Kinderen
alle pijlers
biologische moeder versus stiefmoeder, help
vrijdag 10 juni 2011 om 12:52
Hallo Dames,
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
Ik ben nieuw hier en ik heb een probleem waar ik s'nachts echt wakker van lig.
Korte info vooraf. Anderhalf jaar geleden was ik 12 wk zwanger van nr 2 toen mijn vriend vanuit t niets aankondigde dat hij niet gelukkig met mij kon worden. We hadden al een zoontje die toen 10 maanden oud was. Hij ging weg en liet mij achter, voor een andere meid. Dat duurde 2 maanden toen was t uit. Na de bevalling kreeg hij een nieuwe vriendin waar hij nu mee samenwoont. ( relatie is echt gebaseerd op niets, aangezien hij nog 4x sex met mij heeft gehad tijdens haar.) Stom van mij, ik weet t en ik doe t ook niet meer! Daar gaat t nu ook niet om.
Feit is, we hebben 2 kindjes samen en een co-ouderschap. Dat gaat heel goed, de kinderen hebben er geen "last" van en vinden het leuk bij papa en ook bij mama.
Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk om te zien/weten dat een andere vrouw voor mijn kinderen zorgt. Ze is heel lief voor ze, maar t doet me zoveel pijn. Ik ben zo bang dat ze haar als moeder aanzien, of dat ze mij niet meer leuk vinden. Want bij papa zijn ze met z;n viertjes en doen ze allemaal leuke dingen. Ik heb geen auto en kan nergens heen.
Misschien zeur ik wel, maar t maakt me zo bang deze situatie. Als ik ze dan ophaal, dan zie ik dat zij ze corrigeert, met ze speelt, ze kusjes geeft op de mond. En ze vertelt mij ook nog even hoe het gegaan is die dagen. Maar dat is haar taak toch niet?
Stel ik me aan? ik voel me vervangen en dat doet zoveel pijn. Hoe kan ik dit accepteren. Dat ik niet meteen tranen in mijn ogen krijg zodra ik ze zie fietsen als gezinnetje, zij met mijn 2 kids op de fiets en ex ernaast. T zijn haar kinderen niet!
Wie heeft ervaring hiermee... please help me, het doet me zoveel verdriet.
vrijdag 10 juni 2011 om 14:50
Misschien kun je beter even afstand nemen van je ex en zijn vriendin. Hou het contact puur om en over de kinderen, en verder niks.
En als ik het zo lees moet je blij zijn dat je van hem af bent. Alles moet zo gaan als hij wilt en anders wordt hij boos en hij belt je als zijn vriendin is werken??? Wat een rare kerel!
En als ik het zo lees moet je blij zijn dat je van hem af bent. Alles moet zo gaan als hij wilt en anders wordt hij boos en hij belt je als zijn vriendin is werken??? Wat een rare kerel!
vrijdag 10 juni 2011 om 14:56
ACh jeetje, wat naar allemaal. Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
Hij behandeld jouw en zijn nieuwe vriendin als vuil. En jullie dames lijken mij daar allebei te goed voor. Ik denk idd net als Beauke dat het een heel goed idee is om van hem zoveel mogelijk afstand the houden en alleen over de kids te communiceren.
Huilen, wonden likken en dan op naar een top leven zonder manipulatieve, luie hooizak
Hij behandeld jouw en zijn nieuwe vriendin als vuil. En jullie dames lijken mij daar allebei te goed voor. Ik denk idd net als Beauke dat het een heel goed idee is om van hem zoveel mogelijk afstand the houden en alleen over de kids te communiceren.
Huilen, wonden likken en dan op naar een top leven zonder manipulatieve, luie hooizak
vrijdag 10 juni 2011 om 15:06
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 14:17:
De kids noemen haar geen stiefmoeder, maar gewoon bij voornaam en papa is gewoon papa en ik ben mama.
iry: ow jeetje wat een lastige situatie dat andere kindjes dat gaan roepen. ik zou dat echt niet leuk vinden. Maar ja leg dat maar eens uit aan jonge kinderen.
Ik ben ook en prater en ik zou het ook prettig vinden om het gesprek aan te gaan. oke verdriet e.d. moet ik achterwege laten, maar ik kan wel benoemen dat ik het te intiem vind dat ze mijn kinderen op de mond kust toch? Maar ik ben bang dat mijn ex dan boos gaat worden op mij, want hij bepaald graag wat er wel en niet gebeurt. Ze heeft nu beide fietszitjes op haar fiets gezet, maar waarom kan dat niet op de fiets van ex denk ik dan. ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.Want? Met deze opmerking nemen ze je inderdaad niet serieus nee...
