Zwanger
alle pijlers
3e kindje lukt niet...
vrijdag 16 november 2018 om 22:07
Lieve allemaal. Even voorstellen. Moeder van 35 jaar. een dochter van 5,5 jaar en een zoon van bijna 4 jaar. Sinds 2 jaar aan het hopen op een derde wondertje...
Ik vind het lastig mijn verhaal te doen in mijn omgeving. Bang voor de 'oordelen'...
Ik hoop hier een beetje support of vergelijkbare verhalen te vinden..
Afgelopen mei, na 1,5 jaar een keer bij de huisarts wezen praten. Ik werd gek van mezelf. Iedere maand weer de hoop en iedere maand weer het verdriet. Eerst een bloedonderzoek gehad. Daarna toch maar weer afwachten. Afgelopen september na lang wikken en wegen gevraagd om een verwijzing naar het Radboud.
Gek van mezelf dat ik niet alleen maar kan genieten van mijn twee schatten, maar zo een heftige wens/hoop op een 3e (en laatste) baby in mijn armen om te knuffelen.
Ik schaam me eigenlijk.. Wat een zegen dat ik al 2 mooie kids heb gekregen, maar het lukt me niet om dat knagende gevoel uit te schakelen..
Van de eerst was ik na 10 maanden zwanger, de 2e was een grote verrassing. Maar nu dus al 2 jaar gebeurt er niets..
Begin oktober voor het eerst naar het Radboud. Echo en bloedonderzoek gehad. Gister kwam de uitslag... Waar ik verwachtte dat ze vast niets konden vinden en we weer naar huis gestuurd zouden worden, 'ga het nog maar weer proberen'... Bleek mijn AMH 0,4 te zijn! Nu weer bloed afgenomen voor nog wat metingen maar meteen werd aangegeven dat het advies een MOH-IUI traject te starten is.
Wat een dubbel gevoel!! Aan de ene kant fijn dat er iets gedaan kan worden, maar ook dubbel dat er dus iets 'mis' is.
Mijn gevoel is om dit traject nog in te gaan.. de wens is zo groot bij mij...
IVF is me een stap te ver, dus dit is denk ik wel ook echt het laatste wat we dan proberen.
Eigenlijk wil je graag dit bespreken in je omgeving, maar ik ben zo bang voor de reacties en het onbegrip...
Zijn er hier meer meiden waarbij een 2e of 3e kindje niet lukt..?
En zijn hier meiden met ervaring in het MOH-IUI traject?
Heel veel liefs!
Ik vind het lastig mijn verhaal te doen in mijn omgeving. Bang voor de 'oordelen'...
Ik hoop hier een beetje support of vergelijkbare verhalen te vinden..
Afgelopen mei, na 1,5 jaar een keer bij de huisarts wezen praten. Ik werd gek van mezelf. Iedere maand weer de hoop en iedere maand weer het verdriet. Eerst een bloedonderzoek gehad. Daarna toch maar weer afwachten. Afgelopen september na lang wikken en wegen gevraagd om een verwijzing naar het Radboud.
Gek van mezelf dat ik niet alleen maar kan genieten van mijn twee schatten, maar zo een heftige wens/hoop op een 3e (en laatste) baby in mijn armen om te knuffelen.
Ik schaam me eigenlijk.. Wat een zegen dat ik al 2 mooie kids heb gekregen, maar het lukt me niet om dat knagende gevoel uit te schakelen..
Van de eerst was ik na 10 maanden zwanger, de 2e was een grote verrassing. Maar nu dus al 2 jaar gebeurt er niets..
Begin oktober voor het eerst naar het Radboud. Echo en bloedonderzoek gehad. Gister kwam de uitslag... Waar ik verwachtte dat ze vast niets konden vinden en we weer naar huis gestuurd zouden worden, 'ga het nog maar weer proberen'... Bleek mijn AMH 0,4 te zijn! Nu weer bloed afgenomen voor nog wat metingen maar meteen werd aangegeven dat het advies een MOH-IUI traject te starten is.
Wat een dubbel gevoel!! Aan de ene kant fijn dat er iets gedaan kan worden, maar ook dubbel dat er dus iets 'mis' is.
Mijn gevoel is om dit traject nog in te gaan.. de wens is zo groot bij mij...
IVF is me een stap te ver, dus dit is denk ik wel ook echt het laatste wat we dan proberen.
Eigenlijk wil je graag dit bespreken in je omgeving, maar ik ben zo bang voor de reacties en het onbegrip...
