Mijn ervaring met de abortuspil

Hallo allemaal,

Ik heb hier in de afgelopen week meer topics over geopend, maar ik wil graag mijn uiteindelijke ervaring met jullie delen.

Gisteravond was het zo ver: de eerste pil moest ik nemen. Ik zat er giga tegenop, niet wetende wat me te wachten stond.
Ik vond het doodeng. Het is alsof je in een enge achtbaan moet waar je eigenlijk niet in durft. Maar je moet wel naar de eindbestemming van die achtbaan.

Ik heb alle moed bij elkaar geraapt en de pil in geslikt. Vanochtend om half 10 moest ik de 4 andere pilletjes vaginaal inbrengen. En na 2 uur begon de buikpijn. Het was erg pijnlijk, en het werd alleen maar erger. Duizelig werd ik, had een beetje diarree en heb moeten overgeven. De rillingen kreeg ik over mijn lijf. Ik had twee paracetamol geslikt en 2 ibuprofen.
Na 2 uur buikpijn voelde ik opeens een ‘plop’ in mijn vagina.. en de pijn begon langzaam weg te ebben. Toen ik weer een beetje pijnloos was ben ik naar de wc gegaan.. en ik voelde van alles uit mijn vagina komen. Ik dacht: dat was het. Ik heb zonder te kijken doorgespoeld en ik was nog even gaan liggen om bij te komen.

Ik ben een halfuur erna gaan douchen. En net wanneer ik mij wil afdrogen moest ik niezen, er kwam een hele klodder uit.. ik dacht: shit.... ik denk dat dit het is ik mij weer snel wassen, maar er was dus ook iets achter gebleven net bij de uitgang van mijn vagina en je raad het misschien al: het was het vruchtje.. ik kon heel duidelijk zien dat het een heel klein mensje was. Super heftig.

Het was wel even schrikken, want ik heb het nu écht gezien en gevoeld.
Maar ik wist al hoe groot het kon zijn en hoe het eruit kon zien. Ik heb het alleen nu echt gezien. Wat de situatie het er echt niet makkelijker op maakt.
Ik ga vanavond naar de winkel met mijn moeder en ik koop daar een mooi doosje om het vervolgens te gaan begraven. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het nu alsnog door de wc te spoelen of in de container te gooien.

Al met al ben ik er wel erg rustig over. Ik heb bewust gekozen voor het afbreken van deze zwangerschap. Ik wist hoe ver het gegroeid was. En ik ben blij dat het nu allemaal achter de rug is.. want het was een ontzettende rollercoaster.

Vanavond begraaf ik het op een mooie plek en dan kan ik beginnen met het afsluiten en verwerken.
Ik heb gelukkig hulp van een maatschappelijk werkster. En over twee weken opnieuw een afspraak ter controle.
Morgenvroeg moet ik weer 4 pilletjes inbrengen om er zeker van te zijn dat ook alle restjes uit mijn baarmoeder weg zijn.
En ik hoop zonder pijn.

Mijn doel van dit bericht is het delen van mijn ervaring, en even om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik hoop dat vrouwen, wanneer ze zo’n lastige beslissing moeten maken, dit kunnen lezen. Het is heftig, maar wel de realiteit.
Ik wilde geen currettage doen omdat ik het risico op het syndroom van asherman absoluut niet wilde riskeren. Volgens de gynaecoloog was de kans klein, net zo groot als dat ik een ongeluk zou krijgen op de scooter. Maar ik wilde het risico niet nemen. Ik wil later wel kinderen.
Ik vond het het waard om de abortuspil te doen. Ik heb wel 2 uur heftige pijn gehad, maar daarna ben je er in principe ook van af. Het is even doorbijten. Maar je weet waar je het voor doet...
En: zorg ECHT dat er iemand bij je is. Ik heb dit alleen gedaan. Het laatste halfuur was mijn vriend bij me. Daar was ik ontzettend blij om. Want alleen is geen pretje en best wel zwaar.

Dit was mijn verhaal. Bedankt voor het lezen.
Stel vragen als je wilt.

justagirly schreef: ↑

25-06-2020 18:57

Ik weet niet hoe ver TO was, maar ik had een soortgelijke ervaring met een mk na 9 weken en alles zat erop en eraan hoor.
Dus ik vind het niet zo gek.
Wij hebben het ook begraven.
Ik hoefde alleen geen pil oraal te slikken, ik had cytotec (geloof dat het zo heet) en ook erg veel pijn gehad. Tot het eruit was.

9 weken was ik ook.

OkkiePetite schreef: ↑

25-06-2020 19:25

Wat goed om je ervaring te delen. Andere situatie, herken wel wat je schrijft. Elk gevoel is Oke, laat je niet iets anders wijsmaken.

Niet om je angstig te maken, wel als goedbedoelde tip. Laat even kijken of echt alles weg is. Soms blijft er wat restweefsel achter waardoor hormonen in je lijf blijven.

Ja, dat klopt hoor. Over twee weken moet ik terug voor controle.
En morgen weer 4 pillen inbrengen. Moest dat beslist doen van de dokter (heb vandaag gebeld). vanwege de resten idd

Luci_Morgenster schreef: ↑

25-06-2020 19:26

Een abortuspil nog kunnen gebruiken ( maar tot 8 weken zwangerschap te gebruiken/ max 9 weken na laatste menstruatie te gebruiken, net welke van de 2 het eerst is. ) het is ook al een heel klein mensje?

Dat kon je zien? Met je blote oog?

Het is de maat van een bosbes en meer dan een pindavorm is het dan toch niet?

Ik snap dat er emotioneel misschien wel wat zwaarte aanhangt maar maakt je het niet te dramatisch op dat vlak?

Ik wens je veel sterkte met het begraven.

Nou, een pinda of bosbes is het niet hoor.. het was wel 2 cm groot ongeveer. Je kon de oogjes zien.
Ik heb niet op details gelet, mijn moeder heeft het voor mij uit de douche kunnen halen, maar zij heeft het wel goed bekeken. Navelstreng zat er ook aan zei ze. Je kon heel goed zien wat het worden moest.