Zwanger
alle pijlers
Ik wil heel graag kinderen, zij heeft geen idee wanneer
vrijdag 12 juli 2024 13:03
Hallo allemaal,
Dit is misschien een ongebruikelijk onderwerp voor een man om hier te bespreken, maar ik denk dat ik wat vrouwelijk perspectief kan gebruiken. Ik ben een 32-jarige man met een 30-jarige vriendin en weet precies wat ik wil: een gezin. In mijn omgeving zie ik het geluk en de vervulling die jonge ouders (met alle nuances, stress en weinig slaap) ervaren, en ik wil echt graag een kindje. Financieel heb ik alles op orde met een goede, maar niet heel levensvervullende baan en een niet al te spannend leven. Voor mij is het absoluut tijd voor de volgende stap. Ik ben ervan overtuigd dat ik een liefdevolle en zorgzame vader zou zijn. Mijn vrienden zitten allemaal in de fase dat ze een gezin beginnen.
Mijn vriendin is echter nog erg zoekende. Terwijl andere vriendinnen praten over babykamers, zwanger worden of al een kleintje hebben, lijkt mijn vriendin alleen maar een grotere afkeer te krijgen. Ze heeft altijd gezegd dat ze 'ooit' kinderen wil, maar ze ziet enorm op tegen de verantwoordelijkheid, heeft volgens mij geen zin om zwanger te worden en praat negatief over kinderen. Er lijkt geen enkele urgentie te zijn, terwijl ze momenteel niet zoveel om handen heeft. Ze heeft geen drukke baan of een intens sociaal leven. Ze wil nog een kleine reis maken, maar is geen fervente reiziger. Toch biedt ze mij geen enkel houvast:
De afgelopen vier maanden heb ik het onderwerp niet meer aangekaart, maar het blijft in mijn binnenste broeien. Ik denk er elke dag aan en het werpt een schaduw over mijn leven. Op dit moment voel ik me aan het lijntje gehouden en begrijp ik niet waarom mijn vriendin op deze leeftijd niet concreter wil nadenken over onze gedeelde toekomst. Het gedeelde toekomstbeeld is er gewoon niet, ik heb niets om voor te vechten. Natuurlijk kan ik ook op mijn 40e nog vader worden, maar dat is niet wat ik wil.
Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad met een partner die geen duidelijkheid gaf en waarbij het uiteindelijk toch nog goedkwam? En zijn er manieren voor mij om die enorme focus op mijn kinderwens los te laten? Want op deze manier ga ik er echt aan onderdoor.
Dit is misschien een ongebruikelijk onderwerp voor een man om hier te bespreken, maar ik denk dat ik wat vrouwelijk perspectief kan gebruiken. Ik ben een 32-jarige man met een 30-jarige vriendin en weet precies wat ik wil: een gezin. In mijn omgeving zie ik het geluk en de vervulling die jonge ouders (met alle nuances, stress en weinig slaap) ervaren, en ik wil echt graag een kindje. Financieel heb ik alles op orde met een goede, maar niet heel levensvervullende baan en een niet al te spannend leven. Voor mij is het absoluut tijd voor de volgende stap. Ik ben ervan overtuigd dat ik een liefdevolle en zorgzame vader zou zijn. Mijn vrienden zitten allemaal in de fase dat ze een gezin beginnen.
Mijn vriendin is echter nog erg zoekende. Terwijl andere vriendinnen praten over babykamers, zwanger worden of al een kleintje hebben, lijkt mijn vriendin alleen maar een grotere afkeer te krijgen. Ze heeft altijd gezegd dat ze 'ooit' kinderen wil, maar ze ziet enorm op tegen de verantwoordelijkheid, heeft volgens mij geen zin om zwanger te worden en praat negatief over kinderen. Er lijkt geen enkele urgentie te zijn, terwijl ze momenteel niet zoveel om handen heeft. Ze heeft geen drukke baan of een intens sociaal leven. Ze wil nog een kleine reis maken, maar is geen fervente reiziger. Toch biedt ze mij geen enkel houvast:
- Ze wil niet aangeven wat ze nog allemaal wil doen voordat ze kinderen wil.