De kids noemen haar geen stiefmoeder, maar gewoon bij voornaam en papa is gewoon papa en ik ben mama.
iry: ow jeetje wat een lastige situatie dat andere kindjes dat gaan roepen. ik zou dat echt niet leuk vinden. Maar ja leg dat maar eens uit aan jonge kinderen.
Ik ben ook en prater en ik zou het ook prettig vinden om het gesprek aan te gaan. oke verdriet e.d. moet ik achterwege laten, maar ik kan wel benoemen dat ik het te intiem vind dat ze mijn kinderen op de mond kust toch? Maar ik ben bang dat mijn ex dan boos gaat worden op mij, want hij bepaald graag wat er wel en niet gebeurt. Ze heeft nu beide fietszitjes op haar fiets gezet, maar waarom kan dat niet op de fiets van ex denk ik dan. ik wil niet zeuren, en ik ben bang dat ze me niet serieus nemen.Want? Met deze opmerking nemen ze je inderdaad niet serieus nee...
vrijdag 10 juni 2011 om 15:15
Hier ook een ervaring van de andere kant. Mijn vriend met wie wij samen inmiddels 2 kinderen hebben heeft ook nog een oudere dochter met zijn ex-vrouw. Het meisje was bijna 6 toen wij samen gingen wonen en heeft mij dus nooit met haar echte moeder verward. Ook al wil zij er heel graag bij horen binnen ons gezin, heeft ze ook nooit de neiging gehad om mij als haar tweede moeder te gaan zien. Als we buiten zijn en mensen denken dat ik haar moeder ben gaat ze hun altijd corrigeren. Haar vader vindt het niet prettig maar ik begrijp dat het voor haar belangrijk kan zijn en ik hoop dat zij het niet zegt omdat zij mij niet mag. Omdat de band tussen haar en de moeder heel sterk is ben ik zelf ook altijd voorzichtig geweest om niet dingen te doen of zeggen die een echte moeder hoort te doen. Voor ons twee is het dus prima zo, maar mijn vriend geeft integendeel aan dat ik wat meer betrokken bij haar opvoeding zou kunnen zijn. Als wij weer zo'n gesprek hebben gehad, voel ik me heel onzeker als ze er is. Ik voed mijn eigen kinderen naar mijn idee strenger/anders op dan haar moeder het met haar doet. Als ik mijn regels in haar opvoeding toe ga passen, kan het voor conflicten zorgen. Als ik niks zeg, verwacht ik een reactie van mijn vriend. Dus, TO, mijn advies: voer geen gesprekken, die zorgen alleen voor een ongemakkelijk gevoel bij de nieuwe vriendin van je ex. De kinderen zijn nog klein en ze kunnen de warmte van iedereen om zich heen goed gebruiken. De leidsters op de creche, oma's en opa's etc. kussen en knuffelen ze ook - daar wordt je toch niet jaloers om. Ik begrijp dat het wel anders is als als dat een nieuwe vriendin van je ex is maar probeer inderdaad een afleiding te zoeken. Als de kids bij hun zijn, kleed je mooi aan, duik met een vriendin een kroeg in, kijk naar andere mannen om je heen...kortom, ga door met je leven
vrijdag 10 juni 2011 om 15:20
[quote]rieltje schreef op 10 juni 2011 @ 14:56:
Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
juist! Dat was ik vergeten in mijn post. Ik geloof dat als je dat beseft, is jouw probleem opgelost. Dat is zijn vriendin gewoon een vrouw die op je kids past en lief voor ze is, net als een crecheleidster dus
Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
juist! Dat was ik vergeten in mijn post. Ik geloof dat als je dat beseft, is jouw probleem opgelost. Dat is zijn vriendin gewoon een vrouw die op je kids past en lief voor ze is, net als een crecheleidster dus
vrijdag 10 juni 2011 om 16:32
quote:katjabb schreef op 10 juni 2011 @ 15:20:
[quote]rieltje schreef op 10 juni 2011 @ 14:56:
Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
juist! Dat was ik vergeten in mijn post. Ik geloof dat als je dat beseft, is jouw probleem opgelost. Dat is zijn vriendin gewoon een vrouw die op je kids past en lief voor ze is, net als een crecheleidster dus Amen!
[quote]rieltje schreef op 10 juni 2011 @ 14:56:
Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
juist! Dat was ik vergeten in mijn post. Ik geloof dat als je dat beseft, is jouw probleem opgelost. Dat is zijn vriendin gewoon een vrouw die op je kids past en lief voor ze is, net als een crecheleidster dus Amen!
vrijdag 10 juni 2011 om 16:44
quote:katjabb schreef op 10 juni 2011 @ 15:20:
[quote]rieltje schreef op 10 juni 2011 @ 14:56:
Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
juist! Dat was ik vergeten in mijn post. Ik geloof dat als je dat beseft, is jouw probleem opgelost. Dat is zijn vriendin gewoon een vrouw die op je kids past en lief voor ze is, net als een crecheleidster dus
Idd, daar hebben jullie heel groot gelijk in. Ik heb me laten gebruiken en ik heb daarna mijn grenzen goed weten te bewaken, maar hij blijft het proberen. Ik ga er niet in mee!
