Werk & Studie
alle pijlers
baas de (laatste tijd) negatief en geeft geen waardering
woensdag 9 september 2009 om 19:47
Mijn baas is de laatste tijd zo ontzettend aan het "etteren" Waardoor ik het steeds moeilijker begin te vinden om bepaalde extra werkzaameden uit te voeren. bijvoorbeeld langer doorwerken in mij eigen tijd.
Hij heeft bedacht dat we wel meer werk kunnen verrichten, ondanks dat we hebben aangegeven dat we het werk niet meer op tijd af kunnen krijgen.
dat betekend overwerken in je eigen tijd, (waar je niets voor krijgt, en dit gaat misschien maar over 15 a 20 minuten extra per dag.)
Zijn motivatie is: in de gezondheidszorg is het nou eenmaal heel normaal om in je eigen tijd ff door te werken'
(ik wil liever niet vertellen in wat van soort bedrijf ik werk.)
we werken volgens een bepaald systeem dat we de hele dag productief zijn. we werken erg hard. de hele dag werken we op een topniveau. aan het eind zijn we dan ook bekaf en kapot.
maar we hebben wel plezier in ons vak. en ik vind het ook niet meer dan normaal om de hele dag hard te werken.
ik heb nu aangegeven bij mijn baas dat ik mij zorgen maak over de kwaliteit van de zorg die wij leveren, en dat ik er bang voor ben dat als onze schema nog drukker wordt gemaakt, er voor gaat zorgen dat de kwaliteit die wij (moeten) leveren sterk achteruit gaat.
helaas krijg ik helemaal geen reactie van hem. hij wimpelt me steeds af. en zegt dat we eigenlijk de hele dag heel rustig hebben en dat we bijna de helft van de tijd maar doen alsof we het druk hebben. echt heel erg flauw en kinderachtig reageert hij erop.
soms wil ik hem echt ff door elkaar schudden en hem zeggen dat we echt al heel erg ons best doen en we zijn erg gemotiveerd. maar nu komen we bijna tegen het plafond! en dan nog kan er geen enkele compliment af. alleen maar kritiek leveren. dat is toch niet de juiste manier om het beste uit je personeel te halen..
nou is mijn vraag aan het forum: Kan ik tegen mijn baas zeggen dat een compliment veel meer effect geeft. ik mis de waardering zo erg. of, is dat een beetje "te sneu" als ik toe ga geven bij mijn baas dat ik eigenlijk zijn waardering heel belangrijk vindt. en eigenllijk ook heel hard nodig heb. ( en de rest van het team natuurlijk ook.)
sorry als ik het verhaal wat onduidelijk en zonder hoofdletters heb geschreven, maar ben er ff helemaal vol van.
Hij heeft bedacht dat we wel meer werk kunnen verrichten, ondanks dat we hebben aangegeven dat we het werk niet meer op tijd af kunnen krijgen.
dat betekend overwerken in je eigen tijd, (waar je niets voor krijgt, en dit gaat misschien maar over 15 a 20 minuten extra per dag.)
Zijn motivatie is: in de gezondheidszorg is het nou eenmaal heel normaal om in je eigen tijd ff door te werken'
(ik wil liever niet vertellen in wat van soort bedrijf ik werk.)
we werken volgens een bepaald systeem dat we de hele dag productief zijn. we werken erg hard. de hele dag werken we op een topniveau. aan het eind zijn we dan ook bekaf en kapot.
maar we hebben wel plezier in ons vak. en ik vind het ook niet meer dan normaal om de hele dag hard te werken.
ik heb nu aangegeven bij mijn baas dat ik mij zorgen maak over de kwaliteit van de zorg die wij leveren, en dat ik er bang voor ben dat als onze schema nog drukker wordt gemaakt, er voor gaat zorgen dat de kwaliteit die wij (moeten) leveren sterk achteruit gaat.
helaas krijg ik helemaal geen reactie van hem. hij wimpelt me steeds af. en zegt dat we eigenlijk de hele dag heel rustig hebben en dat we bijna de helft van de tijd maar doen alsof we het druk hebben. echt heel erg flauw en kinderachtig reageert hij erop.
soms wil ik hem echt ff door elkaar schudden en hem zeggen dat we echt al heel erg ons best doen en we zijn erg gemotiveerd. maar nu komen we bijna tegen het plafond! en dan nog kan er geen enkele compliment af. alleen maar kritiek leveren. dat is toch niet de juiste manier om het beste uit je personeel te halen..
