Zwanger
alle pijlers
Bevallen na 42 weken?
donderdag 20 juni 2019 15:42
Hoi,
Vandaag hebben mijn vrouw en ik een afspraak gehad in het ziekenhuis om inleiden te bespreken. Op dit moment is ze 41 weken en 4 dagen zwanger en er zit nog geen schot in. Zondagavond wordt er een ballonnetje geplaatst en de dag erna zal de bevalling opgewekt worden. We mochten er ook voor kiezen morgen er al voor te gaan. Ik ben zelf met 41.6 bevallen en vrouw is met 41.5 ter wereld gekomen. Stiekem hebben we nog hoop dat het spontaan gebeurt.
Uiteraard hebben we een echo en ctg gehad om gezondheid van de baby in te schatten. Baby heeft voldoende vruchtwater, wordt op nog geen 4 kilo geschat en doet het nog goed. Nu is bij ons de vraag opgekomen: is inleiden met 42.1 dan echt wel nodig en kunnen we niet beter afwachten.
Vraag hebben we niet gesteld aan de gyneacoloog. De vraag kwam pas op toen we thuis waren en alles goed was. Haar lijf is er gewoon nog niet mee bezig ...
We weten van de voor- en nadelen. Maar inleiden zelf heeft ook nadelen. Zijn er hier ervaringsdeskundigen?
Vandaag hebben mijn vrouw en ik een afspraak gehad in het ziekenhuis om inleiden te bespreken. Op dit moment is ze 41 weken en 4 dagen zwanger en er zit nog geen schot in. Zondagavond wordt er een ballonnetje geplaatst en de dag erna zal de bevalling opgewekt worden. We mochten er ook voor kiezen morgen er al voor te gaan. Ik ben zelf met 41.6 bevallen en vrouw is met 41.5 ter wereld gekomen. Stiekem hebben we nog hoop dat het spontaan gebeurt.
Uiteraard hebben we een echo en ctg gehad om gezondheid van de baby in te schatten. Baby heeft voldoende vruchtwater, wordt op nog geen 4 kilo geschat en doet het nog goed. Nu is bij ons de vraag opgekomen: is inleiden met 42.1 dan echt wel nodig en kunnen we niet beter afwachten.
Vraag hebben we niet gesteld aan de gyneacoloog. De vraag kwam pas op toen we thuis waren en alles goed was. Haar lijf is er gewoon nog niet mee bezig ...
We weten van de voor- en nadelen. Maar inleiden zelf heeft ook nadelen. Zijn er hier ervaringsdeskundigen?
anoniem_365027 wijzigde dit bericht op 20-06-2019 15:46
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.10% gewijzigd
vrijdag 21 juni 2019 21:22
Ik ben blij te lezen dat even wat tijd en afstand van de situatie je/jullie heeft geholpen om eea in perspectief te zien. De onvoorspelbaarheid van een bevalling is gewoon spannend en helemaal als je inderdaad het gevoel hebt dat je ‘alleen maar’ erbij kan staan en ernaar kan kijken. Al zal dat voor je vrouw vast anders voelen als het eenmaal zover is, dan ben je vast een grote steun, zoals zij voor jou was bij jouw bevalling.Suikerwafel schreef: ↑21-06-2019 19:40Gaan we uiteindelijk ook doen. Nachtje slapen en dag werken voor mij heeft even gezorgd de situatie weer in perspectief te plaatsen. Het is jammer, maar niet het einde van de wereld. Daarnaast is het praktisch ook fijn dat we het kindje krijgen voor de hittegolf losbarst.
We weten wat onze rechten zijn en eigenlijk was het gesprek donderdag best vertrouwd. Het is goed zo. Neemt niet weg dat we zeker wel een 'wat als' blijven houden. Het inschatten van een bevalling is sowieso moeilijk/onmogelijk.
Ik wens jullie een voorspoedige bevalling (hopelijk nog voor de inleiding) en een wolk van een baby
zaterdag 22 juni 2019 08:08
Fijn kan hem ook in andere dingen zitten hè. Ik was na een paar miskramen en een IVF traject volledig het vertrouwen kwijt dat mijn lichaam een gezond kind kon baren.Suikerwafel schreef: ↑21-06-2019 20:44Mooi omgeschreven Lux! Het lastige blijft dat die paar uur zoveel doet met je. Ik denk er bij elke bevalling die ik hoor toch weer aan terug. Dan wil je toch dat het 'fijn' is. Maar dat kan het ook zijn. Vooral niet te veel en niet te hoge verwachtingen hebben. Kan het alleen maar meevallen. Weet nu al dat ik me zo machteloos ga voelen als ze bezig is. Maar ik ben er. Dat is vast genoeg.