- Ze wil geen leeftijd noemen, behalve dat ze het liefst voor haar 35e moeder wil worden.
- Het enige houvast dat ze biedt, is dat ze 'ooit' kinderen wil.
- Mijn pijn lijkt haar niet te interesseren of ze wuift het weg.
- Ze geeft regelmatig aan zich nog 'persoonlijk te willen ontwikkelen' voor ze kinderen wil, zonder concreet te maken wat dat inhoudt.
De afgelopen vier maanden heb ik het onderwerp niet meer aangekaart, maar het blijft in mijn binnenste broeien. Ik denk er elke dag aan en het werpt een schaduw over mijn leven. Op dit moment voel ik me aan het lijntje gehouden en begrijp ik niet waarom mijn vriendin op deze leeftijd niet concreter wil nadenken over onze gedeelde toekomst. Het gedeelde toekomstbeeld is er gewoon niet, ik heb niets om voor te vechten. Natuurlijk kan ik ook op mijn 40e nog vader worden, maar dat is niet wat ik wil.
Zijn er mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad met een partner die geen duidelijkheid gaf en waarbij het uiteindelijk toch nog goedkwam? En zijn er manieren voor mij om die enorme focus op mijn kinderwens los te laten? Want op deze manier ga ik er echt aan onderdoor.
vrijdag 12 juli 2024 16:17
vrijdag 12 juli 2024 16:17
Natuurlijk hebben heel veel mannen ook een kinderwens, maar voor een vrouw is de periode waarin ze kinderen kan krijgen aanzienlijk korter dan voor een man. En de vrouw is degene die zwangerschap, bevalling en kraamtijd moet doen.
Deze man kan kiezen tussen wachten tot zijn vriendin eraan toe is of kiezen om de relatie te verbreken, zoals heel veel mensen zeggen.
Daarnaast valt mij op dat er relatieproblemen zijn (iets met het fundament), dat hij geen vervullende baan heeft en een niet al te spannend leven leidt... Klinkt allemaal niet erg aanlokkelijk.
Deze man kan kiezen tussen wachten tot zijn vriendin eraan toe is of kiezen om de relatie te verbreken, zoals heel veel mensen zeggen.
Daarnaast valt mij op dat er relatieproblemen zijn (iets met het fundament), dat hij geen vervullende baan heeft en een niet al te spannend leven leidt... Klinkt allemaal niet erg aanlokkelijk.
vrijdag 12 juli 2024 16:17
Ik denk dat TO dondersgoed aanvoelt dat zij daar helemaal niet zo zeker van is. Anders zou hij daar wel gewoon het vertrouwen in hebben.l2l89 schreef: ↑12-07-2024 16:09Ja precies, eens. Of je spreekt nu gewoon samen af: volgend jaar in de zomer bespreken we dit onderwerp opnieuw en hakken we een knoop door. En in de tussentijd werken we eerst aan een goede basis in onze relatie.
Of je moet gewoon nu besluiten dat je niet langer wil wachten en iemand gaan zoeken die ook haar kinderwens wil waarmaken.
@pimpelmeesje: ik oordeel hard, omdat ik zelf in dezelfde situatie als jij heb gezeten (hoewel mijn vriend toen absoluut geen narcist was) en ik mezelf achteraf voor mn kop sla dat ik niet eerder knopen heb doorgehakt. TO is in mijn ogen toch een beetje slachtoffer aan het spelen en zijn vriendin verwijten aan het maken, terwijl haar gevoel net zo legitiem is als het zijne. Tuurlijk kan zij duidelijker zijn, maar ergens is ze dat ook gewoon: ze wil het nu niet, maar wel voor haar 35e. Het is aan TO om daarop actie te ondernemen of niet, in plaats van te zwelgen in zelfmedelijden. Hoe hard ook: je hebt zelf een keuze hierin. En ja, ik projecteer misschien, maar ik wou dat ik de keuze zelf eerder had gemaakt.
vrijdag 12 juli 2024 16:18
En dit 100%!florence13 schreef: ↑12-07-2024 16:16Dan heb je een ander probleem: als je relatie leeg voelt zou ik serieus overwegen ermee te stoppen .Met een kind lijm je geen lege relatie.
