Zwanger
alle pijlers
Stress over bevalling
maandag 2 december 2019 22:40
Hallo dames,
Ik ben bijna op de helft van mijn zwangerschap, dus ik moet nog wel even. Echter, ik stress m nu al over de onvermijdelijke bevalling aan het eind.
Ik ben echt heel bang voor de pijn.
Het is mijn 2e kindje. Bij de eerste had ik medische indicatie en ben ik in het ziekenhuis bevallen. Echter, dit was vanaf moment 1 een weeenstorm waardoor ik niet wist wat me overkwam. Nooit geen harde buiken of iets van een aankondiging gehad van m'n lichaam. De bevalling heeft ook slechts 3.5 uur geduurd, waarvan 32 min persen. Hiervan heb ik ongeveer drie kwartier pijnstilling gehad tijdens de ontsluitingsfase omdat ik door de pijn in paniek raakte. Na de bevalling was ik ook echt even van de wereld in een grote vage waas (stemming was een beetje van what just happend), en het geluksmoment en besef kwam pas een heel stuk later.
Ik ben bang dat ik misschien met de 2e het ziekenhuis niet haal (medische indicatie niet zeker dit keer door verandering in de richtlijnen; zo niet, dan komt eerst de vk, wat ook tijd kost). Daarnaast is het protocol in het ziekenhuis om een uur te monitoren voordat je überhaupt iets van pijnstilling krijgt. Deze onzekerheid geeft mij zoveel stress omdat ik het bij de eerste op de top van de wee echt niet trok (dus paniek). Maar om nou, indien geen medische indicatie, die auto in te moeten stappen met weeën en al om vervolgens teleurgesteld te worden in het ziekenhuis dat ze misschien wel niks willen geven, daar zit ik ook echt niet op te wachten, ik denk dat ik dan knettergek word..
Herkent iemand dit gevoel? En hoe ging jullie 2e bevalling? En wat zijn jullie ervaringen met een niet medische poliklinische bevalling?
Sorry voor de vele vragen maar zoals de titel al aangeeft stress ik m lichtelijk![😅]()
Ik ben bijna op de helft van mijn zwangerschap, dus ik moet nog wel even. Echter, ik stress m nu al over de onvermijdelijke bevalling aan het eind.
Ik ben echt heel bang voor de pijn.
Het is mijn 2e kindje. Bij de eerste had ik medische indicatie en ben ik in het ziekenhuis bevallen. Echter, dit was vanaf moment 1 een weeenstorm waardoor ik niet wist wat me overkwam. Nooit geen harde buiken of iets van een aankondiging gehad van m'n lichaam. De bevalling heeft ook slechts 3.5 uur geduurd, waarvan 32 min persen. Hiervan heb ik ongeveer drie kwartier pijnstilling gehad tijdens de ontsluitingsfase omdat ik door de pijn in paniek raakte. Na de bevalling was ik ook echt even van de wereld in een grote vage waas (stemming was een beetje van what just happend), en het geluksmoment en besef kwam pas een heel stuk later.
Ik ben bang dat ik misschien met de 2e het ziekenhuis niet haal (medische indicatie niet zeker dit keer door verandering in de richtlijnen; zo niet, dan komt eerst de vk, wat ook tijd kost). Daarnaast is het protocol in het ziekenhuis om een uur te monitoren voordat je überhaupt iets van pijnstilling krijgt. Deze onzekerheid geeft mij zoveel stress omdat ik het bij de eerste op de top van de wee echt niet trok (dus paniek). Maar om nou, indien geen medische indicatie, die auto in te moeten stappen met weeën en al om vervolgens teleurgesteld te worden in het ziekenhuis dat ze misschien wel niks willen geven, daar zit ik ook echt niet op te wachten, ik denk dat ik dan knettergek word..
Herkent iemand dit gevoel? En hoe ging jullie 2e bevalling? En wat zijn jullie ervaringen met een niet medische poliklinische bevalling?
