Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

Wat goed nieuws Stipje! Zal voor je duimen voor morgen!!

Daisy; hopen dat alles dit weekend lekker doorgroeit...

Hier: voel me prima, heel gewoon eigenlijk... vanmorgen weer thuis getest, deze lijkt op te lopen. Lab in t ziekenhuis bevestigde ook de Pos test... over 4 weken terug voor echo en in de tussentijd nu maar hopen dat alles blijft zitten waar t zit en dat t op de juiste plek zit

Daisy: Op naar maandag! Ik hoop dat er dan een flink aantal bij gekomen zijn qua aantal en grootte. Hoe voel je je? Lukt het mengen een beetje?

Bolletje: gewoon een Omdat het zo pijnlijk is. Hou je het een beetje vol? Hoe is je man eronder?

Stipje: Wat een fijn nieuws vanuit jullie! In ieder geval een TP en ik hoop dat je ook nog iets overhoudt dat na 5/6 dagen de vriezer in kan. Succes morgen. En voor je donor hoop ik dat ze gauw herstelt.

Roosje: Dat klinkt hoopgevend en goed! Zou zo heerlijk zijn als je succesvol zwanger blijkt !

Jokke: hoe is het met jou en met jouw man? Hoop dat jullie je een beetje redden.

Hier alles ok. Mocht eerder weg (het hele team) en we mogen schrijven tot 7 uur. Gister ook - prima. Als er werk is, wordt er ook wel eea verzet. Volgens mij heb ik een trend gezet vorige week . Verder heb ik FNUK gevraagd om de gegevens van mijn opvolger. En ik hoor NIETS... waar ik uit concludeer dat ze niemand hebben. Ik ben niet verbaasd.. Het enige dat ik k** vind is dat er mensen zijn die de meetings als support wel nodig hebben en ik ze gevoelsmatig in de steek laat. Maar dat kan me er niet van weerhouden te stoppen.

@Bolletje: Wat verdrietig dat je ongesteld bent geworden. ☹Hoe ben je de afgelopen dagen doorgekomen?

@Sofie: Hoe is het met je?

@Daisy: Ik herken het gekluts met dat mengen, ondanks dat ik zelf medisch ben opgeleid! Uiteindelijk heb ik het m’n man geleerd, mocht hij het doen, en controleerde ik alleen of alles leeg was. Zo konden we het ook nog samen doen, wat ik ook wel heel fijn vond.

@Boulu: Dank voor je lieve reactie. <3

@Moos: Hoe is het met je? Goed dat je de assistente even een lesje biologie hebt gegeven.

@Baggal: Wat suf dat het fertility network zo slordig met zijn vrijwilligers omgaat.

@Flipje: Als je dan toch opnieuw moet, wel fijn dat je gelijk door mag. Ik hoop dat het hcg snel verder daalt en je écht de tp kan krijgen.

@Neoflux: Wat kut dat het streepje af is gaan lopen. ☹ Verdrietig. Dikke knuffel! Ondanks dat je liever gelijk doorgaat, is een beetje rust voor jouw lijf misschien ook geen slechte. Alhoewel ik het altijd haatte als iemand dat zegt, maar weet ook dat het wel zo voelt achteraf.

@Stipje: Ik vind dat het zo mooi klinkt hoe jullie de punctie zo met z’n allen hebben gedaan. Ik heb daar veel respect voor. Jaaaaa, morgen een mooie tp!

@Roosje: Jaaaaaa! Positieve test! Spannend lieverd!

@Miekje: Kijk je uit naar de nieuwe poging? Of zie je er tegenop?

