Werk & Studie
alle pijlers
Werk, studie en gezin met zorgintensief kind. Hoe dan?
vrijdag 12 mei 2023 om 09:43
Eerst even zo kort mogelijk de situatie omschrijven. Ik ben achter in de 40. Heb geen diploma's. Tot 10 jaar geleden gewerkt in sales functies bij grote bedrijven. Een tijdje gestopt geweest na de geboorte van mijn zoon van nu 11 maar ook op een gegeven moment weer aan het werk gegaan en weer gestopt en was nu alweer bijna 5 jaar thuis.
Mijn zoon is geboren met een syndroom, verstandelijke beperking, ASS, ernstige hartafwijking, heeft 4 openhartoperaties gehad en heeft sinds zijn 3e ook een hoge complete dwarslaesie vanaf zijn borst door een complicatie na een hartoperatie.
Sociaal-emotioneel is hij heel jong, 1-2 jaar en cognitief rond de 3. En door de dwarslaesie heeft hij hele broze botten en nu elke keer dijbeenbreuken (al 7x!) en hij heeft ook een scoliose waarvoor hij nu sinds 3 jaar een groeisysteem heeft en binnen nu en een jaar wordt zijn rug vastgezet.
We besteden tegenwoordig veel zorg uit (ma-vrij het grootste deel) maar vooral de medische problemen blijven veel aandacht vragen. Verkoudheidsvirussen die tot longontsteking leiden omdat hij niet goed kan hoesten, de dijbeenbreuken, decubitus door het gips, alles vergroeid als een malle en dan nu weer binnen het komende jaar een hartkatheterisatie en een scoliose operatie. Het is veel en het breekt me op.
Maar ik maakte me ook zorgen om mijn eigen toekomst. Ik ben dus 5 jaar fulltime thuis geweest en kon dat omdat ik mezelf kon uitbetalen vanuit het PGB van mijn zoon. Toen we gingen nadenken over een woonplek voor hem - ik zou dat wel al over een paar jaar willen en partner wil het liefst dat hij zo lang mogelijk thuis blijft - realiseerde ik me ook dat als hij op zijn 18e in een woonvorm gaat wonen ik halverwege de 50 ben, geen inkomen meer heb, al 13 jaar uit het arbeidsproces ben en ook nog een onopgeleid.
Daarom ben ik ruim een jaar geleden aan de opleiding HBO social work begonnen. Deze flexibele deeltijd is voor mensen die al werkzaam zijn binnen het sociaal domein of zich willen laten omscholen. Je kunt deze opleiding niet doen zonder baan of stageplek binnen het werkveld.
Ik ben eerst met stage begonnen maar de organisaties die me aanspraken wilden allemaal 3-4 dagen per week stage. Nu heb ik een baan gevonden en werk ik sinds begin dit jaar 3 dagen per week bij een welzijnsorganisatie. Ik vind zowel de baan als de organisatie echt heel erg leuk en het past ook heel goed bij me. Ik ben sociaal werker in opleiding en kan echt lekker pionieren binnen mijn functie. Ik zit omdat ik mijn opleiding niet heb wel een schaal lager dan normaal maar prima.
Maar de combinatie van 3 dagen werken, de studie (er staat ongeveer 20u per week zelfstudie voor) en de situatie thuis zijn erg uitdagend. Zoon heeft weer een beenbreuk gehad en nu decubitus. In de afgelopen 2 maanden zijn we 5x in het ziekenhuis geweest, 2x een afspraak op school, 1x een afspraak voor spalken, 1x bij de wondverpleegkundige. 2x afmelding door ziekte van een zorgverlener en geen vervanging, zoon zelf ook 2x ziek en altijd weer spannend, ik zelf ook een keer ziek. Ben ook nog op mijn al geplande alleen vakantie geweest want ik had het zo nodig. En tenslotte hebben we door zoon de laatste tijd ook weer regelmatig gebroken nachten.
Al deze dingen gaan niet ten koste van werk. Want als we een dag naar het ziekenhuis moeten dat ik werk ga ik schuiven. Maar het gaat wel ten koste van mijn studie. In het weekend lukt het ook gewoon niet om tijd aan de studie te besteden. Alles draait dan om zoon en partner zegt wel vaak 'ga dan even een uurtje boven zitten' maar dat werkt echt niet zo. Ik moet vooral verslagen schrijven en het duurt vaak een uur om er weer een beetje in te komen.
Ook hebben we veel gedoe met zorgverleners. We hebben iemand fulltime in dienst die inwoont bij ons en 3 0-uren contracten. En ik ben eigenlijk niet tevreden over de fulltimer. Ik denk dat ze dol is om onze zoon maar eigenlijk de baan gewoon niet leuk vindt. Maar het was al zo moeilijk om haar te krijgen dus het is ook niet zo dat ik even zo haar contract opzeg en er een ander klaar staat.
Tenslotte zijn er ook spanningen tussen mij en partner. We zitten niet op 1 lijn over de toekomst. Zoals dat hij wil dat zoon zo lang mogelijk thuis blijft wonen en ik nu echt de zorg al als te belastend begin te voelen. Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik kamp dus al weken met heel veel spanning in mijn lijf en ik ben gewoon ook heel moe door die spanning en het slechte slapen. Ik wil zo graag die opleiding doen (ben pas halverwege het eerste jaar maar ben al ruim een jaar bezig) want dat is mijn zekerheid voor de toekomst. Daar moet ik bij werken of stage lopen en dan is dit echt de leukste baan die ik kan wensen. Dus dat wil ik ook niet opgeven. Ik ben dus op zoek naar een oplossing die me verlichting gaat brengen.
