Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

Daisy gatverdarrie, wat een teleurstelling

Jokke Zo naar, als de hele wereld maar zwanger wordt en je ondertussen het gevoel krijgt dat jij de enige bent waarbij dat niet (vanzelf) gaat.

Ha dames,

Alweer twee maanden geleden dat ik hier heb geschreven - van de ene in de andere drukte gevallen (nieuwe baan, feestdagen, borstpunctie ivm onverwachtse cystes (gelukkig niks kwaadaardig), meerdere familieleden op bezoek in Amerika, en vervolgens onze terugplaatsing!). Ik moet heel veel bijlezen dus excuus voor de ego post maar zit met een dringende vraag over jullie medicatie / apotheek.

Ik ben namelijk in Nederland voor een weekje en helaas is mijn schoonmoeder opeens heel erg ziek, ze ligt op de intensive care en het zal naar verwachting niet lang meer duren... Wil dus langer blijven maar kom dan in de knel met mijn medicatie, heb te weinig progesterone om door te blijven prikken voor nog een week. Ik heb mijn Amerikaanse kliniek gevraagd het doktersrecept door te sturen - halen jullie normaalgesproken je medicatie op bij de 'apotheek in de buurt' of een speciale apotheek? Opsturen is kennelijk niet toegestaan en dan kan het bij de douane vast komen te zitten en dat kan ik natuurlijk niet riskeren...

Heel erg bedankt!

Stipje en Mimi; nog niet helemaal. Schijnbaar wordt de test in ons ziekenhuis in onderzoeksverband gebruikt en moet dit even met de arts bespreken. Ze worden nooit vergoed deze testen alleen als ze zelf nog met een proefperiode bezig zijn. Ik weet inderdaad alleen niet zo goed wat je met de uitkomst kan want als het low is, ga je dan twee maanden uitstellen en nog eens testen? En wat als het dan weer low is? Ik weet het niet. Terwijl het voorbeeld van Mimi dus wel gewoon iemand zwanger is geworden met low. Maar ik kan me voorstellen dat je hier wel voor kiest als je maar weinig kansen hebt, daarom zou ik dit pas beslissen na de punctie.
Wel heel fijn dat je een tp hebt gehad stipje! Snap wel dat je verdrietig was zaterdag, het liefst had je wat meer kansen gehad. Ik ga heel hard voor je duimen dat dit een plakkertje wordt!

Moos; wat fijn dat je nu weet dat het goed zit! Hopelijk stopt het bloeden snel.

Baggal; ja de 26e heb ik het evaluatiegesprek! Verliep ook een beetje raar want aan de telefoon werd gezegd dat ik het beste ook nog een telefonisch consult met klinische genetica kon plannen over mijn biopsie vragen. Toen ik daar informeerde werd me gezegd dat dit toch besproken kon worden tijdens het evaluatiegesprek dus ik hem maar een Word documentje gemaakt met vragen . Afgelopen week ging eigenlijk best goed, toch wel fijn om nu eventjes afstand te nemen van het traject en weer met hele andere dingen bezig te zijn. Ik merk dat je in het traject echt oogkleppen op hebt en alleen daarop gefocust bent, nu is het ook wel even fijn om ook met andere dingen bezig te zijn.
Wat brutaal van FNUK trouwens om je nog te vragen voor een radio interview .

Daisy, wat ontzettend balen! Ik kan me goed voorstellen dat je de punctie niet wilt als je normaal een grotere 'opbrengst' hebt. Is er iets veranderd in de medicatie tov de andere keer? Heb je nu wel een escape IUI gekregen?

Jokke wat vervelend dat de communicatie met Duitsland niet zo lekker loopt. Mag je niet bellen om te informeren naar die uitslag?

Travel heel veel sterkte! Wat betreft medicatie: alle spuitmedicatie kan ik hier echt alleen in het zh krijgen waar ik behandeld wordt .De utro en progynova bij de reguliere apotheek.

Travel: wat ontzettend verdrietig en onverwacht nieuws mbt je schoonmoeder zeg! Ik herinner me jullie casus nog wel (en dat je in Washington zit). Hoe is je vriend eronder? Vwb apotheek vermoed ik dat je dat bij een reguliere apotheek zou moeten kunnen ophalen. In de UK kan dat iig wel en als ik bijvoorbeeld kijk naar de medicatie van mijn vader, dan kan de dorps apotheek van mijn ouders daar ook gewoon in voorzien.

