Kinderen
alle pijlers
VRLK
donderdag 17 januari 2008 om 00:02
Ach, lieve Pebbles. Wat een verdriet en dapperheid!
Wat een geweldige, lieve en dappere dochter en vrouw ben je dat je het zal accepteren wanneer je moeder niet meer wil/kan vechten. Mooi om te lezen dat je moeder vandaag weer een tikkeltje cynisch kon zijn. Hopelijk geeft dat hoop voor morgen. Ik kan geen woorden vinden om je te troosten maar wil je laten weten dat ik aan jullie denk en mee leef. Dikke kus
Wat een geweldige, lieve en dappere dochter en vrouw ben je dat je het zal accepteren wanneer je moeder niet meer wil/kan vechten. Mooi om te lezen dat je moeder vandaag weer een tikkeltje cynisch kon zijn. Hopelijk geeft dat hoop voor morgen. Ik kan geen woorden vinden om je te troosten maar wil je laten weten dat ik aan jullie denk en mee leef. Dikke kus
donderdag 17 januari 2008 om 00:23
donderdag 17 januari 2008 om 10:59
Vanmorgen de nieuwe schoenen voor Wiske op de kliniek opgehaald. Ik vind ze geweldig, twee kleuren roze met een zilveren maantje erop en 'steentjes', echte bling-bling schoenen. Zal kijken of ik vanavond ff een foto kan maken. En ze is verliefd. Toen ik haar gisteren in de klas afleverde kroop ze dicht tegen een jongetje aan, en de snoet die ze erbij trok.... Ik moest echt mijn lachen inhouden, zo schattig!
En Suske heeft gistermiddag bij een vriendje gespeeld. Lachen hoor, is weer een heel nieuwe fase, die speelafspraken!
En Suske heeft gistermiddag bij een vriendje gespeeld. Lachen hoor, is weer een heel nieuwe fase, die speelafspraken!
donderdag 17 januari 2008 om 12:36
Tja, wat is er mis.
Het kind is gewoon raar.
Ontzettende driftbuien als iets anders gaat als anders.
Zen is heel erg van de structuurtjes, zeg maar.
Hij komt dan ook bijna niet uit die driftbuien en er is helemaal niks meer met hem te beginnen.
Daarnaast en dat is bijna datgene wat me het meest zorgen baart, adoreert hij zijn zus op een ongezonde manier.
Om een voorbeeld te noemen, hij kiest zelf geen broodbeleg, maar wil altijd hetzelfde als Zootje.
Als dat niet lukt, raakt hij helemaal van slag. Ook cijfert hij zichzelf helemaal weg om Zootje gelukkig te houden.
Erg schattig bij tijd en wijle, maar niet goed voor een gezonde emotionele ontwikkeling.
Dus tijd om even wat hulp hierbij te zoeken,want ik kan het niet zo helder meer zien.
Doe wel mijn best, maar weet niet of ik op de goede weg ben, met hem
Het kind is gewoon raar.
Ontzettende driftbuien als iets anders gaat als anders.
Zen is heel erg van de structuurtjes, zeg maar.
Hij komt dan ook bijna niet uit die driftbuien en er is helemaal niks meer met hem te beginnen.
Daarnaast en dat is bijna datgene wat me het meest zorgen baart, adoreert hij zijn zus op een ongezonde manier.
Om een voorbeeld te noemen, hij kiest zelf geen broodbeleg, maar wil altijd hetzelfde als Zootje.
Als dat niet lukt, raakt hij helemaal van slag. Ook cijfert hij zichzelf helemaal weg om Zootje gelukkig te houden.
Erg schattig bij tijd en wijle, maar niet goed voor een gezonde emotionele ontwikkeling.
Dus tijd om even wat hulp hierbij te zoeken,want ik kan het niet zo helder meer zien.
Doe wel mijn best, maar weet niet of ik op de goede weg ben, met hem
donderdag 17 januari 2008 om 12:37
donderdag 17 januari 2008 om 19:17
Peb, heb je vannacht een beetje geslapen en hoe was het vandaag met en bij je moeder?
