Langer dan 6 maanden bezig met zwanger worden zonder mmm

@Dennen: wat fijn dat het zaadonderzoek goed was! Kan me ook wel voorstellen dat je man opgelucht was.

Wij hadden samen afgesproken dat we in januari ook als eerste stap het zaadonderzoek zouden laten doen, maar nu het januari is, is het toch ook wel heel spannend.

Ik heb hier al een potje thuis liggen + plus brief. Dus die vanavond maar eens doorlezen.

Vorig jaar was ik namelijk al een keer bij de huisarts, en toen kreeg ik dat potje al mee. En die moeten we dan bij het ziekenhuis inleveren.

Maar we vinden het beide retespannend!

En ik had bedacht dat we misschien toch nog maar veel meer seks moeten hebben, met die irritant wisselende cyclus van mij.



@zwangerschappen: Gelukkig kan ik telkens nog wel blij reageren, en hoef ik nooit te huilen. Maar merk wel dat ik het wel fijn vind als ik het dan via de app hoor, dan kun je toch reageren wanneer je zelf wilt.

Zo ik ben m'n baaldagen ook weer doorgekomen, dus weer nieuwe hoop voor de volgende ronde. Besloten toch maar weer ovulatietesten te gaan gebruiken. Ben die verplichte sex een beetje zat, dus hiermee kan ik dat toch wat beperken.



dennen ik ben ook wel benieuwd wat je ovulatietesten aangeven. Ik denk dat ik vanaf de volgende ronde ga temperaturen. Ben ook wel benieuwd geworden en daarbij geven mijn ovulatietesten nooit een goeie donkere streep, altijd lichter dan de controlestreep.



De emotionele reacties kan ik me heel goed voorstellen. Als nu een vriendin van me nu met dat nieuws zou komen denk ik ook dat ik het niet helemaal droog zou houden.

Wij wachten nog twee rondes (deze en de volgende) af voordat we gaan kijken naar onderzoeken, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik ook niet goed weet wat ik moet verwachten daarvan, omdat bij mij vooraf al gezegd is dat het moeilijk zou worden. Maar we wachten dus maar gewoon de komende twee rondes af en dan zien we verder



Ik ben eigenlijk nooit emotioneel bij anderen, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er altijd vanuit gegaan ben dat het bij mij niet zou lukken. Ik heb dat eerder gezegd, maar nooit uitgelegd, dus ik zal dat kort even doen. Ik heb toen ik 19 was een ernstig ongeluk gehad (aangereden door een vrachtwagen, ja echt) met behoorlijk wat buikletsel, en daardoor zijn mijn nieren nogal behoorlijk stuk gegaan, na lang revalideren wel op het punt gekomen dat ik kon functioneren maar dan dus wel als nierpatiënt. Omdat mijn nieren zo slecht waren zat een zwangerschap er niet in, ik zou dat niet overleven en het eventuele kind ook niet. Ik was op die leeftijd niet bezig met kinderen en was eigenlijk blij dat ik het überhaupt overleefd had. Het werd een soort van normaal dat het nooit zou kunnen. Toen ik mijn man leerde kennen heb ik dat ook aangegeven en hij vond dat ook prima. Jaren niet meer over nagedacht dus.

Totdat ik twee jaar geleden mee heb gedaan aan een behandeling om te kijken of er nog iets te winnen was aan die nieren (niet zozeer voor de kinderwens, maar meer om te kijken of ik minder pijn zo hebben en ook minder medicatie zou hoeven gebruiken) en na twee operaties is dat voor het grootste deel gelukt.

