Overig
alle pijlers
Gedicht voor begrafenis
zaterdag 29 januari 2011 13:23
Ik ben op zoek naar een gedicht voor de begrafenis van mijn moeder. Hoewel mijn moeder nog niet dood is. Mijn moeder is al meer dan tien jaar ziek en ze verblijft ook al zo lang in een verpleeghuis. Ze is niet kritiek maar ik weet dat ik op een gegeven moment een telefoontje krijg met de mededeling dat ze is overleden. En ik weet ook dat je dan maar kort te tijd hebt om te bedenken hoe je het afscheid wil vormgeven. Dus leek het me handig nu al vast wat te bedenken. Ik wil graag een gedicht voordragen maar de meeste gedichten over afscheid passen niet goed. Dit omdat ik mijn moeder al jaren stukje bij beetje ben kwijtgeraakt door haar ziekte. En er nu niet echt een moeder over is. Weet iemand een gedicht hierover? Ze heeft geen Alzheimer maar wel een ziekte (die ik niet noem ivm privacy) die je zowel lichamelijk als psychisch kapot maakt.
Ik heb al wel iets gevonden van Sarah Kroos:
Hoe kan de zon
De zomer was net ingezet
In de eerste dagen
De zon bleef wat langer
De lucht was nog zwanger
Van wat komen zou
De zomer was net ingezet
En jij kreeg te horen
Dat je niet lang meer
Het gevecht dit keer
Niet gewonnen werd door jou
Hoe kan de zon dagen maken
Als net de nacht gevallen is
Hoe durft de tijd door te gaan
Nu alles stil komt te staan
Het najaar bracht haar wreedheid mee
Ze nam en ze liet vallen
Het blad van de bomen, vallende dromen
Van wat komen zou
De winter heeft haar opgevolgd
Het voorjaar bloeide open
Maar jij vervaagde ieder seizoen
Nam het leven af in jou
Hoe kan de zon dagen maken
Als net de nacht gevallen is
Hoe durft de tijd door te gaan
Nu alles stil komt te staan
Hoe kan de zon dagen maken
Als net de nacht gevallen is
Hoe durft de tijd door te gaan
Nu alles stil komt te staan
Hierin vind ik de zinnen 'Maar jij vervaagde ieder seizoen
Nam het leven af in jou' heel mooi en passend maar de rest is weer minder. Iemand suggesties?
Ik heb al wel iets gevonden van Sarah Kroos:
Hoe kan de zon
De zomer was net ingezet
In de eerste dagen
De zon bleef wat langer
De lucht was nog zwanger
Van wat komen zou
De zomer was net ingezet
En jij kreeg te horen
Dat je niet lang meer
Het gevecht dit keer
Niet gewonnen werd door jou
Hoe kan de zon dagen maken
Als net de nacht gevallen is
Hoe durft de tijd door te gaan
Nu alles stil komt te staan
Het najaar bracht haar wreedheid mee
Ze nam en ze liet vallen
Het blad van de bomen, vallende dromen
Van wat komen zou
De winter heeft haar opgevolgd
Het voorjaar bloeide open
Maar jij vervaagde ieder seizoen
Nam het leven af in jou
Hoe kan de zon dagen maken
Als net de nacht gevallen is
Hoe durft de tijd door te gaan
Nu alles stil komt te staan
Hoe kan de zon dagen maken
Als net de nacht gevallen is
Hoe durft de tijd door te gaan
Nu alles stil komt te staan
Hierin vind ik de zinnen 'Maar jij vervaagde ieder seizoen
Nam het leven af in jou' heel mooi en passend maar de rest is weer minder. Iemand suggesties?
zaterdag 29 januari 2011 13:26
Ik vind een beetje van toon Hermans erg mooi... Is niet zo lang, maar wel heel mooi..
sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je sterft
't is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls ontgaan
je zegt ik ben wat moe
maar op 'n keer ben je aan
je laatste beetje toe
sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je sterft
't is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls ontgaan
je zegt ik ben wat moe
maar op 'n keer ben je aan
je laatste beetje toe
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 29 januari 2011 13:33
De ziel is zijn cocon ontstegen
Het lichaam heeft zich neergelegd
Gevoelens van genegenheid
en liefde zijn gezegd
Berusting van de nederlaag
De strijd is nu gestreden
Je hebt voldoende moed getoond
teveel heb je geleden
Ga maar naar het pad van licht
Wees verlost en vlieg maar vrij
Gekoesterd in herinneringen
zul je in harten aanwezig zijn
(karin- troostgeschenk)
Het lichaam heeft zich neergelegd
Gevoelens van genegenheid
en liefde zijn gezegd
Berusting van de nederlaag
De strijd is nu gestreden
Je hebt voldoende moed getoond
teveel heb je geleden
Ga maar naar het pad van licht
Wees verlost en vlieg maar vrij
Gekoesterd in herinneringen
zul je in harten aanwezig zijn
(karin- troostgeschenk)
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
zaterdag 29 januari 2011 13:33
Het zal wel moeilijk zijn om hier al mee bezig te zijn, lijkt mij wel dubbel.
Ik heb geen tips voor je, maar toen mijn vader overleed (kanker) heb ik voor op de rouwkaart een gedichtje gemaakt, ik vind gedichten maken altijd erg ontspannend en dat gedicht toen werd opgelezen op de begrafenis, niet door mij want dat wilde ik niet.
Ik weet het even niet meer uit mijn hoofd, en proberen op te zoeken maar kan hem zo snel niet vinden.
Succes in ieder geval met het vinden van een mooi gedicht!
Ik heb geen tips voor je, maar toen mijn vader overleed (kanker) heb ik voor op de rouwkaart een gedichtje gemaakt, ik vind gedichten maken altijd erg ontspannend en dat gedicht toen werd opgelezen op de begrafenis, niet door mij want dat wilde ik niet.
Ik weet het even niet meer uit mijn hoofd, en proberen op te zoeken maar kan hem zo snel niet vinden.
Succes in ieder geval met het vinden van een mooi gedicht!
zaterdag 29 januari 2011 14:22
Mijn moeder is enkele jaren terug overleden. Ze was al jaren aan bed gekluisterd en stukje bij stukje hebben we afscheid van haar genomen en heeft zij stukje bij stukje afscheid van het leven moeten nemen.
Wat ik juist belangrijk vond was dat mensen mijn moeder leerde kennen van voor haar ziekte. Hoe wij haar hebben herinnerd (broer en ik). In die jaren van ziek zijn zijn er nl vele vrienden afgevallen en heeft ze andere mensen om zich heen gekregen die haar alleen ziek hebben gekend.
Ik heb een persoonlijk verhaal geschreven en dat voorgedragen. Mijn moeder had dit al eens aan mij gevraagd, maar dat leek me erg moeilijk. Toen het moment daar was.... heb ik besloten om het toch te doen.
Wat ik juist belangrijk vond was dat mensen mijn moeder leerde kennen van voor haar ziekte. Hoe wij haar hebben herinnerd (broer en ik). In die jaren van ziek zijn zijn er nl vele vrienden afgevallen en heeft ze andere mensen om zich heen gekregen die haar alleen ziek hebben gekend.
Ik heb een persoonlijk verhaal geschreven en dat voorgedragen. Mijn moeder had dit al eens aan mij gevraagd, maar dat leek me erg moeilijk. Toen het moment daar was.... heb ik besloten om het toch te doen.
zaterdag 29 januari 2011 14:40
Een persoonlijk verhaal vind ik mooier dan een gedicht (bedacht door iemand anders).
Een gedicht door iemand anders bedacht zegt niets over jouw moeder.
En wat zegt de ziekte over jouw moeder?
Hoe was jouw moeder zonder de ziekte?
Die ziekte heeft ze niet om gevraagd. Ik vind het voor jouw moeder mooier om de leuke en fijne momenten met haar te vertellen. Door een gedicht over ziekte voor te lezen, zeg je eigenlijk dat je moeder de ziekte was en niet dat ze de ziekte had. Dat is eigenlijk extra zuur.
Een gedicht door iemand anders bedacht zegt niets over jouw moeder.
En wat zegt de ziekte over jouw moeder?
Hoe was jouw moeder zonder de ziekte?
