Werk & Studie
alle pijlers
Ik haat werken
dinsdag 5 augustus 2025 om 15:23
Ik hoop dat dit herkenbaar is voor iemand, dat er tips zijn om hiermee om te gaan.
Als kind haatte ik school. Ik lette nooit op, was aan het aftellen tot ik weer naar huis mocht. Later gebeurde ditzelfde als ik naar mijn werk moest. Als tiener vond ik bijbaantjes absoluut de hel. Mijn krantenwijk vond ik overigens prima te doen. Maar in een winkel staan? Verschrikkelijk.
Momenteel heb ik al een enorm CV opgebouwd. Het toeval wil dat ik de afgelopen pakweg 10 jaar heb gewerkt in functies die me makkelijk af gingen. Ik hoef niet veel te doen en hoef niet vaak naar kantoor. Wel merk ik dat ik veel fouten maak en mijn concentratievermogen echt 0,0 procent is. Af en toe zit er een klus bij die ik leuk vind en waar ik me in vastbijt, maar meestal niet.
Het is niet mijn werk dat het probleem is. Het is het concept van werken. Elke dag meerdere uren van je dag kwijt zijn om iets te doen kost mij heel erg veel moeite. Andere dingen (zoals het huishouden) versloffen en komen 99% op mijn man neer, die overigens wel gewoon 32 uur werkt en daarna nog energie heeft voor andere dingen. Ik heb meerdere banen gehad die ik allemaal even k*t vond.
Niet werken is helaas geen optie. Minder werken kan binnen mijn huidige functie niet, en ik werk ook maar 28 uur.
Momenteel zit ik deels in de ziektewet van het UWV en verdien ik daarnaast dus "bij". Nu heb ik een gesprek gehad met een coach van het UWV en die denkt dat het zinnig is als ik word begeleid naar passend werk. Maar ik kan me echt niet voorstellen wat voor werk dat dan zou moeten zijn. Iets bij een sociale werkvoorziening stel ik me dan voor. Gaat dat beter zijn? Het blijft toch werk.
Ik snap dat iedereen het liefst niet zou werken, maar ik heb het idee dat het probleem bij mij misschien dieper ligt.
Als kind haatte ik school. Ik lette nooit op, was aan het aftellen tot ik weer naar huis mocht. Later gebeurde ditzelfde als ik naar mijn werk moest. Als tiener vond ik bijbaantjes absoluut de hel. Mijn krantenwijk vond ik overigens prima te doen. Maar in een winkel staan? Verschrikkelijk.
Momenteel heb ik al een enorm CV opgebouwd. Het toeval wil dat ik de afgelopen pakweg 10 jaar heb gewerkt in functies die me makkelijk af gingen. Ik hoef niet veel te doen en hoef niet vaak naar kantoor. Wel merk ik dat ik veel fouten maak en mijn concentratievermogen echt 0,0 procent is. Af en toe zit er een klus bij die ik leuk vind en waar ik me in vastbijt, maar meestal niet.
Het is niet mijn werk dat het probleem is. Het is het concept van werken. Elke dag meerdere uren van je dag kwijt zijn om iets te doen kost mij heel erg veel moeite. Andere dingen (zoals het huishouden) versloffen en komen 99% op mijn man neer, die overigens wel gewoon 32 uur werkt en daarna nog energie heeft voor andere dingen. Ik heb meerdere banen gehad die ik allemaal even k*t vond.
Niet werken is helaas geen optie. Minder werken kan binnen mijn huidige functie niet, en ik werk ook maar 28 uur.
Momenteel zit ik deels in de ziektewet van het UWV en verdien ik daarnaast dus "bij". Nu heb ik een gesprek gehad met een coach van het UWV en die denkt dat het zinnig is als ik word begeleid naar passend werk. Maar ik kan me echt niet voorstellen wat voor werk dat dan zou moeten zijn. Iets bij een sociale werkvoorziening stel ik me dan voor. Gaat dat beter zijn? Het blijft toch werk.