Neo: Heel verstandig dat je je vragen hebt opgeschreven/uitgetypt. Mijn ervaring is dat je geregeld vragen “vergeet” tijdens het gesprek die je je had voorgenomen te stellen.
Inderdaad brutaal van FNUK - kon er ook wel om lachen ergens.

Stipje: snap de teleurstelling ergens ook wel. Je had vorige keer een kans en nu ook “maar” een. Het hoeft er natuurlijk maar eentje te zijn die leidt tot een baby, maar het voelt wat magertjes. Overigens zat die vriendin van mij niet bij FNUK hoor. Vrijwilliger zijn doe je niet voor de waardering, maar zij vond het gewoon niet echt prettig en moest voor eigen opvolging zorgen.
Ik hoop dat het huis de nodige afleiding biedt.

Daisy: misschien tegen beter weten in: succes met de echo vandaag. Denk aan je meis.

Zizo: Hoe is het met jou? En met het traject?

Daisylizz sterkte en succes vandaag. Ik hoop op een wonder voor jullie.
Bedankt voor de lieve woorden. Jokkeman en ik gaan samen overleggen of we hier nog door willen. Evt ga ik een fb account aanmaken om daar te kijken. (Bedankt voor de tip)
Sorry werk roept

Ik breek even in voor travel. Ik heb namelijk vanuit België progesteron injecties voorgeschreven gekregen, en kon die bijna nergens krijgen, behalve bij ny geertgen. Ik zou even contact zoeken met hun, en kijken of ze het recept daarnaar door kunnen sturen. Vanuit Ny geertgen bezorgen ze vervolgens ook. Veel sterkte en succes!

Travel, wat verdrietig. Ik heb laatst progesteron injecties via Nij Geertgen kunnen krijgen. Vrij gemakkelijk ook, wel met recept uiteraard, maar ook dat was een buitenlands recept. Sterkte!!

Even een snel bericht 'on the go': heel erg bedankt voor jullie snelle reacties, ik ben net langs een apotheek in de buurt geweest en inderdaad waren daar de progesteron injecties niet beschikbaar, alleen een vaginale creme. Ik ga het proberen bij Nij Geertgen, heel erg bedankt voor de tip! En zo niet, dan vraag ik mijn arts of de creme kan worden ingezet... wie weet. Heel erg bedankt in ieder geval!

Travelexplorer schreef: ↑

11-02-2020 11:18

Even een snel bericht 'on the go': heel erg bedankt voor jullie snelle reacties, ik ben net langs een apotheek in de buurt geweest en inderdaad waren daar de progesteron injecties niet beschikbaar, alleen een vaginale creme. Ik ga het proberen bij Nij Geertgen, heel erg bedankt voor de tip! En zo niet, dan vraag ik mijn arts of de creme kan worden ingezet... wie weet. Heel erg bedankt in ieder geval!

Ik heb nog best veel progesteron bolletjes (utrogestan) thuis liggen. Je mag best een doosje van me hebben als dat je helpt.

Moos wat goed dat het op de juiste plek zat! Hoe voel je je? Ik vind het verlengde bankje echt slopend en tel af tot de eerste echo...

Daisy, he nee toch. Weer een tegenslag Snap dat je geen punctie wil met te weinig follikels.. Zeker als je weet dat het er meer kunnen zijn gezien je pcos. Ik baal echt met je mee. En als ik dan de opsomming lees van Baggel (dame wat heb jij toch een goed geheugen! respect) dan maakt het me extra verdrietig. Ik gun je echt een succesvolle poging waarin het een keer allemaal volgens het boekje gaat

Piene, hoezee!! actie!! Ik duim voor je lieverd

Jokke, wat jammer dat de communicatie zo moeilijk verloopt. Ik werk veel met duitse bedrijven en ben dat juist helemaal niet gewend. Maar wellicht is het in de zorg dus anders? hoe dan ook, dat kun je er eigenlijk net niet bij hebben allemaal. En dan ook nog de zwangerschappen om je heen

En kasteel ook al zoveel communucatie problemen. blijf me daar echt over verbazen en maakt het er niet gemakkelijker op in een toch al zo moeilijk traject. Hoop dat je het snel achter je kan laten allemaal!

Travel, had net al in het andere topic gereageerd. Ik heb evt ook nog utro voor je liggen als het niet lukt bij de apotheek.