Eigenliijk was dat flinke schok, want ik ging van chronisch nierpatiënt (met de daarbij behorende pijn, toestanden, ziekenhuizen etc) naar een normaal mens, wat echt een enorme transitie is, je zou verwachten alleen maar blij te zijn, maar je hele leven staat op zijn kop. Toen vervolgens verteld werd: tja als jij kinderen wil, kun je dat best proberen, we denken alleen dat door dat oorspronkelijke buikletsel het moeilijk zou kunnen worden. Ik schrok me te pletter en mijn man ook, en toen gingen we eens langzaam denken, dat we dat eigenlijk stiekem wel wilden, maar er nooit echt over nadachten omdat de mogelijkheid al afgeschreven was. En nu zijn we hier.....



graag bovenstaande niet quoten, want ik wil het later weghalen ivm herkenbaarheid, maar wilde even uitleggen hoe het zat, omdat het anders zo vaag wordt (aangezien we toch al elkaars medische dingen zijn aan het delen)

zonnebloem ik gebruik die van de clearblue, daar zitten geen streepjes op maar dan krijg je een smiley of gewoon een rondje, zijn volgens mij wel wat duurder maar super duidelijk.

Heftig verhaal hoor Florence! Wel spannend dus of het gaat lukken!



Ik heb zelf ovulatietesten van sensitest. Die zijn met streepjes inderdaad. Die worden bij mij ook wel echt flink donkerder.

Maar ik zit er aan te denken deze maand juist geen testen te gebruiken, omdat ik mij daar misschien wel te veel door laat leiden. Want nu had ik 11 december heel donkere streepjes, en dus verwacht je 2 later ongesteld (of niet) te worden, en dat word dan nog weer een week later.

Dus ik denk dat we deze maand gewoon heel veel seks hebben zonder testen of iets.

Even overleggen met vriend nog.

florence wat een heftig verhaal! Bedankt voor het delen, lijkt mij inderdaad een enorme schok om te horen dat het nu wellicht wel kan. Ik hoop voor je dat het ook echt gaat lukken!



florence en Twilight bedankt voor de tips! Had al een paar merken geprobeerd, maar deze nog niet dus zal eens kijken of deze wellicht wel een echt positieve test geven.



Ik heb juist de vorige twee rondes zonder testen gedaan omdat ik de laatste keer op dag 8 een streepje had en daarna weer op dat 14 ong. Dus toen snapte ik er helemaal niets meer van. Maar gezien de overige symptomen denk ik wel echt dat ik rond dag 14-16 mijn eisprong heb, dit klopt ook met mijn menstruatie. Maar als dit niet zou kloppen zou ik ook het zekere voor het onzekere nemen hoor!

Florence Heftig verhaal. Maar wat bedoelen ze met "dat het door het oorspronkelijke buikletsel moeilijk kan worden"? Bedoelen ze dan het zwanger worden of dat ze niet weten of er genoeg ruimte is voor een zwangerschap (bijvoorbeeld verklevingen die een groeiende buik in de weg zitten)?



Twillight, ik kan het mij voorstellen dat het spannend is, het wordt dan gelijk zo "definitief", je gaat toch de verdere onderzoeken in.. Maar ik heb zelf zoiets dat het op deze manier ook niet opschiet helaas.. Gaan ze bij jou ook onderzoeken doen?



Ovulatietesten, deze heb ik nooit geprobeerd. Achteraf gezien had het wel handig geweest (stom!!).. Welke gebruiken jullie? Ik hoor over de sensitest, bestellen jullie die op internet? En testen jullie 1 of 2x per dag?

De huisarts vertelde mij dat als eerste een zaadonderzoek gedaan wordt, omdat het makkelijkst is. (alleen potje vullen). Komt daar dan niets of iets uit dan kan de vrouw ook onderzocht worden. Eerst dus maar kijken wat zaadonderzoek oplevert.



Ik bestel inderdaad via internet. Je hebt 'normale' en gevoelige. Ik bestel nu de gevoelige, want met de normale kwam er niet duidelijk een streep naar voren, en met de gevoelige wel.

Ik test 1 x per dag. In de handleiding staat dat je 2 uur van te voren niet mag drinken, dus dan vind ik 1x per dag wel genoeg, anders kom ik nooit aan voldoende drinken.

Ik ga ook wat ovulatietesten kopen, bedankt voor de tips welke.

Florance, wat een heftig verhaal zeg . En inderdaad een grote omslag in je leven nu ineens. Je leeft je leven op een bepaalde manier met de gedachte dat je geen kinderen kunt krijgen en ineens staat alles op zijn kop. Hopelijk gaat het echt lukken om zwanger te worden.