Ach, Ely... ik las het niet heel vervelend hoor, dat je er doorheen zit met Zen. Balen van de driftbuien en het adoreren van zijn zus. Goed van je dat je hulp in gaat schakelen. Hopelijk helpt het jullie een beetje!
Morrie, alweer op de been?
Vandaag drukke dag gehad op het werk. Ben helemaal gebroken!
Kw wilde bij opa en oma blijven slapen, Bries ligt ook al op één oor en GW is naar mijn moeder de PC fiksen. Hellup! Ik heb tijd voor mezelf!! Ehm... en nu?
Ach, Ely... ik las het niet heel vervelend hoor, dat je er doorheen zit met Zen. Balen van de driftbuien en het adoreren van zijn zus. Goed van je dat je hulp in gaat schakelen. Hopelijk helpt het jullie een beetje!
Morrie, alweer op de been?
Vandaag drukke dag gehad op het werk. Ben helemaal gebroken!
Kw wilde bij opa en oma blijven slapen, Bries ligt ook al op één oor en GW is naar mijn moeder de PC fiksen. Hellup! Ik heb tijd voor mezelf!! Ehm... en nu?
donderdag 17 januari 2008 om 22:33
He getver Pebbles. Was een paar dagen niet geweest hier en lees nu ineens allemaal heel nare berichten. Heel, heel veel sterkte voor jullie allemaal!
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik woon in de buurt he? Als ik iets kan doen, al is het maar een Kefpep luchten als je bij je moeder bent, of kinderen opvangen of boodschappen doen ofzo moet je het gewoon laten weten. Dikke knuffel voor jou!
Wij zijn vandaag met Mini naar het ziekenhuis geweest voor gelukkig heel wat betere berichten: met Mini was alles gelukkig goed! Er zijn geen rare of nare dingen uit het onderzoek gekomen. Het enige wat opviel in het bloedonderzoek was dat te zien was dat ze veel infecties had doorgemaakt (aan de bloedplaatjes), maar dat wisten we dus al. We kunnen er gelukkig dus gewoon vanuit gaan dat ze een pechvogeltje is qua ziek zijn en dat ze er vast wel overheen groeit. Wel willen ze haar groei nog een tijd in de gaten blijven houden, dus voorlopig eens in de zoveel tijd meet- en weegafspraken. Maar gek genoeg is ze sinds we er geweest zijn in oktober ineens erg hard gegroeid voor haar doen (groeispurt van 3cm en 1,3 kilo in 3 maanden, want meer is dan in de 8 maanden ervoor!), dus hopelijk komt dat ook weer goed.
Morrie, beterschap! Niet fijn, nu griep. Hopelijk wat minder misselijk intussen?
En nu ben ik weer weg, want Nano hoest zich wakker. Hij heeft zich het afgelopen uur al vier keer wakker gehoest met zo'n nare keelhoest, arm jochie.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar ik woon in de buurt he? Als ik iets kan doen, al is het maar een Kefpep luchten als je bij je moeder bent, of kinderen opvangen of boodschappen doen ofzo moet je het gewoon laten weten. Dikke knuffel voor jou!
Wij zijn vandaag met Mini naar het ziekenhuis geweest voor gelukkig heel wat betere berichten: met Mini was alles gelukkig goed! Er zijn geen rare of nare dingen uit het onderzoek gekomen. Het enige wat opviel in het bloedonderzoek was dat te zien was dat ze veel infecties had doorgemaakt (aan de bloedplaatjes), maar dat wisten we dus al. We kunnen er gelukkig dus gewoon vanuit gaan dat ze een pechvogeltje is qua ziek zijn en dat ze er vast wel overheen groeit. Wel willen ze haar groei nog een tijd in de gaten blijven houden, dus voorlopig eens in de zoveel tijd meet- en weegafspraken. Maar gek genoeg is ze sinds we er geweest zijn in oktober ineens erg hard gegroeid voor haar doen (groeispurt van 3cm en 1,3 kilo in 3 maanden, want meer is dan in de 8 maanden ervoor!), dus hopelijk komt dat ook weer goed.
