Werk & Studie alle pijlers

Master bevalt me niet, maar wil wel een PhD doen

07-11-2019 08:45 115 berichten
Alle reacties Link kopieren
Good morning

Zijn er hier mensen die wel zijn gepromoveerd maar geen wo master hebben gevolgd?
...

Ik begin binnenkort aan mijn wo master (pre-master bijna afgerond) na cum laude te zijn afgestudeerd aan het hbo. Het is me inmiddels helaas duidelijk dat de master zo naadloos op mijn bachelor aansluit dat er voor mij weinig bij te leren valt in die twee jaar. Ondanks mijn hbo achtergrond weet ik wel al heel goed hoe wetenschappelijk onderzoek in elkaar steekt, dus daarvoor hoef ik het niet te doen...

Dus nu zou je zeggen, stoppen en aan het werk!! Maar ik wil wél ontzettend graag promoveren... Ik wil zo graag een onderwerp pakken (en er zijn gelukkig hier wel genoeg opties die mij aanspreken), en hier super super diep induiken en keihard werken om tot de kern te komen. Dusja, ik heb geen zin meer in eindeloze tentamens en veel te korte, schoolse projectjes... Ik wil met een veel serieuzer onderzoek aan de slag.

Vandaar de vraag: wat raden jullie aan? Zijn er ook mogelijkheden tot promoveren zonder masterdiploma en zo ja, wat zijn daar de nadelen van?

Ik heb al op een hele toffe PhD vacature gereageerd met duidelijke uitleg waarom ik wél geschikt ben voor die positie, maar ik verwacht natuurlijk een keiharde afwijzing. ;) Wie weet hebben ze een bijbaan...
Alle reacties Link kopieren
S-Meds schreef:
07-11-2019 10:19
met een pre master en HBO heb je toch geen enkele kennis van wetenschappelijk onderzoek? lijkt me totaal niet realistisch

Dat slaat nergens op. Hangt er precies vanaf in welke hoek je opgeleid bent/ werkt.
Dat gezegd hebbende, kennis is niet genoeg. Je zult actief zelf moeten gaan onderzoeken om ervaring op te doen, dat leer je niet alleen door toe te kijken van de zijlijn. En die ervaring opdoen kan je dan beter in een setting doen met ‘weinig belangen’ en tijdsdruk, dan met het vuur aan de schenen tijdens een PhD.
.
Alle reacties Link kopieren
lux- schreef:
07-11-2019 10:05
Hoe kun je nou zeggen dat je wel weet hoe wetenschappelijk onderzoek werkt? Ik ben nu aan mijn derde serieuze, grote onderzoeksproject bezig en hoe meer onderzoek ik doe hoe minder ik het gevoel heb dat ik weet hoe het moet :nut: goed onderzoek is zoveel gecompliceerder dan het in eerste instantie leek.
Dit heb ik dus ook: hoe verder ik kom hoe lastiger het lijkt te worden :) Maar dat vind ik er ook juist leuk aan: je blijft leren en er is altijd een nieuwe uitdaging. Dat TO schrijft al veel te weten van onderzoek en denkt dat ze niets meer kan leren tijdens haar master vind ik dan ook zorgelijk, meer zelfs dan de vraag of je nou wel of geen master nodig hebt voor een PhD plek. Als je denkt dat je alles al weet ga je het tijdens zo'n traject zwaar krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Ugli schreef:
07-11-2019 10:01
Disclaimer: Ik spreek over de beta wetenschappen met Masters die gewoon 2 jaar duren. Ik heb geen idee of de alfa/gamma wetenschappen hetzelfde werken.

