Zwanger
alle pijlers
Hoe wist jij dat je (geen) kinderen wilde?
maandag 4 november 2019 om 20:14
Dat is meestal wat er hormonaal ingeprogrammeerd wordt inderdaad; dat maakt dat vrouwen het nog een tweede of derde keer aandurven.
Ik vond het wel wat hebben, maar verder niet zo heel boeiend, vooral een beetje beperkend. Wat wel mooi is dat ik er op een gegeven moment zo klaar mee was dat ik dacht: dat kind moet eruit! Handig trucje van moeder natuur
maandag 4 november 2019 om 20:15
COtweepuntnul schreef: ↑04-11-2019 20:10Niet om mensen over te willen halen hoor, maar die zwangerschap en bevalling hoeft niet zo dramatisch te zijn hoor.
Begrijp ik, maar zelfs een normale bevalling lijkt me al behoorlijk dramatisch
Maar ik ben ook wel bovengemiddeld een piepert als het om lichamelijke klachten of medische dingen gaat. Ik weet serieus niet hoe ik dat zou moeten handelen allemaal (ook de nasleep en alles nog).
maandag 4 november 2019 om 20:17
Zolang ik me kan herinneren heb ik een kinderwens (gehad).
Op mijn 28e eerste dochter mogen krijgen en 3 maanden geleden kwam dochter 2 daarbij.
Ik ben niet goed in zwanger zijn, bevallen daarentegen is meer mijn ding.
De eerste maanden met een pasgeboren baby zijn niet mijn favoriete maanden, maar gelukkig is die periode niet lang en weet ik door ervaring bij de eerste, dat ik het daarna wel heel erg leuk vind.
Ik heb vrij weinig met kinderen die ik niet ken, neefjes, nichtjes en kinderen van vrienden vind ik wel leuk over het algemeen, maar mijn eigen kinderen vind ik toch wel de allerleuksten. Al kan ik peuter geregeld achter het behang plakken en kijk ik bij baby best wel eens uit naar de tijd dat ze iets minder afhankelijk is van mij en zichzelf soms wat kan vermaken.
Maar ze zijn toch wel een groot deel van mijn wereld geworden en ik kan zo uitkijken naar de jaren die hopelijk voor ons liggen
Op mijn 28e eerste dochter mogen krijgen en 3 maanden geleden kwam dochter 2 daarbij.
Ik ben niet goed in zwanger zijn, bevallen daarentegen is meer mijn ding.
De eerste maanden met een pasgeboren baby zijn niet mijn favoriete maanden, maar gelukkig is die periode niet lang en weet ik door ervaring bij de eerste, dat ik het daarna wel heel erg leuk vind.
Ik heb vrij weinig met kinderen die ik niet ken, neefjes, nichtjes en kinderen van vrienden vind ik wel leuk over het algemeen, maar mijn eigen kinderen vind ik toch wel de allerleuksten. Al kan ik peuter geregeld achter het behang plakken en kijk ik bij baby best wel eens uit naar de tijd dat ze iets minder afhankelijk is van mij en zichzelf soms wat kan vermaken.
Maar ze zijn toch wel een groot deel van mijn wereld geworden en ik kan zo uitkijken naar de jaren die hopelijk voor ons liggen
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 04-11-2019 20:18
2.05% gewijzigd
maandag 4 november 2019 om 20:17
Ja, dat kan natuurlijk. Ik wilde alleen even relativeren dat er ook gemiddelde zwangerschappen en bevallingen bestaan.RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 20:15Begrijp ik, maar zelfs een normale bevalling lijkt me al behoorlijk dramatisch
Maar ik ben ook wel bovengemiddeld een piepert als het om lichamelijke klachten of medische dingen gaat. Ik weet serieus niet hoe ik dat zou moeten handelen allemaal (ook de nasleep en alles nog).
En er bestaat pijnbestrijding, ook nog
(nogmaals, niet om over te halen)
maandag 4 november 2019 om 20:18
Eens. Ik keek er erg tegenop maar ik vond beide wel meevallen. Zwangerschap was prima, afgezien van wat vermoeidheid de eerste weken en wat bekkenpijn halverwege nergens last van gehad. Tja, de bevalling deed pijn, maar ik kijk er met een goed gevoel op terug en het was ook een hele mooie ervaring (echt!). Ik had het hele proces van zwanger worden, zwangerschap en bevalling niet willen missen, als ik nu een tweede kind kon bestellen zonder die ervaring dan zou ik toch weer voor die ervaring gaan (misschien wel met een wat kortere zwangerschap want na 41 weken was ik er wel klaar mee...).COtweepuntnul schreef: ↑04-11-2019 20:10Niet om mensen over te willen halen hoor, maar die zwangerschap en bevalling hoeft niet zo dramatisch te zijn hoor.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
maandag 4 november 2019 om 20:46
Die vraag heb ik mezelf ook heel vaak gesteld. Ik denk dat ergens in mijn binnenste de wens altijd er was maar daarmee ook direct niet heel erg op de voorgrond als in: ik moet, zal en wil een kind.RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 16:07Oprechte vraag, maar waarom heb je jarenlang medische molen gedaan als je wens niet zo heel uitgesproken was. Dan was dat het toch eigenlijk wel, of hoe moet ik dat zien?