Ik overweeg mijn baas te vragen of ik 2 dagen kan werken. Weet niet of hij daar 'ja' op gaat zeggen. Dan heb ik 3 dagen voor de studie en kan ik wat gemakkelijker de onverwachte dingen opvangen. Ik overweeg ook toch te stoppen met de studie. Er staat nergens in mijn arbeidscontract dat ik de studie verplicht moet afmaken. Bovendien werk ik niet met een kwetsbare doelgroep maar zit ik in de vrijwilligerswerk hoek. Een medestudent gaat na de zomer overstappen naar de MBO4 sociaal werk opleiding. Zij zit bij een vergelijkbare welzijnsorganisatie. Dat is een optie die mijn werkgever vast ok vindt want vanwege personeelstekorten worden er nu ook MBOers aangenomen op functies die voorheen alleen door HBOers ingevuld mochten worden. Maar wat is wijsheid. Ik zou ook zo trots op mezelf zijn als ik een HBO diploma haal. Ik moet nog bijna 20 jaar werken. Dus ik weet het gewoon even niet zo goed wat wijsheid is.
Al met al best een lang verhaal geworden. Sorry. Ik stel jullie mening op prijs. Maar ook fijn om het even van me af te tikken (terwijl ik eigenlijk nu zou moeten studeren
)
Mijn zoon is geboren met een syndroom, verstandelijke beperking, ASS, ernstige hartafwijking, heeft 4 openhartoperaties gehad en heeft sinds zijn 3e ook een hoge complete dwarslaesie vanaf zijn borst door een complicatie na een hartoperatie.
Sociaal-emotioneel is hij heel jong, 1-2 jaar en cognitief rond de 3. En door de dwarslaesie heeft hij hele broze botten en nu elke keer dijbeenbreuken (al 7x!) en hij heeft ook een scoliose waarvoor hij nu sinds 3 jaar een groeisysteem heeft en binnen nu en een jaar wordt zijn rug vastgezet.
We besteden tegenwoordig veel zorg uit (ma-vrij het grootste deel) maar vooral de medische problemen blijven veel aandacht vragen. Verkoudheidsvirussen die tot longontsteking leiden omdat hij niet goed kan hoesten, de dijbeenbreuken, decubitus door het gips, alles vergroeid als een malle en dan nu weer binnen het komende jaar een hartkatheterisatie en een scoliose operatie. Het is veel en het breekt me op.
Maar ik maakte me ook zorgen om mijn eigen toekomst. Ik ben dus 5 jaar fulltime thuis geweest en kon dat omdat ik mezelf kon uitbetalen vanuit het PGB van mijn zoon. Toen we gingen nadenken over een woonplek voor hem - ik zou dat wel al over een paar jaar willen en partner wil het liefst dat hij zo lang mogelijk thuis blijft - realiseerde ik me ook dat als hij op zijn 18e in een woonvorm gaat wonen ik halverwege de 50 ben, geen inkomen meer heb, al 13 jaar uit het arbeidsproces ben en ook nog een onopgeleid.
Daarom ben ik ruim een jaar geleden aan de opleiding HBO social work begonnen. Deze flexibele deeltijd is voor mensen die al werkzaam zijn binnen het sociaal domein of zich willen laten omscholen. Je kunt deze opleiding niet doen zonder baan of stageplek binnen het werkveld.
Ik ben eerst met stage begonnen maar de organisaties die me aanspraken wilden allemaal 3-4 dagen per week stage. Nu heb ik een baan gevonden en werk ik sinds begin dit jaar 3 dagen per week bij een welzijnsorganisatie. Ik vind zowel de baan als de organisatie echt heel erg leuk en het past ook heel goed bij me. Ik ben sociaal werker in opleiding en kan echt lekker pionieren binnen mijn functie. Ik zit omdat ik mijn opleiding niet heb wel een schaal lager dan normaal maar prima.
Maar de combinatie van 3 dagen werken, de studie (er staat ongeveer 20u per week zelfstudie voor) en de situatie thuis zijn erg uitdagend. Zoon heeft weer een beenbreuk gehad en nu decubitus. In de afgelopen 2 maanden zijn we 5x in het ziekenhuis geweest, 2x een afspraak op school, 1x een afspraak voor spalken, 1x bij de wondverpleegkundige. 2x afmelding door ziekte van een zorgverlener en geen vervanging, zoon zelf ook 2x ziek en altijd weer spannend, ik zelf ook een keer ziek. Ben ook nog op mijn al geplande alleen vakantie geweest want ik had het zo nodig. En tenslotte hebben we door zoon de laatste tijd ook weer regelmatig gebroken nachten.
Al deze dingen gaan niet ten koste van werk. Want als we een dag naar het ziekenhuis moeten dat ik werk ga ik schuiven. Maar het gaat wel ten koste van mijn studie. In het weekend lukt het ook gewoon niet om tijd aan de studie te besteden. Alles draait dan om zoon en partner zegt wel vaak 'ga dan even een uurtje boven zitten' maar dat werkt echt niet zo. Ik moet vooral verslagen schrijven en het duurt vaak een uur om er weer een beetje in te komen.
Ook hebben we veel gedoe met zorgverleners. We hebben iemand fulltime in dienst die inwoont bij ons en 3 0-uren contracten. En ik ben eigenlijk niet tevreden over de fulltimer. Ik denk dat ze dol is om onze zoon maar eigenlijk de baan gewoon niet leuk vindt. Maar het was al zo moeilijk om haar te krijgen dus het is ook niet zo dat ik even zo haar contract opzeg en er een ander klaar staat.