Morrie, beterschap! Niet fijn, nu griep. Hopelijk wat minder misselijk intussen?
En nu ben ik weer weg, want Nano hoest zich wakker. Hij heeft zich het afgelopen uur al vier keer wakker gehoest met zo'n nare keelhoest, arm jochie.
donderdag 17 januari 2008 om 22:54
Vandaag hebben we (of eigenlijk mijn ouders en mijn tante) de oncoloog gesproken. Deze weet niet of mama er bovenop komt, maar het kan wel. Lichamelijk is ze een wrak. Ook haar organen zijn nu ernstig verzwakt. Maag verdraagt geen normaal voedsel, dus is ze weer aan de sonde voeding. Ze krijgt ook Kaliumchloride, weet niet eens waarvoor, ik kan het niet meer onthouden. We vermoeden voor hart. Vandaag hoorden we dat ze een zwak hart heeft en dat de kans aanwezig is dat haar hart het niet meer aan kan. Schrikken.
Op de gang heeft mijn tante haar nog eens aangesproken, buiten mijn ouders om. En gevraagd of mama als ze er bovenop komt, ze dan niet direct in een kanker ziekbed komt. Volgens de oncloog kan ze nog een goede tijd hebben, alvorens inderdaad de kanker zelf het ziekbed bepaalt, ipv van de chemo, zoals nu. Hoe lang, vroeg mijn tante, en na lang aandringen kreeg ze antwoord. Als het meezit een half jaar, met geluk nog iets langer. En hier schrik ik minder van, alsof ik het wel wist.
Mijn zusje en ik waren vanmiddag samen bij mama. De sfeer was intiem, sereen. Mama was er goed bij en we hebben met elkaar gesproken. Toch al dingen uitgesproken die we al een tijdje wilden zeggen, dat we zo trots op haar zijn. En ik heb haar gezegd dat ze alleen moet vechten als ze dat zelf wil. Als ze besluit dat het genoeg is is het ook goed. Ik was kalm, mijn zusje ook. Mama toch wel emotioneel. Ze denkt veel na, maar probeert toch ook aan leuke dingen te denken.
Ze vroeg naar de foto, die ik met kerst van alle kleinkinderen maakte. Ze wil hem op de kastdeur hebben waar ze tegenaan kijkt. Morgen print ik hem, op A3, zodat ze het goed (want geen bril) kan zien. Ze wil de tekeningen van de Pebbeltjes, die ze voor haar gemaakt hebben ook op die kast. Ik denk dat het motiveert.
Ik heb vannacht geslapen. Onafgebroken tot 6 uur vanochtend, ik was zelf verbaaasd. Ik ga nu weer naar bed, 2 telefoons op mijn nachtkastje. De kans dat we 's nachts worden gebeld is behoorlijk aanwezig.
Ik voel geen angst. Wel verdriet. Om hoe ze er bij ligt. Het is zo triest. Haar haar valt toch uit, toen ik haar vanmiddag hielp omdat ze anders wilde liggen zag ik het, op haar kussen, in de kraag van haar pyjama.
Mijn mama haalt het einde van dit jaar niet. Hopelijk nog een zomer, daar kijkt ze naar uit. Ze had het vandaag telkens over de zomer, en dat ze dan naar buiten kan en ijsjes kan eten met de kleinkinderen.
Ik weet het niet, of ze nog wil. Als ze praat over de zomer, en 'als ik straks thuis ben' dan denk ik dat ze wel wil. Als ik haar zie, haar hulpeloze, trieste en bijna verontschuldigende blik, dan twijfel ik.
Het is heel erg, heel erg...