Hier: het gaat heel erg wisselend. Het was echt heftig, maar nu gaat het in grote lijnen wel ok. De rust is wat teruggekomen, eerst voelde mei (wat onze voorlopige planning was) ontzettend ver weg, en nu denk ik er over om alles nog wat verder uit te stellen en vooral heel veel te gaan genieten van mooi weer straks. In de details blijkt dat het bij beide nog niet heel soepel gaat. Ik krijg het maar niet voor elkaar om clean te eten, we hebben beide een kort lontje (niet naar elkaar gelukkig), zijn moe, kunnen ons lastig concentreren en vinden alles wat relatief. Ben vanmiddag wat eerder naar huis gegaan, gewoon om lief voor mezelf te zijn. Vooral van m'n man ben ik het niet gewend, alhoewel het wel 'fijn' is om dit te kunnen delen.

Ik lees mee, maar kan (en wil) niet meer helemaal bij blijven.

Wel even een hele dikke knuffel voor Bolletje
Bolletje, ik hoop dat jullie je een beetje redden. Ik voel heel erg met je mee. Van jarenlang in elk geval nog hoop mogen en kunnen hebben naar geen hoop meer, is hele grote klap en een enorm verdriet. Ik word er nog naar van als ik aan die eerste tijd terug denk. Dat dal was enorm diep en behoorlijk zwart.
Je kunt het je nu nog niet voorstellen, maar het wordt echt beter. Hou vol

Lauwie heel herkenbaar. Al die teleurstellingen gaan er op een dag een keer inhakken, daar is haast niet aan te ontkomen. Het is ook allemaal zo ontzettend bepalend voor hoe je toekomst eruit gaat zien, het zijn in dat opzicht echt enorm ingrijpende teleurstellingen. Blijf een beetje lief voor jezelf en probeer te genieten van de pauze (die je natuurlijk liever niet had hoeven hebben).

En verder iedereen hallo, zwaai zwaai en heel veel succes!

Duuf: Fijn om van je te horen. Ik snap dat je niet meer bij bent hier - zeker nu jij en Duufman ook een ander pad zijn opgegaan. Ik ben overigens wel benieuwd hoe het met jullie en het pleegzorg traject gaat (en of jullie inmiddels de goedkeuring in de pocket hebben).

Lauwie: Ik sluit me aan bij Duufs mooie post. En het is ook best heel logisch dat het pijn doet en je nog steeds de na pijn hebt van de laatste trip naar Spanje. Hopelijk komt daar tzt wel weer een ander gevoel voor in de plaats, maar nu is het wel rauw. Afscheid nemen van genetisch materiaal is lastig. Dat gezegd hebbende: voor ons was destijds het ouderschap, het hebben van een kind en dat zien opgroeien (en hopelijk in staat stellen gelukkig te worden/zijn) uiteindelijk “belangrijker” dan de genetische bouwstenen. Mijn man zei destijds: “our goal is to become parents, and sometimes you have to shift the goal posts a little...” en die blijf ik mooi vinden. Geldt ook voor Kasteel en Stipje natuurlijk - en andere dames die jullie voorgingen of ECD overwegen.
Voor wat betreft Fertility Network is het echt tekenend voor de organisatie. Ik heb vanaf november om support gevraagd (en in Juni al eens terloops opgemerkt). Ik heb ook de indruk dat ze niet actief hebben willen werven, maar het allang goed vonden als ik maar bleef coveren, ondanks een eigen drukke agenda. En ik was best bereid om het SAMEN met een ander te doen, maar niet alleen zonder back up. En nu is er waarschijnlijk niemand en dat vind ik heel k**, want ik wil graag goed overdragen en vind het moeilijk mensen “in de steek te laten”. Ik kan het echter niet blijven doen doen ten koste van mijzelf, mijn gezin, mijn werk en vermoed dat als ik aan zou bieden het te blijven doen totdat ze vervanging hebben, die vervanging gewoon niet (lees: nooit) komt. Als ik ook maar ergens de indruk zou hebben dat ze iemand zouden hebben of actief opzoek zouden zijn...

Stipje: Heel veel succes vandaag! Hopelijk mag je je kindje ophalen zoals Flip dat ooit schreef. Mijn duimen draaien.

