Werk & Studie
alle pijlers
Kwaliteit van werk van collega's
woensdag 18 september 2019 20:02
Ik vind het lastig om mijn vraag te beschrijven maar ik hoop dat één van jullie me in de goede richting kan wijzen.
Al tijdens mijn studie tijdens projectwerk met medestudenten merkte ik dat de kwaliteit van mijn werk hoger was dan dat van hen. Dat kwam omdat ik mijn studie erg serieus nam: ik besteedde veel tijd aan opdrachten en wilde topkwaliteit leveren. Bij hen zag ik dat minder. Goed genoeg was goed genoeg. Ik kreeg niet de indruk dat ze niet beter konden; ze vonden het wel prima zo. Ik had daar moeite mee bij groepswerk want je maakt iets gezamenlijks en ik wilde een goed eindproduct leveren. Het is meerdere keren voorgekomen dat ik het werk boos en teleurgesteld alleen aan het verbeteren was.
Inmiddels ben ik 20 jaar verder, heb ik meerdere functies in meerdere bedrijven gehad maar ik blijf hier tegenaan lopen. Collega's die fouten maken, zich niet aan afspraken houden, matige kwaliteit werk leveren waar ik dan vervolgens last van heb omdat ik er bijvoorbeeld mee naar klanten moet. Ik kan niet altijd inschatten of ze niet beter kunnen of het wel best vinden of dat het tijdgebrek is; ik denk een combinatie. Ik spreek collega's er soms wel op aan, dat helpt soms, maar vaak ook niet (en het wordt je niet in dank afgenomen -- ik ben niet hun leidinggevende en mijn leidinggevende is erg vergevend richting collega's).
Ik kan hen niet veranderen, zo ver ben ik inmiddels wel. Maar ik zou er zo graag zelf anders mee om willen gaan. Regelmatig loop ik me op te vreten, druk te maken, op te fokken. Ik kan 's nachts soms uren wakker liggen, me boos maken, denkbeeldige boze gesprekken voeren waarin ik collega x of y de wind van voren geef. Ik trek het me allemaal zo aan en dat wil ik niet meer! Ik wil het los kunnen laten, ik wil het van me af kunnen laten glijden. Ik zal nooit accepteren dat hun gedrag oké is want dat vind ik gewoon echt niet maar ik wil me er niet zo druk om maken. Ik wil gewoon lekker mijn eigen werk goed doen en me niet zo opfokken als een ander matige kwaliteit levert.
Voor wie zo ver gekomen is in deze lap tekst: Hoe doe ik dit?? Hoe ga ik hiermee om, hoe laat ik dit los? Is daar een cursus of training voor? Heeft er iemand een magische tip? Ik blijf maar landen op dit punt, al 20 jaar lang en ik word er gek van.
Al tijdens mijn studie tijdens projectwerk met medestudenten merkte ik dat de kwaliteit van mijn werk hoger was dan dat van hen. Dat kwam omdat ik mijn studie erg serieus nam: ik besteedde veel tijd aan opdrachten en wilde topkwaliteit leveren. Bij hen zag ik dat minder. Goed genoeg was goed genoeg. Ik kreeg niet de indruk dat ze niet beter konden; ze vonden het wel prima zo. Ik had daar moeite mee bij groepswerk want je maakt iets gezamenlijks en ik wilde een goed eindproduct leveren. Het is meerdere keren voorgekomen dat ik het werk boos en teleurgesteld alleen aan het verbeteren was.
Inmiddels ben ik 20 jaar verder, heb ik meerdere functies in meerdere bedrijven gehad maar ik blijf hier tegenaan lopen. Collega's die fouten maken, zich niet aan afspraken houden, matige kwaliteit werk leveren waar ik dan vervolgens last van heb omdat ik er bijvoorbeeld mee naar klanten moet. Ik kan niet altijd inschatten of ze niet beter kunnen of het wel best vinden of dat het tijdgebrek is; ik denk een combinatie. Ik spreek collega's er soms wel op aan, dat helpt soms, maar vaak ook niet (en het wordt je niet in dank afgenomen -- ik ben niet hun leidinggevende en mijn leidinggevende is erg vergevend richting collega's).
