Zwanger
alle pijlers
Grote kinderwens en toch abortus
donderdag 13 augustus 2020 om 17:26
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat dit is gebeurd. Ik ben op vakantie wat onzorgvuldig met de pil omgegaan ben ik bang, en nu dus zwanger. Alles behalve gepland en ideaal.
Ik heb een kindje van 4 uit een eerdere relatie. Sinds een tijdje ook een nieuwe vriend. Iets waar mijn kind nog niets vanaf weet, en zij en vriend hebben elkaar ook nog niet ontmoet, en dat wil ik voorlopig zo houden. En nu ben ik dus ongepland zwanger. Ondanks dat ik echt een hele sterke kinderwens heb, kan ik dit 1. Mijn kind niet aandoen. Een nieuwe man introduceren en een zwangerschap erbij gooien, dat is teveel voor een kind. En 2. Als ik ooit nog een kindje op de wereld zet, dan wil ik dat in 'de ideale situatie' doen. Er is dus geen twijfel over mogelijk dat ik deze zwangerschap moet afbreken, maar oh wat ben ik er verdrietig om en wat ben ik kwaad op mezelf. Wat ik met dit topic wil? Geen idee, van me afschrijven ofzo.
Ik heb een kindje van 4 uit een eerdere relatie. Sinds een tijdje ook een nieuwe vriend. Iets waar mijn kind nog niets vanaf weet, en zij en vriend hebben elkaar ook nog niet ontmoet, en dat wil ik voorlopig zo houden. En nu ben ik dus ongepland zwanger. Ondanks dat ik echt een hele sterke kinderwens heb, kan ik dit 1. Mijn kind niet aandoen. Een nieuwe man introduceren en een zwangerschap erbij gooien, dat is teveel voor een kind. En 2. Als ik ooit nog een kindje op de wereld zet, dan wil ik dat in 'de ideale situatie' doen. Er is dus geen twijfel over mogelijk dat ik deze zwangerschap moet afbreken, maar oh wat ben ik er verdrietig om en wat ben ik kwaad op mezelf. Wat ik met dit topic wil? Geen idee, van me afschrijven ofzo.
anoniem_64288d425058a wijzigde dit bericht op 13-08-2020 17:34
0.11% gewijzigd
donderdag 13 augustus 2020 om 21:14
Als je het over mijn post hebt, dat was niet als sneer bedoeld. Ik lees alleen TO die keer op keer antwoord geeft dat ze haar keuze gemaakt heeft en jij die steeds met andere ideeën komt. TO schrijft ook in de OP dat ze een kind op de wereld wil zetten in een, voor haar, ideale situatie.fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 20:54En het moet me van het hart dat ik het behoorlijk bijzonder vind dat men kennelijk alleen TO een hart onder de riem kan steken door te sneren naar andere vrouwen. Zo onnodig. Niemand valt TO aan, waarom moeten andere vrouwen dan wel aangevallen worden?
-fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 18:26Waarom zou je moeten verhuizen en samenwonen? Dat kan toch altijd nog? Zelfs voorstellen aan vriend is niet per se direct nodig, dat kan ook over een paar maanden nog. En zelf je vriend beter leren kennen kan toch ook zwanger?
Ik snap echt het probleem niet, maar dat kan prima aan mij liggen verder.
-fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 18:22Ik snap geloof ik niet waarom een abortus "moet". Ik zie in geen enkele post van TO een reden voor abortus eigenlijk.
fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 18:38Ik ging er vanuit dat je in 9 maanden wel in ieder geval zelf beter in de smiezen had of en hoe jullie matchen en of je het dus alleen ging doen of samen met de vader. En als je het samen met de vader ging doen dan zou de situatie natuurlijk niet eeuwig zo blijven, dan stelde je over een maand of 6 je kind eens aan hem voor, en besloot je over een jaar ofzo eens of jullie gingen samenwonen en zo ja, waar dan. En dan is je ene kind alweer 5 of zelfs bijna 6.
TO ziet het gewoon anders.
Pillowww schreef: ↑13-08-2020 18:32Omdat ik in ieder scenario een kind te kort ga doen. Ga ik samenwonen en een kind krijgen, dat vraag ik teveel van mijn kind. Ga ik niet samenwonen en een kind krijgen, dan is er straks een baby die moet dealen met de onrust van een vader die er dan wel weer is en dan weer niet en een kleuter die ook weer aan die situatie moet wennen. Ga ik haar niet voorstellen aan mijn vriend, dan verwacht ik dus dat vriend alleen om het weekend zijn eigen kind kan zien, dan is kleuter bij haar vader. En dat is ook niet heel gunstig voor de hechting tussen baby en vader. Hoe dan ook de gevolgen van mijn gekloot met de pil liggen dan bij de kinderen, maar he mama had geen zin in een abortus waar ze misschien wel eens spijt van zou krijgen, dus jullie moeten het er maar mee doen. Ik zie wel degelijk problemen, maar kan verder aan mij liggen hoor.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
donderdag 13 augustus 2020 om 21:16
Wat een vervelende situatie voor je 
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit rauw op je dak komt en dat je eerste reactie is om het weg te laten halen.
Ik heb ook ooit voor die keuze gestaan in een soortgelijke situatie (lang verhaal) en ik voelde heel sterk dat het niet goed was voor mijn kind en onze situatie als ik het toch liet komen. Daarbij wilde ik ook niet verder met die man (En toen kwam ik erachter zwanger te zijn). Dat maakte de keuze wel wat “makkelijker”.
Ik heb nooit spijt gehad, wel was ik boos op mezelf dat ik zo onvoorzichtig was geweest en dus die keuze moest maken.
Ik moet wel zeggen; ik stond er echt 100% achter. Probeer voor jezelf uit te zoeken of dat bij jou ook zo is, want het is emotioneel niet niks.
Ik heb later nog 2 kinderen gekregen maar ook een paar miskramen en ik kon de gedachte niet onderdrukken dat dit mijn “straf” was. Ookal slaat dat natuurlijk nergens op.
Ik wil je niet tot een ander besluit praten, en ik weet ook helemaal niet of je al een ander scenario hebt bekeken, maar het kán ook goed gaan. Stel je gaat latten met je nieuwe vriend, en laat toch de baby komen? Is dat misschien een optie.
En zekerheden heb je sowieso niet in het leven. Je weet nooit of de situatie ideaal is of blijft met je nieuwe vriend / partner. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Je wilt stabiel zijn met een partner en dan weloverwogen aan een kind beginnen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit rauw op je dak komt en dat je eerste reactie is om het weg te laten halen.
Ik heb ook ooit voor die keuze gestaan in een soortgelijke situatie (lang verhaal) en ik voelde heel sterk dat het niet goed was voor mijn kind en onze situatie als ik het toch liet komen. Daarbij wilde ik ook niet verder met die man (En toen kwam ik erachter zwanger te zijn). Dat maakte de keuze wel wat “makkelijker”.
Ik heb nooit spijt gehad, wel was ik boos op mezelf dat ik zo onvoorzichtig was geweest en dus die keuze moest maken.
Ik moet wel zeggen; ik stond er echt 100% achter. Probeer voor jezelf uit te zoeken of dat bij jou ook zo is, want het is emotioneel niet niks.
Ik heb later nog 2 kinderen gekregen maar ook een paar miskramen en ik kon de gedachte niet onderdrukken dat dit mijn “straf” was. Ookal slaat dat natuurlijk nergens op.
Ik wil je niet tot een ander besluit praten, en ik weet ook helemaal niet of je al een ander scenario hebt bekeken, maar het kán ook goed gaan. Stel je gaat latten met je nieuwe vriend, en laat toch de baby komen? Is dat misschien een optie.
En zekerheden heb je sowieso niet in het leven. Je weet nooit of de situatie ideaal is of blijft met je nieuwe vriend / partner. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Je wilt stabiel zijn met een partner en dan weloverwogen aan een kind beginnen.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:19
Kijk even naar de tijdstippen van mijn posts.
Eerste post was reactie op de OP zonder het topic verder gelezen te hebben, tweede post was reactie op de laatste reactie van TO nadat ik wel het topic had gelezen, en derde post was een reactie op TO's antwoord op mij (wat jij quote, om 18:32 en ik reageer erop om 18:38, jij doet nu net alsof de chronologie andersom was). Ik had dus welgeteld TWEE algemene posts in dit topic geplaatst, nou, poehee, wat zit ik toch te overtuigen.
En alle andere posts waren reacties op forummers die over mijn advies om met praktijkondersteuner of FIOM te praten vielen, of die het nodig vonden om over mijn kinderen te sneren.
Eerste post was reactie op de OP zonder het topic verder gelezen te hebben, tweede post was reactie op de laatste reactie van TO nadat ik wel het topic had gelezen, en derde post was een reactie op TO's antwoord op mij (wat jij quote, om 18:32 en ik reageer erop om 18:38, jij doet nu net alsof de chronologie andersom was). Ik had dus welgeteld TWEE algemene posts in dit topic geplaatst, nou, poehee, wat zit ik toch te overtuigen.
En alle andere posts waren reacties op forummers die over mijn advies om met praktijkondersteuner of FIOM te praten vielen, of die het nodig vonden om over mijn kinderen te sneren.
fashionvictim wijzigde dit bericht op 13-08-2020 21:22
19.25% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
donderdag 13 augustus 2020 om 21:20
Wat een hoop lieve reacties, echt heel erg bedankt. 
Voor de goedbedoelde reacties dat ik het misschien nog eens moet heroverwegen, met instellingen moet gaan praten. Ik weet dat jullie het goed bedoelen, en ik waardeer het. Maar mijn keuze is echt gemaakt. En ja, ik heb er verdriet van. En ja, ik ben boos op mezelf dat ik me in deze situatie gemanoeuvreerd heb. Die dingen kunnen echt heel prima naast elkaar bestaan. Voor mij is het duidelijk dat ik deze keuze met mijn verstand moet maken, los van mijn gevoel. En mijn verstand zegt dat ik met het doorzetten van deze zwangerschap, puur omdat mijn kinderwens groot is, mijn kind tekort ga doen. En wellicht beide kinderen te kort ga doen. Ik wil dat niet! Doe ik daar mezelf mee te kort? Ja misschien wel. Maar als ik moet kiezen tussen mezelf te kort doen of mijn kind(eren) te kort doen, dan zal ik altijd dezelfde keuze maken.
Voor de goedbedoelde reacties dat ik het misschien nog eens moet heroverwegen, met instellingen moet gaan praten. Ik weet dat jullie het goed bedoelen, en ik waardeer het. Maar mijn keuze is echt gemaakt. En ja, ik heb er verdriet van. En ja, ik ben boos op mezelf dat ik me in deze situatie gemanoeuvreerd heb. Die dingen kunnen echt heel prima naast elkaar bestaan. Voor mij is het duidelijk dat ik deze keuze met mijn verstand moet maken, los van mijn gevoel. En mijn verstand zegt dat ik met het doorzetten van deze zwangerschap, puur omdat mijn kinderwens groot is, mijn kind tekort ga doen. En wellicht beide kinderen te kort ga doen. Ik wil dat niet! Doe ik daar mezelf mee te kort? Ja misschien wel. Maar als ik moet kiezen tussen mezelf te kort doen of mijn kind(eren) te kort doen, dan zal ik altijd dezelfde keuze maken.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:21
Tja, ik raakte zwanger in een prille relatie waar de man gelijk aangaf dat hij er geen trek in had. Zelf heb ik ongeveer vijf minuten getwijfeld, maar de wens was er en ik had geen twijfels over het alleenstaand ouderschap, wat me best OK af ging. Later draaide de man bij, dus kind heeft gewoon twee ouders.
Ik moet wel zeggen dat een van de redenen dat er nooit een derde is gekomen, is dat er echt negatief wordt gekeken naar vrouwen met kinderen van meerdere vaders. En ook naar mannen met kinderen bij meerdere moeders trouwens.
Ik moet wel zeggen dat een van de redenen dat er nooit een derde is gekomen, is dat er echt negatief wordt gekeken naar vrouwen met kinderen van meerdere vaders. En ook naar mannen met kinderen bij meerdere moeders trouwens.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:24
En so what? Je mag er in je hoofd een mening over hebben maar het gaat je verder echt geen reet aan. Er zijn echt maar heel weinig vrouwen die heel lichtzinnig over een abortus denken. Ik ben ze destijds amper tegen gekomen gedurende mijn werk in de kliniek .
donderdag 13 augustus 2020 om 21:26
Pillowww schreef: ↑13-08-2020 21:20Wat een hoop lieve reacties, echt heel erg bedankt.
Voor de goedbedoelde reacties dat ik het misschien nog eens moet heroverwegen, met instellingen moet gaan praten. Ik weet dat jullie het goed bedoelen, en ik waardeer het. Maar mijn keuze is echt gemaakt. En ja, ik heb er verdriet van. En ja, ik ben boos op mezelf dat ik me in deze situatie gemanoeuvreerd heb. Die dingen kunnen echt heel prima naast elkaar bestaan. Voor mij is het duidelijk dat ik deze keuze met mijn verstand moet maken, los van mijn gevoel. En mijn verstand zegt dat ik met het doorzetten van deze zwangerschap, puur omdat mijn kinderwens groot is, mijn kind tekort ga doen. En wellicht beide kinderen te kort ga doen. Ik wil dat niet! Doe ik daar mezelf mee te kort? Ja misschien wel. Maar als ik moet kiezen tussen mezelf te kort doen of mijn kind(eren) te kort doen, dan zal ik altijd dezelfde keuze maken.
Nogmaals: wat je ook doet moet je verder helemaal zelf weten maar het valt me op dat je nogal fatalistisch bent in je uitspraken. Je lijkt te overdramatiseren met uitspraken als "ik ga sowieso iemand tekort doen, laat mij dat dan zijn". Vlak niet uit dat je hormonen ook een loopje met je nemen, he?
Je lijkt echt niet helemaal helder te denken en dingen groter te maken dan ze wellicht zijn. Juist daarom raadde ik je aan om met iemand te praten. Juist zodat je echt met je verstand een keuze maakt, nu klink je in ieder geval verre van verstandelijk, juist over-emotioneel.
Am Yisrael Chai!
donderdag 13 augustus 2020 om 21:28
Helemaal eens .fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 21:26Nogmaals: wat je ook doet moet je verder helemaal zelf weten maar het valt me op dat je nogal fatalistisch bent in je uitspraken. Je lijkt te overdramatiseren met uitspraken als "ik ga sowieso iemand tekort doen, laat mij dat dan zijn". Vlak niet uit dat je hormonen ook een loopje met je nemen, he?
Je lijkt echt niet helemaal helder te denken en dingen groter te maken dan ze wellicht zijn. Juist daarom raadde ik je aan om met iemand te praten. Juist zodat je echt met je verstand een keuze maakt, nu klink je in ieder geval verre van verstandelijk, juist over-emotioneel.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:30
Herkenbaar!Pillowww schreef: ↑13-08-2020 21:20Wat een hoop lieve reacties, echt heel erg bedankt.
Voor de goedbedoelde reacties dat ik het misschien nog eens moet heroverwegen, met instellingen moet gaan praten. Ik weet dat jullie het goed bedoelen, en ik waardeer het. Maar mijn keuze is echt gemaakt. En ja, ik heb er verdriet van. En ja, ik ben boos op mezelf dat ik me in deze situatie gemanoeuvreerd heb. Die dingen kunnen echt heel prima naast elkaar bestaan. Voor mij is het duidelijk dat ik deze keuze met mijn verstand moet maken, los van mijn gevoel. En mijn verstand zegt dat ik met het doorzetten van deze zwangerschap, puur omdat mijn kinderwens groot is, mijn kind tekort ga doen. En wellicht beide kinderen te kort ga doen. Ik wil dat niet! Doe ik daar mezelf mee te kort? Ja misschien wel. Maar als ik moet kiezen tussen mezelf te kort doen of mijn kind(eren) te kort doen, dan zal ik altijd dezelfde keuze maken.
Ik vind het heel goed en knap van je!
Ik wens je veel sterkte
donderdag 13 augustus 2020 om 21:31
En als dit al zo zijn, wat gaat het jou precies aan? Ik heb deze keuze niet over 1 nacht ijs genomen. En als ik volgend jaar gepland zwanger zou zijn, dan maak ik die keuze ook niet over 1 nacht ijs. Maar wees gerust hoor, ik zie mezelf volgend jaar nog niets eens samenwonen. Ik ken vriend nu een half jaar, en ik zie hem het komende half jaar nog niet in het leven van mijn kind verschijnen. Mocht het je nog niet opgevallen zijn, ze is me nogal dierbaar. Ik wil iemand graag zo goed als mogelijk kennen, voor ik hem een deel van ons leven laat worden. Slaap je nu beter vannacht, of heb je nog andere dingen waar je over wil oordelen?malibu69 schreef: ↑13-08-2020 20:54Ik ben zelf helemaal niet tegen abortus. Kinderen groot brengen is een hoop gedoe, een tijdrovende en geldverslindende hobby. Moet je echt zin in hebben.
En hoe naar is het als je als kind geboren wordt terwijl je ouders er helemaal geen gat in zien?
Zelf heb ik makkelijk praten, de kans dat ik ongepland zwanger had geworden was heel klein, ben niet zo’n vruchtbaar type. Toch altijd zorgvuldig voorbehoedsmiddelen gebruikt, ik hou niet van verrassingen op dat gebied.
Maar een grote kinderwens en zwanger? Ik voorspel een geplande baby in 2021 voor TO. En dat is waar ik moeite mee heb. Doordat het je overvalt moet het nu acuut weg. Dan komt het verdriet en het inzicht dat ze het toch heeel graag wil.
En dan opeens zijn alle bezwaren er niet meer.
Ik zie op mn werk ongeveer 75 zwangerschapskaarten voorbij komen per maand, dit senario, een apla in het jaar voor de gewenste zwangerschap komt opvallend vaak voor! Maar goed, we leven in een vrij land dus ieder mag dit helemaal zelf beslissen.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:34
Maar natuurlijk ben ik emotioneel, dat is toch logisch? Maar je doet nu net alsof het niet mogelijk is om achter een beslissing te staan waar je emotioneel over bent.fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 21:26Nogmaals: wat je ook doet moet je verder helemaal zelf weten maar het valt me op dat je nogal fatalistisch bent in je uitspraken. Je lijkt te overdramatiseren met uitspraken als "ik ga sowieso iemand tekort doen, laat mij dat dan zijn". Vlak niet uit dat je hormonen ook een loopje met je nemen, he?
Je lijkt echt niet helemaal helder te denken en dingen groter te maken dan ze wellicht zijn. Juist daarom raadde ik je aan om met iemand te praten. Juist zodat je echt met je verstand een keuze maakt, nu klink je in ieder geval verre van verstandelijk, juist over-emotioneel.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:40
Bedankt voor dit lieve berichtje. Fijn om te lezen dat je altijd achter je keuze bent blijven staan.Miss-Pippilotta schreef: ↑13-08-2020 19:16Heel veel sterkte, Pillowww. Je klinkt juist als een lieve, verstandige moeder. Ik begrijp je beslissing heel goed. Goed dat je je verstand volgt, de situatie klinkt inderdaad verre van ideaal.
Ik heb in een compleet andere situatie eenzelfde beslissing genomen, dit weet alleen niemand van mij.
Ik wilde alleen zeggen dat ik er geen spijt van heb gehad, dat het nog steeds als de juiste beslissing voelt en dat ik er geen trauma of problemen aan over heb gehouden.
Ik voelde ook vrij snel dat dit mijn beslissing was. Het is goed dat je daarin zelf een weloverwogen keuze maakt.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, met en na de abortus. En ik hoop dat je steun hebt aan je vriend en afleiding door je 4-jarige kindje.
Waardeloos dat je hier alleen mee moet dealen, en dat je er niet voor uit durft te komen door de oordelen van anderen. Ik hoop voor je dat er ooit iemand in je leven komt, in wat voor vorm dan ook, waarmee je dit wel kunt.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:45
Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat ik allerlei (over-)emotionele argumenten lees waarom je de beslissing maakt, en vervolgens zegt dat je hem met je verstand maakt. Iemand anders schreef ook al dat je je achter je kleuter lijkt te verschuilen. Ik lees zelf bijvoorbeeld ook een soort opoffering / martelaarschap in je argumenten.
Er lijkt in ieder geval allerlei emotioneels aan de hand te zijn waardoor je bij de keuze abortus uit komt. Aangezien dat best een heftige keuze is, zeker voor iemand die zoals je zelf zegt een enorme kinderwens heeft, lijkt het me verstandig die emotionele gronden te onderzoeken voordat je de keuze maakt. En wat ik daarmee bedoel is dat het volgens mij nooit kwaad kan om samen met een professional te onderzoeken waar dergelijke motieven vandaan komen. En dan kan je nog steeds op hetzelfde punt uitkomen als waar je nu staat, maar heb je er in de regel ook meer vrede mee.
Am Yisrael Chai!
donderdag 13 augustus 2020 om 21:55
Pillowww schreef: ↑13-08-2020 21:40Bedankt voor dit lieve berichtje. Fijn om te lezen dat je altijd achter je keuze bent blijven staan.
Waardeloos dat je hier alleen mee moet dealen, en dat je er niet voor uit durft te komen door de oordelen van anderen. Ik hoop voor je dat er ooit iemand in je leven komt, in wat voor vorm dan ook, waarmee je dit wel kunt.
donderdag 13 augustus 2020 om 21:59
Ik schaar me achter FV.
Je verstand volgen is goed maar je komt nogal over als een doemdenker TO en dat is geen goede basis voor het maken van een weloverwogen beslissing. Het is namelijk niet onmogelijk of vergezocht dat je dochtertje het fantastisch blijkt te vinden om er een broertje of zusje bij te hebben.
Dat ze het alleen maar gezellig vindt zo een bonuspapa of dat je ongeboren spruit een gelukkig mens wordt ongeacht de rol van de vader.
Tot slot doe je wellicht niet alleen jezelf tekort door de toekomst bij voorbaat al helemaal zwart te kalken en daar je keuze op te baseren.
Je verstand volgen is goed maar je komt nogal over als een doemdenker TO en dat is geen goede basis voor het maken van een weloverwogen beslissing. Het is namelijk niet onmogelijk of vergezocht dat je dochtertje het fantastisch blijkt te vinden om er een broertje of zusje bij te hebben.
Dat ze het alleen maar gezellig vindt zo een bonuspapa of dat je ongeboren spruit een gelukkig mens wordt ongeacht de rol van de vader.
Tot slot doe je wellicht niet alleen jezelf tekort door de toekomst bij voorbaat al helemaal zwart te kalken en daar je keuze op te baseren.
donderdag 13 augustus 2020 om 22:06
Ik was destijds blij met mijn rasoptimisme, door sommigen naïviteit genoemd. Ik twijfelde er niet aan dat we heel gelukkig zouden worden met zijn drieën, maar er waren maar drie mensen die onverdeeld positief reageerden. Dat was best een domper op het geheel.Moreina schreef: ↑13-08-2020 21:59Ik schaar me achter FV.
Je verstand volgen is goed maar je komt nogal over als een doemdenker TO en dat is geen goede basis voor het maken van een weloverwogen beslissing. Het is namelijk niet onmogelijk of vergezocht dat je dochtertje het fantastisch blijkt te vinden om er een broertje of zusje bij te hebben.
Dat ze het alleen maar gezellig vindt zo een bonuspapa of dat je ongeboren spruit een gelukkig mens wordt ongeacht de rol van de vader.
Tot slot doe je wellicht niet alleen jezelf tekort door de toekomst bij voorbaat al helemaal zwart te kalken en daar je keuze op te baseren.
donderdag 13 augustus 2020 om 22:08
Pillowww schreef: ↑13-08-2020 21:31En als dit al zo zijn, wat gaat het jou precies aan? Ik heb deze keuze niet over 1 nacht ijs genomen. En als ik volgend jaar gepland zwanger zou zijn, dan maak ik die keuze ook niet over 1 nacht ijs. Maar wees gerust hoor, ik zie mezelf volgend jaar nog niets eens samenwonen. Ik ken vriend nu een half jaar, en ik zie hem het komende half jaar nog niet in het leven van mijn kind verschijnen. Mocht het je nog niet opgevallen zijn, ze is me nogal dierbaar. Ik wil iemand graag zo goed als mogelijk kennen, voor ik hem een deel van ons leven laat worden. Slaap je nu beter vannacht, of heb je nog andere dingen waar je over wil oordelen?
Ik slaap prima s’nachts, dus geen zorgen!
En er zijn genoeg mensen op de wereld dus daar hoef je het ook niet voor te houden.
Maar een baby is in mijn ogen geen wergwerp artikel, nu niet maar als ik zelf op korte termijn kies voor een baby is het ok.
Tuurlijk staat het kind dat je al hebt op 1 maar als je over 5 jaar gepland zwanger wordt is het voor je kind niet automatisch erg leuk, al zijn de omstandigheden in jouw ogen dan ideaal.
Maar goed, het blijft voor mij een raadsel wat je wil met dit topic, wat FV al zei, wat boeit het ons of je wel of niet dit kind op de wereld gaat zetten. En als jij het niet ziet zitten moet je het niet doen. Jij moet het groot brengen.
donderdag 13 augustus 2020 om 22:21
Allereerst een hele dikke knuffel . Dit is gewoon ruk.
Ik heb niet alle reacties gelezen van andere forumsters maar je komt op mij over als een hele liefhebbende moeder en verstandige vrouw. Je neemt alle aspecten heel goed in overweging en dat is echt bewonderenswaardig. Doe wat jou goed lijkt (en volgens mij heb je dat besluit al genomen), ik wens je idd sterkte daarmee want begrijp dat het moeilijk is.
Liefs
. Dit is gewoon ruk.Ik heb niet alle reacties gelezen van andere forumsters maar je komt op mij over als een hele liefhebbende moeder en verstandige vrouw. Je neemt alle aspecten heel goed in overweging en dat is echt bewonderenswaardig. Doe wat jou goed lijkt (en volgens mij heb je dat besluit al genomen), ik wens je idd sterkte daarmee want begrijp dat het moeilijk is.
Liefs
donderdag 13 augustus 2020 om 22:51
Precies. Maar de zorgen die de OP oproept, mogen kennelijk niet uitgesproken worden. Net als dat bepaalde nuances/andere invalshoeken die mensen voorzichtig benoemen, worden gezien als overhalen tot. Dat is jammer.fashionvictim schreef: ↑13-08-2020 20:48Daar staat toch nog steeds niet dat ze met iemand heeft gepraat? Daar staat alleen dat haar keuze is gemaakt. En vervolgens opent ze een topic waarin ze schrijft dat ze een kinderwens heeft, kapot gaat van verdriet maar het "moet" nu eenmaal en dat ze boos is op zichzelf. Dat klinkt allemaal niet weloverwogen, dat klinkt angstig en/of paniekerig.
Terwijl spijt in dit geval denk ik een van de ergste vormen van pijn is, omdat je er achteraf niets meer aan kan doen. Je kan een abortus niet terug draaien. Vaak raken vrouwen inderdaad kort na een abortus toch bewust zwanger. Dat zegt inderdaad veel. Niet zo gek dat sommige mensen even willen dubbel checken waarom het precies “moet”.
Als TO het echt 100% zeker weet en het meest achter deze keuze staat, is het goed. Ik denk niet dat hier mensen in de zaal zijn die TO willen overhalen een door haar ongewenst kind te behouden.
donderdag 13 augustus 2020 om 23:17
Pijn en verdriet na een abortus zijn niet perse een teken van spijt.
TO maakt heel duidelijk dat het voor haar niet alleen draait om moeder en nieuwe baby, maar dat ze rekening wil houden met kleuter en nieuwe vriend: kleuter de tijd wil geven te wennen aan een nieuwe partner (voordat er direct nog een kind bijkomt) en bovendien dat ze zichzelf en haar partner de beste kans wil geven om samen het kind groot te brengen (dat vertrouwen heeft ze nog niet).
Chapeau dat ze over haar eigen emotie heen kan stappen en een verstandige / verstandelijke keuze kan maken!
TO maakt heel duidelijk dat het voor haar niet alleen draait om moeder en nieuwe baby, maar dat ze rekening wil houden met kleuter en nieuwe vriend: kleuter de tijd wil geven te wennen aan een nieuwe partner (voordat er direct nog een kind bijkomt) en bovendien dat ze zichzelf en haar partner de beste kans wil geven om samen het kind groot te brengen (dat vertrouwen heeft ze nog niet).
Chapeau dat ze over haar eigen emotie heen kan stappen en een verstandige / verstandelijke keuze kan maken!
donderdag 13 augustus 2020 om 23:31
Ik zie wel het nut van even toetsten in een gesprek. Want het is moeilijk om dingen zuiver te zien.
Maar dat geneuzel dat "iedereen dan maar binnen het jaar alsnog zwanger is" is niet onze zaak, waarschijnlijk schromelijk overdreven en in mijn ogen vele malen beter dan iemand die nog een kind krijgt om de kapotte relatie te lijmen. Als we toch rare vergelijkingen gaan maken.
Als je nu geen goed moment vind om aan een nieuw leven te beginnen, en over een half jaar wel, dan ben je er in ieder geval bewust mee bezig.
Maar dat geneuzel dat "iedereen dan maar binnen het jaar alsnog zwanger is" is niet onze zaak, waarschijnlijk schromelijk overdreven en in mijn ogen vele malen beter dan iemand die nog een kind krijgt om de kapotte relatie te lijmen. Als we toch rare vergelijkingen gaan maken.
Als je nu geen goed moment vind om aan een nieuw leven te beginnen, en over een half jaar wel, dan ben je er in ieder geval bewust mee bezig.
vrijdag 14 augustus 2020 om 06:47
Lieve TO,
Wat een dubbele reacties krijg je. En weet je - alleen JIJ beslist wat voor jou goed voelt (en wat je denkt dat het beste is voor jouw kind). Daar kan een ander van vinden wat hij wil, maar soms voelt het zo sterk dat je dat moet doen. Het is alleen een niet terug te draaien keuze, en dat maakt denk ik dat veel mensen je kritische vragen stellen. Zelf ooit in een andere situatie voor dezelfde keuze gestaan en mijn keuze was bekend zodra ik de test zag kleuren. Ik wist dat ik dat kindje niet het leven zou kunnen geven wat ik wil, gezond en normaal vind. Hoewel het soms een beetje verdrietig was, sta ik er nog altijd helemaal achter. En inmiddels is er eentje zeer gewenst onderweg en ben ik nog steeds blij met hoe het gegaan is. Maar mensen hebben daar ook meningen over gehad. Heel jammer, maar het blijft jouw eigen keuze en zolang jij daar achter staat, is het goed voor jou. Veel succes!
Wat een dubbele reacties krijg je. En weet je - alleen JIJ beslist wat voor jou goed voelt (en wat je denkt dat het beste is voor jouw kind). Daar kan een ander van vinden wat hij wil, maar soms voelt het zo sterk dat je dat moet doen. Het is alleen een niet terug te draaien keuze, en dat maakt denk ik dat veel mensen je kritische vragen stellen. Zelf ooit in een andere situatie voor dezelfde keuze gestaan en mijn keuze was bekend zodra ik de test zag kleuren. Ik wist dat ik dat kindje niet het leven zou kunnen geven wat ik wil, gezond en normaal vind. Hoewel het soms een beetje verdrietig was, sta ik er nog altijd helemaal achter. En inmiddels is er eentje zeer gewenst onderweg en ben ik nog steeds blij met hoe het gegaan is. Maar mensen hebben daar ook meningen over gehad. Heel jammer, maar het blijft jouw eigen keuze en zolang jij daar achter staat, is het goed voor jou. Veel succes!
vrijdag 14 augustus 2020 om 07:10
malibu69 schreef: ↑13-08-2020 19:53Tja. Lastig in te schatten wat wijsheid is. Bij vrouwen die een grote kinderwens hebben zie je dat ze vaak binnen een jaar na de abortus “gepland” zwanger raken.
Dan kan het opeens wel en zijn ze er helemaal klaar voor.
Ik zou zelf echt nooit, ook niet als het kind volwassen is, aan het kind dat je nu wil beschermen vertellen dat je een abortus hebt ondergaan voor haar welbevinden.
Hoeveel vrouwen met een grote kinderwens die een abortus ondergaan en binnen een jaar gepland zwanger raken en er dan wel helemaal klaar voor zijn, ken jij?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 14 augustus 2020 om 07:54
Nou idd, alsof je als kind een keuze hebt. Het is ook een overlevingsmechanisme om je aan te passen, kinderen zijn compleet afhankelijk van hun ouders.blijfgewoonbianca schreef: ↑13-08-2020 17:46Kunnen of moeten ?
En zijn ze dat dan ook echt of lijkt dat maar zo ?
Ik word hier altijd zo narrig van, ik was zo'n kind die zo flexibel was vanwege een ouder. Ik heb heel wat gedragingen die daaruit voortvloeide moeten afleren, omdat het ongezond voor mij zelf was.
TO: ik snap je keuze volkomen, ik zou in jouw situatie dezelfde keuze hebben gemaakt. Ik heb zelf bij mijn nieuwe partner besloten om geen kinderen meer te nemen (niet omdat ik zit met het hebben van kinderen van twee verschillende vaders) maar mijn kind heeft toentertijd hechtingsproblemen opgelopen door (omstandigheden) rond de scheiding waardoor nog meer veranderingen mij niet zinnig leken (naast nog een aantal andere overwegingen). Jouw gevoel geeft mi goed aan wat in jouw situatie het beste zou zijn en ik vind het knap dat je dat gevoel volgt ondanks je kinderwens, dat getuigt van kracht en lef. Elke situatie is weer anders en elke ouder heeft zijn overwegingen. Dit past in jouw situatie en bij jouw overwegingen, ik zou daar dicht bij blijven. Sterkte
