Zwanger
alle pijlers
3e kindje lukt niet...
vrijdag 16 november 2018 om 22:07
Lieve allemaal. Even voorstellen. Moeder van 35 jaar. een dochter van 5,5 jaar en een zoon van bijna 4 jaar. Sinds 2 jaar aan het hopen op een derde wondertje...
Ik vind het lastig mijn verhaal te doen in mijn omgeving. Bang voor de 'oordelen'...
Ik hoop hier een beetje support of vergelijkbare verhalen te vinden..
Afgelopen mei, na 1,5 jaar een keer bij de huisarts wezen praten. Ik werd gek van mezelf. Iedere maand weer de hoop en iedere maand weer het verdriet. Eerst een bloedonderzoek gehad. Daarna toch maar weer afwachten. Afgelopen september na lang wikken en wegen gevraagd om een verwijzing naar het Radboud.
Gek van mezelf dat ik niet alleen maar kan genieten van mijn twee schatten, maar zo een heftige wens/hoop op een 3e (en laatste) baby in mijn armen om te knuffelen.
Ik schaam me eigenlijk.. Wat een zegen dat ik al 2 mooie kids heb gekregen, maar het lukt me niet om dat knagende gevoel uit te schakelen..
Van de eerst was ik na 10 maanden zwanger, de 2e was een grote verrassing. Maar nu dus al 2 jaar gebeurt er niets..
Begin oktober voor het eerst naar het Radboud. Echo en bloedonderzoek gehad. Gister kwam de uitslag... Waar ik verwachtte dat ze vast niets konden vinden en we weer naar huis gestuurd zouden worden, 'ga het nog maar weer proberen'... Bleek mijn AMH 0,4 te zijn! Nu weer bloed afgenomen voor nog wat metingen maar meteen werd aangegeven dat het advies een MOH-IUI traject te starten is.
Wat een dubbel gevoel!! Aan de ene kant fijn dat er iets gedaan kan worden, maar ook dubbel dat er dus iets 'mis' is.
Mijn gevoel is om dit traject nog in te gaan.. de wens is zo groot bij mij...
IVF is me een stap te ver, dus dit is denk ik wel ook echt het laatste wat we dan proberen.
Eigenlijk wil je graag dit bespreken in je omgeving, maar ik ben zo bang voor de reacties en het onbegrip...
Zijn er hier meer meiden waarbij een 2e of 3e kindje niet lukt..?
En zijn hier meiden met ervaring in het MOH-IUI traject?
Heel veel liefs!
Ik vind het lastig mijn verhaal te doen in mijn omgeving. Bang voor de 'oordelen'...
Ik hoop hier een beetje support of vergelijkbare verhalen te vinden..
Afgelopen mei, na 1,5 jaar een keer bij de huisarts wezen praten. Ik werd gek van mezelf. Iedere maand weer de hoop en iedere maand weer het verdriet. Eerst een bloedonderzoek gehad. Daarna toch maar weer afwachten. Afgelopen september na lang wikken en wegen gevraagd om een verwijzing naar het Radboud.
Gek van mezelf dat ik niet alleen maar kan genieten van mijn twee schatten, maar zo een heftige wens/hoop op een 3e (en laatste) baby in mijn armen om te knuffelen.
Ik schaam me eigenlijk.. Wat een zegen dat ik al 2 mooie kids heb gekregen, maar het lukt me niet om dat knagende gevoel uit te schakelen..
Van de eerst was ik na 10 maanden zwanger, de 2e was een grote verrassing. Maar nu dus al 2 jaar gebeurt er niets..
Begin oktober voor het eerst naar het Radboud. Echo en bloedonderzoek gehad. Gister kwam de uitslag... Waar ik verwachtte dat ze vast niets konden vinden en we weer naar huis gestuurd zouden worden, 'ga het nog maar weer proberen'... Bleek mijn AMH 0,4 te zijn! Nu weer bloed afgenomen voor nog wat metingen maar meteen werd aangegeven dat het advies een MOH-IUI traject te starten is.