En idd een horrorbevalling met langdurig gebroken vliezen, bijna keizersnede, uiteindelijk pompbevalling en kind op de IC. Maar toch hebben man en ik een fijn gevoel bij de bevalling, juist omdat verloskundige en de gynaecoloog er zo bovenop zaten. Ze hielden de baby goed in de gaten en hielden ons op de hoogte van eventuele vervolgstappen. En wij zijn er van overtuigd dat hun kunde er voor gezorgd heeft dat we een gezond kind hebben.
Dus we hadden al vrij snel een goed gevoel bij de bevalling, juist omdat ze geen enkel risico hebben genomen.
zaterdag 22 juni 2019 08:18
Jij bent natuurlijk precies op de uitgerekende datum bevallen dus hebt over dit soort dilemma's nooit hoeven nadenken.
Hier is de grens 42 weken. Dat vertrouwen heb je dan.
zaterdag 22 juni 2019 08:34
Maar daarom zei ik dat juist. Ik denk dat als je nu gaat denken: ‘oh dat wordt allemaal heel naar en rot en traumatisch’, dan zal het dat ook wel worden. Dan wordt het een beetje een self fulfilling prophecy. Als je er positief in gaat (jeej we gaan ons kind ontmoeten!) valt het misschien wel heel erg mee allemaal.Suikerwafel schreef: ↑21-06-2019 20:44Mooi omgeschreven Lux! Het lastige blijft dat die paar uur zoveel doet met je. Ik denk er bij elke bevalling die ik hoor toch weer aan terug. Dan wil je toch dat het 'fijn' is. Maar dat kan het ook zijn. Vooral niet te veel en niet te hoge verwachtingen hebben. Kan het alleen maar meevallen. Weet nu al dat ik me zo machteloos ga voelen als ze bezig is. Maar ik ben er. Dat is vast genoeg.
Ik werd ingeleid en ik had een weeënstorm daardoor, maar ik heb ondanks dat ik echt heel veel pijn heb gehad echt een topbevalling gehad waar ik met voldoening op terugkijk. Een medische bevalling kan ook gewoon vlot en soepel verlopen en zelfs als hij dat niet doet, dan nog kun je er een positief gevoel aan overhouden (zie de post van iemand wiens kind op de NICU kwam te liggen - voor diegene: wauw, heftig hoor. Fijn dat het allemaal goed gekomen is!).
Suiker, bevallen doet pijn, bevallen geeft risico’s en bevallen is afwachten hoe het gaat lopen. Daar verander je weinig aan. Je kunt alleen proberen er open in te gaan en niet bang te zijn om thuis, in het ziekenhuis of zelfs op de OK-tafel je kind te krijgen. Da’s allemaal ruis. Het verschil zit ‘m uiteindelijk in je koppie, niet in de omgeving.
Komt goed
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 22 juni 2019 15:45
Allemaal je eigen schuld als het mis gaat tijdens je bevalling, dan had je maar positiever moeten denken. Vrouwen die een gehandicapt kind baren? Eigen schuld. Dood kindje? Had je maar met meer vertrouwen de bevalling in moeten gaan. Vervelende ervaring? Dat ligt aan je eigen instelling.lux- schreef: ↑22-06-2019 08:34Maar daarom zei ik dat juist. Ik denk dat als je nu gaat denken: ‘oh dat wordt allemaal heel naar en rot en traumatisch’, dan zal het dat ook wel worden. Dan wordt het een beetje een self fulfilling prophecy. Als je er positief in gaat (jeej we gaan ons kind ontmoeten!) valt het misschien wel heel erg mee allemaal.
Ik werd ingeleid en ik had een weeënstorm daardoor, maar ik heb ondanks dat ik echt heel veel pijn heb gehad echt een topbevalling gehad waar ik met voldoening op terugkijk. Een medische bevalling kan ook gewoon vlot en soepel verlopen en zelfs als hij dat niet doet, dan nog kun je er een positief gevoel aan overhouden (zie de post van iemand wiens kind op de NICU kwam te liggen - voor diegene: wauw, heftig hoor. Fijn dat het allemaal goed gekomen is!).
