Werk & Studie
alle pijlers
Ziek thuis ivm depressie en weer gaan werken
maandag 21 september 2020 23:05
Graag zou ik jullie om advies vragen, aangezien mijn hoofd zo vol zit en ik het niet meer kan overzien.
3,5 week geleden is er door mijn psycholoog de diagnose depressie gegeven en ben ik gestart met medicatie. Omdat ik de 1e 2 weken geen auto mag rijden met deze medicatie en ik een erg verantwoordelijk beroep heb waarin ik direct moet kunnen handelen in acute situaties, heb ik mijn leidinggevende ingelicht en ben ik ziekgemeld.
Ik heb wekelijks contact met haar en vandaag had ik mijn eerste afspraak met de bedrijfsarts. De 1e 20 min alleen met de bedrijfsarts, daarna sloot mijn leidinggevende aan.
Het gesprek begon al heel vervelend doordat ik een half uur heb zitten wachten. Hij haalde me uit de wachtruimte en zei dat er iets uit was gelopen. Dus ik zei dat ik een half uur heb zitten wachten en dat ik dat vervelend vond, waarop hij zei; maar daar ga ik geen excuses voor maken, een wachtkamer is tenslotte om in te wachten.
Tijdens het gesprek waren er nog wat vervelende uitspraken en voelde ik me al snel overrompeld en heb vooral veel moeten huilen.
Zijn conclusie: ik moet zsm weer deel gaan nemen aan het werkproces, want dat is goed voor mijn herstel.
Mijn leidinggevende heeft dit advies overgenomen en wil dat ik vanaf volgende week weer wat uren naar het werk kom.
En nu ben ik dus vanaf vanmiddag al in paniek: alles in mij schreeuwt: neeeee, ik kan dit nog niet, ik heb tijd en rust nodig.
Ik weet sinds 3 weken dat ik een depressie heb (het ging natuurlijk al langer niet goed) en ik zit nog midden in het proces van ophogen van de medicatie, gesprekken met psycholoog en huisarts.
Als ik aan werken denk, raak ik alleen maar in paniek.
Ik heb gezegd dat ik het even moet laten bezinken allemaal en dat ik woensdag bel en dat we dan gaan praten over een plan van aanpak.
Maar het enige wat ik wil zeggen is: ik kan dit nog niet, geef me aub wat tijd om te herstellen!
Kan iemand me advies geven over hoe dit verder aan te pakken, want ik overzie het even niet meer
3,5 week geleden is er door mijn psycholoog de diagnose depressie gegeven en ben ik gestart met medicatie. Omdat ik de 1e 2 weken geen auto mag rijden met deze medicatie en ik een erg verantwoordelijk beroep heb waarin ik direct moet kunnen handelen in acute situaties, heb ik mijn leidinggevende ingelicht en ben ik ziekgemeld.
Ik heb wekelijks contact met haar en vandaag had ik mijn eerste afspraak met de bedrijfsarts. De 1e 20 min alleen met de bedrijfsarts, daarna sloot mijn leidinggevende aan.
Het gesprek begon al heel vervelend doordat ik een half uur heb zitten wachten. Hij haalde me uit de wachtruimte en zei dat er iets uit was gelopen. Dus ik zei dat ik een half uur heb zitten wachten en dat ik dat vervelend vond, waarop hij zei; maar daar ga ik geen excuses voor maken, een wachtkamer is tenslotte om in te wachten.
Tijdens het gesprek waren er nog wat vervelende uitspraken en voelde ik me al snel overrompeld en heb vooral veel moeten huilen.
Zijn conclusie: ik moet zsm weer deel gaan nemen aan het werkproces, want dat is goed voor mijn herstel.
Mijn leidinggevende heeft dit advies overgenomen en wil dat ik vanaf volgende week weer wat uren naar het werk kom.
En nu ben ik dus vanaf vanmiddag al in paniek: alles in mij schreeuwt: neeeee, ik kan dit nog niet, ik heb tijd en rust nodig.