Ik moet het idd accepteren en dat zal tijd nodig hebben. Als ik iets vervelend vind, bespreek ik dat met mijn ex en niet met zijn vriendin en hij heeft maar te luisteren, ik heb ook mijn rechten!
Ik besef wel dat hij heel fout bezig is, en ergens in mij bloeit een beetje hoop als hij weer een move maakt. Die hoop gevoelens moet ik onderdrukken want t loopt toch uit op mislukking en meer verdriet. Dat verdien ik niet, ik ben meer waard.
Hoop dat ik dit echt een plekje kan geven en dat ik ook verder kan met mijn leven. Hopelijk vind ik ook ooit een leuke lieve man die mij wel gelukkig kan maken. en die ook goed is voor mijn kindjes, zodat ik ook een compleet gezinnetje kan zijn.
[quote]rieltje schreef op 10 juni 2011 @ 14:56:
Maar het lijkt erop dat het grootste probleem bij je ex ligt: die gewoon een ontzettende LUL is.
juist! Dat was ik vergeten in mijn post. Ik geloof dat als je dat beseft, is jouw probleem opgelost. Dat is zijn vriendin gewoon een vrouw die op je kids past en lief voor ze is, net als een crecheleidster dus
Idd, daar hebben jullie heel groot gelijk in. Ik heb me laten gebruiken en ik heb daarna mijn grenzen goed weten te bewaken, maar hij blijft het proberen. Ik ga er niet in mee!
Ik moet het idd accepteren en dat zal tijd nodig hebben. Als ik iets vervelend vind, bespreek ik dat met mijn ex en niet met zijn vriendin en hij heeft maar te luisteren, ik heb ook mijn rechten!
Ik besef wel dat hij heel fout bezig is, en ergens in mij bloeit een beetje hoop als hij weer een move maakt. Die hoop gevoelens moet ik onderdrukken want t loopt toch uit op mislukking en meer verdriet. Dat verdien ik niet, ik ben meer waard.
Hoop dat ik dit echt een plekje kan geven en dat ik ook verder kan met mijn leven. Hopelijk vind ik ook ooit een leuke lieve man die mij wel gelukkig kan maken. en die ook goed is voor mijn kindjes, zodat ik ook een compleet gezinnetje kan zijn.
vrijdag 10 juni 2011 om 16:52
hihi als ik een auto op de weg moet houden, dan hou ik geen geld meer over. Lief dat je meedenkt.
Ik kan lopend naar de kinderboerderij, en zo te lezen maak ik me er wederom veel te druk om, want idd de kinderen zijn nog zo klein, die vinden alles leuk.
En ik kom uit een gezin, waar alles kon. Wij gingen vaak op vakantie, vaak naar pretparken, euro disney enz enz.. dan zou ik ze dat ook willen bieden, maar ik moet niet teveel vooruit denken, wie weet tref ik een rijke kerel en kunnen we daar ook heen. haha
t zal vast goedkomen,.
Ik kan lopend naar de kinderboerderij, en zo te lezen maak ik me er wederom veel te druk om, want idd de kinderen zijn nog zo klein, die vinden alles leuk.
En ik kom uit een gezin, waar alles kon. Wij gingen vaak op vakantie, vaak naar pretparken, euro disney enz enz.. dan zou ik ze dat ook willen bieden, maar ik moet niet teveel vooruit denken, wie weet tref ik een rijke kerel en kunnen we daar ook heen. haha
t zal vast goedkomen,.
vrijdag 10 juni 2011 om 17:15
Nou, ik vind dat van die fietszitjes ook gewoon een hele legitieme opmerking, hoor. Zie dat daar een beetje lacherig op gereageerd wordt, maar ik vind het vrij normaal dat je met je ex partner de afspraak maakt dat de kinderen naar HEM gaan, ongeacht met wie hij verder een relatie heeft.
