Zwanger
alle pijlers
Slechte uitslag combinatietest
woensdag 11 mei 2016 om 21:12
Na lang proberen en uiteindelijk een ICSI behandeling ben ik nu eindelijk zwanger van onze eerste (13wk). Helaas heb ik gisteren 'slecht' nieuws gekregen: uit de combinatietest bleek dat er een verhoogde kans is dat ons kindje trisomie 13, 18 of 21 heeft. Ik weet dat de kans verreweg het grootst is dat er uiteindelijk helemaal niets aan de hand is, maar de uitslagen die wij kregen waren toch wel flink verhoogd (Down 1:32, Edwards 1:85, Patau 1:92). Schrikken dus... We kunnen nu alleen maar afwachten op de volgende test (NIPT) en hopen dat het loos alarm was, maar helaas duurt dat best lang (nog 3-4 weken). Ik zoek dames die hier ook mee te maken hebben gehad. Ik ben benieuwd hoe jullie er mee om zijn gegaan, wat jullie uitslagen waren, of er ook daadwerkelijk iets mis was en hoe jullie verder zijn gegaan.
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
flipje2 wijzigde dit bericht op 20-05-2017 12:06
8.30% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 13 juni 2016 om 01:07
maandag 13 juni 2016 om 01:30
We hebben ons kleine jochie achter moeten laten in het ziekenhuis. We hebben toestemming gegeven om onderzoek te doen (schouwing, biopsie en obductie). Ook om zo hopelijk bevestiging te krijgen dat we een goede beslissing hebben gemaakt.
Dit was verreweg het ergste en moeilijkste van alles. Die kamer uit gaan en dat wat je liefst bij je wilt houden achter moeten laten. Ik had hem nog urenlang kunnen blijven knuffelen.
Dit was verreweg het ergste en moeilijkste van alles. Die kamer uit gaan en dat wat je liefst bij je wilt houden achter moeten laten. Ik had hem nog urenlang kunnen blijven knuffelen.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 13 juni 2016 om 01:38
Ik moest na de bevalling nog door naar de OK om nog wat resten van de placenta te laten verwijderen. Dit doen ze niet door curettage, maar met de hand ('natasten'), dat is voorzichtiger. Ik werd onder narcose gebracht (eerste keer, erg spannend) maar dat ging prima. Ik was snel weg en kwam ook snel en goed bij. Helemaal geen pijn van de bevalling of het natasten, alleen wat keelpijn van de tube die was ingebracht. Maar ik heb nergens wat van gemerkt. Bij het inspuiten van de vloeistof was ik met 5 seconden weg geloof ik, en het eerst volgende moment hoorde ik mijn naam roepen toen ze me weer wakker maakten. Niet misselijk, geen hoofdpijn.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 13 juni 2016 om 04:07
Och lieverd, je bent weer thuis.. Wat een vreselijk gevoel moet dat zijn geweest idd om je kleine man daar te laten! Ik hoop dat het jullie rust geeft als de uitslag komt van het onderzoek.
Blij dat het mrt jou lichamelijk goed gaat, dat natasten klinkt ook maar eng..
En hoe nu verder als ik vragen mag? Krijgen jullie F nog terug?, begrafenis regelen? Je was al best ver toch..
Lieve schat ik hoop dat jullie even wat rust kunnen pakken thuis. Dat jullie fijne mensen om jullie heen hebben die voor jullie kunnen zorgen als jr dat nodig hebt.
Weet verder niet goed wat te zeggen, vind het zo verschrikkelijk voor jullie!!
Maar jullie zijn nu ouders van F en dat zal nooit veranderen, hij zit voor altijd in jullie hart!
Blij dat het mrt jou lichamelijk goed gaat, dat natasten klinkt ook maar eng..
En hoe nu verder als ik vragen mag? Krijgen jullie F nog terug?, begrafenis regelen? Je was al best ver toch..
Lieve schat ik hoop dat jullie even wat rust kunnen pakken thuis. Dat jullie fijne mensen om jullie heen hebben die voor jullie kunnen zorgen als jr dat nodig hebt.
Weet verder niet goed wat te zeggen, vind het zo verschrikkelijk voor jullie!!
Maar jullie zijn nu ouders van F en dat zal nooit veranderen, hij zit voor altijd in jullie hart!
maandag 13 juni 2016 om 06:10
Flipje, een hele dikke voor jouw!' Fijn dat je weinig last hebt gehad van de bevalling en de narcose! En wat ontzettend oneerlijk toch allemaal!! Ik wil je heel veel sterkte wensen met het rouw- en verwerkingsproces waar je nu in beland. Je bent sterk, maar dit is toch zo moeilijk!! Hopelijk maakt stichting still prachtige foto's van jullie kleine man en kunnen jullie hem een waardognafsxhdid geven! Liefs!!
maandag 13 juni 2016 om 07:20
Lieve Flip, ik lees met tranen in mijn ogen. Zo'n mooi jongetje krijgen en dan achter moeten laten ... natuurlijk breekt dat je hart.
Wat ben je ongelooflijk sterk geweest tijdens dit alles. Jullie zijn ouders van F. geworden om daarna het zwaarste te ondergaan wat ouders kunnen ondergaan. Ik heb er geen woorden voor. Ik kan je ook niet genoeg bedanken voor hoe dapper je ons allemaal op de hoogte houdt. Er zijn hier zoveel mensen die nu weten hoe bijzonder F. voor jullie is en blijft. Heel veel kracht gewenst en alle liefs.
Wat ben je ongelooflijk sterk geweest tijdens dit alles. Jullie zijn ouders van F. geworden om daarna het zwaarste te ondergaan wat ouders kunnen ondergaan. Ik heb er geen woorden voor. Ik kan je ook niet genoeg bedanken voor hoe dapper je ons allemaal op de hoogte houdt. Er zijn hier zoveel mensen die nu weten hoe bijzonder F. voor jullie is en blijft. Heel veel kracht gewenst en alle liefs.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