Ik weet sinds 3 weken dat ik een depressie heb (het ging natuurlijk al langer niet goed) en ik zit nog midden in het proces van ophogen van de medicatie, gesprekken met psycholoog en huisarts.
Als ik aan werken denk, raak ik alleen maar in paniek.
Ik heb gezegd dat ik het even moet laten bezinken allemaal en dat ik woensdag bel en dat we dan gaan praten over een plan van aanpak.
Maar het enige wat ik wil zeggen is: ik kan dit nog niet, geef me aub wat tijd om te herstellen!
Kan iemand me advies geven over hoe dit verder aan te pakken, want ik overzie het even niet meer
dinsdag 22 september 2020 22:14
Depressie is een ziekte.blauwe_emmer schreef: ↑22-09-2020 22:12Omdat het hebben van een depressie niet per definitie gelijk staat aan arbeidsongeschiktheid.
dinsdag 22 september 2020 22:48
https://www.researchgate.net/profile/Ma ... ssion.pdf
En hier
https://scholar.google.nl/scholar?hl=n ... I0Jkom6foJ
Werkgevers en werknemers hebben beide belang bij een zo snel mogelijk herstel. Het idee dat beide partijen tegenover elkaar staan is wat mij betreft onjuist. Geen werkgever wordt gelukkig van een medewerker die door grote druk snel terugkeert om vervolgens nog langer uit te vallen of nooit meer volledig te herstellen.
dinsdag 22 september 2020 22:52
Ziekte en arbeidsongeschiktheid zijn twee verschillende zaken. Er kan een verband zijn, maar dat hoeft niet. Of ziekte leidt tot arbeidsongeschiktheid is van heel veel factoren afhankelijk waaronder de aard van het werk (met een gekneusde enkel is een schoonmaakster waarschijnlijk volledig arbeidsongeschikt terwijl een manager waarschijnlijk volledig kan werken). Ik heb kanker (medisch gezien best een heftige ziekte), maar ik werk gewoon fulltime want ik ben niet arbeidsongeschikt.
dinsdag 22 september 2020 23:11
Je bent ziek en je kiest er niet voor. Vraag hulp hoe nu verder. Laat je niet pushen om snel te starten. Want hoe lang duurt het voordat medicatie werkt? Ik ben 1 jaar ziek geweest wegens depressie en néé ik kon écht niet werken en had een geweldige bedrijfsarts die aan mijn kant stond. Dus door mij te door te verwijzen naar een psychiater en maatschappelijke medewerker enz. Ik kwam alle afspraken na en gaf toen aan dat ik licht aan het einde van de tunnel zag en dat ik wilde starten met werken. Ik ging af en toe koffie drinken met mijn manager om ff te kletsen. Dit was 10 jr geleden. Werkgever hoort niet bij gesprek te zijn en er zijn wetten hierover..verdiep je erin of vraag hulp aan iemand met verstand hiervan. Snap dat je veel aan je hoofd hebt nu
Sterkte
Sterkte
dinsdag 22 september 2020 23:24
Hoi Eenhoornn,
Even mijn ingekorte (deze reactie was laaang) universele gouden tip: probeer de grip terug te krijgen. Niet in 1x natuurlijk -dat kan niet- maar vanuit een mini-beginnetje. Ik zou het in jouw situatie ongeveer als volgt doen (niet lachen, echt kleine stappen
- vandaag eerst een hele dag rust. Alleen maar rust. Je bent ziek, dus telefoon/wifi uit: vandaag hoef je niets. Ga wandelen, je huis poetsen of iets anders doen dat jou ontspant. Het is goed zo.
- morgen: je bent ziek, dus ga je beter worden. Dat is de boodschap van vandaag aan je werkgever, morgen laat je weer iets van je horen. Telefoon weer uit en geen mail kijken! Verdiep je vandaag in je diagnose. Wat is die diagnose nou eigenlijk ongeveer-precies, wat betekent dat in het algemeen en hoe werkt dat nu bij jouzelf (niet op een glazen bol-manier natuurlijk), maar zorg dat je op een neutrale manier onder woorden kunt brengen 'wat jouw klachten' zijn.