TO,
Uit je verhaal lijkt het er in jouw situatie bijna op dat jij een omgangsregeling met HAAR hebt ipv met je ex, en dat lijkt me inderdaad onwenselijk en bovendien niet in het belang van je kinderen. Want wie zegt dat deze relatie eeuwig leven is beschoren? Kijk, het is idd fijn dat zij lief voor ze is, maar ik zou als ik jou was dezelfde bezwaren hebben. In mijn ogen zou het vwb die fietszitjes bijvoorbeeld zo moeten zijn dat die op ZIJN fiets zitten en dat het voor de handigheid wellicht zo is dat hij extra zitjes koopt op marktplaats ofzo die zijn vriendin dan kan gebruiken. Maar niet dat zij een moederfiets heeft met twee zitjes en hij geen zitjes. Want zij is niet verantwoordelijk voor de kinderen, dat is hij. Zij is een extraatje, maar met hem heb je die kinderen.
En wat iemand anders ook al zei, je stelt je in mijn ogen te afwachtend op. Jij en hij hebben kinderen. Dus JULLIE hebben samen tot afspraken te komen over jullie kinderen en als een van jullie er niet blij mee is, dan moeten jullie meer praten totdat jullie wel beiden blij zijn. Hij kan jou daarbij niet zomaar aan de kant zetten. Dus ik zou gewoon het gesprek aangaan met je ex, of met allebei, en de insteek van dat gesprek laten zijn dat je het gevoel hebt dat je nu met zijn vriendin een co-ouderschap aan het voeren bent, ipv met hun vader, en dat je daar graag betere en strakkere afspraken over maakt.
TO,
Uit je verhaal lijkt het er in jouw situatie bijna op dat jij een omgangsregeling met HAAR hebt ipv met je ex, en dat lijkt me inderdaad onwenselijk en bovendien niet in het belang van je kinderen. Want wie zegt dat deze relatie eeuwig leven is beschoren? Kijk, het is idd fijn dat zij lief voor ze is, maar ik zou als ik jou was dezelfde bezwaren hebben. In mijn ogen zou het vwb die fietszitjes bijvoorbeeld zo moeten zijn dat die op ZIJN fiets zitten en dat het voor de handigheid wellicht zo is dat hij extra zitjes koopt op marktplaats ofzo die zijn vriendin dan kan gebruiken. Maar niet dat zij een moederfiets heeft met twee zitjes en hij geen zitjes. Want zij is niet verantwoordelijk voor de kinderen, dat is hij. Zij is een extraatje, maar met hem heb je die kinderen.
En wat iemand anders ook al zei, je stelt je in mijn ogen te afwachtend op. Jij en hij hebben kinderen. Dus JULLIE hebben samen tot afspraken te komen over jullie kinderen en als een van jullie er niet blij mee is, dan moeten jullie meer praten totdat jullie wel beiden blij zijn. Hij kan jou daarbij niet zomaar aan de kant zetten. Dus ik zou gewoon het gesprek aangaan met je ex, of met allebei, en de insteek van dat gesprek laten zijn dat je het gevoel hebt dat je nu met zijn vriendin een co-ouderschap aan het voeren bent, ipv met hun vader, en dat je daar graag betere en strakkere afspraken over maakt.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 10 juni 2011 om 17:37
fasionvictim, fijn dat jij dezelfde ideen erover hebt. Ik laat me snel ompraten en als meer mensen zeggen dat ik geen punt heb, dan ga ik daar in geloven. Want ja, echte discussies voeren vind ik een beetje spannend.
Ik vind ook dat de zitjes op zijn fiets moeten, want hij is idd verantwoordelijk voor onze kinderen als ze bij hen zijn.
Ik zal maandag het gesprek aangaan en zien waar t schip strand. Ik voel het inderdaad zo dat ik met haar het ouderschap doe en daarom heb ik hier ook gepost omdat t me momenteel heel hoog zit. Ik pik altijd alles maar en iedereen loopt altijd over me heen, dat wil ik niet meer.
Ik heb momenteel geen werk. Ik ben met 28 weken zwangerschap afgestudeerd als maatschappelijk werker en sindsdien zit ik in de bijstand. En ja dat vind ik vreselijk! En ja ik solliciteer me suf, maar ivm alle bezuinigingen is het niet makkelijk om een baan te vinden en al helemaal met co-ouderschap en 2 kids. Ik doe echt mijn best!
Daarvoor en tijdens mijn studie heb ik altijd baantjes gehad en de zorg voor vriend en kind. Daarnaast kreeg mijn moeder tijdens de breuk ook nog de diagnose borstkanker, dus na de bevalling en al het gedoe was ik even niet toe aan werk. Ik ben nu 5 maanden bezig met solliciteren en er is bijna niets. Ik ga nu vrijwilligerswerk doen om ervaring op te doen zodat mijn kansen beter worden.
En dat van die rijke kerel, neem t nou niet al te serieus, ik probeer het een beetje luchtig te houden..t was meer als geintje bedoelt.
Ik vind ook dat de zitjes op zijn fiets moeten, want hij is idd verantwoordelijk voor onze kinderen als ze bij hen zijn.
