Mbo opleiding -- moeizaam contact/verzuim dochter

Hopelijk kan iemand mij helpen met het volgende. Mijn dochter, 17, volgt een mbo opleiding sinds september afgelopen jaar. Op de middelbare school is zij, vanaf ongeveer klas 3, moeite gaan krijgen met het naar school gaan. Dit kwam oa door ASS en angst- en paniekstoornis. Hierdoor was ze erg moe en vooral ook erg angstig. Ze kreeg goede begeleiding maar is uiteindelijk zonder examen te doen van school gegaan. Wel met een goede beoordeling van haar mentor.
Afgelopen september dus gestart op het mbo, vol goede moed. Dit leek goed te gaan maar na 2 maanden stagneerde dit. Ik heb eind vorig jaar een gesprek gehad met de mentor. Mentor gaf aan geen probleem te zien in het verzuim (los van feit dat het natuurlijk blijkt geeft van dat het niet goed gaat met haar) maar dat er veel leerlingen niet de reguliere route volgen. School staat erg voor student driven en of ze nu twee jaar of 6 jaar over de opleiding doen, geen probleem. Dit gaf, op het gebied van school, wel wat rust.
Dochter kreeg toentertijd ook begeleiding vanuit een bepaalde instantie. In januari is er op initiatief van dochter, samen met die instantie, een gesprek gekomen. Hier zat de verzuimbegeleider bij, mentor, ikzelf, begeleider en dochter.
Hier werd dochter gewezen op een mogelijkheid om deel te gaan nemen aan een soort rebound klas, kleine klas waar men werkt aan persoonlijke ontwikkeling. School zelf komt dan op pauze te staan. Dit vindt ook op een andere locatie plaats.
Dochter zou hierover nadenken. In febr een vervolggesprek waar dochter aangaf moeite te hebben met het feit dat dit zich op een andere locatie bevindt. Juist omdat ze wat meer tijd nodig heeft te wennen aan een locatie/docenten. Hierop werden we ineens gewezen werden dat er ook een ondersteuningsklas is op locatie zelf, een klas van maximaal 8 leerlingen met begeleiding van de mentor zelf. Waar ze dus gaan werken aan schoolopdrachten maar in een kleinere, vertrouwdere setting. Dochter enthousiast en gaf dit ook aan. Afgesproken dat zij 1 april hier zou gaan starten maar dat zij wel naar de intake zou gaan van reboundklas zodat we dit als een soort plan B achter de hand hadden.
10 maart intake. Degene die intake afnam was verbaasd dat er vanuit school zelf weinig was gedaan in de tussentijd maar dochter zou worden geplaatst op plaatsingslijst.
Afgelopen maandag hadden we, dochter en ik, een evaluatie bij de psycholoog. Dochter vertelde enthousiast over haar start 1 april, hoeveel zin ze hierin had en hoeveel vertrouwen ze er ook in had.

Vandaag echter een mail. Toch geen ondersteuningsklas. In de mail staat: "dochter en moeder zijn meerdere malen gewezen op belang van schoolgang maar daar is geen verandering in gekomen". We hebben toch echt duidelijk uitgelegd dat het geen onwil is maar pure onmacht. Ook is hen verteld dat ze in januari is gestart met medicatie (om overprikkeling en angsten te verminderen) en dat dit goede resultaten lijkt te geven. Nu klinkt het alsof dochter gewoon niet wil.
Ook is er vanuit school echt weinig gedaan. Dochter zou ondersteuning krijgen vanuit een begeleidingsteam, bij aanmelding is dit besproken. Dochter is door hen eenmaal gebeld (in sept), daarna niets meer gehoord. Het feit dat ze werd gebeld ging erover dat ze kamp nog moest betalen ondanks dat ze niet mee is geweest vanwege haar ASS.

Vrijwel alle gesprekken en afspraken zijn op ons eigen initiatief geweest. Dochter heeft mentor diverse malen gemaild en geappt (via Teams) met de vraag aan welke opdrachten ze verder kon werken. Ze kreeg nergens reactie op. Nu wordt er gezegd dat dochter nooit wat van zich liet horen.

Excuus voor het warrige verhaal, ik baal hier echt zo ontzettend van. Net nu het een stuk beter ging met dochter en ze weer echt zin/vertrouwen er in had om weer naar school te gaan.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat concreet mijn vraag is. Wellicht iemand ervaring hiermee?

Hier even een update, Vanmorgen hebben we, dochter en ik, een gesprek gehad met mentor en verzuimbegeleider.

Verzuimbegeleider begon heel netjes met nogmaals zijn excuses aan te bieden en te vragen hoe het nu ging met dochter.
Dochter gaf aan dat het veel onzekerheid gebracht heeft en ze nu nog niet precies weet hoe en wat. Voorstel is nu dat dochter, na de meivakantie, met mentor gaat zitten om precies op een rijtje te zetten hoe ze er nu voor staat (welke verplichte modules ze nog moet behalen etc). Dan start ze met ongeveer 2 ochtenden waarbij ze ervoor gekozen heeft sowieso op maandagochtend te gaan omdat dan de weekstart is met alle leerlingen van haar schooljaar. De andere dag is afhankelijk van de gekozen module. Wanneer dit goed gaat, wil ze dit uitbouwen naar een volledige schoolweek.
Over ca 1.5 maand hebben we nogmaals een gesprek om te kijken hoe het gaat.