- overmorgen: vraag je psycholoog om een afspraak om (nog) eens in te zoomen op die specifieke klachten bij jou, en vooral over mogelijke behandeltrajecten te onderzoeken. Onthoud: je bent ziek, dus ga je beter worden. Mail je werkgever dat je om die afspraak bij je psych gaat vragen en dat zodra je een reactie hebt, je weer van je zult laten horen.
- Geef je werkgever die update, zodra die er is! Soms duurt het kwartier, soms twee dagen, maar vanaf nu loop je steeds een stapje voor. In het begin is dat raar (er loopt immers al iets), maar over een paar weken heb je hierdoor de regie weer in handen!
- Hou dit vol. Stel bijvoorbeeld zelf een koffieafspraak voor (halverwege volgende week). Geef steeds een voorgekauwd brokje. Op die koffiedate geef je bijvoorbeeld aan 'dat je niet weet hoe het aan collega's te vertellen en daar eerst samen over te willen brainstormen'. Pak die regie, en hou die regie, dan komt het goed.
Ondertussen zou ik ook echt bezig blijven met (voorbereiding op en informatie over) een behandeltraject. Dus echt met een visie op de toekomst - niet stoppen bij onderdrukking door medicatie. Je bent ziek, dus ga je beter worden. Daar focus jij je op en als je eenmaal op dat spoor zit, zal je werkgever en de arboarts echt met je meewerken, omdat het dan -ook voor hen- duidelijk is dat er geen andere weg is. En ondertussen ontvouwt zich 'als vanzelf' het pad dat je blijkbaar volgt
Sorry voor het lange verhaal en sterkte gewenst!
Even mijn ingekorte (deze reactie was laaang) universele gouden tip: probeer de grip terug te krijgen. Niet in 1x natuurlijk -dat kan niet- maar vanuit een mini-beginnetje. Ik zou het in jouw situatie ongeveer als volgt doen (niet lachen, echt kleine stappen
- vandaag eerst een hele dag rust. Alleen maar rust. Je bent ziek, dus telefoon/wifi uit: vandaag hoef je niets. Ga wandelen, je huis poetsen of iets anders doen dat jou ontspant. Het is goed zo.
- morgen: je bent ziek, dus ga je beter worden. Dat is de boodschap van vandaag aan je werkgever, morgen laat je weer iets van je horen. Telefoon weer uit en geen mail kijken! Verdiep je vandaag in je diagnose. Wat is die diagnose nou eigenlijk ongeveer-precies, wat betekent dat in het algemeen en hoe werkt dat nu bij jouzelf (niet op een glazen bol-manier natuurlijk), maar zorg dat je op een neutrale manier onder woorden kunt brengen 'wat jouw klachten' zijn.
- overmorgen: vraag je psycholoog om een afspraak om (nog) eens in te zoomen op die specifieke klachten bij jou, en vooral over mogelijke behandeltrajecten te onderzoeken. Onthoud: je bent ziek, dus ga je beter worden. Mail je werkgever dat je om die afspraak bij je psych gaat vragen en dat zodra je een reactie hebt, je weer van je zult laten horen.
- Geef je werkgever die update, zodra die er is! Soms duurt het kwartier, soms twee dagen, maar vanaf nu loop je steeds een stapje voor. In het begin is dat raar (er loopt immers al iets), maar over een paar weken heb je hierdoor de regie weer in handen!
- Hou dit vol. Stel bijvoorbeeld zelf een koffieafspraak voor (halverwege volgende week). Geef steeds een voorgekauwd brokje. Op die koffiedate geef je bijvoorbeeld aan 'dat je niet weet hoe het aan collega's te vertellen en daar eerst samen over te willen brainstormen'. Pak die regie, en hou die regie, dan komt het goed.