Wat een dubbel gevoel!! Aan de ene kant fijn dat er iets gedaan kan worden, maar ook dubbel dat er dus iets 'mis' is.
Mijn gevoel is om dit traject nog in te gaan.. de wens is zo groot bij mij...
IVF is me een stap te ver, dus dit is denk ik wel ook echt het laatste wat we dan proberen.
Eigenlijk wil je graag dit bespreken in je omgeving, maar ik ben zo bang voor de reacties en het onbegrip...
Zijn er hier meer meiden waarbij een 2e of 3e kindje niet lukt..?
En zijn hier meiden met ervaring in het MOH-IUI traject?
Heel veel liefs!
vrijdag 16 november 2018 om 23:01
Misschien iets minder aan jezelf denken?
"Wondertje", "heftige wens"...
Misschien eens kijken naar psychologische hulp die je kan helpen iets aan jouw issues te doen ipv naar hulp om nóg een kind op de wereld te zetten voor je eigen belang.
Blijkbaar zegt je lichaam op dit moment dat het er niet klaar voor is. Wil je dan je hele gezin door deze procedures slepen? Alle stress en problemen meenemen? Wellicht issues bij de zwangerschap (behandelingen zijn niet zelden zonder complicaties).
Ik snap je angst voor de reacties wel want ik denk dat je zelf ook inziet dat je hier niet in iemand anders belang bezig bent maar uitsluitend in je eigen belang. Zoek daar hulp bij! Zorg dat je niet straks je gezin kwijt bent omdat je het wanhopig hebt geprobeerd uit te breiden.
"Wondertje", "heftige wens"...
Misschien eens kijken naar psychologische hulp die je kan helpen iets aan jouw issues te doen ipv naar hulp om nóg een kind op de wereld te zetten voor je eigen belang.
Blijkbaar zegt je lichaam op dit moment dat het er niet klaar voor is. Wil je dan je hele gezin door deze procedures slepen? Alle stress en problemen meenemen? Wellicht issues bij de zwangerschap (behandelingen zijn niet zelden zonder complicaties).
Ik snap je angst voor de reacties wel want ik denk dat je zelf ook inziet dat je hier niet in iemand anders belang bezig bent maar uitsluitend in je eigen belang. Zoek daar hulp bij! Zorg dat je niet straks je gezin kwijt bent omdat je het wanhopig hebt geprobeerd uit te breiden.
vrijdag 16 november 2018 om 23:21
Ik begrijp wat je zegt maar ik heb persoonlijk wat moeite met dit soort uitspraken.. Het is niet zo dat je lichaam er nog niet klaar voor is, medisch is er ergens iets niet in orde.Stampertje12 schreef: ↑16-11-2018 23:01Misschien iets minder aan jezelf denken?
"Wondertje", "heftige wens"...
Misschien eens kijken naar psychologische hulp die je kan helpen iets aan jouw issues te doen ipv naar hulp om nóg een kind op de wereld te zetten voor je eigen belang.
Blijkbaar zegt je lichaam op dit moment dat het er niet klaar voor is. Wil je dan je hele gezin door deze procedures slepen? Alle stress en problemen meenemen? Wellicht issues bij de zwangerschap (behandelingen zijn niet zelden zonder complicaties).
Ik snap je angst voor de reacties wel want ik denk dat je zelf ook inziet dat je hier niet in iemand anders belang bezig bent maar uitsluitend in je eigen belang. Zoek daar hulp bij! Zorg dat je niet straks je gezin kwijt bent omdat je het wanhopig hebt geprobeerd uit te breiden.