Stipje, jahaa op het bankje! Ik duim heel erg hard voor je meid. En ik ben ook geen vroeg tester, 14 dpo zou prima moeten zijn. Heb je meteen duidelijk, hoop zo dat je dan twee streepjes ziet.

Hier nog onder mijn steen. Vind de verlengde weken zwaar, let op alles en ben heel erg bang dat ik net als de vorige keer een slechte echo krijg waarop niks te zien is Nog een weekje..

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes. Het zit ons helaas echt heel vaak niet mee. Ik ben maandag, dinsdag en vanochtend in het ziekenhuis geweest en heb ook nog de medicatie opgehoogd, maar helaas zonder resultaat. Het zijn en blijven er drie. Vanochtend waren ze 17, 17 en 20 mm. Ik krijg nu a.s. zaterdag een escape IUI. We willen geen poging ‘opmaken’. Ik word dan als het goed is eind februari ongesteld en mag dan op dag 21 (ergens halverwege / eind maart) weer beginnen met decapeptyl. En dan begint het hele circus weer opnieuw. Ik moet even goed nadenken of we het de volgende poging weer aandurven met menopur. Voor wie het vroeg: ik spoot voorheen altijd Gonal F en nu Menopur. De eerste poging spoort ik 112.5 E Gonal F en toen had ik 18 grote follikels. Nu spoot ik dus 112,5 E Menopur. Het was wel bekend dat er met menopur wat minder follikels zouden kunnen groeien, maar de kwaliteit zou dan wel beter zijn. Maarja, nu waren het er 3. Zo weinig had niemand verwacht. Mijn arts wil het een volgende keer toch weer proberen met Menopur, maar we mogen er wel over meebeslissen. Ik spoot nu 112,5 en ze wil het dan proberen met 150. Even goed nadenken of we dat gaan doen of dat we weer terug gaan naar Gonal F.

Piene wat fijn dat je eindelijk mag starten meid!

Jokke, ach lieverd wat zwaar dat iedereen om je heen zwanger is. Ik had dat vorig jaar (beste vriendin en zusje) en vond dat heel zwaar. Nu zijn er ook vriendinnen zwanger, maar die staan iets verder weg en dat vind ik minder moeilijk. Ik weet alleen wel dat mijn beste vriendin weer aan het proberen is en tegen haar zwangerschap zie ik ook wel weer op. Ze begon 3 jaar later dan ik met proberen voor de eerste en gaat nu al voor de tweede. Pfff. Sterkte lieverd. En denk alsjeblieft genoeg aan jezelf!

Baggal je bent een lieverd
Hoe is het nu op je werk?

Super spannend Stipje! En knap hoor, dat je zolang kan wachten. Ik hoop dat er momenteel een innesteling bij je plaatsvindt!

Neoflux ben je er al uit wat je gaat doen met die test?

Sofie wat een lief berichtje Nog even volhouden op de verlengde wachtbank meis! Ik duim heel hard.

Wat gebeurt hier weer veel in een paar dagen tijd…

Daisy: wat jammer dat deze ronde niet meer follikels oplevert zeg, zeker als je gewend bent dat dit wel het geval is. Ik geef je groot gelijk om hier dan geen IVF poging aan te besteden… en wie weet, escape iui met meerdere eicellen is óók een kans… misschien lukt het via deze weg alsnog deze ronde, wie weet.. Ik zal in ieder geval voor je duimen dat het zaterdag een vruchtbare escape iui wordt..

Travel: lukt het om je medicijnen bij Nij Geertgen aan te vragen?

Moos: wat een geruststelling dat het in ieder geval op de goede plek zit. Nu maar hopen dat al dat bloed verder niets te betekenen heeft gehad en dat alles vanaf nu af aan goed blijft gaan.. Gaat het wel goed nu? Wanneer staat de volgende controle gepland?

Jokke: hoe is het gesprek tussen jou en jokkeman verlopen? Hoe staan jullie er nu in samen? En al die dames die maar ‘onbezorgd zwanger’ om je heen, tja.. heel frustrerend en pijnlijk…herkenbaar..

Stipje: hoe gaat het bij jou? Ik hoop voor je dat de innesteling de afgelopen dagen goed is gegaan! Welke datum mag je dan gaan testen?

Piene: …en? Ben je inmiddels ook weer gestart? Hoe gaat het?

Bolletje: hoe gaat het nu bij jou? Hoop dat het een beetje gaat… knuffel!