Sorry voor de vele vragen maar zoals de titel al aangeeft stress ik m lichtelijk
dinsdag 3 december 2019 09:27
Herkenbaar verhaal, ik zit nu in dezelfde situatie en op dezelfde termijn. Echter dit bij mijn verloskundige aangekaart, een extra afspraak van een uur gehad en alles besproken wat er de vorige keer is gebeurt en waar ik tegen op zie. Ik ben nu bezig met 3 bevalplannen voor 3 opties en ga ook al in gesprek met een gynaecoloog in het ziekenhuis om daar afspraken te maken, mocht het weer medisch worden. Dat geeft meer rust, dat daar straks al belangrijke dingen vastgelegd staan. Daarnaast ook gestart met zwangerschapsyoga en ik overweeg om met iemand in gesprek te gaan oid over het bevaltrauma van de eerste keer. Wat mijn verloskundige ook zei en ik ook voel, als ik nu zou moeten bevallen met dit gevoel dan schiet ik waarschijnlijk helemaal op slot en gaat het er niet beter op worden. Dus ik moet en wil er echt iets mee. Echt belangrijk dat je dit bij de verloskundige aangeeft, als ze er niet over in gesprek wil zou ik echt anderen zoeken die je hierbij wel steunen!
dinsdag 3 december 2019 09:30
Dat zou ik niet precies weten, ik ga altijd van bijna niets naar bevallen in een uurtje
wel met een infuus, maar tochMaar als het niet zo snel gaat is er denk ik wel over te praten.Zeker over een ruggenprik. Volgens mij kan je die zelfs al krijgen voordat ze met wee opwekkers beginnen.
dinsdag 3 december 2019 09:50
TO, ik ben zorgverlener en als ik jou was zou ik bovenstaande aanpak overnemen. Kan het zijn dat de verloskundige niet heeft opgepikt hoe enorm je tegen de bevalling op ziet? Als ik je lees ben je heel erg voorzichtig in hoe je je uitdrukt en ik kan me voorstellen dat de mate van angst daardoor misschien niet is overgekomen. Bij een trauma/angst die zo hevig is moet je nl juist op tijd aan de slag met die gevoelens en niet wachten tot 36 weken en die bevalling in je nek hijgt. Er zijn bijvoorbeeld gespecialiseerde hulpverleners op het gebied van traumatische bevallingen.zen123 schreef: ↑03-12-2019 09:27Herkenbaar verhaal, ik zit nu in dezelfde situatie en op dezelfde termijn. Echter dit bij mijn verloskundige aangekaart, een extra afspraak van een uur gehad en alles besproken wat er de vorige keer is gebeurt en waar ik tegen op zie. Ik ben nu bezig met 3 bevalplannen voor 3 opties en ga ook al in gesprek met een gynaecoloog in het ziekenhuis om daar afspraken te maken, mocht het weer medisch worden. Dat geeft meer rust, dat daar straks al belangrijke dingen vastgelegd staan. Daarnaast ook gestart met zwangerschapsyoga en ik overweeg om met iemand in gesprek te gaan oid over het bevaltrauma van de eerste keer. Wat mijn verloskundige ook zei en ik ook voel, als ik nu zou moeten bevallen met dit gevoel dan schiet ik waarschijnlijk helemaal op slot en gaat het er niet beter op worden. Dus ik moet en wil er echt iets mee. Echt belangrijk dat je dit bij de verloskundige aangeeft, als ze er niet over in gesprek wil zou ik echt anderen zoeken die je hierbij wel steunen!
dinsdag 3 december 2019 10:08
Voor je pijnstilling krijgt is er altijd lig een tijdje (ongeveer 30 min) registratie van de baby nodig om zeker te weten dat het goed gaat. Daarbij is het soms zo dat de anesthesist bezig is met een spoed ok en je daar op moet wachten (igv epiduraal). Als alles snel gaat en je dus al (bijna) volledige ontsluiting hebt na het half uur ctg kan het dus zomaar zo zijn dat die epiduraal niet meer kan omdat het even duurt voor deze werkt en persen vaak moeizamer gaat omdat je niet weet waar je heen moet persen (vaak wordt deze dan ook uitgezet tijdens het persen). Daarbij is lang genoeg stil zitten met gebogen rug bij 9 cm ook bijna niet meer te doen. Morfine-achtige stoffen (zoals remifentanil) worden ook niet gegeven als de verwachting is dat de baby al snel geboren wordt omdat deze dan suf ter wereld kan komen. Het recht op pijnstilling is dus wel wat genuanceerder.Marloesjuh51 schreef: ↑02-12-2019 23:06Volgens mij heb je altijd recht op pijnstilling toch? Tenminste als de situatie het toe laat en het goed gaat met de baby. Ik zou het gewoon duidelijk bespreken wat je wil.
