Actueel
alle pijlers
Ella Vogelaar (69) heeft een eind aan haar leven gemaakt
woensdag 9 oktober 2019 00:36
Hier schrik ik van. Wat heftig.
https://nos.nl/l/2305311
Edit: Super triest. Jeetje. Geen idee waarom ik weer zo schrik, maar ik had dat toen ook bij Joost Zwagerman. Toen ook een topic over geopend. Sindsdien weet ik wel een stuk meer over wat een depressie is. Een naïeve hoop: dat iedereen die zo depressief is hulp kan vinden en krijgen, en dat degene die ons al verlaten hebben, de rust hebben gevonden. Sterkte voor iedereen die sterkte kan gebruiken.
https://nos.nl/l/2305311
Edit: Super triest. Jeetje. Geen idee waarom ik weer zo schrik, maar ik had dat toen ook bij Joost Zwagerman. Toen ook een topic over geopend. Sindsdien weet ik wel een stuk meer over wat een depressie is. Een naïeve hoop: dat iedereen die zo depressief is hulp kan vinden en krijgen, en dat degene die ons al verlaten hebben, de rust hebben gevonden. Sterkte voor iedereen die sterkte kan gebruiken.
anoniem_63c7b2baa592d wijzigde dit bericht op 09-10-2019 00:56
87.37% gewijzigd
woensdag 9 oktober 2019 11:46
nessemeisje schreef: ↑09-10-2019 11:01Het is nota bene een interview met de ouders en er staan feiten in. Wat is er niet waar aan het gegeven dat Ximena om drie uur 's nachts een mail stuurde aan haar psycholoog?
Nee, dan kun je beter kritiekloze talkshows als leidraad nemen.
Inderdaad.
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 9 oktober 2019 11:58
Sjulia schreef: ↑09-10-2019 11:09Dat vrees ik dus ook. Ik voelde me ook schuldig toen ik het bericht van haar dood las, al heb ik nooit kritiek gehad op haar ofzo. Ik denk dat het schuldgevoel er is omdat ik weleens mensen heb uitgelachen of afgezeken. Niet ernstig, niet vaak, niemand gepest. Maar ik maak het kapsel van Geert Wilders bijv ook weleens belachelijk. Dat soort dingen. Je weet nooit wat er in iemands hoofd omgaat. Voorzichtig met elkaar zijn.. Vind het heel erg voor haar familie maar fijn voor haar dat ze rust heeft.
Sommige mensen zijn sterk genoeg om het naast zich neer te leggen. Anderen moeten er over praten om het naast zich neer te kunnen leggen. Depressieve mensen kunnen er in blijven hangen en in een neerwaarts spiraal steeds dieper zinken. Voor depressieve mensen die in de put zitten, overal beren op de weg zien, voor wie het leven te zwaar weegt, kan het al zwaar wegen als de klemtoon verkeerd ligt. Het ligt niet aan diegene die de klemtoon verkeerd legt, maar iemand die in de put zit heeft wel hulp nodig om de dingen niet zo zwaar te ervaren, dat is mijn mening.
Probleem is wel dat depressieve mensen soms geen hulp vragen of geen hulp willen, maar toch echt wel hulp nodig hebben.
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 9 oktober 2019 12:07
Ben het eens met wat je zegt, maar vind het niet persé mijn tekst ontkrachten. Al is het maar mijn gedachte, en vond ik het een hele domme vraag van Matthijs.zakdoek schreef: ↑09-10-2019 11:40Toch zijn er ook mensen bij wie de behandeling wel aanslaat. Het moeilijke van therapie is dat iemand zich vaak tijdens de behandeling rotter gaat voelen (en dus meerdere suïcicepogingen kan doen) maar als je daar eenmaal doorheen bent, kan het wel zijn dat iemand bijvoorbeeld een deksel op de bodemloze put van eenzaamheid heeft kunnen leggen en verder kan met zijn leven.