Sofie: ik vind de verlengde dagen ook best zwaar… Welke dag heb jij je echo? En hoeveel weken zou je dan moeten zijn?

Ik heb 2 maart een volgende echo gepland staan, zou dan 8 weken moeten zijn. Maar ik vraag me constant af: zou het daarbinnen nog wel goed gaan? Red ik die echo-datum wel? Gaat het (net als de vorige keer) bij 5/6 weken weer mis? Bij mijn zus ging het ook ontelbaar keer mis… zou mij dat ook te wachten staan?
En ik gebruik dus ook nog steeds die crinone (progesteron gel): dus stel dat het nu al niet meer goed zit, houd ik alles dan nu kunstmatig in stand omdat ik de progesteron iedere dag binnenkrijg? Hoe werkt dat eigenlijk, weet iemand dat?

Kortom, veel onzekerheid… en om mij heen hoor ik ook ineens allemaal nare verhalen van miskramen en andere nare dingen, dus ga ik me nog veel meer zorgen maken. Mijn zusje zei dat ik wekelijks misschien gewoon tot die tijd een zwangerschapstest zou kunnen herhalen, om voor mijzelf vast te stellen of beide streepjes blijven staan of niet. Maar volgens mij ga ik mijzelf dan iedere week helemaal gek maken, dus dat wil ik ook niet… Pfffft, wat een gedoe dit… ik probeer er niet teveel aan te denken. Gek he, ik dacht dat ik heel blij zou zijn na die positieve test, maar ik ben eigenlijk alleen maar continu bezorgd :-S

Roosje ik zou inderdaad niet wekelijks een test doen. Ik weet dat de testen de hoeveelheid HCG op een gegeven moment ook niet meer aankunnen en streepjes kunnen dan juist lichter uitslaan. Je zou nog een clearblue met wekenindicator kunnen doen. Maar, je moet inderdaad goed nadenken of het je rust zal geven of niet. De uitkomst van zo'n test zegt namelijk niet alles. Ik heb een missed abortion gehad en daarbij bleef de test gewoon goed. Dat gezegd hebbende: in de meeste gevallen gaat het WEL goed, probeer je daaraan vast te houden. Wat mij altijd hielp was bedenken: wat er ook gebeurt, ik heb er geen invloed op en ik ben NU zwanger. Sterkte met afwachten. Dat verlengde wachtbankje is gewoon lastig!

Daisy: ik snap heel goed dat je geen punctie wil doen gelet op het geringe aantal follikels. En hoe verder is een lastige. In ICSI 1 had ik alleen Gonal F (en cetrotide om ovulatie tegen te gaan). Ik had beduidend meer follikels (17 in ICSI 1, waarvan 16 rijp) dan in ICSI 2 waarbij ik een mix had van Menopur, Gonal F en Buerselin (15 eicellen, waarvan 13 geschikt). De kwaliteit van de eicellen was in ICSI 2 was waarschijnlijk wel beter. Lastige overwegingen. Vooralsnog hoop ik natuurlijk dat je niet een nieuwe ronde IVF in gaat en je zwanger wordt van de escape IUI.

Sofie: herkenbaar en ik snap je. Ik hoop zo dat het allemaal goed zit daarbinnen en gewoon onbevangen zwanger zijn zit er (voorlopig) niet in. En dat is jammer nu je na 8 TP’s eindelijk een knaltest had die aan duidelijkheid niets te wensen over liet. En je lichaam kan dit en heeft dit reeds bewezen. Dus ik blijf duimen voor jullie.
Sterkte met wachten!

Roosje: ik begrijp je angst. Maar je kan er geen invloed op uitoefenen en blijven testen zou ik ook niet doen. Ik vrees dat er niets anders opzit dan de verlengde wachtweken uit te zitten. Blijven ademen zeg maar... hoe moeilijk het ook is. De wachtweken zijn rot, maar de periode daarna (met een positieve test) ook, omdat je echt iets te verliezen hebt. Ik herken het en snap je angst.

Travel: ik hoop dat het gelukt is met de medicatie en je aandacht nu naar je schoonmoeder uit kan gaan.

Bolletje: Heb jij nog nagedacht over een nieuwe poging? Zo verdrietig dat je opeens toch moet nadenken over dit soort dingen...