Heb je al wat gepubliceerd? Zo nee, dan heb je dus géén aantoonbare ervaring met serieus wetenschappelijk onderzoek. Ik heb 1 jaar HBO gedaan, daarna een volledige WO bachelor en toen ik met enkele HBO bachelors aan mijn Master begon, zag je een gigantisch verschil tussen de HBOers en WOers. Niet lullig bedoeld want ze waren niet persé dommer of zo, maar ze waren totaal anders opgeleid. Bepaalde dingen konden zij beter (beroepsmatigheid, praktijk) maar op het wetenschappelijk denken en werken liepen ze écht achter op de WOers. Ik heb met één van die HBOers ongeveer hetzelfde onderzoek gedaan. Hij was briljant in het lab en ik was echt verschrikkelijk (ja echt, ik kan niets anders zeggen). Toch heb ik een veel hoger cijfer gekregen dan hij. Niet omdat ik slimmer was of beter mijn best had gedaan, maar omdat mijn denkwijzes en manier van omgaan met onderzoek doen beter aansloten bij de wetenschap. En als HBOer ben je dan echt niet verloren, want net zoals de WO Bachelor student dat kon leren kan een HBOer dat ook gewoon leren.

Als je zo laatdunkend over die Master denkt en je echt al de skills denkt te hebben voor een PhD, stel jezelf dan hogere doelen dan alleen een papiertje halen. Een Master kan zo makkelijk/nutteloos of moeilijk/waardevol zijn als je zelf kiest. Ik zie mijn Master absoluut niet als schoolse projectjes. Ik heb zelf geen pre-master gedaan maar ben wel bij open dagen geweest, wat ik daar gezien heb is in no-way vergelijkbaar met een echte Master. Het grote leerproces van je Master is je onderzoek(en), niet die paar extra tentamens/vakken die er toevallig in zitten. Diat onderzoek(en) is volledig vrij in te richten, dus neem daar vooral je voordeel mee. Het is geen schools project, het is exact wat je zal gaan doen als PhDer alleen in plaats van een post doc als directe begeleider heb je dan een PhD student als directe begeleider, er is geen publicatie druk en het is water korter. Vind je een onderzoek van 6 maanden te skeer? Plak er dan wat maanden aan vast tot jij vindt dat je wél een nuttig onderzoek kan doen.

Ten eerste kun je je Master onderzoek(en) gebruiken als springplank naar je PhD. Weet je al waar je een PhD wil doen? Weet je ook precies waar? Ga daar dan je Master onderzoek doen. Als ze blij met je zijn (dit vertaalt zich dan uiteraard ook in een super cijfer voor je Master onderzoek) en er is een positie beschikbaar, sta je bovenaan het lijstje van sollicitanten.

Ten tweede kun je je Master onderzoek(en) gebruiken als voorsprong op je PhD. Gegeven dat je 1. Aangenomen wordt bij je Master onderzoek plaats als PhDer of 2. Ergens in een zeer gelijk domein, als je mazzel hebt en pienter genoeg bent kun je of dat gehele onderzoek gebruiken als 1e publicatie voor je PhD, of in elk geval de data ervan verwerken in je PhD werk. Op zijn minst heb je na dat onderzoek al een voorsprong van máánden in je PhD qua kennis van domein en wetenschappelijk onderzoek in dat domein. Je hoeft dan bij de start van je PhD niet meer eerst al het gedane werk door te gaan spitten. Dat klinkt een beetje suf, maar dat is extreem waardevol. Ik weet niet of je weet dat een PhD een verschrikkelijke race tegen de klok is, dus iedere seconde die je kan pikken is heel waardevol.

Ten derde is een Master extreem waardevol om te leren waar je heen wilt met je onderzoek, maar ook vooral waar je niet heen wilt. Het is veel fijner om er tijdens een 6-12 maanden Master onderzoek achter te komen dat het onderwerp waar je dacht de rest van je leven aan te spenderen, niet helemaal is waar je op gehoopt had of dat je ineens hét onderwerp tegen komt waar je passie ligt, dan je vastleggen aan een 3-4 jarig PhD project en er daar pas achter komen. Het is best rampzalig om je PhD af te breken namelijk, maar nog rampzaliger om deze af te maken en vervolgens extreem gepigeonholed te zijn in een onderwerp wat niet helemaal je ding is.