Tenslotte zijn er ook spanningen tussen mij en partner. We zitten niet op 1 lijn over de toekomst. Zoals dat hij wil dat zoon zo lang mogelijk thuis blijft wonen en ik nu echt de zorg al als te belastend begin te voelen. Hij wil bijvoorbeeld in het weekend geen hulp maar gewoon met z'n 3-en zijn maar dat betekent alle zorg zelf doen. En als hij dan een dagje of weekendje weg is sta ik er alleen voor. Hij werkt overigens fulltime, zit daarnaast in 3 besturen, organiseert 5 grote zomeractiviteiten en zit in een band waarmee ze wekelijks oefenen op zondagavond. Dus ik sta er ook vaak alleen voor. En bovendien doe ik alle regel zaken rondom zoon en de boodschappen.
Ik kamp dus al weken met heel veel spanning in mijn lijf en ik ben gewoon ook heel moe door die spanning en het slechte slapen. Ik wil zo graag die opleiding doen (ben pas halverwege het eerste jaar maar ben al ruim een jaar bezig) want dat is mijn zekerheid voor de toekomst. Daar moet ik bij werken of stage lopen en dan is dit echt de leukste baan die ik kan wensen. Dus dat wil ik ook niet opgeven. Ik ben dus op zoek naar een oplossing die me verlichting gaat brengen.
Ik overweeg mijn baas te vragen of ik 2 dagen kan werken. Weet niet of hij daar 'ja' op gaat zeggen. Dan heb ik 3 dagen voor de studie en kan ik wat gemakkelijker de onverwachte dingen opvangen. Ik overweeg ook toch te stoppen met de studie. Er staat nergens in mijn arbeidscontract dat ik de studie verplicht moet afmaken. Bovendien werk ik niet met een kwetsbare doelgroep maar zit ik in de vrijwilligerswerk hoek. Een medestudent gaat na de zomer overstappen naar de MBO4 sociaal werk opleiding. Zij zit bij een vergelijkbare welzijnsorganisatie. Dat is een optie die mijn werkgever vast ok vindt want vanwege personeelstekorten worden er nu ook MBOers aangenomen op functies die voorheen alleen door HBOers ingevuld mochten worden. Maar wat is wijsheid. Ik zou ook zo trots op mezelf zijn als ik een HBO diploma haal. Ik moet nog bijna 20 jaar werken. Dus ik weet het gewoon even niet zo goed wat wijsheid is.
Al met al best een lang verhaal geworden. Sorry. Ik stel jullie mening op prijs. Maar ook fijn om het even van me af te tikken (terwijl ik eigenlijk nu zou moeten studeren
)
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 12 mei 2023 om 15:13
Eens. Maar tegelijkertijd geeft TO aan dat ze geen tijd heeft voor zichzelf, niet kan opladen, slecht slaapt etc.MollyMalone schreef: ↑12-05-2023 15:04De studie opent voor TO de deur naar werk waar ze superblij van wordt. Zonde om op te geven als dat niet hoeft.
Er moet dus iets veranderen, want de vrije tijd die ze nodig heeft moet ergens vandaan komen.
En blijkbaar is man een dag minder werken geen optie (al begrijp ik nog steeds niet zo goed waarom niet).
vrijdag 12 mei 2023 om 15:18
Het lijkt erop dat de mening van jouw man doorslaggevend is. Hij wil de zorg niet uitbesteden gedurende de hele week en daarom gebeurt het niet. Hij wil kamperen (en jij liever helemaal niet zo te lezen) en daarom gebeurt het. Jij loopt met een enorme spanning in jouw lijf rond en trekt het eigenlijk niet meer. Jouw man kan wel heel veel willen maar met of zonder studie kan jij eigenlijk de zorg van zoon niet meer aan. Het is je teveel geworden en het gaat je tegenstaan. Dan zal er toch wat moeten veranderen. Of man neemt meer over of je besteedt het uit. Het kan in ieder geval niet zo doorgaan want op deze manier heb je binnen de korte keren een burnout (en die komt niet voor niets veel voor bij mantelzorgers).boannan schreef: ↑12-05-2023 14:36Ik denk toch ergens dat ik het niet goed overbreng. Ik mag absoluut niet klagen over hoeveel partner doet in zorg en huishouden. Maar ondanks dat hij dat doet ontlast het me toch niet. Dat zit hem in een aantal dingen:
- Ik zou het liefst alle zorg voor de hele week uitbesteden maar partner wil dat pertinent niet. Daarop zitten we niet op 1 lijn. We gaan bijvoorbeeld 2 weken kamperen. Partner wil liefst langer. Minimaal 3 of 4 weken. Ik zie dat gewoon niet zitten want dat betekent dat we de zorg allemaal zelf moeten doen en de hele dag draait dan alleen maar om zoon. Ik vind 2 weken al een opgave. De hele dag draait alleen maar om de zorgmomenten. Stadje bezoeken kan niet want dat vindt zoon niet leuk en dan gaat hij protesteren. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar op vakantie ga om hun een plezier te doen en niet voor mezelf.
- Ik ben veel minder belastbaar dan ik zou willen. Bij het minste of geringste schiet ik in het rood en schiet de spanning in mijn lijf met als resultaat hartkloppingen, fysiek niet meer kunnen ontspannen en slecht slapen. Dan kom ik in een negatieve spiraal terecht en grijp ik naar de slaappillen en dan wordt het niet beter.
vrijdag 12 mei 2023 om 15:27
Ik begrijp dat je de zorg vanuit een pgb betaald. Waarom ga je niet terug naar ZIN en zoek je een organisatie die de zorg van je kan overnemen. Of in ieder geval een groot gedeelte.
