Zwanger
alle pijlers
20-weken echo: Vasa Previa - ervaringen?
donderdag 21 maart 2019 om 14:08
Hoewel het nog niet officieel is bevestigd door de gynaecoloog merkte de echoscopiste tijdens de 20-weken echo de zwangerschapscomplicatie Vasa Previa op, zie: https://www.gezondheidsplein.nl/aandoen ... /item41388
"Vasa previa houdt in dat één of meerdere foetale bloedvaten van de placenta of navelstreng voor de geboorte-uitgang liggen, onder de baby. Deze complicatie kan op twee manieren levensgevaarlijk zijn voor de baby:
- Wanneer de vliezen breken kunnen deze bloedvaten scheuren, waardoor de baby verbloedt.
- Wanneer de baby indaalt komt hij als het ware op de foetale bloedvaten te liggen en kunnen hierdoor de bloedvaten samengedrukt worden. Hierdoor kan de bloed- en zuurstofdoorvoer naar de baby geblokkeerd worden waardoor er zuurstofgebrek optreedt.
Risicofactoren zijn onder andere een velamenteuze navelstrenginsertie en een laag/voorliggende placenta wat beide bij mij het geval is.
De complicatie vasa previa heeft een hoog sterftecijfer (50-90% bij een natuurlijke bevalling). Echter, als de diagnose voor de bevalling gesteld wordt, zijn de overlevingskansen van de baby heel goed. In dit geval zal de baby met een keizersnede gehaald worden."
Hoewel ik toch al een keizersnede vanwege complicaties bij mijn eerste bevalling zou krijgen, ben ik hier behoorlijk van geschrokken en voelt het heel dubbel. Blij dat de baby gezond is, maar de feiten en risico's zijn niet mals. Het spookt door mijn hoofd dat een spontane, vroegtijdige natuurlijke bevalling altijd mogelijk is, hoewel ze de keizersnede meestal tussen de 34 en 36 weken laten plaatsvinden.
Ik ben erg benieuwd of er hier ervaringen zijn van anderen waarbij dit ook is opgemerkt. Hoe is het verlopen?
"Vasa previa houdt in dat één of meerdere foetale bloedvaten van de placenta of navelstreng voor de geboorte-uitgang liggen, onder de baby. Deze complicatie kan op twee manieren levensgevaarlijk zijn voor de baby:
- Wanneer de vliezen breken kunnen deze bloedvaten scheuren, waardoor de baby verbloedt.
- Wanneer de baby indaalt komt hij als het ware op de foetale bloedvaten te liggen en kunnen hierdoor de bloedvaten samengedrukt worden. Hierdoor kan de bloed- en zuurstofdoorvoer naar de baby geblokkeerd worden waardoor er zuurstofgebrek optreedt.
Risicofactoren zijn onder andere een velamenteuze navelstrenginsertie en een laag/voorliggende placenta wat beide bij mij het geval is.
De complicatie vasa previa heeft een hoog sterftecijfer (50-90% bij een natuurlijke bevalling). Echter, als de diagnose voor de bevalling gesteld wordt, zijn de overlevingskansen van de baby heel goed. In dit geval zal de baby met een keizersnede gehaald worden."
Hoewel ik toch al een keizersnede vanwege complicaties bij mijn eerste bevalling zou krijgen, ben ik hier behoorlijk van geschrokken en voelt het heel dubbel. Blij dat de baby gezond is, maar de feiten en risico's zijn niet mals. Het spookt door mijn hoofd dat een spontane, vroegtijdige natuurlijke bevalling altijd mogelijk is, hoewel ze de keizersnede meestal tussen de 34 en 36 weken laten plaatsvinden.
Ik ben erg benieuwd of er hier ervaringen zijn van anderen waarbij dit ook is opgemerkt. Hoe is het verlopen?
maandag 29 april 2019 om 22:00
Hehe, even de rust om te reageren. Het was echt een gekkenhuis de afgelopen week, maar daar kom ik zo wel op 
Ahh een bewuste keuze om te wachten tot de geboorte? Hebben jullie daar de vorige keer ook voor gekozen? Leuk hoor! Ik zou mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen, dus ik vind het altijd ontzettend knap als anderen dat wel kunnen!
Hoe gaat het de laatste week met je? Is het sporten nog goed vol te houden of merk je dat je nu elke week wel gas moet terugnemen?
Jammer dat je je minder durft te redden aan de kleine. Ik kan mij dat heel goed voorstellen! Wel denk ik dat het straks geen invloed heeft op de hechting, als ze straks gezond wordt geboren dan durf je je waarschijnlijk wel volledig open te stellen en gaat het vast helemaal vanzelf
Ik ben echt helemaal op. Afgelopen weken het huis klaar gemaakt voor de verkoop, baby en de verhuizing zelf. Vrijdag en vandaag een bezichtigingsronde gehad en aankomende woensdag is de deadline voor het uitbrengen van een bod. Dinsdagmiddag had ik om de 3 min harde buiken die niet wilden afzakken met rust, dus tot s avonds laat in het ziekenhuis gelegen voor onderzoek en observatie. Woensdag, donderdag en vrijdag had ik 4 afspraken: groeiecho, afspraak met de gyneacoloog, lactatiekundige en de anesthesist. De keizersnede wordt nu definitief vastgelegd, waarschijnlijk op 27 of 28 juni dus op 34.6 of precies met 35 weken. Zo'n gek idee, nu wordt het heel echt. Gisterochtend met vriendinnen en kinderen weggeweest en s middags weer veel harde buiken tot diep in de nacht. Ik had eigenlijk het ziekenhuis moeten bellen, maar alles liep zo raar. Dochter ziek, bezichtiging voorbereiden, dat ik het toch niet heb gedaan. Zo stom, maar dan had ik weer moeten blijven en zag het allemaal even niet zitten. Nu heel weinig vertrouwen in de komende weken. Overdag werk ik nog gewoon, waardoor ik normaal lijk te functioneren, maar het breekt mij echt op. Sorry, wat een geklaag!! Weet alleen even niet aan wie ik het anders kwijt kan
Ahh een bewuste keuze om te wachten tot de geboorte? Hebben jullie daar de vorige keer ook voor gekozen? Leuk hoor! Ik zou mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen, dus ik vind het altijd ontzettend knap als anderen dat wel kunnen!
Hoe gaat het de laatste week met je? Is het sporten nog goed vol te houden of merk je dat je nu elke week wel gas moet terugnemen?
Jammer dat je je minder durft te redden aan de kleine. Ik kan mij dat heel goed voorstellen! Wel denk ik dat het straks geen invloed heeft op de hechting, als ze straks gezond wordt geboren dan durf je je waarschijnlijk wel volledig open te stellen en gaat het vast helemaal vanzelf
Ik ben echt helemaal op. Afgelopen weken het huis klaar gemaakt voor de verkoop, baby en de verhuizing zelf. Vrijdag en vandaag een bezichtigingsronde gehad en aankomende woensdag is de deadline voor het uitbrengen van een bod. Dinsdagmiddag had ik om de 3 min harde buiken die niet wilden afzakken met rust, dus tot s avonds laat in het ziekenhuis gelegen voor onderzoek en observatie. Woensdag, donderdag en vrijdag had ik 4 afspraken: groeiecho, afspraak met de gyneacoloog, lactatiekundige en de anesthesist. De keizersnede wordt nu definitief vastgelegd, waarschijnlijk op 27 of 28 juni dus op 34.6 of precies met 35 weken. Zo'n gek idee, nu wordt het heel echt. Gisterochtend met vriendinnen en kinderen weggeweest en s middags weer veel harde buiken tot diep in de nacht. Ik had eigenlijk het ziekenhuis moeten bellen, maar alles liep zo raar. Dochter ziek, bezichtiging voorbereiden, dat ik het toch niet heb gedaan. Zo stom, maar dan had ik weer moeten blijven en zag het allemaal even niet zitten. Nu heel weinig vertrouwen in de komende weken. Overdag werk ik nog gewoon, waardoor ik normaal lijk te functioneren, maar het breekt mij echt op. Sorry, wat een geklaag!! Weet alleen even niet aan wie ik het anders kwijt kan
woensdag 1 mei 2019 om 07:26
Hello, wat ben jij een bezige bij! Niet verwonderlijk dat je zo vaak harde buiken hebt.
Tijd passeert dan wel veel sneller, en je denkt wss tijdens die drukke momenten minder na, maar houdt het geen extra risico’s in? Heeft je lichaam langzamerhand niet wat meer rust nodig?
Je zegt dat je minder vertrouwen hebt in de volgende weken. Wat bedoel je daarmee?
Ik snap je ook wel dat je niet constant naar ziekenhuis wil gaan, maar in jouw geval zou ik het echt aanraden. Dus de volgende keer; gewoon doen! Of..preventief wat meer rusten. Heb je nog veel te doen? Kun je het uit handen geven?
Oh, je zult bevallen net voor mij (ik beval uiterlijk op 8 juli).
De reden waarom ik het geslacht niet wil weten is omdat ik ook zoveel bewondering had voor een bevriend koppel die het ook niet wist en ik zo hard meeleefde met die bevalling. Ik was zoooo nieuwsgierig, toen. Ik wou dat ook eens als ouder meemaken. En het klopt dat we rond de twintigste week raaaazend benieuwd waren, maar nu valt die nieuwsgierigheid echt mee. Ik denk zelfs niet dat ik onmiddellijk zal willen weten -net na de bevalling- of het een meisje of jongen is.
Ik denk dat het een meisje wordt. Maar ik voel het niet.
Ik kom gewoon enorm veel bij en heb een soortgelijke zwangerschap zoals bij mijn dochter.
Ondertussen heb ik ook wat meer vertrouwen gekregen in mijn lichaam. Ik sport nog ontzettend veel. Ik spring zelfs nog. En hopelijk zegt de gyn volgende week dat alles er nog perfect uitziet.
Beweegt jouw meisje veel in de buik? Hier niet zoveel. Ik voel het een paar keer per dag, maar niet zo lang.
Lucht je hart hier maar, ik kom heel geregeld eens piepen.
Tijd passeert dan wel veel sneller, en je denkt wss tijdens die drukke momenten minder na, maar houdt het geen extra risico’s in? Heeft je lichaam langzamerhand niet wat meer rust nodig?
Je zegt dat je minder vertrouwen hebt in de volgende weken. Wat bedoel je daarmee?
Ik snap je ook wel dat je niet constant naar ziekenhuis wil gaan, maar in jouw geval zou ik het echt aanraden. Dus de volgende keer; gewoon doen! Of..preventief wat meer rusten. Heb je nog veel te doen? Kun je het uit handen geven?
Oh, je zult bevallen net voor mij (ik beval uiterlijk op 8 juli).
De reden waarom ik het geslacht niet wil weten is omdat ik ook zoveel bewondering had voor een bevriend koppel die het ook niet wist en ik zo hard meeleefde met die bevalling. Ik was zoooo nieuwsgierig, toen. Ik wou dat ook eens als ouder meemaken. En het klopt dat we rond de twintigste week raaaazend benieuwd waren, maar nu valt die nieuwsgierigheid echt mee. Ik denk zelfs niet dat ik onmiddellijk zal willen weten -net na de bevalling- of het een meisje of jongen is.
Ik denk dat het een meisje wordt. Maar ik voel het niet.
Ik kom gewoon enorm veel bij en heb een soortgelijke zwangerschap zoals bij mijn dochter.Ondertussen heb ik ook wat meer vertrouwen gekregen in mijn lichaam. Ik sport nog ontzettend veel. Ik spring zelfs nog. En hopelijk zegt de gyn volgende week dat alles er nog perfect uitziet.
Beweegt jouw meisje veel in de buik? Hier niet zoveel. Ik voel het een paar keer per dag, maar niet zo lang.
Lucht je hart hier maar, ik kom heel geregeld eens piepen.
woensdag 1 mei 2019 om 14:28
Ik blijf het knap vinden dat je gewoon het geslacht onbekend laat en echt een diepe buiging dat jullie je nieuwsgierigheid zo goed kunnen bedwingen 
Een meisje zou wel heel leuk zijn, maar jongens zijn ook geweldig! Hoe oud is je dochter en is zij er al klaar voor om grote zus te worden? Ik beleef de zwangerschap wel heel anders dan de eerste keer, heb jij dat ook? Ik geloof direct dat je intuïtie het juist kan hebben en dat het weer een meisje wordt. Hier ook precies dezelfde zwangerschap, op natuurlijk de complicatie na, en inderdaad weer een meisje. Zelf had ik geen enkele voorkeur, ik was allang blij dat deze zwangerschap niet eindigde in een miskraam 
Maak je je zorgen over het bewegen of was dat de vorige keer ook zo? Hier beweegt ze, net als bij mijn eerste, heel veel tot beurze plekken aan toe. Maar... ik merk enorme verschillen tussen wat ik voel in vergelijking met veel vriendinnen op hetzelfde termijn. Volgens mij zegt het heel weinig, alleen moet je oplettend zijn als het patroon verandert en dan met name dat de bewegingen sterk verminderen.
Krijg jij nu ook extra (groei)echo's bij de gynaecoloog of heb je die al standaard met dit termijn? Ik weet niet wat precies gebruikelijk is in België en hoeveel jij dan 'extra' krijgt ivm de marginale navelstrenginsertie.