Ik snap dat iedereen het liefst niet zou werken, maar ik heb het idee dat het probleem bij mij misschien dieper ligt.
donderdag 7 augustus 2025 om 22:43
Ja dat kan ik me ergens ook nog wel voorstellen. Maar dat is geen optie volgens mij. Tenzij je stinkend rijk bent.
Of een rijke partner hebt. Maar de rest zal toch moeten werken.
En dán denk ik dus dat het zaak is om werk te zoeken wat bij je past, waar je dan misschien nog steeds niet superblij van wordt maar wat wel te doen is. En daarvan denk ik dus dat dat voor de meesten van ons écht te doen is.
Dan heb ik het niet over de uitzonderingen zoals die er ook zijn (arbeidsongeschikten, waarvan jij er wellicht ook eentje bent?)
Maar er is volgens mij geen reden om aan te nemen dat TO dat ook is dus het lijkt mij een prima idee dat ze met iemand van het UWV op zoek gaat naar iets dat wél passend en geschikt is!
donderdag 7 augustus 2025 om 22:48
Of afgekeurd, zoals ik.smorre schreef: ↑07-08-2025 22:43Ja dat kan ik me ergens ook nog wel voorstellen. Maar dat is geen optie volgens mij. Tenzij je stinkend rijk bent.
Of een rijke partner hebt. Maar de rest zal toch moeten werken.
En dán denk ik dus dat het zaak is om werk te zoeken wat bij je past, waar je dan misschien nog steeds niet superblij van wordt maar wat wel te doen is. En daarvan denk ik dus dat dat voor de meesten van ons écht te doen is.
Dan heb ik het niet over de uitzonderingen zoals die er ook zijn (arbeidsongeschikten, waarvan jij er wellicht ook eentje bent?)
Maar er is volgens mij geen reden om aan te nemen dat TO dat ook is dus het lijkt mij een prima idee dat ze met iemand van het UWV op zoek gaat naar iets dat wél passend en geschikt is!
Waarom zou dat voor TO niet gelden?
Ja, voor de meesten (b)lijkt het te doen, hoewel de wachtlijsten in de ggz natuurlijk niet over zweetvoeten gaan. En deels komt dat doordat we minder goed kunnen omgaan met 'ongemak', maar deels ook doordat het financieel nauwelijks nog te doen is om parttime te werken.
En, nogmaals: ik denk dat de inhoud van het werk uiteindelijk maar een onderdeel(tje) is van bijv een burn-out en dat het dus te makkelijk gedacht is dat dat dan met een andere baan opgelost is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 7 augustus 2025 om 23:40
Ja dat is verdrietig… maar waaruit maak je op dat TO ook afgekeurd zou moeten worden?Solomio schreef: ↑07-08-2025 22:48Of afgekeurd, zoals ik.
Waarom zou dat voor TO niet gelden?
Ja, voor de meesten (b)lijkt het te doen, hoewel de wachtlijsten in de ggz natuurlijk niet over zweetvoeten gaan. En deels komt dat doordat we minder goed kunnen omgaan met 'ongemak', maar deels ook doordat het financieel nauwelijks nog te doen is om parttime te werken.
En, nogmaals: ik denk dat de inhoud van het werk uiteindelijk maar een onderdeel(tje) is van bijv een burn-out en dat het dus te makkelijk gedacht is dat dat dan met een andere baan opgelost is.
vrijdag 8 augustus 2025 om 07:12
Alleen dit topic laat al zien dat daar nog steeds (te) weinig begrip voor is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 8 augustus 2025 om 07:13
vrijdag 8 augustus 2025 om 10:44
Dit herken ik heel erg. Mijn oudste kind trok dit ook niet. En dan de verbaasde ouders en leerkrachten: "Wát?! Zit je kind niet op een clúbje?!"Solomio schreef: ↑07-08-2025 21:29Het begint al op school: kinderen moeten niet alleen goede redultaten halen, maar ook sporten, vriendjes hebben, zo snel mogelijk een bijbaantje, enz enz.
De druk van de prestatiemaatschappij is echt niet te vergelijken met vroeger.
Waarmee ik niet zeg dat men het vroeger makkelijk had, helemaal niet.