Een kind zou een aanvulling, verrijking van jullie relatie en liefde moeten zijn. Geen invulling. En geen lijmmiddel.
vrijdag 12 juli 2024 16:18
Is dat zo? Toen ik het topic las, wist ik al welke reacties er zouden komen. Zo voorspelbaar.
The wind just kinda pushed me this way
vrijdag 12 juli 2024 16:21
De relatie was leuk en wordt hierdoor een stuk minder leuk.Stippestaartje schreef: ↑12-07-2024 15:36Vrouw meldt zich op het forum: stel je partner een ultimatum, straks blijft hij draaien en keren en zit jij alsnog zonder kind en is het voor jou te laat want niet meer vruchtbaar.
Man meldt zich: doe niet zo geobsedeerd en dram er niet zo over, geef haar wat jaren tijd, jullie zijn nog zo jong. Ze is geen broedmachine!
Schiet mij maar lek hoor.
TO, ik zou voor jezelf echt goed nadenken of jij het risico wil nemen om nog minimaal 3 jaar te wachten (met de kans dat zij straks haar keutel alsnog intrekt). Verder klinkt het sowieso niet als een heel leuke relatie.
Waar de breuklijn zat was het moment dat eigenlijk alles op orde leek en we te lang niet gesproken hadden over onze toekomstdromen. Aan het begin van de relatie was het onderwerp kinderen weleens voorbij gekomen en had zij gezegd dat ze die voorlopig nog niet wilde. Ik had eigenlijk verwacht dat we met beiden een stabiele financiële situatie en vrienden die hier vrij massaal aan gingen beginnen het vanzelf wel zou komen en ze ook wat meer mijn kant op zou gaan bewegen. Die aanname neem ik mijzelf dus ook zeker kwalijk.
Maar ik vind/vond mijn vriendin echt leuk om haar geweldige gevoel voor humor en de diepe gesprekken die we hadden. Ze was altijd super zorgzaam en gaf me de steun die ik nodig had. Onze band, zowel fysiek als emotioneel, voelde echt bijzonder.
Verder dank voor de steun, ik heb me maar voorgenomen de onredelijk negatieve reacties even over te slaan. Oef wat een nare steken onder water.
vrijdag 12 juli 2024 16:23
Ik ben het niet eens met de posters die zeggen dat het stiekem een neen is tegen kinderen. Het is wel duidelijk een "niet nu" en misschien zelfs een "niet met jou". Ik zou dus inzetten op de boodschap die je gekregen hebt dat het fundament van de relatie niet goed is.
Want zeg nu zelf, als je twijfelt of dit wel de man is waar je de rest van je leven mee wilt doorbrengen, dan ga je geen kind proberen te krijgen om daarna te kijken waar het schip strand met alle mogelijke gevolgen van dien.
Want zeg nu zelf, als je twijfelt of dit wel de man is waar je de rest van je leven mee wilt doorbrengen, dan ga je geen kind proberen te krijgen om daarna te kijken waar het schip strand met alle mogelijke gevolgen van dien.
vrijdag 12 juli 2024 16:23
Je vriendin heeft dus twijfels over je relatie, jullie vinden beiden dat het ‘fundament niet goed zit’, en komen er met relatietherapie ook niet helemaal uit. Het lijkt mij niet meer dan logisch om je kinderwens dan uit te stellen tot het soepeler gaat in je relatie.
Kinderen zijn gewoon geen oplossing voor relatieproblemen, die gaan ze alleen verergeren.
Kinderen zijn gewoon geen oplossing voor relatieproblemen, die gaan ze alleen verergeren.
vrijdag 12 juli 2024 16:25
vrijdag 12 juli 2024 16:25
Maar als zijn huidige vriendin nog 5 jaar wil wachten, heeft TO <5 jaar de tijd om een nieuwe partner mét kinderwens te vinden.
vrijdag 12 juli 2024 16:25
TO, je noemt een aantal dingen in je openingspost die erg dwingend op mij overkomen:
- ze wil niet aangeven wat ze nog allemaal wil voordat ze aan kinderen begint - dat hoeft ze ook niet, het is niet zo dat ze een lijstje moet maken en dan als ze klaar is met afvinken moet gaan baren.