Hier had ik gister de laatste bijeenkomst voor FNUK. De volunteer coördinator had eerder deze week iemand uit Colchester en iemand anders. Die laatste wil het maar 3 keer per jaar doen en twijfelt (kwam ik vandaag pas achter). Daar heb ik dus niets aan. Ik heb de coördinator gesproken en die zei dat ze de uit Schotland komt en de geografische ligging van Colchester niet kende. Heb haar ronduit gevraagd of ze niet even op Googlemaps had kunnen kijken . Bleef stil. Voor de tweede persoon werd het op een misverstand gegooid. Tja....
Anyway, ik heb haar de log in gegevens gestuurd van het account en hoop dat de groep goed wordt opgevangen. Met een paar dames blijf ik privé contact houden.

Neo ik snap datje twijfelt als je denk dat je het mogelijk je behandelingskeuzes niet laat beïnvloeden. Ik vraag me af hoeveel het echt zegt, is er wellicht meer onderzoek naar gedaan sindsdien? Want die link van (??) Ging over een onderzoek met minder dan 100 personen volgens mij. Ik zou gewoon -los van de eventuele resultaten- je voedingspatroon en leefwijze optimaal maken, zodat je altijd de beste omstandigheden creëert voor een tp. Meer kun je niet doen, met of zonder resultaten.

Travel Sterkte! Klinkt als een moeilijke tijd, en dat tijdens jullie traject. Heftig. Is het gelukt met de medicijnen?

Baggal - ja het voelt idd als zoveel moeite (en geld) voor zo'n flinterdunne kans. Helemaal omdat je in principe slechts bij 1 op de 4 terugplaatsingen kans hebt op succes.
Ik begreep trouwens dat je vriendin ergens anders vrijwilliger was, schreef t wat onhandig. Ik heb een bedrijf waar ook vrijwilligers werken en ik ga er heel zorgvuldig mee om. Ze offeren eigen tijd op om te helpen voor een groter doel. Fantastisch. Moet je spaarzaam mee zijn ipv te behandelen als inwisselbaar.
Bijzondere laatste keer was t zo te horen. Lekker Ad rem van je, die opmerking over Google maps. Zo iemand komt natuurlijk met een k-verhaal om te vertellen dat ze heus heel erg moeite had gedaan, en wellicht nog hoopte dat jij zou zeggen dat je toch nog wel langer kon blijven.

Jokke hè wat balen, waren jullie klaar voor een nieuwe poging, verloopt het zo stroef... Overwegen om over te stappen? Super balen schat.. hoop dat jullie wat kunnen ontspannen / kiezen wat jullie gaan doen.

Sofie oehhhh zo lastig die verlengde wachtweken, ik hoop dat ik er ooit mag komen maar snap dat het absoluut niet minder spannend is als de weken ervoor. Hoe Baggal het zegt eigenlijk.

Daisy hè wat kut zeg. Maar wat zou het mooi zijn als de iui niet voor niks is... nu voor niks gespoten maar als t toch niet slaagt, hopelijk hoef je niet te lang te wachten straks....
Nou dat lange wachten met testen is puur zelfbescherming hoor. Ik werd helemaal loco de vorige x doordat er niks te zien was. Kon gewoon niet meer slapen ervan. Heb jij dat dan niet?
Maar voel me nu ook ontspannender. Er hangt nu minder van af want we hebben immers een plan b en c. Dus als het negatief is dan is dat geen rampscenario meer, alleen erg zonde en jammer dat we plan a af moeten sluiten en t niet is gelukt met onze bekende donor. Maar voelt als een hoofdstuk wat dan afloopt en een andere begint. Dat maak het minder onzeker en wanhopig.

RoosjeT wat Baggal zegt, die verlengde wachtweken zijn minstens zo spannend en daarna ook nog. Je kunt niks doen. Natuurlijk kun je 1x per week testen (denk dat ik dat misschien wel blijf doen, maar zoals wat ik hierboven schreef voelt het ontspanner en makkelijker te accepteren als het negatief is omdat onze kansen dan nog niet meteen verkeken zijn.
Wat wij hebben geleerd de afgelopen maanden is: als je kunt vertrouwen op dat je het wel red met het ergste scenario (dat het misgaat) en ondertussen gewoon hoopt dat het goed gaat, dan voelt het t rustigst. Maar ja makkelijker gezegd dan gedaan.
21 feb ben ik 17dpo en is de officiële testdag. Heb trouwens alle testdagen in t vasthepinde overzicht gezet. Ik kon t ook maar niet onthouden van iedereen

Helemaal niet bij gelezen, maar ik denk wel aan jullie allemaal!