Psychische ziektes hangen van zoveel individuele factoren af dat het niet goed mogelijk is om algemene feiten op individuen toe te passen.
woensdag 9 oktober 2019 12:10
Ja, de juiste mening aanhangen als statussymbool. De nieuwe elite. https://www.trouw.nl/nieuws/elizabeth-c ... ~b15a649f/Loekie12345 schreef: ↑09-10-2019 09:10Vanmorgen in Trouw een stuk over Vogelaar. Het leek meer op een soort opsomming van de dieptepunten uit haar carrière. Niet leuk zo herinnerd te worden. Overigens ben ik nog geen nieuwsbericht tegengekomen waar de naam Rutger Castricum of PowNed niet in wordt genoemd. Erg sneu.
woensdag 9 oktober 2019 12:13
Doet het ook niet. Het is gewoon heel complex. De ene persoon die een poging of pogingen overleefd is daar oprecht blij mee, de ander niet. Bij de een helpt behandeling wel, bij de ander niet.
woensdag 9 oktober 2019 12:19
Je hebt ook nog een variant. Stel, je wordt geboren met een scala aan aangeboren afwijkingen, maar, door medisch ingrijpen overleef je. En je gaat een moeilijk en zwaar leven lijden. Je hebt te maken met veel beperkingen, je ouders doen wat ze kunnen, maar hebben noch de middelen noch de kunde om van jou een volwassene te maken die een onafhankelijk leven kan leiden/lijden.zakdoek schreef: ↑09-10-2019 11:09De uitzichtloosheid die in iemands hoofd zit bij een psychische ziekte is net zo echt als de uitzichtloosheid door een lichamelijke ziekte.
Van sommige lichamelijke ziektes kun je genezen, van sommige niet. Sommige lichamelijke ziektes geven bijvoorbeeld een leven lang pijn, andere lichamelijke ziektes niet maar beperken wel.
Bij psychische ziektes is dat net zo. Met sommige psychische ziektes is goed te functioneren, met sommige niet. Ligt ook aan de mate van ernst en aan de draagkracht van de patiënt. Eigenlijk net als bij lichamelijke ziektes.
Maar, je bent er je zeer bewust van!
Je volgt een opleiding, maar niemand wil iemand als jij in vaste dienst. Te veel risico. Tot overmaat van ramp raak je door een hersenbloeding ook nog doof en blind.
Je bent niet ziek, ook niet psychisch. Maar een zekere uitzichtloosheid is er wel degelijk. Wat heeft zo iemand nog te verwachten van het leven? Vechten om een uitkering, de hele dag wachten op hulpverleners, wachten tot je leven eindigt?
woensdag 9 oktober 2019 12:21
ik ben het hier zo ontzettend mee eens!Francien2019 schreef: ↑09-10-2019 11:13Dankjewel, bij nader inzien weggehaald. Erg heftig onderwerp en ook heel ‘dichtbij’. Toch wil ik er nog wel wat over zeggen merk ik. Ik stoor me aan het idee dat suïcidale mensen altijd gered zouden moeten of willen worden. Er wordt daarmee voorbij gegaan aan het feit dat het leven voor sommige mensen echt de hel op aarde is. Het getuigd ook van weinig begrip of de wil om zich in te leven. Suïcidale mensen redden die niet meer te redden zijn of niet gered willen worden is alleen ten bate van de omgeving. Daarmee dwing je de depressieve mens in zijn hel te blijven ten bate van de gemoedsrust van anderen.