Maar stel, dat in het ergste geval je geen pijnstilling kan krijgen. Het duurt maar even en je hebt het eerder overleefd.
Omdat er altijd factoren kunnen zijn waardoor pijnstilling op het moment zelf geen optie is, denk ik dat het dus echt heel belangrijk is voor to om aan de slag te gaan met haar angsten en een plan niet (alleen) af te laten hangen van de mogelijkheid tot pijnstilling.
dinsdag 3 december 2019 10:13
Helaas herken ik de angst voor de bevalling ook wel een beetje. Vorige bevalling is nogal verkeerd gegaan en de gevolgen daarvan spelen nog steeds en waren meer dan 2 maanden echt heel erg heftig. Nu ben ik 13 weken zwanger en zie ik ook behoorlijk tegen de bevalling op. (ook al heb ik eigenlijk ook wel de keus om met een KS te bevallen, maar dat wil ik eigenlijk niet)
Wat ik voor mezelf doe, is elke keer als ik een angst of een wens heb, zet ik deze in mijn notities bij elkaar, en alles bij elkaar ga ik uiteindelijk met de verloskundige doornemen en we gaan een plan van aanpak maken. Verder schrijf ik een duidelijk bevalplan en bij de gynaecoloog staat ook alles al in de notities, heel belangrijk.
Dat opschrijven maakt dat ik houvast heb en dat ik niet het gevoel heb dat ik nog dingen vergeet die ik spannend vind of die ik wil vertellen. Nou was mijn bevalling wel op een andere manier heftig dan die van jou, maar ik denk dat het hebben van houvast in ieder geval in mijn geval rust geeft. Gewoon zo uitgebreid mogelijk opschrijven waar je tegenop ziet.
Wat ik voor mezelf doe, is elke keer als ik een angst of een wens heb, zet ik deze in mijn notities bij elkaar, en alles bij elkaar ga ik uiteindelijk met de verloskundige doornemen en we gaan een plan van aanpak maken. Verder schrijf ik een duidelijk bevalplan en bij de gynaecoloog staat ook alles al in de notities, heel belangrijk.
Dat opschrijven maakt dat ik houvast heb en dat ik niet het gevoel heb dat ik nog dingen vergeet die ik spannend vind of die ik wil vertellen. Nou was mijn bevalling wel op een andere manier heftig dan die van jou, maar ik denk dat het hebben van houvast in ieder geval in mijn geval rust geeft. Gewoon zo uitgebreid mogelijk opschrijven waar je tegenop ziet.
dinsdag 3 december 2019 10:17
Daar heb je inderdaad wel een goed punt! Misschien is EMDR ook een optie? En daarnaast ondersteuning voor de komende bevalling.Tmaar schreef: ↑03-12-2019 10:08Voor je pijnstilling krijgt is er altijd lig een tijdje (ongeveer 30 min) registratie van de baby nodig om zeker te weten dat het goed gaat. Daarbij is het soms zo dat de anesthesist bezig is met een spoed ok en je daar op moet wachten (igv epiduraal). Als alles snel gaat en je dus al (bijna) volledige ontsluiting hebt na het half uur ctg kan het dus zomaar zo zijn dat die epiduraal niet meer kan omdat het even duurt voor deze werkt en persen vaak moeizamer gaat omdat je niet weet waar je heen moet persen (vaak wordt deze dan ook uitgezet tijdens het persen). Daarbij is lang genoeg stil zitten met gebogen rug bij 9 cm ook bijna niet meer te doen. Morfine-achtige stoffen (zoals remifentanil) worden ook niet gegeven als de verwachting is dat de baby al snel geboren wordt omdat deze dan suf ter wereld kan komen. Het recht op pijnstilling is dus wel wat genuanceerder.