Het geluk dat een dochter mij gegeven heeft kende ik niet. Een soort extra dimensie in liefde.
Daarmee is het dus ook meteen iets wat je niet kent tijdens de wens en iets waarvan je niet weet of en dat je het mist.
Als je eierstokken niet bijna fysiek uit je lijf knallen kun je nog steeds de wens hebben denk ik. Tegelijk ook gelukkig zijn en blijven mocht je zonder kinderen je leven verder volgt.
Ingewikkeld
maandag 4 november 2019 om 20:49
het is niet efkes oef oef en het is eruit heCOtweepuntnul schreef: ↑04-11-2019 20:10Niet om mensen over te willen halen hoor, maar die zwangerschap en bevalling hoeft niet zo dramatisch te zijn hoor.
maandag 4 november 2019 om 20:55
Bevallen lijkt me ook verschrikkelijk. Ik heb dan ook nog eens overgewicht en ben licht hypochondrisch. Dus nee dat zou hem ook echt niet worden. Ik kan nu al niet normaal leven zonder gestresst te zijn om alles 
Ik zou ook heel bang zijn om in een postnatale depressie terecht te komen aangezien ik al een geschiedenis heb met depressies/angsten. En wat voor moeder zou ik dan zijn? Dat gun ik mijn kindje niet.
Ik zou ook heel bang zijn om in een postnatale depressie terecht te komen aangezien ik al een geschiedenis heb met depressies/angsten. En wat voor moeder zou ik dan zijn? Dat gun ik mijn kindje niet.
maandag 4 november 2019 om 21:00
Mwoah, bij mijn tweede bevalling was het daadwerkelijk persen nog geen 5 minuten en de totale bevalling was met 2 uur gepiept.
Het voelde toch echt wel als even snel en klaar, de pijn was ook prima te doen.
Dat zou ik zo nog een keer willen doen en ik gun iedereen zo’n bevalling.
Alleen die zwangerschap en een derde kind zie ik niet zitten.
maandag 4 november 2019 om 21:13
Bij sommige mensen wel hoor.
maandag 4 november 2019 om 21:57
Dat denk ik toch ook niet dat dat bij de meeste zo gaat.
Ik heb geen kinderwens maar ik heb ongelooflijk veel respect voor vrouwen die bevallen zijn, want het lijkt me echt een inferno en ik denk serieus dat ik het niet zou kunnen.
maandag 4 november 2019 om 21:58
Mij dus ook....RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 20:15Begrijp ik, maar zelfs een normale bevalling lijkt me al behoorlijk dramatisch
maandag 4 november 2019 om 22:08
Ik wil al kinderen zo lang ik me kan herinneren. Ik hoopte vroeger al dat mijn baby born tot leven zou komen en dat ik dan mijn eigen baby zou hebben. Toen ik wat met mijn vriend kreeg wist ik op een gegeven moment dat ik heel graag kinderen zou willen met hém. Heb er nog een aantal jaar op moeten wachten maar vorig jaar wilde mijn vriend er ook over praten en zag geen beren meer op de weg. Toen we realistisch praatten over kinderen vonden we de bezwaren niet opwegen tegen het geluk dat we dachten dat een kindje ons zou brengen. Nu is onze baby intussen 8 maanden en het is echt veel leuker als ik van tevoren had gedacht. Ook zwaarder!! Maar alle clichés zijn waar: je krijgt er zo veel voor terug. De liefde voor je kind kun je met geen andere liefde beschrijven. Die gaat zo ontzettend diep.. daar ben ik nog steeds elke dag van onder de indruk. Ik hou heeeeel veel van mijn vriend, maar de liefde voor mijn kind zit in een soort andere dimentie. Ik vind het het mooiste wat ik ook mee heb mogen maken. Ik gun het echt iedereen. Waar ik vroeger trouwens altijd 2 kinderen wilde, twijfel ik daar nu wel aan.. omdat ik nu heel erg gelukkig ben met onze dochter en mijn vriend. Over een paar jaar gaan we eens kijken hoe we er tegen een 2e kindje aankijken 
maandag 4 november 2019 om 23:02
Ik had overigens vroeger geen poppen (ik had geen idee wat ik daar mee moest doen 
) maar wel Barbies. En die hadden een camper, paarden en ik fröbelde stallen.