Ik heb de ovulatietesten van Sensitest gebruikt (online besteld) (normale versie) en ben hier wel tevreden over (ik heb er nog een stuk of zes in de kast liggen). Ik test één keer per dag op hetzelfde tijdstip (eind van de middag). Ik heb de laatste twee rondes maar een of twee testen gebruikt die maand. Alleen een test gedaan op de dag dat ik mijn LH piek verwachte en bingo. De testen zijn 4 maanden op rij dag 15 of 16 van mijn cyclus positief geweest. Dus kon met heel weinig testjes de maand door.



Ik denk dat ik wel een korte LH piek heb want de testen geven bij mij altijd maar één dag aan (één keertje twee) en voor de rest van de dagen blijven de testen echt wit. Eén keer is het tweede streepje even donker geweest als de controle streep maar vaak haalde hij dat niet (streepje is wel duidelijk zichtbaar). Mijn menstruatie is 12-14 dagen na de positieve ovulatietest. En toch twijfel ik soms of het allemaal wel goed werkt daarbinnen…. Of ik echt een goede eisprong heb, terwijl alles netjes past in het plaatje van wat normaal zou zijn.



Vandaag een wat mindere dag op het werk gehad. Soms ben ik gewoon gefrustreerd dat ik niet zwanger ben en nog steeds moet werken ipv dat ik rond mag lopen met een dikke buik. Ik werk op een chemisch laboratorium (kwaliteitscontrole van geneesmiddelen) en daardoor kom ik ook in aanraking met hormonen en chemicaliën. Toen ik net gestopt was met de pil heb ik aan de planner doorgegeven dat we aan het proberen waren zwanger te raken en of hij er een beetje rekening mee kon houden zodat ik niet zoveel blootgesteld werd aan schadelijke stoffen. Dacht toen nog positief dat het vast wel binnen een paar maanden raak zou zijn dus kon het geen kwaad om het hem te vertellen. Was allemaal prima maar nu hebben we sinds een paar maanden een nieuwe planner en ik merk toch dat ik het lastig vind om het opnieuw aan te geven.



Als je zwanger bent mag je zoiezo niet met bepaalde stoffen werken (betekent dus dat zodra ik zwanger ben dit zal moeten aangeven op mijn werk) en als je zwanger wilt worden is het beter van niet maar dat moet je zelf aangeven ipv privacy redenen. Maar ik voel me toch een beetje schuldig / lullig als ik zeg dat ik daar niet mee wil werken want dat is lastig voor de planning en elke maand blijkt weer dat er rekening is gehouden met niets (en wellicht blijft dat nog maanden zo). Aan de andere kant vind ik het niet prettig om bepaalde handelingen te doen (zeker niet als mijn NOD nadert) omdat ik weet dat het schadelijke stoffen zijn en misschien beïnvloeden ze mijn kansen wel negatief (ook al zijn er veel beschermingsmaterialen en een goede werkomgeving). Op dit moment ben ik een beetje in dubio of ik het met mijn leidinggevende zal bespreken. Ik wilde het zoiezo nog aan de huisarts voorleggen als we daar een afspraak hebben. Wat zouden jullie doen?



Het is een beetje lang verhaal geworden maar ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is.

stella Pffff lastig. Ik begrijp wel dat je het vervelend vindt om met bepaalde, mogelijk schadelijke stoffen te werken. Maar inderdaad, wie zegt hoelang het dan nodig is om rekening met jou te houden? Hopelijk heel kort, maar dat dacht je een halfjaar geleden ook.



florence Jeetje wat een verhaal! En zo jong al geconfronteerd worden met kinderloosheid. Wat een verrassing dat het dan nu misschien toch mogelijk is. Ik hoop zo voor je dat het je gegund is om zwanger te worden en gezond een kindje op de wereld te zetten!



ovulatietesten Ik heb gewoon de kruidvat testen gebruikt. Maar ik gebruik ze al een tijdje niet meer. Ik gebruik een app, en de gyn heeft gezegd dat we in de vruchtbare week het best om de dag kunnen seksen. Maar ik was wel tevreden over de kruidvat testen.



twilight Bij ons was zaadonderzoek niet het eerste. Als eerste kreeg ik een bloedonderzoek, inwendig onderzoek, echo's etc. Daarna het zaadonderzoek en vervolgens nog wat onderzoeken bij mij. Dus ik denk dat er geen vaste procedure is, maar dat dit per ha/gyn verschilt.