Hier gaan we toch weer voor een poging met OI en zelf proberen. Hopelijk is de gonal-F van HD ons wondermiddel!

Wel merk ik heel erg dat ik moeite heb me nog op te laden/er heel erg voor in te zetten voor onze kinderwens nu na ruim 5 jaar. Herkent iemand dit? En wat helpt om er toch ‘weer vol voor te gaan’?

Stipje: Heel veel succes in de wacht weken. En een plan C, D, etc. hebben geeft rust. Soms is het lastig om zo ver vooruit te denken, maar het is toch ook een geruststelling dat niet alles van deze terugplaatsing afhangt en je hierna nog mogelijkheden hebt.
Of de (betaalde) FNUK medewerker nog had gehoopt dat ik het zou blijven doen weet ik niet, maar het is gewoon suf om geen voorwerk te doen voordat je mij een mailtje laat sturen naar mensen aan wie ik de groep niet kan overdragen. Maar goed, done is done.

Vienna: Dat het lastig is om de moed weer te verzamelen om weer verder te gaan begrijp ik wel. Ik heb dat ook een tijd gehad en vond de rust in November/December 2016 heel prettig en vond het doodeng om weer te beginnen. Het was gewoon een enorme angst om weer opnieuw teleurgesteld te worden en nog minder vertrouwen te hebben in een goede afloop. Aan de andere kant, iedere kans is er eentje en zo lang het verlangen groter is dan de angst en pijn van de pogingen ligt daarin je antwoord misschien wel besloten. Daarmee zeg ik niet dat als iemand stopt met behandelingen, deze persoon het niet graag genoeg wil. Er kunnen ook hele valide redenen te zijn om te stoppen.

Zizo: heb je bog nagedacht over de opties in Gent? Hoe is het verder?

Vienna, heel erg herkenbaar. Hoewel ik heel graag wil dat deze periode positief wordt afgesloten, hopelijk met een kindje voor ons, heb ik ook heel veel moeite om me weer op te laden. Ik zie op tegen alle onzekerheid, alle emoties, alle teleurstellingen. Ben er zo klaar mee en zo toe om dit allemaal achter ons te laten. In mei is het voor ons ook vijf jaar, pfft, wat een tijd.

Mijn hoofd is echt een enorme warboel, maar jullie waren toch bezig met pleegzorg? Hoe is dat?

Even ego frustratie... dat je dan na 4x door de regen fietsen haastend bij zkh apotheek komt, vet lang moet wachten om er dan achter te komen dat ze op poli het recept niet hebben aangemaakt en ik dus voor niks ben omgefietst. Morgen op onhandig tijdstip tijdens werk moet gaan bellen en dan hopenlijk weer fijn naar apotheek kan... om dan weer door te sjezen om naar kdv te gaan.... grrrr

Ok ik weet het het haalt het niet bij de meeste problemen hier maar lucht wel op om het neer te klodderen. Lees er gerust overheen
Liefs voor jullie allen

Vienna heel erg herkenbaar. Ik vond het altijd zo ontzettend dubbel. Ik vond een (lange) pauze altijd vreselijk op voorhand, vervolgens merkte ik in de praktijk dat het me juist heel goed deed om er even niet mee bezig te zijn en moest ik daarna weer heel erg wennen aan het idee dat we weer van start gingen. Meestal ging de knop vanzelf wel weer om na de eerste echo, of de eerste spuit. Om eerlijk te zijn; ik denk dat het op een bepaald moment ook gewoon 'op' is. Zeker na heeeeel veeeeeel teleurstellingen.
Ik ben die zin ergens ook wel dankbaar dat 'zelf proberen' of OI o.i.d. voor ons gewoon geen optie was. Beperkte mogelijkheden is k*t, maar wel duidelijk.
Ik ga wel heel erg voor je duimen dat jullie kinderwens in vervulling gaat. En het liefst snel

Miekje volgens mij hoort dat er ook een beetje bij... dat dit soort 'kleine', maar mega-irritante issues veel meer impact op je hebben dan de dagelijkse probleempjes. Het is al waardeloos dat het allemaal moet op de manier waarop het moet en als het dan ook nog eens niet soepel verloopt, dan krijg je daar soms een punthoofd van. En dan druk ik me netjes uit

