
Verdrietig door vertrekkende collega
dinsdag 3 juni 2025 om 15:26
Ik heb vorige week dinsdag te horen gekregen dat mijn enige directe collega (we zijn docenten in het VO) een nieuwe baan heeft. Hij heeft hier 1,5 jaar over getwijfeld. Voor mij was wel duidelijk dat hij niet lekker in z’n vel zat, aar ik dacht dat dat alleen privé was. Hij heeft de afgelopen twee jaar een echtscheiding achter de rug, dus niet zo vreemd dat het dan wel eens niet zo goed gaat. Kennelijk had ik toch een soort voorgevoel, want ik heb hem een paar weken geleden nog, grappend, gevraagd of hij “toch niet aan het solliciteren was”. En nu opeens dit.
Ik ben de afgelopen dagen vooral heel boos geweest, op de situatie, maar ook op m’n collega. Hij wil niet zeggen wat de precieze reden voor zijn vertrek is, alleen dat het een privéreden is en er andere mensen (naar ik aanneem van school) bij betrokken zijn. Ik heb wel een vermoeden, zeker gezien de tijdslijn van 1,5 jaar.
Vanmorgen zag ik hem voor het eerst weer sinds ik het nieuws gehoord had (lang weekend en deeltijdprinses). Toen hij vroeg hoe het ging moest ik huilen en daarna ben ik de hele dag misselijk en duizelig geweest. Er is nog maar een beperkt aantal mensen op de hoogte en mij is verzocht er verder nog niet met anderen over te praten. Vrijdag komt het in het weekbericht en zal iedereen op de hoogte zijn. Hier heb ik zelf veel moeite mee, maar ik respecteer het wel. Toen ik bij mijn leidinggevende aangaf (zij is op de hoogte) hoe ik me fysiek voelde, heeft ze me naar huis gestuurd. Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt.
Vandaag gaf ik geen lessen, omdat m’n examenklassen klaar zijn, maar morgen staat er wel een volle dag op het programma. Zie even niet hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen nu. Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken, moet denk gewoon even m’n verhaal kwijt.
Ik ben de afgelopen dagen vooral heel boos geweest, op de situatie, maar ook op m’n collega. Hij wil niet zeggen wat de precieze reden voor zijn vertrek is, alleen dat het een privéreden is en er andere mensen (naar ik aanneem van school) bij betrokken zijn. Ik heb wel een vermoeden, zeker gezien de tijdslijn van 1,5 jaar.
Vanmorgen zag ik hem voor het eerst weer sinds ik het nieuws gehoord had (lang weekend en deeltijdprinses). Toen hij vroeg hoe het ging moest ik huilen en daarna ben ik de hele dag misselijk en duizelig geweest. Er is nog maar een beperkt aantal mensen op de hoogte en mij is verzocht er verder nog niet met anderen over te praten. Vrijdag komt het in het weekbericht en zal iedereen op de hoogte zijn. Hier heb ik zelf veel moeite mee, maar ik respecteer het wel. Toen ik bij mijn leidinggevende aangaf (zij is op de hoogte) hoe ik me fysiek voelde, heeft ze me naar huis gestuurd. Ik ben autistisch en kan niet goed tegen veranderingen. Dit is zo’n klap voor me. Het voelt alsof het fundament van m’n werk onderuitgehaald wordt.
Vandaag gaf ik geen lessen, omdat m’n examenklassen klaar zijn, maar morgen staat er wel een volle dag op het programma. Zie even niet hoe ik dat voor elkaar moet gaan krijgen nu. Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken, moet denk gewoon even m’n verhaal kwijt.
germanist wijzigde dit bericht op 03-06-2025 15:56
0.03% gewijzigd
woensdag 4 juni 2025 om 16:26
Even een update en geruststelling voor iedereen: ik heb vandaag gewoon gewerkt en er heeft geen enkele leerling of collega onder geleden dat ik gisteren, op m’n lesvrije dag, naar huis gestuurd ben. Ik weet zelf hoe het is om in te vallen voor een collega die, om wat voor reden dan ook, ziek thuis is. En ik ben waarschijnlijk vaker ziek dan een collega zonder autisme, omdat ik nou eenmaal te maken heb met overprikkeling. Op die dagen is het gewoon geen doen om voor de klas te staan, dan kan ik echt niets.
