Werk & Studie
alle pijlers
39 en zwanger van 3e, reactie collega's
zondag 13 mei 2018 23:05
Dag
Ik twijfel onder welke categorie dit te plaatsen. Toch voor werk gekozen omdat me die reacties het meeste bezighouden.
We hebben twee kindjes, nu bijna 5 en 2 jaar. Na de tweede ervan overtuigd dat we compleet waren maar nu willen we toch voor een derde gaan. Weten natuurlijk niet of dat ons gegeven is. Wel besloten dat we op m'n 39e stoppen, dan gaat bij hem de knoop er in. Ik ben nu 37, wordt in september 38. Ik sta er volledig achter maar soms denk ik "zouden collega's het niet raar vinden?". Als in; "te oud"? Maar misschien zit dat in mijn hoofd. Vandaar even een reality check: wat zouden jullie denken? Gek genoeg heb ik het wat minder bij familie en vrienden. Die zullen vast verrast maar blij zijn (denk ik).
Nogmaals; niet om de plannen niet door te zetten, gewoon ff polsen of hoe ik denk dat men er tegen aan kijkt klopt of niet. Simpele pol dus!
Ik twijfel onder welke categorie dit te plaatsen. Toch voor werk gekozen omdat me die reacties het meeste bezighouden.
We hebben twee kindjes, nu bijna 5 en 2 jaar. Na de tweede ervan overtuigd dat we compleet waren maar nu willen we toch voor een derde gaan. Weten natuurlijk niet of dat ons gegeven is. Wel besloten dat we op m'n 39e stoppen, dan gaat bij hem de knoop er in. Ik ben nu 37, wordt in september 38. Ik sta er volledig achter maar soms denk ik "zouden collega's het niet raar vinden?". Als in; "te oud"? Maar misschien zit dat in mijn hoofd. Vandaar even een reality check: wat zouden jullie denken? Gek genoeg heb ik het wat minder bij familie en vrienden. Die zullen vast verrast maar blij zijn (denk ik).
Nogmaals; niet om de plannen niet door te zetten, gewoon ff polsen of hoe ik denk dat men er tegen aan kijkt klopt of niet. Simpele pol dus!
maandag 14 mei 2018 09:15
De mening van mijn collega's is wel de allerlaatste waar ik om geef. De meesten vertel ik niet eens echte prive zaken.
Overigens zou ik het allemaal prima vinden. Heb een collega die op haar 40ste een 2e kreeg. Ik heb er nooit over nagedacht dat dat oud is. Ik denk wel: hoe meer levenservaring, hoe beter.
Overigens zou ik het allemaal prima vinden. Heb een collega die op haar 40ste een 2e kreeg. Ik heb er nooit over nagedacht dat dat oud is. Ik denk wel: hoe meer levenservaring, hoe beter.
maandag 14 mei 2018 11:34
Altijd leuk als een collega zwanger is. Ik zou misschien mijzelf in gedachten afvragen waar je zin in hebt, twee is voor mij de max maar prima als jij het anders wilt. Helaas heb ik in de naaste omgeving een gezin dat ook nog een derde kind wilde maar dat kind heeft het Down-syndroom. Ik weet niet of ik dat risico zou durven nemen als ik twee gezonde kinderen had. Of in ieder geval testen en vooraf beslissen wat je wilt bij een slechte uitslag. Helaas heb je op jouw leeftijd toch iets meer kans op een kind met een afwijking. Ander gezin kreeg als derde een drieling 
maandag 14 mei 2018 11:38
Als die collega's er al een mening over hebben dan zullen ze die, mits ze enigszins beschaafd zijn, vast wel voor zich houden als jij aankondigt dat je zwanger bent. Waarschijnlijk denken ze er niet eens over na en als ze er al over nadenken zullen ze het niet gek vinden, er zijn zat mensen die op die leeftijd nog een kind krijgen. Zeker als het niet de eerste is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 14 mei 2018 11:52
Dit !Andersom schreef: ↑14-05-2018 07:29Dat moet dan wel maar gewoon effe lukken. Je moet de juiste partner al hebben, je relatie moet al zo ver gevorderd zijn dat je zeker weet dat je met deze man een kind wil. Etc.
Fijn voor jou dat dat gelukt is, maar veel vrouwen kunnen diezelfde keuze niet eens maken.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
maandag 14 mei 2018 13:09
Ik was voor het eerst zwanger op mijn 38ste. En voor het laatst ook. Ik heb er nog nooit over nagedacht wat een ander daarvan zou vinden. En heb ook nog nooit opmerkingen daarover gehad...
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
maandag 14 mei 2018 19:22
maandag 14 mei 2018 19:51
Het lijkt me vooral vervelend dat je dan nog tot zo oud in de (kleine) kinderen zit.
