwaarde afhangen van zijn akties, zijn houding. Niet doen.
Bovendien, wil je je eigenwaarde laten bepalen door iemand die zelf niet bepaald heilig is. Kom op, je weet wel beter.
Bah .....
Ik weet ook loslaten ja, maar vind dat moeilijk, zoals veel dingen in mijn leven.
Ja zelfkwelling, kan ook ook een goede dagvulling zijn..........
Ergens hiervoor noem je het een zwarte bladzij ....... ik krijg het gevoel dat al een pr jr het hele boek zwart is bij jou of minstens donkergrijs, met af en toe wat licht. In ieder geval vormt de bladzij nu allang de rode draad. Er is ook nog een tussenweg tussen altijd maar in hetzelfde kringetje blijven ronddraaien en het helemaal loslaten. Nl je ook eens concentreren op wat er goed en leuk is en jezelf af en toe toestaan, b.v. een half uur per dag, om nog een flink te emmeren over de kwestie, te janken, te schelden, dat geeft lucht. Je kunt verder met je man afspreken iedere dag een halfuur buiten te gaan wandelen en dan over de kwestie te praten, over jouw en zijn gevoel en je bij thuiskomst weer te concentreren op wat jullie bindt i.p.v. scheidt......... het nut hiervan is dat je het probleem letterlijk uit huis haalt. Als dat bij jullie lastig is m.h.o de kids, kun je ook dat halfuurtje in de schuur gaan zitten.
Kreng: hij wil wel praten maar op zeker moment is het voor hem weer genoeg. We praten het nooit helemaal uit. Maar het kan ook zijn dat ik gewoon steeds weer nieuwe vragen heb of wil weten of hij hetzelfde nog denkt en gaat zeggen dan de vorige keer. Testen dus.
En nogmaals ik vermoed bang voor de beerput die hij mss bij zichzelf opentrekt.En je mag jezelf ook wel eens vergeven dat je zo'n slappe muts bent (geweest) die tegen haar principes in bij haar man gebleven is ............ (niet dat ik dat vind, maar ik vermoed dat dat gevoel ergens bij jou, misschien diep verborgen, ook meespeelt)
donderdag 17 januari 2008 om 13:28
En je mag jezelf ook wel eens vergeven dat je zo'n slappe muts bent (geweest) die tegen haar principes in bij haar man gebleven is ............ (niet dat ik dat vind, maar ik vermoed dat dat gevoel ergens bij jou, misschien diep verborgen, ook meespeelt)
Helemaal herkenbaar,ik denk nl ook dat dit gevoel meespeelt of tenminste vaak opspeelt,wat dan weer lijdt tot boosheid naar je man en frustratie bijjezelf.En dan ga je zoekken en controleren immers is de grens gesteld op dat het niet nog een gebeurd want dan ben je echt weg!Het lastige met dit is,dat je hele intuiete op zijn kop ligt je aan jezelf twijfeld of je de signalen wel oppikt,of krijg je signalen die er helemaal niet zijn.Speelt de boosheid over het vreemdgaan nu nog,of ben je onzettend boos over hoe je nu bent geworden door zijn vreemdgaan,immers had hij nooit vreemdgegaan was je nu niet zo onzeker over jezelf en de relatie.Je hele verwachtingen bijstellen is niet gemakkelijk .
Helemaal herkenbaar,ik denk nl ook dat dit gevoel meespeelt of tenminste vaak opspeelt,wat dan weer lijdt tot boosheid naar je man en frustratie bijjezelf.En dan ga je zoekken en controleren immers is de grens gesteld op dat het niet nog een gebeurd want dan ben je echt weg!Het lastige met dit is,dat je hele intuiete op zijn kop ligt je aan jezelf twijfeld of je de signalen wel oppikt,of krijg je signalen die er helemaal niet zijn.Speelt de boosheid over het vreemdgaan nu nog,of ben je onzettend boos over hoe je nu bent geworden door zijn vreemdgaan,immers had hij nooit vreemdgegaan was je nu niet zo onzeker over jezelf en de relatie.Je hele verwachtingen bijstellen is niet gemakkelijk .
donderdag 17 januari 2008 om 13:35
op een avond als zij heen en weer fladdert,ziet de vlinder een lichtje.
het is voor haar een groot wonder.