Zoon had daar helemaal geen energie voor. Die was chronisch vermoeid na school. Jarenlang allerlei onderzoeken gehad (lichamelijk), maar nooit een oorzaak gevonden. Veel later pas werd er ASS vastgesteld.
Tegenwoordig heeft hij een vriendin en enkele vrienden die gewoon allemaal eerlijk tegen elkaar zeggen als hun sociale batterij leeg is of ze overprikkeld zijn. Is begrip voor, dat vind ik echt mooi om te zien
vrijdag 8 augustus 2025 om 10:47
De discussie over kinderen trouwens: ik vind mijn kinderen opvoeden en met ze bezig zijn veel minder zwaar dan werken. Ik weet inderdaad dat het voor sommige ouders precies andersom is, maar hier dus niet. Vooral omdat ik me naar mijn kinderen niet anders voor hoef te doen denk ik.
Over de reistijd: ja, die is fors. Werkgever komt me al enorm tegemoet omdat ik maar eens per week naar kantoor hoef, maar ik vind het wel zwaar. Sowieso in het OV zijn is sinds mijn burn-out een opgave. Sneller overprikkeld/in paniek. Maar ik verwacht dat dat wel weer afneemt, dus dat hoeft niet het grootste probleem te zijn.
Over de reistijd: ja, die is fors. Werkgever komt me al enorm tegemoet omdat ik maar eens per week naar kantoor hoef, maar ik vind het wel zwaar. Sowieso in het OV zijn is sinds mijn burn-out een opgave. Sneller overprikkeld/in paniek. Maar ik verwacht dat dat wel weer afneemt, dus dat hoeft niet het grootste probleem te zijn.
vrijdag 8 augustus 2025 om 11:03
Heel herkenbaar! Hoewel ik ook niet precies zou weten wat ik dan zónder werk de hele week zou moeten doen. Dat lijkt me ook wel eentonig en saai
Maar ik heb gewoon nog nooit iets gevonden wat me kan blijven boeien
Op alle kantoren waar ik gewerkt heb, was ik binnen no time uitgekeken.
Sowieso hou ik 8,5 uur per dag op een kantoor nauwelijks vol ...na de lunchpauze is mijn aandachtsspanne totaal verdwenen en zat ik vroeger de uren echt uit. Vreselijk.... Ik heb mijn werk ook altijd heel snel af en kan me niet voorstellen dat "de rest" nou echt 40 uur bezig is?? Ik zat denk ik van de 40 uur minimaal 20 uur uit te zitten, omdat ik gewoon alles al gedaan had (of omdat ik het niet kon opbrengen om weer met iets nieuws te beginnen en dat maar uitstelde tot het laatste moment).
Ik werk nu 5 jaar voor mezelf en dat maakt het iets beter, ik heb meer vrijheid en zit niet meer in dat keurslijf van kantoor en alle regels en sociale verplichtingen die daarbij horen. Als ik mijn werk in 2 uurtjes doe, is dat een voordeel voor mezelf en hoef ik niet nog 6 uur "uit te zitten". Maar ook nu merk ik na een aantal jaar alweer dat ik denk: pff moet ik dit dan nog volgouden tot mijn pensioen?
Ook ik heb regelmatig al gedacht: Zal ik anders gewoon lekker gedachteloos werk gaan doen? Treinmachinist? In een theewinkel gaan werken.... Maar dan zit je dus weer in roosters en als ik iets haat is het wel ingeroosterd worden met een kwartier koffiepauze en inkloktijden etc etc.
Ik vind gewoon werk waarbij er iets van me verwacht wordt heel moeilijk. En dat is bijna overal. En nu ben ik dan vrijer in wat en wanneer ik doe, maar ik heb nog steeds klanten die iets verwachten wat ik waar moet maken. En ik merk dat dat in mijn hoofd heel moeilijk is soms. Het "moeten" inderdaad.
Het is niet dat ik lui achterover zou willen hangen de hele week, maar ik zou van die druk af willen, het moeten, de verwachtingen en de stress die me dat geeft (omdat ik altijd het gevoel heb dat ik het niet kan waarmaken).
Ik heb wel eens gekeken naar Hoogfunctionerend Autisme bij vrouwen (omdat ik ook trekken van hoogbegaafdheid vertoon) en ik herken daar wel heel veel in.
