Morgen eerste werkdag... spannend!

Morgen ga ik beginnen aan mijn eerste echte baan, na mijn studie. Het is niet mijn droombaan, en helaas ook iets onder mijn (opleidings)niveau, maar ik heb wel een jaarcontract voor 36 uur per week gekregen, en dat is in deze (crisis)tijd ook wat waard. En het is wel erg leuk werk, ook zeker niet onbelangrijk.



Nu merk ik dat ik het toch wel spannend vind allemaal. Voel een onrust in mijn lijf die gevoed wordt door een gevoel van 'dit moet het zijn, dit moet goed gaan, leuk zijn, fantastisch worden, want hier ga ik veel tijd doorbrengen, dit moet ook voldoening gaan geven etc etc'.

Ik weet best dat ik gewoon moet gaan beginnen en dat alles vanzelf wel op zijn plek zal vallen. En ik besef ook dat deze baan niet voor eeuwig zal zijn, en dat ook helemaal niet hoeft te zijn.

Gek hoor, ik heb voor hetere vuren gestaan, enorm moeilijke beslissingen moeten nemen in het afgelopen jaar, waardoor heel mijn vertrouwde wereldje volledig op zijn kop is gezet, en mijn leven totaal is veranderd.

En nu sta ik aan de vooravond van mijn nieuwe toekomst, een baan, zodat ik ook weer een eigen huisje kan gaan zoeken, en weer rust en een fijne omgeving kan creeren voor mezelf.

Maar toch voelt het nu nog niet zo rustig in mijn hoofd.



Succeswensen zijn welkom...