nou is mijn vraag aan het forum: Kan ik tegen mijn baas zeggen dat een compliment veel meer effect geeft. ik mis de waardering zo erg. of, is dat een beetje "te sneu" als ik toe ga geven bij mijn baas dat ik eigenlijk zijn waardering heel belangrijk vindt. en eigenllijk ook heel hard nodig heb. ( en de rest van het team natuurlijk ook.)
sorry als ik het verhaal wat onduidelijk en zonder hoofdletters heb geschreven, maar ben er ff helemaal vol van.
woensdag 9 september 2009 om 19:55
@female: Als ik het goed begrijp werken jullie keihard en vraagt je baas doodleuk om nog harder te werken, ook al geef jij aan dat dat ten koste gaat van de kwaliteit. Dat klinkt als slecht management.
Is er een ondernemingsraad (OR) of een vertrouwenspersoon, of toezichthoudend orgaan, waaraan je dit kunt melden en je zorgen kunt uiten?
Daarnaast vraag ik me af wat de aanleiding is voor jouw baas om dit te doen, terwijl het duidelijk is dat het niet goed is. Is er geen geld om extra personeel aan te nemen, omdat er sprake is van te hoge onkosten, een wurgcontract met een grote opdrachtgever of van moordende concurrentie?
Is er een ondernemingsraad (OR) of een vertrouwenspersoon, of toezichthoudend orgaan, waaraan je dit kunt melden en je zorgen kunt uiten?
Daarnaast vraag ik me af wat de aanleiding is voor jouw baas om dit te doen, terwijl het duidelijk is dat het niet goed is. Is er geen geld om extra personeel aan te nemen, omdat er sprake is van te hoge onkosten, een wurgcontract met een grote opdrachtgever of van moordende concurrentie?
woensdag 9 september 2009 om 20:01
Als ik het goed begrijp, dan heb je al geprobeerd om de huidige werkdruk met je leidinggevende bespreekbaar te maken. Maar je baas ziet niet (of wil niet zien) dat jullie daadwerkelijk erg druk zijn. Ik denk daarom niet dat het vragen om waardering/complimentjes effect gaat hebben. Waardering en complimentjes zullen jou waarschijnlijk alleen voldoening geven als je weet dat jouw baas dat ook echt meent. En dat doet hij nu waarschijnlijk niet. Of zie ik dat verkeerd?
Wat me ook opvalt in jouw post is dat je vertelt dat hij de laatste tijd aan het etteren is. Was hij daarvoor wel een leuke aardige attente man? Kan het zijn dat hij ergens last van heeft (in het werk of prive) waardoor hij opeens zo veranderd is? Misschien wordt hem van hogerhand opeens veel meer druk opgelegd? Of wil zijn vrouw een scheiding aanvragen of is zijn puberzoon onhandelbaar?
Ik zou zelf in deze situatie denk ik gaan voor een nogal typisch vrouwelijke aanpak. Gewoon een keer bij hem binnenlopen en zeggen "Gaat het allemaal wel goed met jou? Ik maak me echt een beetje zorgen om je," Mijn ervaring is dat dit heel ontwapenend kan werken omdat je met zo'n vraag uit een hele onverwachtse hoek komt en bovendien laat je ermee blijken dat je iemand als persoon belangrijk vindt. Soms kunnen door zo'n gesprek de lijnen van de communicatie weer open gaan.
Wat me ook opvalt in jouw post is dat je vertelt dat hij de laatste tijd aan het etteren is. Was hij daarvoor wel een leuke aardige attente man? Kan het zijn dat hij ergens last van heeft (in het werk of prive) waardoor hij opeens zo veranderd is? Misschien wordt hem van hogerhand opeens veel meer druk opgelegd? Of wil zijn vrouw een scheiding aanvragen of is zijn puberzoon onhandelbaar?
Ik zou zelf in deze situatie denk ik gaan voor een nogal typisch vrouwelijke aanpak. Gewoon een keer bij hem binnenlopen en zeggen "Gaat het allemaal wel goed met jou? Ik maak me echt een beetje zorgen om je," Mijn ervaring is dat dit heel ontwapenend kan werken omdat je met zo'n vraag uit een hele onverwachtse hoek komt en bovendien laat je ermee blijken dat je iemand als persoon belangrijk vindt. Soms kunnen door zo'n gesprek de lijnen van de communicatie weer open gaan.
woensdag 9 september 2009 om 20:21
Bij ons is er helaas geen ondernemingsraad of vertouwens persoon oid. we hebben een vrij "klein" bedrijf rond de 16 personen. de meeste dingen gaan niet echt officieel. zeg maar. veel slordige dingen ben ik al gewend.b ijvoorbeeld dat je nooit loonstrookjes krijgt. dat soort dingen.
maar goed daarmee kan ik wel leven.
maar ik weet gewoon nu niet meer hoe ik hem aan zijn verstand kan peuteren dat hij nu echt te ver gaat. heb hem ook al een keer savonds opgebeld. om te zeggen dat ik er zo ongerust over ben.