Ze fladert erom heen en bewondert het.Wat een prachtig licht,denkt ze,terwijl ze met haar vleugels nog dichterbij komt,.
Ze wil erop gaan zitten als op een grote geurige bloem,en strijkt door de vlam.Verdoofd komt zij weer tot haar positiven en ondekt tot haar grote schrik dat ze een poot mist en dat haar vleugeltoppen verschroeid zijn.
niet in staat te begrijpen dat zoiets schoons als de vlam haar zou kunnen schaden,poogt ze zich opnieuw op de vlam te zetten,
Ze verbrandt en valt uiteindelijk in de olie van de lamp,waarop de lamp brandt.
stervend zucht de vlinder: vervloekt licht,ik dacht in jou mijn geluk te vinden,maar ik vond er mijn ondergang.
Ach arme vlinder,antwoord de lamp,ik ben de zon niet.
Wat naief van je omdat te denken.Ik ben maar een lamp,en wie mij voor de zon aanziet verbrandt.
leonardo da vinci.
Dit stukje komt uit een boek over relaties,dat niemand de zon is en wij allemaal maar lichtjes zijn,dat een relatie aangaan altijd het risico met zich meebrengt dat je gekwest kan worden.
het is voor haar een groot wonder.
Ze fladert erom heen en bewondert het.Wat een prachtig licht,denkt ze,terwijl ze met haar vleugels nog dichterbij komt,.
Ze wil erop gaan zitten als op een grote geurige bloem,en strijkt door de vlam.Verdoofd komt zij weer tot haar positiven en ondekt tot haar grote schrik dat ze een poot mist en dat haar vleugeltoppen verschroeid zijn.
niet in staat te begrijpen dat zoiets schoons als de vlam haar zou kunnen schaden,poogt ze zich opnieuw op de vlam te zetten,
Ze verbrandt en valt uiteindelijk in de olie van de lamp,waarop de lamp brandt.
stervend zucht de vlinder: vervloekt licht,ik dacht in jou mijn geluk te vinden,maar ik vond er mijn ondergang.
Ach arme vlinder,antwoord de lamp,ik ben de zon niet.
Wat naief van je omdat te denken.Ik ben maar een lamp,en wie mij voor de zon aanziet verbrandt.
leonardo da vinci.
Dit stukje komt uit een boek over relaties,dat niemand de zon is en wij allemaal maar lichtjes zijn,dat een relatie aangaan altijd het risico met zich meebrengt dat je gekwest kan worden.
donderdag 17 januari 2008 om 15:10
quote:daisybloempje schreef op 17 januari 2008 @ 13:28:
En je mag jezelf ook wel eens vergeven dat je zo'n slappe muts bent (geweest) die tegen haar principes in bij haar man gebleven is ............ (niet dat ik dat vind, maar ik vermoed dat dat gevoel ergens bij jou, misschien diep verborgen, ook meespeelt)
Helemaal herkenbaar,ik denk nl ook dat dit gevoel meespeelt of tenminste vaak opspeelt,wat dan weer lijdt tot boosheid naar je man en frustratie bijjezelf.En dan ga je zoekken en controleren immers is de grens gesteld op dat het niet nog een gebeurd want dan ben je echt weg!Het lastige met dit is,dat je hele intuiete op zijn kop ligt je aan jezelf twijfeld of je de signalen wel oppikt,of krijg je signalen die er helemaal niet zijn.Speelt de boosheid over het vreemdgaan nu nog,of ben je onzettend boos over hoe je nu bent geworden door zijn vreemdgaan,immers had hij nooit vreemdgegaan was je nu niet zo onzeker over jezelf en de relatie.Je hele verwachtingen bijstellen is niet gemakkelijk .
Gosh ja dat gevoel speelt idd mij wel parten. En ja mijn intuitie ligt idd overhoop... want wat is nu de intuitie en wat is nu wantrouwen of angst. Tjee zeg ik sta echt versteld hoe jullie in staat zijn om het helderder voor mezelf te schetsen. Mijn gedachtengang en gevoelens zijn soms zo'n brij dat ik er soms gewoon de juiste woorden niet meer aan kan geven.
En wat de boosheid betreft: ik ben (nog steeds) zeer teleurgesteld over zijn vreemdgaan, dat hij mij zo heeft kunnen en willen voorliegen. En boos ook wat het mij heeft gedaan: nl onzekerheid gevoed over mijn karakter, uiterlijk en manier van in het leven staan: wantrouwend.
En je mag jezelf ook wel eens vergeven dat je zo'n slappe muts bent (geweest) die tegen haar principes in bij haar man gebleven is ............ (niet dat ik dat vind, maar ik vermoed dat dat gevoel ergens bij jou, misschien diep verborgen, ook meespeelt)
Helemaal herkenbaar,ik denk nl ook dat dit gevoel meespeelt of tenminste vaak opspeelt,wat dan weer lijdt tot boosheid naar je man en frustratie bijjezelf.En dan ga je zoekken en controleren immers is de grens gesteld op dat het niet nog een gebeurd want dan ben je echt weg!Het lastige met dit is,dat je hele intuiete op zijn kop ligt je aan jezelf twijfeld of je de signalen wel oppikt,of krijg je signalen die er helemaal niet zijn.Speelt de boosheid over het vreemdgaan nu nog,of ben je onzettend boos over hoe je nu bent geworden door zijn vreemdgaan,immers had hij nooit vreemdgegaan was je nu niet zo onzeker over jezelf en de relatie.Je hele verwachtingen bijstellen is niet gemakkelijk .
Gosh ja dat gevoel speelt idd mij wel parten. En ja mijn intuitie ligt idd overhoop... want wat is nu de intuitie en wat is nu wantrouwen of angst. Tjee zeg ik sta echt versteld hoe jullie in staat zijn om het helderder voor mezelf te schetsen. Mijn gedachtengang en gevoelens zijn soms zo'n brij dat ik er soms gewoon de juiste woorden niet meer aan kan geven.
En wat de boosheid betreft: ik ben (nog steeds) zeer teleurgesteld over zijn vreemdgaan, dat hij mij zo heeft kunnen en willen voorliegen. En boos ook wat het mij heeft gedaan: nl onzekerheid gevoed over mijn karakter, uiterlijk en manier van in het leven staan: wantrouwend.
donderdag 17 januari 2008 om 17:05
Winnie probeer eerst voor jezelf te accepteren dat je gebleven bent en dat ook echt wil. Echt willen voor jezelf, niet voor je kinderen, niet voor hem en niet voor de buitenwereld. Overweeg ook of het niet alsnog mogelijk is om toch weg te gaan en neem dan een besluit.
Ik heb het mezelf heel lang kwalijk genomen dat ik bleef, diep van binnen. Ik riep steeds dat wij er voor gingen en dat wij erin geloofden, maar ik had zo'n grote reserve van binnen dat ik bleef twijfelen. Toen ben ik eens heel diep gaan nadenken of ik toch niet beter weg kon gaan. Wilde ik zo blijven leven. Mijn weggaan had dan niks meer te maken met zijn vreemdgaan maar alles te maken dat ik daar niet mee kon leven.
En toen heb ik alsnog echt in stilte besloten te blijven, en met dat besluit kwam er ook echt rust. Misschien kon ik dat besluit toen wel echt nemen omdat ik bereid was de consequenties van mijn besluit (weer belazerd worden misschien) te accepteren.
Pukman had alles gedaan en doet nog steeds alles om mij hem weer te kunnen laten vertrouwen. Hij kon niks meer doen, de bal lag nu bij mij.
En dat gaf een rust, het was mijn keuze, helemaal de mijne. Die had ook alleen maar met mij te maken, niet met hem, of ons kind.
Die boosheid en teleurstelling die je voelt is mij ook bekend en helaas overstroomt die soms je eigen gevoel. Die boosheid en teleurstelling maakt dat je ook niet meer op je intuitie en gevoel kan vertrouwen, want die gevoelens kleuren denk ik je intuitie heel sterk.
Probeer hier te blijven schrijven en de dingen die je hier leest en waar je wat aan hebt toe te passen.
Dus werk aan je zelfvertrouwen, kijk eens om je heen wat je allemaal goed doet (en als je rustig kijkt is dat vaak meer dan je denkt) en geloof in jezelf en in je eigen kracht.
Probeer je partner eens van een afstandje te bekijken, probeer de kale realtiteit zonder je emoties over hem te laten oordelen. En spreek het vooral uit naar je partner. Ik heb ook hulp aan Pukman gevraagd. En sinds ik kan zeggen dat dingen me onzeker maken, sinds we praten over moeilijke situaties die op ons pad komen gaat het met mij en ons dus stukken beter. Wanneer gaat het fout? Als ik eigenwijs niks zeg, in mezelf ga zitten mokken en hem maar ga beschuldigen van ik weet niet wat (in mezelf dus) uiteindelijk word ik dan boos op hem en is de cirkel weer bekend rond. Ook pukman herkent dit en spreekt me er nu wel eens op aan. Als ik me rot voel om iets is het soms makkelijker dat weg te duwen en me rotgevoel op pukman te richten, is bekende pijn dus makkelijker. Maar ik moet eerlijk zeggen de laatste tijd gaat dat heel goed allemaal, vooral omdat we dit bespreekbaar hebben gemaakt.
Het is moeilijk voor je partner, het is voor hem al verleden en hij wil het vergeten en er nooit meer aan worden herinnert. Jij juist wel, door het verleden levend te houden denk je de toekomst in je macht te kunnen hebben.
Helaas werkt het niet zo. Probeer uit te leggen dat het voor jou nog geen verleden is en probeer tot een compromis te komen. Dus niet nooit en ook niet altijd hierover praten.
Maak er een lekkere rustige gezellige avond van dat mag hoor, daar neem je geen risico mee. Je mag weer genieten met hem dat is geen schande.
Ik heb het mezelf heel lang kwalijk genomen dat ik bleef, diep van binnen. Ik riep steeds dat wij er voor gingen en dat wij erin geloofden, maar ik had zo'n grote reserve van binnen dat ik bleef twijfelen. Toen ben ik eens heel diep gaan nadenken of ik toch niet beter weg kon gaan. Wilde ik zo blijven leven. Mijn weggaan had dan niks meer te maken met zijn vreemdgaan maar alles te maken dat ik daar niet mee kon leven.
En toen heb ik alsnog echt in stilte besloten te blijven, en met dat besluit kwam er ook echt rust. Misschien kon ik dat besluit toen wel echt nemen omdat ik bereid was de consequenties van mijn besluit (weer belazerd worden misschien) te accepteren.
Pukman had alles gedaan en doet nog steeds alles om mij hem weer te kunnen laten vertrouwen. Hij kon niks meer doen, de bal lag nu bij mij.
En dat gaf een rust, het was mijn keuze, helemaal de mijne. Die had ook alleen maar met mij te maken, niet met hem, of ons kind.
Die boosheid en teleurstelling die je voelt is mij ook bekend en helaas overstroomt die soms je eigen gevoel. Die boosheid en teleurstelling maakt dat je ook niet meer op je intuitie en gevoel kan vertrouwen, want die gevoelens kleuren denk ik je intuitie heel sterk.
Probeer hier te blijven schrijven en de dingen die je hier leest en waar je wat aan hebt toe te passen.
Dus werk aan je zelfvertrouwen, kijk eens om je heen wat je allemaal goed doet (en als je rustig kijkt is dat vaak meer dan je denkt) en geloof in jezelf en in je eigen kracht.
Probeer je partner eens van een afstandje te bekijken, probeer de kale realtiteit zonder je emoties over hem te laten oordelen. En spreek het vooral uit naar je partner. Ik heb ook hulp aan Pukman gevraagd. En sinds ik kan zeggen dat dingen me onzeker maken, sinds we praten over moeilijke situaties die op ons pad komen gaat het met mij en ons dus stukken beter. Wanneer gaat het fout? Als ik eigenwijs niks zeg, in mezelf ga zitten mokken en hem maar ga beschuldigen van ik weet niet wat (in mezelf dus) uiteindelijk word ik dan boos op hem en is de cirkel weer bekend rond. Ook pukman herkent dit en spreekt me er nu wel eens op aan. Als ik me rot voel om iets is het soms makkelijker dat weg te duwen en me rotgevoel op pukman te richten, is bekende pijn dus makkelijker. Maar ik moet eerlijk zeggen de laatste tijd gaat dat heel goed allemaal, vooral omdat we dit bespreekbaar hebben gemaakt.
Het is moeilijk voor je partner, het is voor hem al verleden en hij wil het vergeten en er nooit meer aan worden herinnert. Jij juist wel, door het verleden levend te houden denk je de toekomst in je macht te kunnen hebben.
Helaas werkt het niet zo. Probeer uit te leggen dat het voor jou nog geen verleden is en probeer tot een compromis te komen. Dus niet nooit en ook niet altijd hierover praten.
Maak er een lekkere rustige gezellige avond van dat mag hoor, daar neem je geen risico mee. Je mag weer genieten met hem dat is geen schande.
donderdag 17 januari 2008 om 17:45
Mijn therapeute zei me over het vertrouwen heel simpel,vertrouw hem gewoon todat het tegendeel bewezen is.het is en blijft een gok zekerheid krijg je toch niet tenzij je 24 uur per dag bij hem op schoot zou zitten hhah sja en dat kan natuurlijk niet.Ik zou ook niet onzeker zijn over dat het ligt hoe je eruit ziet of zo,nee als hij persee vreemd zou willen gaan dan kan dat iedereen zijn,ik heb heellang op mijn oude pc een soort van handleiding gehad over het verwerken van bedrog voor bedriegers en bedrogene,ik had het trouwens van hier gekopieerd,helaas heb ik het niet meer.maar het gaf ons wel handvaten.Over dat onzeker zijn stond iets van ,zoek geen contakt met de manaar of minares,vind je haar mooier als jij ,wordt je onzker over je uiterlijk,vind je haar lelijker als jij dan denk je waarscheinlijk dat jij wel heel erg moet zijn dat hij zo iemand uitzoekt.Na ja mij heeft het wel heel goed gedaan toen ik eindelijk wist wie het was,ik vind mezelf nl veel mooier niet alleen kwa uiterlijk maar ook als mens,niemand is perfect en iedereen heeft zijn mooie en minder mooie dingen aan zich,en weet je over smaak valt ook niet te twisten he! dus op uiterlijkheden en joggingbroekken ach dat zegt helemaal niets.je bent goed zoals je bent.
vrijdag 18 januari 2008 om 14:25
hoi Daisy en Puk.
Ik weet ook dat de bal bij mij ligt. Twee dingen heb ik wat aan: gewoon vertrouwen, (wat therapeut van Daisy zei) totdat het tegendeel bewezen is. Het is verspilde energie van jezelf (mij) er zo veel mee bezig te zijn terwijl je aan niets merkt dat er wat is, het blijvend controleren maakt mij erg nerveus en prikkelbaar ook nog eens een keer en gaat ten koste van de relatie samen.
Het andere ding: wat Puk zegt in de lijn van acceptatie van mezelf dat ik bij hem gebleven ben: ik mag ook gewoon genieten van hem/ van het samenzijn, dat is geen schande.
Ik heb een hele poos kontakt met 'haar' gehad en haar ook gezien, niet live hoor. Ze was nl nieuwsgierig naar mij. Nou ze kan niet bij me in de schaduw staan eerlijk gezegd. Dat streelt me enerzijds , anderszijds ook de gedachte: tjee zelfs met haar.....
Vaak zegt hij mij hoeveel hij van me houdt, altijd van me gehouden heeft ook.
Ik weet dat ik een leukere vrouw en moeder zal zijn als ik al het gebeurde loslaat, life goes on ! Daar wil ik voor gaan.
liefs Winnie
Ik weet ook dat de bal bij mij ligt. Twee dingen heb ik wat aan: gewoon vertrouwen, (wat therapeut van Daisy zei) totdat het tegendeel bewezen is. Het is verspilde energie van jezelf (mij) er zo veel mee bezig te zijn terwijl je aan niets merkt dat er wat is, het blijvend controleren maakt mij erg nerveus en prikkelbaar ook nog eens een keer en gaat ten koste van de relatie samen.
Het andere ding: wat Puk zegt in de lijn van acceptatie van mezelf dat ik bij hem gebleven ben: ik mag ook gewoon genieten van hem/ van het samenzijn, dat is geen schande.
Ik heb een hele poos kontakt met 'haar' gehad en haar ook gezien, niet live hoor. Ze was nl nieuwsgierig naar mij. Nou ze kan niet bij me in de schaduw staan eerlijk gezegd. Dat streelt me enerzijds , anderszijds ook de gedachte: tjee zelfs met haar.....
Vaak zegt hij mij hoeveel hij van me houdt, altijd van me gehouden heeft ook.
Ik weet dat ik een leukere vrouw en moeder zal zijn als ik al het gebeurde loslaat, life goes on ! Daar wil ik voor gaan.
liefs Winnie
vrijdag 18 januari 2008 om 15:15
http://seksvraagbaak.nl/s..._en_ontrouw_wijzer_02.htm
Ondanks de liefde
Hoe overleef je een liefdesaffaire?
Maureen Luyens, Alfons Vansteenwegen
- Het gloednieuwe boek van de bestsellerauteurs Vansteenwegen en Luyens
- Waarom gaan mensen vreemd? Waarom raakt dat de partner zo diep? Hoe ga je daarmee om?
- Kun je na een verhouding nog gelukkig zijn met elkaar en die episode helemaal afsluiten?
- Vol nuttige en uit het leven gegrepen adviezen voor het verwerken van een buitenechtelijke relatie
- Van de auteurs van onder meer Liever vrijen, Liefde vraagt tijd en Liefde is een werkwoord
» Over het boek
Problemen rond vreemdgaan raken mensen diep. De aangrijpende gebeurtenissen die hiermee gepaard gaan, kunnen partners erg kwetsen. Kun je na een affaire nog gelukkig zijn met elkaar?
In Ondanks de liefde wordt het verloop van een affaire opgedeeld in zeven fasen, van het ontstaan tot en met de verwerking. Dit is een volkomen origineel uitgangspunt. Voor elke fase worden typische kenmerken en een realistische gang van zaken beschreven. Telkens worden ook mogelijkheden en kansen aangegeven.
Wie deze problematiek bij anderen of bij zichzelf herkent, vindt in dit boek adviezen en bedenkingen die bij het verwerken van een affaire van nut kunnen zijn. Wellicht vinden sommigen ook herkenning in deze verhalen, waaruit blijkt dat ze niet alleen staan.
Kortom, een realistische visie op vreemdgaan.
Ondanks de liefde
Hoe overleef je een liefdesaffaire?
Maureen Luyens, Alfons Vansteenwegen
- Het gloednieuwe boek van de bestsellerauteurs Vansteenwegen en Luyens
- Waarom gaan mensen vreemd? Waarom raakt dat de partner zo diep? Hoe ga je daarmee om?
- Kun je na een verhouding nog gelukkig zijn met elkaar en die episode helemaal afsluiten?
- Vol nuttige en uit het leven gegrepen adviezen voor het verwerken van een buitenechtelijke relatie
- Van de auteurs van onder meer Liever vrijen, Liefde vraagt tijd en Liefde is een werkwoord
» Over het boek
Problemen rond vreemdgaan raken mensen diep. De aangrijpende gebeurtenissen die hiermee gepaard gaan, kunnen partners erg kwetsen. Kun je na een affaire nog gelukkig zijn met elkaar?
In Ondanks de liefde wordt het verloop van een affaire opgedeeld in zeven fasen, van het ontstaan tot en met de verwerking. Dit is een volkomen origineel uitgangspunt. Voor elke fase worden typische kenmerken en een realistische gang van zaken beschreven. Telkens worden ook mogelijkheden en kansen aangegeven.
Wie deze problematiek bij anderen of bij zichzelf herkent, vindt in dit boek adviezen en bedenkingen die bij het verwerken van een affaire van nut kunnen zijn. Wellicht vinden sommigen ook herkenning in deze verhalen, waaruit blijkt dat ze niet alleen staan.
Kortom, een realistische visie op vreemdgaan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