Ten vierde is een Master leuk risico's te nemen in je onderzoek. Er hoeft niet persé een publicatie uit te rollen ookal zou het wel handig zijn als je een PhD wil doen (in tegenstelling tot een PhD, je wordt simpelweg geen doctor als je niet publiceert en je mag nog eens vaart maken ook in die 3-4 jaar), dus je kunt je richten op een onderzoek die te risky zou zijn in een PhD, maar die of super interessant is, of tot een super publicatie kan leiden als deze wél goed blijkt te gaan.

Hele waardevolle reactie dit. Ik ontdekte tijdens mijn HBO pas hoe ik moest "leren" en bleek ik flink analytisch te zijn en op een bepaalde manier te denken. Prima. Master aan de uni gaan doen. Dat was best even wennen. Ik had een enorme achterstand qua onderzoeksvaardigheden, maar mijn manier van denken paste wel enorm. Ik heb de Master gebruikt om die onderzoeksvaardigheden te versterken, kritisch naar mijn eigen kennis en kunde gekeken (en naar mijn kwaliteiten) en zo proberen het verschil recht te trekken. Daarbij ook goed naar bepaalde onderwerpen gekeken. Uitiendelijk rolde daar aan aanbod voor een betaalde PhD uit. Dat heb ik vervolgens afgeslagen, want 1) ik wist inmiddels dat ik met dat thema niet 4 jaar aan de slag wou en 2) ik bleek dat diepe diepe onderzoek helemaal niet zo tof te vinden (en eerlijkheidshalve: ik ben ook niet zo geschikt daarvoor. Hoe jammer ik dat ook vind, want stiekem hoop ik ooit nog steeds een PhD af te ronden. )

Kortom: zet die Master naar jouw hand, doe extra vakken, leer jezelf goed kennen (heb je altijd wat aan en niet alleen in je PhD), wees kritisch op jezelf en haal het maximale uit je studie ipv het standaard programma te volgen en te zeggen/klagen dat dat niet voldoet. Bouw een netwerk op, pak de kansen die je nu krijgt en zet het naar je hand.
pergamon wijzigde dit bericht op 07-11-2019 10:42
0.16% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
PhiIae schreef:
07-11-2019 10:11
Dat kan wel. In Engeland en Scandinavië kun je zonder master maar met bachelor worden toegelaten voor een PhD.
Dan voeg ik er aan toe: in NL.
Alle reacties Link kopieren
Het zal in sommige gevallen best mogelijk zijn zonder master te promoveren, maar ik vind het ook gewoon apart dat je nog geen dag daadwerkelijk die master hebt gedaan, maar dat je je er op voorhand al te goed voor voelt. Waarschijnlijk sluit de master voor veel bachelorstudenten ook goed aan, waarom zouden zij die master dan nog wel nodig hebben en jij niet?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
'Ondanks mijn hbo weet ik wel heel goed hoe wetenschappelijk onderzoek in elkaar steekt'

Kan, maar het kunnen schrijven van een goede scriptie en dus goed onderzoek kunnen uitvoeren is een vaardigheid op zich. Ook veel WO-masters lopen hier in eerste instantie op vast.

Theoretisch lijkt het misschien makkelijk maar in de praktijk is het vaak toch anders.

Ik zeg niet dat het niet kan, maar als je de master nog niet eens hebt gevolgd hoe weet je dan dat dit niets meer toevoegt?

Ik kom ook van hbo en ook al was er wat overlap voornamelijke de manier van denken was heel anders bij mijn master.

Wil je promoveren zonder master zul je van goede huize moeten komen en kunnen aantonen dat je deze vaardigheden hebt. En ik denk dat je al met 1-0 achter loopt op de promovendi die wel een master hebben gedaan.