- we wil geen leeftijd noemen - dat hoeft ze ook niet, het is verstandig pas kinderen te krijgen als je daar mentaal klaar voor bent, niet op een vooraf bepaalde datum
- jouw pijn interesseert haar niet - dat is natuurlijk heel vervelend, maar het feit dat jij pijn ervaart is geen goede reden dat zij een kind moet krijgen
- ze geeft niet aan in welke zaken zij wil ontwikkelen - zie punt 1.
Ouderschap is heftig en proberen kinderen te krijgen is geen lichtzinnige keuze (of in elk geval, dat zou het niet moeten zijn). Als zij er nog niet klaar voor is, dan is dat zo en heb jij dat te accepteren. Met afvinklijstjes en data wanneer het dan maar besloten moet zijn doe je dat niet.
Je zult moeten accepteren dat zij er nu niet klaar voor is, wanneer wel, dat weet ik ook niet, maar het is dus ofwel wachten ofwel stoppen met de relatie.
- ze wil niet aangeven wat ze nog allemaal wil voordat ze aan kinderen begint - dat hoeft ze ook niet, het is niet zo dat ze een lijstje moet maken en dan als ze klaar is met afvinken moet gaan baren.
- we wil geen leeftijd noemen - dat hoeft ze ook niet, het is verstandig pas kinderen te krijgen als je daar mentaal klaar voor bent, niet op een vooraf bepaalde datum
- jouw pijn interesseert haar niet - dat is natuurlijk heel vervelend, maar het feit dat jij pijn ervaart is geen goede reden dat zij een kind moet krijgen
- ze geeft niet aan in welke zaken zij wil ontwikkelen - zie punt 1.
Ouderschap is heftig en proberen kinderen te krijgen is geen lichtzinnige keuze (of in elk geval, dat zou het niet moeten zijn). Als zij er nog niet klaar voor is, dan is dat zo en heb jij dat te accepteren. Met afvinklijstjes en data wanneer het dan maar besloten moet zijn doe je dat niet.
Je zult moeten accepteren dat zij er nu niet klaar voor is, wanneer wel, dat weet ik ook niet, maar het is dus ofwel wachten ofwel stoppen met de relatie.
vrijdag 12 juli 2024 16:27
Wat een geharrewar om zijn verwoording. Een onvervulde kinderwens kan nog wel veel meer gevoelens veroorzaken dan 'leeg' voelen.
Kijk maar wat voor shit stellen moeten doormaken met vruchtbaarheidsproblemen of de psychische problemen die wensouders zonder partner ervaren.
Hij zegt dat de basis ok is. Vanuit hem gezien. Wij kunnen van niets meer uit gaan.
vrijdag 12 juli 2024 16:28
hij zegt ook dat zij de basis niet ok vindt. Dus dan kunnen wij ook daar vanuit gaan.Dropdrop schreef: ↑12-07-2024 16:27Wat een geharrewar om zijn verwoording. Een onvervulde kinderwens kan nog wel veel meer gevoelens veroorzaken dan 'leeg' voelen.
Kijk maar wat voor shit stellen moeten doormaken met vruchtbaarheidsproblemen of de psychische problemen die wensouders zonder partner ervaren.
Hij zegt dat de basis ok is. Vanuit hem gezien. Wij kunnen van niets meer uit gaan.
vrijdag 12 juli 2024 16:30
Ik ben daar inderdaad helemaal niet zeker van en dat komt vooral door de signalen die ze afgeeft. Ze is negatief over de kindjes in mijn directe omgeving en klaagt ook over de opvoeding. Ze is bijzonder negatief over zwanger worden. Als ik het woord 'verantwoordelijkheden' noem dan gaan haar haren al recht overeind staan. Als ze met een aantal dingen zou komen die ze nog graag wil voor de kinderen (ik wil nog graag naar Zuid-Afrika, ik wil nog graag dat festival bezoeken wat met de kids niet meer kan, ik wil nog graag een nieuwe baan, noem het maar op) dan geeft dat ook wat meer houvast dat iemand het echt wil. Maar dat doet ze niet.Stippestaartje schreef: ↑12-07-2024 16:17Ik denk dat TO dondersgoed aanvoelt dat zij daar helemaal niet zo zeker van is. Anders zou hij daar wel gewoon het vertrouwen in hebben.