Omdat er altijd factoren kunnen zijn waardoor pijnstilling op het moment zelf geen optie is, denk ik dat het dus echt heel belangrijk is voor to om aan de slag te gaan met haar angsten en een plan niet (alleen) af te laten hangen van de mogelijkheid tot pijnstilling.
Ik heb tot nu toe altijd een medische indicatie gehad, maar ik vind dat ze in het ziekenhuis vaak goed naar je luisteren en er veel aan doen om je gerust te stellen. Ik weet alleen niet of het mogelijk is om onder behandeling bij een gynaecoloog te komen met deze reden.
Ik mocht twee keer in mijn bevalling geen pijnstilling , omdat de baby te erg dipte, dus het klopt wel dat het niet altijd kan. Een ruggeprik mocht ik ook niet ivm mijn bloedwaardes. Dus ik snap wel dat de garantie er niet altijd is. Misschien inderdaad wel goed om verder te kijken.
dinsdag 3 december 2019 11:03
Hey Jinxie,
ik heb alleen de OP gelezen, maar ik wilde je graag ook mijn ervaring vertellen. Mijn eerste bevalling was ook met een weeënstorm en alles erop en eraan. Geen pretje. Bij de tweede zwangerschap heb ik vanaf het begin verteld dat ik erg bang was dat de tweede bevalling weer zo zou gaan en dat ik dat wil voorkomen. De verloskundige zei eerst ook dat we het maar even moesten afwachten, maar ik heb gevraagd om gelijk een plan op te stellen met wensen (zoals pijnstilling zo snel mogelijk als ik dat wil en het kan, niet vragen 'weet je het zeker?', sneller naar het ziekenhuis, langer wachten of juist niet etc. etc.). Elke afspraak bespraken we dat even snel. Daardoor voelde ik me al gesterkt, omdat de verloskundige voor zover als mogelijk is voor mijn belangen op zou komen. Mijn man had ik ook ingelicht en daardoor ging ik al veel relaxter de bevalling in (niet relaxt, maar een stukje rustiger) en bleef de blinde paniek uit. Mijn tweede bevalling verliep heel soepel, maar dat weet je nooit van tevoren. Maar door de voorbereiding startte ik in ieder geval niet gelijk in paniek bij de eerste weeën
ik heb alleen de OP gelezen, maar ik wilde je graag ook mijn ervaring vertellen. Mijn eerste bevalling was ook met een weeënstorm en alles erop en eraan. Geen pretje. Bij de tweede zwangerschap heb ik vanaf het begin verteld dat ik erg bang was dat de tweede bevalling weer zo zou gaan en dat ik dat wil voorkomen. De verloskundige zei eerst ook dat we het maar even moesten afwachten, maar ik heb gevraagd om gelijk een plan op te stellen met wensen (zoals pijnstilling zo snel mogelijk als ik dat wil en het kan, niet vragen 'weet je het zeker?', sneller naar het ziekenhuis, langer wachten of juist niet etc. etc.). Elke afspraak bespraken we dat even snel. Daardoor voelde ik me al gesterkt, omdat de verloskundige voor zover als mogelijk is voor mijn belangen op zou komen. Mijn man had ik ook ingelicht en daardoor ging ik al veel relaxter de bevalling in (niet relaxt, maar een stukje rustiger) en bleef de blinde paniek uit. Mijn tweede bevalling verliep heel soepel, maar dat weet je nooit van tevoren. Maar door de voorbereiding startte ik in ieder geval niet gelijk in paniek bij de eerste weeën
Ik wil geen inspirerende quote, ik wil koekjes!
dinsdag 3 december 2019 20:22
Herkenbaar hoor Jinx. Hier eenzelfde verhaal maar dan andersom.
Januari jl ingeleid na langdurig (3dagen) gebroken vliezen en een hele fijne bevalling gehad. Weeën starten in het ziekenhuis, ik werd al gemonitord dus toen ik bij 3 cm dacht, nu is het niet leuk meer zat 45 min later de ruggenprik. Hemels.
Geen gedoe met weeën in de auto, bij aankomst weer aan de monitor moeten, of nog erger TE LAAT zijn voor pijstilling. Dat is écht mijn grootste angst.