Ik heb het nog niet meegemaakt maar hoop dat het je lukt! Succes!
Alle reacties Link kopieren
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 10:21
Ja S-Meds? Dat krijg je dan dus vanzelf wel. 3 jaar verder, 5 publicaties, vele internationale congressen (als spreker en poster presentator), nu bezig om de laatste dingen toe te voegen aan mijn thesis by publication en hoppa: een HBO'ertje die van toeten nog blazen wist en nu bij de grote jongens hoort. Je moet sommige mensen gewoon een kans geven. Ervaring moet je ergens opdoen.
Ik denk dat het goed is om een onderscheid te maken tussen promoveren in Nederland en promoveren in het buitenland.

In heel veel landen is het inderdaad mogelijk om met een bachelor op zak te promoveren. In Nederland is dat niet zo gebruikelijk omdat we in Nederland de master veel meer zien als een onderdeel van je basisopleiding en niet een verdieping voor mensen die echt het onderzoek in willen.

Wat ik weet van het beta vakgebied van mijn partner is dat een docent die zelf aan Stanford had gestudeerd/master had gehaald/gepromoveerd had (? pin me er niet op vast), dat het niveau van hun de PHD's daar overeen kwam met het niveau van de beste masteronderzoeken in Nederland. En dat de PHD studenten echt een hoger niveau hadden. In zijn vakgebied is er bij Nederlandse Universiteiten ook een voorkeur voor Nederlandse PHD's, maar die zijn gewoon niet zo ruim voorhanden als PHD's uit andere landen.

Dus ja, het is vast mogelijk, maar aan een Nederlandse Universiteit kan het wel eens lastig worden.
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
07-11-2019 10:38
Hele waardevolle reactie dit. Ik ontdekte tijdens mijn HBO pas hoe ik moest "leren" en bleek ik flink analytisch te zijn en op een bepaalde manier te denken. Prima. Master aan de uni gaan doen. Dat was best even wennen. Ik had een enorme achterstand qua onderzoeksvaardigheden, maar mijn manier van denken paste wel enorm. Ik heb de Master gebruikt om die onderzoeksvaardigheden te versterken, kritisch naar mijn eigen kennis en kunde gekeken (en naar mijn kwaliteiten) en zo proberen het verschil recht te trekken. Daarbij ook goed naar bepaalde onderwerpen gekeken. Uitiendelijk rolde daar aan aanbod voor een betaalde PhD uit. Dat heb ik vervolgens afgeslagen, want 1) ik wist inmiddels dat ik met dat thema niet 4 jaar aan de slag wou en 2) ik bleek dat diepe diepe onderzoek helemaal niet zo tof te vinden (en eerlijkheidshalve: ik ben ook niet zo geschikt daarvoor. Hoe jammer ik dat ook vind, want stiekem hoop ik ooit nog steeds een PhD af te ronden. )

Kortom: zet die Master naar jouw hand, doe extra vakken, leer jezelf goed kennen (heb je altijd wat aan en niet alleen in je PhD), wees kritisch op jezelf en haal het maximale uit je studie ipv het standaard programma te volgen en te zeggen/klagen dat dat niet voldoet. Bouw een netwerk op, pak de kansen die je nu krijgt en zet het naar je hand.
Het is inderdaad een heel waardevolle post en ik hoop dat TO hem leest.