Geen idee wat je er dan vervolgens mee moet, maar het zou mss verklaren waarom ik al mijn hele werkende leven zo'n moeite heb met werken en gemotiveerd blijven.
Maar ik heb gewoon nog nooit iets gevonden wat me kan blijven boeien
Op alle kantoren waar ik gewerkt heb, was ik binnen no time uitgekeken.
Sowieso hou ik 8,5 uur per dag op een kantoor nauwelijks vol ...na de lunchpauze is mijn aandachtsspanne totaal verdwenen en zat ik vroeger de uren echt uit. Vreselijk.... Ik heb mijn werk ook altijd heel snel af en kan me niet voorstellen dat "de rest" nou echt 40 uur bezig is?? Ik zat denk ik van de 40 uur minimaal 20 uur uit te zitten, omdat ik gewoon alles al gedaan had (of omdat ik het niet kon opbrengen om weer met iets nieuws te beginnen en dat maar uitstelde tot het laatste moment).
Ik werk nu 5 jaar voor mezelf en dat maakt het iets beter, ik heb meer vrijheid en zit niet meer in dat keurslijf van kantoor en alle regels en sociale verplichtingen die daarbij horen. Als ik mijn werk in 2 uurtjes doe, is dat een voordeel voor mezelf en hoef ik niet nog 6 uur "uit te zitten". Maar ook nu merk ik na een aantal jaar alweer dat ik denk: pff moet ik dit dan nog volgouden tot mijn pensioen?
Ook ik heb regelmatig al gedacht: Zal ik anders gewoon lekker gedachteloos werk gaan doen? Treinmachinist? In een theewinkel gaan werken.... Maar dan zit je dus weer in roosters en als ik iets haat is het wel ingeroosterd worden met een kwartier koffiepauze en inkloktijden etc etc.
Ik vind gewoon werk waarbij er iets van me verwacht wordt heel moeilijk. En dat is bijna overal. En nu ben ik dan vrijer in wat en wanneer ik doe, maar ik heb nog steeds klanten die iets verwachten wat ik waar moet maken. En ik merk dat dat in mijn hoofd heel moeilijk is soms. Het "moeten" inderdaad.
Het is niet dat ik lui achterover zou willen hangen de hele week, maar ik zou van die druk af willen, het moeten, de verwachtingen en de stress die me dat geeft (omdat ik altijd het gevoel heb dat ik het niet kan waarmaken).
Ik heb wel eens gekeken naar Hoogfunctionerend Autisme bij vrouwen (omdat ik ook trekken van hoogbegaafdheid vertoon) en ik herken daar wel heel veel in.
Geen idee wat je er dan vervolgens mee moet, maar het zou mss verklaren waarom ik al mijn hele werkende leven zo'n moeite heb met werken en gemotiveerd blijven.
vrijdag 8 augustus 2025 om 11:05
En TO, misschien heb ik erover heen gelezen maar is er bij jou ook ASS vastgesteld?
Passend werk lijkt me dan juist fijn. Ik ken meerdere mensen met ASS die prima kunnen werken maar dan is het werk en vooral de werkomstandigheden aangepast. Dat lijkt me dan voor jou toch ook fijn?
En nee, dat hoeft zeker geen sociale werkvoorziening te zijn!
Passend werk lijkt me dan juist fijn. Ik ken meerdere mensen met ASS die prima kunnen werken maar dan is het werk en vooral de werkomstandigheden aangepast. Dat lijkt me dan voor jou toch ook fijn?
En nee, dat hoeft zeker geen sociale werkvoorziening te zijn!
vrijdag 8 augustus 2025 om 12:22
alsof iedereen in staat is om maar ander werk te gaan doen. Je hebt echt geen enkel idee hoe mensen in het leven staan buiten je eigen bubbel volgens mij.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 8 augustus 2025 om 13:14
Klopt, ik heb sinds vorig jaar de diagnose ASS.smorre schreef: ↑08-08-2025 11:05En TO, misschien heb ik erover heen gelezen maar is er bij jou ook ASS vastgesteld?