Ik ben zelf na 2,5 jaar zwanger geworden nadat ik al een aantal miskramen en een bbz had gehad. Er werd toen ook weleens gezegd tegen mij: het komt als je lichaam er klaar voor is! Uiteindelijk bleek ik een baarmoederafwijking te hebben waardoor een vruchtje niet bleef zitten. Na het afsluiten van een losliggende eileider nam de gezonde kant het over en werd ik alsnog zwanger! Zelf heb ik absoluut geen wens voor meer kinderen en in dat opzicht snap ik de drang ook niet helemaal als je 2 mooie kids al hebt, maar dat neemt niet weg dat jij dat verlangen wel hebt en niet zomaar kan uitschakelen. Wat mij wel heeft geholpen destijds is alvast de acceptatie starten: wat als het nooit gebeurt.. Hoe richt ik dan mijn leven in?
Misschien zou je dit wel kunnen doen in het genieten van het nu en alles wat je nu wel hebt!
Sterkte en succes iig!!
zaterdag 17 november 2018 om 00:02
De planeet kan al die mensen al niet meer aan en word straks 40 jaar wachten op een huurwoning en legio onbetaalde woningen en particuliere huurprijzen van 2000 euro voor 60 vierkante meter.
Als ze tegen de tijd dat ze 18 zijn en mogen stemmen met hun maskertje tegen luchtvervuiling, dan hoop dat ik het niet op VVD is.
Als ze tegen de tijd dat ze 18 zijn en mogen stemmen met hun maskertje tegen luchtvervuiling, dan hoop dat ik het niet op VVD is.
zaterdag 17 november 2018 om 00:11
Ik denk dat je er wat nuchterder mee 'moet' omgaan, want door uitspraken zoals 'hopen op een wondertje' maak je het extra zwaar voor jezelf.
Noem het een kind en zeg dat je graag nog een kind wilt. Een kind is geen wonder, want anders zou de wereld niet overbevolkt zijn
Je kunt je met je kinderwens toch aansluiten bij groepen met vrouwen die ook graag nog kinderen willen en waarbij het niet meteen lukt? Bestaat dat Freya nog?
Noem het een kind en zeg dat je graag nog een kind wilt. Een kind is geen wonder, want anders zou de wereld niet overbevolkt zijn
Je kunt je met je kinderwens toch aansluiten bij groepen met vrouwen die ook graag nog kinderen willen en waarbij het niet meteen lukt? Bestaat dat Freya nog?
zaterdag 17 november 2018 om 00:53
Als straks de Baby-boom-generatie dood is komen er weer veel huizen vrij, dus dat lost zichzelf op. En verder is dit natuurlijk een belachelijke opmerking die je in elk zwanger-topic wel kunt maken.
zaterdag 17 november 2018 om 00:58
@Duckie: ja, ik herken je wens wel en nee, ik wil hier niks delen en precies om de reden die jij noemt. Moet ik er wel bij zeggen dat ik het iets nuchterder bekijk denk ik. Het is namelijk wel gezond om steeds voorop te stellen dat je al twee gezonde kinderen hebt en het ook prima is als je gezin blijft zoals het is.
Maar jij/jullie hebben nog een goede kans dat het wel lukt. Hoe staat je partner hier in? Kun en wil je samen het IUI-traject aangaan? Het vergt namelijk nogal wat van jezelf, je partner en je gezin. Medicatie (injecties), regelmatig naar het ziekenhuis, extra spanning en teleurstelling als het niet lukt.
Maar jij/jullie hebben nog een goede kans dat het wel lukt. Hoe staat je partner hier in? Kun en wil je samen het IUI-traject aangaan? Het vergt namelijk nogal wat van jezelf, je partner en je gezin. Medicatie (injecties), regelmatig naar het ziekenhuis, extra spanning en teleurstelling als het niet lukt.
zaterdag 17 november 2018 om 01:15
Wat vervelend voor jullie zeg.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen, want ik had zelf ook graag een derde kind gewild. Helaas zat het er voor ons niet in. Gezien onze geschiedenis, ben ik al heel blij met 2 gezonde kinderen.