Als jij nu alles opgeeft waar je mee bezig bent en je kind gaat ooit toch uit huis wat ga jij dan doen? Je man heeft zijn leven op de rit. Jij niet. In dit topic zeggen veel mensen hetzelfde maar jij blijft bij je mening en wil het denk ik niet zien.
Als jij nu alles opgeeft waar je mee bezig bent en je kind gaat ooit toch uit huis wat ga jij dan doen? Je man heeft zijn leven op de rit. Jij niet. In dit topic zeggen veel mensen hetzelfde maar jij blijft bij je mening en wil het denk ik niet zien.
vrijdag 12 mei 2023 om 15:27
Nou dit ja. En TO, niet lullig bedoeld, maar je man kan toch helemaal niet veel doen als hij 5 dagen werkt en in het weekend ook nog deels weg is? Ik denk echt dat je dat moet gaan inzien. Niet om je man af te vallen maar om te realiseren dat jullie “rollen” nogal vastgeroest zijn geraakt vanuit de tijd dat jij niet werkte. Toen was de verdeling misschien “eerlijk” maar jij doet nu een studie en een baan erbij. Dat ga je niet lang volhouden (en het is je goed recht om het wel te willen!)Miek_ schreef: ↑12-05-2023 15:18Het lijkt erop dat de mening van jouw man doorslaggevend is. Hij wil de zorg niet uitbesteden gedurende de hele week en daarom gebeurt het niet. Hij wil kamperen (en jij liever helemaal niet zo te lezen) en daarom gebeurt het. Jij loopt met een enorme spanning in jouw lijf rond en trekt het eigenlijk niet meer. Jouw man kan wel heel veel willen maar met of zonder studie kan jij eigenlijk de zorg van zoon niet meer aan. Het is je teveel geworden en het gaat je tegenstaan. Dan zal er toch wat moeten veranderen. Of man neemt meer over of je besteedt het uit. Het kan in ieder geval niet zo doorgaan want op deze manier heb je binnen de korte keren een burnout (en die komt niet voor niets veel voor bij mantelzorgers).
vrijdag 12 mei 2023 om 15:32
Zeker niet stoppen met je opleiding! Die opleiding is wat jou straks ruimte en perspectief geeft. Zonder opleiding blijf je kwetsbaar.
Goed plannen, elk moment dat je hebt benutten. Ga eventueel naar de bibliotheek of een café met je laptop en je boeken of huur een flexibele werkplek of zoiets, zodat je er gewoon echt niet bent.
Het probleem zit in alle onverwachtse dingen/ziektes/medische afspraken/regeldingen die je moet opvangen. Kun je die onverwachte zaken beter verdelen met je man?
Bij ons was het ook heel lang standaard zo dat ik alle onverwachte zaken opving en alle regeldingen deed. Wij hebben dat sinds een of twee jaar (na een inzinking bij mij) wat meer en eerlijker verdeeld. Hij gaat er niet meer zomaar vanuit dat ik alles wel regel.
Daarnaast kan ik relatietherapie erg aanraden. Jullie zijn het oneens over zulke basale dingen dat het waarschijnlijk heel moeilijk is om nog echt naar elkaar te luisteren.
Goed plannen, elk moment dat je hebt benutten. Ga eventueel naar de bibliotheek of een café met je laptop en je boeken of huur een flexibele werkplek of zoiets, zodat je er gewoon echt niet bent.
Het probleem zit in alle onverwachtse dingen/ziektes/medische afspraken/regeldingen die je moet opvangen. Kun je die onverwachte zaken beter verdelen met je man?
Bij ons was het ook heel lang standaard zo dat ik alle onverwachte zaken opving en alle regeldingen deed. Wij hebben dat sinds een of twee jaar (na een inzinking bij mij) wat meer en eerlijker verdeeld. Hij gaat er niet meer zomaar vanuit dat ik alles wel regel.
Daarnaast kan ik relatietherapie erg aanraden. Jullie zijn het oneens over zulke basale dingen dat het waarschijnlijk heel moeilijk is om nog echt naar elkaar te luisteren.
vrijdag 12 mei 2023 om 15:42
Boannan, ook al neemt je man veel van de zorg voor jullie zoon voor zijn rekening, het blijft zo dat hij kennelijk wel genoeg ruimte heeft om op te laden en jij niet: jij loopt zo te lezen al heel lang op je tandvlees. Dat lijkt me reden genoeg om de verdeling nog eens tegen het licht te houden. Je man zal dan waarschijnlijk dingen die hij leuk vindt, op moeten geven, maar als jij daardoor je opleiding af kunt maken, klinkt dat niet onredelijk.
vrijdag 12 mei 2023 om 16:20
boannan schreef: ↑12-05-2023 14:36Ik denk toch ergens dat ik het niet goed overbreng. Ik mag absoluut niet klagen over hoeveel partner doet in zorg en huishouden. Maar ondanks dat hij dat doet ontlast het me toch niet. Dat zit hem in een aantal dingen:
- Ik ben een piekeraar en zet me letterlijk en figuurlijk schrap voor wat komen gaat. Daardoor heb ik veel spanningen in mijn lijf en slaap ik slecht.
- We hebben een situatie met de zorgverlener die verre van optimaal is. Het schuurt maar omdat de zorgverleners niet in de rij staan accepteren we dat maar ook dat kost bakken met energie. Ik ben aan de ene kant bang om zonder zorgverlener te komen zitten en aan de andere kant denk ik dat huidige zorgverlener niet geschikt is.
