Zwanger
alle pijlers
Zoveelste miskraam :-(
zaterdag 22 mei 2021 om 08:42
Even van me af schrijven en op zoek naar hoopvolle verhalen. Ik ben inmiddels 39, rook niet, drink niet, gezond bmi en ben al 4 jaar (met pauzes) aan het proberen zwanger te worden. 7 keer had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen en 7 keer nog voor de 6 weken gaat het mis. Vandaag werd ik wakker en wist ik dat ook nummer 7 gestrand was, nu is het alleen nog wachten op de ongesteldheid.
We zijn al bij 2 ziekenhuizen in Nederland geweest en hebben bijna alle testen gehad die ze hier aanbieden. Eindconclusie is altijd: we kunnen niks vinden, het is waarschijnlijk gewoon pech, vooral door proberen.
Na nummer 6 hebben we een jaar lang gestopt met proberen en 'geaccepteerd' dat we kinderloos zouden blijven. Maar ik kon daar toch niet mee leven en dus hebben we een maand geleden het weer opgestart. Met nieuwe frisse moed en goede moed en het was gelijk raak. Maar nu dus weer voorbij.
Ik ben zo zo zo verdrietig, ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet. Hebben jullie hoopvolle verhalen van jezelf, je vrienden, kennissen, de vrouw die de hond van de buurman uitlaat? En dan niet van die 'toen ze het loslieten gebeurde het', want ik geloof niet dat dat het probleem is. Dat hebben we een jaar gedaan en dat leverde niet magischerwijs een baby op. Maar iets waar ik me aan vast kan houden.
Of tips. Alle tips zijn welkom. Wilde ik vroeger alleen maar onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen, sta ik nu ook open voor alle kruidenvrouwtjes, spirigoeroes en andere baat-het-niet-dan-schaadt-het-niet-tips.
Iets om me een beetje op de been te houden, want ik weet niet meer.......
We zijn al bij 2 ziekenhuizen in Nederland geweest en hebben bijna alle testen gehad die ze hier aanbieden. Eindconclusie is altijd: we kunnen niks vinden, het is waarschijnlijk gewoon pech, vooral door proberen.
Na nummer 6 hebben we een jaar lang gestopt met proberen en 'geaccepteerd' dat we kinderloos zouden blijven. Maar ik kon daar toch niet mee leven en dus hebben we een maand geleden het weer opgestart. Met nieuwe frisse moed en goede moed en het was gelijk raak. Maar nu dus weer voorbij.
Ik ben zo zo zo verdrietig, ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet. Hebben jullie hoopvolle verhalen van jezelf, je vrienden, kennissen, de vrouw die de hond van de buurman uitlaat? En dan niet van die 'toen ze het loslieten gebeurde het', want ik geloof niet dat dat het probleem is. Dat hebben we een jaar gedaan en dat leverde niet magischerwijs een baby op. Maar iets waar ik me aan vast kan houden.
Of tips. Alle tips zijn welkom. Wilde ik vroeger alleen maar onomstotelijk en wetenschappelijk bewezen, sta ik nu ook open voor alle kruidenvrouwtjes, spirigoeroes en andere baat-het-niet-dan-schaadt-het-niet-tips.
Iets om me een beetje op de been te houden, want ik weet niet meer.......
zondag 4 juli 2021 om 08:29
Gelijk heb je zou inderdaad nog even wachten met echo plannen. Heb het zelf meerdere keren meegemaakt helaas dus weet precies hoe je je voelt. Ging bij mij alleen telkens fout rond week 9-10 dus wel kloppend hartje aantal echos en dan niet meer helaas. Ik blijf met je mee duimen dat het goed blijft gaan wel positief dat je test op blijf lopen!
zondag 4 juli 2021 om 09:25
Spannend!beetjebl schreef: ↑04-07-2021 08:17Ik durf nog niet te bellen voor een afspraak. Ben nooit verder dan 5,5 week gekomen en moest dus iedere keer weer afzeggen. Dat vond ik zo pijnlijk worden, dat ik dit keer pas bel als ik de 5,5 weken grens heb gehaald. Dan kunnen we hopelijk een afspraak maken voor rond de 6 weken. Tegen die tijd kunnen ze ook pas wat zien en ik wil mezelf niet gek maken met een te vroege echo waar dan niks op te zien is.