Ik ben door de reacties hier flink aan het denken gezet en heb aardig op een rijtje wat bij mij getriggerd is. Dit heb ik vanmorgen ook met m’n leidinggevende besproken. Zij vond het overigens juist heel sterk dat ik m’n grenzen aangaf, hier heb ik in het verleden nogal wat moeite mee gehad. Neemt niet weg dat ik dit onderwerp met m’n therapeut ga uitdiepen.
M’n autisme is geen excuus of smoes, maar wel een wezenlijk onderdeel van wie en hoe ik ben. Ik heb 32 jaar niet geweten wat er “mis” met me was, met burn-outs en uitval tot gevolg. Ik functioneer nu alweer een aantal jaar goed, maar ben wat sneller uit het lood dan een ander. Ik doe m’n best om “gewoon” mee te draaien in de maatschappij en dat lukt best aardig.
Maar goed, lang verhaal kort: dank voor de inzichten en er hoeft niemand voor me in te vallen.
Ik ben door de reacties hier flink aan het denken gezet en heb aardig op een rijtje wat bij mij getriggerd is. Dit heb ik vanmorgen ook met m’n leidinggevende besproken. Zij vond het overigens juist heel sterk dat ik m’n grenzen aangaf, hier heb ik in het verleden nogal wat moeite mee gehad. Neemt niet weg dat ik dit onderwerp met m’n therapeut ga uitdiepen.
M’n autisme is geen excuus of smoes, maar wel een wezenlijk onderdeel van wie en hoe ik ben. Ik heb 32 jaar niet geweten wat er “mis” met me was, met burn-outs en uitval tot gevolg. Ik functioneer nu alweer een aantal jaar goed, maar ben wat sneller uit het lood dan een ander. Ik doe m’n best om “gewoon” mee te draaien in de maatschappij en dat lukt best aardig.
Maar goed, lang verhaal kort: dank voor de inzichten en er hoeft niemand voor me in te vallen.
woensdag 4 juni 2025 om 16:35
Flipflop schreef: ↑04-06-2025 12:42Wat je zegt is dat mensen met capaciteiten, die neurodivergent zijn en zich niet weten aan te passen aan "de geldende normen" op de werkvloer, wat leidt tot uitval, maar beter naar elders kunnen gaan.
Werkgevers en werkomgevingen zouden juist meer moeite moeten doen, om deze capabele mensen aan het werk te houden. I.p.v. ze te "dirigeren " naar een ander werkveld, waar de interesse niet ligt. En sociale werkplaatsen zijn er amper meer.
Nee, wat ik zeg is dat mensen allemaal welkom zijn op de werkvloer. Maar dat sommige werkplekken niet zo handig zijn. Omdat collega's het vaak moeten opvangen.
Of de leidinggevende moet een passende oplossing hebben, dan is het helemaal goed. Maar in de praktijk is dat vaak niet zo.
woensdag 4 juni 2025 om 16:40
Heel herkenbaar hoor. Het is ook een behoorlijke struggle, dat herken ik wel. Zeker als je er als volwassene achterkomt.Germanist schreef: ↑04-06-2025 16:26Even een update en geruststelling voor iedereen: ik heb vandaag gewoon gewerkt en er heeft geen enkele leerling of collega onder geleden dat ik gisteren, op m’n lesvrije dag, naar huis gestuurd ben. Ik weet zelf hoe het is om in te vallen voor een collega die, om wat voor reden dan ook, ziek thuis is. En ik ben waarschijnlijk vaker ziek dan een collega zonder autisme, omdat ik nou eenmaal te maken heb met overprikkeling. Op die dagen is het gewoon geen doen om voor de klas te staan, dan kan ik echt niets.
Ik ben door de reacties hier flink aan het denken gezet en heb aardig op een rijtje wat bij mij getriggerd is. Dit heb ik vanmorgen ook met m’n leidinggevende besproken. Zij vond het overigens juist heel sterk dat ik m’n grenzen aangaf, hier heb ik in het verleden nogal wat moeite mee gehad. Neemt niet weg dat ik dit onderwerp met m’n therapeut ga uitdiepen.
M’n autisme is geen excuus of smoes, maar wel een wezenlijk onderdeel van wie en hoe ik ben. Ik heb 32 jaar niet geweten wat er “mis” met me was, met burn-outs en uitval tot gevolg. Ik functioneer nu alweer een aantal jaar goed, maar ben wat sneller uit het lood dan een ander. Ik doe m’n best om “gewoon” mee te draaien in de maatschappij en dat lukt best aardig.
Maar goed, lang verhaal kort: dank voor de inzichten en er hoeft niemand voor me in te vallen.