En ik heb geen fysieke of mentale problemen, heb een prima jeugd gehad zonder gescheiden ouders, ik heb geen kat, hond of ander huisdier. Ik wilde gewoon nooit kinderen.
) maar wel Barbies. En die hadden een camper, paarden en ik fröbelde stallen. En ik heb geen fysieke of mentale problemen, heb een prima jeugd gehad zonder gescheiden ouders, ik heb geen kat, hond of ander huisdier. Ik wilde gewoon nooit kinderen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 4 november 2019 om 23:05
Ik wist als kind al een ding zeker vanaf het moment dat ik kon praten. Moeder zou ik worden van zoveel mogelijk kinderen. Tijdens mijn middelbare school was ik ook een van de enigen die het zeker wist en zelfs als student stond ik als enige echt voor mijn keuze om moeder te worden.
Toen en nu heeft elke baby een aantrekkingskracht, zijn er weinig kinderen die ik niet lief en leuk vind en vond en speelden en spelen kinderen in mijn werk en prive altijd een grote rol. Zelfs op vakantie zocht en zoek ik kinderen op, liever dan de hele week op het strand hangen.
Maar ergens tussen die avondjes in de kroeg en de reunie van diezelfde kroeg is er iets veranderd en was ik ineens zo ongeveer de enige zonder kinderen.
En eerlijk, ik vind het prima zo. Kinderen zullen bij mij altijd welkom zijn, ben altijd bereid om op te passen of logeerweekendjes te hebben, ben de ideale vriendin om mee te nemen voor een weekendje of midweekje weg met je kinderen, want ik pas wel op, sta wel vroeg voor ze op enzo, maar ben net zo blij als ze weer gaan en weer naar mijn eigen huis kan.
Uiteindelijk bleek de oerdrang voor kinderen dus toch niet zo sterk. Daarbij vind ik de wereld nu op zo'n punt, qua global warming dat ik niet weet of ik de wereld wil doorgeven aan mijn (eventuele) kind. En met veel dingen die in heb gezien bij de lokale bevolking in arme landen, maar eigenlijk ook in Nederland, lijkt het me dat er genoeg kinderen op de wereld zijn waar iemand voor op moet komen, liefde moet geven en dergelijke.
Laat mij dat maar doen voor een handje vol kinderen, zowel in Nederland als in het buitenland. Die rol ligt me beter, want dan kan ik de kinderen weer teruggeven en genieten van mijn eigen rust en vrijheid...
Toen en nu heeft elke baby een aantrekkingskracht, zijn er weinig kinderen die ik niet lief en leuk vind en vond en speelden en spelen kinderen in mijn werk en prive altijd een grote rol. Zelfs op vakantie zocht en zoek ik kinderen op, liever dan de hele week op het strand hangen.
Maar ergens tussen die avondjes in de kroeg en de reunie van diezelfde kroeg is er iets veranderd en was ik ineens zo ongeveer de enige zonder kinderen.
En eerlijk, ik vind het prima zo. Kinderen zullen bij mij altijd welkom zijn, ben altijd bereid om op te passen of logeerweekendjes te hebben, ben de ideale vriendin om mee te nemen voor een weekendje of midweekje weg met je kinderen, want ik pas wel op, sta wel vroeg voor ze op enzo, maar ben net zo blij als ze weer gaan en weer naar mijn eigen huis kan.
Uiteindelijk bleek de oerdrang voor kinderen dus toch niet zo sterk. Daarbij vind ik de wereld nu op zo'n punt, qua global warming dat ik niet weet of ik de wereld wil doorgeven aan mijn (eventuele) kind. En met veel dingen die in heb gezien bij de lokale bevolking in arme landen, maar eigenlijk ook in Nederland, lijkt het me dat er genoeg kinderen op de wereld zijn waar iemand voor op moet komen, liefde moet geven en dergelijke.
Laat mij dat maar doen voor een handje vol kinderen, zowel in Nederland als in het buitenland. Die rol ligt me beter, want dan kan ik de kinderen weer teruggeven en genieten van mijn eigen rust en vrijheid...
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 5 november 2019 om 07:26
Haha, ik had ook geen babypop (althans, er is er me wel 'ns eentje gegeven, maar ik kon en wilde daar niets mee!)
dinsdag 5 november 2019 om 07:31
Oh echt NO WAY!!! Ik kreeg al vanaf 3 jaar (de eerste keer dat we op vakantie gingen) een aparte kamer (toen nog met tussendeur) en als we al 'n keer onderweg overnachtten waar geen 2 kamers beschikbaar waren en ik bij m'n ouders moest voor één nachtje, dan deed ik geen oog dicht. Kan zoooo slecht tegen slaapgeluiden.Fitcross schreef: ↑04-11-2019 19:27Maar ik zie om me heen wel mensen met 1 kind en die hebben imo de lusten en niet zoveel lasten.