Mijn verloskundige wuift het een beetje weg maar ik ga er nogmaals op aandringen (30 weken zwanger nu) dat ik asap naar het ziekenhuis wil en een ruggenprik wil.
Januari jl ingeleid na langdurig (3dagen) gebroken vliezen en een hele fijne bevalling gehad. Weeën starten in het ziekenhuis, ik werd al gemonitord dus toen ik bij 3 cm dacht, nu is het niet leuk meer zat 45 min later de ruggenprik. Hemels.
Geen gedoe met weeën in de auto, bij aankomst weer aan de monitor moeten, of nog erger TE LAAT zijn voor pijstilling. Dat is écht mijn grootste angst.
Mijn verloskundige wuift het een beetje weg maar ik ga er nogmaals op aandringen (30 weken zwanger nu) dat ik asap naar het ziekenhuis wil en een ruggenprik wil.
dinsdag 3 december 2019 20:31
Hoewel ik absoluut een yoga fan ben, denk ik dat jij ook wat geluk gehad heb. Bij mijn bevalling hielpen jarenlang yoga, topfit, pufcursussen en wat je maar bedenken kan allemaal helemaal niets. Doe zogenaamde golvende weeen waren 1 lange aaneengesloten wee waar ik volledig van in paniek raakte, lachgas deed niets. “Gelukkig” schoot de ontsluiting maar nauwelijks op en kon er een ruggenprik in, heeeeeerlijk.nina210 schreef: ↑02-12-2019 23:02Misschien is een cursus zwangerschapsyoga iets? Mijn eerste bevalling duurde 4 uur, de tweede krap 45 min. In 40 min volledig ontsluiten, dat zijn echt giftige weeën. Maar ze waren te doen omdat ik mn hoofd koel wist te houden. En dat is dankzij jarenlange yoga ervaring.
TO, maak je zorgen duidelijk aan je VK. Je klinkt veel te voorzichtig. Jij maakt je zorgen en dan is het niet aan de VK om het gesprek uit te stellen. Je moet het nu bespreken zodat je een en ander goed kan voorbereiden.
dinsdag 3 december 2019 20:46
Ik was uiteindelijk te laat, maar ook toen is het echt helemaal goed gekomen. Even ter geruststelling van TO. Was bikkelen, maar wel gelukt. Achteraf kijk ik er ondanks dat het anders liep dan gedacht wel positief op terug.ClaireSophie schreef: ↑03-12-2019 20:22Herkenbaar hoor Jinx. Hier eenzelfde verhaal maar dan andersom.
Januari jl ingeleid na langdurig (3dagen) gebroken vliezen en een hele fijne bevalling gehad. Weeën starten in het ziekenhuis, ik werd al gemonitord dus toen ik bij 3 cm dacht, nu is het niet leuk meer zat 45 min later de ruggenprik. Hemels.
Geen gedoe met weeën in de auto, bij aankomst weer aan de monitor moeten, of nog erger TE LAAT zijn voor pijstilling. Dat is écht mijn grootste angst.
Mijn verloskundige wuift het een beetje weg maar ik ga er nogmaals op aandringen (30 weken zwanger nu) dat ik asap naar het ziekenhuis wil en een ruggenprik wil.
Hallo?!
dinsdag 3 december 2019 22:27
Hallo iedereen, super bedankt voor de vele reacties. Ik ga het bij de 20w echo komende week nogmaals duidelijk aankaarten dat ik er toch wel erg tegenop zie. Als ze dan liever een nieuwe afspraak maakt (bv omwille van tijd) om het te bespreken is dat natuurlijk prima, mits het niet aan het einde pas is natuurlijk. Maar heb wel liever dat ze de tijd er voor neemt.
Ik heb niet perse de wens voor een ruggenprik, bij de eerste (direct na kwartier al richting zh gegaan) was dit ook niet eens meer mogelijk, ik zat al op 5cm dat ik aankwam en ze doen het volgens mij bij 6cm niet meer hier. En met wachten erbij op de anesthesist waren ze daar direct heel duidelijk over dat dat hem niet ging worden.