Je hoeft je ook helemaal niet te verdedigen.
Succes met alles.
woensdag 4 juni 2025 om 16:47
Herkenbaar hoor.Germanist schreef: ↑04-06-2025 16:26Even een update en geruststelling voor iedereen: ik heb vandaag gewoon gewerkt en er heeft geen enkele leerling of collega onder geleden dat ik gisteren, op m’n lesvrije dag, naar huis gestuurd ben. Ik weet zelf hoe het is om in te vallen voor een collega die, om wat voor reden dan ook, ziek thuis is. En ik ben waarschijnlijk vaker ziek dan een collega zonder autisme, omdat ik nou eenmaal te maken heb met overprikkeling. Op die dagen is het gewoon geen doen om voor de klas te staan, dan kan ik echt niets.
Ik ben door de reacties hier flink aan het denken gezet en heb aardig op een rijtje wat bij mij getriggerd is. Dit heb ik vanmorgen ook met m’n leidinggevende besproken. Zij vond het overigens juist heel sterk dat ik m’n grenzen aangaf, hier heb ik in het verleden nogal wat moeite mee gehad. Neemt niet weg dat ik dit onderwerp met m’n therapeut ga uitdiepen.
M’n autisme is geen excuus of smoes, maar wel een wezenlijk onderdeel van wie en hoe ik ben. Ik heb 32 jaar niet geweten wat er “mis” met me was, met burn-outs en uitval tot gevolg. Ik functioneer nu alweer een aantal jaar goed, maar ben wat sneller uit het lood dan een ander. Ik doe m’n best om “gewoon” mee te draaien in de maatschappij en dat lukt best aardig.
Maar goed, lang verhaal kort: dank voor de inzichten en er hoeft niemand voor me in te vallen.
Inmiddels heb ik de laatste iets meer dan een jaar (was nog net 38) geleerd dat ik juist mij niet geforceerd (ten koste van mijzelf) moet laten willen laten meedraaien. Ik functioneer zoals ik doe.
Lieve TO je doet het goed, en heel goed dat je dit topic hebt gemaakt <3
woensdag 4 juni 2025 om 17:12
Dat ben ik met je eens. Het heeft mij (ik heb ADD, wat tegenwoordig gewoon onder ADHD valt, maar ter verduidelijking) best lang gekost om erachter te komen hoe ik het beste tot mijn recht kom in mijn werk, en dat blijkt een ‘eenzaam’ beroep te zijn waarbij ik niet doorlopend met mensen om me heen werk, zodat ik me geregeld kan afzonderen. Laatst moest ik op een middelbare school een workshop geven over mijn vakgebied, en dat vond ik heftig! Wel heel leuk, maar ik heb me wel (terwijl de kinderen in groepjes een opdracht maakten) even teruggetrokken en tegen de twee docenten/stagiairs die ook in de klas zaten gezegd dat ik even naar de wc moest. Al dat lawaai, en dat je zo lang moet praten… het zou absoluut mijn baan niet zijn. Terwijl ik via mijn studie een lerarenbevoegdheid heb, maar ik wist eigenlijk meteen al dat ik daar beter geen gebruik van kon maken.Strikje schreef: ↑04-06-2025 16:35Nee, wat ik zeg is dat mensen allemaal welkom zijn op de werkvloer. Maar dat sommige werkplekken niet zo handig zijn. Omdat collega's het vaak moeten opvangen.
Of de leidinggevende moet een passende oplossing hebben, dan is het helemaal goed. Maar in de praktijk is dat vaak niet zo.
Wat dat betreft heb ik bewondering voor TO, die waarschijnlijk ook meer energie kwijtraakt aan lesgeven dan veel anderen.
woensdag 4 juni 2025 om 17:19
Ik vind veel reacties ook wel erg hard hoor.
Als TO nou gewoon een goede docent is die alleen net wat vaker ziek is dan normaal. Waarom zou ze dan in godsnaam naar een sociale werkplaats moeten zelfs?
Zoiets zeg je toch ook niet tegen iemand met een lichamelijke beperking, neem bijv. ziekte van Crohn, die daardoor ook iets vaker uit de running is?
Het is ook niet zo dat de docenten in de rij staan he. Zeker als TO Duits geeft, wat de nick doet vermoeden, wees dan helemaal blij dát er iemand is.
Als TO nou gewoon een goede docent is die alleen net wat vaker ziek is dan normaal. Waarom zou ze dan in godsnaam naar een sociale werkplaats moeten zelfs?