Ons verhaal in het kort:
Na 8 maanden proberen via HA naar Z-H. Wegens lage AMH waarde (0.4) meteen met IUI met hormoonstimulatie gestart. Derde poging was raak.
Toen jongste 6 maanden was, terug gegaan voor een tweede. AMH bleek zodanig laag (ik weet die waarde niet meer) dat IUI zinloos werd geacht en we als we verder wilden meteen met IVF moesten starten.
Ronde 1 geen eicellen.
Ronde 2 na maximale stimulatie 1 (!) eicel. Besloten werd over te gaan tot ICSI wegens betere kansen. Helaas leverde dat geen bruikbaar embryo op.
In de wachtmaand dacht ik even zwanger te zijn. Test leverde een héél licht streepje op. Dag later begon de menstruatie (of heel vroege miskraam).
Tot mijn frustratie moesten we daarna nog een maand wachten voor de volgende ronde ICSI. Die ronde is er alleen nooit gekomen, want ik bleek zwanger. Ongelooflijk, gezien mijn bloedwaarden. Voor ons dus toch echt een wonder-baby
(Gyn had het overigens wel vaker meegemaakt dat een op papier kansloos geval toch spontaan zwanger werd)
Wat ik zwaar vond aan IUI, was met name het emotionele aspect. De logistiek (echo, bloed prikken etc) is ook best een inbreuk op je levensritme, maar we konden meestal ‘s ochtends terecht, waardoor ik dat wel mee vond vallen. Van de hormonen had ik weinig last.
Ik zou zeggen: praat met je man. Wil hij ook graag een derde kind? Wil hij ook IUI proberen? Zo ja, ga er voor. Je zou het altijd een ronde kunnen proberen.
Verder zou ik van te voren een grens aangeven voor jezelf. Zo veel behandelingen en dan gaan we stoppen. Je hebt al een gezin en het is het m.i. echt niet waard dit je geluk te laten overschaduwen.
Als gezegd, wilde ik eerst ook graag een derde. Die is er nooit gekomen. We hebben het niet eens echt ‘vol’ geprobeerd, want man wilde de medische molen niet nog een keer in en ik heb daar alle begrip voor. We genieten nu met zijn vieren
Veel sterkte!
Ik kan me er wel iets bij voorstellen, want ik had zelf ook graag een derde kind gewild. Helaas zat het er voor ons niet in. Gezien onze geschiedenis, ben ik al heel blij met 2 gezonde kinderen.
Ons verhaal in het kort:
Na 8 maanden proberen via HA naar Z-H. Wegens lage AMH waarde (0.4) meteen met IUI met hormoonstimulatie gestart. Derde poging was raak.
Toen jongste 6 maanden was, terug gegaan voor een tweede. AMH bleek zodanig laag (ik weet die waarde niet meer) dat IUI zinloos werd geacht en we als we verder wilden meteen met IVF moesten starten.
Ronde 1 geen eicellen.
Ronde 2 na maximale stimulatie 1 (!) eicel. Besloten werd over te gaan tot ICSI wegens betere kansen. Helaas leverde dat geen bruikbaar embryo op.
In de wachtmaand dacht ik even zwanger te zijn. Test leverde een héél licht streepje op. Dag later begon de menstruatie (of heel vroege miskraam).
Tot mijn frustratie moesten we daarna nog een maand wachten voor de volgende ronde ICSI. Die ronde is er alleen nooit gekomen, want ik bleek zwanger. Ongelooflijk, gezien mijn bloedwaarden. Voor ons dus toch echt een wonder-baby
(Gyn had het overigens wel vaker meegemaakt dat een op papier kansloos geval toch spontaan zwanger werd)
Wat ik zwaar vond aan IUI, was met name het emotionele aspect. De logistiek (echo, bloed prikken etc) is ook best een inbreuk op je levensritme, maar we konden meestal ‘s ochtends terecht, waardoor ik dat wel mee vond vallen. Van de hormonen had ik weinig last.