Terwijl ik het schrijf vind ik het verschrikkelijk dát ik het schrijf. Het is echt een heel moeilijk en verdrietig onderwerp.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 9 oktober 2019 12:22
Denigrerend, dom en hautain.ClumsyNinja schreef: ↑09-10-2019 10:58Oh mevrouw leest de krant in plaats van ´makkelijk scorenshows´. En met ´de krant´ bedoel je dan veredeld roddelblaadje het ADIk zou alles wat je in die krant leest maar met een flinke korrel zout nemen.
woensdag 9 oktober 2019 12:25
Wat bedoel je hiermee? Of ben je weer alleen aan het trollen47084 schreef: ↑09-10-2019 12:10Ja, de juiste mening aanhangen als statussymbool. De nieuwe elite. https://www.trouw.nl/nieuws/elizabeth-c ... ~b15a649f/
woensdag 9 oktober 2019 12:29
Ook van mij
En voor LilaLinda
woensdag 9 oktober 2019 12:30
Dat is precies wat nu zo ontzettend persoonsafhankelijk is. de één gaat bijvoorbeeld onderdoor aan een gevoel van machteloosheid en van vechten tegen de bierkaai. Een ander haalt kracht uit het gevecht wat hij kan leveren, weer een ander wordt boos om het gevecht wat hij moet leveren, en voor nog een ander is alleen maar vechten geen leven.47084 schreef: ↑09-10-2019 12:19Je hebt ook nog een variant. Stel, je wordt geboren met een scala aan aangeboren afwijkingen, maar, door medisch ingrijpen overleef je. En je gaat een moeilijk en zwaar leven lijden. Je hebt te maken met veel beperkingen, je ouders doen wat ze kunnen, maar hebben noch de middelen noch de kunde om van jou een volwassene te maken die een onafhankelijk leven kan leiden/lijden.
Maar, je bent er je zeer bewust van!
Je volgt een opleiding, maar niemand wil iemand als jij in vaste dienst. Te veel risico. Tot overmaat van ramp raak je door een hersenbloeding ook nog doof en blind.
Je bent niet ziek, ook niet psychisch. Maar een zekere uitzichtloosheid is er wel degelijk. Wat heeft zo iemand nog te verwachten van het leven? Vechten om een uitkering, de hele dag wachten op hulpverleners, wachten tot je leven eindigt?
Je kunt wel in algemeenheden zeggen dat zoiets het leven zwaar maakt maar tegelijk zie je ook dat mensen verschillend op die zwaarte reageren. Waar de een blijmoedig alles ziet wat wél lukt, trekt een ander het niet dat alles onder zijn handen afbreekt.
Het bestaat allebei en de één heeft nu eenmaal zijn karakter meer mee dan de ander.
Ik denk dat dat verschil in karakter (bijvoorbeeld) een heleboel onbegrip verklaart. Wat voor de een wel mogelijk is, is dat voor de ander niet.
woensdag 9 oktober 2019 12:32
broer van een vriendin van mij heeft eerst enkele pogingen gedaan en uiteindelijk is het geluktCoconuts12 schreef: ↑09-10-2019 12:13Doet het ook niet. Het is gewoon heel complex. De ene persoon die een poging of pogingen overleefd is daar oprecht blij mee, de ander niet. Bij de een helpt behandeling wel, bij de ander niet.
Die is dus eerst een paar keer "gered", om het zwarte gat opnieuw in te gaan.
woensdag 9 oktober 2019 12:36
Dank je.
woensdag 9 oktober 2019 12:47
ik heb geen depressie hoor (maar toch bedankt)
Heb alleen in mijn omgeving nu een paar keer met zelfmoord te maken gehad. En het is echt niet zo eenlijnig en eenvoudig als soms gedacht wordt
En niet iedereen is te 'redden'.
Ik vind het een klap in het gezicht van hulpverleners en nabestaanden als daar zo luchtig over gedaan wordt, alsof zij niet goed opgelet zouden hebben.
In 1 van de gevallen in mijn omgeving was de zelfmoord een soort van opluchting voor de omgeving, in een ander geval was het totale verbijstering, dat iemand het zo geheim hield. En dus zo eenzaam moet zijn geweest in zijn depressiviteit.
woensdag 9 oktober 2019 12:48
Coconuts12 schreef: ↑09-10-2019 11:34Vechten tegen suïcidale gedachten is zo verrekte moeilijk. Soms schreeuwt alles in mij dat ik niet meer kan, dat ik op wil geven. Om dan nog ergens de wilskracht vandaan te halen om die dagen door te komen is gewoon zo zwaar. Tot nu toe is het me gelukt.