Ik kan hen niet veranderen, zo ver ben ik inmiddels wel. Maar ik zou er zo graag zelf anders mee om willen gaan. Regelmatig loop ik me op te vreten, druk te maken, op te fokken. Ik kan 's nachts soms uren wakker liggen, me boos maken, denkbeeldige boze gesprekken voeren waarin ik collega x of y de wind van voren geef. Ik trek het me allemaal zo aan en dat wil ik niet meer! Ik wil het los kunnen laten, ik wil het van me af kunnen laten glijden. Ik zal nooit accepteren dat hun gedrag oké is want dat vind ik gewoon echt niet maar ik wil me er niet zo druk om maken. Ik wil gewoon lekker mijn eigen werk goed doen en me niet zo opfokken als een ander matige kwaliteit levert.
Voor wie zo ver gekomen is in deze lap tekst: Hoe doe ik dit?? Hoe ga ik hiermee om, hoe laat ik dit los? Is daar een cursus of training voor? Heeft er iemand een magische tip? Ik blijf maar landen op dit punt, al 20 jaar lang en ik word er gek van.
woensdag 18 september 2019 20:46
Lastig. Ik ben waarschijnlijk zo’n collega waar jij je aan ergert. Al vanaf de middelbare school ben ik op zoek naar de grens van net goed genoeg. Ik ben helaas geen perfectionist en begrijp ook vaak niet waar mensen zich druk om maken. Ik kan heel goed scoren met sommige dingen, maar ik kies echt mijn momenten en doe dat alleen als het nodig is. Uiteindelijk is het maar werk voor mij. Ik druk echt niet mijn snor, maar in groepsprocessen zal ik altijd proberen dingen te temperen als een ander bloedfanatiek is.
Misschien kun jij het omgekeerde doen? Als je met mensen samen moet werken vast de verwachtingen bijstellen en vooraf met de groep afstemmen wat iedereen van een project verwacht en wanneer iets goed is afgerond? Zodat je daar vooraf afspraken over kunt maken.
In plaats van dat jij een beeld hebt bij het gewenste resultaat en dan blijkt pas aan het eind dat anderen daar een ander beeld bij hadden?
Verder zou ik me alleen druk maken om dingen die jij in de hand hebt en de werkdag echt bewust afsluiten, zodat je daar niet in je vrije tijd mee bezig bent. Het bedrijf blijft wel drijven.
Misschien kun jij het omgekeerde doen? Als je met mensen samen moet werken vast de verwachtingen bijstellen en vooraf met de groep afstemmen wat iedereen van een project verwacht en wanneer iets goed is afgerond? Zodat je daar vooraf afspraken over kunt maken.
In plaats van dat jij een beeld hebt bij het gewenste resultaat en dan blijkt pas aan het eind dat anderen daar een ander beeld bij hadden?
Verder zou ik me alleen druk maken om dingen die jij in de hand hebt en de werkdag echt bewust afsluiten, zodat je daar niet in je vrije tijd mee bezig bent. Het bedrijf blijft wel drijven.
anoniem_363018 wijzigde dit bericht op 18-09-2019 20:49
1.46% gewijzigd
woensdag 18 september 2019 20:46
Herkenbaar. Wat ik doe is niets. Als ik iets merk spreek ik iemand normaal aan. Daarna stuur ik een mail. Dan doe ik mijn werk en als ik aangesproken wordt geef ik aan dat ik een gesprek erover heb gehad, dat ik gemaild heb dus dat ik ook maar gebonden ben aan het prutswerk van een ander. Als er op doorgegaan wordt geef ik de naam van de prutser door dat ze daar maar verhaal moeten gaan halen en loop ik weg. Vooralsnog is de prutser nog steeds aan het werk dus de leidinggevende neemt het prutsen niet zo zwaar op voor het bedrijf. Waarom zou ik dat dan wel doen? Sinds ik zo denk is het leven een stuk makkelijker geworden. Maw...haal je schouders eens wat vaker op en besef dat een ander soms ook niet meer kan dan wat hij kan.
woensdag 18 september 2019 20:51
woensdag 18 september 2019 20:54
Ik vind mezelf niet goed of beter dan de meesten , dat herken ik niet.
Maar ik herken wel dat je afhankelijk kunt zijn van andermans werk en dat werk soms niet voldoet aan mijn eisen.
Ik heb er ondertussen voor gezorgd dat ik autonoom werk.