1 kind neem je wat makkelijker overal mee naar toe, 1 kind kan je makkelijker te logeren brengen of bij een oppas achterlaten, 1 kind vereist geen grote gezinsauto, dure studiepotjes, Kost maar 1 vliegticket meer en kan tot in lengte van dagen de hotelkamer met jullie delen (en dat scheelt een hoop in vakantiekeuzes), 1 kind kan je de volledig aandacht geven maar als ze lekker alleen speelt dan hebben jullie ook echt even tijd voor jezelf zo der dt er nog een tweede aandacht vraagt.
Kortom, helemaal geen slechte optie!
dinsdag 5 november 2019 om 07:36
Dit had ik kunnen schrijven!RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 13:56Realistisch kijken naar wat kinderen krijgen betekent (en dan niet slechts de roze wolk van 'aw een lieve baby') en of ik daar zin in heb.
- Wil ik: altijd verantwoordelijk zijn, altijd aan moeten staan, vroeg op, altijd zorgen voor een ander, geld als water uit moeten geven, veel minder tijd voor mezelf hebben, dealen met kinderfeestjes, traktaties, schoolreisjes, basisschoolverantwoordelijkheden. Heb ik genoeg energie, genoeg geduld, zou ik een leuke/goede moeder zijn.
Antwoord op deze vragen was nee.
- Is het wenselijk of 'logisch' om nog meer mensen op deze wereld te zetten.
Antwoord was nee.
-Welke dingen die me leuk lijken mis ik dan wél: Onvoorwaardelijke liefde, iets van jezelf voorbrengen, je kind kennis laten maken met, en leren over bepaalde dingen, aandacht van naasten (rond zwangerschap/kraamtijd), een gevoel van 'hier draait het om, ik ben zelf niet meer zo belangrijk', spulletjes uitzoeken, kleertjes, bepaald soort getut. Niet alleen zijn op je oude dag.
Vind ik deze dingen opwegen tegenover bovenstaande? Nee.
Conclusie: het is op bepaalde punten jammer, zeker nu ik 31 ben merk ik dat de 'natuur aanklopt' en kan ik er soms een beetje verdriet over hebben, maar ik ben er niet geschikt voor en het is op heel veel punten niet verstandig om te doen.
dinsdag 5 november 2019 om 07:39
Wederom; idem!RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 14:08Oh wat ik nog vergeten ben in mijn epistel van hier boven:
- wil ik zwanger zijn? Aan de ene kant wel, lijkt het me fascinerend om mee te maken, en je treedt toe tot zo'n periode en 'vrouwengroepje' van zwanger zijn, verloskundigen, echo's, alles dat daarbij hoort wat me ergens best wel leuk lijkt, maar als ik er over nadenk wat het echt inhoudt en hoeveel er mis kan gaan en hoe eng dat eigenlijk is denk ik alleen maar NEE, want:
- wil ik bevallen? NEE NEE NEE
- wil ik een zeer grote kans op blijvende bijwerkingen: (hangborsten, hangbuik, striae, gebitsproblemen, urineverlies, verzakkingen, aambeien, vergeetachtigheid, etc) NEE!
dinsdag 5 november 2019 om 07:42
Hoe ouder ik word, hoe meer ik me realiseer hoe gelukkig ik ermee kan zijn dat al die voortplantstress mij bespaard is gebleven.Madrid87 schreef: ↑04-11-2019 18:21Ik heb dat juist niet. Ik ben niet jaloers op vrouwen die zeker weten dat ze kinderen willen. Mijn leven is nooit standaard geweest dus ik heb die verwachtingen ook nooit gehad. Huisje, boompje, beestje lag nooit in mijn straatje. Ik ging als kind al een beetje tegen de stroming in.
Ik ben juist blij dat ik 100% zeker weet dat ik ze niet wil. Dat geeft een hoop rust. Als ik wel een kind had gewild had ik nu met 32 jaar een hoop druk gevoeld om als een gek een partner te vinden die er ook een zou willen. En wat als ik ze niet zou kunnen krijgen en mijn hele leven ongewenst kindloos zou blijven. Dat lijkt me zo pijnlijk.
dinsdag 5 november 2019 om 08:09
ik vond bevallen pijnlijk, maar ook wel iets heel geweldigs om te doen. Die taak die je gewoon Toch volbracht hebt, terwijl je dacht: dat lukt me nooitCOtweepuntnul schreef: ↑04-11-2019 20:17Ja, dat kan natuurlijk. Ik wilde alleen even relativeren dat er ook gemiddelde zwangerschappen en bevallingen bestaan.
2x thuisbevallen, 2x geen enkele ingreep nodig gehad Gewoon ik en een oergevoel. Bevallen zou ik zo weer doen.
