Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 01:20
quote:jas schreef op 21 februari 2011 @ 01:16:
[...]
Ja ik had dus vooraf precies uitgedacht hoe ik het wilde hebben alleen de kraamhulp was zo'n enorme bitch, zij walste compleet over me heen.
Afschuwelijk gewoon en niemand die ingreep. Ze was brutaal, kleineerde me waar familie bij zat. Ik vond het verschrikkelijk.
Was zó blij dat ze wegging. (eind jaren 80 was het, dus ik was nog niet zo als ik nu ben, ik had haar nu echt de deur gewezen)Ook dat nog. Wat erg!
[...]
Ja ik had dus vooraf precies uitgedacht hoe ik het wilde hebben alleen de kraamhulp was zo'n enorme bitch, zij walste compleet over me heen.
Afschuwelijk gewoon en niemand die ingreep. Ze was brutaal, kleineerde me waar familie bij zat. Ik vond het verschrikkelijk.
Was zó blij dat ze wegging. (eind jaren 80 was het, dus ik was nog niet zo als ik nu ben, ik had haar nu echt de deur gewezen)Ook dat nog. Wat erg!
maandag 21 februari 2011 om 01:24
Mijn vriend wilde er het liefst niet bij zijn en we hadden dus afgesproken dat mijn moeder ook mee zou gaan zodat hij weg kon lopen wanneer hij wilde. Tijdens het opwekkende infuus vroeg mijn moeder of hij nog wilde gaan roken? Nee hij ging niet meer weg, want dit liet hij me niet alleen doen!
Uiteindelijk zat hij dus aan mijn hoofdeind en hield mijn hand vast. De navelstreng heb ik zelf geknipt, wilde hij echt niet. En toen ze de placenta lieten zien, ging hij haast van zijn graat
Net als ik heeft hij het op zijn manier ook overleeft
Uiteindelijk zat hij dus aan mijn hoofdeind en hield mijn hand vast. De navelstreng heb ik zelf geknipt, wilde hij echt niet. En toen ze de placenta lieten zien, ging hij haast van zijn graat
Net als ik heeft hij het op zijn manier ook overleeft
maandag 21 februari 2011 om 01:26
quote:Saaar schreef op 21 februari 2011 @ 01:19:
[...]
Mijn man had echt niet weg gewild. Hallo, zijn vrouw lag daar te kreperen van de pijn. Die was echt niet rustig een pilsje gaan drinken hoor.Dat snap ik wel, wil mijn vriend er ook wel bij in dezelfde ruimte, handje vasthouden, beetje over mijn hoofd aaien, maar dan met een scherm ertussen, zodat hij er niet down under boven op zit met zijn neus, dat heeft toch geen nut. Ik wil het zelf niet eens zien, waarom zou hij het dan moeten zien.
[...]
Mijn man had echt niet weg gewild. Hallo, zijn vrouw lag daar te kreperen van de pijn. Die was echt niet rustig een pilsje gaan drinken hoor.Dat snap ik wel, wil mijn vriend er ook wel bij in dezelfde ruimte, handje vasthouden, beetje over mijn hoofd aaien, maar dan met een scherm ertussen, zodat hij er niet down under boven op zit met zijn neus, dat heeft toch geen nut. Ik wil het zelf niet eens zien, waarom zou hij het dan moeten zien.
maandag 21 februari 2011 om 01:30
quote:Joy4britt schreef op 21 februari 2011 @ 01:24:
Mijn vriend wilde er het liefst niet bij zijn en we hadden dus afgesproken dat mijn moeder ook mee zou gaan zodat hij weg kon lopen wanneer hij wilde. Tijdens het opwekkende infuus vroeg mijn moeder of hij nog wilde gaan roken? Nee hij ging niet meer weg, want dit liet hij me niet alleen doen!
Uiteindelijk zat hij dus aan mijn hoofdeind en hield mijn hand vast. De navelstreng heb ik zelf geknipt, wilde hij echt niet. En toen ze de placenta lieten zien, ging hij haast van zijn graat
Net als ik heeft hij het op zijn manier ook overleeft :-)Kan me dat goed voorstellen. Wel fijn dat ie bleef om je te steunen, maar gewoon niet met de neus er boven op. Die navelstreng mogen ze van mij zelf gewoon knippen, de verloskundige of wie dan ook.
Mijn vriend wilde er het liefst niet bij zijn en we hadden dus afgesproken dat mijn moeder ook mee zou gaan zodat hij weg kon lopen wanneer hij wilde. Tijdens het opwekkende infuus vroeg mijn moeder of hij nog wilde gaan roken? Nee hij ging niet meer weg, want dit liet hij me niet alleen doen!
Uiteindelijk zat hij dus aan mijn hoofdeind en hield mijn hand vast. De navelstreng heb ik zelf geknipt, wilde hij echt niet. En toen ze de placenta lieten zien, ging hij haast van zijn graat
Net als ik heeft hij het op zijn manier ook overleeft :-)Kan me dat goed voorstellen. Wel fijn dat ie bleef om je te steunen, maar gewoon niet met de neus er boven op. Die navelstreng mogen ze van mij zelf gewoon knippen, de verloskundige of wie dan ook.
maandag 21 februari 2011 om 01:30
quote:Iwannalive schreef op 21 februari 2011 @ 01:26:
[...]
Dat snap ik wel, wil mijn vriend er ook wel bij in dezelfde ruimte, handje vasthouden, beetje over mijn hoofd aaien, maar dan met een scherm ertussen, zodat hij er niet down under boven op zit met zijn neus, dat heeft toch geen nut. Ik wil het zelf niet eens zien, waarom zou hij het dan moeten zien.Scherm is niet eens nodig, denk ik. Als hij bij je hoofdeind blijft ziet -ie amper wat. Serieus hoor.
[...]
Dat snap ik wel, wil mijn vriend er ook wel bij in dezelfde ruimte, handje vasthouden, beetje over mijn hoofd aaien, maar dan met een scherm ertussen, zodat hij er niet down under boven op zit met zijn neus, dat heeft toch geen nut. Ik wil het zelf niet eens zien, waarom zou hij het dan moeten zien.Scherm is niet eens nodig, denk ik. Als hij bij je hoofdeind blijft ziet -ie amper wat. Serieus hoor.