Op de gang heeft mijn tante haar nog eens aangesproken, buiten mijn ouders om. En gevraagd of mama als ze er bovenop komt, ze dan niet direct in een kanker ziekbed komt. Volgens de oncloog kan ze nog een goede tijd hebben, alvorens inderdaad de kanker zelf het ziekbed bepaalt, ipv van de chemo, zoals nu. Hoe lang, vroeg mijn tante, en na lang aandringen kreeg ze antwoord. Als het meezit een half jaar, met geluk nog iets langer. En hier schrik ik minder van, alsof ik het wel wist.
Mijn zusje en ik waren vanmiddag samen bij mama. De sfeer was intiem, sereen. Mama was er goed bij en we hebben met elkaar gesproken. Toch al dingen uitgesproken die we al een tijdje wilden zeggen, dat we zo trots op haar zijn. En ik heb haar gezegd dat ze alleen moet vechten als ze dat zelf wil. Als ze besluit dat het genoeg is is het ook goed. Ik was kalm, mijn zusje ook. Mama toch wel emotioneel. Ze denkt veel na, maar probeert toch ook aan leuke dingen te denken.
Ze vroeg naar de foto, die ik met kerst van alle kleinkinderen maakte. Ze wil hem op de kastdeur hebben waar ze tegenaan kijkt. Morgen print ik hem, op A3, zodat ze het goed (want geen bril) kan zien. Ze wil de tekeningen van de Pebbeltjes, die ze voor haar gemaakt hebben ook op die kast. Ik denk dat het motiveert.
Ik heb vannacht geslapen. Onafgebroken tot 6 uur vanochtend, ik was zelf verbaaasd. Ik ga nu weer naar bed, 2 telefoons op mijn nachtkastje. De kans dat we 's nachts worden gebeld is behoorlijk aanwezig.
Ik voel geen angst. Wel verdriet. Om hoe ze er bij ligt. Het is zo triest. Haar haar valt toch uit, toen ik haar vanmiddag hielp omdat ze anders wilde liggen zag ik het, op haar kussen, in de kraag van haar pyjama.
Mijn mama haalt het einde van dit jaar niet. Hopelijk nog een zomer, daar kijkt ze naar uit. Ze had het vandaag telkens over de zomer, en dat ze dan naar buiten kan en ijsjes kan eten met de kleinkinderen.
Ik weet het niet, of ze nog wil. Als ze praat over de zomer, en 'als ik straks thuis ben' dan denk ik dat ze wel wil. Als ik haar zie, haar hulpeloze, trieste en bijna verontschuldigende blik, dan twijfel ik.
Het is heel erg, heel erg...
vrijdag 18 januari 2008 om 00:26
Jemig Peb, wat vreselijk om je moeder zo te zien... Ik hoop voor haar en jou en jullie allemaal natuurlijk dat haar inderdaad nog een mooie zomer gegund is en dat jullie lekker nog ijsjes kunnen eten op een terrasje.
Ik vind je ontzettend dapper en stoer klinken.
Snappen de Pebbeltjes wat er aan de hand is? Hoe gaan zij ermee om? Kunnen/ mogen zij ook bij haar?
Ik vind je ontzettend dapper en stoer klinken.
Snappen de Pebbeltjes wat er aan de hand is? Hoe gaan zij ermee om? Kunnen/ mogen zij ook bij haar?
vrijdag 18 januari 2008 om 19:20
Och lieve, dappere Peb, was twee dagen niet geweest en ik had zo gehoopt hier iets heel positiefs te lezen. Deel is positief omdat je moeder weer echt met jullie in gesprek is, maar vooruitzichten zijn door de tijdelijkheid ook wel erg somber.
Etentje afzeggen heb ik nu dus ook gezien, geef zelf maar een gil als jullie weer puf hebben ok?
Pfoe he, wat is het ineens snel allemaal, ik word er al verdrietig van, kan me nauwelijks indenken hoe jullie je dan moeten voelen. Vind het wel fijn dat je ook wat dingen voor je moeder kan doen, foto uitprinten, tekeningen ophangen, dat moet goed voelen denk ik zo.
Dikke, dikke kus.