Ik zou zeggen: praat met je man. Wil hij ook graag een derde kind? Wil hij ook IUI proberen? Zo ja, ga er voor. Je zou het altijd een ronde kunnen proberen.
Verder zou ik van te voren een grens aangeven voor jezelf. Zo veel behandelingen en dan gaan we stoppen. Je hebt al een gezin en het is het m.i. echt niet waard dit je geluk te laten overschaduwen.
Als gezegd, wilde ik eerst ook graag een derde. Die is er nooit gekomen. We hebben het niet eens echt ‘vol’ geprobeerd, want man wilde de medische molen niet nog een keer in en ik heb daar alle begrip voor. We genieten nu met zijn vieren
Veel sterkte!
zaterdag 17 november 2018 om 01:30
nachtvlinder1977 schreef: ↑17-11-2018 00:53En verder is dit natuurlijk een belachelijke opmerking die je in elk zwanger-topic wel kunt maken.
zaterdag 17 november 2018 om 01:47
Hier lusten de honden toch geen brood van. Dat je het je toetsenbord uitkrijgt joh. Je kent ts toch helemaal niet? Op welke basis vorm je dit soort uitspraken. Gezin kwijt, lichaam niet klaar, psychologische hulp....Stampertje12 schreef: ↑16-11-2018 23:01Misschien iets minder aan jezelf denken?
"Wondertje", "heftige wens"...
Misschien eens kijken naar psychologische hulp die je kan helpen iets aan jouw issues te doen ipv naar hulp om nóg een kind op de wereld te zetten voor je eigen belang.
Blijkbaar zegt je lichaam op dit moment dat het er niet klaar voor is. Wil je dan je hele gezin door deze procedures slepen? Alle stress en problemen meenemen? Wellicht issues bij de zwangerschap (behandelingen zijn niet zelden zonder complicaties).
Ik snap je angst voor de reacties wel want ik denk dat je zelf ook inziet dat je hier niet in iemand anders belang bezig bent maar uitsluitend in je eigen belang. Zoek daar hulp bij! Zorg dat je niet straks je gezin kwijt bent omdat je het wanhopig hebt geprobeerd uit te breiden.
Ik vind ts ook heftig overkomen, maar zo werkt het bij sommige vrouwen. Om iemand nu direct naar een therapeut te sturen omdat ze uit zichzelf schrijft en haar partner niet noemt, gaat best ver m.i.
zaterdag 17 november 2018 om 02:13
zaterdag 17 november 2018 om 02:26
Op een forum vraag je om, de harde waarheid, en heb je de kans om bestempeld te worden als aso als je er om vraagt......Manta schreef: ↑17-11-2018 01:47Hier lusten de honden toch geen brood van. Dat je het je toetsenbord uitkrijgt joh. Je kent ts toch helemaal niet? Op welke basis vorm je dit soort uitspraken. Gezin kwijt, lichaam niet klaar, psychologische hulp....
Ik vind ts ook heftig overkomen, maar zo werkt het bij sommige vrouwen. Om iemand nu direct naar een therapeut te sturen omdat ze uit zichzelf schrijft en haar partner niet noemt, gaat best ver m.i.
zaterdag 17 november 2018 om 03:30
Laatste alinea ook gelezen?
zaterdag 17 november 2018 om 09:06
Waarheid? Sinds wanneer zijn meningen waarheid?Castor1975 schreef: ↑17-11-2018 02:26Op een forum vraag je om, de harde waarheid, en heb je de kans om bestempeld te worden als aso als je er om vraagt......
zaterdag 17 november 2018 om 11:32
Wat verdrietig dat een derde niet lukt! Ik kan me best voorstellen dat het jammer is wanneer het gezin dat je voor ogen had in aantal kinderen niet mogelijk lijkt. Ik kan je wel vertellen dat je je zegeningen moet tellen, maar daar ben jij niet mee geholpen want jij vindt het verdrietig dat de derde niet lijkt te komen.