Ondertussen zou ik ook echt bezig blijven met (voorbereiding op en informatie over) een behandeltraject. Dus echt met een visie op de toekomst - niet stoppen bij onderdrukking door medicatie. Je bent ziek, dus ga je beter worden. Daar focus jij je op en als je eenmaal op dat spoor zit, zal je werkgever en de arboarts echt met je meewerken, omdat het dan -ook voor hen- duidelijk is dat er geen andere weg is. En ondertussen ontvouwt zich 'als vanzelf' het pad dat je blijkbaar volgt
Sorry voor het lange verhaal en sterkte gewenst!
woensdag 23 september 2020 05:50
Ik juist een beetje verdrietig, ook van jou als leidinggevende. TO bepaalt samen met de psycholoog de te nemen stappen. Al die stappen die haar nu opgelegd zouden worden, of die ze van zichzelf zou moeten, zijn vormen van druk die ze nu niet kan gebruiken. Ik vind dit korte termijn denken en vooral in het voordeel van de werkgever.
woensdag 23 september 2020 06:03
De gang van zaken is heel raar. Je leidinggevende krijgt een advies van de bedrijfsarts, waar geen enkele medische gegevens worden gedeeld. Er wordt geadviseerd wat je zou kunnen.
Verder adviseer ik je te praten in de klachten die je hebt ipv dat je niet naar het werk kan. Misschien heb je dat wel gedaan maar als jij zegt dat je je niet kan concentreren, nog niet eens jezelf kan aankleden, niet dlaapt en paniekaanvallen hebt (even een voorbeeld) ga je iemand niet naar het werk laten komen.
Ik merk dat daar veel vanaf hangt, hoe concreet je het kan maken. Want als je alleen maar huilt en zegt dat je depressief bent Kan je in principe wel aangepast werk doen.
Overigens kan blijven werken best goed zijn voor je herstel, omdat de drempel naar werk steeds groter wordt.
Verder als het werkschema van de bedrijfsarts niet werkt voor jou kan je je weer ziekmelden en ga je weer naar de bedrijfsarts, het advies is niet in beton gegoten. Bereid je dan wel beter voor...
Verder adviseer ik je te praten in de klachten die je hebt ipv dat je niet naar het werk kan. Misschien heb je dat wel gedaan maar als jij zegt dat je je niet kan concentreren, nog niet eens jezelf kan aankleden, niet dlaapt en paniekaanvallen hebt (even een voorbeeld) ga je iemand niet naar het werk laten komen.
Ik merk dat daar veel vanaf hangt, hoe concreet je het kan maken. Want als je alleen maar huilt en zegt dat je depressief bent Kan je in principe wel aangepast werk doen.
Overigens kan blijven werken best goed zijn voor je herstel, omdat de drempel naar werk steeds groter wordt.
Verder als het werkschema van de bedrijfsarts niet werkt voor jou kan je je weer ziekmelden en ga je weer naar de bedrijfsarts, het advies is niet in beton gegoten. Bereid je dan wel beter voor...
woensdag 23 september 2020 06:16
Op zichzelf, dus als enige oorzaak. Dat is het wel. Depressie kan voor arbeidsongeschiktheid zorgen.blauwe_emmer schreef: ↑22-09-2020 22:12Omdat het hebben van een depressie niet per definitie gelijk staat aan arbeidsongeschiktheid.
woensdag 23 september 2020 07:48
Omdat een depressie niet altijd tot arbeidsongeschiktheid leidt. Er zijn mensen die vanaf hun veertiende aan depressies lijden en op hun 45e in totaal 5x 3 maanden arbeidsongeschikt zijn geweest, bij wijze van spreken. De rest van de tijd zijn ze arbeidsgeschikt.
Diabetes kan ook tot arbeidsongeschiktheid leiden, maar de meeste mensen met diabetes zijn meestal arbeidsgeschikt.
anoniem_228669 wijzigde dit bericht op 23-09-2020 08:21
0.86% gewijzigd
woensdag 23 september 2020 08:16
Als iedereen met een ziekte niet hoeft te werken dan zou het wel erg rustig worden op de werkvloer.
To ik zou adviseren om het gewoon te proberen. Je bent nu een paar weken ziek thuis geweest. Logisch ook, maar thuis blijven bij depressie is niet goed. Een paar keer kort naar het werk om wat te doen is meestal echt beter voor het herstel. Of speelt er meer? Ruzie, conflict, geen begrip of teveel werkdruk?
To ik zou adviseren om het gewoon te proberen. Je bent nu een paar weken ziek thuis geweest. Logisch ook, maar thuis blijven bij depressie is niet goed. Een paar keer kort naar het werk om wat te doen is meestal echt beter voor het herstel. Of speelt er meer? Ruzie, conflict, geen begrip of teveel werkdruk?
woensdag 23 september 2020 08:20
Ik bedoelde meer te zeggen dat het wel kan, depressie en arbeidsongeschikt. Niet dat dat perse altijd zo is. Wat wel vaak is, dat men met een depressie tijdelijk niet kan werken en dat dat een gegronde reden is.-jolijn- schreef: ↑23-09-2020 07:48Omdat een depressie niet altijd tot arbeidsongeschiktheid leidt. Er zijn mensen die vanaf hun veertiende aan depressies lijden en op hun 45e in totaal 5x 3 maanden arbeidsongeschikt zijn, bij wijze van spreken. De rest van de tijd zijn ze arbeidsgeschikt.
Diabetes kan ook tot arbeidsongeschiktheid leiden, maar de meeste mensen met diabetes zijn meestal arbeidsgeschikt.
woensdag 23 september 2020 08:22
Waar halen jullie dat vandaan? De mensen die ik ken met een depressie hadden allemaal baad bij thuis blijven, veel therapieën en rust. Dat wordt ook geadviseerd door de instelling waar ik bij zit.sneeuwwitje80 schreef: ↑23-09-2020 08:16Als iedereen met een ziekte niet hoeft te werken dan zou het wel erg rustig worden op de werkvloer.
To ik zou adviseren om het gewoon te proberen. Je bent nu een paar weken ziek thuis geweest. Logisch ook, maar thuis blijven bij depressie is niet goed. Een paar keer kort naar het werk om wat te doen is meestal echt beter voor het herstel. Of speelt er meer? Ruzie, conflict, geen begrip of teveel werkdruk?
woensdag 23 september 2020 08:27
Daar is iedereen het wel mee eens volgens mij, althans, ik zie niemand beweren dat het anders is.
woensdag 23 september 2020 08:31
https://www.depressie.nl/achtergrondinf ... ie-en-werk
hier bijvoorbeeld.
Een instelling heeft overigens een heel ander (commercieel!) belang bij het opnemen en therapieën laten volgen van patiënten.
Hoelang zijn de mensen die jij kent met een depressie thuis gebleven en zijn ze dan inmiddels genezen, dat ze baat hadden bij thuisblijven? Of denk je dat het veel erger zou zijn geweest als ze wel zouden zijn gaan werken?
woensdag 23 september 2020 08:52
Dat is wel wat ze zelf hebben ondervonden. Te vroeg weer beginnen en vervolgens weer uitvallen, waardoor het herstel nog langer duurde. Ook een paar die nooit meer terug konden naar hun oude baan, want dat konden ze niet meer aan.-jolijn- schreef: ↑23-09-2020 08:31https://www.depressie.nl/achtergrondinf ... ie-en-werk
hier bijvoorbeeld.
Een instelling heeft overigens een heel ander (commercieel!) belang bij het opnemen en therapieën laten volgen van patiënten.
Hoelang zijn de mensen die jij kent met een depressie thuis gebleven en zijn ze dan inmiddels genezen, dat ze baat hadden bij thuisblijven? Of denk je dat het veel erger zou zijn geweest als ze wel zouden zijn gaan werken?
woensdag 23 september 2020 09:02
Echt geen benul wat een depressie is hè? Anders zou je niet vragen of er meer speelt. Kennelijk kun jij je niet voorstellen dat iemand ook zonder dat gewoon tot niks meer in staat is en dat dit een vorm van druk is die averechts werkt.sneeuwwitje80 schreef: ↑23-09-2020 08:16Als iedereen met een ziekte niet hoeft te werken dan zou het wel erg rustig worden op de werkvloer.