Zoiets zeg je toch ook niet tegen iemand met een lichamelijke beperking, neem bijv. ziekte van Crohn, die daardoor ook iets vaker uit de running is?
Het is ook niet zo dat de docenten in de rij staan he. Zeker als TO Duits geeft, wat de nick doet vermoeden, wees dan helemaal blij dát er iemand is.
woensdag 4 juni 2025 om 17:49
Zo te lezen ben je goed bezig!Germanist schreef: ↑04-06-2025 16:26Even een update en geruststelling voor iedereen: ik heb vandaag gewoon gewerkt en er heeft geen enkele leerling of collega onder geleden dat ik gisteren, op m’n lesvrije dag, naar huis gestuurd ben. Ik weet zelf hoe het is om in te vallen voor een collega die, om wat voor reden dan ook, ziek thuis is. En ik ben waarschijnlijk vaker ziek dan een collega zonder autisme, omdat ik nou eenmaal te maken heb met overprikkeling. Op die dagen is het gewoon geen doen om voor de klas te staan, dan kan ik echt niets.
Ik ben door de reacties hier flink aan het denken gezet en heb aardig op een rijtje wat bij mij getriggerd is. Dit heb ik vanmorgen ook met m’n leidinggevende besproken. Zij vond het overigens juist heel sterk dat ik m’n grenzen aangaf, hier heb ik in het verleden nogal wat moeite mee gehad. Neemt niet weg dat ik dit onderwerp met m’n therapeut ga uitdiepen.
M’n autisme is geen excuus of smoes, maar wel een wezenlijk onderdeel van wie en hoe ik ben. Ik heb 32 jaar niet geweten wat er “mis” met me was, met burn-outs en uitval tot gevolg. Ik functioneer nu alweer een aantal jaar goed, maar ben wat sneller uit het lood dan een ander. Ik doe m’n best om “gewoon” mee te draaien in de maatschappij en dat lukt best aardig.
Maar goed, lang verhaal kort: dank voor de inzichten en er hoeft niemand voor me in te vallen.
En dat er een keer iemand voor je in moet vallen is niet erg hoor. Maak je daar niet te druk over want dat helpt je niet verder
Het is zoals het is
woensdag 4 juni 2025 om 19:15
Precies dit... !Wombat schreef: ↑04-06-2025 17:19Ik vind veel reacties ook wel erg hard hoor.
Als TO nou gewoon een goede docent is die alleen net wat vaker ziek is dan normaal. Waarom zou ze dan in godsnaam naar een sociale werkplaats moeten zelfs?
Zoiets zeg je toch ook niet tegen iemand met een lichamelijke beperking, neem bijv. ziekte van Crohn, die daardoor ook iets vaker uit de running is?
Het is ook niet zo dat de docenten in de rij staan he. Zeker als TO Duits geeft, wat de nick doet vermoeden, wees dan helemaal blij dát er iemand is.
woensdag 4 juni 2025 om 20:18
Ik heb een keer een documentaire gezien op tv waar bepaalde werkgevers juist autistische mensen wilden voor een bepaalde computerbaan, omdat ze daar extra goed in waren. Deze werknemers namen een bijzondere positie in het bedrijf in en werden ook door de collega’s erg gewaardeerd.
Zo kan het dus ook. Ik denk dat we meer naar zo’n maatschappij moeten. Niet een werksfeer waar je als je je ziek meld je moet schuldig voelen dat de anderen het drukker hebben.
Zo kan het dus ook. Ik denk dat we meer naar zo’n maatschappij moeten. Niet een werksfeer waar je als je je ziek meld je moet schuldig voelen dat de anderen het drukker hebben.
woensdag 4 juni 2025 om 20:44
Ja, maar de meeste mensen, autisme of niet, zijn gewoon normaal in hun baan. En dat is prima. Je hoeft niet een of andere idiot savant te zijn om gewoon lekker mee te draaien in de maatschappij. Anderen zijn ook niet allemaal uitblinkers.Vivamensje schreef: ↑04-06-2025 20:18Ik heb een keer een documentaire gezien op tv waar bepaalde werkgevers juist autistische mensen wilden voor een bepaalde computerbaan, omdat ze daar extra goed in waren. Deze werknemers namen een bijzondere positie in het bedrijf in en werden ook door de collega’s erg gewaardeerd.
Zo kan het dus ook. Ik denk dat we meer naar zo’n maatschappij moeten. Niet een werksfeer waar je als je je ziek meld je moet schuldig voelen dat de anderen het drukker hebben.