Verdere oplossingen: ik deed zonder zeuren andere taken erbij, en zocht mensen met dezelfde houding om mee samen te werken of in ieder geval mee te sparren.
Ik stel hoge eisen en ik heb geen zin hierin compromissen te sluiten.
Ik heb bijvoorbeeld de afgelopen jaren in een duo gewerkt maar vakkundig om die collega heen gewerkt. Verantwoordelijkheden zodanig afgestemd dat we ons eigen tentje runden. Ik vond dat zij niet voldeed aan mijn eisen op inhoud, zij vond mij te sloom.
Gelukkig hebben we allebei hierin ons aandeel kunnen zien en een modus afgesproken waarin haar en mijn kwaliteiten goed tot zijn recht kwamen.
Maar ik herken wel dat je afhankelijk kunt zijn van andermans werk en dat werk soms niet voldoet aan mijn eisen.
Ik heb er ondertussen voor gezorgd dat ik autonoom werk.
Verdere oplossingen: ik deed zonder zeuren andere taken erbij, en zocht mensen met dezelfde houding om mee samen te werken of in ieder geval mee te sparren.
Ik stel hoge eisen en ik heb geen zin hierin compromissen te sluiten.
Ik heb bijvoorbeeld de afgelopen jaren in een duo gewerkt maar vakkundig om die collega heen gewerkt. Verantwoordelijkheden zodanig afgestemd dat we ons eigen tentje runden. Ik vond dat zij niet voldeed aan mijn eisen op inhoud, zij vond mij te sloom.
Gelukkig hebben we allebei hierin ons aandeel kunnen zien en een modus afgesproken waarin haar en mijn kwaliteiten goed tot zijn recht kwamen.
woensdag 18 september 2019 20:56
Herkenbaarsomana schreef: ↑18-09-2019 20:46Herkenbaar. Wat ik doe is niets. Als ik iets merk spreek ik iemand normaal aan. Daarna stuur ik een mail. Dan doe ik mijn werk en als ik aangesproken wordt geef ik aan dat ik een gesprek erover heb gehad, dat ik gemaild heb dus dat ik ook maar gebonden ben aan het prutswerk van een ander. Als er op doorgegaan wordt geef ik de naam van de prutser door dat ze daar maar verhaal moeten gaan halen en loop ik weg. Vooralsnog is de prutser nog steeds aan het werk dus de leidinggevende neemt het prutsen niet zo zwaar op voor het bedrijf. Waarom zou ik dat dan wel doen? Sinds ik zo denk is het leven een stuk makkelijker geworden. Maw...haal je schouders eens wat vaker op en besef dat een ander soms ook niet meer kan dan wat hij kan.
Goed je spam of control in de gaten houden.
woensdag 18 september 2019 20:56
woensdag 18 september 2019 21:01
Echt, opfokken, uren niet slapen? Wat is er nou zo belangrijk? Als je een bullshitbaan hebt omdat je nu eenmaal moet werken wegens de inrichting van onze maatschappij doe je als jouw collega’s: net genoeg. Wat draag je dan bij aan de maatschappij als je 110% inzet toont? Als je nou in de gezondheidszorg werkt, of als leraar ofzo, dan heb je een valide punt. Anders niet. Dan doe je wat er wordt gevraagd en liefst zo efficiënt mogelijk. Je leidinggevende vindt het ook al goed genoeg.
Ik kan je Qi-Gong aanraden. Chinese ademhalingsmeditatie en dan alles ‘zacht’ uitvoeren en op 70% van wat je zou kunnen. Je bent minder dan een kruimel in de tijdelijkheid van het universum, maak jezelf niet zo belangrijk. Neem het allemaal wat minder zwaar en serieus en lach eens.