Ik had bij de eerste remifentanyl, dat haalde de piek van de pijn weg wat ik heeeeeeeel prettig vond (weg paniek!) en de weeën waren weer weg te puffen. Dit mocht ik gebruiken tot aan het persen. En de persweeën voelde ik dus toen totaal niet, alleen een wat ongemakkelijk gevoel (had zelfs een perswee overgeslagen om even te rusten, daar waren ze best boos over haha). Dus daar heb ik niet veel angst voor.
Maar ik weet dat ze hier een uur! monitoren, niet een half uur.. dus dat is best lang.. zeker met aanrijtijd van gemiddeld 25 min. Dan ben ik dus al minimaal anderhalf uur verder.. en dan nog naar afdeling brengen, aansluiten en alles erbij.. de tijd vliegt (alleen had ik dat gevoel op dat moment niet).
Yoga is niks voor mij, miss moet ik opzoek naar een andere vorm waarin ik inderdaad probeer beter te handelen met opkomende paniek, aangezien dat wellicht ook een grote reden is geweest waarom ik het zo vervelend heb ervaren (plus het feit dat er door de gyn toentertijd niks is besproken vooraf en niks voldeed aan mijn verwachtingen). Ik ga ook de vk voor een goed uitgewerkt plan vragen zodat het duidelijk is wat ik wil en waar mijn verwachtingen wellicht niet reëel zijn. Kom ik inderdaad liever niet pas tijdens de bevalling achter.
Ik zit ook te denken aan een doula, maar ik ben bang dat zo iemand mij misschien juist gaat irriteren op dat moment.
EMDR is overigens niet echt iets wat ik wil. Ik heb het gehad als traumaverwerking voor iets totaal anders, dus ben er mee bekend. Heeft wel een beetje geholpen voor dat andere maar ik zie dat echt niet zitten voor zoiets als dit.
Ik zit ook te kijken naar steriele injecties, die mag de vk zelf geven en schijnen ook echt wel wat te doen. Heeft iemand hier ervaring mee? Zoiets als backup ofzo, met de gedachte beter iets dan niets.. of als overbrugging tot ik echte medicatie zou mogen..
Ik heb niet perse de wens voor een ruggenprik, bij de eerste (direct na kwartier al richting zh gegaan) was dit ook niet eens meer mogelijk, ik zat al op 5cm dat ik aankwam en ze doen het volgens mij bij 6cm niet meer hier. En met wachten erbij op de anesthesist waren ze daar direct heel duidelijk over dat dat hem niet ging worden.
Ik had bij de eerste remifentanyl, dat haalde de piek van de pijn weg wat ik heeeeeeeel prettig vond (weg paniek!) en de weeën waren weer weg te puffen. Dit mocht ik gebruiken tot aan het persen. En de persweeën voelde ik dus toen totaal niet, alleen een wat ongemakkelijk gevoel (had zelfs een perswee overgeslagen om even te rusten, daar waren ze best boos over haha). Dus daar heb ik niet veel angst voor.
Maar ik weet dat ze hier een uur! monitoren, niet een half uur.. dus dat is best lang.. zeker met aanrijtijd van gemiddeld 25 min. Dan ben ik dus al minimaal anderhalf uur verder.. en dan nog naar afdeling brengen, aansluiten en alles erbij.. de tijd vliegt (alleen had ik dat gevoel op dat moment niet).
Yoga is niks voor mij, miss moet ik opzoek naar een andere vorm waarin ik inderdaad probeer beter te handelen met opkomende paniek, aangezien dat wellicht ook een grote reden is geweest waarom ik het zo vervelend heb ervaren (plus het feit dat er door de gyn toentertijd niks is besproken vooraf en niks voldeed aan mijn verwachtingen). Ik ga ook de vk voor een goed uitgewerkt plan vragen zodat het duidelijk is wat ik wil en waar mijn verwachtingen wellicht niet reëel zijn. Kom ik inderdaad liever niet pas tijdens de bevalling achter.
Ik zit ook te denken aan een doula, maar ik ben bang dat zo iemand mij misschien juist gaat irriteren op dat moment.