- Ik zou het liefst alle zorg voor de hele week uitbesteden maar partner wil dat pertinent niet. Daarop zitten we niet op 1 lijn. We gaan bijvoorbeeld 2 weken kamperen. Partner wil liefst langer. Minimaal 3 of 4 weken. Ik zie dat gewoon niet zitten want dat betekent dat we de zorg allemaal zelf moeten doen en de hele dag draait dan alleen maar om zoon. Ik vind 2 weken al een opgave. De hele dag draait alleen maar om de zorgmomenten. Stadje bezoeken kan niet want dat vindt zoon niet leuk en dan gaat hij protesteren. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar op vakantie ga om hun een plezier te doen en niet voor mezelf.
- Ik ben veel minder belastbaar dan ik zou willen. Bij het minste of geringste schiet ik in het rood en schiet de spanning in mijn lijf met als resultaat hartkloppingen, fysiek niet meer kunnen ontspannen en slecht slapen. Dan kom ik in een negatieve spiraal terecht en grijp ik naar de slaappillen en dan wordt het niet beter.
- Voordat ik begon aan de studie en de baan had ik doordeweeks als zoon op school zat tijd voor mezelf. Hij was dan van 8-16/17 weg en dan kon ik wandelen, koffie drinken, lezen, kortom ik ben dus 5 jaar gewend veel tijd voor mezelf te hebben op schoolvakanties en corona lockdowns na. Op doordeweekse dagen overdag kon ik opladen en dat kan nu niet meer. Daarvoor gebruik ik nu deels het weekend.
- 20u zelfstudie red ik niet in 2 dagen. Veel afspraken voor zoon vinden plaats op die dagen en ook mijn eigen afspraken moet ik dan doen.
Ik geloof best wel dat ik heel goed kan delegeren. Daar zit het probleem niet. We zijn gewend om veel zorg uit te besteden en los te laten. En partner de regeldingen laten doen kan. Maar dan voelt het alsof we nog meer scheef gaan. Hij doet echt wel veel. Dat kan ik niet genoeg benadrukken.
Huh!???, die begrijp ik even niet. Je hebt in je openingspost uitgebreid en gedetailleerd uiteengezet wat jouw taken zijn en wat je allemaal doet en nu ga je je over jezelf beklagen?
pontipiene wijzigde dit bericht op 12-05-2023 16:32
0.05% gewijzigd
vrijdag 12 mei 2023 om 16:25
vrijdag 12 mei 2023 om 16:29
Haar leeftijd staat gewoon in de OP.Absori schreef: ↑12-05-2023 16:25Ik lees heel veel spanning, piekeren, slaapproblemen, zorgen om later
Wat is je leeftijd? Kan het zijn dat je last hebt van je overgang waardoor het nog lastiger is om zaken in perspectief te blijven plaatsen. En dat de spanningsklachten misschien meer hormonaal zijn?
vrijdag 12 mei 2023 om 16:34
Ik denk niet dat ze vanuit ZIN echt meer hulp krijgen dan nu. Er is een inwonende hulp die 30 uur werkt. Zoon gaat maandag tot vrijdag van 8-16/17 naar een opvang. Dus volgens mij aan praktische fysieke zorg van maandag tot en met vrijdag alleen het laatste zorgmoment wat niet is uitbesteed en wat man vrijwel altijd doet.Subnautica schreef: ↑12-05-2023 15:27Ik begrijp dat je de zorg vanuit een pgb betaald. Waarom ga je niet terug naar ZIN en zoek je een organisatie die de zorg van je kan overnemen. Of in ieder geval een groot gedeelte.
Als jij nu alles opgeeft waar je mee bezig bent en je kind gaat ooit toch uit huis wat ga jij dan doen? Je man heeft zijn leven op de rit. Jij niet. In dit topic zeggen veel mensen hetzelfde maar jij blijft bij je mening en wil het denk ik niet zien.
Zoals ik het lees zit het probleem meer in het regelen van zorg rondom aandoeningen en ziektes. Dat is natuurlijk lastig uit te besteden.
vrijdag 12 mei 2023 om 17:15
weet je, waar het eigenlijk op neerkomt, is dat vooral man heel veel wil en jij je in allerlei bochten wringt om te voldoen aan wat er gevraagd wordt door hem, je zoon, je werk en je studie en jij ergens verdwijnt.
Alle oplossingen die aangedragen worden over wat je man kan bijdragen, worden afgewimpeld door jou, want hij doet al zoveel.
Je zoon is een vaststaand feit, is ook niks aan te veranderen en alles wat er gedaan kan worden om het voor jou makkelijker te maken, wordt door je man getorpedeerd.
Zoals ik het nu zie, is er maar 1 oplossing: terug naar de situatie van voordat je aan je studie begon en er mee stoppen. Dat is vast niet wat je wil horen, maar de rest wil je niet aan.
Iets van alle factoren zal moeten veranderen. Aan jou de keuze welke.
Alle oplossingen die aangedragen worden over wat je man kan bijdragen, worden afgewimpeld door jou, want hij doet al zoveel.
Je zoon is een vaststaand feit, is ook niks aan te veranderen en alles wat er gedaan kan worden om het voor jou makkelijker te maken, wordt door je man getorpedeerd.
Zoals ik het nu zie, is er maar 1 oplossing: terug naar de situatie van voordat je aan je studie begon en er mee stoppen. Dat is vast niet wat je wil horen, maar de rest wil je niet aan.
Iets van alle factoren zal moeten veranderen. Aan jou de keuze welke.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 12 mei 2023 om 17:27
Ik ben het eens met iedereen die zegt dat man meer moet inleveren.