Mijn partner leek ook lang een gloedvolle carriere in de wetenschap tegemoet te gaan. Bleek dat hij daadwerkelijk onderzoek doen en zelf experimenten opzetten buiten de kaders van je vakken echt verschrikkelijk slecht te kunnen. Toch blij dat dat bleek tijdens zijn masteronderzoek.....
Alle reacties Link kopieren
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 10:14
Dat is een prima gedachte, maar ook ergens wel vreemd. Het is geen gegeven dat iemand met publicaties en/of een master bij voorbaat ook een goede PhD kandidaat is. Je zou zelfs misschien zo ver kunnen gaan om te denken dat een kandidaat zonder deze competenties of achtergrond misschien juist wel veel meer gemotiveerd is. Daar kan ik over mee praten en jij was mij dus misgelopen. k heb kei- en de keihard gewerkt de afgelopen jaren (en een kind tussendoor gekregen ook nog), waar andere PhD kandidaten van mijn supervisor de kantjes er van af lopen; bijna arrogant zijn zelfs. Eigenlijk een beetje als TO ;) Die is ook nogal vol van zichzelf. J
natuurlijk, je kunt op die manier echt goede mensen mislopen, maar dat heb je in elk beroep, er zullen vast een hele hoop mensen rondlopen die ergens heel veel talent voor hebben maar geen diploma. Die worden allemaal niet aangenomen. En natuurlijk er zijn ook mensen met wel een diploma die er niks van bakken in de praktijk. Ik zou het simpelweg het er niet op wagen om iemand aan te nemen die niet aantoonbaar de basiscompetenties beheerst. Dus ja, ik was jou inderdaad misgelopen. Of heb jij op een andere manier laten zien dat jij die basiscompetenties beheerst (dat zie ik namelijk wel met buitenpromovendi, maar die betaal ik dus niet)?
Alle reacties Link kopieren
Kaaaaaaaatje schreef:
07-11-2019 10:46
Het is inderdaad een heel waardevolle post en ik hoop dat TO hem leest.

Mijn partner leek ook lang een gloedvolle carriere in de wetenschap tegemoet te gaan. Bleek dat hij daadwerkelijk onderzoek doen en zelf experimenten opzetten buiten de kaders van je vakken echt verschrikkelijk slecht te kunnen. Toch blij dat dat bleek tijdens zijn masteronderzoek.....

Mijn partner is een echte "data vreter", maar HAAT artikelen schrijven. Die PhD is uiteindelijk afgerond, maar die wetenschappelijker carrière is er niet gekomen. Hij zegt nu die PhD liever niet gedaan te hebben. Zijn huidige werk had hij met master + werkervaring ook prima kunnen doen.

Best geinig soms bij ons thuis, ik kan wat "jaloers" (veel te sterk woord voor wat het is) kijken naar zijn PhD, hij andersom naar het feit dat ik er voor koos om er géén te doen :proud:
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik ben benaderd door de universiteit om deze PhD te doen (en omdat ik dus alleen HBO had, hebben ze constructie bedacht waardoor ik jaartje master ging doen, maar eigenlijk al bezig was met mijn PhD). Was er erg onzeker over, met name door alle punten die hier zijn genoemd. Eerste jaar had ik echt geen idee wat ik aan het doen was, wat voelde ik me rot en er niet tussen passen. Maar met een supervisor die het volste vertrouwen in mij had (en heeft), ben ik toch maar mooi aan de eindstreep nu. Zeker bloed zweet en tranen, en dat met een klein kind - ik dacht soms dat ik gek werd. Maar nu ik aan het lesgeven ben (en ik ben die uitzondering die liever lesgeeft dan onderzoek doet of nou ja, ik wil liever de 60 -2- 20 ipv de 40-40-20, als je snapt wat ik bedoel) voel ik me als een vis in het water. En congressen zijn helemaal niet eng, als je maar staat voor wat je conclusies zijn.

Ik SNAP je wel overigens hoor. Alleen is het is jammer dat ik dan nooit een kans had gekregen in Nederland, en hier wel. En ik ben echt niet 'the sharpest tool in the shed' hoor. Ik merk zeker wel een verschil tussen mezelf en mijn collega's. Maar dat maakt me allang niet meer onzeker.
Alle reacties Link kopieren
Maar TO, joh, serieus, wat is nou de moeite van even die master halen als je er toch niks nieuws meer hoeft te leren. Dan doe je dat toch met 2 vingers in je neus?

Mijn man’s beste vriend zegt altijd: wil je wat, dan moet je wat.

En zo is het.

Ik studeer over een halfjaar af, mijn master is een driejarige geweest. En ik kan je vertellen dat ik van tevoren niet had kunnen bevroeden hoe leerzaam en life changing die master zou zijn. Ik denk dat dit een van de meest vormende periodes uit mijn leven is geweest en ik had het voor geen goud willen missen.