Ik zal maandag het gesprek aangaan en zien waar t schip strand. Ik voel het inderdaad zo dat ik met haar het ouderschap doe en daarom heb ik hier ook gepost omdat t me momenteel heel hoog zit. Ik pik altijd alles maar en iedereen loopt altijd over me heen, dat wil ik niet meer.
Ik heb momenteel geen werk. Ik ben met 28 weken zwangerschap afgestudeerd als maatschappelijk werker en sindsdien zit ik in de bijstand. En ja dat vind ik vreselijk! En ja ik solliciteer me suf, maar ivm alle bezuinigingen is het niet makkelijk om een baan te vinden en al helemaal met co-ouderschap en 2 kids. Ik doe echt mijn best!
Daarvoor en tijdens mijn studie heb ik altijd baantjes gehad en de zorg voor vriend en kind. Daarnaast kreeg mijn moeder tijdens de breuk ook nog de diagnose borstkanker, dus na de bevalling en al het gedoe was ik even niet toe aan werk. Ik ben nu 5 maanden bezig met solliciteren en er is bijna niets. Ik ga nu vrijwilligerswerk doen om ervaring op te doen zodat mijn kansen beter worden.
En dat van die rijke kerel, neem t nou niet al te serieus, ik probeer het een beetje luchtig te houden..t was meer als geintje bedoelt.
vrijdag 10 juni 2011 om 17:47
Ik snap wel dat het soms heel moeilijk is, maar jouw kindjes zien en voelen echt jouw als hun mama hoor, hoe klein ze ook zijn. Dat kun je nooit meer wegnemen! Jij bent en blijft hun mama. En dan maakt het echt niet uit dat papa en zijn vriendin "leukere"dingen met ze doen.....wat is "leuker" voor kinderen?? Het gaat er om dat ze jouw aandacht en liefde krijgen en dat krijgen ze dus dan is een bezoekje aan de kinderboerderij 2 starten verderop net zo leuk als de Efteling, dat maakt echt niks uit bij kinderen!
Probeer te relativeren (al kan ik me voorstellen dat dat soms heel moeilijk is vooral voor jou...) en te denken vanuit de kindjes en ben dan blij dat ze een goed contact hebben met de vriendin van papa, dat ze het daar ook fijn hebben. Stel je voor dat ze huilend terug kwamen van hun dagen bij papa, dat zou nog veel vervelender.
Ik heb ook een relatie gehad met een man met kinderen, ik kon het goed met ze vinden, ze waren ook dol op mij, maar hun mama bleef hun mama, ik sprak ook altijd met respect naar haar. De kinderen kunnen er nu eenmaal niks aan doen dat papa en mama niet meer samen zijn. Ik heb een paar keer een goed gesprek gehad met de moeder van zijn kinderen. Heel eerlijk en open, ik ben nu eenmaal ook een prater. En zij vond het nog prettig ook dat wij zo gesproken hebben en ik ook, zeker voor de kinderen. Als je een relatie aan gaat met een man met kinderen dan vind ik dat heel belangrijk dat de kids voor op staan en je mag nooit proberen om tussen de moeder en de kids te komen, dat lukt toch nooit!
Bovendien zou ik als ik jou was echt proberen de vader van je kids los te laten, de hoop dat hij naar jou terug komt laten varen. Proberen je op je eigen leven te richten en zelf leuke dingen ondernemen. Niet echt fair van hem dat hij jou vraagt langs te komen als zijn vriendin moet werken....?! Hij heeft gekozen voor haar dan moet hij ook de gevolgen ervan ondervinden en dat betekent dus alleen zijn met zijn kids als zijn vriendin moet werken. Lekker makkelijk als hij dan ook op jou terug kan vallen. Hij heeft deze keuze zelf gemaakt.
Sterkte want het is moeilijk.
Probeer te relativeren (al kan ik me voorstellen dat dat soms heel moeilijk is vooral voor jou...) en te denken vanuit de kindjes en ben dan blij dat ze een goed contact hebben met de vriendin van papa, dat ze het daar ook fijn hebben. Stel je voor dat ze huilend terug kwamen van hun dagen bij papa, dat zou nog veel vervelender.
Ik heb ook een relatie gehad met een man met kinderen, ik kon het goed met ze vinden, ze waren ook dol op mij, maar hun mama bleef hun mama, ik sprak ook altijd met respect naar haar. De kinderen kunnen er nu eenmaal niks aan doen dat papa en mama niet meer samen zijn. Ik heb een paar keer een goed gesprek gehad met de moeder van zijn kinderen. Heel eerlijk en open, ik ben nu eenmaal ook een prater. En zij vond het nog prettig ook dat wij zo gesproken hebben en ik ook, zeker voor de kinderen. Als je een relatie aan gaat met een man met kinderen dan vind ik dat heel belangrijk dat de kids voor op staan en je mag nooit proberen om tussen de moeder en de kids te komen, dat lukt toch nooit!