Wij hebben ook een zorgintensief kind en nog een kind dat ook aandacht nodig heeft, en dat beperkt je gewoon in je bewegingsvrijheid. Dat hoort in mijn ogen evenredig verdeeld te zijn. Mijn man heeft al heel wat banen laten gaan omdat hij daarvoor moest reizen of overwerken of niet thuis mocht werken. Ik ben na jaren ook weer gaan studeren en had dat heel graag op een gewone hogeschool gedaan, met een docent en studiegenoten en een klaslokaal om heen te gaan, maar ik weet dat dat niet haalbaar is in onze situatie, dus doe ik het via de LOI. We hebben geen van beiden hobby's waarvoor we echt veel van huis zijn waardoor de ander structureel meerdere avonden per week alles moet doen thuis. Ik zou het heel raar vinden als mijn man naast zijn baan in drie besturen zou zitten en nog van alles doet in zijn vrije tijd waarvoor hij dus weg is.
Minder werken hoeft misschien nog niet eens, maar waarom drie besturen, waarom zoveel activiteiten organiseren en dan ook nog in een band?
Als dat allemaal goed haalbaar is, is het prima, maar jij voelt je nu klem zitten en hij gaat gewoon met alles door.
Ik snap dat hij heus niet niks doet, maar blijkbaar knelt het voor jou nog steeds.
Wij hebben ook een zorgintensief kind en nog een kind dat ook aandacht nodig heeft, en dat beperkt je gewoon in je bewegingsvrijheid. Dat hoort in mijn ogen evenredig verdeeld te zijn. Mijn man heeft al heel wat banen laten gaan omdat hij daarvoor moest reizen of overwerken of niet thuis mocht werken. Ik ben na jaren ook weer gaan studeren en had dat heel graag op een gewone hogeschool gedaan, met een docent en studiegenoten en een klaslokaal om heen te gaan, maar ik weet dat dat niet haalbaar is in onze situatie, dus doe ik het via de LOI. We hebben geen van beiden hobby's waarvoor we echt veel van huis zijn waardoor de ander structureel meerdere avonden per week alles moet doen thuis. Ik zou het heel raar vinden als mijn man naast zijn baan in drie besturen zou zitten en nog van alles doet in zijn vrije tijd waarvoor hij dus weg is.
Minder werken hoeft misschien nog niet eens, maar waarom drie besturen, waarom zoveel activiteiten organiseren en dan ook nog in een band?
Als dat allemaal goed haalbaar is, is het prima, maar jij voelt je nu klem zitten en hij gaat gewoon met alles door.
Ik snap dat hij heus niet niks doet, maar blijkbaar knelt het voor jou nog steeds.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 mei 2023 om 17:39
Ze moet helemaal niks en ik ben het echt helemaal eens met iedereen die vindt dat partner eerst maar eens naar zijn bezigheden moet gaan kijken. Maar een opleiding doen naast je gezin en je werk is voor heel veel mensen zwaar. Ik begeleid studenten die vanwege allerlei omstandigheden langer over hun studie doen, en zie hen dagelijks struggelen om alle ballen in de lucht te houden. Een kind dat zoveel zorg nodig heeft als dat van Boannan, dat maakt het enorm zwaar, ook met een partner die wel alles doet om te steunen. Een vierjarige opleiding doen kan dan heftig zijn. De route die ik voorstelde kan over 4 jaar precies hetzelfde opleveren als wat Boannan nu doet (een hbo-diploma), maar geeft ook de optie om na twee jaar een pauze in te lassen bijvoorbeeld.poldervrouw schreef: ↑12-05-2023 14:30Maar waarom moet zij compromissen gaan sluiten omdat hij dat niet doet ?
Voor de duidelijkheid: ik hoop dat je echt voor je / een opleiding blijft kiezen Boannan. Weet je binnen je opleiding de weg als het gaat om decanaat, voorzieningen, aangepaste studieplannen e.d.?
Tjezus, wat vals
vrijdag 12 mei 2023 om 18:01
Maar hoe ziet je week er dan nu uit TO?
3 dagen werk, 2 dagen studie? en zoon 5 dagen school en je man 5 dagen werken?
Jij tusendoor nog boodschapppen en dingen rond de zorg regelen.
En dan dus in weekend zorg voor zoon en daarom geen ontspanningstijd? Of aan het werk, of aan de studie of zoon aan een verzorgen?
3 dagen werk, 2 dagen studie? en zoon 5 dagen school en je man 5 dagen werken?
Jij tusendoor nog boodschapppen en dingen rond de zorg regelen.
En dan dus in weekend zorg voor zoon en daarom geen ontspanningstijd? Of aan het werk, of aan de studie of zoon aan een verzorgen?
vrijdag 12 mei 2023 om 18:04
vrijdag 12 mei 2023 om 18:06
Ik ga proberen om het heel praktisch in te steken, want het grote geheel van: je man zal meer moeten gaan doen, lijk je niet te zien Boannan.boannan schreef: ↑12-05-2023 14:36Ik denk toch ergens dat ik het niet goed overbreng. Ik mag absoluut niet klagen over hoeveel partner doet in zorg en huishouden. Maar ondanks dat hij dat doet ontlast het me toch niet. Dat zit hem in een aantal dingen:
- Ik ben een piekeraar en zet me letterlijk en figuurlijk schrap voor wat komen gaat. Daardoor heb ik veel spanningen in mijn lijf en slaap ik slecht.
- We hebben een situatie met de zorgverlener die verre van optimaal is. Het schuurt maar omdat de zorgverleners niet in de rij staan accepteren we dat maar ook dat kost bakken met energie. Ik ben aan de ene kant bang om zonder zorgverlener te komen zitten en aan de andere kant denk ik dat huidige zorgverlener niet geschikt is.