Jee, Florence. Dat is niet niks. Lief dat je het hier deelt en ik snap dat je het weer weg wilt halen. Lijkt me inderdaad een behoorlijke shock. Ik hoop dat je wens uitkomt!



Stella, dat zijn inderdaad lastige dingen. Als werk en privé zo door elkaar gaan lopen. Kan me voorstellen dat je er moeite mee hebt het te vertellen. Desondanks zou ik het wel doen als dit nodig is om niet met bepaalde stoffen in aanraking te komen, het is wel je lijf en je toekomst waar het over gaat. Als er echt een risico is, dan maar liever vermijden waar het kan toch?



Twilight, Dennen, Rosalie, Emceetje en andere dames wiens mannen al zaadonderzoek hebben gehad of binnenkort gaan doen; hebben jullie mannen er geen problemen mee een potje te vullen? Mijn man staat hier erg sceptisch tegenover. Ik weet niet of ik hem zover zou krijgen, mocht het aan de orde komen.



Deze week vertelde een collega dat zijn vriendin zwanger is. Van de 2e, heel leuk voor ze. Ik kan nog steeds oprecht blij zijn voor mensen maar het begint inmiddels ook een beetje te steken. Waarom ik nog niet? Waarom wil die rottige cyclus niet normaal doen?

GettingEven: Mijn vriend staat er echt ook niet om te springen hoor. Als het aan mij had gelegen, hadden we dat onderzoek al veel eerder gedaan. Nu hebben we afgesproken voor januari. Maar dat is het dus inmiddels ook al. Ben benieuwd of het nu ook daadwerkelijk gaat gebeuren....

Ohh en Rosalie wat fijn dat zijn zwemmers goed zijn!! Top!

Thanks allemaal! het was inderdaad behoorlijke shock, en als het zou lukken denk ik dat mijn hele omgeving een toeval krijgt, want niemand weet dat we het wel proberen nu



Dennen: nee het gaat echt om het zwanger worden wat moeilijk zou kunnen zijn, maar die chirurg zei zelf al dat hij er weinig over kon zeggen, het was geen gyn. Hij zei in elk geval dat als het zou lukken het niet gevaarlijk was. Enige punt van zorg is het littekenweefsel op mijn buik aan de buitenkant (ik heb nogal een slagveld) wat pijnlijk zou kunnen worden en wat waarschijnlijk nog lelijker wordt. Eerlijk gezegd interesseert me dat helemaal niet....het ziet er nu ook al niet uit dus ik was niet echt van plan me daar druk om te maken.



Stella, ik zou het gewoon met je leidinggevende bespreken, en ook zeggen dat je je er rottig bij voelt, maakt alles alleen maar makkelijker uiteindelijk, zeker als je (en dat hopen we natuurlijk niet) in de toekomst wel in de medische molen terecht komt, dan is je leidinggevende al op de hoogte.



Rosalie, dat is goed nieuws



Hier is het een beetje raar, mijn NOD zou 12 januari zijn, echter heb ik nu al bloedverlies, niet veel, een beetje maar, heel gek want ik heb over het algemeen een regelmatige cyclus. Geen idee wat er met me aan de hand is....

Stella zou je er spijt van hebben als je met gevaarlijke stoffen hebt gewerkt en je blijkt zwanger te zijn? Dan zou ik het zeker aangeven.

Over de onzekerheid dat alles wel goed zit van binnen, dat heb ik ook heel erg. Alles is volgens het boekje en ik ben helemaal gezond, maar toch twijfel ik of ik wel echt een goeie eisprong heb. Maar dan bedenk ik me dat vast bijna iedereen dat denkt waarbij het langer duurt.