Ik voel me echt een beetje ongesteld, ik bloed dus ook bruin/paarsbruin. Niet ongesteldheidsveel, maar ook niet weinig: ik moet mijn inlegkruisje wel een keer per dag wisselen. Nog geen echte krampen, maar het stelt me ook zeker niet gerust. Test blijft nog wel steeds mooi oplopen. Vanochtend was ie weer significant donkerder dan vrijdag. Het blijft dus spannend.
Ik doe mee
. Donderdag positief getest en bij gaat het meestal mis tussen de 4 en 5 weken.
zondag 4 juli 2021 om 09:29
Ik ken ook iemand waarbij na meerdere miskramen progesteron het verschil leek te maken. Nu 2 gezonde kinderensenchagreen schreef: ↑22-05-2021 08:56Inderdaad, of laagdrempeliger progesteron vanaf bevruchting tot 12 weken zwangerschap. Dit kan er soms ook ervoor zorgen dat het 'blijft plakken' aka niet opnieuw een miskraam wordt.
Het leven is niet eerlijk
. nu wel bezig met progesteron en frequentie b12-injecties omhoog
zondag 4 juli 2021 om 15:50
Haha, ok! Maar mooi dat het toch werkte. Ik ga ook voor jou duimen.
Deze week krijg ik mijn vitamine B en D uitslagen. Ben benieuwd of daar nog iets uitkomt.
maandag 5 juli 2021 om 09:19
Nee, helaas nog niet gestopt. Het lijkt wel wat minder geworden, maar het was vorige keer ook een beetje af en aan, dus ik durf er geen conclusies aan te verbinden. Het blijft alleen wel donkerbruin en wordt niet rood of roze (dat was vorige keer anders).
Als ik google, lijkt het alsof je van niesen al kunt bloeden. Nou, dat doe ik wel 6 keer per dag. En we zijn ook aan het klussen in huis en ik fitness ook. Maar die laatste twee ga ik deze week verder maar even niet doen voor de zekerheid.
Als we woensdag halen, zijn we verder dan ooit (5,5 week).
Verder is het heel stil in mijn lijf. Beetje prikjes en dingetjes in mijn buik, maar geen krampen. Het gekste vind ik wel de afwezigheid van mijn stevige borsten. Normaal zijn die al heel gespannen om deze tijd, maar nu helemaal niet. Wel groot, maar dat waren ze al een poosje (na de laatste zwangerschap zijn ze niet meer kleiner geworden). Beetje duizelig af en toe en waarin in mijn hoofd, maar ja, ik heb dan ook veel aan mijn hoofd.
Kortom, ik voel van alles en van alles niet en de conclusie is dus: ik heb géén idee of ik nou écht zwanger ben of dat het weer een net-nietje wordt. Gelukkig heb ik weer wat werkafspraken deze week en dus ook meer afleiding. Afleiding werkt goed, maar ik werk alleen thuis dus dat gaat niet altijd.
Als ik google, lijkt het alsof je van niesen al kunt bloeden. Nou, dat doe ik wel 6 keer per dag. En we zijn ook aan het klussen in huis en ik fitness ook. Maar die laatste twee ga ik deze week verder maar even niet doen voor de zekerheid.
Als we woensdag halen, zijn we verder dan ooit (5,5 week).
Verder is het heel stil in mijn lijf. Beetje prikjes en dingetjes in mijn buik, maar geen krampen. Het gekste vind ik wel de afwezigheid van mijn stevige borsten. Normaal zijn die al heel gespannen om deze tijd, maar nu helemaal niet. Wel groot, maar dat waren ze al een poosje (na de laatste zwangerschap zijn ze niet meer kleiner geworden). Beetje duizelig af en toe en waarin in mijn hoofd, maar ja, ik heb dan ook veel aan mijn hoofd.
Kortom, ik voel van alles en van alles niet en de conclusie is dus: ik heb géén idee of ik nou écht zwanger ben of dat het weer een net-nietje wordt. Gelukkig heb ik weer wat werkafspraken deze week en dus ook meer afleiding. Afleiding werkt goed, maar ik werk alleen thuis dus dat gaat niet altijd.
maandag 5 juli 2021 om 12:08
Zo spannend dat de test dit keer wel lijkt op te lopen en donkerder wordt. Bloeden tja, dat kan inderdaad vanalles zijn. Ik weet dat mijn moeder toen ze zwanger was van mijn jongste broer regelmatig gebloed heeft, en fiks ook. Ze is zelfs nog een tijdje opgenomen geweest in het ziekenhuis ervoor, ze dachten dat het fout zou gaan. Maar mijn broer wandelt alweer 33 jaar rond op deze wereld dus fout ging het niet.