Mag ik vragen of je dat altijd zo hebt gevoeld?
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 9 oktober 2019 12:53
Mee eens.lilalinda schreef: ↑09-10-2019 12:47ik heb geen depressie hoor (maar toch bedankt)
Heb alleen in mijn omgeving nu een paar keer met zelfmoord te maken gehad. En het is echt niet zo eenlijnig en eenvoudig als soms gedacht wordt
En niet iedereen is te 'redden'.
Ik vind het een klap in het gezicht van hulpverleners en nabestaanden als daar zo luchtig over gedaan wordt, alsof zij niet goed opgelet zouden hebben.
In 1 van de gevallen in mijn omgeving was de zelfmoord een soort van opluchting voor de omgeving, in een ander geval was het totale verbijstering, dat iemand het zo geheim hield. En dus zo eenzaam moet zijn geweest in zijn depressiviteit.
woensdag 9 oktober 2019 12:54
LilaLinda dat dacht ik ook niet, maar ik vind 4 X meemaken van dichtbij wel erg heftig, vandaar.
Verder ook eens met wat Francien zei, veel van wat er hier gezegd is laat me nadenken en anders kijken en denken. En dat is goed.
Ik hoop dat er wat gedaan wordt met de belangrijke boodschap in het artikel van die hoogleraar.... Extra aandacht voor opleiding in gespreksvoering etc lijkt me goed....
Verder ook eens met wat Francien zei, veel van wat er hier gezegd is laat me nadenken en anders kijken en denken. En dat is goed.
Ik hoop dat er wat gedaan wordt met de belangrijke boodschap in het artikel van die hoogleraar.... Extra aandacht voor opleiding in gespreksvoering etc lijkt me goed....
justagirly wijzigde dit bericht op 09-10-2019 13:04
61.29% gewijzigd
woensdag 9 oktober 2019 13:01
Ik was begin 20 toen ik werd tegengehouden om een poging te doen. Mijn hele leven was een gevecht, maar had ook zeker leuke kanten. Ik bleef jaren overeind. Uiteindelijk brak het me op en ben ik depressief geworden een jaar geleden.
woensdag 9 oktober 2019 13:11
Coconuts12 schreef: ↑09-10-2019 13:01Ik was begin 20 toen ik werd tegengehouden om een poging te doen. Mijn hele leven was een gevecht, maar had ook zeker leuke kanten. Ik bleef jaren overeind. Uiteindelijk brak het me op en ben ik depressief geworden een jaar geleden.
Heb je het gevoel dat het leven voor jou zwaarder is dan voor anderen? Dat je meer moeite moet doen om iets te bereiken? Is onderzoek gedaan naar de oorzaak? Zit het in je genen?
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 9 oktober 2019 13:22
Ja (zwaarder dan de meesten in mijn directe omgeving), ja en ja. Het zit gedeeltelijk in mijn genen, maar de echte oorzaak is bekend.Fleurtje_5 schreef: ↑09-10-2019 13:11Heb je het gevoel dat het leven voor jou zwaarder is dan voor anderen? Dat je meer moeite moet doen om iets te bereiken? Is onderzoek gedaan naar de oorzaak? Zit het in je genen?
woensdag 9 oktober 2019 13:28
Coconuts12 schreef: ↑09-10-2019 13:22Ja (zwaarder dan de meesten in mijn directe omgeving), ja en ja. Het zit gedeeltelijk in mijn genen, maar de echte oorzaak is bekend.
Ik ken een lieverd met dit zelfde.
Kan jij wel aangeven wat goed voor je is?
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 9 oktober 2019 13:37
Bedankt voor de knuffel.Fleurtje_5 schreef: ↑09-10-2019 13:28Ik ken een lieverd met dit zelfde.
Kan jij wel aangeven wat goed voor je is?
Dat begin ik te leren en lukt steeds beter.