Dat gezegd hebbende, het is wel vervelend als je steeds op zou moeten draaien voor anderen die uitvallen. Maatschappij is mooi, maar als je daar als individu steeds voor opdraait omdat je het drukker hebt, dan is zo’n sfeer al snel gecreëerd.
woensdag 4 juni 2025 om 20:58
Ik zie juist liever een maatschappij zonder dit soort stigma's.Vivamensje schreef: ↑04-06-2025 20:18Ik heb een keer een documentaire gezien op tv waar bepaalde werkgevers juist autistische mensen wilden voor een bepaalde computerbaan, omdat ze daar extra goed in waren. Deze werknemers namen een bijzondere positie in het bedrijf in en werden ook door de collega’s erg gewaardeerd.
Zo kan het dus ook. Ik denk dat we meer naar zo’n maatschappij moeten. Niet een werksfeer waar je als je je ziek meld je moet schuldig voelen dat de anderen het drukker hebben.
woensdag 4 juni 2025 om 22:10
Wat ontzettend generaliserend van die werkgevers zeg. Het is nogal een breed spectrum en lang niet iedereen binnen dat spectrum tikt dezelfde hokjes aan.Vivamensje schreef: ↑04-06-2025 20:18Ik heb een keer een documentaire gezien op tv waar bepaalde werkgevers juist autistische mensen wilden voor een bepaalde computerbaan, omdat ze daar extra goed in waren. Deze werknemers namen een bijzondere positie in het bedrijf in en werden ook door de collega’s erg gewaardeerd.
Zo kan het dus ook. Ik denk dat we meer naar zo’n maatschappij moeten. Niet een werksfeer waar je als je je ziek meld je moet schuldig voelen dat de anderen het drukker hebben.
donderdag 5 juni 2025 om 08:46
Eens.Wombat schreef: ↑04-06-2025 17:19Ik vind veel reacties ook wel erg hard hoor.
Als TO nou gewoon een goede docent is die alleen net wat vaker ziek is dan normaal. Waarom zou ze dan in godsnaam naar een sociale werkplaats moeten zelfs?
Zoiets zeg je toch ook niet tegen iemand met een lichamelijke beperking, neem bijv. ziekte van Crohn, die daardoor ook iets vaker uit de running is?
Het is ook niet zo dat de docenten in de rij staan he. Zeker als TO Duits geeft, wat de nick doet vermoeden, wees dan helemaal blij dát er iemand is.
donderdag 5 juni 2025 om 09:59
Wombat schreef: ↑04-06-2025 17:19Ik vind veel reacties ook wel erg hard hoor.
Als TO nou gewoon een goede docent is die alleen net wat vaker ziek is dan normaal. Waarom zou ze dan in godsnaam naar een sociale werkplaats moeten zelfs?
Zoiets zeg je toch ook niet tegen iemand met een lichamelijke beperking, neem bijv. ziekte van Crohn, die daardoor ook iets vaker uit de running is?
Het is ook niet zo dat de docenten in de rij staan he. Zeker als TO Duits geeft, wat de nick doet vermoeden, wees dan helemaal blij dát er iemand is.
Eens echt totaal bizar zelfs sommige reacties! Ik schrik er gewoon van.
Ja de eerste reactie van TO is misschien niet zoals je verwacht in verhouding tot de gebeurtenis maar dat is voor TO zelf nog het meest vervelende.
Ze had geen lessen en niemand moest haar vervangen.
Het nieuw overviel haar en mede door haar ASS kon ze het even moeilijk parkeren nou en? Er wordt enorm veel ziekgemeld om minder “goede” goede redenen.
Belachelijk om haar naar een, al heel lang vrijwel niet bestaande, sociale werkplek te sturen echt een belediging.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 5 juni 2025 om 18:04
Ik heb bovendien nog nooit ergens gewerkt waar mensen zich makkelijk ziek melden. Ik zie juist het omgekeerde, doordat ze zich verantwoordelijk voelen werken ze soms terwijl ze beter in bed hadden kunnen blijven.Mwrosa schreef: ↑03-06-2025 22:49Als je het zo zwart wit stelt inderdaad niet oke. Maar als het bijna nooit voor komt en je daarbij weet dat deze collega , mogelijk door autisme of watdan ook, tijd nodig heeft om dit te verwerken, zou ik het niet zo'n punt vinden. Zeker als het één dag is bijvoorbeeld. Het moet niet regelmatig gebeuren, dat ben ik met je eens. Maar als collega's onder elkaar ben je ook op de hoogte van elkaars eigenaardigheden en vind ik het persoonlijk ook collegiaal om dan een dagje extra te werken. Als je daarmee ook voorkomt dat iemand langdurig uitvalt. Dat maakt een team ook een team vind ik, je draagt het werk samen. En wie weet doet die collega later weer iets voor jou.