Suiker, bevallen doet pijn, bevallen geeft risico’s en bevallen is afwachten hoe het gaat lopen. Daar verander je weinig aan. Je kunt alleen proberen er open in te gaan en niet bang te zijn om thuis, in het ziekenhuis of zelfs op de OK-tafel je kind te krijgen. Da’s allemaal ruis. Het verschil zit ‘m uiteindelijk in je koppie, niet in de omgeving.
Komt goed
Ongelofelijk dat er nog steeds mensen zo denken...
zaterdag 22 juni 2019 15:59
lux- schreef: ↑22-06-2019 08:34Maar daarom zei ik dat juist. Ik denk dat als je nu gaat denken: ‘oh dat wordt allemaal heel naar en rot en traumatisch’, dan zal het dat ook wel worden. Dan wordt het een beetje een self fulfilling prophecy. Als je er positief in gaat (jeej we gaan ons kind ontmoeten!) valt het misschien wel heel erg mee allemaal.
Ik werd ingeleid en ik had een weeënstorm daardoor, maar ik heb ondanks dat ik echt heel veel pijn heb gehad echt een topbevalling gehad waar ik met voldoening op terugkijk. Een medische bevalling kan ook gewoon vlot en soepel verlopen en zelfs als hij dat niet doet, dan nog kun je er een positief gevoel aan overhouden (zie de post van iemand wiens kind op de NICU kwam te liggen - voor diegene: wauw, heftig hoor. Fijn dat het allemaal goed gekomen is!).
Suiker, bevallen doet pijn, bevallen geeft risico’s en bevallen is afwachten hoe het gaat lopen. Daar verander je weinig aan. Je kunt alleen proberen er open in te gaan en niet bang te zijn om thuis, in het ziekenhuis of zelfs op de OK-tafel je kind te krijgen. Da’s allemaal ruis. Het verschil zit ‘m uiteindelijk in je koppie, niet in de omgeving.
Komt goed
Wauw... ik denk dat jij wel even onderschat hoe ontzettend naar en zelfs traumatisch een bevalling kan verlopen voor hlaas best veel vrouwen. En dat heeft echt helemaal niets met je eigen instelling te maken of hoe open je de bevalling in ging..
De meeste traumatische bevallingservaringen komen door het slecht communiceren (eerst handelen, niets vragen) van het personeel. Daar kan je je niet op voorbereiden of aan overgeven hoor, als je dat niet verwacht. Lees even de getuigenissen van ‘obstetric violence’ of volg de hasthtag #genoeggezwegen op twitter. Of kijk deze even: https://m.youtube.com/watch?v=VWu4rHHbnsA
De poster wiens kind op de NICU kwam te liggen zegt het zelf al: er werd gecommuniceerd, ze voelde zich in goede handen. Dát is het belangrijkste voor een positieve bevallingservaring.
zaterdag 22 juni 2019 16:11
Maar lux heeft een topbevalling gehad waar ze met plezier op terugkijkt en we moeten wel doorhebben dat dit haar eigen verdienste isBedjeindezon schreef: ↑22-06-2019 15:59Wauw... ik denk dat jij wel even onderschat hoe ontzettend naar en zelfs traumatisch een bevalling kan verlopen voor hlaas best veel vrouwen. En dat heeft echt helemaal niets met je eigen instelling te maken of hoe open je de bevalling in ging..
De meeste traumatische bevallingservaringen komen door het slecht communiceren (eerst handelen, niets vragen) van het personeel. Daar kan je je niet op voorbereiden of aan overgeven hoor, als je dat niet verwacht. Lees even de getuigenissen van ‘obstetric violence’ of volg de hasthtag #genoeggezwegen op twitter. Of kijk deze even: https://m.youtube.com/watch?v=VWu4rHHbnsA
De poster wiens kind op de NICU kwam te liggen zegt het zelf al: er werd gecommuniceerd, ze voelde zich in goede handen. Dát is het belangrijkste voor een positieve bevallingservaring.
zaterdag 22 juni 2019 17:12
Of je leest gewoon even wat ze schrijft. Lux zegt nergens dat de uitkomst van een bevalling te beïnvloeden is, alleen dat het gevoel dat je een aan over houdt mede afhankelijk is van je verwachtingen. Als je er in gaat met ‘ik wíl geen inleiding, dat is altijd een drama, dat wordt niks’ dan kun je een op wachten dat het geen prettige ervaring wordt.Maya85 schreef: ↑22-06-2019 15:45Allemaal je eigen schuld als het mis gaat tijdens je bevalling, dan had je maar positiever moeten denken. Vrouwen die een gehandicapt kind baren? Eigen schuld. Dood kindje? Had je maar met meer vertrouwen de bevalling in moeten gaan. Vervelende ervaring? Dat ligt aan je eigen instelling.