Dat zegt natuurlijk niets over jou, maar omdat je ook vroeg naar hoopvolle verhalen
Ik duim voor je mee! Ik vind het heel verstandig van je om het stap voor stap te bekijken: nu eerst naar woensdag. En dan vanaf woensdag verder.
Dat zegt natuurlijk niets over jou, maar omdat je ook vroeg naar hoopvolle verhalen
Ik duim voor je mee! Ik vind het heel verstandig van je om het stap voor stap te bekijken: nu eerst naar woensdag. En dan vanaf woensdag verder.
dinsdag 6 juli 2021 om 08:52
Wat een frustrerende achtbaan is dit toch. Ik wil mezelf voorhouden dat ik geen hoop moet ophangen aan een positieve zwangerschapstest, want die zegt bij mij kennelijk helemaal niets. Dus dat ik me moet richten op een eerste echo. Maar het is zo frustrerend dat die echo nooit komt.
Bloed is nog niet gestopt, sinds gisteravond ook meer ongesteldheidsachtige krampen en vandaag een wat lichtere test. Sowieso zijn de testen nooit echt donker geworden. Als ik het vergelijk met andere testen van mensen online, dan sla ik steil achterover: ik wist niet dat het streepje ook zo donker als de controle streep kon zijn.
Ter illustratie, mijn testen:
https://ibb.co/qdrPF38
Ik weet het, het hóeft allemaal niks te betekenen, maar goede tekenen zijn het in elk geval niet.
Ik probeer me op de lange termijn te focussen: uiteindelijk gaat het vast lukken. Maar het is wel lastig om mijn vrolijke zelf te blijven en het is heel lastig om me te concentreren op werk. Wat wel moet gebeuren, want ja, dat is mijn inkomen (ik ben zzp-er dus kan me niet zomaar ziek melden). Gelukkig vandaag wat afspraken met opdrachtgevers, dat leidt hopelijk een beetje af.
Bloed is nog niet gestopt, sinds gisteravond ook meer ongesteldheidsachtige krampen en vandaag een wat lichtere test. Sowieso zijn de testen nooit echt donker geworden. Als ik het vergelijk met andere testen van mensen online, dan sla ik steil achterover: ik wist niet dat het streepje ook zo donker als de controle streep kon zijn.
Ter illustratie, mijn testen:
https://ibb.co/qdrPF38
Ik weet het, het hóeft allemaal niks te betekenen, maar goede tekenen zijn het in elk geval niet.
Ik probeer me op de lange termijn te focussen: uiteindelijk gaat het vast lukken. Maar het is wel lastig om mijn vrolijke zelf te blijven en het is heel lastig om me te concentreren op werk. Wat wel moet gebeuren, want ja, dat is mijn inkomen (ik ben zzp-er dus kan me niet zomaar ziek melden). Gelukkig vandaag wat afspraken met opdrachtgevers, dat leidt hopelijk een beetje af.
dinsdag 6 juli 2021 om 09:02
Bij mij ging het steeds mis tussen de 8-14 weken, dus als er al een hartje klopte. In NL zeiden ze ook dat er 'niks te vinden' was. Ik heb een telefonisch consult in Vlaanderen aangevraagd en daar kwamen ze meteen met een regime van 80mg aspirine en dat het bij mij misgaat bij de aanleg van de placenta. Zonder me te zien dus. Pas daarna zouden ze me willen zien. Ik heb het regime gevolgd en ja, twee keer zwanger gebleven en 2 blakende dochters. Dat wil niet zeggen dat dit voor jou ook helpt, maar in bijv. Canada en de USA is het voor hele bevolkingsgroepen standaard om vanaf een week voor de mogelijke eisprong kinderaspirine te slikken. De arts van dienst gaf ook aan dat een vergelijkbaar regime wordt voorgeschreven om mee te beginnen bij nog vroegere miskramen. Een regime ziet er zo uit: 1e week dat je ermee begint iedere avond 80mg aspirine om spiegel op te bouwen, 2e week om de dag t/m in mijn geval de 18e week, dan naar 1x per 3 dagen en stoppen. In de USA is het voorschrift doorslikken tot week 36 voor bijv donkerder mensen. Ik hoefde steeds pas te beginnen na een positieve test, in jouw geval begin je dus een week voor de bevruchting.