To ik zou adviseren om het gewoon te proberen. Je bent nu een paar weken ziek thuis geweest. Logisch ook, maar thuis blijven bij depressie is niet goed. Een paar keer kort naar het werk om wat te doen is meestal echt beter voor het herstel. Of speelt er meer? Ruzie, conflict, geen begrip of teveel werkdruk?
woensdag 23 september 2020 09:03
TO, nu werken als je je zo voelt slaat nergens op. Mensen met een depressie moet je zeker als ze er in vol inzitten helemaal geen druk geven. Wat een onzin.
De manier waarop jouw werkgever zich mengt in je verzuim is stuitend en mag helemaal niet.
En ja...uiteindelijk is werken op therapeutische basis inderdaad iets wat goed kan zijn voor mensen. Dat koffie drinken na verloop van tijd om mee te beginnen ook.
kan allemaal. Maar hoeft niet. En zeker niet nu. Dan werkt averechts.
Dus voor nu zou ik me richten op behandeling, juiste hulp krijgen en dan vooral rust, medicatie, behandeling enz.
En in jouw tempo.
De manier waarop jouw werkgever zich mengt in je verzuim is stuitend en mag helemaal niet.
En ja...uiteindelijk is werken op therapeutische basis inderdaad iets wat goed kan zijn voor mensen. Dat koffie drinken na verloop van tijd om mee te beginnen ook.
kan allemaal. Maar hoeft niet. En zeker niet nu. Dan werkt averechts.
Dus voor nu zou ik me richten op behandeling, juiste hulp krijgen en dan vooral rust, medicatie, behandeling enz.
En in jouw tempo.
woensdag 23 september 2020 09:06
Hier sluit ik me helemaal bij aan.Luci_Morgenster schreef: ↑23-09-2020 09:03TO, nu werken als je je zo voelt slaat nergens op. Mensen met een depressie moet je zeker als ze er in vol inzitten helemaal geen druk geven. Wat een onzin.
De manier waarop jouw werkgever zich mengt in je verzuim is stuitend en mag helemaal niet.
En ja...uiteindelijk is werken op therapeutische basis inderdaad iets wat goed kan zijn voor mensen. Dat koffie drinken na verloop van tijd om mee te beginnen ook.
kan allemaal. Maar hoeft niet. En zeker niet nu. Dan werkt averechts.
Dus voor nu zou ik me richten op behandeling, juiste hulp krijgen en dan vooral rust, medicatie, behandeling enz.
En in jouw tempo.
woensdag 23 september 2020 09:06
ditLuci_Morgenster schreef: ↑23-09-2020 09:03TO, nu werken als je je zo voelt slaat nergens op. Mensen met een depressie moet je zeker als ze er in vol inzitten helemaal geen druk geven. Wat een onzin.
De manier waarop jouw werkgever zich mengt in je verzuim is stuitend en mag helemaal niet.
En ja...uiteindelijk is werken op therapeutische basis inderdaad iets wat goed kan zijn voor mensen. Dat koffie drinken na verloop van tijd om mee te beginnen ook.
kan allemaal. Maar hoeft niet. En zeker niet nu. Dan werkt averechts.
Dus voor nu zou ik me richten op behandeling, juiste hulp krijgen en dan vooral rust, medicatie, behandeling enz.
En in jouw tempo.
3,5 week geleden , nog maar he
je medicatie moet nog inwerken
sterkte TO ,
woensdag 23 september 2020 09:52
Jij zegt, en depressie op zichzelf. Zonder bijkomende oorzaken dus. En dat is onzin. Alleen het hebben van een depressie kan genoeg zijn om belemmering in het functioneren mbt werk te veroorzaken.-jolijn- schreef: ↑23-09-2020 07:48Omdat een depressie niet altijd tot arbeidsongeschiktheid leidt. Er zijn mensen die vanaf hun veertiende aan depressies lijden en op hun 45e in totaal 5x 3 maanden arbeidsongeschikt zijn geweest, bij wijze van spreken. De rest van de tijd zijn ze arbeidsgeschikt.
Diabetes kan ook tot arbeidsongeschiktheid leiden, maar de meeste mensen met diabetes zijn meestal arbeidsgeschikt.
woensdag 23 september 2020 09:54