Als je 50-55 bent zijn voor de meeste vrouwen de zorghormonen wel uitgewerkt door de overgang en dan zit je dus nog met een kind in de leeftijd van 10-15.
Het lijkt me fijner dat je kinderen al volwassen zijn en zelfstandig als je zelf 50+ bent.
maandag 14 mei 2018 20:06
Dat klopt, maar zelfs dan zitten er heel wat jaren tussen 24 en 39 toch? Ik wilde op mijn 22e ook ervoor gaan maar toen werd mijn contract niet verlengd en dan ben je zo weer ff wat tijd verder voor je weer een tijdje ergens werkt dat zwanger worden niet meteen heel gek is.Andersom schreef: ↑14-05-2018 07:29Dat moet dan wel maar gewoon effe lukken. Je moet de juiste partner al hebben, je relatie moet al zo ver gevorderd zijn dat je zeker weet dat je met deze man een kind wil. Etc.
Fijn voor jou dat dat gelukt is, maar veel vrouwen kunnen diezelfde keuze niet eens maken.
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
maandag 14 mei 2018 20:46
De jongste van TO is pas 2, dus die tiener heeft ze op die leeftijd sowieso nog.Lil0u schreef: ↑14-05-2018 19:51Het lijkt me vooral vervelend dat je dan nog tot zo oud in de (kleine) kinderen zit.
Als je 50-55 bent zijn voor de meeste vrouwen de zorghormonen wel uitgewerkt door de overgang en dan zit je dus nog met een kind in de leeftijd van 10-15.
Het lijkt me fijner dat je kinderen al volwassen zijn en zelfstandig als je zelf 50+ bent.
In mijn omgeving is het vrij normaal dat vrouwen van rond de 40 (nog) een kind krijgen.
maandag 14 mei 2018 20:47
Dat ook iddLil0u schreef: ↑14-05-2018 19:51Het lijkt me vooral vervelend dat je dan nog tot zo oud in de (kleine) kinderen zit.
Als je 50-55 bent zijn voor de meeste vrouwen de zorghormonen wel uitgewerkt door de overgang en dan zit je dus nog met een kind in de leeftijd van 10-15.
Het lijkt me fijner dat je kinderen al volwassen zijn en zelfstandig als je zelf 50+ bent.
dinsdag 15 mei 2018 01:10
Dat ligt dan toch aan jouw organisatie.Tornacense schreef: ↑13-05-2018 23:26Bij nummer 3 calculeer ik overigens wel standaard in dat er "binnenkort" wel minstens een halftijdse vacature vrij komt.
Geen enkele van mijn vrouwelijke collega's met 3 kinderen die meer dan 50 % blijft werken en de meesten houden zelfs die 50 % na een tijd voor bekeken wegens "te druk thuis".
Of ze nu 29 of 39 zijn.
Ik ken er genoeg die zelf met 3 kinderen een grote parttime baan hebben.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
dinsdag 15 mei 2018 06:33
Dat het normaal is wil niet zeggen dat je het voor jezelf zou willen, of dat er geen nadelen aan zitten.
Ik vind het de laatste jaren wat doorslaan. In mijn (stad, veelal hoogopgeleid) omgeving is het nu pas 'normaal' vanaf een jaar of 33 om aan kinderen te beginnen. Zelf was ik 27 toen ik zwanger raakte. Ik heb heel wat opmerkingen gehad, of het wel gepland was. Veel mensen vonden het erg jong, terwijl ik al jaren samen was met mijn man en we alles op de rit hadden (koopwoning, getrouwd, vast contract, auto, goed netwerk, etc. )
Tegenwoordig moet je je dus haast verdedigen voor je keuze als je 27 bent, terwijl 37 of zelfs 40 heel normaal wordt gevonden. Ik vind dat toch wat ver gaan.
dinsdag 15 mei 2018 06:40
Die man van mij die het ook prima zonder zorghormoon, dan moet ik dat toch ook kunnen?Lil0u schreef: ↑14-05-2018 19:51Het lijkt me vooral vervelend dat je dan nog tot zo oud in de (kleine) kinderen zit.
Als je 50-55 bent zijn voor de meeste vrouwen de zorghormonen wel uitgewerkt door de overgang en dan zit je dus nog met een kind in de leeftijd van 10-15.
Het lijkt me fijner dat je kinderen al volwassen zijn en zelfstandig als je zelf 50+ bent.
Ik moet sowieso tot mijn 67e voor pubers zorgen.
dinsdag 15 mei 2018 06:53
Ja, en? In die overgang heb ik toch te dealen met al die honderden pubers.
Weet je, mijn leven is nu eenmaaal gelopen zoals het is gelopen en daar moet ik het maar mee doen.
Wellicht las ik het verkeerd, maar ik kaas je post niet zozeer over dealen met de overgang, maaar over het missen van een zorghormoon. Dan is het een hele andere post