EMDR is overigens niet echt iets wat ik wil. Ik heb het gehad als traumaverwerking voor iets totaal anders, dus ben er mee bekend. Heeft wel een beetje geholpen voor dat andere maar ik zie dat echt niet zitten voor zoiets als dit.
Ik zit ook te kijken naar steriele injecties, die mag de vk zelf geven en schijnen ook echt wel wat te doen. Heeft iemand hier ervaring mee? Zoiets als backup ofzo, met de gedachte beter iets dan niets.. of als overbrugging tot ik echte medicatie zou mogen..
anoniem_354962 wijzigde dit bericht op 03-12-2019 22:50
5.28% gewijzigd
dinsdag 3 december 2019 22:35
woensdag 4 december 2019 19:26
Mijn ervaring met die steriele waterinjecties die jij noemt: toen mijn rugweeen niet meer te doen waren, nauwelijks tijd ertussen, misselijk, mega pijnlijk, heb ik steriele waterinjecties gekregen. ‘Een wespensteekje’ werd beloofd, nou maak daar maar een heel wespennest van, wat deed dat prikken pijn!
de rugweeën verdwenen wel, maar ik kreeg er beenweeën voor terug. Ook heel naar. Maar er zat wel meer tijd tussen de weeën, waardoor ik steeds even kort bij kon komen en me schrap kon zetten voor de volgende wee. Uiteindelijk heb ik de bevalling zonder verdere pijnbestrijding kunnen doen, dat was echt niet gelukt zonder de steriele waterinjecties. Heb wel nog best lang een gevoelige plek op mijn rug gehad.
Misschien kun je je vk voor je 20 weken echo even bellen, en vragen of het mogelijk is wat meer tijd voor de afspraak te plannen omdat je je zoveel zorgen maakt.
de rugweeën verdwenen wel, maar ik kreeg er beenweeën voor terug. Ook heel naar. Maar er zat wel meer tijd tussen de weeën, waardoor ik steeds even kort bij kon komen en me schrap kon zetten voor de volgende wee. Uiteindelijk heb ik de bevalling zonder verdere pijnbestrijding kunnen doen, dat was echt niet gelukt zonder de steriele waterinjecties. Heb wel nog best lang een gevoelige plek op mijn rug gehad.
Misschien kun je je vk voor je 20 weken echo even bellen, en vragen of het mogelijk is wat meer tijd voor de afspraak te plannen omdat je je zoveel zorgen maakt.
woensdag 4 december 2019 19:31
Thanks voor het delen! Ik denk alleen maar: hoe doen vrouwen dat? Zonder pijnstilling? HELP!
woensdag 4 december 2019 20:03
Vloeken als een bootwerker en heel hard persenClaireSophie schreef: ↑04-12-2019 19:31Thanks voor het delen! Ik denk alleen maar: hoe doen vrouwen dat? Zonder pijnstilling? HELP!
Hallo?!
woensdag 4 december 2019 20:06
Toen het echt te pijnlijk werd, was ik er bijnaClaireSophie schreef: ↑04-12-2019 19:31Thanks voor het delen! Ik denk alleen maar: hoe doen vrouwen dat? Zonder pijnstilling? HELP!
woensdag 4 december 2019 20:50
Nou ja voordat ik überhaupt denk HELP is de baby er al uitClaireSophie schreef: ↑04-12-2019 19:31Thanks voor het delen! Ik denk alleen maar: hoe doen vrouwen dat? Zonder pijnstilling? HELP!
de laatste keer dacht vooral de arts assistent HELP.
woensdag 4 december 2019 22:40
Je hebt gewoon geen keus dan, maar verschrikkelijk is het wel. Volgens mij heb ik ook echt meerdere keren gezegd dat ik dood wilde tijdens de bevalling. Ik wil het echt nooit meer meemaken op die manier.ClaireSophie schreef: ↑04-12-2019 19:31Thanks voor het delen! Ik denk alleen maar: hoe doen vrouwen dat? Zonder pijnstilling? HELP!
donderdag 5 december 2019 11:57
Ik heb niet meegemaakt maar wil het ook niet mee maken en vind het erg dat het dus nog zo moet. Dat je dus verplicht thuis moet blijven met 4cm, dan pas naar het ziekenhuis mag komen (aanrij tijd, 'inchecken', monitoren= reken op zeker anderhalf uur) en als je pech hebt ben je dan dus te laat....Suzan_1991 schreef: ↑04-12-2019 22:40Je hebt gewoon geen keus dan, maar verschrikkelijk is het wel. Volgens mij heb ik ook echt meerdere keren gezegd dat ik dood wilde tijdens de bevalling. Ik wil het echt nooit meer meemaken op die manier.