donderdag 5 juni 2025 om 21:08
Ik vind jouw reacties zó stellig, ik verbaas me over hoe weinig empathie erbij zit.Strikje schreef: ↑04-06-2025 12:06Ik accepteer het zeker dat mensen allemaal verschillend zijn. Maar als sommigen mensen ( dus niet TO) zich elke keer afmelden en collega's dit moeten opvangen, dan is een ander werkveld misschien beter op zjjn plek.
Als je zo ontzettend kwetsbaar bent en zo gehinderd word door autisme, wat erg is, dan is misschien een sociale werkplaats beter? Daar kun je helemaal zijn wie je bent.
In het bedrijfsleven is het vooral geld verdienen, in de zorg is het ook erg vervelend als je een collega hebt die steeds uitvalt. Dus divergentie wordt zeker wel gewaardeerd, maar in sommige beroepen/ werkvelden is het niet altijd handig. Daar zijn dan weer andere werkvelden voor.
Jij legt de ziekmeldingen van collega’s langs jouw lat: als jij iets erg vindt, dan kan het en anders niet.
Jij bepaalt de lat van een ander niet. En ongetwijfeld zijn er ook dingen in het leven die jou wel raken, maar een ander niet. Je kan dus niet oordelen over wáárom iemand heftig reageert op iets. Dat het jou niet raakt, zegt niks.
Daarnaast schrijf je alleen vanuit jouw eigen perspectief “weet je wel hoe dit voelt voor de mensen die het op moeten vangen”. Ongetwijfeld ben jij op de werkvloer vaak iemand “die het op moet vangen” maar jouw eenzijdige kijk en stellige oordeel vind ik bekrompen en een beetje kwetsend merk ik.
donderdag 5 juni 2025 om 21:41
donderdag 5 juni 2025 om 21:42
donderdag 5 juni 2025 om 22:27
Ik zou me hier niet voor ziekmelden, maar zou me wel afmelden en een verlofdag nemen, of desnoods onbetaald verlof. Maar ziekmelden, nee daar is dat natuurlijk niet voor.
Maar ja, mensen melden zich ook ziek als de hond is overleden. Dan kun je ook zeggen neem daar verlofdagen voor op want feitelijk ben je niet ziek.
TO fijne update overigens!
Sur mes cahiers d’écolier
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
donderdag 5 juni 2025 om 22:33
LG stuurde haar naar huis en ze had geen lessen want de examenklassen hebben geen school meer. Een ander was misschien niet eens naar school gegaan in die situatie.MrsM schreef: ↑05-06-2025 22:27Ik zou me hier niet voor ziekmelden, maar zou me wel afmelden en een verlofdag nemen, of desnoods onbetaald verlof. Maar ziekmelden, nee daar is dat natuurlijk niet voor.
Maar ja, mensen melden zich ook ziek als de hond is overleden. Dan kun je ook zeggen neem daar verlofdagen voor op want feitelijk ben je niet ziek.
TO fijne update overigens!
In het onderwijs heb je bovendien niet eens zomaar vrij inzetbare verlofdagen. Onbetaald verlof is ook niet zomaar te regelen. Dan moet je salaris en je pensioen bijvoorbeeld worden aangepast. Krijgt de LG daar weer administratieve rompslomp van.
Prima opgelost zo hoor!
donderdag 5 juni 2025 om 22:43
Mwrosa schreef: ↑05-06-2025 21:42Sociale werkplaats? Is dit serieus ?
Zoveel mensen hebben autisme en die hoeven echt niet allemaal naar een sociale werkplaats.
Wat een vreselijk onaardige reactie, totaal geen begrip voor de medemens. Ik ben blij dat ik jouw collega niet ben. Vreselijk. Zo weinig gevoel.
Ik heb het niet over TO. Maar over mensen die niet mee kunnen komen op de reguliere arbeidsmarkt.
En ik weet dat heel veel mensen met autisme gewoon kunnen functioneren.
Maar als je collega's altijd de uitgevallen diensten moeten invullen, word je vanzelf wel harder in je denken en reageren.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in