Zwanger
alle pijlers
Stress over bevalling
maandag 2 december 2019 22:40
Hallo dames,
Ik ben bijna op de helft van mijn zwangerschap, dus ik moet nog wel even. Echter, ik stress m nu al over de onvermijdelijke bevalling aan het eind.
Ik ben echt heel bang voor de pijn.
Het is mijn 2e kindje. Bij de eerste had ik medische indicatie en ben ik in het ziekenhuis bevallen. Echter, dit was vanaf moment 1 een weeenstorm waardoor ik niet wist wat me overkwam. Nooit geen harde buiken of iets van een aankondiging gehad van m'n lichaam. De bevalling heeft ook slechts 3.5 uur geduurd, waarvan 32 min persen. Hiervan heb ik ongeveer drie kwartier pijnstilling gehad tijdens de ontsluitingsfase omdat ik door de pijn in paniek raakte. Na de bevalling was ik ook echt even van de wereld in een grote vage waas (stemming was een beetje van what just happend), en het geluksmoment en besef kwam pas een heel stuk later.
Ik ben bang dat ik misschien met de 2e het ziekenhuis niet haal (medische indicatie niet zeker dit keer door verandering in de richtlijnen; zo niet, dan komt eerst de vk, wat ook tijd kost). Daarnaast is het protocol in het ziekenhuis om een uur te monitoren voordat je überhaupt iets van pijnstilling krijgt. Deze onzekerheid geeft mij zoveel stress omdat ik het bij de eerste op de top van de wee echt niet trok (dus paniek). Maar om nou, indien geen medische indicatie, die auto in te moeten stappen met weeën en al om vervolgens teleurgesteld te worden in het ziekenhuis dat ze misschien wel niks willen geven, daar zit ik ook echt niet op te wachten, ik denk dat ik dan knettergek word..
Herkent iemand dit gevoel? En hoe ging jullie 2e bevalling? En wat zijn jullie ervaringen met een niet medische poliklinische bevalling?
Sorry voor de vele vragen maar zoals de titel al aangeeft stress ik m lichtelijk![😅]()
Ik ben bijna op de helft van mijn zwangerschap, dus ik moet nog wel even. Echter, ik stress m nu al over de onvermijdelijke bevalling aan het eind.
Ik ben echt heel bang voor de pijn.
Het is mijn 2e kindje. Bij de eerste had ik medische indicatie en ben ik in het ziekenhuis bevallen. Echter, dit was vanaf moment 1 een weeenstorm waardoor ik niet wist wat me overkwam. Nooit geen harde buiken of iets van een aankondiging gehad van m'n lichaam. De bevalling heeft ook slechts 3.5 uur geduurd, waarvan 32 min persen. Hiervan heb ik ongeveer drie kwartier pijnstilling gehad tijdens de ontsluitingsfase omdat ik door de pijn in paniek raakte. Na de bevalling was ik ook echt even van de wereld in een grote vage waas (stemming was een beetje van what just happend), en het geluksmoment en besef kwam pas een heel stuk later.
Ik ben bang dat ik misschien met de 2e het ziekenhuis niet haal (medische indicatie niet zeker dit keer door verandering in de richtlijnen; zo niet, dan komt eerst de vk, wat ook tijd kost). Daarnaast is het protocol in het ziekenhuis om een uur te monitoren voordat je überhaupt iets van pijnstilling krijgt. Deze onzekerheid geeft mij zoveel stress omdat ik het bij de eerste op de top van de wee echt niet trok (dus paniek). Maar om nou, indien geen medische indicatie, die auto in te moeten stappen met weeën en al om vervolgens teleurgesteld te worden in het ziekenhuis dat ze misschien wel niks willen geven, daar zit ik ook echt niet op te wachten, ik denk dat ik dan knettergek word..
Herkent iemand dit gevoel? En hoe ging jullie 2e bevalling? En wat zijn jullie ervaringen met een niet medische poliklinische bevalling?
Sorry voor de vele vragen maar zoals de titel al aangeeft stress ik m lichtelijk
donderdag 12 december 2019 13:31
woensdag 18 december 2019 09:07
Hallo dames,
Sorry voor de radiostilte. Was er even een paar dagen tussenuit en omdat ik gelukkig toch wel tot rust was gekomen wilde ik dit nog even een paar dagen voortzetten. Gister de 20w echo gehad en het nogmaals (dit keer wat duidelijker maar ook bij een andere vk) aangekaart. Heb ook gelijk aangegeven dat die angst voortkomt uit 2 dingen: er is in het ziekenhuis, nadat ik vorige keer ben overgeheveld vanuit dezelfde VK, helemaal niks meer besproken over de bevalling. En dat ik dus het idee had dat het allemaal even iets té snel ging de eerste keer = paniek.
Ik heb nu een afspraak staan om alles te bespreken, en dat vind ik toch wel heel fijn. Had ook het idee dat ze het wel heel serieus nam, dus dat geeft ook vertrouwen. Ze heeft wel gelijke wat folder meegegeven om zelf door te lezen.
Ik zit er serieus over te denken om thuis te bevallen. Ik weet dat pijnstilling dan lastiger wordt, maar dat ik dan weet wat me te wachten staat geeft ook veel rust. Niet de constante stress: straks krijg ik het helemaal niet in het ziekenhuis.. dan wéét ik tenminste dat ik het niet krijg (of bv iets wat de vk wel mag geven).
Ik besef me steeds meer dat ik toch wel heel weinig vertrouwen heb in het ziekenhuis door hoe alles is gegaan vorige keer..
Sorry voor de radiostilte. Was er even een paar dagen tussenuit en omdat ik gelukkig toch wel tot rust was gekomen wilde ik dit nog even een paar dagen voortzetten. Gister de 20w echo gehad en het nogmaals (dit keer wat duidelijker maar ook bij een andere vk) aangekaart. Heb ook gelijk aangegeven dat die angst voortkomt uit 2 dingen: er is in het ziekenhuis, nadat ik vorige keer ben overgeheveld vanuit dezelfde VK, helemaal niks meer besproken over de bevalling. En dat ik dus het idee had dat het allemaal even iets té snel ging de eerste keer = paniek.
Ik heb nu een afspraak staan om alles te bespreken, en dat vind ik toch wel heel fijn. Had ook het idee dat ze het wel heel serieus nam, dus dat geeft ook vertrouwen. Ze heeft wel gelijke wat folder meegegeven om zelf door te lezen.
Ik zit er serieus over te denken om thuis te bevallen. Ik weet dat pijnstilling dan lastiger wordt, maar dat ik dan weet wat me te wachten staat geeft ook veel rust. Niet de constante stress: straks krijg ik het helemaal niet in het ziekenhuis.. dan wéét ik tenminste dat ik het niet krijg (of bv iets wat de vk wel mag geven).
Ik besef me steeds meer dat ik toch wel heel weinig vertrouwen heb in het ziekenhuis door hoe alles is gegaan vorige keer..