Zijn er hier meer meiden waarbij een 2e of 3e kindje niet lukt..?
En zijn hier meiden met ervaring in het MOH-IUI traject?
Heel veel liefs!
woensdag 21 november 2018 om 06:47
Zeg dat. Schaamteloos gewoon.MollyMalone schreef: ↑21-11-2018 00:20Kunnen jullie met jullie discussie over overbevolking even wieberen naar de actueel-pijler, ja? Enorm misplaatst hier.
donderdag 22 november 2018 om 15:17
Topic starter werd de eerste keer met 10 maanden en de 2e keer spontaan zwanger. Toen was er ook al iets mis, maar het lichaam was er wél klaar voor. In het geval van niet zwanger kunnen worden wordt je ook geen eerste en tweede keer zwanger zonder hulp.Doortjee schreef: ↑16-11-2018 23:21Ik begrijp wat je zegt maar ik heb persoonlijk wat moeite met dit soort uitspraken.. Het is niet zo dat je lichaam er nog niet klaar voor is, medisch is er ergens iets niet in orde.
Ik ben zelf na 2,5 jaar zwanger geworden nadat ik al een aantal miskramen en een bbz had gehad. Er werd toen ook weleens gezegd tegen mij: het komt als je lichaam er klaar voor is! Uiteindelijk bleek ik een baarmoederafwijking te hebben waardoor een vruchtje niet bleef zitten. Na het afsluiten van een losliggende eileider nam de gezonde kant het over en werd ik alsnog zwanger! Zelf heb ik absoluut geen wens voor meer kinderen en in dat opzicht snap ik de drang ook niet helemaal als je 2 mooie kids al hebt, maar dat neemt niet weg dat jij dat verlangen wel hebt en niet zomaar kan uitschakelen. Wat mij wel heeft geholpen destijds is alvast de acceptatie starten: wat als het nooit gebeurt.. Hoe richt ik dan mijn leven in?
Misschien zou je dit wel kunnen doen in het genieten van het nu en alles wat je nu wel hebt!
Sterkte en succes iig!!
donderdag 22 november 2018 om 15:22
Want alles blijft altijd hetzelfde?Bolletje88 schreef: ↑22-11-2018 15:17Topic starter werd de eerste keer met 10 maanden en de 2e keer spontaan zwanger. Toen was er ook al iets mis, maar het lichaam was er wél klaar voor. In het geval van niet zwanger kunnen worden wordt je ook geen eerste en tweede keer zwanger zonder hulp.
donderdag 22 november 2018 om 15:31
Wauw, ik schrik echt van de reacties, wat zitten er onbeschofte tussen...
Duckie, wat vervelend dat er iets mis blijkt te zijn en fijn dat jullie via de MOH-IUI kunnen gaan proberen. Ik ben zelf moeder van 1 kind geworden door IUI (diagnose onbegrepen infertiliteit) en begrijp de onzekerheid. Je hebt 2 keer enorm geluk gehad met je eerste twee kinderen!
Veel succes, laat je niet teveel beinvloeden door de zure reacties, je gezin kan nog niet af voelen, dat is mij van meerderen om mij heen bekend. Ik zie al dat je niet koste wat kost alle mogelijkheden wilt verkennen, dat lijkt mij persoonlijk ook verstandig. Een fertiliteitstraject vraagt geestelijk en lichamelijk flink wat en je hebt nog 2 kinderen (en een partner) om ervoor te zijn. Maar hoever je wilt gaan, is aan jou om te bepalen, luister goed naar jezelf.
Duckie, wat vervelend dat er iets mis blijkt te zijn en fijn dat jullie via de MOH-IUI kunnen gaan proberen. Ik ben zelf moeder van 1 kind geworden door IUI (diagnose onbegrepen infertiliteit) en begrijp de onzekerheid. Je hebt 2 keer enorm geluk gehad met je eerste twee kinderen!
Veel succes, laat je niet teveel beinvloeden door de zure reacties, je gezin kan nog niet af voelen, dat is mij van meerderen om mij heen bekend. Ik zie al dat je niet koste wat kost alle mogelijkheden wilt verkennen, dat lijkt mij persoonlijk ook verstandig. Een fertiliteitstraject vraagt geestelijk en lichamelijk flink wat en je hebt nog 2 kinderen (en een partner) om ervoor te zijn. Maar hoever je wilt gaan, is aan jou om te bepalen, luister goed naar jezelf.
donderdag 22 november 2018 om 15:33
Kan je echt niet zien hoe ontzettend ongepast jouw opmerkingen hier zijn? En als je met 10 maanden zwanger wordt is er niet per definitie iets mis.Bolletje88 schreef: ↑22-11-2018 15:17Topic starter werd de eerste keer met 10 maanden en de 2e keer spontaan zwanger. Toen was er ook al iets mis, maar het lichaam was er wél klaar voor. In het geval van niet zwanger kunnen worden wordt je ook geen eerste en tweede keer zwanger zonder hulp.