Ik kan je Qi-Gong aanraden. Chinese ademhalingsmeditatie en dan alles ‘zacht’ uitvoeren en op 70% van wat je zou kunnen. Je bent minder dan een kruimel in de tijdelijkheid van het universum, maak jezelf niet zo belangrijk. Neem het allemaal wat minder zwaar en serieus en lach eens.
woensdag 18 september 2019 21:02
Als er (te) veel dingen niet goed gaan, moet je eens naar het proces gaan kijken. Uitgangspunt is dat mensen fouten maken. Maar met een goed proces kan je de impact daarvan verminderen. Voordat het naar buiten gaat eerst goed reviewen bijvoorbeeld (door een vakspecialist en een "buitenstaander" werkt meestal goed). En meer van dat soort dingen.
woensdag 18 september 2019 21:04
Ik ben denk ik net als Nitflex. Goed is goed genoeg. Ik maak er niet bewust een zooitje van hoor maar ik sloof me ook niet uit tot het naadje. Zo is onze hele afdeling eigenlijk. Af en toe is er wel een collega die er opmerkingen over heeft. Dat mag. Maar ik snap nooit zo goed waarom ik iets voor 200% voorgekauwd moet aanleveren, helemaal tot in de puntjes verzorgd, terwijl collega (die 3 of 4 loonschalen hoger zit) lekker met ‘mijn’ werk gaat zitten koffie leuten bij een klant. Dan denk ik; je mag er zelf ook wel iets voor doen.
Eerder sloofde ik me altijd wel meer uit hoor, maar sinds het bedrijf een andere koers is gaan varen, met weinig waardering voor hetgeen je doet, collega’s alleen maar nemen maar nooit geven, was ik er wel klaar mee. Thuis was ik chagrijnig en ging afreageren op man/kind. En toen dacht ik zo ineens; het is maar werk hé...
Eerder sloofde ik me altijd wel meer uit hoor, maar sinds het bedrijf een andere koers is gaan varen, met weinig waardering voor hetgeen je doet, collega’s alleen maar nemen maar nooit geven, was ik er wel klaar mee. Thuis was ik chagrijnig en ging afreageren op man/kind. En toen dacht ik zo ineens; het is maar werk hé...
woensdag 18 september 2019 21:08
Ik snap het maar al te goed. Niet dat ik nu zo geweldig goed ben in mijn werk maar ik probeer wel altijd werk te leveren dat beter is dan 'goed genoeg'. Ik zie om mij heen ook veel collega's dingen afraffelen of laks zijn. Het afgelopen jaar probeer ik het wel steeds meer los te laten en me er niet zo druk om te maken maar het resultaat is wel dat ik steeds minder plezier in mijn werk heb. Ik weet niet wat beter is.
woensdag 18 september 2019 21:12
Dat is naar mijn mening best lastig, om geheel autonoom te zijn. Ik maak geen deel uit van een team (en haat team work) maar heb wel te maken met de in- en output van collega's wat invloed heeft op mijn werk.
woensdag 18 september 2019 21:39
Ik ben freelancer en heb niet echt collega’s, maar werk al een hele tijd in een team met mensen waarvan ik me af en toe afvraag wat ze daar doen.
Ik ben goed in mijn werk en lever altijd kwaliteit. Daar word ik ook dik voor betaald. Over de mensen met wie ik samenwerk kan ik me soms ontzettend verbazen. Zo’n ontzettend prutswerk dat senior medewerkers afleveren en hoe weinig ze weten van het bedrijf waar ze soms al tig jaar werken. Het zal je personeel maar zijn. Ik erger me soms kapot, maar dan bedenk ik me dat hun gepruts mijn boterham is en dan gaat het weer over.
Mijn tip: Zorg dat je zichtbaar bent. Gebruik je inzet en kwaliteit om jezelf in een uitzonderingspositie te manoeuvreren. Zodat niemand je wat kan maken omdat je altijd levert. Alsof je onschendbaar bent. Dat geeft vrijheid. Bij mij in ieder geval. Dat is mijn hele loopbaan zo gegaan. Al vanaf mijn vakantiewerk 25 jaar geleden.
Ik ben goed in mijn werk en lever altijd kwaliteit. Daar word ik ook dik voor betaald. Over de mensen met wie ik samenwerk kan ik me soms ontzettend verbazen. Zo’n ontzettend prutswerk dat senior medewerkers afleveren en hoe weinig ze weten van het bedrijf waar ze soms al tig jaar werken. Het zal je personeel maar zijn. Ik erger me soms kapot, maar dan bedenk ik me dat hun gepruts mijn boterham is en dan gaat het weer over.