Een AMH van 0.4 is laag. Of daarmee gezegd is dat je je wens maar moet vergeten durf ik niet te zeggen. Als je de stap voor IUI wil zetten, denk ik wel dat je je moet voorbereiden op een mentaal zwaar traject (Ik ben een ex-IVF-er met een dochter) en probeer er zo goed als dat kan ook voor te waken dat de wens voor de derde niet ten koste gaat van je huidige gezinsgeluk. Heel veel succes.
Een AMH van 0.4 is laag. Of daarmee gezegd is dat je je wens maar moet vergeten durf ik niet te zeggen. Als je de stap voor IUI wil zetten, denk ik wel dat je je moet voorbereiden op een mentaal zwaar traject (Ik ben een ex-IVF-er met een dochter) en probeer er zo goed als dat kan ook voor te waken dat de wens voor de derde niet ten koste gaat van je huidige gezinsgeluk. Heel veel succes.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 17 november 2018 om 12:19
Voor mij is een zwangerschap geen optie meer en ik ben me nu voorzichtig aan het oriënteren op pleegouderschap (in eerste instantie als weekend opvang). Ik zeg niet dat dit de heilige graal is, ik probeer alleen te zeggen dat er meer wegen naar Rome leiden. Kijk wat voor jullie werkt en goed voelt. Als dat de medische molen is moet je daar vooral voor gaan, ongeacht wat de buitenwereld daar van vindt
zaterdag 17 november 2018 om 13:40
Heb jij hem wel goed gelezen? En een laatste alinea kun je nooit los zien van de rest. Er staat namelijk dat je naast de overbevolking ook niet je ogen moet sluiten voor andere aspecten zoals armoede, milieuvervuiling, oneerlijke economische verdeling, etc. Vandaar sociaal economische herverdeling en vandaar de opmerking dat je maar geen VVD moet gaan stemmen. Vervelend wordt het als je alles uit moet leggen.
Nog een link:
https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... ~bb47d54e/
Over het taboe van bespreek maken van overbevolking.
anoniem_6749babf2d113 wijzigde dit bericht op 17-11-2018 13:48
20.07% gewijzigd
zaterdag 17 november 2018 om 13:45
Open een eigen topic als dit je zo dwars zit.moonlight schreef: ↑17-11-2018 13:40Heb jij hem wel goed gelezen? En een laatste alinea kun je nooit los zien van de rest. Er staat namelijk dat je naast de overbevolking ook niet je ogen moet sluiten voor andere aspecten zoals armoede, milieuvervuiling, oneerlijke economische verdeling, etc. Vandaar sociaal economische herverdeling en vandaar de opmerking dat je maar geen VVD moet gaan stemmen. Vervelend wordt het als je alles uit moet leggen.
Nog een link:
https://brandpuntplus.kro-ncrv.nl/brand ... er-singer/
Over het taboe van bespreek maken van overbevolking.
zaterdag 17 november 2018 om 13:47
Dit dus. We zitten al overvol. Is twee niet genoeg? En moet de maatschappij kunstgrepen gaan betalen om ons land en deze wereld nog voller te maken?moonlight schreef: ↑17-11-2018 00:02De planeet kan al die mensen al niet meer aan en word straks 40 jaar wachten op een huurwoning en legio onbetaalde woningen en particuliere huurprijzen van 2000 euro voor 60 vierkante meter.
Als ze tegen de tijd dat ze 18 zijn en mogen stemmen met hun maskertje tegen luchtvervuiling, dan hoop dat ik het niet op VVD is.
"No bastard ever won a war by dying for his country. He won it by making the other poor dumb bastard die for his country.“
(George Patton)
(George Patton)