Dit is geen medisch advies, maar omdat het iets is dat je gemakkelijk zelf kunt proberen en goedkoop en niet schadelijk is, deel ik het uiteraard toch.
Dit is geen medisch advies, maar omdat het iets is dat je gemakkelijk zelf kunt proberen en goedkoop en niet schadelijk is, deel ik het uiteraard toch.
dinsdag 6 juli 2021 om 09:51
beetjebl, ik herken de spanning en onzekerheid. Als ik jouw verhaal lees voel ik de stress en het verdriet van destijds ook weer. Ik heb 5 miskramen gehad, een aantal keer is het vroeg mis gegaan maar ook wel na een kloppend hartje. Er is nooit een reden voor gevonden behalve mijn leeftijd (38-40 jaar). Ben een paar keer gecuretteerd, een paar keer pillen genomen om de boel op te wekken en ik werd er dus ook niet jonger op.
Mijn miskramen gebeurden tussen mijn eerste en tweede kind. Uiteindelijk is het bij mij dus wel gelukt, mijn jongste is geboren toen ik 42 was. ik heb verder geen tips behalve dan dat je de hoop niet moet verliezen. Misschien wil je dit liever niet lezen maar ik was zo gespannen en neerslachtig door de miskramen dat ik en mijn gezin er last van hadden. We hadden besloten om de hoop voor een tweede kind op te geven en te genieten van wat we wel hadden (een prachtige dochter en een fijne relatie). Ik had de anticonceptiepil gehaald bij de huisarts en wachtte op de eerste dag van de menstruatie om daarmee te beginnen. Die dag kwam niet en ik bleek zwanger, dit keer blijvend.
Ik heb overigens nooit knaltesten gehad, ook niet bij een blijvende zwangerschap. ik vind jouw rijtje testen er goed uitzien! Hou je taai, ik hoop dat het goed komt!
Mijn miskramen gebeurden tussen mijn eerste en tweede kind. Uiteindelijk is het bij mij dus wel gelukt, mijn jongste is geboren toen ik 42 was. ik heb verder geen tips behalve dan dat je de hoop niet moet verliezen. Misschien wil je dit liever niet lezen maar ik was zo gespannen en neerslachtig door de miskramen dat ik en mijn gezin er last van hadden. We hadden besloten om de hoop voor een tweede kind op te geven en te genieten van wat we wel hadden (een prachtige dochter en een fijne relatie). Ik had de anticonceptiepil gehaald bij de huisarts en wachtte op de eerste dag van de menstruatie om daarmee te beginnen. Die dag kwam niet en ik bleek zwanger, dit keer blijvend.
Ik heb overigens nooit knaltesten gehad, ook niet bij een blijvende zwangerschap. ik vind jouw rijtje testen er goed uitzien! Hou je taai, ik hoop dat het goed komt!
dinsdag 6 juli 2021 om 11:27
Dank je CypressHill. Ik heb inderdaad ook al eens een poging gedaan met kinderaspirine, maar het voelde toen toch niet helemaal goed om te doen zonder doktersvoorschrift. Ik zit nu onder behandeling in Dusseldorf, dus zal het bij de volgende cyclus eens aan mijn gynaecoloog vragen.
@Leeuw32: ze hebben alles getest wat ze in NL testen, in het Gelre in Apeldoorn en bij de herhaalde miskramen poli van het AMC. Dus stolling, schildklier, hormonen, dna. Daarnaast hebben we nu in Dusseldorf vitamines laten testen, die uitslagen komen vandaag/morgen binnen. Vitamine B12 lijkt in elk geval ok. Die Staat op 334. Ik sta in de planning voor een kijkoperatie waarbij ze ook gaan testen op NK-cellen en plasmacellen. Maar dat kan pas in de eerste helft van mijn cyclus, dus als deze zwangerschap niet doorzet.
Hcg prikken leek me niet zoveel extra info opleveren. Want ook als het laag is, ga je hoop houden. Zou ik die uitzondering zijn? Zou het niet toch? Ik had na de vorige miskraam 1,5 week ná dat ik het vruchtje was verloren nog een stiekeme hoop om iets op de check-echo te zien. Ik denk dat ik me dus het beste kan richten op een echo. Mocht het vrijdag nog niet voorbij zijn, ga ik proberen voor die week erop, bij 6+3 ofzo, een echo in te plannen. Dan is de kans ook wat groter dat je wat ziet. Ik wil mezelf ook niet gek maken met een te vroege echo.