Mijn tip: Zorg dat je zichtbaar bent. Gebruik je inzet en kwaliteit om jezelf in een uitzonderingspositie te manoeuvreren. Zodat niemand je wat kan maken omdat je altijd levert. Alsof je onschendbaar bent. Dat geeft vrijheid. Bij mij in ieder geval. Dat is mijn hele loopbaan zo gegaan. Al vanaf mijn vakantiewerk 25 jaar geleden.
woensdag 18 september 2019 21:44
Je klinkt inderdaad perfectionistisch. Dat zijn over het algemeen mensen waar ik het heel lastig mee vind samenwerken. Eindeloos geneuzel over onbelangrijke details, het grote plaatje daardoor totaal niet kunnen zien, continu gestressed. Vreselijk.
Ben je in staat om de kwaliteiten van een ander te zien? Ik stuur projectteams aan en zet dan de perfectionist vaak op dat deel van de inhoud waar details heel belangrijk zijn, omdat ze daar toegevoegde waarde hebben. En ik voer toch echt gesprekken over waar ik de grens leg mbt perfectionisme en details. Dat helpt lang niet altijd, maar ik hoop in ieder geval dat duidelijk wordt dat met alleen perfectionisme dat project nimmer tot een goed einde komt. Je hebt ook andere kwaliteiten nodig.
Mijn tip: zorg dat je ziet wat de kwaliteiten van een ander zijn. En ga op iets van yoga of minfdullness zodat je leert om te gaan met je frustraties ipv erin te zwelgen.
Ben je in staat om de kwaliteiten van een ander te zien? Ik stuur projectteams aan en zet dan de perfectionist vaak op dat deel van de inhoud waar details heel belangrijk zijn, omdat ze daar toegevoegde waarde hebben. En ik voer toch echt gesprekken over waar ik de grens leg mbt perfectionisme en details. Dat helpt lang niet altijd, maar ik hoop in ieder geval dat duidelijk wordt dat met alleen perfectionisme dat project nimmer tot een goed einde komt. Je hebt ook andere kwaliteiten nodig.
Mijn tip: zorg dat je ziet wat de kwaliteiten van een ander zijn. En ga op iets van yoga of minfdullness zodat je leert om te gaan met je frustraties ipv erin te zwelgen.
woensdag 18 september 2019 21:44
Jij vindt hun gedrag niet oké/de kwaliteit van hun werk matig, dat is niks meer en niks minder dan jouw mening. Jouw leidinggevende vindt het klaarblijkelijk wel oké en vindt de kwaliteit van hun werk wel goed genoeg. De enige manier om je er niet meer druk om te maken, is accepteren dat hun gedrag en werk gewoon oké is, ook al voldoet het niet aan jouw standaard.Monique501 schreef: ↑18-09-2019 20:02
Ik kan hen niet veranderen, zo ver ben ik inmiddels wel. Maar ik zou er zo graag zelf anders mee om willen gaan. Regelmatig loop ik me op te vreten, druk te maken, op te fokken. Ik kan 's nachts soms uren wakker liggen, me boos maken, denkbeeldige boze gesprekken voeren waarin ik collega x of y de wind van voren geef. Ik trek het me allemaal zo aan en dat wil ik niet meer! Ik wil het los kunnen laten, ik wil het van me af kunnen laten glijden. Ik zal nooit accepteren dat hun gedrag oké is want dat vind ik gewoon echt niet maar ik wil me er niet zo druk om maken. Ik wil gewoon lekker mijn eigen werk goed doen en me niet zo opfokken als een ander matige kwaliteit levert.
Voor wie zo ver gekomen is in deze lap tekst: Hoe doe ik dit?? Hoe ga ik hiermee om, hoe laat ik dit los? Is daar een cursus of training voor? Heeft er iemand een magische tip? Ik blijf maar landen op dit punt, al 20 jaar lang en ik word er gek van.
woensdag 18 september 2019 21:48
^^dannas schreef: ↑18-09-2019 21:44Je klinkt inderdaad perfectionistisch. Dat zijn over het algemeen mensen waar ik het heel lastig mee vind samenwerken. Eindeloos geneuzel over onbelangrijke details, het grote plaatje daardoor totaal niet kunnen zien, continu gestressed. Vreselijk.