Dus wat is er nou zo erg aan een jaartje master?
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
07-11-2019 10:56
Mijn partner is een echte "data vreter", maar HAAT artikelen schrijven. Die PhD is uiteindelijk afgerond, maar die wetenschappelijker carrière is er niet gekomen. Hij zegt nu die PhD liever niet gedaan te hebben. Zijn huidige werk had hij met master + werkervaring ook prima kunnen doen.

Best geinig soms bij ons thuis, ik kan wat "jaloers" (veel te sterk woord voor wat het is) kijken naar zijn PhD, hij andersom naar het feit dat ik er voor koos om er géén te doen :proud:
Af en toe roept hij nog dat hij een PHD wil doen, dat is altijd het moment dat ik hem eraan herinner dat ik maar 1 voorwaarde in ons toekomstig huwelijkscontract wil opnemen en dat is dat hij niet mag promoveren zolang we samen zijn. Hij werd zo ongelukkig van dat onderzoek doen, het heeft ons bijna onze relatie gekost. En ik denk dat hij het ook wel weet dat hij het niet echt wil, maar dat het gewoon iets is waarvan hij altijd dacht dat hij het wilde en dat het moeilijk is om los te laten.
Alle reacties Link kopieren
Ja maar Lux, die leerzame, life changing en vormgevende periode van je master kan toch dan net zo goed in een PhD? Ik ben echt advocaat van de duivel hier: wat had ik nou nog extra kunnen leren, had ik eerst een master gedaan? Was ik dan nu een betere onderzoekster? Nee toch?

Hahaha, 'in je toekomstig huwelijkscontract opgenomen' - geniaal. Overigens denk ik dat mijn man dat ook denkt..
En die heeft net zijn high school gehaald. :P
kangoeroe33 wijzigde dit bericht op 07-11-2019 11:08
22.58% gewijzigd
TO, lees de reactie van Ugli eens goed. Die is echt heel nuttig.

Ik denk ook dat je jezelf overschat. Het feit dat je zegt dat je prima weet hoe wetenschappelijk onderzoek in elkaar steekt geeft voor mij aan dat je echt pas net komt kijken. Ik werk al mijn halve leven in het academische onderzoek en leer nog steeds dingen bij, vrijwel elke dag.

Je wil een onderwerp kiezen en daar helemaal induiken? Wat let je om dat tijdens je master te doen? Dat kan zelfs het begin van je promotieonderzoek zijn als je het een beetje slim aanpakt.
Succes.
Alle reacties Link kopieren
Dat ben ik wel met je eens Rosalind: je kunt ook gewoon beginnen met die master, duik in dat onderwerp wat je wilt en dan kun je altijd dat later uitbreiden.
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 11:07
Ja maar Lux, die leerzame, life changing en vormgevende periode van je master kan toch dan net zo goed in een PhD? Ik ben echt advocaat van de duivel hier: wat had ik nou nog extra kunnen leren, had ik eerst een master gedaan? Was ik dan nu een betere onderzoekster? Nee toch?
Tja. Over het algemeen gaan wetenschappers beter onderzoek doen naarmate ze meer ervaring hebben. En elke stap in je onderzoekscarrière (master, PhD, postdoc etc) geeft ervaring.
Alle reacties Link kopieren
Dat ben ik wel met je eens Rosalind: je kunt ook gewoon beginnen met die master, duik in dat onderwerp wat je wilt en dan kun je altijd dat later uitbreiden.
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 11:10
Dat ben ik wel met je eens Rosalind: je kunt ook gewoon beginnen met die master, duik in dat onderwerp wat je wilt en dan kun je altijd dat later uitbreiden.
Wij nemen graag PhD studenten aan die hun master bij ons hebben gedaan. Mits het goed is gegaan natuurlijk ;-D
Ze kennen het vakgebied een beetje, hebben meestal een leuk begin voor een onderzoek gemaakt, technieken geleerd etc. En we weten of het klikt met de rest van de groep.
Het maakt het begin van hun PhD net wat makkelijker.
Alle reacties Link kopieren
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 11:07
Ja maar Lux, die leerzame, life changing en vormgevende periode van je master kan toch dan net zo goed in een PhD? Ik ben echt advocaat van de duivel hier: wat had ik nou nog extra kunnen leren, had ik eerst een master gedaan? Was ik dan nu een betere onderzoekster? Nee toch?