En buiten dat, al zou er iets mis zijn, quod non, dan gaat het om het verdriet dat TO heeft, omdat ze niet het gezin heeft/aantal kinderen, dat zij voor ogen had. Lijkt me niet zo moeilijk om dat te begrijpen...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 22 november 2018 om 15:36
JonathanStrange schreef: ↑22-11-2018 15:31Wauw, ik schrik echt van de reacties, wat zitten er onbeschofte tussen...
Duckie, wat vervelend dat er iets mis blijkt te zijn en fijn dat jullie via de MOH-IUI kunnen gaan proberen. Ik ben zelf moeder van 1 kind geworden door IUI (diagnose onbegrepen infertiliteit) en begrijp de onzekerheid. Je hebt 2 keer enorm geluk gehad met je eerste twee kinderen!
Veel succes, laat je niet teveel beinvloeden door de zure reacties, je gezin kan nog niet af voelen, dat is mij van meerderen om mij heen bekend. Ik zie al dat je niet koste wat kost alle mogelijkheden wilt verkennen, dat lijkt mij persoonlijk ook verstandig. Een fertiliteitstraject vraagt geestelijk en lichamelijk flink wat en je hebt nog 2 kinderen (en een partner) om ervoor te zijn. Maar hoever je wilt gaan, is aan jou om te bepalen, luister goed naar jezelf.
Dit dus!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 22 november 2018 om 15:45
Ik begrijp je gevoel zeker wel. Toen wij voor een derde gingen hadden we de afspraak dat we het een jaar zoude proberen en geen medische hulp zoude n inschakelen als het na een jaar niet gelukt zou zijn. Nu heb ik makkelijk praten want ik was binnen 2 maanden zwanger. De keuze om geen traject in te gaan was dat dat een enorme wissel op het bestaande gezin zou hebben en dat wilden wij niet. Dan zou ik het een plekje hebben moeten geven en tevreden zijn met wat ik al had.
Dat zou best even wat moeite hebben gekost, daar ben ik zeker van.
Sterkte TO, het is niet makkelijk maar vergeet niet om van je al bestaande gezin te genieten.
Dat zou best even wat moeite hebben gekost, daar ben ik zeker van.
Sterkte TO, het is niet makkelijk maar vergeet niet om van je al bestaande gezin te genieten.
donderdag 22 november 2018 om 21:14
Dan lees je het verkeerd. Zij zegt zelf dat er wat mis is met haar vruchtbaarheid. Dat komt doorgaans niet opeens opzetten, en ze is nog geen 45 of ouder. 35 is niet te oud om opnieuw zwanger te worden. Echter is zij dat wel al 2x met succes geweest. Daarnaast is er absoluut niets mis op het moment dat je met een jaar pas zwanger wordt. Sterker nog, je wordt tot die tijd naar huis gestuurd om het nog maar te proberen tot je 12 maanden bezig bent. Voor die tijd onderzoeken ze niets. Dus dat ze met 10 maanden zwanger werd, is top. Niks mis mee. Ik zeg ook nergens dat zij niet meer zwanger moet worden. Als ze dat wil zijn er tegenwoordig gelukkig kansen te over. De reactie waar ik dit op plaatste, in mijn eerste reactie dus, noteerde dat ze niet zwanger kon worden. Dat is wat anders dan het wél al 2x te zijn geweest. Blijkbaar kwam er die 2x wél een zaadcel en eicel goed bij elkaar zonder problemen. Ik wil niet negatief zijn, nogmaals, de mogelijkheden zijn er gelukkig.Baggal schreef: ↑22-11-2018 15:33Kan je echt niet zien hoe ontzettend ongepast jouw opmerkingen hier zijn? En als je met 10 maanden zwanger wordt is er niet per definitie iets mis.