Ben je in staat om de kwaliteiten van een ander te zien? Ik stuur projectteams aan en zet dan de perfectionist vaak op dat deel van de inhoud waar details heel belangrijk zijn, omdat ze daar toegevoegde waarde hebben. En ik voer toch echt gesprekken over waar ik de grens leg mbt perfectionisme en details. Dat helpt lang niet altijd, maar ik hoop in ieder geval dat duidelijk wordt dat met alleen perfectionisme dat project nimmer tot een goed einde komt. Je hebt ook andere kwaliteiten nodig.
Mijn tip: zorg dat je ziet wat de kwaliteiten van een ander zijn. En ga op iets van yoga of minfdullness zodat je leert om te gaan met je frustraties ipv erin te zwelgen.
Helemaal eens met deze post
woensdag 18 september 2019 21:51
Ik ben ook iets perfectionistischer dan gemiddeld, maar ik schuif de verantwoordelijkheid terug naar waar die thuishoort. Goed, met mijn werk kán dat ook, dat scheelt.
Dus als collega Miep gedoe heeft met een klant, dan verbind ik de klant door met collega Miep. Mag Miep het fijn zelf regelen. En als Miep het niet voor elkaar krijgt komt het uiteindelijk terecht op het bordje van een leidinggevende. Als die Mieps werk verder prima vindt, dan is het verder niet mijn probleem. Ik controleer het dan ook nooit.
En ik lig er al helemaal niet wakker van.
Dus als collega Miep gedoe heeft met een klant, dan verbind ik de klant door met collega Miep. Mag Miep het fijn zelf regelen. En als Miep het niet voor elkaar krijgt komt het uiteindelijk terecht op het bordje van een leidinggevende. Als die Mieps werk verder prima vindt, dan is het verder niet mijn probleem. Ik controleer het dan ook nooit.
En ik lig er al helemaal niet wakker van.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 18 september 2019 21:52
Ik heb een perfectionistische collega. ALLES wordt onder de loep genomen, elk detail bekeken, 1mm naar links, 2mm naar rechts... Schijtziek word ik er van. Niet omdat ik nooit iets perfect wil hebben, maar wel omdat er soms iets niet kan. Vanwege tijd, budget, technische mogelijkheden, etc.
Haar budget is altijd op (lees: grote overschrijding) en haar overuren reizen de pan uit. Alles is belangrijk, dus prioriteiten worden niet gesteld
Ik blijf altijd binnen budget en maak overuren als dat nodig is. Ik werk met een prioriteitenlijst.
Zij vindt mij te slordig. Ik vind dat zij onrealistische verwachtingen heeft binnen de mogelijkheden die er zijn.
Haar budget is altijd op (lees: grote overschrijding) en haar overuren reizen de pan uit. Alles is belangrijk, dus prioriteiten worden niet gesteld
Ik blijf altijd binnen budget en maak overuren als dat nodig is. Ik werk met een prioriteitenlijst.
Zij vindt mij te slordig. Ik vind dat zij onrealistische verwachtingen heeft binnen de mogelijkheden die er zijn.
pergamon wijzigde dit bericht op 18-09-2019 21:52
7.72% gewijzigd
woensdag 18 september 2019 21:52
Frozen 'Let it go'/'Laat het los, laat het gaan'Hobbelster schreef: ↑18-09-2019 21:47Mindfulness
Het schijnt dat er zo’n Disney film is met een heel populair liedje.
....hoe heet het nou toch weer.....
Anyway: zing dat lied elke dag (in je hoofd of hardop).
woensdag 18 september 2019 21:52
Ik herken het. Maar ik ben het echt anders gaan zien. Je voelt je opgefokt en boos om dit gedrag van collega's. Die reactie is vaak een teken dat jij eigenlijk nog iets zou kunnen leren van het gedrag dat in je allergie zit. Misschien baal je onbewust dat jij altijd 'aan' staat, keihard werkt, en niet wat gemoedelijker en ontspannen kan zijn soms. Je boze reactie is dus niet omdat al jouw collega's slecht zijn in hun werk, maar omdat ze niet hetzelfde doen als jij (en daar prima mee kunnen leven) Dus in plaats van je collega's te zien als minder precies/fanatiek/nauwkeurig dan jij, probeer eens te zien wat je van hen zou kunnen leren. Dat geeft jezelf meer rust, want je kan dan (als je wilt)zelf er iets aan veranderen in plaats van dat je anderen moet veranderen.
woensdag 18 september 2019 21:56