Dat is niet zozeer het punt. Uiteraard kun je alles leren tijdens een PhD en jij bent nu vermoedelijk net zo'n goede onderzoeker als je was geweest met een master vooraf. Maar als mijn promovendi al geleerd hebben hoe ze een onderzoeksopzet maken, instrumentarium ontwikkelen, een onderzoek uitvoeren en artikelen schrijven voordat ze met hun promotieonderzoek beginnen, hoef ìk het ze niet te leren tijdens dat traject. Het scheelt mij tijd en energie als ze die wetenschappelijke kennis en vaardigheden al hebben opgedaan. En het scheelt de promovendus energie die ze kan steken in haar onderzoek; en er blijft daarnaast nog genoeg te leren over :)
Alle reacties Link kopieren
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 10:59
Nee, ik ben benaderd door de universiteit om deze PhD te doen (en omdat ik dus alleen HBO had, hebben ze constructie bedacht waardoor ik jaartje master ging doen, maar eigenlijk al bezig was met mijn PhD). Was er erg onzeker over, met name door alle punten die hier zijn genoemd. Eerste jaar had ik echt geen idee wat ik aan het doen was, wat voelde ik me rot en er niet tussen passen. Maar met een supervisor die het volste vertrouwen in mij had (en heeft), ben ik toch maar mooi aan de eindstreep nu. Zeker bloed zweet en tranen, en dat met een klein kind - ik dacht soms dat ik gek werd. Maar nu ik aan het lesgeven ben (en ik ben die uitzondering die liever lesgeeft dan onderzoek doet of nou ja, ik wil liever de 60 -2- 20 ipv de 40-40-20, als je snapt wat ik bedoel) voel ik me als een vis in het water. En congressen zijn helemaal niet eng, als je maar staat voor wat je conclusies zijn.

Ik SNAP je wel overigens hoor. Alleen is het is jammer dat ik dan nooit een kans had gekregen in Nederland, en hier wel. En ik ben echt niet 'the sharpest tool in the shed' hoor. Ik merk zeker wel een verschil tussen mezelf en mijn collega's. Maar dat maakt me allang niet meer onzeker.
blijkbaar heb je dan toch eerder al iets laten zien want een universiteit benadert nooit gewoon willekeurig wat mensen. Er was dus blijkbaar iemand die vond dat wat jij kon/al gedaan had, de investering waard was.

maar klopt wat je zegt, in NL had je die kans niet gekregen, komt ook door het systeem, wij zoeken een werknemer, en dus niet (alleen) iemand om een kans te geven.
Alle reacties Link kopieren
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 11:07
Ja maar Lux, die leerzame, life changing en vormgevende periode van je master kan toch dan net zo goed in een PhD? Ik ben echt advocaat van de duivel hier: wat had ik nou nog extra kunnen leren, had ik eerst een master gedaan? Was ik dan nu een betere onderzoekster? Nee toch?

Hahaha, 'in je toekomstig huwelijkscontract opgenomen' - geniaal. Overigens denk ik dat mijn man dat ook denkt..
En die heeft net zijn high school gehaald. :P
In mijn geval is de master waar het om gaat absoluut, 100%, zonder uitzondering verplicht om het bijbehorende vak uit te mogen oefenen, waar dan ook ter wereld, dus voor mij heeft het zeker toegevoegde waarde.

Maar je kunt bij ons wel een combitraject doen van de master + de PhD, ene jaar master, andere jaar PhD. En dan binnen 6 jaar klaar zijn (met 3-jarige master en 4-jarig promotietraject). Dat is wel alleen beschikbaar voor de excellente studenten.