Etentje afzeggen heb ik nu dus ook gezien, geef zelf maar een gil als jullie weer puf hebben ok?
Pfoe he, wat is het ineens snel allemaal, ik word er al verdrietig van, kan me nauwelijks indenken hoe jullie je dan moeten voelen. Vind het wel fijn dat je ook wat dingen voor je moeder kan doen, foto uitprinten, tekeningen ophangen, dat moet goed voelen denk ik zo.
Dikke, dikke kus.
vrijdag 18 januari 2008 om 21:02
Wéér sterkte Peb. Ik wil eigenlijk dingen zeggen waar je veel meer aan hebt, maar ik zou niet weten wat, in deze situatie. Niks wat we kunnen zeggen kan het beter of makkelijker maken he..
Ely, ik kreeg vanmiddag toevallig op het kdv een brief van de universiteit; ze zijn bezig met een onderzoek naar agressie en driftbuien bij driejarigen omdat dat dan op z'n heftigst schijnt te zijn. Met een beetje geluk wordt dat dus in elk geval alleen maar beter.. En wat Zootje betreft kan ik alleen maar dingen bedenken die je zelf ook vast allang bedacht hebt, zoals suffe trucjes om hem aan het zelf kiezen te krijgen. Lastig hoor. Eet hij dan ook bijvoorbeeld groente die hij eigenlijk niet lust alleen omdat zij het wel doet? Dat zou ik in het geval van Mini en Maxi eigenlijk wel handig vinden geloof ik, maar helaas
Ely, ik kreeg vanmiddag toevallig op het kdv een brief van de universiteit; ze zijn bezig met een onderzoek naar agressie en driftbuien bij driejarigen omdat dat dan op z'n heftigst schijnt te zijn. Met een beetje geluk wordt dat dus in elk geval alleen maar beter.. En wat Zootje betreft kan ik alleen maar dingen bedenken die je zelf ook vast allang bedacht hebt, zoals suffe trucjes om hem aan het zelf kiezen te krijgen. Lastig hoor. Eet hij dan ook bijvoorbeeld groente die hij eigenlijk niet lust alleen omdat zij het wel doet? Dat zou ik in het geval van Mini en Maxi eigenlijk wel handig vinden geloof ik, maar helaas
vrijdag 18 januari 2008 om 21:35
Pebbles :hug. Ik weet niet wat ik anders moet zeggen..
Ely, je hebt het vast al geprobeerd, maar wat gebeurt er als je hem eerst laat kiezen bij bijvoorbeeld dat broodbeleg? Je zou Zootje in dat soort plannetjes kunnen betrekken, die vindt het misschien wel leuk om jou mee te helpen om Zen te leren kiezen.
Mille, interessant om te horen. Nippi was een jaar geleden ook agressiever dan nu. Hij kan nu meer en houdt erg van bijvoorbeeld constructiespeelgoed, en dus wordt hij meer uitgedaagd en dat gaat volgens mij beter.
Ely, je hebt het vast al geprobeerd, maar wat gebeurt er als je hem eerst laat kiezen bij bijvoorbeeld dat broodbeleg? Je zou Zootje in dat soort plannetjes kunnen betrekken, die vindt het misschien wel leuk om jou mee te helpen om Zen te leren kiezen.
Mille, interessant om te horen. Nippi was een jaar geleden ook agressiever dan nu. Hij kan nu meer en houdt erg van bijvoorbeeld constructiespeelgoed, en dus wordt hij meer uitgedaagd en dat gaat volgens mij beter.
zaterdag 19 januari 2008 om 01:05
Pebbles, ik hoop dat alles een beetje goed is met jou. Denk je wel een beetje aan jezelf in deze moeilijke tijd?