Die ziekte heeft ze niet om gevraagd. Ik vind het voor jouw moeder mooier om de leuke en fijne momenten met haar te vertellen. Door een gedicht over ziekte voor te lezen, zeg je eigenlijk dat je moeder de ziekte was en niet dat ze de ziekte had. Dat is eigenlijk extra zuur.
zaterdag 29 januari 2011 15:03
quote:diaantje1971 schreef op 29 januari 2011 @ 13:33:
De ziel is zijn cocon ontstegen
Het lichaam heeft zich neergelegd
Gevoelens van genegenheid
en liefde zijn gezegd
Berusting van de nederlaag
De strijd is nu gestreden
Je hebt voldoende moed getoond
teveel heb je geleden
Ga maar naar het pad van licht
Wees verlost en vlieg maar vrij
Gekoesterd in herinneringen
zul je in harten aanwezig zijn
(karin- troostgeschenk)
Wat een draak van een gedicht. Vol met clichés, koud en afstandelijk. Het lijkt echt zo uit de gedichtengenerator van de rouwkaartenindustrie gerold te zijn.
Ik zou iets kiezen dat je moeder nu al mooi vindt. Of wat jij zelf al mooi vindt.
De ziel is zijn cocon ontstegen
Het lichaam heeft zich neergelegd
Gevoelens van genegenheid
en liefde zijn gezegd
Berusting van de nederlaag
De strijd is nu gestreden
Je hebt voldoende moed getoond
teveel heb je geleden
Ga maar naar het pad van licht
Wees verlost en vlieg maar vrij
Gekoesterd in herinneringen
zul je in harten aanwezig zijn
(karin- troostgeschenk)
Wat een draak van een gedicht. Vol met clichés, koud en afstandelijk. Het lijkt echt zo uit de gedichtengenerator van de rouwkaartenindustrie gerold te zijn.
Ik zou iets kiezen dat je moeder nu al mooi vindt. Of wat jij zelf al mooi vindt.
zaterdag 29 januari 2011 15:06
quote:tilalia2 schreef op 29 januari 2011 @ 15:03:
[...]
Wat een draak van een gedicht. Vol met clichés, koud en afstandelijk. Het lijkt echt zo uit de gedichtengenerator van de rouwkaartenindustrie gerold te zijn.
Ik zou iets kiezen dat je moeder nu al mooi vindt. Of wat jij zelf al mooi vindt.
Komt uit een gedichtenbundel, van een vrouw geschreven voor haar overleden dochter,dus koud, afstandelijke gaat in deze niet op!
Kan jou smaak niet zijn, dat mag, maar is wel geschreven uit liefde!
[...]
Wat een draak van een gedicht. Vol met clichés, koud en afstandelijk. Het lijkt echt zo uit de gedichtengenerator van de rouwkaartenindustrie gerold te zijn.
Ik zou iets kiezen dat je moeder nu al mooi vindt. Of wat jij zelf al mooi vindt.
Komt uit een gedichtenbundel, van een vrouw geschreven voor haar overleden dochter,dus koud, afstandelijke gaat in deze niet op!
Kan jou smaak niet zijn, dat mag, maar is wel geschreven uit liefde!
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
zaterdag 29 januari 2011 15:08
quote:diaantje1971 schreef op 29 januari 2011 @ 15:06:
[...]
Komt uit een gedichtenbundel, van een vrouw geschreven voor haar overleden dochter,dus koud, afstandelijke gaat in deze niet op!
Kan jou smaak niet zijn, dat mag, maar is wel geschreven uit liefde!Dat zal best, dat het met liefde geschreven is, maar omdat het barst van de clichés lijkt het onwijs afstandelijk.
[...]
Komt uit een gedichtenbundel, van een vrouw geschreven voor haar overleden dochter,dus koud, afstandelijke gaat in deze niet op!
Kan jou smaak niet zijn, dat mag, maar is wel geschreven uit liefde!Dat zal best, dat het met liefde geschreven is, maar omdat het barst van de clichés lijkt het onwijs afstandelijk.
zaterdag 29 januari 2011 15:52
Moet het perse een gedicht zijn dan?
Ik vind zelf een persoonlijk stukje ook mooi.
Mijn vader is nu bijna een jaar geleden overleden. Hij had Alzheimer en ik ben al drie jaar voor hij overleed begonnen met het schrijven van een stuk over zijn leven.
Ik had toen het idee dat het niet lang meer zou duren, en geregeld pakte ik dat stuk en schreef er weer wat bij.
Als er iemand wat vertelde, weet je nog toen.. Pa zei altijd...enz enz.. leuke voorvallen, dagelijks dingetjes van toen hij nog 'goed' was zeg maar...
Ik kon al in de verleden tijd schrijven omdat hij eigenlijk nog maar een schim was van de vader die hij was.Hij herkende niemand meer, praatte niet meer..