Ik denk zeker dat je ook gevormd kunt worden tijdens je PhD-traject, maar ik denk dat je tijdens je master veel nuttigs kunt leren en dat het dus gewoon nogal onnodig is om je zo druk te maken om dat ene jaartje. Doe het gewoon, haal eruit wat eruit te halen valt, en je weet zeker dat je straks iig op de stapel ‘potentieel’ terecht komt met solliciteren naar een PhD-plek.

Mijn persoonlijke gevoel bij TO’s OP is eerlijk gezegd: doe niet zo lui, joh. En zo iemand zou ik niet zo snel aannemen :P
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
PhiIae schreef:
07-11-2019 10:00
Ja ik!

Ik ben meteen na mijn bachelor (ook HBO) doorgestroomd naar een PhD. De PhD heb ik wel in het buitenland gedaan. In Engeland en Scandinavië kun je met je bachelor al toegelaten worden voor PhD studies. Mijn PhD was wel betaald.

Wel in de beta wetenschappen.
Klopt, maar in Engeland is het doen van een master ongebruikelijk. Hier op kantoor heeft bijna geen enkele advocaat een Master gedaan, maar sommige wel een PhD. Zij vinden het ook vreemd dat ik twee Masters in Nederland gedaan heb - hetgeen in NL een vereiste is.

Voor Nederland is het bijna onmogelijk om vanuit een HBO Bachelor in aanmerking te komen voor een PhD. En verder eens met Pandax.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
Pandax schreef:
07-11-2019 11:17
Dat is niet zozeer het punt. Uiteraard kun je alles leren tijdens een PhD en jij bent nu vermoedelijk net zo'n goede onderzoeker als je was geweest met een master vooraf. Maar als mijn promovendi al geleerd hebben hoe ze een onderzoeksopzet maken, instrumentarium ontwikkelen, een onderzoek uitvoeren en artikelen schrijven voordat ze met hun promotieonderzoek beginnen, hoef ìk het ze niet te leren tijdens dat traject. Het scheelt mij tijd en energie als ze die wetenschappelijke kennis en vaardigheden al hebben opgedaan. En het scheelt de promovendus energie die ze kan steken in haar onderzoek; en er blijft daarnaast nog genoeg te leren over :)
Precies. Dat heb ik idd tijdens mijn master geleerd. Maar nu weet ik eigenlijk nog steeds niet echt hoe ik gedegen onderzoek moet doen :( :whistle:
Heb echt een begeleider nodig anders loop ik voortdurend vast.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
Kangoeroe33 schreef:
07-11-2019 11:07
Ja maar Lux, die leerzame, life changing en vormgevende periode van je master kan toch dan net zo goed in een PhD? Ik ben echt advocaat van de duivel hier: wat had ik nou nog extra kunnen leren, had ik eerst een master gedaan? Was ik dan nu een betere onderzoekster? Nee toch?

Hahaha, 'in je toekomstig huwelijkscontract opgenomen' - geniaal. Overigens denk ik dat mijn man dat ook denkt..
En die heeft net zijn high school gehaald. :P
het gaat voor een deel ook om de 'aantoonbaarheid'. De meeste opleidingen kun je ook gewoon 'on the job' leren. Maar je krijgt die 'job' pas als je hebt laten zien dat je het inderdaad (in theorie dan) zou moeten kunnen. Iemand die geen rijles heeft gehad maar gewoon met wat supervisie zelf was gaan rijden kan uiteindelijk waarschijnlijk even goed autorijden als wanneer hij wel rijles gehad had. Toch willen we met z'n allen graag dat mensen niet in de auto stappen zonder dat ze aantoonbaar basisvaardigheden hebben in het verkeer. Zo dus ook met een PhD, alleen geld uitgeven aan een onderzoeker als je weet dat die onderzoeker het inderdaad (in elk geval op papier) zou moeten kunnen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven