Zwanger
alle pijlers
Hoe wist jij dat je (geen) kinderen wilde?
maandag 4 november 2019 om 19:10
maandag 4 november 2019 om 19:14
Haha, herkenbaar. Ik vond kinderen eigenlijk vaak vervelend. En nog best vaak. Alleen weet ik nu dat het vaak niet komt door het kind maar door de ouders die erbij horen.Malinois schreef: ↑04-11-2019 16:03Overigens vond ik andere kinderen niet per definitie leuk en pas ik qua type meer tussen de kinderloze vrouwen dan tussen de moeders. Op verjaardagen praten over fruithapjes vind ik precies 3 minuten leuk. Toch wilde ik echt een kind, op geen enkele rationele grond. Als dat overgevoel er niet was geweest denk ik dat ik er niet aan begonnen was, want rationeel gezien wil ik niet echt kinderen
Ik heb ook geen kraamboek, ook geen pufclubjes gehad of praatgroepjes.
En ik vond zwanger zijn helemaal niet zo heel bijzonder, eerder bijzonder kut. En dus gewoon een middel om het doel te bereiken, Een kind.
Ik heb geen moeite met 2 keizersnedes. Geen valse schaamte of gevoel dat ik geen echte moeder was omdat ik nooit een kind uit mijn vagina hebt geduwt.
Ik vond borstvoeding hel en ik heb ook niks met bladen als kekke mama en de rapley methode.
maandag 4 november 2019 om 19:17
maandag 4 november 2019 om 19:20
DeKenau schreef: ↑04-11-2019 17:38Misschien een rare en onnodige invalshoek, maar heb je wel eens gedacht aan de optie één kind krijgen? Ik heb altijd het idee dat mensen het idee hebben dat je er meerdere 'moet' hebben, omdat vrijwel iedereen dat ook heeft, maar ik heb zelf het idee dat het hebben van maar 1 kind voor sommige twijfelaars 'het beste van twee werelden' zou kunnen zijn. Ja, je zit de eerste paar jaar tot je nek in het zorgen, maar daarna is dat grotendeels klaar en is er (vind ik) echt veel tijd en ruimte voor jezelf. Ook qua reizen etc is er heel veel mogelijk met 1 kind in basisschoolleeftijd of ouder. En nee, ík vind 1 kind niet zielig. Je hebt alle aandacht te geven en er blijft ook nog genoeg over voor jezelf.
Dit is best een goede opmerking.
Echter, wij zijn al wat oudere ouders, hebben weinig familie, en de gedachte dat ons geliefde kind ‘alleen’ achter zou blijven vond ik veel zwaarder op me drukken dan de nadelen van nog een kind erbij. Dat is heel persoonlijk hè, anderen voelen die zorg misschien niet of hebben wel familie. Voor mij voelde dat zo.
anoniem_391831 wijzigde dit bericht op 04-11-2019 19:28
21.91% gewijzigd
maandag 4 november 2019 om 19:21
Ik wist al vanaf mijn 10e dat kinderen niet in mijn leven zouden passen. Ik kan me gewoon simpelweg niet voorstellen dat ik de vrijheden die ik nu heb om mijn leven op mijn eigen manier in te delen, hiervoor op zou geven. Het zit m voor mij dus in de inperking van mijn eigen bewegingsruimte en dat is op geen enkele manier te voorkomen. Als ik bij vrienden om mij heen het gepuzzel zie, de zorgen die erbij komen kijken, het slaaptekort, de luiers, de opvoeding. Nee, niks voor mij.
Neemt niet weg dat ik dol ben op mijn suikerneefjes, die ik op handen draag en die helemaal van enthousiasme bij de deur staan springen als ik langskom. Dat vind ik fantastisch. Voor twee uur, zeg maar. Daarna geef ik ze graag weer terug aan de rechtmatige eigenaar
.
Neemt niet weg dat ik dol ben op mijn suikerneefjes, die ik op handen draag en die helemaal van enthousiasme bij de deur staan springen als ik langskom. Dat vind ik fantastisch. Voor twee uur, zeg maar. Daarna geef ik ze graag weer terug aan de rechtmatige eigenaar
.
maandag 4 november 2019 om 19:22
Haha, dan heb ik het lang volgehouden, ik heb 10 jaar samengewoond. Nog steeds blij dat dat achter de rug is.Madrid87 schreef: ↑04-11-2019 18:36Haha niet dat ik weet. Ik lees je wel vaker en ik herken altijd veel van mezelf in jou ook. Ik moet er ook niet meer aan denken om ooit samen te wonen. Ooit gedaan met ex en ik vond dat zooo saai. Ik ben sowieso snel uitgekeken op partners. Mijn relaties duurden meestal een half jaar, de langste 2,5 jaar. Ik ben nu alweer een jaar of 5 single en vind het wel best. Nu dan een beetje gedate maar ik vind het eigenlijk maar niks.
Het is een lieve jongen met wie ik goed bevriend kan zijn en ik geef zeker om hem maar meer ook niet. Ik ben happy met mijn kat en ik kijk er enorm naar uit om straks lekker op mijn neefje te gaan passen een paar keer per maand maar verder geniet ik vooral van de rust van het alleen thuis zijn.
Mijn date vond het maar vreemd dat ik geen ambities had om samen te wonen. Al is dat in mijn familie niet zo gek, mijn oma gruwelde van samenwonen en mijn moeder idem dito.
Wij zijn gewoon echte einzelgangers. Gaan ook vaak ( en graag ) alleen op vakantie. Ik zou ook wel twee katten willen maar mijn kat is niet zo lief tegen andere katten. Maar het is zo gezellig met hem in huis, vanochtend werd ik wakker omdat hij als een tulband om mijn hoofd heen lag te spinnen op mijn kussen.
En ja het is geen kind, maar mijn huis is geen thuis zonder hem.
En als iemand het vreemd vind dat ik geen hbb droom heb, niet mijn probleem.
Grappig dat we zoveel gemeen hebben! Ik
je even want ik vind het leuk!Ik heb overigens nu sinds een tijdje een soort van scharrel, wel exclusief vanaf het begin (wilde hij vooral) maar echt geen idee of dat wat wordt. Is nog te vroeg daarvoor en ik weet nog niet of ik dat echt wil. Misschien. (Ik wilde de afgelopen jaren wel graag een relatie, nu hoeft dat niet meer perse, ik ben gelukkig met mezelf, maar het mag wel)
anoniem_386798 wijzigde dit bericht op 04-11-2019 19:30
9.75% gewijzigd
maandag 4 november 2019 om 19:24
Echt? Ik zal eens aan mijn moeder vragen of ze niet nog meer dochters heeft.Liv8 schreef: ↑04-11-2019 19:05Dit inderdaad. Al heb ik heel lang gedacht dat ik kinderen wilde, totdat ik op mezelf ging wonen en mezelf leerde kennen. Ik ben niet gemaakt om mijn leven fulltime te delen met iemand.
Offtopic Ik heb bij jou echt zo vaak dat ik mezelf lees. Echt bizar. En dan nog je avatar erbij
Wat grappig dat je van gedachte veranderde toen je op jezelf ging wonen en jezelf leerde kennen. Heb je ook geen relatie?
Dat herken ik ook wel, dat gevoel niet gemaakt te zijn om je leven fulltime te delen met iemand. Ik geloof er ook niet zo in dat er maar een persoon is voor mij op de hele wereld en dat ik die moet vinden om compleet te worden. Ik ben liever mijn eigen soulmate.
Ik zie zoveel mensen om me heen wanhopig op zoek zijn naar een partner en van de ene foute relatie in de ander fladderen om maar niet alleen te zijn ( mijn moeder bijvoorbeeld ), en dan ben ik zoooo blij dat ik zo tevreden ben met mezelf dat ik geen partner nodig heb om me content te voelen.
Ik heb uit al mijn relaties iets gehaald en geleerd over mezelf. Vooral het feit dat ik gewoon niet zoveel geef om relaties.
Ik vind dat alleen maar fijn trouwens, ook hier weer geen druk of een zwaar weemoedig gevoel omdat ik met kerst zonder partner zit. Die leegte ken ik niet.
Mijn oma zei vroeger al dat ik het hele leven met een omweg bereisde. Mijn broer ging recht op zijn doel af maar ik nam de lange route en deed wat ik wilde en daardoor zou ik veel meer zien. Ze had gelijk.
@Phoebe, gezellig! Ik zal zo even kijken in mijn inbox.
anoniem_304633 wijzigde dit bericht op 04-11-2019 19:27
14.22% gewijzigd
maandag 4 november 2019 om 19:25
Tot mijn 18e altijd gezegd dat ik het NIET wilde. Toen mijn huidige partner leren kennen met een grote kinderwens. En hij heeft me aangestoken want mijn eierstokken klapperen wel degelijk heel heftig! Het lijkt me zo mooi om dit met elkaar te delen en nu ik dit voel heb ik ook iets van dat ik graag jong moeder wil worden.
Maar dat komt denk ik ook omdat mijn partner wat ouder is en 'onze' contactenkring allemaal eind 20 begin 30 is en er zelf aan beginnen.
Ik ben 23, man 31 en we proberen nu zo'n halfjaar.
en nu ik dit voel heb ik ook iets van dat ik graag jong moeder wil worden.Maar dat komt denk ik ook omdat mijn partner wat ouder is en 'onze' contactenkring allemaal eind 20 begin 30 is en er zelf aan beginnen.
Ik ben 23, man 31 en we proberen nu zo'n halfjaar.
maandag 4 november 2019 om 19:27
Maar ik zie om me heen wel mensen met 1 kind en die hebben imo de lusten en niet zoveel lasten.
1 kind neem je wat makkelijker overal mee naar toe, 1 kind kan je makkelijker te logeren brengen of bij een oppas achterlaten, 1 kind vereist geen grote gezinsauto, dure studiepotjes, Kost maar 1 vliegticket meer en kan tot in lengte van dagen de hotelkamer met jullie delen (en dat scheelt een hoop in vakantiekeuzes), 1 kind kan je de volledig aandacht geven maar als ze lekker alleen speelt dan hebben jullie ook echt even tijd voor jezelf zo der dt er nog een tweede aandacht vraagt.
Kortom, helemaal geen slechte optie!
1 kind neem je wat makkelijker overal mee naar toe, 1 kind kan je makkelijker te logeren brengen of bij een oppas achterlaten, 1 kind vereist geen grote gezinsauto, dure studiepotjes, Kost maar 1 vliegticket meer en kan tot in lengte van dagen de hotelkamer met jullie delen (en dat scheelt een hoop in vakantiekeuzes), 1 kind kan je de volledig aandacht geven maar als ze lekker alleen speelt dan hebben jullie ook echt even tijd voor jezelf zo der dt er nog een tweede aandacht vraagt.
Kortom, helemaal geen slechte optie!
maandag 4 november 2019 om 19:28
Altijd geweten dat ik ooit graag moeder zou willen worden. Inmiddels heb ik twee kinderen (en ben klaar hoor, dit is genoeg). Vond zwanger zijn eerst heel eng (vanwege eerdere miskraam) maar toen ik eenmaal in de gaten kreeg dat mijn lijf dit aankon vond ik het stoer. Bevallen ook geen enkel probleem. Het is dat ik echt geen kinderen meer wil, anders had ik er zo nog een paar gebaard. Vind het geweldig dat ik die kinderen gemaakt heb. Gewoon, eerst waren ze er niet, bestonden niet, vervolgens heb ik leuke seks gehad, negen maanden lang een parasietje gevoed en rondgedragen en hoppa, een mens! Fantastisch. Nu ze ietsje groter worden worden ze ook steeds leuker. De babyfase is niet mijn favoriet.
Geloof dat ik nog steeds wel redelijk hetzelfde ben gebleven als persoon, vrij nuchter en vertrouwend op een goede afloop.
Geloof dat ik nog steeds wel redelijk hetzelfde ben gebleven als persoon, vrij nuchter en vertrouwend op een goede afloop.
maandag 4 november 2019 om 19:29
Fitcross schreef: ↑04-11-2019 19:27Maar ik zie om me heen wel mensen met 1 kind en die hebben imo de lusten en niet zoveel lasten.
1 kind neem je wat makkelijker overal mee naar toe, 1 kind kan je makkelijker te logeren brengen of bij een oppas achterlaten, 1 kind vereist geen grote gezinsauto, dure studiepotjes, Kost maar 1 vliegticket meer en kan tot in lengte van dagen de hotelkamer met jullie delen (en dat scheelt een hoop in vakantiekeuzes), 1 kind kan je de volledig aandacht geven maar als ze lekker alleen speelt dan hebben jullie ook echt even tijd voor jezelf zo der dt er nog een tweede aandacht vraagt.
Kortom, helemaal geen slechte optie!
Met 1 kind ben jij altijd de entertainment.
Met 2 vermaken ze elkaar.
Is natuurlijk niet alijd zo. Net als al jouw beweringen.
maandag 4 november 2019 om 19:30
Een kind lijkt me ook veel leuker en simpeler als ouder zijnde. Mijn moeder zei vaak dat ze het ook graag bij een gehouden had ( alleen mij dus ) maar dat ze toch nog een tweede nam voor mij, omdat een maar alleen was. Hoewel mijn broertje en ik niet heel hecht waren en best veel ruzie hadden speelden we ook veel samen. We waren zo'n setje die niet met en niet zonder elkaar konden.Fitcross schreef: ↑04-11-2019 19:27Maar ik zie om me heen wel mensen met 1 kind en die hebben imo de lusten en niet zoveel lasten.
1 kind neem je wat makkelijker overal mee naar toe, 1 kind kan je makkelijker te logeren brengen of bij een oppas achterlaten, 1 kind vereist geen grote gezinsauto, dure studiepotjes, Kost maar 1 vliegticket meer en kan tot in lengte van dagen de hotelkamer met jullie delen (en dat scheelt een hoop in vakantiekeuzes), 1 kind kan je de volledig aandacht geven maar als ze lekker alleen speelt dan hebben jullie ook echt even tijd voor jezelf zo der dt er nog een tweede aandacht vraagt.
Kortom, helemaal geen slechte optie!
Maar vanuit het ouder perspectief lijkt een kind me ook echt ideaal.
maandag 4 november 2019 om 19:33
En dit is precies waar ik uiteindelijk voor gekozen heb. Man wilde twee kinderen, ik wilde niet per se kinderen, we hebben er één en meer gaan er ook niet meer komen (en ja, daar heb ik maatregelen voor getroffen). Kind heb ik nou nog nooit zielig gevonden omdat er geen broertje of zusje is. De omgeving vind kind trouwens wel zielig en mij een egocentrisch mens dat ik niet nog meer kinderen wil baren, maar dat zal me een zorg zijn. Het hebben van één kind is voor mij inderdaad 'het beste van twee werelden' geweest. En ik vind het lang niet altijd leuk en ik kan mezelf af en toe echt wel voor m'n hoofd slaan dat ik überhaupt aan kinderen ben begonnen, maar het geeft me rust en een gevoel van compleet zijn dat ik in ieder geval duidelijk heb dat het er bij één zal blijven.DeKenau schreef: ↑04-11-2019 17:38Misschien een rare en onnodige invalshoek, maar heb je wel eens gedacht aan de optie één kind krijgen? Ik heb altijd het idee dat mensen het idee hebben dat je er meerdere 'moet' hebben, omdat vrijwel iedereen dat ook heeft, maar ik heb zelf het idee dat het hebben van maar 1 kind voor sommige twijfelaars 'het beste van twee werelden' zou kunnen zijn. Ja, je zit de eerste paar jaar tot je nek in het zorgen, maar daarna is dat grotendeels klaar en is er (vind ik) echt veel tijd en ruimte voor jezelf. Ook qua reizen etc is er heel veel mogelijk met 1 kind in basisschoolleeftijd of ouder. En nee, ík vind 1 kind niet zielig. Je hebt alle aandacht te geven en er blijft ook nog genoeg over voor jezelf.
maandag 4 november 2019 om 19:33
Ben ik de enige overigens die als nachtmens die ochtenden écht niet zou trekken?
Ik leef op mijn vrije dagen van 13 's middags tot 4u 's nachts.
Tijdens de week wil ik best nog opstaan om half 7 omdat kind persé wil opstaan. Zeker als ie toch naar school moet.
Tijdens het weekend wil ik mijn eigen leven en niet om 6 uur mijn bed uit omdat kind het een leuk idee vind om om half 7 's ochtends koekjes te bakken. Dan slaap ik namelijk net. En mijn slaap is me heilig.
(Voor ze 12 zijn blijven hier dan ook geen neefjes of nichtjes slapen. En ik wil best 1 dag mee-buigen qua slaap, maar geen 12 of wat jaar.)
En kinderen krijgen die instant 12 of 16 zijn en een zelfde ritme hebben als hun moeder ... dat is dus blijkbaar geen optie
.
Ik leef op mijn vrije dagen van 13 's middags tot 4u 's nachts.
Tijdens de week wil ik best nog opstaan om half 7 omdat kind persé wil opstaan. Zeker als ie toch naar school moet.
Tijdens het weekend wil ik mijn eigen leven en niet om 6 uur mijn bed uit omdat kind het een leuk idee vind om om half 7 's ochtends koekjes te bakken. Dan slaap ik namelijk net. En mijn slaap is me heilig.
(Voor ze 12 zijn blijven hier dan ook geen neefjes of nichtjes slapen. En ik wil best 1 dag mee-buigen qua slaap, maar geen 12 of wat jaar.)
En kinderen krijgen die instant 12 of 16 zijn en een zelfde ritme hebben als hun moeder ... dat is dus blijkbaar geen optie
.
maandag 4 november 2019 om 19:34
Ik weet eigenlijk niet eens of ik echt van gedachte veranderde, maar ik denk dat het meer was dat ik er toen voor het eerst eens over na ging denken. Daarvoor was het eigenlijk misschien wel een beetje 'vanzelfsprekend' of 'zoals het hoorde'. Dat mensen (en ik dus ook) later als ze groot zijn kinderen krijgen.Madrid87 schreef: ↑04-11-2019 19:24Echt? Ik zal eens aan mijn moeder vragen of ze niet nog meer dochters heeft.
Wat grappig dat je van gedachte veranderde toen je op jezelf ging wonen en jezelf leerde kennen. Heb je ook geen relatie?
Dat herken ik ook wel, dat gevoel niet gemaakt te zijn om je leven fulltime te delen met iemand. Ik geloof er ook niet zo in dat er maar een persoon is voor mij op de hele wereld en dat ik die moet vinden om compleet te worden. Ik ben liever mijn eigen soulmate.
Ik zie zoveel mensen om me heen wanhopig op zoek zijn naar een partner en van de ene foute relatie in de ander fladderen om maar niet alleen te zijn ( mijn moeder bijvoorbeeld ), en dan ben ik zoooo blij dat ik zo tevreden ben met mezelf dat ik geen partner nodig heb om me content te voelen.
Ik heb uit al mijn relaties iets gehaald en geleerd over mezelf. Vooral het feit dat ik gewoon niet zoveel geef om relaties.
Ik ben inderdaad ook single, en al best wel heel lang. In mijn werk en hobby en vriendschappen heb ik al genoeg mensen en drukte om me heen, ik word echt onrustig als ik eraan denk dat ik dat zou moeten combineren met een vent. Ik heb die tijd voor mezelf echt nodig, en misschien doordat ik al best lang alleen ben dat ik daar ook aan ben gaan wennen. En stiekem denk ik ook gewoon dat er niemand op de wereld is met wie ik het volhoud om samen oud te worden
En het is niet zo dat ik kinderen niet leuk vind, vind die van mijn vrienden hartstikke leuk zelfs. Maar het is niet voor mij.
maandag 4 november 2019 om 19:44
dikke
ik wist wel dat ik ooit kinderen wilde maar was er niet zo bezig, maar op mijn 27ste begonnen mijn eierstokken te rammelen als een malle en dat doen ze nog steeds
ben inmiddels 32 en heb besloten dat ik volgend jaar mijn strip doorspoel
Relax we're all crazy, it's not a competition
maandag 4 november 2019 om 19:53
Dat gevoel herken ik ook heel erg ja, denken dat er niemand is met wie je het volhoud om echt oud te worden. Het lijkt me vooral zo snel saai worden. Ik vind juist de afwisseling in partners leuk, houd het interessant.Liv8 schreef: ↑04-11-2019 19:34Ik weet eigenlijk niet eens of ik echt van gedachte veranderde, maar ik denk dat het meer was dat ik er toen voor het eerst eens over na ging denken. Daarvoor was het eigenlijk misschien wel een beetje 'vanzelfsprekend' of 'zoals het hoorde'. Dat mensen (en ik dus ook) later als ze groot zijn kinderen krijgen.
Ik ben inderdaad ook single, en al best wel heel lang. In mijn werk en hobby en vriendschappen heb ik al genoeg mensen en drukte om me heen, ik word echt onrustig als ik eraan denk dat ik dat zou moeten combineren met een vent. Ik heb die tijd voor mezelf echt nodig, en misschien doordat ik al best lang alleen ben dat ik daar ook aan ben gaan wennen. En stiekem denk ik ook gewoon dat er niemand op de wereld is met wie ik het volhoud om samen oud te worden
En het is niet zo dat ik kinderen niet leuk vind, vind die van mijn vrienden hartstikke leuk zelfs. Maar het is niet voor mij.
Ik denk ook dat hoe langer je alleen bent, hoe lastiger het wordt om weer terug te gaan naar een serieuze relatie. Ik ervaar dat al met mijn date, dat kan echt verstikkend voelen. Daarom hebben we nu wat meer afstand.
Ik vind de meeste kinderen niet echt leuk trouwens, hopelijk krijg ik het schattigste neefje ter wereld. Al weet ik zeker dat ik die wel heel leuk ga vinden. Maar gewone kinderen in de supermarkt die lopen te bleren kan ik wel schieten.
maandag 4 november 2019 om 19:56
Marnamai schreef: ↑04-11-2019 19:33Ben ik de enige overigens die als nachtmens die ochtenden écht niet zou trekken?
Ik leef op mijn vrije dagen van 13 's middags tot 4u 's nachts.
Tijdens de week wil ik best nog opstaan om half 7 omdat kind persé wil opstaan. Zeker als ie toch naar school moet.
Tijdens het weekend wil ik mijn eigen leven en niet om 6 uur mijn bed uit omdat kind het een leuk idee vind om om half 7 's ochtends koekjes te bakken. Dan slaap ik namelijk net. En mijn slaap is me heilig.
(Voor ze 12 zijn blijven hier dan ook geen neefjes of nichtjes slapen. En ik wil best 1 dag mee-buigen qua slaap, maar geen 12 of wat jaar.)
high five! same here!
En kinderen krijgen die instant 12 of 16 zijn en een zelfde ritme hebben als hun moeder ... dat is dus blijkbaar geen optie
maandag 4 november 2019 om 20:10
Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wil. Ik heb ook heel veel op kinderen gepast toen ik jonger was en ik vond dat echt geweldig. Al zag ik ook echt wel de nadelen van kinderen, zeker zo rond m'n 25e toen ik in een feestfase zat leek het me erg zwaar om kinderen te krijgen. Toch wist ik dat ik er later wel voor zou gaan.
Inmiddels heb ik een dochtertje van bijna 1, en het is zo leuk Ja, soms ook niet, we zijn nu op vakantie in zo'n vakantiepark waarvan ik had gedacht daar nooit te eindigen, met als hoogtepunt van de vakantie het zwembad vol gillende kinderen terwijl het buiten regent. En dat allemaal nog voor 10 uur 's ochtends, als ik al uren wakker ben en al 2 poepluiers verschoond heb. Maar zo'n klein hummeltje die in een jaar tijd veranderd is van een hulpeloos wezentje naar een persoontje met een eigen (vrolijk) karakter en ineens kan lachen/rollen/kruipen/babbelen/staan/lopen/zingen, geweldig om mee te maken. Ik vind het echt nog zo veel leuker dan ik had gedacht!
Inmiddels heb ik een dochtertje van bijna 1, en het is zo leuk
Ja, soms ook niet, we zijn nu op vakantie in zo'n vakantiepark waarvan ik had gedacht daar nooit te eindigen, met als hoogtepunt van de vakantie het zwembad vol gillende kinderen terwijl het buiten regent. En dat allemaal nog voor 10 uur 's ochtends, als ik al uren wakker ben en al 2 poepluiers verschoond heb. Maar zo'n klein hummeltje die in een jaar tijd veranderd is van een hulpeloos wezentje naar een persoontje met een eigen (vrolijk) karakter en ineens kan lachen/rollen/kruipen/babbelen/staan/lopen/zingen, geweldig om mee te maken. Ik vind het echt nog zo veel leuker dan ik had gedacht!
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