Uiteindelijk duurde het veel langer dan ik had verwacht en toen hij overleden was had ik al een heel goed stuk op papier waar ik tot op de dag van de begrafenis nog dingen aan veranderd heb. Ik heb het talloze malen hardop gelezen, net zo lang tot ik het zonder tranen voor kon dragen.
Uiteindelijk is het een heel vrolijk stuk geworden waarin zoveel leuke herkenbare dingen stonden, we hebben echt gelachen met z'n allen in de kerk, en ook de nodige traantjes weggepinkt...
Het was een verhaal over zijn leven waarin ik maar kort heb stilgestaan bij zijn onmenselijke aftakeling en sterven..
Dus misschien kan je gewoon beginnen met schrijven, of je zoekt een gedicht wat in de buurt komt van wat jij wilt en dan kan je het aanpassen waar je maar wilt.
Succes in ieder geval!
Ik vind zelf een persoonlijk stukje ook mooi.
Mijn vader is nu bijna een jaar geleden overleden. Hij had Alzheimer en ik ben al drie jaar voor hij overleed begonnen met het schrijven van een stuk over zijn leven.
Ik had toen het idee dat het niet lang meer zou duren, en geregeld pakte ik dat stuk en schreef er weer wat bij.
Als er iemand wat vertelde, weet je nog toen.. Pa zei altijd...enz enz.. leuke voorvallen, dagelijks dingetjes van toen hij nog 'goed' was zeg maar...
Ik kon al in de verleden tijd schrijven omdat hij eigenlijk nog maar een schim was van de vader die hij was.Hij herkende niemand meer, praatte niet meer..
Uiteindelijk duurde het veel langer dan ik had verwacht en toen hij overleden was had ik al een heel goed stuk op papier waar ik tot op de dag van de begrafenis nog dingen aan veranderd heb. Ik heb het talloze malen hardop gelezen, net zo lang tot ik het zonder tranen voor kon dragen.
Uiteindelijk is het een heel vrolijk stuk geworden waarin zoveel leuke herkenbare dingen stonden, we hebben echt gelachen met z'n allen in de kerk, en ook de nodige traantjes weggepinkt...
Het was een verhaal over zijn leven waarin ik maar kort heb stilgestaan bij zijn onmenselijke aftakeling en sterven..
Dus misschien kan je gewoon beginnen met schrijven, of je zoekt een gedicht wat in de buurt komt van wat jij wilt en dan kan je het aanpassen waar je maar wilt.
Succes in ieder geval!
zaterdag 29 januari 2011 16:36
Ik heb bij het afscheid van mijn moeder het gedicht Aan een graf van Martinus Nijhoff voorgelezen.
Vliegen en vlinders, kinderen en bijen,
Al wat als stipjes vonkt door de natuur,
warm, blij en snel, moedertje, schoot van vuur,
daar hield je van, en zie, die bleven bij je.
Want als ik hier de diepe stilte intuur,
stijgt het zo glinsterend op, dat ik moet schreien,
en duizend lachjes, liedjes, mijmerijen,
tintelen uit het gras naar het azuur.
‘k Sta aan je graf als jij eens aan mijn wieg.
Moeder, vrees niet dat ik bij dit verzonken
handjevol as mij om het vuur bedrieg.
Ik ween, als jij toen, om de vrije vonken,
de bij, het kind, de vlinder en de vlieg,
die in het licht van puur geluk verblonken
Vliegen en vlinders, kinderen en bijen,
Al wat als stipjes vonkt door de natuur,
warm, blij en snel, moedertje, schoot van vuur,
daar hield je van, en zie, die bleven bij je.
Want als ik hier de diepe stilte intuur,
stijgt het zo glinsterend op, dat ik moet schreien,
en duizend lachjes, liedjes, mijmerijen,
tintelen uit het gras naar het azuur.
‘k Sta aan je graf als jij eens aan mijn wieg.
Moeder, vrees niet dat ik bij dit verzonken
handjevol as mij om het vuur bedrieg.
Ik ween, als jij toen, om de vrije vonken,
de bij, het kind, de vlinder en de vlieg,
die in het licht van puur geluk verblonken
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zaterdag 29 januari 2011 16:41
quote:biol schreef op 29 januari 2011 @ 13:26:
Ik vind een beetje van toon Hermans erg mooi... Is niet zo lang, maar wel heel mooi..
sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je sterft
't is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls ontgaan
je zegt ik ben wat moe
maar op 'n keer ben je aan
je laatste beetje toe
Dit blijft mooi he.....