De facebookgroep zit ik inderdaad ook in. Ivm herkenbaarheid heb ik deze vragen hierin nog niet gesteld.
@Reckless: dank je voor je hoopgevende verhaal. Ik hoop dat het mij iets eerder lukt dan 42, maar het geeft hoop dat het zeker nog wel kan gebeuren.
@Leeuw32: ze hebben alles getest wat ze in NL testen, in het Gelre in Apeldoorn en bij de herhaalde miskramen poli van het AMC. Dus stolling, schildklier, hormonen, dna. Daarnaast hebben we nu in Dusseldorf vitamines laten testen, die uitslagen komen vandaag/morgen binnen. Vitamine B12 lijkt in elk geval ok. Die Staat op 334. Ik sta in de planning voor een kijkoperatie waarbij ze ook gaan testen op NK-cellen en plasmacellen. Maar dat kan pas in de eerste helft van mijn cyclus, dus als deze zwangerschap niet doorzet.
Hcg prikken leek me niet zoveel extra info opleveren. Want ook als het laag is, ga je hoop houden. Zou ik die uitzondering zijn? Zou het niet toch? Ik had na de vorige miskraam 1,5 week ná dat ik het vruchtje was verloren nog een stiekeme hoop om iets op de check-echo te zien. Ik denk dat ik me dus het beste kan richten op een echo. Mocht het vrijdag nog niet voorbij zijn, ga ik proberen voor die week erop, bij 6+3 ofzo, een echo in te plannen. Dan is de kans ook wat groter dat je wat ziet. Ik wil mezelf ook niet gek maken met een te vroege echo.
De facebookgroep zit ik inderdaad ook in. Ivm herkenbaarheid heb ik deze vragen hierin nog niet gesteld.
@Reckless: dank je voor je hoopgevende verhaal. Ik hoop dat het mij iets eerder lukt dan 42, maar het geeft hoop dat het zeker nog wel kan gebeuren.
dinsdag 6 juli 2021 om 12:55
TO ik zou echt even stoppen met testen nu. Knaltesten zeggen net zo weinig als jouw testen in dit stadium. Ik snap dat dit heel moeilijk is. Ik ben 5x zwanger geweest waarvan 3 miskramen. Juist bij de miskramen had ik knaltesten en bij mijn twee kinderen juist niet. Sterker nog bij mijn eerste zijn het altijd tuurstreepjes gebleven. De HCG aanmaak kan heel erg variëren per zwangerschap. Dat de laatste test nu 1x wat lichter is zegt ook niet veel. Ik snap dat het bloedverlies heel frusterend is. Ik heb dit bij al mijn zwangerschappen gehad, zowel de goede als de slechte. Alleen een echo (of een negatieve test) kan uitsluitsel geven. Ik zou inderdaad een echo bij 6 weken inplannen. Volgens de echoscopist zou twee weken na een positieve test (geen early test) wel een kloppend hartje te zien moeten zijn.
dinsdag 6 juli 2021 om 18:33
Ik sluit me aan bij Miek, stoppen met testen. Je weet pas meer bij een echo.Miek_ schreef: ↑06-07-2021 12:55TO ik zou echt even stoppen met testen nu. Knaltesten zeggen net zo weinig als jouw testen in dit stadium. Ik snap dat dit heel moeilijk is. Ik ben 5x zwanger geweest waarvan 3 miskramen. Juist bij de miskramen had ik knaltesten en bij mijn twee kinderen juist niet. Sterker nog bij mijn eerste zijn het altijd tuurstreepjes gebleven. De HCG aanmaak kan heel erg variëren per zwangerschap. Dat de laatste test nu 1x wat lichter is zegt ook niet veel. Ik snap dat het bloedverlies heel frusterend is. Ik heb dit bij al mijn zwangerschappen gehad, zowel de goede als de slechte. Alleen een echo (of een negatieve test) kan uitsluitsel geven. Ik zou inderdaad een echo bij 6 weken inplannen. Volgens de echoscopist zou twee weken na een positieve test (geen early test) wel een kloppend hartje te zien moeten zijn.