Elyane, ik vond S&W een jaar geleden ook een stuk moeilijker om mee om te gaan. Het is net alsof ze toen cognitief verder waren dan motorisch, waardoor ze zich aan zichzelf ergerden. Of zoiets. Ze wilden harder dan ze op dat moment aankonden, denk ik wel eens. Ze zijn nu meer in balans, misschien omdat ze zelf ook meer kunnen, al is het maar zichzelf aan- en uitkleden, of wat 'fijnere' dingen kunnen doen met hun vingers. En grote zus is natuurlijk zijn voorbeeld, denk dat Nippo's tip wel een goeie is om haar daarbij te betrekken. Of kun je hem misschien een minuutje of 5 eerder wat te eten geven, zodat hij wel zelf móet kiezen? Ik roep ook maar wat hoor. Ik wilde al meteen roepen 'is maar een fase', maar dat zul je zelf ook wel regelmatig gedacht hebben.
Zoooo nu lekker naar bed, ben vanavond met ega naar de sauna geweest, ik had oppas geregeld. Heerlijk zeg! En morgen weer kinderen naar zwemles, dat dan wel weer. Volgens hun eigen zeggen mochten ze naar bad 2, ik ben benieuwd. Zou best knap zijn na pas 3 lessen.
Elyane, ik vond S&W een jaar geleden ook een stuk moeilijker om mee om te gaan. Het is net alsof ze toen cognitief verder waren dan motorisch, waardoor ze zich aan zichzelf ergerden. Of zoiets. Ze wilden harder dan ze op dat moment aankonden, denk ik wel eens. Ze zijn nu meer in balans, misschien omdat ze zelf ook meer kunnen, al is het maar zichzelf aan- en uitkleden, of wat 'fijnere' dingen kunnen doen met hun vingers. En grote zus is natuurlijk zijn voorbeeld, denk dat Nippo's tip wel een goeie is om haar daarbij te betrekken. Of kun je hem misschien een minuutje of 5 eerder wat te eten geven, zodat hij wel zelf móet kiezen? Ik roep ook maar wat hoor. Ik wilde al meteen roepen 'is maar een fase', maar dat zul je zelf ook wel regelmatig gedacht hebben.
Zoooo nu lekker naar bed, ben vanavond met ega naar de sauna geweest, ik had oppas geregeld. Heerlijk zeg! En morgen weer kinderen naar zwemles, dat dan wel weer. Volgens hun eigen zeggen mochten ze naar bad 2, ik ben benieuwd. Zou best knap zijn na pas 3 lessen.
zaterdag 19 januari 2008 om 09:45
Haha, is toch wat met bad 2 en lessen. Dochter zit in bad 3, maar wat dat inhoudt? Overigens sinds mei op les... Enige mededeling die ik kreeg was dat het water daar kouder was dan in bad 1 en 2.
Weer beetje uit kunnen slapen omdat kids beneden gingen spelen. FIjn hoor. Ben beetje gaar, misschien toch iets onder de leden ofzo, want ben al paar dagen gaar. Maar ach, vent zei dat ik ook gewoon zwanger ben en alles wil blijven doen en dat dat misschien ook niet echt past .
Pebb, lekker geslapen?
En Morrrrrie, ik wil je de hele tijd bellen omdat je je hier niet komt laten zien, maar ik verzin het telkens op tijdstippen waarvan ik dan weer denk dat je misschien wel lekker slaapt. Ik denk dus wel veel aan je . Is het combi zwanger en ziek zijn dat het zo lang duurt? Of heb je die heftige griep die heerst? Niet fijn in elk geval. Hoop dat je je snel weer wat beter voelt.
Weer beetje uit kunnen slapen omdat kids beneden gingen spelen. FIjn hoor. Ben beetje gaar, misschien toch iets onder de leden ofzo, want ben al paar dagen gaar. Maar ach, vent zei dat ik ook gewoon zwanger ben en alles wil blijven doen en dat dat misschien ook niet echt past .
Pebb, lekker geslapen?
En Morrrrrie, ik wil je de hele tijd bellen omdat je je hier niet komt laten zien, maar ik verzin het telkens op tijdstippen waarvan ik dan weer denk dat je misschien wel lekker slaapt. Ik denk dus wel veel aan je . Is het combi zwanger en ziek zijn dat het zo lang duurt? Of heb je die heftige griep die heerst? Niet fijn in elk geval. Hoop dat je je snel weer wat beter voelt.
zaterdag 19 januari 2008 om 20:44
Mama is vanmiddag overleden.