Ongelofelijk dat er nog steeds mensen zo denken...
Natuurlijk speelt er meer een rol, als de uitkomst afschuwelijk is, zul je er een minder fijn gevoel aan over houden. Als het personeel totaal niet communiceert, is dat ook niet fijn. Maar je eigen verwachtingen spelen wel degelijk ook een rol. En omdat bij een bevalling zoveel kan gebeuren, is het meestal het verstandigste om niet te star te zijn in wat je per se wilt voor jezelf.
Ik had in mijn bevalcursus twee vrouwen, die een vergelijkbare bevalling hadden. Gemiddelde duur, geen grote kunstgrepen, gezond kind. In het ziekenhuis, met een ruggenprik.
De ene vond dat vreselijk, want wilde per se fijn thuis bevallen, op eigen kracht. Vond dat ze nu gefaald had, en had daar echt moeite mee, voelde zich enorm schuldig naar kind. De andere vond dat ze een prima bevalling had gehad, ziekenhuis had plek, toen het echt pijn ging doen pijnstilling, geen grote ingrepen, kind niet te lang in de verdrukking.
Het verschil was echt puur hun eigen idee van tevoren: ‘ik wil het heel graag fijn natuurlijk, mooi enz’ versus ‘ik wil er allebei zo gezond mogelijk uitkomen’.
zaterdag 22 juni 2019 17:15
Er zijn vast veel meer verschillen geweest. Een paar van die kreten die je nu noemt over de tijdsduur en een gezond kind, zeggen niks over hoe de bevalling is gegaan. Er wegen misschien wel 100 andere factoren mee, die ze jou echt niet allemaal gaan vertellen.nausicaa schreef: ↑22-06-2019 17:12Of je leest gewoon even wat ze schrijft. Lux zegt nergens dat de uitkomst van een bevalling te beïnvloeden is, alleen dat het gevoel dat je een aan over houdt mede afhankelijk is van je verwachtingen. Als je er in gaat met ‘ik wíl geen inleiding, dat is altijd een drama, dat wordt niks’ dan kun je een op wachten dat het geen prettige ervaring wordt.
Natuurlijk speelt er meer een rol, als de uitkomst afschuwelijk is, zul je er een minder fijn gevoel aan over houden. Als het personeel totaal niet communiceert, is dat ook niet fijn. Maar je eigen verwachtingen spelen wel degelijk ook een rol. En omdat bij een bevalling zoveel kan gebeuren, is het meestal het verstandigste om niet te star te zijn in wat je per se wilt voor jezelf.
Ik had in mijn bevalcursus twee vrouwen, die een vergelijkbare bevalling hadden. Gemiddelde duur, geen grote kunstgrepen, gezond kind. In het ziekenhuis, met een ruggenprik.
De ene vond dat vreselijk, want wilde per se fijn thuis bevallen, op eigen kracht. Vond dat ze nu gefaald had, en had daar echt moeite mee, voelde zich enorm schuldig naar kind. De andere vond dat ze een prima bevalling had gehad, ziekenhuis had plek, toen het echt pijn ging doen pijnstilling, geen grote ingrepen, kind niet te lang in de verdrukking.
Het verschil was echt puur hun eigen idee van tevoren: ‘ik wil het heel graag fijn natuurlijk, mooi enz’ versus ‘ik wil er allebei zo gezond mogelijk uitkomen’.
Misschien iets minder hard oordelen?
zaterdag 22 juni 2019 18:07
Ik oordeel überhaupt niet, hoe andermans bevalling is gegaan, moeten ze vooral zelf bepalen. Maar het viel me op dat mensen op basis van precies dezelfde factoren, een heel ander gevoel overhielden door wat ze van tevoren verwacht hadden.Maya85 schreef: ↑22-06-2019 17:15Er zijn vast veel meer verschillen geweest. Een paar van die kreten die je nu noemt over de tijdsduur en een gezond kind, zeggen niks over hoe de bevalling is gegaan. Er wegen misschien wel 100 andere factoren mee, die ze jou echt niet allemaal gaan vertellen.
Misschien iets minder hard oordelen?
De een zag het ziekenhuis en pijnstilling als absoluut falen van zichzelf, de ander als prima geregeld.
Natuurlijk kunnen er nog 100 dingen gebeuren die niemand als prettig zou ervaren, dat staat buiten kijf. Maar je eigen insteek heeft wel degelijk veel effect op de beleving ervan.
In dezelfde trant: ik sprak iemand met een kind een week ouder dan de mijne. Zij vertelde dat haar zoon zo ontzettend slecht sliep, en hoe moeilijk dat was. Vervelend, absoluut, en ik denk dat ik dat ook niet goed zou trekken. Maar toen begon ze te vertellen wat ‘slecht slapen’ was. Overdag slaapjes van max 45 minuten, maar wel meerdere. Ja, s nachts sliep hij wel gewoon van 23 tot 7 door, maar die slaapjes overdag, echt een drama.
Let wel, het ging hier over een baby van 6 weken oud. De mijne deed exact hetzelfde, en ik vond juist dat ik een hele goede slaper had. Ik beschouwde het als ontzettend mazzel dat ze s nachts goed sliep, en overdag ook nog een paar keer gewoon.
Natuurlijk waren er vast andere verschillen die het voor haar zwaarder maakten, dat zal heus wel. Maar haar beleving van de baby was dus dramatisch, want hij sliep echt zo vreselijk slecht. Daar denk ik echt dat een andere verwachting het stukken beter had gemaakt.
zaterdag 22 juni 2019 18:47
Jezus, dat zegt ze toch helemaal niet? En als iemand alles ziet als eigen verdienste, ben jij het wel, dus waarom je hier nou zo fel op reageert..Maya85 schreef: ↑22-06-2019 15:45Allemaal je eigen schuld als het mis gaat tijdens je bevalling, dan had je maar positiever moeten denken. Vrouwen die een gehandicapt kind baren? Eigen schuld. Dood kindje? Had je maar met meer vertrouwen de bevalling in moeten gaan. Vervelende ervaring? Dat ligt aan je eigen instelling.
Ongelofelijk dat er nog steeds mensen zo denken...
zaterdag 22 juni 2019 20:31
nausicaa schreef: ↑22-06-2019 17:12
De ene vond dat vreselijk, want wilde per se fijn thuis bevallen, op eigen kracht. Vond dat ze nu gefaald had, en had daar echt moeite mee, voelde zich enorm schuldig naar kind. De andere vond dat ze een prima bevalling had gehad, ziekenhuis had plek, toen het echt pijn ging doen pijnstilling, geen grote ingrepen, kind niet te lang in de verdrukking.
Het verschil was echt puur hun eigen idee van tevoren: ‘ik wil het heel graag fijn natuurlijk, mooi enz’ versus ‘ik wil er allebei zo gezond mogelijk uitkomen’.
Jaja, je hebt altijd wel een paar vrouwen die er heel erg een idee bij hebben en dat dit bijdraagt aan een negatieve bevallingservaring. Maar bekijk even die youtube en linkjes die ik postte. Verreweg de meeste negatieve bevallingservaringen zijn oorzaak personeel. Dat draagt niet een beetje bij zoals jij beweert, dat is reden nummer 1. Ik geloof ook absoluut niet dat veel vrouwen met zoveel verwachtingen een (eerste) bevalling in gaan.
zaterdag 22 juni 2019 20:32
Nou, ik lees de post van Lux ook zo hoor. Zou het een optie zijn dat Lux hier nou even te snel vanuit hara eigen ervaring redeneerde of is dat onmogelijk?
zaterdag 22 juni 2019 21:04
En soms maakt het niet uit welke beleving je hebt en is het gewoon ronduit kut. Dat kan ook nog hè?nausicaa schreef: ↑22-06-2019 18:07Ik oordeel überhaupt niet, hoe andermans bevalling is gegaan, moeten ze vooral zelf bepalen. Maar het viel me op dat mensen op basis van precies dezelfde factoren, een heel ander gevoel overhielden door wat ze van tevoren verwacht hadden.
De een zag het ziekenhuis en pijnstilling als absoluut falen van zichzelf, de ander als prima geregeld.
Natuurlijk kunnen er nog 100 dingen gebeuren die niemand als prettig zou ervaren, dat staat buiten kijf. Maar je eigen insteek heeft wel degelijk veel effect op de beleving ervan.
In dezelfde trant: ik sprak iemand met een kind een week ouder dan de mijne. Zij vertelde dat haar zoon zo ontzettend slecht sliep, en hoe moeilijk dat was. Vervelend, absoluut, en ik denk dat ik dat ook niet goed zou trekken. Maar toen begon ze te vertellen wat ‘slecht slapen’ was. Overdag slaapjes van max 45 minuten, maar wel meerdere. Ja, s nachts sliep hij wel gewoon van 23 tot 7 door, maar die slaapjes overdag, echt een drama.
Let wel, het ging hier over een baby van 6 weken oud. De mijne deed exact hetzelfde, en ik vond juist dat ik een hele goede slaper had. Ik beschouwde het als ontzettend mazzel dat ze s nachts goed sliep, en overdag ook nog een paar keer gewoon.
Natuurlijk waren er vast andere verschillen die het voor haar zwaarder maakten, dat zal heus wel. Maar haar beleving van de baby was dus dramatisch, want hij sliep echt zo vreselijk slecht. Daar denk ik echt dat een andere verwachting het stukken beter had gemaakt.
Je eerste zin zegt ook wel genoeg: moeten ze vooral zelf bepalen. Je bepaalt niet zelf hoe je bevalling verloopt, of denk je dat al die vrouwen die vroeger in het kraambed overleden (en nu nog steeds af en toe) dat zelf wilden? Of die volledig zijn uitgescheurd, of waarbij de placenta niet loskwam en er een noodsituatie ontstond door te veel bloedverlies, of al die kindjes met zuurstofgebrek tijdens de bevalling waardoor ze gehandicapt raken: allemaal omdat de moeder dit zo heeft bepaald door haar instelling?
zaterdag 22 juni 2019 21:36
Je trekt het wel lekker uit z'n verband he?Maya85 schreef: ↑22-06-2019 21:04En soms maakt het niet uit welke beleving je hebt en is het gewoon ronduit kut. Dat kan ook nog hè?
Je eerste zin zegt ook wel genoeg: moeten ze vooral zelf bepalen. Je bepaalt niet zelf hoe je bevalling verloopt, of denk je dat al die vrouwen die vroeger in het kraambed overleden (en nu nog steeds af en toe) dat zelf wilden? Of die volledig zijn uitgescheurd, of waarbij de placenta niet loskwam en er een noodsituatie ontstond door te veel bloedverlies, of al die kindjes met zuurstofgebrek tijdens de bevalling waardoor ze gehandicapt raken: allemaal omdat de moeder dit zo heeft bepaald door haar instelling?
Wat betreft kindjes met zuurstof gebrek; Kinderen die >42wk blijven zitten hebben daar een grotere kans op. In dat geval heeft een keuze (niet inleiden) wel zeker invloed op een uitkomst.
zaterdag 22 juni 2019 22:00
Ik ben afgelopen jaar bevallen, en heb dus veel bevallingsverhalen gehoord. En absoluut gaan heel veel vrouwen met allerlei onrealistische verwachtingen de bevalling in. Die denken dat het vooral mooi en romantisch zal zijn. En die voor zichzelf vinden dat hulp en/of pijnstilling falen is. Dat is jammer, want daarmee maak je het voor jezelf wel moeilijk.Bedjeindezon schreef: ↑22-06-2019 20:31Jaja, je hebt altijd wel een paar vrouwen die er heel erg een idee bij hebben en dat dit bijdraagt aan een negatieve bevallingservaring. Maar bekijk even die youtube en linkjes die ik postte. Verreweg de meeste negatieve bevallingservaringen zijn oorzaak personeel. Dat draagt niet een beetje bij zoals jij beweert, dat is reden nummer 1. Ik geloof ook absoluut niet dat veel vrouwen met zoveel verwachtingen een (eerste) bevalling in gaan.
En dat het personeel ook bijdraagt: absoluut. En als die het verkeerd aanpakken, doe je daar inderdaad niet veel meer aan. Maar dat is natuurlijk nog geen reden om er dan zelf ook maar bij voorbaat negatief in te gaan.
zaterdag 22 juni 2019 22:07
Zo, leg me even een hoop woorden in de mond zeg. Ik zeg letterlijk: natuurlijk beïnvloed de mindset van de moeder de uítkomst van de bevalling niet. Een losgelaten placenta/bloedingen etc hebben niks met je instelling te maken.Maya85 schreef: ↑22-06-2019 21:04En soms maakt het niet uit welke beleving je hebt en is het gewoon ronduit kut. Dat kan ook nog hè?
Je eerste zin zegt ook wel genoeg: moeten ze vooral zelf bepalen. Je bepaalt niet zelf hoe je bevalling verloopt, of denk je dat al die vrouwen die vroeger in het kraambed overleden (en nu nog steeds af en toe) dat zelf wilden? Of die volledig zijn uitgescheurd, of waarbij de placenta niet loskwam en er een noodsituatie ontstond door te veel bloedverlies, of al die kindjes met zuurstofgebrek tijdens de bevalling waardoor ze gehandicapt raken: allemaal omdat de moeder dit zo heeft bepaald door haar instelling?
Wat je wél kunt beïnvloeden, is hoe je daar zelf achteraf op terugkijkt. En ook daar zijn grenzen aan, als het allemaal echt gewoon kut was, dan is dat zo. Maar gelukkig gaat het voor de meeste mensen ‘heftig, pijnlijk maar niet dramatisch’. En dan is het jammer als je voor jezelf zulke onrealistische verwachtingen had dat dat alsnog een hele nare herinnering wordt.
En besluiten om langer te wachten dan medisch geadviseerd wordt, omdat je zo graag wilt dat het natuurlijk komt, is wel een overtuiging die een risico met zich meeneemt natuurlijk.
Maar goed, ik hoop dat TO en vrouw inmiddels lekker knuffelen met hun nieuwe kindje, én een zo goed mogelijk gevoel aan het geheel over gehouden hebben.
zaterdag 22 juni 2019 22:21
Daarom is het niet verstandig om zolang te wachten, dat wordt medisch ook niet aangeraden.
Maar niet alles is een keuze, op veel zaken heb je geen invloed.
zaterdag 22 juni 2019 22:27
Soms heeft het niks te maken met onrealistische verwachtingen, maar verloopt een bevalling erg heftig. Soms is er bijvoorbeeld groot risico op het overlijden van de moeder of het kind en ontstaat er een noodsituatie, om maar een voorbeeld te noemen.nausicaa schreef: ↑22-06-2019 22:07Zo, leg me even een hoop woorden in de mond zeg. Ik zeg letterlijk: natuurlijk beïnvloed de mindset van de moeder de uítkomst van de bevalling niet. Een losgelaten placenta/bloedingen etc hebben niks met je instelling te maken.
Wat je wél kunt beïnvloeden, is hoe je daar zelf achteraf op terugkijkt. En ook daar zijn grenzen aan, als het allemaal echt gewoon kut was, dan is dat zo. Maar gelukkig gaat het voor de meeste mensen ‘heftig, pijnlijk maar niet dramatisch’. En dan is het jammer als je voor jezelf zulke onrealistische verwachtingen had dat dat alsnog een hele nare herinnering wordt.
En besluiten om langer te wachten dan medisch geadviseerd wordt, omdat je zo graag wilt dat het natuurlijk komt, is wel een overtuiging die een risico met zich meeneemt natuurlijk.
Maar goed, ik hoop dat TO en vrouw inmiddels lekker knuffelen met hun nieuwe kindje, én een zo goed mogelijk gevoel aan het geheel over gehouden hebben.
Mag je daar later dan geen vervelende herinnering van hebben, omdat je verwachtingen te hoog waren? Ik vind dat nogal wat. Eigenlijk zou je dat dan moeten doortrekken naar alles in het leven. Alle mensen die ergens pijn van hebben, kun je vertellen dat ze te hoge verwachtingen hadden en daarmee is de kous af.
Denk je echt dat het zo werkt? Heb je zelf nog niks heftigs in je leven meegemaakt, dat je denkt dat alles om te vormen is? Of 'mag' je aan andere ervaringen in je leven wel nare herinneringen hebben en geldt dit alleen voor bevallingen?
zaterdag 22 juni 2019 22:57
Je snapt het niet of wil het niet snappen.
Het gaat om het gevoel dat je ergens aan overhoudt.
Stel dat je gewoon echt heel graag je kindje meteen op jouw blote huid wil hebben en dat is niet gebeurd.
De één kan dat makkelijker los laten dan de ander. Dat heb ik wel al heel vaak gezien. De beleving is niet altijd gelijk.
Communicatie naar jou toe en algehele gezondheid zijn factoren die je niet kan beïnvloeden. Dat loopt wel of niet goed.
Maar de poster die na een ellendig lange medische molen ook nog eens een moeilijke bevalling heeft kan ervoor kiezen dat te zien, of het feit dat er steeds heel goed op haar kind gelet werd. Ze heeft gekozen voor de positieve kant. Is ze nog steeds door de mangel gehaald, kapot lijf waarschijnlijk. Maar haar herinnering is van haar, en voor haar was het mogelijk eraan terug te denken dat ze maar mooi met een gezond kind eruit kwam.
Dat kan niet iedereen, want niet alle kinderen zijn gezond. Maar ook daar zijn er mensen die kapot gaan omdat het kind niet gezond is, en ook mensen die verliefd naar de mooie oogjes, vingertjes of haartjes kijken van hun kind.
Halfvol glas.
Niet makkelijk.
Maakt je leven wel fijner.
Het gaat om het gevoel dat je ergens aan overhoudt.
Stel dat je gewoon echt heel graag je kindje meteen op jouw blote huid wil hebben en dat is niet gebeurd.
De één kan dat makkelijker los laten dan de ander. Dat heb ik wel al heel vaak gezien. De beleving is niet altijd gelijk.
Communicatie naar jou toe en algehele gezondheid zijn factoren die je niet kan beïnvloeden. Dat loopt wel of niet goed.
Maar de poster die na een ellendig lange medische molen ook nog eens een moeilijke bevalling heeft kan ervoor kiezen dat te zien, of het feit dat er steeds heel goed op haar kind gelet werd. Ze heeft gekozen voor de positieve kant. Is ze nog steeds door de mangel gehaald, kapot lijf waarschijnlijk. Maar haar herinnering is van haar, en voor haar was het mogelijk eraan terug te denken dat ze maar mooi met een gezond kind eruit kwam.
Dat kan niet iedereen, want niet alle kinderen zijn gezond. Maar ook daar zijn er mensen die kapot gaan omdat het kind niet gezond is, en ook mensen die verliefd naar de mooie oogjes, vingertjes of haartjes kijken van hun kind.
Halfvol glas.
Niet makkelijk.
Maakt je leven wel fijner.
zaterdag 22 juni 2019 23:00
Ik snap echt niet waarom je zo’n moeite hebt met wat ik zeg. Ik schrijf toch zelf: ook daar zijn grenzen aan, als het allemaal gewoon echt kut was, dan is dat zo. Natuurlijk zijn er dingen die met de beste wil van de wereld niet naar een goede ervaring te krijgen zijn.
Het gaat mij om de gevallen die niet (extreem) heftig waren, en waar mensen met een meer realistische verwachting minder last van gehad zouden hebben.
Het gaat mij om de gevallen die niet (extreem) heftig waren, en waar mensen met een meer realistische verwachting minder last van gehad zouden hebben.
zaterdag 22 juni 2019 23:09
Nee! Over een uur officieel 42 weken
.Wat betreft verwachtingen en flexibel zijn: we hebben al eens een bevalling meegemaakt die niet helemaal lekker liep (21 uur, 3x foutgeprikt bij ruggeprik, liever thuisbevalling), dus dat komt wel goed. De initiele vraag ging echt over waar we goed aan deden. Het loopt wel los.
In die andere discussie ga ik me niet mengen. Geen zin in.
zondag 23 juni 2019 07:06
Of iets heftig is kun jij niet voor die ander bepalen. Je kan niet op basis van een paar factoren bepalen wanneer een vrouw het heftig mag vinden en wanneer niet.nausicaa schreef: ↑22-06-2019 23:00Ik snap echt niet waarom je zo’n moeite hebt met wat ik zeg. Ik schrijf toch zelf: ook daar zijn grenzen aan, als het allemaal gewoon echt kut was, dan is dat zo. Natuurlijk zijn er dingen die met de beste wil van de wereld niet naar een goede ervaring te krijgen zijn.
Het gaat mij om de gevallen die niet (extreem) heftig waren, en waar mensen met een meer realistische verwachting minder last van gehad zouden hebben.
zondag 23 juni 2019 07:31
Suikerwafel schreef: ↑22-06-2019 23:09Nee! Over een uur officieel 42 weken
Wat betreft verwachtingen en flexibel zijn: we hebben al eens een bevalling meegemaakt die niet helemaal lekker liep (21 uur, 3x foutgeprikt bij ruggeprik, liever thuisbevalling), dus dat komt wel goed. De initiele vraag ging echt over waar we goed aan deden. Het loopt wel los.
In die andere discussie ga ik me niet mengen. Geen zin in.
Succes! Hopelijk nu een fijne bevalling en een gezond kind.
Ik heb een goede bevalling gehad, maar m'n baby heeft nog weken in het ziekenhuis gelegen. Daardoor gewoon geen leuke kraamtijd gehad. Het helpt mij om te accepteren dat ik daar best verdrietig over mag zijn, maar ook door te kijken naar leed wat mij bespaard is, in mijn geval dus bevalhorror of miskramen. En dat het nu dus gewoon goed met m'n baby gaat.