Passend werk lijkt me dan juist fijn. Ik ken meerdere mensen met ASS die prima kunnen werken maar dan is het werk en vooral de werkomstandigheden aangepast. Dat lijkt me dan voor jou toch ook fijn?
En nee, dat hoeft zeker geen sociale werkvoorziening te zijn!
En ik sta natuurlijk open voor passend werk, maar het geeft me ook stress. Waar komen ze mee op de proppen? Ga ik dat wel kunnen? Wat als het nóg erger is wat ik nu doe?
Bij mijn huidige werkgever kan best veel. Ik werk er al enkele jaren, maar ben tussendoor kort van baan gewisseld. Tijdens die andere baan ben ik uitgevallen. Ik werd daar ook gepest en er zijn echt hele nare dingen gebeurd en gezegd daar. Na mijn burn-out wilde mijn vorige werkgever me graag terug. Ergens denk ik dat ik daar dankbaar voor moet zijn, dat ik het nergens meer zo goed krijg als hier. Zeker niet financieel en qua team. Mijn naaste collega's zijn gewoon echt fijn om mee te werken. Ik heb in die vorige baan gezien hoe dat ook kan zijn. In mijn huidige baan trouwens ook, enkele jaren terug ben ik toen behoorlijk lastiggevallen door een mannelijke collega. Deze man is uiteindelijk ontslagen en toen heb ik ook fijne steun gehad vanuit toenmalige LG en dit team.
We hebben hoge vaste lasten en mijn man verdient (of krijgt) minder dan ik. Zomaar de handdoek in de ring gooien en Thuisbezorgd bezorger worden kan dus niet (dat lijkt me oprecht leuk werk).
vrijdag 8 augustus 2025 om 13:21
Och ja dat lijkt me echt lastig. Heb je andere hulp of iemand met wie je praat?EstelleGallois schreef: ↑08-08-2025 13:14Klopt, ik heb sinds vorig jaar de diagnose ASS.
En ik sta natuurlijk open voor passend werk, maar het geeft me ook stress. Waar komen ze mee op de proppen? Ga ik dat wel kunnen? Wat als het nóg erger is wat ik nu doe?
Bij mijn huidige werkgever kan best veel. Ik werk er al enkele jaren, maar ben tussendoor kort van baan gewisseld. Tijdens die andere baan ben ik uitgevallen. Ik werd daar ook gepest en er zijn echt hele nare dingen gebeurd en gezegd daar. Na mijn burn-out wilde mijn vorige werkgever me graag terug. Ergens denk ik dat ik daar dankbaar voor moet zijn, dat ik het nergens meer zo goed krijg als hier. Zeker niet financieel en qua team. Mijn naaste collega's zijn gewoon echt fijn om mee te werken. Ik heb in die vorige baan gezien hoe dat ook kan zijn. In mijn huidige baan trouwens ook, enkele jaren terug ben ik toen behoorlijk lastiggevallen door een mannelijke collega. Deze man is uiteindelijk ontslagen en toen heb ik ook fijne steun gehad vanuit toenmalige LG en dit team.
We hebben hoge vaste lasten en mijn man verdient (of krijgt) minder dan ik. Zomaar de handdoek in de ring gooien en Thuisbezorgd bezorger worden kan dus niet (dat lijkt me oprecht leuk werk).
vrijdag 8 augustus 2025 om 13:55
Bij mij is het precies andersom. Ik heb altijd willen werken, en dat heb ik ook gedaan, ik moet er niet aan denken dat ik thuis had moeten zitten, maar dat komt misschien omdat ik het huis schoonmaken vreselijk vind.
Wat lijk je zo leuk aan Thuisbezorgd bezorger, Dat moet toch ook op tijd bezorgd worden, daar zit echt wel veel druk op.
Even nog een opmerking:
Als je kinderen hebt dan ben je 24/7 moeder dat heeft niets te maken met wel of niet werken
Wat lijk je zo leuk aan Thuisbezorgd bezorger, Dat moet toch ook op tijd bezorgd worden, daar zit echt wel veel druk op.