Wat heerlijk trouwens dat je nog zo lekker kan bewegen en dat je meer vertrouwen hebt! De vorige zwangerschap heb ik ook intensief gedanst tot week 35 en ik vond het heerlijk! Kijken mensen nu steeds vaker vreemd op als je vertelt hoe ver je al bent en ze je zien sporten?
Wat betreft de harde buiken, dat heb ik vorige week dinsdag direct nagevraagd bij de gynaecoloog en dit donderdag nogmaals besproken. Beide keren gaf hij aan dat de harde buiken na een uur rust en liggen zouden moeten afzakken. Zakken ze niet af, dan is stress / beweeglijkheid van de moeder volgens hem niet de oorzaak, maar is het dus wat anders. Dat kan bijvoorbeeld zijn: start bevalling, beweeglijkheid kind, groei baarmoeder of gevoeligheid van de baarmoeder. Dat was wel heel fijn om te horen, want ik voelde mij toen opeens een veel minder schuldig.
Met vertrouwen bedoelde ik dat ik niet verwacht dat de komende weken rustig gaan verlopen. Zondag, 5 dagen na dinsdag, waren die harde buiken natuurlijk weer heel hevig en hielden ze lang aan en met mijn vorige zwangerschap was het ook al heel onrustig met voorweeën vanaf 33 weken. De volgende keer bel ik inderdaad wel het ziekenhuis, de gynaecoloog heeft ook aangegeven dit echt te willen onderzoeken dus dat moet ik dan ook doen. Achteraf besef ik ook wel echt dat het niet handig was.
Een meisje zou wel heel leuk zijn, maar jongens zijn ook geweldig! Hoe oud is je dochter en is zij er al klaar voor om grote zus te worden? Ik beleef de zwangerschap wel heel anders dan de eerste keer, heb jij dat ook? Ik geloof direct dat je intuïtie het juist kan hebben en dat het weer een meisje wordt. Hier ook precies dezelfde zwangerschap, op natuurlijk de complicatie na, en inderdaad weer een meisje. Zelf had ik geen enkele voorkeur, ik was allang blij dat deze zwangerschap niet eindigde in een miskraam Maak je je zorgen over het bewegen of was dat de vorige keer ook zo? Hier beweegt ze, net als bij mijn eerste, heel veel tot beurze plekken aan toe. Maar... ik merk enorme verschillen tussen wat ik voel in vergelijking met veel vriendinnen op hetzelfde termijn. Volgens mij zegt het heel weinig, alleen moet je oplettend zijn als het patroon verandert en dan met name dat de bewegingen sterk verminderen.
Krijg jij nu ook extra (groei)echo's bij de gynaecoloog of heb je die al standaard met dit termijn? Ik weet niet wat precies gebruikelijk is in België en hoeveel jij dan 'extra' krijgt ivm de marginale navelstrenginsertie.
Wat heerlijk trouwens dat je nog zo lekker kan bewegen en dat je meer vertrouwen hebt! De vorige zwangerschap heb ik ook intensief gedanst tot week 35 en ik vond het heerlijk! Kijken mensen nu steeds vaker vreemd op als je vertelt hoe ver je al bent en ze je zien sporten?
Wat betreft de harde buiken, dat heb ik vorige week dinsdag direct nagevraagd bij de gynaecoloog en dit donderdag nogmaals besproken. Beide keren gaf hij aan dat de harde buiken na een uur rust en liggen zouden moeten afzakken. Zakken ze niet af, dan is stress / beweeglijkheid van de moeder volgens hem niet de oorzaak, maar is het dus wat anders. Dat kan bijvoorbeeld zijn: start bevalling, beweeglijkheid kind, groei baarmoeder of gevoeligheid van de baarmoeder. Dat was wel heel fijn om te horen, want ik voelde mij toen opeens een veel minder schuldig.
Met vertrouwen bedoelde ik dat ik niet verwacht dat de komende weken rustig gaan verlopen. Zondag, 5 dagen na dinsdag, waren die harde buiken natuurlijk weer heel hevig en hielden ze lang aan en met mijn vorige zwangerschap was het ook al heel onrustig met voorweeën vanaf 33 weken. De volgende keer bel ik inderdaad wel het ziekenhuis, de gynaecoloog heeft ook aangegeven dit echt te willen onderzoeken dus dat moet ik dan ook doen. Achteraf besef ik ook wel echt dat het niet handig was.
