Op naar de NIPT...

Het vervolg van "Slechte uitslag combinatietest". zwanger/slechte-uitslag-combinatietest/ ... #p22759353

Bij het starten van dit topic was ik voor de derde keer zwanger, maar helaas is dit wederom niet goed afgelopen. De eerste echo in juni '17 was al meteen niet goed: een missed abortion bij 6 weken.
We hadden hierna nog maar 1 embryo over. Helaas heeft in augustus '17 ons laatste embryo het ontdooien niet overleefd.

We moesten dus weer van voor af aan beginnen met een nieuwe ICSI poging. In september '17 is deze nieuwe poging van start gegaan. Op dag drie na de punctie werd een achtcellig embryo teruggeplaatst, op dag vier werden 3 embryo's ingevroren. Bij eerste terugplaatsing was ik wéér zwanger en de eerste echo was goed, maar bij de tweede echo in december '17 was er geen hartactiviteit meer. Miskraam nummer vier, het vruchtje was gestopt met groeien bij ruim 9 weken.

***********************************

In maart '18 heb ik een nieuwe terugplaatsing gehad. Helaas is er bij het ontdooien een van de drie cryo's verloren gegaan, maar de tweede heeft het gelukkig wel gehaald. Nu dus nog maar één cryo in de vriezer over. Wonder boven wonder was het met deze terugplaatsing alweer raak.
De eerste echo's (6w6d, 7w5d, 8w4d, 10w4d, 11w3d) waren steeds goed, en na wekenlange spanning bleek de NIPT helemaal in orde! Een uitgebreide echo bij 14 weken liet een prachtig kindje zien, zonder zichtbare bijzonderheden. Bij 15w6d een pretecho met geslachtsbepaling laten doen... een meisje! Ook de 20-weken echo was goed. We kunnen nu eindelijk terug naar de normale zorg bij de verloskundige. Eindelijk wordt het nu een normale zwangerschap...

************************

Poll: Wanneer komt flipbaby?
http://poll.dezeserver.nl/results.cgi?p ... 1&sort=prc

******************

Hoera, ze is er!!

Ze is nu heel geconcentreerd bij mij aan het drinken dus ik heb even min of meer mijn handen vrij. Ik hou flipbaby even zoet en flipman ligt naast me te slapen.

Toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis waren er natuurlijk al 5 dagen voorbij, dus de deurmat lag al aardig vol haha! En haar geboortekaartje is de deur nog niet eens uit! (dat doen we vandaag/morgen)

Het gaat eigenlijk heel prima. A. doet het in elk geval super! Soms in het begin van de avond voel ik ff wat vervelende spanningen bij mezelf maar dat valt op zich allemaal mee. Dat zullen die stomme hormonen wel zijn.

BV heb ik eerder teveel dan te weinig (dus wel wat stuwing en lekkage... ) dat gaat ook al behoorlijk goed. Af en toe wil ze niet aanhappen, dan geef ik haar een flesje gekolfde melk.

's Nachts moeten we elke 3-4 uur even aan de bak. Verschonen vindt ze niet cool dus dan is het huilen geblazen (sorry buurvrouw.....).

Kraamvisite hebben we nog een beetje afgehouden want we vinden het toch best pittig. Ze is nu 1 week oud maar daarvan zijn we natuurlijk nog maar 3 avonden/nachten alleen geweest.

Onze kraamhulp is top. Doet van alles voor ons, stelt veel dingen voor maar dringt ook niet teveel aan. Als ze merkt dat we bepaalde dingen lastig vinden dan komt ze met advies.

Gisteren het eerste badje gedaan. Was geen onverdeeld succes, volgende keer het water net even een graadje warmer maken denk ik.

Ik ga even kijken of ze ons nog een half uurtje gaat laten slapen!

Nou, voor de compleet nog even mijn bevalling in wat meer detail.

Het begon op ma 19 nov met het verliezen van de slijmprop. Dinsdag had ik controle bij de vk, die vaststelde dat flipbaby nu voldoende was ingedaald (wel nog steeds beweeglijk en niet vast). Laat op die avond nog wat meer slijm en voor het eerst sinds de hele zwangerschap ook wat bloedverlies.

In de nacht van dinsdag op woensdag begonnen de voorweeën, nog niet vaak en intens genoeg maar wel meteen vrij regelmatig. Spannend, dus steeds op de klok gekeken en geen oog dichtgedaan die nacht.
Overdag nam het helaas weer af. De nacht daarna weer hetzelfde verhaal en de nacht van donderdag op vrijdag moest ik me voor de meeste weeën wel al een stuk meer focussen. Dus weer een hele nacht wakker gelegen. Ik dacht dat dit nu echt zou doorzetten maar helaas, de volgende ochtend stopte het weer. Om 7 uur naar het toilet geweest, niets aan de hand, maar toen ik weer in bed ging liggen voelde ik mijn water lopen!

Vrijdag overdag wel veel weeën, maar nog steeds niet regelmatig en niet vaak genoeg. De vk kwam 's avonds nog even langs voor een check. De volgende ochtend telefonisch contact gehad met de vk. Na overleg met de gynaecoloog belde ze me terug met de mededeling dat ik werd overgedragen aan het ziekenhuis en dat ik om 10u daar heen kon voor intake/ controle.