Google ook eens op Belinda Meuldijk, zij schreef ook ooit eens een tekst voor Rob de Nijs.
Ik kan me herinneren dat dat me raakte. Misschien jou ook wel. Sterkte !
Ik vind een beetje van toon Hermans erg mooi... Is niet zo lang, maar wel heel mooi..
sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je sterft
't is vreemd, maar die vergeet je
het is je dikwijls ontgaan
je zegt ik ben wat moe
maar op 'n keer ben je aan
je laatste beetje toe
Dit blijft mooi he.....
Google ook eens op Belinda Meuldijk, zij schreef ook ooit eens een tekst voor Rob de Nijs.
Ik kan me herinneren dat dat me raakte. Misschien jou ook wel. Sterkte !
zaterdag 29 januari 2011 16:45
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
zaterdag 29 januari 2011 16:46
En deze bedoelde ik van Belinda Meuldijk :
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet in de aarde, niet in die kist.
Niet bij die bomen in de ochtend mist.
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet bij die steen daar, die lange rij.
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij.
Nee vandaag begraaf ik jou in mij.
Dan kan ik met je praten en antwoord geven.
Dan blijf je leven in mijn leven.
Neem mijn ogen en kijk met mij.
Neem mijn voeten en loop met mij.
We gaan naar huis toe, wij allebei.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Ik zal je niet zoeken waar je nu bent.
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent.
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.
We zullen lachen en weer plannen maken.
Ik zal met je slapen en met jou ontwaken.
Neem mijn mond en lach met mij.
Neem mijn handen en voel met mij.
Wat je nog doen wilde, doe ik erbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Haal weg dat kruis en al die bloemen.
Verscheur de krant waar in ze jouw naam in noemen.
Neem mijn ogen en kijk met mij.
Neem mijn hart en leef met mij.
Want jouw dood is nu voorbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Ik zal twee levens leven.
Met jou in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet in de aarde, niet in die kist.
Niet bij die bomen in de ochtend mist.
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Niet bij die steen daar, die lange rij.
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij.
Nee vandaag begraaf ik jou in mij.
Dan kan ik met je praten en antwoord geven.
Dan blijf je leven in mijn leven.
Neem mijn ogen en kijk met mij.
Neem mijn voeten en loop met mij.
We gaan naar huis toe, wij allebei.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Vandaag begraaf ik jou in mij.
Ik zal je niet zoeken waar je nu bent.
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent.
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.
We zullen lachen en weer plannen maken.
Ik zal met je slapen en met jou ontwaken.
Neem mijn mond en lach met mij.
Neem mijn handen en voel met mij.
Wat je nog doen wilde, doe ik erbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Haal weg dat kruis en al die bloemen.
Verscheur de krant waar in ze jouw naam in noemen.
Neem mijn ogen en kijk met mij.
Neem mijn hart en leef met mij.
Want jouw dood is nu voorbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij.
Ik zal twee levens leven.
Met jou in mij.
zaterdag 29 januari 2011 16:49
Ik vind die van Toon Hermans ook prachtig.