Bovendien zou ik als ik jou was echt proberen de vader van je kids los te laten, de hoop dat hij naar jou terug komt laten varen. Proberen je op je eigen leven te richten en zelf leuke dingen ondernemen. Niet echt fair van hem dat hij jou vraagt langs te komen als zijn vriendin moet werken....?! Hij heeft gekozen voor haar dan moet hij ook de gevolgen ervan ondervinden en dat betekent dus alleen zijn met zijn kids als zijn vriendin moet werken. Lekker makkelijk als hij dan ook op jou terug kan vallen. Hij heeft deze keuze zelf gemaakt.
Sterkte want het is moeilijk.
vrijdag 10 juni 2011 om 18:15
De vader mag zelf bepalen wie er voor de kinderen zorgen op de dagen dat ze bij hem zijn. Dat kan zijn vriendin zijn, zijn vader, een oppas of de opvang. Als moeder heb je je daar niet mee te bemoeien, behalve als de gezondheid of veiligheid van het kind in het geding is.
*edit: dit naar aanleiding van de fietsstoeltjes. Dat is dus geheel zijn eigen zaak.
*edit: dit naar aanleiding van de fietsstoeltjes. Dat is dus geheel zijn eigen zaak.
Ga in therapie!
vrijdag 10 juni 2011 om 18:20
quote:dubiootje schreef op 10 juni 2011 @ 18:15:
De vader mag zelf bepalen wie er voor de kinderen zorgen op de dagen dat ze bij hem zijn. Dat kan zijn vriendin zijn, zijn vader, een oppas of de opvang. Als moeder heb je je daar niet mee te bemoeien, behalve als de gezondheid of veiligheid van het kind in het geding is.Helemaal mee eens. Als hij moet werken op de dagen dat zijn kinderen bij hem zijn dienen ze toch opgehaald te worden bij jou of de BSO door iemand. En ik zou me niet druk maken om een paar kinderzitjes. Want misschien gaat hij haar fiets gebruiken om ze op te halen. Het vervoersmiddel is toch niet van belang, als het maar veilig gebeurt. En of hij nou zitjes van MP neemt of zij? Who cares?
De vader mag zelf bepalen wie er voor de kinderen zorgen op de dagen dat ze bij hem zijn. Dat kan zijn vriendin zijn, zijn vader, een oppas of de opvang. Als moeder heb je je daar niet mee te bemoeien, behalve als de gezondheid of veiligheid van het kind in het geding is.Helemaal mee eens. Als hij moet werken op de dagen dat zijn kinderen bij hem zijn dienen ze toch opgehaald te worden bij jou of de BSO door iemand. En ik zou me niet druk maken om een paar kinderzitjes. Want misschien gaat hij haar fiets gebruiken om ze op te halen. Het vervoersmiddel is toch niet van belang, als het maar veilig gebeurt. En of hij nou zitjes van MP neemt of zij? Who cares?
vrijdag 10 juni 2011 om 19:29
quote:dubiootje schreef op 10 juni 2011 @ 18:15:
De vader mag zelf bepalen wie er voor de kinderen zorgen op de dagen dat ze bij hem zijn. Dat kan zijn vriendin zijn, zijn vader, een oppas of de opvang. Als moeder heb je je daar niet mee te bemoeien, behalve als de gezondheid of veiligheid van het kind in het geding is.
*edit: dit naar aanleiding van de fietsstoeltjes. Dat is dus geheel zijn eigen zaak.
Dat ben ik met je eens, maar het grote verschil in deze is dat hij GEEN fietsstoeltjes heeft. Dat lijkt me nogal vreemd, het lijkt me toch dat de ouders beide autostoeltjes, fietsstoeltjes, etcetera hebben, en idd, als ze nog een oppas, partner of opa en oma ofzo erbij hebben dat die van vader of moeder óók stoeltjes krijgen, maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat ZIJN kinderen alleen op de fiets vervoerd kunnen worden als zijn vriendin er is. Of dat ze bijvoorbeeld alleen in HAAR auto zouden kunnen omdat hij geen autostoelen heeft. Het zou toch ook niet normaal zijn als er alleen in HAAR huis een bedje zou staan en in het zijne niet?