Het is heel frustrerend, moeilijk en verdrietig dus knuffel voor jou. Ik maak me eerlijk gezegd ook wel een beetje zorgen om jouw testen. Ze horen niet lichter te worden. Voor zover het mogelijk is zou ik proberen de komende dagen het een beetje te negeren. Is er volgende week nog steeds niks veranderd, dan bellen voor een echo
dinsdag 6 juli 2021 om 20:16
Hoi Beetjebl,
Wat een spanning zeg.
Ik heb zeker niet hét advies want zelf 5 miskramen gehad in een korte tijd, ben geïnteresseerd in alle adviezen en hoop op een goede afloop bij de zwangeren (ook voor Leeuw32 dus, spannend, gefeliciteerd!!).
Wel heb ik een gezond kind dus mijn lichaam kan het wel, een zwangerschap voldragen. Ik hoop met heel mijn hart dat dit bij jou ook lukt: deze zwangerschap of anders in de zeer nabije toekomst.
Wat betreft hcg prikken: ik heb dat bij de laatste miskraam wel overwogen. Als het idd niet verdubbeld is binnen een paar dagen, is dat toch echt een indicator dat het waarschijnlijk niet goed zit (naar wat ik allemaal heb gelezen, ben geen arts op expert!).. of juist wel als wel hoog is en goed toeneemt, maar geeft dan nog geen garanties of course.
Het is taai om te leven met die onzekerheid of het al dan niet goed zit.. Lichte/donkere/oplopende testen en hcg metingen geven geen enkele zekerheid maar meer een soort schijn houvast.
Zelf test ik daarom mega vaak en voor mij is dat een manier om er mee om te gaan. Wellicht niet de 'juiste' manier maar zo deal ik er mee, want zwaar is het zeker..
Hopelijk lukt het je een beetje afleiding te zoeken, met je werk bv en kan je leuke dingen blijven doen waardoor je zo veel mogelijk een fijne tijd kan beleven.
Veel liefs.
Wat een spanning zeg.
Ik heb zeker niet hét advies want zelf 5 miskramen gehad in een korte tijd, ben geïnteresseerd in alle adviezen en hoop op een goede afloop bij de zwangeren (ook voor Leeuw32 dus, spannend, gefeliciteerd!!).
Wel heb ik een gezond kind dus mijn lichaam kan het wel, een zwangerschap voldragen. Ik hoop met heel mijn hart dat dit bij jou ook lukt: deze zwangerschap of anders in de zeer nabije toekomst.
Wat betreft hcg prikken: ik heb dat bij de laatste miskraam wel overwogen. Als het idd niet verdubbeld is binnen een paar dagen, is dat toch echt een indicator dat het waarschijnlijk niet goed zit (naar wat ik allemaal heb gelezen, ben geen arts op expert!).. of juist wel als wel hoog is en goed toeneemt, maar geeft dan nog geen garanties of course.
Het is taai om te leven met die onzekerheid of het al dan niet goed zit.. Lichte/donkere/oplopende testen en hcg metingen geven geen enkele zekerheid maar meer een soort schijn houvast.
Zelf test ik daarom mega vaak en voor mij is dat een manier om er mee om te gaan. Wellicht niet de 'juiste' manier maar zo deal ik er mee, want zwaar is het zeker..
Hopelijk lukt het je een beetje afleiding te zoeken, met je werk bv en kan je leuke dingen blijven doen waardoor je zo veel mogelijk een fijne tijd kan beleven.
Veel liefs.
fem85_ wijzigde dit bericht op 06-07-2021 20:37
8.29% gewijzigd
woensdag 7 juli 2021 om 09:32
Goedemorgen,
Weer een nieuwe dag. Hoe is het met jou Leeuw32, nog steeds zwanger? Als ik vandaag miskraamvrij doorkom, zijn we verder dan we ooit zijn geweest. Ik heb vandaag dus veel afleiding gepland: ga straks werken in een cafeetje en vanmiddag naar de bioscoop. Man heeft ook geen afspraken verder, dus die doet gezellig mee.
Ik probeerde net de verloskundige te bellen voor een eerste afspraak volgende week, eentje waar een vriendin van me goede ervaringen mee had. Maar nu woon ik te ver weg (12 min) om me daar in te mogen schrijven. Balen zeg! Nu toch maar weer een afspraak maken bi VK hier in het dorp. Die vond ik tijdens de check-echo niet heel fijn, maar er is geen andere keuze. Dat is dan weer het nadeel van in een dorp wonen. En die VK-praktijk is op woensdag gesloten dus ik kan pas morgen bellen.