- Ik zou het liefst alle zorg voor de hele week uitbesteden maar partner wil dat pertinent niet. Daarop zitten we niet op 1 lijn. We gaan bijvoorbeeld 2 weken kamperen. Partner wil liefst langer. Minimaal 3 of 4 weken. Ik zie dat gewoon niet zitten want dat betekent dat we de zorg allemaal zelf moeten doen en de hele dag draait dan alleen maar om zoon. Ik vind 2 weken al een opgave. De hele dag draait alleen maar om de zorgmomenten. Stadje bezoeken kan niet want dat vindt zoon niet leuk en dan gaat hij protesteren. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar op vakantie ga om hun een plezier te doen en niet voor mezelf.
- Ik ben veel minder belastbaar dan ik zou willen. Bij het minste of geringste schiet ik in het rood en schiet de spanning in mijn lijf met als resultaat hartkloppingen, fysiek niet meer kunnen ontspannen en slecht slapen. Dan kom ik in een negatieve spiraal terecht en grijp ik naar de slaappillen en dan wordt het niet beter.
- Voordat ik begon aan de studie en de baan had ik doordeweeks als zoon op school zat tijd voor mezelf. Hij was dan van 8-16/17 weg en dan kon ik wandelen, koffie drinken, lezen, kortom ik ben dus 5 jaar gewend veel tijd voor mezelf te hebben op schoolvakanties en corona lockdowns na. Op doordeweekse dagen overdag kon ik opladen en dat kan nu niet meer. Daarvoor gebruik ik nu deels het weekend.
- 20u zelfstudie red ik niet in 2 dagen. Veel afspraken voor zoon vinden plaats op die dagen en ook mijn eigen afspraken moet ik dan doen.
Ik geloof best wel dat ik heel goed kan delegeren. Daar zit het probleem niet. We zijn gewend om veel zorg uit te besteden en los te laten. En partner de regeldingen laten doen kan. Maar dan voelt het alsof we nog meer scheef gaan. Hij doet echt wel veel. Dat kan ik niet genoeg benadrukken.
Punt zorgverlener: geef je man opdracht dat hij gaat zoeken naar een andere hulpverlener. Ik kan me nog een topic van je herinneren hoe lastig het was om deze te vinden. En misschien nog belangrijker, laat het dan ook helemaal los, hij kan dit best.
Punt kamperen, ga op je strepen staan. Als jij maximaal twee weken trekt dan is dat dus de grens, punt uit.
(Klein voorbeeld, vandaag met ex aan het overleggen over de agenda. Ik geef aan ik kan niet eerder dan 28 juni. Hij wil het heel graag eerder. Ik ga het niet, mijn agenda is al te vol, dan zul je alleen naar de afspraak moeten gaan.)
Punt zelfstudie, logisch dat 20 uren niet in twee dagen kan. Eigenlijk zou je het zo moeten regelen dat je man naar alle afspraken op die twee dagen gaat, zodat jij al 16 uur studie te pakken hebt. En daarnaast afspreken dat je vast 4 uren in het weekend studeert.
Als antwoord op je laatste alinea, ben je bekend met de derde shift? (Lang leve het Viva forum dat ik er kennis van heb genomen). Anders lees je in hoeveel tijd en energie in de derde shift gaat zitten. En voel je dan niet meer schuldig om minder fysieke dingen te doen.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:10
Kan je je man niet alleen laten kamperen met je zoon. Heeft hij zijn zin en kan hij doen wat hij wil met zoon. Ziet hij ook gelijk in hoe zwaar de zorg misschien is en hoe de zorg er uit zou zien indien jij zou wegvallen door bv een burn-out en hij het alleen moet doen.
In die weken kun jij dan opladen, tijd voor jezelf nemen en achterstanden van je studie bijwerken.
In die weken kun jij dan opladen, tijd voor jezelf nemen en achterstanden van je studie bijwerken.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:20
boannan schreef: ↑12-05-2023 14:36- 20u zelfstudie red ik niet in 2 dagen. Veel afspraken voor zoon vinden plaats op die dagen en ook mijn eigen afspraken moet ik dan doen.
Ik geloof best wel dat ik heel goed kan delegeren. Daar zit het probleem niet. We zijn gewend om veel zorg uit te besteden en los te laten. En partner de regeldingen laten doen kan. Maar dan voelt het alsof we nog meer scheef gaan. Hij doet echt wel veel. Dat kan ik niet genoeg benadrukken.
Joh. En wat denk je dat iedereen je nou het hele topic probeert te vertellen? En delegeren? Nee, zo te lezen ben je daar echt niet goed in, óf je man wil gewoon pertinent niet meewerken en jij houdt dat gedeelte liever onder de pet. Prima, jouw leven, maar dan kun je beter gewoon helemaal met je studie stoppen.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:21
Banaantje schreef: ↑12-05-2023 18:10Kan je je man niet alleen laten kamperen met je zoon. Heeft hij zijn zin en kan hij doen wat hij wil met zoon. Ziet hij ook gelijk in hoe zwaar de zorg misschien is en hoe de zorg er uit zou zien indien jij zou wegvallen door bv een burn-out en hij het alleen moet doen.
In die weken kun jij dan opladen, tijd voor jezelf nemen en achterstanden van je studie bijwerken.
Was ook mijn idee ja. Ga een week mee en laat man lekker de rest van de weken samen met zoon doorbrengen op de camping, veel plezier.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:24
Los van al het bovenstaande, ik lees nergens een plan B.
Man doet de fysieke verzorging, want kind is 40 kg zwaar. Wie gaat dat overnemen als man er om wat-voor-reden-dan-ook uit ligt?