Zo heb ik het probleem van Fontana opgevat, vader lijkt zich te gedragen alsof hij gewoon een nieuwe mammie heeft gevonden, en mammie is verantwoordelijk voor de kids en hij snijdt op zondag het vlees, bij wijze van spreken. Dat hoeft ze niet te accepteren, want zijn vriendin is mammie niet, Fontana is mammie en die is gescheiden van vader. En dat betekent dus dat VADER in zijn huis het eerst verantwoordelijk is, en niet zijn vriendin.
De vader mag zelf bepalen wie er voor de kinderen zorgen op de dagen dat ze bij hem zijn. Dat kan zijn vriendin zijn, zijn vader, een oppas of de opvang. Als moeder heb je je daar niet mee te bemoeien, behalve als de gezondheid of veiligheid van het kind in het geding is.
*edit: dit naar aanleiding van de fietsstoeltjes. Dat is dus geheel zijn eigen zaak.
Dat ben ik met je eens, maar het grote verschil in deze is dat hij GEEN fietsstoeltjes heeft. Dat lijkt me nogal vreemd, het lijkt me toch dat de ouders beide autostoeltjes, fietsstoeltjes, etcetera hebben, en idd, als ze nog een oppas, partner of opa en oma ofzo erbij hebben dat die van vader of moeder óók stoeltjes krijgen, maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat ZIJN kinderen alleen op de fiets vervoerd kunnen worden als zijn vriendin er is. Of dat ze bijvoorbeeld alleen in HAAR auto zouden kunnen omdat hij geen autostoelen heeft. Het zou toch ook niet normaal zijn als er alleen in HAAR huis een bedje zou staan en in het zijne niet?
Zo heb ik het probleem van Fontana opgevat, vader lijkt zich te gedragen alsof hij gewoon een nieuwe mammie heeft gevonden, en mammie is verantwoordelijk voor de kids en hij snijdt op zondag het vlees, bij wijze van spreken. Dat hoeft ze niet te accepteren, want zijn vriendin is mammie niet, Fontana is mammie en die is gescheiden van vader. En dat betekent dus dat VADER in zijn huis het eerst verantwoordelijk is, en niet zijn vriendin.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 10 juni 2011 om 19:51
Zo klinkt het inderdaad, de man kan zijn eigen boontjes niet doppen en neemt daar een vriendin voor. Dat neemt niet weg dat hij de zorg mag uitbesteden als hij dat wil. Daar heeft TO niets over te zeggen. Ze kan hoogstens naar de rechter gaan om het co-ouderschap te laten beeindigen.
Ga in therapie!
zaterdag 11 juni 2011 om 11:41
quote:dubiootje schreef op 10 juni 2011 @ 19:51:
Zo klinkt het inderdaad, de man kan zijn eigen boontjes niet doppen en neemt daar een vriendin voor. Dat neemt niet weg dat hij de zorg mag uitbesteden als hij dat wil. Daar heeft TO niets over te zeggen. Ze kan hoogstens naar de rechter gaan om het co-ouderschap te laten beeindigen.
Ja klopt idd, hij geeft ook wel toe dat hij de ondersteuning van haar nodig heeft om voor de kids te zorgen. Hij zegt ook eerlijk : ik weet niet of ik dat helemaal alleen zou kunnen, net als jij.
Das toch gemeen ook voor die vriendin dan. Dan denk ik, met mij kon hij niet gelukkig worden, maar wat maakt hem in deze relatie nou gelukkig dan. Ach nou ja, dat is ook zijn probleem, maar t zou zo sneu zijn voor de kids als ze net een band met haar opgebouwd hebben en ze zouden dan uit elkaar gaan. dan vind ik dat sneu voor de kinderen, die zullen haar dan erg missen lijkt mij.
co-ouderschap beindigen, tja wat bereik ik daarmee, verdrietige kids omdat ze hun papa zo weinig zien. Dat zou ik heel naar vinden. t is niet via een rechter gegaan hoor, we waren niet getrouwd. Hij zou mij een aanzoek doen, 4 maanden voordat ie kenbaar maakte niet gelukkig te kunnen worden met mij. Hoe vreemd! We hebben het allemaal zelf geregeld en samen een ouderschapsplan opgesteld. Als wij merken dat de kinderen "last" ondervinden van het heen en weer gesleep dan kunnen we altijd nog voor een omgangsregeling kiezen, wij denken wel in het belang van de kids.
Zo klinkt het inderdaad, de man kan zijn eigen boontjes niet doppen en neemt daar een vriendin voor. Dat neemt niet weg dat hij de zorg mag uitbesteden als hij dat wil. Daar heeft TO niets over te zeggen. Ze kan hoogstens naar de rechter gaan om het co-ouderschap te laten beeindigen.
Ja klopt idd, hij geeft ook wel toe dat hij de ondersteuning van haar nodig heeft om voor de kids te zorgen. Hij zegt ook eerlijk : ik weet niet of ik dat helemaal alleen zou kunnen, net als jij.