Dochter moet nu alleen nog nadenken of ze de week van 6 mei gaat starten (les op andere locatie ivm lessen burgerschap) of de week van 12 mei (gewoon op school). Maar daar heeft ze nog even de tijd voor.

Dochter is tevreden met deze uitkomst voor nu en vond het een fijn gesprek. Ik heb driftig meegeschreven en het gesprek tevens opgenomen. Maar ik hoop dat de opname verder niet nodig is. Al met al tevreden voor nu.

Even een update. Verrassend, maar zowel 6 als 12 mei is niet doorgegaan. Er waren andere projecten en school vond het toch beter als dochter, na de zomervakantie, in klas 1 zou starten. Zo zou ze een frisse start hebben.
Vandaag is dan de 1e schooldag. Ze heeft een mail gehad dat ze vandaag er om 0930 moet zijn. Ze zou nog mail krijgen met verdere informatie (locatie, programma etc) Ze heeft meerdere keren gemaild met de vraag waar ze nu moet zijn en geen reactie. Ze gaat nu naar de hoofdlocatie op de gok. Maar man man, zo gespannen als wat en het feit dat er weer geen enkele communicatie is, helpt niet mee. We hebben ook echt het er heel vaak over gehad dat dochter, indien mogelijk, behoefte heeft aan duidelijkheid. Weten waar ze aan toe is en wat men van haar verwacht.

Ze krijgt nu begeleiding vanuit de WMO. Dit is een coach die haar helpt met van alles en nog wat. Die coach gaat zo met haar mee naar school.

Al met al niet erg positief.

Ja, sneu toch. Ben wel blij dat ze nu met coach gaat. Ze zijn nu net weg dus ben heel benieuwd.

Nee, stond niks in en we konden niemand bereiken. Zowel per mail als telefonisch niet. Dus lekker onduidelijk allemaal.

Dank je wel, doet me goed!

Heb continue strijd met ex namelijk. Hij is erg van strakke hand en gewoon gaan en niet piepen. Veel ruzie en strijd tussen hem en dochter hierdoor en mij verwijt hij te soft te zijn, geen goede moeder daardoor etc etc. Nu sta ik echt achter mijn aanpak, en die van de hulpverleners, maar steeds die verwijten gaan wel in je hoofd zitten. Dus nogmaals: dank je wel!

Wat vervelend te lezen dat jij weinig steun ervaren hebt. Hopelijk ervaar je inmiddels meer steun wanneer je het nodig hebt!

Sowieso is het echt op veel scholen een ramp met dit soort dingen. Zo jammer en onnodig.

Dochter is op weg naar huis. Paniekaanval gehad nadat coach weg was. In eerste instantie ging het wel maar systemen werken niet, toen moest ze servicedesk bellen (ze belt nooit, belangst) van docent en alles bij elkaar heeft de spanning weer erg op doen bouwen. Nu is ze even aan het wandelen om weer rustig te worden voordat ze in bus stapt.

Ik sta ook, weer, op het punt klacht in te dienen maar dochter is daar ook geen voorstander van, Lady*Voldemort. Herkenbaar wat je zegt. En inderdaad triest dat jij aan bel moet trekken voor ze in actie komen. Gaat het nu wel goed?

S-groot: dank je! Je woorden doen me goed! We hebben ongeveer een half jaar geleden contact gehad met de leerplichtambtenaar en klachtenfunctionaris. Toen in overleg besloten om weer het gesprek aan te gaan ipv formele klacht en dat leek veelbelovend. Helaas valt dat nu, direct bij 1e schooldag, alweer zwaar tegen. Ik zal straks met dochter overleggen, even kijken hoe zij er nu in staat.

MissNuada: vervelend te lezen dat jouw ervaringen ook weinig positief zijn. Hopelijk dit jaar beter.

Dank voor je reactie, Aan een andere opleiding hebben we ook gedacht ware het niet dat deze specifieke opleiding niet op veel mbo's wordt gegeven. Voor een soortgelijke opleiding moet ze echt behoorlijk eind reizen. En het vluchtgedrag en vermijding is herkenbaar inderdaad bij dochter. En daar moet soms echt in doorgepakt worden, mee eens.

Je gunt haar zo die succeservaring want ze is zo enorm gemotiveerd. En het eerste wat ze stuurt naar mij is een excuus: sorry dat het niet lukt. Ze neemt het zichzelf vooral zo kwalijk.

EstelleGallois schreef: ↑

01-09-2025 14:59

Sterkte TO, lastig. Ik hoop dat je wat met de adviezen kunt en weet dat je niet alleen bent. Hier ongeveer hetzelfde met zoon van dezelfde leeftijd

Ach wat naar. Gebruik dit topic of pb gerust om te spuien of sparren he? Sterkte voor jou en zoon ook!