En wat ik zelf ook een prachtig gedicht vind;
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
En wat ik zelf ook een prachtig gedicht vind;
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 29 januari 2011 16:50
quote:whopper schreef op 29 januari 2011 @ 16:45:
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Dit nummer hebben we gedraaid op de crematie, net zoals:
Borsato - Voor Altijd
Ik heb je al eens eerder moeten missen
Ik was je al eens vaker even kwijt
Toch heb ik er nooit aan hoeven wennen
Jou niet meer om me heen te hebben
Je vond altijd je weg naar mij
Het voelt heel anders nu je weggaat
Voor altijd
Zoveel herinneringen samen
Zoveel wat jou met mij verbindt
Zoveel meer dingen die ik nergens anders vindt
Het leven gaat voorbij
Maar je leeft door in mij
In alles wat je hebt gegeven
Wat je me leerde in dit leven
De mooie dingen die je zei
Lieve schat
Hier in mijn hart
Hou ik een kamer voor je vrij
Voor altijd
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Dit nummer hebben we gedraaid op de crematie, net zoals:
Borsato - Voor Altijd
Ik heb je al eens eerder moeten missen
Ik was je al eens vaker even kwijt
Toch heb ik er nooit aan hoeven wennen
Jou niet meer om me heen te hebben
Je vond altijd je weg naar mij
Het voelt heel anders nu je weggaat
Voor altijd
Zoveel herinneringen samen
Zoveel wat jou met mij verbindt
Zoveel meer dingen die ik nergens anders vindt
Het leven gaat voorbij
Maar je leeft door in mij
In alles wat je hebt gegeven
Wat je me leerde in dit leven
De mooie dingen die je zei
Lieve schat
Hier in mijn hart
Hou ik een kamer voor je vrij
Voor altijd
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zaterdag 29 januari 2011 16:50
En ook dit liedje. Ik heb een rothekel aan Rob de Nijs, maar deze vind ik wel mooi;
Doof nu het licht en sluit je ogen
En vergeet de strijd
Jouw leven hier is omgevlogen
Maar je liefde blijft
Maar waar jij gaat zijn zon en maan gelijk
De kleinste bloem is daar als de hoogste eik
En alle koningen en kinderen zijn daar gelijk
En alle koningen en kinderen zijn daar gelijk
Laat nu die laatste droom maar komen
En wees niet meer bang
Jouw nacht van vrede is gekomen
Na een leven lang
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn
Hmmmmm hmmhm hmhmhmhmhm hmhmhm
En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand samen gaan
Wat stof is zal tot stof vergaan
En elke storm komt weer tot rust daar
Zo zal het gaan
En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel met jou meegaan
Jouw taak op aarde is voldaan
Zoals je was in alle liefde
Zo zal je gaan
Hmhmhmhmhm zo zal je gaan
Zo zal je gaan
Zo zal je gaan...
Doof nu het licht en sluit je ogen
En vergeet de strijd
Jouw leven hier is omgevlogen
Maar je liefde blijft
Maar waar jij gaat zijn zon en maan gelijk
De kleinste bloem is daar als de hoogste eik
En alle koningen en kinderen zijn daar gelijk
En alle koningen en kinderen zijn daar gelijk
Laat nu die laatste droom maar komen
En wees niet meer bang
Jouw nacht van vrede is gekomen
Na een leven lang
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn
Zoals de zon schijnt na de regen
Zo zal het zijn
Hmmmmm hmmhm hmhmhmhmhm hmhmhm
En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand samen gaan
Wat stof is zal tot stof vergaan
En elke storm komt weer tot rust daar
Zo zal het gaan
En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel met jou meegaan
Jouw taak op aarde is voldaan
Zoals je was in alle liefde
Zo zal je gaan
Hmhmhmhmhm zo zal je gaan
Zo zal je gaan
Zo zal je gaan...
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 29 januari 2011 17:12
Ik vind het ook wel een hele mooie tekst inderdaad, al heb ik er geen persoonlijke herinneringen aan ofzo.
Maar de tekst is gewoon prachtig, en vaak ook zo toepasbaar. Voor mij staat het symbool voor een heel mooi en rustig einde, weten dat het goed is zo, en dat zie ik gelukkig in de praktijk ook heel vaak. Dus daarom vind ik deze tekst zo mooi.
Maar de tekst is gewoon prachtig, en vaak ook zo toepasbaar. Voor mij staat het symbool voor een heel mooi en rustig einde, weten dat het goed is zo, en dat zie ik gelukkig in de praktijk ook heel vaak. Dus daarom vind ik deze tekst zo mooi.
668, the neighbour of the Beast
zaterdag 29 januari 2011 19:11
Ik heb bij de crematie van mijn vader het gedicht Ritueel van Jean Pierre Rawie voorgelezen. Ik had graag een persoonlijk stukje voorgelezen maar daar was ik niet toe in staat maar wilde wel graag wat zeggen.
Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen ?),
ik hoor, alsof de woning nog bestond,
het grind, de klink, het aanslaan van de hond,
en je komt binnen op het ogenblik
dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.
Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
en haast niet opziend van mijn stil bedrijf
de woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
Schuif aan; tast toe: er is op je gerekend.
Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen ?),
ik hoor, alsof de woning nog bestond,
het grind, de klink, het aanslaan van de hond,
en je komt binnen op het ogenblik
dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.
Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
en haast niet opziend van mijn stil bedrijf
de woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
Schuif aan; tast toe: er is op je gerekend.