Duuf: Precies dat - je omschrijft het heel goed mbt je post aan Vienna - precies ook mijn gevoel destijds. Vaak deden pauzes ons/mij ook goed (gewoon even de rust en niet de onzekerheid), terwijl ik aan de andere kant ook gejaagd was om zo snel mogelijk verder te gaan en plan C,D,E,F te maken. Ergens vind ik het, net als jij, ook “aangenaam” dat seks bijvoorbeeld nooit echt een “moetje” is geworden met het oog op (nog) een kindje, omdat ik gewoon wist/weet dat die kans nihil is en we daar niets van mochten/mogen te verwachten. De kans is natuurlijk nooit 0 maar in ons geval zo goed als nihil en dat geeft rust op een bepaalde manier. Ik snap soms zelfs mensen die zich laten steriliseren om maar geen hoop te hebben. Een dame in mijn FNUK overwoog dit en ik begreep dat ergens wel.
Ik ben ook absoluut geen fan/voorstander van mensen die alleen maar roepen dat wonderen bestaan en je nooit moet opgeven. Natuurlijk lukt het soms, zelfs tegen alle verwachtingen in, maar dat zegt alleen niets over de kansen/uitkomst van anderen en je kan er nooit hoop uit putten (al deed ik dat soms ook wel) en weet ik niet waar we zelf de grens hadden getrokken. Die werd wel opgerekt met mogelijk donor materiaal.
Vienna: Ik weet niet of je het wil vertellen en zo niet voel je je dan vrij om het te negeren, maar is er inmiddels al een pleegkindje bij jullie geplaatst? En zo ja: hoe is het met je en gaat het met jullie allemaal?

En Miekje: zo’n rant hier mag best hoor. Daar zou ik ook van balen. Het is gewoon irritant, naast de spanning van de nieuwe poging.

Daisy: ik ben benieuwd naar wat de escape IUI jullie gaat brengen. Ik weet dat je daar in het verleden zwanger van bent geworden...
Denk aan je lieverd. Je hebt enorm veel voor je kiezen gekregen.

Piene: op naar een nieuwe poging!

Jokke: even een zwaai! Ik ben me ervan bewust dat het niet echt lekker loopt (afgaande op je laatste berichtjes), maar je wordt niet vergeten hier.

Fijn dat jij ook weer verder kunt Flip. Ik hoop dat de volgende cryo TP succesvol blijkt en blijft!!

Moos: Benieuwd naar je volgende echo meis. Ik hoop dat het goed blijft gaan en dat geldt ook voor Sofie en Roosje natuurlijk. Verlengde wacht weken zijn moeilijk en je let op alles...

Hier krijg ik dit weekend een lieve vriendin uit NL op bezoek. We hebben dit jaar behoorlijk wat aanloop gehad en logees. Maar het wordt vast heel gezellig. Fijn weekend allemaal.

Oh lieve dames (Duufje, Baggal, Vienna, Lauwie), wat lees ik toch veel herkenbare gevoelens hier. Ik herken het ook ontzettend, dat opladen steeds een beetje moeilijker gaat. De eerste paar jaar van het traject wilde ik door, door, door. En als de arts dan wel eens voorzichtig over een pauze begon, begreep ik daar niks van. Inmiddels ben ik mentaal en fysiek echt best wel moe en heb ik pauzes helaas nodig. Ik merk ook dat de afgelopen 6 weken spuiten er weer in hebben gehakt. Ik voel me zo moe en emotioneel. En dan het idee dat dit hele riedeltje over een maand weer opnieuw begint. Ik zit natuurlijk al vier jaar bijna non stop aan de hormonen en poeh, ik trek het steeds slechter. Wij zijn (na een jaar zelf proberen) begonnen met ovulatie inductie en daarna IUI, dus vanaf het begin van het medische traject spoot ik maandelijks gonal F en ovitrelle. En Baggal herkenbaar wat je schrijft hoor. Bij ons werd de verplichte seks er na al die jaren ovulatie inductie en IUI (want ook dan probeer je het als extraatje toch maar zelf) echt niet leuker op. Ik denk ook dat, zolang ik een vruchtbare leeftijd heb, ik altijd zal blijven hopen op dat wonder, zelfs als we het traject hebben moeten afsluiten. Ik kan me voorstellen dat dat het heel moeilijk maakt.

Kortom Vienna, heel herkenbaar lieverd. Ik ben ook benieuwd hoe het nu met jullie pleegzorgtraject gaat.

Miekje wat een gedoe he. Ik kan daar soms ook zo van balen.