Flip: weet jij inmiddels wat je HCG waarde is? Ik hoop dat je deze maand nog verder kan zonder vertraging.

Jokke: even een zwaai naar jou. Uit je Posts klinkt het verdriet zo vaak door en krijg ook de indruk dat je er niet meer in durft te geloven. Herkenbaar... Hoop dat je je staande houdt en dat geldt ook voor Jokke man. Knuf!

Baggal, nog niet zoveel nieuws voor wat betreft pleegzorg. Heb deze week het verslag van de dame ontvangen waarmee wij de persoonlijke gesprekken hebben gehad. Dat moeten wij nog even goedkeuren en vervolgens worden we door hen nog 'in de groep' besproken. Haar verslag ziet er op het eerste gezicht goed en positief uit, dus ik heb er inmiddels ook wel goede hoop op dat we goedgekeurd gaan worden.

Ik krijg overigens heel erg de neiging om het Frozen 'let it gooooo' heel hard tegen je te gaan zingen m.b.t. het FNUK gebeuren
Je hebt je er ontzettend voor ingezet en dat je er nu afstand van neemt is prima en begrijpelijk. Niets wat jij jezelf kwalijk kunt nemen in deze.

Dat klinkt goed vwb pleegzorg Duuf. Benieuwd naar het verloop tzt. Oh enne... vwb FNUK heb je helemaal gelijk, maar dingen loslaten vind ik soms niet zo makkelijk (al weet ik rationeel wel dat ik het mijzelf moeilijk maak en het niet opgelost wordt )...

Hee dames,
Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Hier kwam het allemaal heel hard aan deze week. Voelde dat het goed zat, maar ineens werd het toch afgestoten. Ik voelde het. Echt zo rot. We voelen ons erg verdrietig en gaan nu bedenken hoe verder.. Wel of geen poging, ik weet het niet. We willen even rust. De laatste dagen huil ik om niets. Moet aan mezelf denken, anders val ik om. Op het werk gaat het nu ook niet zo lekker. Alles komt samen en het is even genoeg. Probeer hier nog te reageren maar het is moeilijk. Komt allemaal wel weer ...

Neo heb je al nagedacht over de receptivfity test? Ik had dat ook al eens gelezen en dacht meteen; ik wil die test doen! Maar dacht toen ook, ja maar en dan? Want er is geen ‘cure’ toch? Of wellicht wel zoals Moos zegt? Hmm nou ja testen kan altijd, misschien dan bij een zh die het vergoed? Hebt alleen een doorverwijzing van je HA nodig volgens mij. En de uitslag zegto ook niet altijd wat, kijk maar naar voorbeeld van MIMI2000…

Daisyliz, wanneer was jij begonnen me tstimuleren? Hoe gaat het inmiddels, meng je nog zelf of laat je het door je vriend doen?

Moos hoe is het nu bij jou? Nog steeds aan het bloeden?

RoosjeT wat een goed nieuws, wie had dat gedacht met zo’n escape IUI!! Ik heb je op het verlengde wachtbankje gezet!

Baggal, wat duufje zegt over FNUK is wel waar! Als je eenmaal bent gestopt kun je het vast gauw achter je laten Dus hoe sneller hoe beter En schijnbaar maken ze een beetje ‘misbruik’ van jou omdat ze weten dat je wel blijft. Dus soms is ‘harder’ optreden beter, en kunnen ze hopelijk gauw een nieuw iemand gaan werven, want anders liggen de activiteiten stil.
En wat fijn dat je opdrachtgever wat toleranter is geworden met het overwerken/uren schrijven. Dat maakt het waarschijnlijk meteen al prettiger om daar te werken ondanks de chaos, of niet?

Lauwie wat fijn wat van je te horen! Ik herken de dingen die je zegt heel goed met toen wij in de slecht-nieuws fase zaten van mijn onvruchtbaarheid. Al hadden wij het ‘voordeel’ dat we niet de pijn en leed erbij hoefden te verwerken van een jarenlange IVF geschiedenis. Wat goed dat je zo goed op jezelf past en wat vrij kunt nemen van werk. Wat rust is zo belangrijk in wat je nu mee maakt. En wees niet te streng voor jezelf, ook met eten. Gun jezelf bijv. elke dag 1 lekker dingetje (om maar wat te noemen), zodat het niet als zo’n opgave voelt, of bak zogenaamde ‘gezonde’ snacks, zodat je tenminste wat te vreten hebt als je emo bent. Kunnen jullie het er samen goed over hebben? En zijn er familieleden/vrienden die er voor jou/jullie zijn? Liefs, denk aan je
Oh en wat Baggal haar man zegt

our goal is to become parents, and sometimes you have to shift the goal posts a little...”

vind ik heel mooi, zo staan wij er ook in. En inmiddels ook volledig ontspannen. Dat ik mijn genen niet doorzet kan ik zó niet mee zitten, het lijkt me gewoon heerlijk om ondanks mijn onvruchtbaarheid een gezinnetje te kunnen hebben met mijn vriend. Dat we in deze tijd leven waarin eiceldonatie mogelijk is ben ik zo enorm dankbaar voor! Sommige mensen worden zwanger door te ***, wij worden zwanger door af en toe een terugplaatsing te doen. We zien het gewoon als onze manier, met als het goed is hetzelfde resultaat: een kindje waarvan je niet meer kan houden dan je al doet gegroeid in jouw buik. Ben gewoon heel blij dat we in deze tijd leven en dat ik het voorrecht heb om daar gebruik van te maken! Eiceldonatie voelt voor mij als een geschenk gek genoeg.

Bolletje hoe gaat het met jou/jullie? Zo heftig om dit nieuws te krijgen, alsof er iemand is overleden, het is echt rouwverwerking. Wat duufje zegt, je kunt soms diep gaan. Ik hoop dat je genoeg tijd/rust vind om dit een plekje te kunnen geven. Denk ook aan jou, hoop dat jullie het redden!
- crosspost, zie nu net je reactie. Bij wat van je te horen, logisch dat je geen zin hebt om hier te lezen, dat is ook ok en misschien wel goed. GAat er nu om dat je jezelf staande houdt. Doe alleen wat goed voelt, meld je desnoods tijdelijk ziek. Ik heb na mijn diagnose 6 weken vrij genomen en na 4 weken had ik pas het idee dat m'n leven ooit weer 'normaler' zou kunnen voelen. Ik heb die eerste paar dagen (/weken?) echt doelloos doorgebracht. Broodje hier eten, langs de bouwmarkt, iets in de tuin ingraven, tijdschriftje lezen, in de zon zitten.... Alleen maar gedaan wat in me op kwam of wat goed voelde. Misschien goed om ook even die tijd te nemen, als dat kan. Sterkte lieverd, rustig aan

Sofie hoe gaat het bij jou? Ik heb jou ook op het verlengde wachtbankje gezet, samen met RoosjeT en Moos. Succes lieverds!

Hier:
Wat ik eerder al schreef was dat ik dacht dat 3 van de 6 eicellen niet rijp zouden zijn (die waren nog maar 14mm toen de punctie werd ingepland), en dat klopte helaas ook. De andere 3 waren wel bevrucht, maar ook daarvan is 2/3 afgevallen, wat in principe normaal is. Dus ook deze ronde weer 1 embryo.
We hadden ons deze keer goed erop ingesteld dat in de ‘worst case’ we 3 rijpe eicellen hadden, en dan hópelijk 1 embryo Dus voor dit worst case scenario is de uitkomst van 1 embryo absolute best case! Ik ben weer PUPO! Weer 25% kans nu maar broeden!