OP doet heel veel regel- en ad hoc-taken. Hoe neemt vader dat over naast zijn werk, als OP er uit ligt met een burn out?
Ik denk dat jullie er al lang aan toe zijn om (een deel van) de zorg structureel over te gaan dragen aan een instelling.
Verder valt me op dat de taakverdeling fysiek/mentaal is. Vader doet de lichamelijke zorg, dit geeft als het goed is mentale ontspanning en kan, als het gezellig is met kind, zelfs energie geven. En als het klaar is, is het klaar.
OP doet alle regelwerk, zowel ad hoc als gepland. Dit vraagt heel veel mentale energie, die ze niet meer beschikbaar heeft. TO neemt deze zorg ook met zich mee, de dag door. Het is lastig te regelen, en dus laat je het ook lastig los. Qua tijd is de zorg misschien eerlijk verdeeld, maar qua mentale belasting niet.
TO, ik neem mijn pet voor je af. Je hebt heel wat op je schouders. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf.
Man doet de fysieke verzorging, want kind is 40 kg zwaar. Wie gaat dat overnemen als man er om wat-voor-reden-dan-ook uit ligt?
OP doet heel veel regel- en ad hoc-taken. Hoe neemt vader dat over naast zijn werk, als OP er uit ligt met een burn out?
Ik denk dat jullie er al lang aan toe zijn om (een deel van) de zorg structureel over te gaan dragen aan een instelling.
Verder valt me op dat de taakverdeling fysiek/mentaal is. Vader doet de lichamelijke zorg, dit geeft als het goed is mentale ontspanning en kan, als het gezellig is met kind, zelfs energie geven. En als het klaar is, is het klaar.
OP doet alle regelwerk, zowel ad hoc als gepland. Dit vraagt heel veel mentale energie, die ze niet meer beschikbaar heeft. TO neemt deze zorg ook met zich mee, de dag door. Het is lastig te regelen, en dus laat je het ook lastig los. Qua tijd is de zorg misschien eerlijk verdeeld, maar qua mentale belasting niet.
TO, ik neem mijn pet voor je af. Je hebt heel wat op je schouders. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:30
Ja maar ik ben als ik met mijn dochter in het weekend of avond thuis ben niet constant met haar bezig. Ik rust uit terwijl kind bij mij is. Het is anders als ik helemaal zonder kind ben. Maar to zal in de weekenden denk ik minder uitrusten dan ik omdat zoon veel meer zorg vergt. Zelfde voor de avonden. To staat denk ik nu altijd aan. Werk, studie, zorgtaken, huishouden, artsenbezoek, artsen- en zorggeregel en nog een berg gepieker.Craziestcatlady schreef: ↑12-05-2023 18:04Je bent gewend geraakt aan heel veel tijd voor je zelf.
De meeste mensen die werken hebben geen 4 hele.schooldagen om te wandelen koffiente drinken etc.
Ik denk dat je je dat ook moet realiseren.
En zeker als je voor een opleiding gaat kiezen betekend dat ook even investeren.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:31
Ik lees er niet in dat ze zo veel vrije tijd had of heeft. In de tijd dat ze thuis is, is ze grotendeels bezig met de zorg voor haar zoon. De jaren dat ze volledig thuisbleef waren ook geen vakantie. Ze betaalde zichzelf niet voor niks uit vanuit het PGB. Een meervoudig gehandicapt kind verzorgen is gewoon echt zwaar.Craziestcatlady schreef: ↑12-05-2023 18:04Je bent gewend geraakt aan heel veel tijd voor je zelf.
De meeste mensen die werken hebben geen 4 hele.schooldagen om te wandelen koffiente drinken etc.
Ik denk dat je je dat ook moet realiseren.
En zeker als je voor een opleiding gaat kiezen betekend dat ook even investeren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:48
Ze gaf aan veel tijd te hebben als zoon op school zit.Susan schreef: ↑12-05-2023 18:31Ik lees er niet in dat ze zo veel vrije tijd had of heeft. In de tijd dat ze thuis is, is ze grotendeels bezig met de zorg voor haar zoon. De jaren dat ze volledig thuisbleef waren ook geen vakantie. Ze betaalde zichzelf niet voor niks uit vanuit het PGB. Een meervoudig gehandicapt kind verzorgen is gewoon echt zwaar.
Dus van ma tot vrijdag van 9 tot 15 uur?
Ik zeg niet dat een geha dicapt kind makkelijk is.
Maar het is mij niet duidelijk hoeveel TO nu doet.
Er ie iemand d voor de zorg voor 30 uur per week?
Dus dat vult dan de meeste zorg in op een doordeweekse dag?
Nu snap ik ook wel dat er door de med problemen veel.afspraken zijn.
Maar 5 dagen per week vrij hebben de meeste mensen Dus echt niet
En als je dan ineens weer gaat werken/studeren, vergt dar wel een omschakeling.
vrijdag 12 mei 2023 om 18:50
En dus met man afsprken dat hij bv de zaterdag pakt en zei dan uit kan staan.sneeuwwitje80 schreef: ↑12-05-2023 18:30Ja maar ik ben als ik met mijn dochter in het weekend of avond thuis ben niet constant met haar bezig. Ik rust uit terwijl kind bij mij is. Het is anders als ik helemaal zonder kind ben. Maar to zal in de weekenden denk ik minder uitrusten dan ik omdat zoon veel meer zorg vergt. Zelfde voor de avonden. To staat denk ik nu altijd aan. Werk, studie, zorgtaken, huishouden, artsenbezoek, artsen- en zorggeregel en nog een berg gepieker.
En de zondag bv omgekeerd.
Werkt ze 3 dagen.
En zijn er nog 2 dagen voor studie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