Gistermorgen was ze nog best erg bij. We hebben de foto van de kleinkinderen op A3 gegeven en die heeft ze eerst uitvoerig bestudeerd alvorens we hem op de kast plakten. Ze was er zichtbaar heel erg blij mee.
Ik was er gisteravodn weer, met Pebblo. Ik vond het belangrijk dat hij haar ook zag, hij wilde morgenochtend maar ik vond het te laat. Waarom ik dat dacht?
Ze herkende Pebblo, maar was er slecht aan toe. Ik heb haar welterusten gezegd een knuffel gegeven en ben weggegaan.
Vanmorgen waren de Pebbeltjes met Pebblo mee en van daaruit naar logeerpartij. Mijn zusje belde dat het met mama slechter was. Ze had de verpleging geweerd, wilde niet meer verschoond, wilde geen medicijnen slikken, niets drinken. Ik ben er direct naar toe gegaan. Toen werd het slechter. Besloten was alles er af te halen, behalve de zuurstof. Ze kreeg extra morfine zodat ze geen pijn had. Haar nieren waren ook al slecht. Weinig urine en heel donker. De sonde bleef erin, voor de terugloop uit haar maag, want ook haar maag verdroeg niets meer. Al haar organen niet meer goed...
Ik heb naast mama gezeten. Tegen haar gepraat, haar gekust, geknuffeld. En ik zat naast haar toen ze stierf...
We waren er allemaal. Mijn tante, broers, zus, aanhang en natuurlijk mijn vader. We zijn naar huis gegaan, naar ouderlijk huis. Daar kwam begrafenisondernemer en dan moet je van alles en ik wilde helemaal niets. Ik heb kleren uitgezocht en liep boven. Zag haar spullen en mama komt daar nooit meer.
En nu ben ik thuis. Immens verdrietig. Ik heb geen moeder meer.
Gistermorgen was ze nog best erg bij. We hebben de foto van de kleinkinderen op A3 gegeven en die heeft ze eerst uitvoerig bestudeerd alvorens we hem op de kast plakten. Ze was er zichtbaar heel erg blij mee.
Ik was er gisteravodn weer, met Pebblo. Ik vond het belangrijk dat hij haar ook zag, hij wilde morgenochtend maar ik vond het te laat. Waarom ik dat dacht?
Ze herkende Pebblo, maar was er slecht aan toe. Ik heb haar welterusten gezegd een knuffel gegeven en ben weggegaan.
Vanmorgen waren de Pebbeltjes met Pebblo mee en van daaruit naar logeerpartij. Mijn zusje belde dat het met mama slechter was. Ze had de verpleging geweerd, wilde niet meer verschoond, wilde geen medicijnen slikken, niets drinken. Ik ben er direct naar toe gegaan. Toen werd het slechter. Besloten was alles er af te halen, behalve de zuurstof. Ze kreeg extra morfine zodat ze geen pijn had. Haar nieren waren ook al slecht. Weinig urine en heel donker. De sonde bleef erin, voor de terugloop uit haar maag, want ook haar maag verdroeg niets meer. Al haar organen niet meer goed...
Ik heb naast mama gezeten. Tegen haar gepraat, haar gekust, geknuffeld. En ik zat naast haar toen ze stierf...
We waren er allemaal. Mijn tante, broers, zus, aanhang en natuurlijk mijn vader. We zijn naar huis gegaan, naar ouderlijk huis. Daar kwam begrafenisondernemer en dan moet je van alles en ik wilde helemaal niets. Ik heb kleren uitgezocht en liep boven. Zag haar spullen en mama komt daar nooit meer.
En nu ben ik thuis. Immens verdrietig. Ik heb geen moeder meer.
zaterdag 19 januari 2008 om 20:54