Even nog een opmerking:
Als je kinderen hebt dan ben je 24/7 moeder dat heeft niets te maken met wel of niet werken
vrijdag 8 augustus 2025 om 14:08
Daarbij is het een vrij beperkte aanname dat het probleem is dat het werk niet leuk/boeiend/interessant genoeg is. Ik had echt de allerleukste baan van de wereld (echoscopiste, voornamelijk zwangerschapsecho's).
Doet me denken aan hoe dat bij kinderen gaat: mijn superhoogbegaafde ASS-kind redde het niet op school. Het advies dat ik het vaakst kreeg was om hem dan naar een lager niveau te laten afstromen. Terwijl het probleem niet zat in het niveau.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 8 augustus 2025 om 14:51
Dit heb ik meegemaakt met mijn oudste. Van VWO afgestroomd naar vmbo en uiteindelijk nu mbo, waar hij ook gewoon vastloopt. Samen met zijn diagnose kregen we te horen dat zijn iq 138 is. Dus niet superhoogbegaafd maar toch zeker bovengemiddeld intelligent (zeker intelligenter dan mams, haha).Solomio schreef: ↑08-08-2025 14:08Daarbij is het een vrij beperkte aanname dat het probleem is dat het werk niet leuk/boeiend/interessant genoeg is. Ik had echt de allerleukste baan van de wereld (echoscopiste, voornamelijk zwangerschapsecho's).
Doet me denken aan hoe dat bij kinderen gaat: mijn superhoogbegaafde ASS-kind redde het niet op school. Het advies dat ik het vaakst kreeg was om hem dan naar een lager niveau te laten afstromen. Terwijl het probleem niet zat in het niveau.
Maar idd, dat afstromen heeft nooit het probleem verholpen. Maar we zijn toch telkens meegegaan in afstromen, in de hoop dat dat werkte.
vrijdag 8 augustus 2025 om 14:53
Solomio schreef: ↑07-08-2025 19:26Kun je nagaan hoe erg het elders is.
De werkdruk is enorm toegenomen, er wordt veel meer inzet en flexibiliteit verwacht. Niet meer 40 jaar bij dezelfde baas, blijven leren en ontwikkelen en vooral alles (aan)kunnen.
Was in mijn jeugd een 9-tot-5-mentaliteit het toppunt van betrouwbaarheid, tegenwoordig staat het symbool voor iemand die niet bereid is om een stapje extra te doen.
Dat vat het mooi samen.
Deze laatste alinea vind ik heel treffend!
papegaai wijzigde dit bericht op 08-08-2025 14:54
1.41% gewijzigd
vrijdag 8 augustus 2025 om 14:54
Het is niet zo dat ik niet onder druk kan werken volgens mij. In de buitenlucht werken, zelf kunnen nadenken, in mijn eigen cocon kunnen kruipen, dat lijkt me gewoon heerlijk. Daarnaast heb ik een passie voor fietsen en routes.janine schreef: ↑08-08-2025 13:55Bij mij is het precies andersom. Ik heb altijd willen werken, en dat heb ik ook gedaan, ik moet er niet aan denken dat ik thuis had moeten zitten, maar dat komt misschien omdat ik het huis schoonmaken vreselijk vind.
Wat lijk je zo leuk aan Thuisbezorgd bezorger, Dat moet toch ook op tijd bezorgd worden, daar zit echt wel veel druk op.
Even nog een opmerking:
Als je kinderen hebt dan ben je 24/7 moeder dat heeft niets te maken met wel of niet werken
Postbezorger heb ik (vroeger, in de crisis) een tijdje gedaan en vond ik ook heerlijk, maar daar vond ik de tijdsdruk juist wel te heftig. Mede omdat je veel verschillende adressen hebt. Bij Thuisbezorg bezorg je aan 4 tot 7 adressen per rit, met post zijn dat honderden adressen.
vrijdag 8 augustus 2025 om 15:06
vrijdag 8 augustus 2025 om 15:08
vrijdag 8 augustus 2025 om 15:09
En gelukkig kunnen de meesten dat ook.
Maar voor nog best een hoop mensen is dat veel lastiger, soms te lastig.
En dan helpt zo'n opmerking natuurlijk niet.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