En buiten dat, al zou er iets mis zijn, quod non, dan gaat het om het verdriet dat TO heeft, omdat ze niet het gezin heeft/aantal kinderen, dat zij voor ogen had. Lijkt me niet zo moeilijk om dat te begrijpen...
zaterdag 24 november 2018 om 23:09
Bolletje:
"Dan lees ik het verkeerd?" Of jij legt het slecht uit misschien
Enne... als je me heel even zou loepen kun je lezen dat je mij geen vruchtbaarheid behandeling hoeft uit te leggen of de procedure daar naar toe, integendeel. Dank je...
"Dan lees ik het verkeerd?" Of jij legt het slecht uit misschien
Enne... als je me heel even zou loepen kun je lezen dat je mij geen vruchtbaarheid behandeling hoeft uit te leggen of de procedure daar naar toe, integendeel. Dank je...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 26 november 2018 om 20:05
dinsdag 14 mei 2019 om 11:35
Jemig, de eerste keer voor mij op een forum en wat kunnen mensen/vrouwen elkaar toch enorm afvallen zeg.
Beste Duckie, ik hoop (zie dat dit al een paar maand geleden is) je inmiddels zwanger bent. Zo niet, dan hoop ik dat je in een traject zit wat dit mogelijk maakt, of dat je rust hebt gevonden in het niet zwangerzijn/worden.
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen, sterker nog, ik ervaar exact hetzelfde. En pas als je dit gevoel zelf hebt meegemaakt, weet je hoe dit voelt en hoe rot dit is. Natuurlijk kun je als je al twee gezonde kinderen hebt mogen krijgen, relativeren dat je al in je handen mag knijpen dat je dit gegund is. En weet je ook echt wel dat het voor het milieu en de overbevolking beter is als je het bij twee houdt, maar toch heb je dat allesoverheersende gevoel nog heel graag een kindje aan je gezin toe te willen voegen. Dit valt helaas lastig uit te schakelen, sterker nog, dit kun je niet uitschakelen (tenminste, bij mij lukt dit niet)
Toen wij twee jaar ‘begonnen’ aan onze derde, dachten we ook niet dat we de mm in zouden gaan. In eerste instantie hadden we gewoon verwacht dat we net zo snel zwanger zouden zijn als bij de eerste 2. Als het dan eerst niet lukt, denk je idd dat je echt niet de medische weg in gaat slaan; ‘Nee, dan zijn we tevreden met wat we hebben!’ Maar elke keer als het weer niet lukt, elke maand/ elk seizoen/elk jaar, ga je je grenzen verleggen en zit ik (terwijl nooit verwacht) nu middenin de IUI behandelingen. Helaas nog steeds zonder resultaat....
Ik hoop dat dit bij jou anders is Duckie. Zou je willen reageren hoe het nu met je gaat? Negeer de rare berichten maar zou ik zeggen, ik ben wel benieuwd hoe jij je nu voelt en hoe alles is verlopen.
Groetjes
Beste Duckie, ik hoop (zie dat dit al een paar maand geleden is) je inmiddels zwanger bent. Zo niet, dan hoop ik dat je in een traject zit wat dit mogelijk maakt, of dat je rust hebt gevonden in het niet zwangerzijn/worden.
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen, sterker nog, ik ervaar exact hetzelfde. En pas als je dit gevoel zelf hebt meegemaakt, weet je hoe dit voelt en hoe rot dit is. Natuurlijk kun je als je al twee gezonde kinderen hebt mogen krijgen, relativeren dat je al in je handen mag knijpen dat je dit gegund is. En weet je ook echt wel dat het voor het milieu en de overbevolking beter is als je het bij twee houdt, maar toch heb je dat allesoverheersende gevoel nog heel graag een kindje aan je gezin toe te willen voegen. Dit valt helaas lastig uit te schakelen, sterker nog, dit kun je niet uitschakelen (tenminste, bij mij lukt dit niet)
Toen wij twee jaar ‘begonnen’ aan onze derde, dachten we ook niet dat we de mm in zouden gaan. In eerste instantie hadden we gewoon verwacht dat we net zo snel zwanger zouden zijn als bij de eerste 2. Als het dan eerst niet lukt, denk je idd dat je echt niet de medische weg in gaat slaan; ‘Nee, dan zijn we tevreden met wat we hebben!’ Maar elke keer als het weer niet lukt, elke maand/ elk seizoen/elk jaar, ga je je grenzen verleggen en zit ik (terwijl nooit verwacht) nu middenin de IUI behandelingen. Helaas nog steeds zonder resultaat....
Ik hoop dat dit bij jou anders is Duckie. Zou je willen reageren hoe het nu met je gaat? Negeer de rare berichten maar zou ik zeggen, ik ben wel benieuwd hoe jij je nu voelt en hoe alles is verlopen.