Lauwie hoe gaat het nu met jou? Ik snap je dubbele gevoelens ontzettend goed. Heb je enig idee wanneer jullie weer een nieuwe poging kunnen en willen doen?

Stipjepipje, oh ik snap je heel goed hoor! Is ook heel logisch. Ik heb het zelf niet meer zo, bij mij is dat gevoel met de jaren wat weggetrokken. Ook omdat een positieve test (die ik wel al een paar keer heb mogen hebben) nog nooit heeft opgeleverd wat we willen. Hou je het niet-testen nog een beetje vol?

Veel plezier met je vriendin Baggal!

Hier heb ik gisteren ovitrelle gespoten en is vandaag na 6 weken de eerste hormoonloze-dag! Yay! Morgen is de IUI gepland en ik ga vanaf dan weer door met de volgende medicijnen (prednison en utrogestan). Ik vind vooral de prednison wel heel spannend. Ik heb niet zoveel hoop dat dit nu ineens gaat lukken, maar wie weet.

Daisy fijn dat je weer even uuitgespoten bent. Hoop op n goed vervolg voor je.

Ik merk ook dat opladen voor weer spuiten steeds moeilijker werd (wordt) wist je maar dat het uiteindelijk lukt hè? Dan kun je zoveel meer handelen.

Hoe gaat het met jou zizo? En alle anderen?
Ik merk dat ik het nog ff niet meer helemaal kan bijhouden hier, en dat de meeste reacties zo geschreven zijn dat ik me er graag bij aansluit. Wat n ervaring en wijsheid bij elkaar. Zo bijzonder.

Uiteindelijk gisteren na contact met poli weer naar apotheek gelukkig duurde dat maar 45 min of zo voordat ik met alles weer naar huis kon. Info was van eigen apotheek ineens niet meer beschikbaar, dus bellen en faxen, dat soort gedoe. Heerlijk op lege maag wetend dat thuis eten op tafel stond. Maar goed gelukt. Woe gaat de 1e deca er weer in. Geniet van t weekend met jullie dierbaren!

Hoi allemaal,

Ik heb donderdag de Pregnyl gespoten en nu is het afwachten tot komende vrijdag voor ontdooien en terugplaatsen. Heel erg spannend weer! Dat wachten op het bericht over ontdooien....

@DaisyLiz over de hormonen: ik had Gonal bij ICSI1 (100 eh) en ICSI2 (93,75 eh) in het VUmc, en nu Menopur bij ICSI3 (125 eh) in UZ Gent.
- bij ICSI1 13 eicellen (12 rijp, 10 bevrucht, 1 verse tp en 5 cryo's (dag 4))
- bij ICSI2 12 eicellen (12 rijp, 8 bevrucht, 1 verse tp en 3 cryo's (dag 4))
- bij ICSI3 46 eicellen (26 rijp, 20 bevrucht, geen verse tp, 7 cryo's (dag 5) waarvan 4 werden vernietigd na PGD dus uiteindelijk 3 goede cryo's).
Ik had dus wel heel veel eicellen met Menopur, maar het is dus totaal niet te vergelijken vanwege het hele grote verschil in de dosis... Ook viel bij mij de kwaliteit wel een beetje tegen met Menopur, maar dat komt volgens mij door die enorme stimulatie. Ik heb altijd begrepen dat de kwaliteit van de eicellen slechter is met zoveel eicellen... Dus ik kan er helaas niet zoveel zinnigs over zeggen, of het een beter is dan het ander. Hopelijk heeft je lijf deze ronde gewoon een beetje zitten slapen en gaat de volgende ronde alles wel weer goed.

Fijn weekend iedereen!

Hai lieve allemaal,

Wij hebben al 8 jaar een kinderwens.
Al een paar keer met Clomid geprobeerd.
Ik ben inmiddels 33 jaar en helaas nog nooit zwanger geweest.

Toen erachter gekomen dat ik een erfelijke aandoening in mijn DNA heb.
Waar een aanstaand kindje 50% kans op maakt.

Wij hebben inmiddels officiële goedkeuring PGD van Maastricht.
Dus dmv embryo selectie

Het is allemaal ontzettend spannend!
Nu met de casemanager in contact.
Wij hebben gekozen voor het UMC ziekenhuis dit lijkt ons het meest dichtbij huis (ongeveer een uurtje reizen).

Lees graag met jullie mee!
En hou jullie op de hoogte.