Terwijl ik prima bereid ben daar afspraken over te maken, haar daarin te ontmoeten. Zo doen vrienden het overigens ook. De een wil nog een grote reis maken maar geeft de ander wel de toezegging dat hij er daarna klaar voor is. Dat is echt helemaal niet gek, zo gaat dat heel vaak.
Ik ben totaal geen carrière type, geef daar weinig om. Bij de relatiecoach mompelde ze bijna dat ze wel kinderen wilde toen ze hiernaar werd gevraagd. 'Ja', dat was het. Geen onderbouwing, niets. Helemaal niets.
En nogmaals: Dit klinkt nu wat negatief allemaal maar dit is dan ook gewoon een groot probleem.
vrijdag 12 juli 2024 16:35
Ik zou incalculeren dat een mompelende "ja" eigenlijk een verkapte "nee, maar ik wil het nu nog niet uitspreken, want ik wil misschien over 5 jaar nog van idee kunnen veranderen" is. Of de versie "ik weet dat als ik nu nee zeg, de relatie instant gedaan is".Hazewind2 schreef: ↑12-07-2024 16:30Ik ben daar inderdaad helemaal niet zeker van en dat komt vooral door de signalen die ze afgeeft. Ze is negatief over de kindjes in mijn directe omgeving en klaagt ook over de opvoeding. Ze is bijzonder negatief over zwanger worden. Als ik het woord 'verantwoordelijkheden' noem dan gaan haar haren al recht overeind staan. Als ze met een aantal dingen zou komen die ze nog graag wil voor de kinderen (ik wil nog graag naar Zuid-Afrika, ik wil nog graag dat festival bezoeken wat met de kids niet meer kan, ik wil nog graag een nieuwe baan, noem het maar op) dan geeft dat ook wat meer houvast dat iemand het echt wil. Maar dat doet ze niet.
Terwijl ik prima bereid ben daar afspraken over te maken, haar daarin te ontmoeten. Zo doen vrienden het overigens ook. De een wil nog een grote reis maken maar geeft de ander wel de toezegging dat hij er daarna klaar voor is. Dat is echt helemaal niet gek, zo gaat dat heel vaak.
Ik ben totaal geen carrière type, geef daar weinig om. Bij de relatiecoach mompelde ze bijna dat ze wel kinderen wilde toen ze hiernaar werd gevraagd. 'Ja', dat was het. Geen onderbouwing, niets. Helemaal niets.
En nogmaals: Dit klinkt nu wat negatief allemaal maar dit is dan ook gewoon een groot probleem.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 12 juli 2024 16:35
vrijdag 12 juli 2024 16:37
Ik geloof zelf niet zo in die “speciale dingen doen voor je aan kinderen begint”.
Dan spreek je straks af dat je die ene reis nog wilt maken. Oke. En dan daarna is: ohnee, ik wil ook nog eerst die baanswitch doen. Het perfecte moment om aan kinderen te beginnen is er eigenlijk nooit in mijn optiek.
En het leven is ook niet maakbaar. Het is geen lijstje dat je invult, waaraan je data en leeftijden hangt, en dan afvinkt. Ik denk dat je vriendin een, voor nu, heel verstandig besluit neemt en haar gevoel volgt wat zegt dat zij nu nog geen kinderen wil. Ik vind het alleen maar super goed dat zij naar haar gevoel luistert en het lijkt mij zeer frustrerend als mijn partner mijn gevoel ondergeschikt maakt aan het zijne.
Dan spreek je straks af dat je die ene reis nog wilt maken. Oke. En dan daarna is: ohnee, ik wil ook nog eerst die baanswitch doen. Het perfecte moment om aan kinderen te beginnen is er eigenlijk nooit in mijn optiek.
En het leven is ook niet maakbaar. Het is geen lijstje dat je invult, waaraan je data en leeftijden hangt, en dan afvinkt. Ik denk dat je vriendin een, voor nu, heel verstandig besluit neemt en haar gevoel volgt wat zegt dat zij nu nog geen kinderen wil. Ik vind het alleen maar super goed dat zij naar haar gevoel luistert en het lijkt mij zeer frustrerend als mijn partner mijn gevoel ondergeschikt maakt aan het zijne.
vrijdag 12 juli 2024 16:37
Ik zie dat de 'basis' nogal veel losmaakt hier. Want waarom ga je in vredesnaam beginnen aan kinderen als de basis niet goed is? Ik begrijp die vraag wel dus laat ik hem dan toch nog eens zo neutraal mogelijk proberen neer te zetten vanuit beide perspectieven:Dropdrop schreef: ↑12-07-2024 16:27Wat een geharrewar om zijn verwoording. Een onvervulde kinderwens kan nog wel veel meer gevoelens veroorzaken dan 'leeg' voelen.
Kijk maar wat voor shit stellen moeten doormaken met vruchtbaarheidsproblemen of de psychische problemen die wensouders zonder partner ervaren.
Hij zegt dat de basis ok is. Vanuit hem gezien. Wij kunnen van niets meer uit gaan.
1. Volgens mij: Relatie was goed en liep goed tot we onenigheid kregen over de kinderwens. Vervolgens ontstaat: Stress, wederzijds onbegrip, een stukje verharding, compromisloosheid. De goede basis die er op andere vlakken wel was wordt dus op dit punt onder druk gezet.
2. Volgens haar: Relatie was goed en ze weet ook niet precies te verwoorden sinds wanneer het minder gaat. Maar ze erkent wel dat dit vooral vanwege dit onderwerp is.
De reden dat we naar de relatiecoach gingen was dan ook de kinderwens. En zo hebben we het ook met de coach besproken.
vrijdag 12 juli 2024 16:38
Echt, ze klinkt bang.Hazewind2 schreef: ↑12-07-2024 16:30Ik ben daar inderdaad helemaal niet zeker van en dat komt vooral door de signalen die ze afgeeft. Ze is negatief over de kindjes in mijn directe omgeving en klaagt ook over de opvoeding. Ze is bijzonder negatief over zwanger worden. Als ik het woord 'verantwoordelijkheden' noem dan gaan haar haren al recht overeind staan.
Bang voor jouw kinderwens.
...
vrijdag 12 juli 2024 16:40
Haar antwoord staat wel in wat je schrijft. Ze is niet klaar voor kinderen, en waarschijnlijk weet ze niet wanneer ze dat wel is en of ze dat ooit zal zijn. Misschien twijfelt ze er wel aan of ze kinderen met jou wil. Dat alles kan jij niet forceren. Aan jou de keuze wat je daar vervolgens mee doet.Hazewind2 schreef: ↑12-07-2024 16:30Ik ben daar inderdaad helemaal niet zeker van en dat komt vooral door de signalen die ze afgeeft. Ze is negatief over de kindjes in mijn directe omgeving en klaagt ook over de opvoeding. Ze is bijzonder negatief over zwanger worden. Als ik het woord 'verantwoordelijkheden' noem dan gaan haar haren al recht overeind staan. Als ze met een aantal dingen zou komen die ze nog graag wil voor de kinderen (ik wil nog graag naar Zuid-Afrika, ik wil nog graag dat festival bezoeken wat met de kids niet meer kan, ik wil nog graag een nieuwe baan, noem het maar op) dan geeft dat ook wat meer houvast dat iemand het echt wil. Maar dat doet ze niet.
Terwijl ik prima bereid ben daar afspraken over te maken, haar daarin te ontmoeten. Zo doen vrienden het overigens ook. De een wil nog een grote reis maken maar geeft de ander wel de toezegging dat hij er daarna klaar voor is. Dat is echt helemaal niet gek, zo gaat dat heel vaak.
Ik ben totaal geen carrière type, geef daar weinig om. Bij de relatiecoach mompelde ze bijna dat ze wel kinderen wilde toen ze hiernaar werd gevraagd. 'Ja', dat was het. Geen onderbouwing, niets. Helemaal niets.
En nogmaals: Dit klinkt nu wat negatief allemaal maar dit is dan ook gewoon een groot probleem.