Dat het kan!! Nee geef mij maar die Amerikaanse toestanden hoor. Heerlijk. Lekker naar 't ziekenhuis bij de eerste weeën, niks geen gemiep met wel of geen ruggenprik. Gewoon dat ding erin jassen.
donderdag 5 december 2019 13:01
Tja, bij m'n eerste bleek ik bij aankomst al 10cm ontsluiting te hebben en ik had nog maar 2 uur weeën. Ik dacht eerst dat ik gewoon hele erge rugpijn had en van het een op andere moment lag ik echt te schreeuwen thuis. Bij de 2e hoefde ik niet te wachten tot 4cm ontsluiting. Mijn verloskundige weet al dat het bij mij heel snel kan gaan, dus heeft ze gewoon toen ze het ziekenhuis belde gezegd dat ik al op 4cm zat. Het ziekenhuis zit gelukkig maar op 10min afstand hier, dus dat scheelt, hoewel ik bij de 2e naar een ziekenhuis 20-30min verderop ben gegaan, want het ziekenhuis hier in de buurt heeft niet zo'n goede naam en er gaan daar geregeld dingen fout. Maar je hebt gelijk hoor, ik vind het belachelijk dat ze hier zo lang wachten of dat je pas mag bellen als je weeën om het x-aantal minuten komen. Iedereen is verschillend en voor sommige vrouwen zoals ik is het dan al gewoon te laat.ClaireSophie schreef: ↑05-12-2019 11:57Ik heb niet meegemaakt maar wil het ook niet mee maken en vind het erg dat het dus nog zo moet. Dat je dus verplicht thuis moet blijven met 4cm, dan pas naar het ziekenhuis mag komen (aanrij tijd, 'inchecken', monitoren= reken op zeker anderhalf uur) en als je pech hebt ben je dan dus te laat....
Dat het kan!! Nee geef mij maar die Amerikaanse toestanden hoor. Heerlijk. Lekker naar 't ziekenhuis bij de eerste weeën, niks geen gemiep met wel of geen ruggenprik. Gewoon dat ding erin jassen.
donderdag 5 december 2019 13:39
donderdag 5 december 2019 13:53
Oh wat erg! Mijn schoonmoeder heeft precies hetzelfde meegemaakt. Nee hoor mevrouw, de baby is er nog lang niet en weg was de arts in het ziekenhuis. Tien minuten later werd mijn man geboren.Marloesjuh51 schreef: ↑05-12-2019 13:39Die regel is inderdaad best bizar.
Ik had dus een arts die hoog en bij laag beweerde dat het nog min 12 uur zou duren en binnen 5 minuten was de baby eruit.
Als ik geen medische indicatie zou hebben, zou ik misschien zelfs nog naar huis gestuurd zijn, want weeen waren ook niet zichtbaar op de CTG..
donderdag 5 december 2019 14:03
Compleet herkenbaar. En ik snap wel dat de arts die gedachte had, want er waren geen weeen zichtbaar. Dat is nooit zo bij mij. Maar luister dan op zn minst naar de patiënt. Het was baby nr 3, dus je zou verwachten dat ik ervaring hebSuzan_1991 schreef: ↑05-12-2019 13:53Oh wat erg! Mijn schoonmoeder heeft precies hetzelfde meegemaakt. Nee hoor mevrouw, de baby is er nog lang niet en weg was de arts in het ziekenhuis. Tien minuten later werd mijn man geboren.
Ik heb nu bij de vierde wel de instructie gekregen om bij een vermoeden van een wee al te bellen, want ik moet echt in het ziekenhuis bevallen. Blijkbaar hebben ze er wel wat van geleerd