We willen een echo voor volgende week woensdag. Dat is een dag dat man en ik beiden weinig afspraken hebben en dus ruimte hebben om de boel de boel te laten mocht het inderdaad slecht nieuws zijn. Bovendien zit ik dan op 6+3 dus dan zou er ook iets te zien moeten zijn.
Aangezien ik nog steeds, behalve wat duizeligheid, geen kwaaltjes heb, durf ik er echt niet op te hopen. Maar doe dat natuurlijk stiekem toch wel. Vanochtend op advies van jullie en mijn man niet getest, ik word er toch alleen maar gek van. HCG prikken heeft ook niet zo veel zin. Eer dat ik de huisarts te pakken heb, zijn we een dag verder. Dan nog een dag voor het inplannen van de prikafspraak en dan een aantal werkdagen voor de eerste uitslag. Tegen die tijd heb ik mijn echo al bijna en die zegt toch meer: wel of geen vruchtje.
Bedankt @Miek_ en de rest voor de hoopgevende woorden.
Ik zat er vannacht ook over na te denken. Is het beter deze tijd door te komen met een voorbereiding op het ergste en dus als spanning en stress? Of kan ik beter proberen 'gewoon' blij en hoopvol te zijn, met risico op grotere teleurstelling als het niet zo is? Maar is die teleurstelling echt wel groter? Of is de teleurstelling als je je als voorbereid op het ergste net zo groot, maar meer verspreid over meerdere dagen? Ik wil vandaag proberen me niet zo schrap te zetten voor wat straks misschien komt, maar te kijken of ik rustig kan zijn met wat nu zeker is.
Weer een nieuwe dag. Hoe is het met jou Leeuw32, nog steeds zwanger? Als ik vandaag miskraamvrij doorkom, zijn we verder dan we ooit zijn geweest. Ik heb vandaag dus veel afleiding gepland: ga straks werken in een cafeetje en vanmiddag naar de bioscoop. Man heeft ook geen afspraken verder, dus die doet gezellig mee.
Ik probeerde net de verloskundige te bellen voor een eerste afspraak volgende week, eentje waar een vriendin van me goede ervaringen mee had. Maar nu woon ik te ver weg (12 min) om me daar in te mogen schrijven. Balen zeg! Nu toch maar weer een afspraak maken bi VK hier in het dorp. Die vond ik tijdens de check-echo niet heel fijn, maar er is geen andere keuze. Dat is dan weer het nadeel van in een dorp wonen. En die VK-praktijk is op woensdag gesloten dus ik kan pas morgen bellen.
We willen een echo voor volgende week woensdag. Dat is een dag dat man en ik beiden weinig afspraken hebben en dus ruimte hebben om de boel de boel te laten mocht het inderdaad slecht nieuws zijn. Bovendien zit ik dan op 6+3 dus dan zou er ook iets te zien moeten zijn.
Aangezien ik nog steeds, behalve wat duizeligheid, geen kwaaltjes heb, durf ik er echt niet op te hopen. Maar doe dat natuurlijk stiekem toch wel. Vanochtend op advies van jullie en mijn man niet getest, ik word er toch alleen maar gek van. HCG prikken heeft ook niet zo veel zin. Eer dat ik de huisarts te pakken heb, zijn we een dag verder. Dan nog een dag voor het inplannen van de prikafspraak en dan een aantal werkdagen voor de eerste uitslag. Tegen die tijd heb ik mijn echo al bijna en die zegt toch meer: wel of geen vruchtje.
Bedankt @Miek_ en de rest voor de hoopgevende woorden.
Ik zat er vannacht ook over na te denken. Is het beter deze tijd door te komen met een voorbereiding op het ergste en dus als spanning en stress? Of kan ik beter proberen 'gewoon' blij en hoopvol te zijn, met risico op grotere teleurstelling als het niet zo is? Maar is die teleurstelling echt wel groter? Of is de teleurstelling als je je als voorbereid op het ergste net zo groot, maar meer verspreid over meerdere dagen? Ik wil vandaag proberen me niet zo schrap te zetten voor wat straks misschien komt, maar te kijken of ik rustig kan zijn met wat nu zeker is.