Maar eerlijk gezegd klinkt jullie relatie mij sowieso niet zo fijn in de oren en als iets een relatietest is, dan is het wel een baby.
vrijdag 12 juli 2024 16:43
Als iets niet vast hangt aan (praktische) voorwaardes maar aan gevoel is het kinderen krijgen. Als ze er nog niet aan toe is is het lastig om een afvinklijstje te maken, zodat jij kan afvinken en kan besluiten dat het nú het moment is, want afgevinkt.Hazewind2 schreef: ↑12-07-2024 16:30Ik ben daar inderdaad helemaal niet zeker van en dat komt vooral door de signalen die ze afgeeft. Ze is negatief over de kindjes in mijn directe omgeving en klaagt ook over de opvoeding. Ze is bijzonder negatief over zwanger worden. Als ik het woord 'verantwoordelijkheden' noem dan gaan haar haren al recht overeind staan. Als ze met een aantal dingen zou komen die ze nog graag wil voor de kinderen (ik wil nog graag naar Zuid-Afrika, ik wil nog graag dat festival bezoeken wat met de kids niet meer kan, ik wil nog graag een nieuwe baan, noem het maar op) dan geeft dat ook wat meer houvast dat iemand het echt wil. Maar dat doet ze niet.
Terwijl ik prima bereid ben daar afspraken over te maken, haar daarin te ontmoeten. Zo doen vrienden het overigens ook. De een wil nog een grote reis maken maar geeft de ander wel de toezegging dat hij er daarna klaar voor is. Dat is echt helemaal niet gek, zo gaat dat heel vaak.
Ik ben totaal geen carrière type, geef daar weinig om. Bij de relatiecoach mompelde ze bijna dat ze wel kinderen wilde toen ze hiernaar werd gevraagd. 'Ja', dat was het. Geen onderbouwing, niets. Helemaal niets.
En nogmaals: Dit klinkt nu wat negatief allemaal maar dit is dan ook gewoon een groot probleem.
Daarbij zijn kinderen van anderen vaak niet leuk en is zwanger zijn ook echt niet altijd een roze wolk.
Light thinks it travels faster than anything but it is wrong. No matter how fast light travels, it finds the darkness has always got there first, and is waiting for it.
vrijdag 12 juli 2024 16:44
Hoewel het leven inderdaad niet volledig planbaar is en we moeten accepteren dat onvoorziene gebeurtenissen altijd kunnen optreden, kan een zekere mate van planning natuurlijk wel helpen om beter voorbereid te zijn op het ouderschap. Voor sommigen is dat het opstellen van een lijst met doelen (ik ken mensen die dat doen persoonlijk) en het afvinken daarvan een gevoel van voldoening geven, waardoor de overgang naar het ouderschap soepeler verloopt.l2l89 schreef: ↑12-07-2024 16:37Ik geloof zelf niet zo in die “speciale dingen doen voor je aan kinderen begint”.
Dan spreek je straks af dat je die ene reis nog wilt maken. Oke. En dan daarna is: ohnee, ik wil ook nog eerst die baanswitch doen. Het perfecte moment om aan kinderen te beginnen is er eigenlijk nooit in mijn optiek.
En het leven is ook niet maakbaar. Het is geen lijstje dat je invult, waaraan je data en leeftijden hangt, en dan afvinkt. Ik denk dat je vriendin een, voor nu, heel verstandig besluit neemt en haar gevoel volgt wat zegt dat zij nu nog geen kinderen wil. Ik vind het alleen maar super goed dat zij naar haar gevoel luistert en het lijkt mij zeer frustrerend als mijn partner mijn gevoel ondergeschikt maakt aan het zijne.
Daarnaast is het (en ik vind het heel belangrijk om dat te erkennen) dat niet iedereen gemakkelijk zwanger kan worden. Vruchtbaarheidsproblemen kunnen onverwacht optreden, waardoor plannen mogelijk moeten worden aangepast. Maar juist ook deze biologische realiteit benadrukt nog meer het belang van flexibiliteit en het luisteren naar je eigen gevoel en dat van je partner bij het maken van beslissingen over het starten van een gezin.
Een beetje afstemming op elkaar hoeft bij dit onderwerp echt niet verkeerd te zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