Ik praat er ook veel over met mijn collega`s. maar ik werk met allemaal vrouwen en tja... we zitten allemaal wel op dezelfde golflengte. maar bij elkaar zijn we soms net een kippenhok!! er worden dan weer allemaal kleine dingen aangehaald en het werkelijke probleem wordt dan weer ondergesneeuwd. zo jammer is dat.
maar goed daarmee kan ik wel leven.
maar ik weet gewoon nu niet meer hoe ik hem aan zijn verstand kan peuteren dat hij nu echt te ver gaat. heb hem ook al een keer savonds opgebeld. om te zeggen dat ik er zo ongerust over ben.
Ik praat er ook veel over met mijn collega`s. maar ik werk met allemaal vrouwen en tja... we zitten allemaal wel op dezelfde golflengte. maar bij elkaar zijn we soms net een kippenhok!! er worden dan weer allemaal kleine dingen aangehaald en het werkelijke probleem wordt dan weer ondergesneeuwd. zo jammer is dat.
woensdag 9 september 2009 om 21:14
ja hij is de enige baas.we hebben wel werkoverleg. maar dat gaat eigenlijk alleen maar over de technische dingen van t werk. en is niet echt ruimte voor om je verhaal te doen.
MIjn baas is een erg goede prater. hij heeft erg veel communictie-cursussen gevolgd. hij kan je ook een heel goed een gevoel geven. zonder ook maar iets aan de situatie te veranderen. dan loop je na een gesprek met hem weg, en bedenk je je later pas, dat er eigenlijk nog helemaal niets concreet is opgelost.
ik zie aan mijn collegas die er nog niet zo heel erg lang werken (half jaartje) die zijn tactiek nog niet echt herkennen, en die knikken meteen van JA laten we het gewoon proberen.. en
dan lijk ik de zeikert die helemaal niet gemotiveerd is.
TERWIJL ik echt hart voor de zaak heb. ik werk full-time heb geen kids, ben single en ben echt erg betrokken bij mijn werk. ik stort me echt in mijn werk. ik ga er echt helemaal in op!
(te veel soms. heb al eens een bijna een klein burn-outje gehad)
Maar nu lijkt het bijna net alsof ik te beroerd ben om wat extra werk te doen. dat ik lui ben, ongemotiveerd en niet serieus in mijn werk.
zo`n vervelend gevoel geeft dat.
MIjn baas is een erg goede prater. hij heeft erg veel communictie-cursussen gevolgd. hij kan je ook een heel goed een gevoel geven. zonder ook maar iets aan de situatie te veranderen. dan loop je na een gesprek met hem weg, en bedenk je je later pas, dat er eigenlijk nog helemaal niets concreet is opgelost.
ik zie aan mijn collegas die er nog niet zo heel erg lang werken (half jaartje) die zijn tactiek nog niet echt herkennen, en die knikken meteen van JA laten we het gewoon proberen.. en
dan lijk ik de zeikert die helemaal niet gemotiveerd is.
TERWIJL ik echt hart voor de zaak heb. ik werk full-time heb geen kids, ben single en ben echt erg betrokken bij mijn werk. ik stort me echt in mijn werk. ik ga er echt helemaal in op!
(te veel soms. heb al eens een bijna een klein burn-outje gehad)
Maar nu lijkt het bijna net alsof ik te beroerd ben om wat extra werk te doen. dat ik lui ben, ongemotiveerd en niet serieus in mijn werk.
zo`n vervelend gevoel geeft dat.
woensdag 9 september 2009 om 21:18
@female: Zoek steun bij je collega's, leg hen uit dat situatie er door de houding van je baas niet beter op wordt. Zoek uit wat je rechten zijn (vallen jullie onder een CAO) en leg dit eerst voor aan jouw collega's en confronteer daarna je baas ermee.
Ik vind overigens dat je als werknemers toch van je baas/bedrijf mag verwachten dat de administratie op orde is.
Ik vind overigens dat je als werknemers toch van je baas/bedrijf mag verwachten dat de administratie op orde is.