Groetjes
dinsdag 14 mei 2019 om 17:29
Duckie, ik snap je gevoel. Ik had het toen een tweede zwangerschap uitbleef. Ik ben inmiddels ook 35 jaar en heb een dochter van 4 jaar en een zoontje van 3 maanden.
De zwangerschap van mijn dochter was spontaan, binnen enkele maanden. Bij mijn zoontje ging het lastiger. In een notendop: ik raakte niet zwanger, liet bloed prikken op mijn 32ste en ontdekte dat mijn AMH lager was dan 0,1. Verder had mijn man maar 0,25 miljoen zwemmende zaadjes. Onze zwangerschapskans werd ingeschat tussen 0 en 2 % lifetime. Desondanks wilde het zkh ons een kans geven. Het resultaat: twee mislukte ICSI pogingen (elk met twee of drie eicellen), daarna twee afgebroken ICSI pogingen die allebei werden omgezet in iui. Beide keren raakte ik zwanger, maar beide keren kreeg ik een miskraam bij 8/9 weken. Ik wilde opgeven. En toen had ik geluk. Heeeeeel erg veel geluk. Ik raakte namelijk spontaan zwanger. Van precies 1 poging die maand. Ik heb een vlekkeloze zwangerschap gehad (afgezien van de angst voor alweer een miskraam) en een kerngezond kindje gekregen.
Dus: geef de hoop niet op!! Ook met een heel laag AMH (én ontzettend slecht zaad) is er een kans!!
Mijn ervaring is wel dat iui bij een laag AMH beter werkt dan ICSI. En het is veel minder heftig. Zeker als het ongestimuleerd kan.
Zet ‘m op! En doe vooral waar je je goed bij voelt. Zeker als je bang bent dat je ooit spijt krijgt als je het niet probeert (dat had ik zelf).
De zwangerschap van mijn dochter was spontaan, binnen enkele maanden. Bij mijn zoontje ging het lastiger. In een notendop: ik raakte niet zwanger, liet bloed prikken op mijn 32ste en ontdekte dat mijn AMH lager was dan 0,1. Verder had mijn man maar 0,25 miljoen zwemmende zaadjes. Onze zwangerschapskans werd ingeschat tussen 0 en 2 % lifetime. Desondanks wilde het zkh ons een kans geven. Het resultaat: twee mislukte ICSI pogingen (elk met twee of drie eicellen), daarna twee afgebroken ICSI pogingen die allebei werden omgezet in iui. Beide keren raakte ik zwanger, maar beide keren kreeg ik een miskraam bij 8/9 weken. Ik wilde opgeven. En toen had ik geluk. Heeeeeel erg veel geluk. Ik raakte namelijk spontaan zwanger. Van precies 1 poging die maand. Ik heb een vlekkeloze zwangerschap gehad (afgezien van de angst voor alweer een miskraam) en een kerngezond kindje gekregen.
Dus: geef de hoop niet op!! Ook met een heel laag AMH (én ontzettend slecht zaad) is er een kans!!
Mijn ervaring is wel dat iui bij een laag AMH beter werkt dan ICSI. En het is veel minder heftig. Zeker als het ongestimuleerd kan.
Zet ‘m op! En doe vooral waar je je goed bij voelt. Zeker als je bang bent dat je ooit spijt krijgt als je het niet probeert (dat had ik zelf).
woensdag 15 mei 2019 om 02:36
Stampertje12 schreef: ↑16-11-2018 23:01Misschien iets minder aan jezelf denken?
"Wondertje", "heftige wens"...
Misschien eens kijken naar psychologische hulp die je kan helpen iets aan jouw issues te doen ipv naar hulp om nóg een kind op de wereld te zetten voor je eigen belang.
Blijkbaar zegt je lichaam op dit moment dat het er niet klaar voor is. Wil je dan je hele gezin door deze procedures slepen? Alle stress en problemen meenemen? Wellicht issues bij de zwangerschap (behandelingen zijn niet zelden zonder complicaties).
Ik snap je angst voor de reacties wel want ik denk dat je zelf ook inziet dat je hier niet in iemand anders belang bezig bent maar uitsluitend in je eigen belang. Zoek daar hulp bij! Zorg dat je niet straks je gezin kwijt bent omdat je het wanhopig hebt geprobeerd uit te breiden.
Lees even de post goed:
TO heeft een laag AMH level... Verdiep je in ieder geval even in de materie (wat AMH level is) voor je een dergelijke reactie plaatst