Das toch gemeen ook voor die vriendin dan. Dan denk ik, met mij kon hij niet gelukkig worden, maar wat maakt hem in deze relatie nou gelukkig dan. Ach nou ja, dat is ook zijn probleem, maar t zou zo sneu zijn voor de kids als ze net een band met haar opgebouwd hebben en ze zouden dan uit elkaar gaan. dan vind ik dat sneu voor de kinderen, die zullen haar dan erg missen lijkt mij.
co-ouderschap beindigen, tja wat bereik ik daarmee, verdrietige kids omdat ze hun papa zo weinig zien. Dat zou ik heel naar vinden. t is niet via een rechter gegaan hoor, we waren niet getrouwd. Hij zou mij een aanzoek doen, 4 maanden voordat ie kenbaar maakte niet gelukkig te kunnen worden met mij. Hoe vreemd! We hebben het allemaal zelf geregeld en samen een ouderschapsplan opgesteld. Als wij merken dat de kinderen "last" ondervinden van het heen en weer gesleep dan kunnen we altijd nog voor een omgangsregeling kiezen, wij denken wel in het belang van de kids.
zondag 12 juni 2011 om 09:48
quote:fontana schreef op 10 juni 2011 @ 14:37:
Maar zolang mijn ex mij niet los wil laten... hij belde net.. of ik vanavond langskom omdat vriendin nachtdienst heeft.. nou sorry maar ik heb opgehangen. Wat moet ik daar toch mee. gatver ik zit gewoon te janken van pure frustratie nu. Waarom kan t niet gewoon normaal gaan in mijn leven.
Lieverd, je ex heeft besloten om je los te laten op het moment dat ie jou in de steek liet toen je zwanger was. Je hebt alles zelf op moeten knappen en omdat meneer nu niet meer zo zeker is van zijn huidige relatie, jij natuurlijk zo vertrouwd voor hem bent, jullie elkaar zo door en door kennen en meer van dat soort blabla, komt ie bij jou zijn troost zoeken. Als hij de beslissing niet kan nemen om jou 'los te laten', dan kun je altijd nog die beslissing voor hem nemen. Jullie hebben voor altijd een relatie met elkaar, maar die bestaat puur en alleen uit de kinderen die jullie samen hebben. Wees daarin heel duidelijk naar hem toe. Hij speelt met iedereen spelletjes en door andere zaken als de kids met hem te blijven bespreken en te gaan filosoferen dat zijn vriendin misschien wel niet zo goed bij hem past, ga je echt niet sneller over hem heen komen. Emotioneel dumpen die zak!
Maar zolang mijn ex mij niet los wil laten... hij belde net.. of ik vanavond langskom omdat vriendin nachtdienst heeft.. nou sorry maar ik heb opgehangen. Wat moet ik daar toch mee. gatver ik zit gewoon te janken van pure frustratie nu. Waarom kan t niet gewoon normaal gaan in mijn leven.
Lieverd, je ex heeft besloten om je los te laten op het moment dat ie jou in de steek liet toen je zwanger was. Je hebt alles zelf op moeten knappen en omdat meneer nu niet meer zo zeker is van zijn huidige relatie, jij natuurlijk zo vertrouwd voor hem bent, jullie elkaar zo door en door kennen en meer van dat soort blabla, komt ie bij jou zijn troost zoeken. Als hij de beslissing niet kan nemen om jou 'los te laten', dan kun je altijd nog die beslissing voor hem nemen. Jullie hebben voor altijd een relatie met elkaar, maar die bestaat puur en alleen uit de kinderen die jullie samen hebben. Wees daarin heel duidelijk naar hem toe. Hij speelt met iedereen spelletjes en door andere zaken als de kids met hem te blijven bespreken en te gaan filosoferen dat zijn vriendin misschien wel niet zo goed bij hem past, ga je echt niet sneller over hem heen komen. Emotioneel dumpen die zak!
maandag 13 juni 2011 om 13:28
emotioneel dumpen, ja dat wil ik ook graag. Maar dat is best moeilijk. Maar absoluut de waarheid die ik onder ogen moet zien. Hij is mijn verdriet niet waard.
Troost zoeken is toch ook een vorm van niet los kunnen laten? hij kan ook troost zoeken bij zijn vriendin, hij kan ook sex vinden bij zijn vriendin, waarom zoekt ie mij op als ie mij al heeft losgelaten.
Troost zoeken is toch ook een vorm van niet los kunnen laten? hij kan ook troost zoeken bij zijn vriendin, hij kan ook sex vinden bij zijn vriendin, waarom zoekt ie mij op als ie mij al heeft losgelaten.