Mijn man had er totaal geen moeite mee om zijn zaad in te leveren. Het produceren en in het potje doen vond hij wel gek en niet bepaald leuk.

Rosalie dan hoop ik dat je geen iui of zoiets hoeft te doen, want dan mag je man maandelijks een potje vullen!

Maar sowieso heel fijn dat alles nu goed is!

Florence, wat een heftig verhaal! Hopelijk blijft het goedgaan met je gezondheid en lukt het om je kinderwens te vervullen. Wat een heftige veranderingen allemaal, klinkt alsof je veel te verwerken hebt gehad (psychisch).



Stella, ik begrijp je gedachtes wel. Ik werk niet direct met gevaarlijke stoffen, maar wel in een omgeving waar gevaarlijke stoffen (door anderen) gebruikt kunnen worden en waar andere gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. Voor mij is het heel lang ook een pieker- en stress-punt geweest, het is een opluchting om dat nu openlijk te bespreken. Volg je hart!



Rosalie, wat fijn dat zijn zaad goed was! Dat is toch een heel belangrijk onderdeel om het proces te laten slagen. Jij hebt een regelmatige cyclus dus groot kans dat je gewoon ovuleert, kortom: de basis ingredienten zijn aanwezig! Succes de komende maanden! Een relaxte houding maakt in ieder geval dat de tijd leuker verstrijkt.

(Is het een idee om niet-active schrijfsters uit de tabel te halen, dan houden we een beetje overzicht?)



Mijn man had er de eerste keer wel moeite mee, 1,5 jaar geleden, maar nu hij gezien heeft hoeveel dit van mij vraagt, zeurt hij er niet meer over. Inmiddels weet hij dat hij er goed vanavond komt met alleen maar een potje inleveren, terwijl ik vanallerlei inwendige onderzoeken moet ondergaan.

Bjorg, het zijn natuurlijk alleen maar positieve dingen, het gooit je leven overhoop maar dan wel op een goede manier, geen medicatie, geen pijn, geen bijwerkingen etc. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou krijgen, het is een beetje 'chronisch ziek worden maar dan andersom', dus je hele toekomst plan moet worden aangepast. Ik kan allerlei dingen die ik vroeger niet kon, en dat is super leuk! maar wel wennen



Snap echt niet wat er mis met me is, 6 dagen voor NOD opeens bloedverlies, oooo wat haat ik onduidelijkheid!!!

Florence, shake hands.. Ik heb min of meer hetzelfde: eisprong volgens temperatuur gehad vlak voor kerst, maar volgens echo bij gyn zou die nog even op zich laten wachten. Daarop gebaseerd zou ik vandaag mijn NOD hebben. Maar in plaats daarvan al een dag of 4 bruin verlies. Heb ik nu mijn eisprong wel of niet gehad op die dag? Ben ik nu ongesteld, ongesteld aan het worden, of is het iets anders en moet mijn menstruatie nog komen? Hoe lang is mijn cyclus dit keer weer? Aarrhghh!!!

Rosalie, super fijn dat de uitslag van het zaadonderzoek goed was . Hopelijk gaat het de komende maanden lukken om zwanger te worden. In elk geval een hele geruststelling dat dat in elk geval goed zit.



Florence, vreemd zeg dat bloedverlies . Waarom kunnen onze lichamen nu niet gewoon duidelijk zijn he.



Mijn man heeft er vreemd genoeg geen moeite mee om een zaadonderzoek te laten doen. We hebben het er gisteravond nog over gehad. Ik dacht dat hij het vervelend zou vinden maar hij heeft zoiets van 'als we dat moeten doen, doen we dat toch gewoon'. Heel nuchter dus. Vind ik het straks spannender dan hem



Ik ga het toch maar op mijn werk vertellen. Zoals het nu gaat bezorgt het me best wat stress en dan wil ik niet hebben. Het wordt volgende week een spannende week als ik ongesteld ga worden. Eerst gesprek huisarts en dan met mijn baas.

Ah gettingeven. Balen weer zoveel onduidelijkheid . Als er iets erg is aan het zwanger worden proces is het wel dat je elke keer niet weet waar je aan toe bent .