Daar aangekomen eerst aan het ctg gelegen. Dat duurde wat langer dan normaal omdat flipbaby de hele tijd heel actief was een ze graag ook een stukje in rust wilden zien, maar dat was uiteindelijk allemaal in orde. Toen kwam het voorstel van de verloskundige: of direct starten met inleiden, of de volgende ochtend inleiden. Na even met de verloskundige en met elkaar te hebben overlegd besloten we om het dan meteen maar te doen. Ik was al behoorlijk uitgeput door alle slechte nachten met weeën, en nog zo'n nacht nog voordat de bevalling echt zou beginnen zagen we zeker niet zitten. Zo spannend, we kwamen voor een controle en nu zou het opeens echt gaan beginnen!

Voordat er begonnen werd met de oxytocine controleerde de verloskundige eerst of ik al wat ontsluiting had. Dat bleek gelukkig al 3 cm te zijn! Er werd besloten om met de laagste dosis oxytocine te starten en dan rustig op te bouwen. Dat ging goed maar na een tijdje kwamen de weeën net te snel achter elkaar en kon ik ze niet goed meer opvangen. Geen van alle tips en trucs die ik kende van mijn cursus en mijn boek werkten voor mij, ik kon ze alleen maar staand wegpuffen. Zodra ik ging zitten/liggen/hangen in welke houding dan ook werden de weeën veel erger en kwamen ze allemaal in mijn stuitje... Dat werd zo vermoeiend dat het infuus toen een stukje teruggeschroefd moest worden en dat ik een paar uur later alsnog om pijnstilling heb verzocht. gelukkig vorderde de ontsluiting intussen wel goed met een cm per uur. De ruggenprik zou natuurlijk wel even duren (weekend en spoedgeval tussendoor), dus ter overbrugging kreeg ik remifentanil. Dat was een uitkomst! Ik kon nu in bed liggen om mijn krachten enigszins te sparen en ik kon de weeën weer zo goed aan dat het infuus ook weer een stukje omhoog kon worden gezet voor sterkere weeën. We besloten ok om de ruggenprik maar te laten zitten omdat de pijnstilling zo prima was.

Zo ging het een tijdje door, tot aan 8-9 cm ontsluiting. De ligging van de baby werd met echo gecontroleerd, en ze bleek wat teveel met haar rug naar de zijkant gedraaid te liggen. Ik werd voor de laatste sessie weeën op mijn rechterzij/buik gedraaid in de hoop dat ze zich zo weer een beetje terug zou draaien. Een paar uur later werd de ontsluiting gecontroleerd en bleek er onvoldoende vordering te zijn, nog steeds 9 cm. Het infuus ging nóg wat meer omhoog masseer ook dat bleek uiteindelijk niet te helpen, de laatste cm kwam niet. Intussen was het middernacht geweest.

De vk voelde dat het laatste randje wel heel erg week was, en stelde voor om zo te gaan proberen te persen. Ehhh... zonder persdrang dus, hoe dan?? Het bed werd omgebouwd, de oxytocine bleef aan en mijn pijnstilling ging uit.. en op aanmoediging van de verloskundige ging ik persen op de ontsluitingsweeën. Eerst ruim een half uur, daarna werd de gynaecoloog gebeld voor overleg maar die moest nog in huis komen, intussen gingen wij verder persen. Flipbaby lag niet diep genoeg en niet recht in het geboortekanaal en leek moeite te hebben om de juiste bocht te maken...

Heel stom, want het helpt natuurlijk niet mee, maar ik had al een gevoel dat het met persen alleen niet ging werken, dus ik was zó opgelucht toen de gynaecoloog binnen kwam! Zij keek nog twee weeën mee en probeerde met een vacuümcup het hoofdje nog wat in de goede richting te draaien, maar ze kwam al snel tot de conclusie dat een natuurlijke geboorte er echt niet in zat. Flipbaby bleek een sterrenkijker, haar hoofd lag bovendien ook scheef voor 'de uitgang' en ze lag niet diep genoeg. Het werd een keizersnede.

Ik kreeg voor zolang als het kon (en dat was helaas maar heel kort) de pijnstilling weer even terug, want ik kreeg nog steeds hele intense weeën - en nu ineens af en toe toch een perswee. Maar vrijwel direct konden we naar de OK en werd de pijnstilling eraf gehaald. Puffen geblazen onderweg naar de OK... Daar aangekomen werd ik direct voorbereid op de ruggenprik. Ondanks dat ik nauwelijks stil kon zitten die de pijn van de weeën in mijn stuitje had de anesthesist de prik razendsnel gezet. Ik voelde de ontspanning vanuit mijn tenen omhoog komen naar mijn stuitje. Wat een e-nor-me oplichting!

Flipman kreeg in een andere ruimte zijn OK kleding aan (fantastische foto's ) en ik werd voorbereid voor de keizersnede. Toen ging het heel snel. Om kwart voor vier kwam onze mooie A. dan eindelijk tevoorschijn! Een van de verpleegkundigen heeft alles met de fotocamera voor ons vastgelegd. A. werd even boven het doek getild en ging daarna eerst met flipman mee voor de noodzakelijke controles. Ik begon intussen extreem te rillen over mijn hele bovenlijf, een soort reactie op de bevalling ofzo. Warmte hielp niet. Toen flipman en flipbaby terugkwamen kreeg ik haar dan voor het eerst bij me op mijn borst, zo bijzonder! Flipman ging met baby terug naar de kamer en ik werd gehecht. Het rillen kreeg ik niet onder controle, pas toen het hechten klaar was en ik terug op kamer was en baby aan de borst aan het drinken was zakte dat eindelijk af.

Daarna hebben we de hele nacht heerlijk ons meisje bewonderd en geknuffeld.... eindelijk!!