Ik probeer echt m’n mindset te veranderen. Hope for the best, expect the worst. 'Uitgaan’ van het slechtste en daarmee kunnen leven, dan valt het altijd mee. En misschien moeten we dit nog wel 20x doen voordat het lukt (als we zo lang door willen gaan uberhaupt). Ik merk dat ik er hierdoor veel ontspannender in kan staan, en dat is vast bevordelijk
Liefs voor iedereen, het is k-l-o-t-e allemaal

Alles gelezen maar haal vanallles hopeloos door elkaar. Poging tot paar reacties:
Baggal eens met duuf je kunt je positieve energie beter besteden aan iets of iemand(en) die er meer waardering voor hebben.

Ik geloof ook dat ik me over het feit dat er geen genetisch materiaal doorgegeven zou worden heen had kunnen zetten als daarmee mijn liefste wens moeder te worden uit zou komen. Gelukkig is het bij ons net niet tot dat punt gekomen maar voor hen voor wie dat wel is wil ik jullie het allerbeste wensen en tig knuffels sturen als dat zou helpen wat een narigheid en verdriet toch.

Lauwie lief dat je t vroeg. Ik zie er naar uit weer te beginnen maar nog meer zie ik er tegen op. Die hormoonbuien dat stomme geprik het geleefd worden en vooral de teleurstellingen en onzekerheid. Benieuwd hoe we het nu gaan ervaren. Merk dat het, hoewel nog niet echt, al wel in mijn hoofd is begonnen. Plannen we nu wel of niet saunabezoek voor over ruime maand... moet ik in de mogelijke week can punctie nu wel of geen oudergesprekken plannen...wel/niet naaste collega's inlichten enz
Stom want alles kan verzet of later uitgelegd. Probeer zoveel mogelijk gewoon te laten gebeuren maar mijn controlfreak-kant heeft het weer moeilijk. Wisten we maar dat er weer een beloning wacht dan prikte ik met groot plezier mijn buik weer helemaal lek.
Ok geloof dat dit lezende ik er toch wel weer behoorlijk mee bezig ben. Sorry voor t lange verhaal.

Fijn om van jullie allen te lezen en te lezen wat een fijne plek dit is voor steun, tips en spuien. Heel bijzonder.

Het beste voor iedereen!

Bolletje, wat ontzettend rot dat het niet gelukt is, wat een klap. Krijg je nog een gesprek in het ziekenhuis. Wij hebben destijds besloten om alsnog door te gaan zeker omdat we elke keer wel embryo's hadden. Tegelijkertijd is het traject ook erg zwaar. Heel veel sterkte

Daisy, hopelijk zijn je follikels een beetje gaan groeien. Heb je veel last van de hormonen?

Miekje, het traject is enorm onvoorspelbaar, en je hebt talloze wat-als-scenario's. Ik hoop voor jullie dat het nu gelijk raak is omdat je lichaam weet hoe zwanger te worden.

Moos, hoe gaat het nu met jou?

Sofie en Roos, wat harte gefeliciteerd nu succes met de verlengde wachtweken.

Stipje, wat fijn een TP, zet 'm op met wachten

Baggal, loslaten is idd erg moeiljk, ik kan het ook slecht maar wel fijn dat je nu wel een keuze voor jezelf hebt gemaakt.

Lauwie, die eerste periode vond ik ook enorm zwaar, later is het bij ons afgezwakt. Nu geniet ik vooral van het samen zijn, en ontwikkel allemaal plannen die haalbaar zijn. Merk ook nu nog hoor dat ik wat sneller chagrijnig ben. Ik wens voor jullie ook dat de pijn zakt, dat jullie de tijd nemen om het verdriet een plek te geven. Stapje voor stapje komt het gezonde eten wel weer, word je lontje wat langer maar die eerste periode is bijzonder rauw. Heel veel sterkte.

Hier heeft de arts gebeld over de brief, ik zat midden in een les dus kon even wat lastiger schakelen. Het was wel een beetje bizar want zij zei dat ze nooit een brief sturen, en dat ze dat dus ook nooit gezegd kan hebben. Ik weet het zeker, want ik kan me het hele gesprek nog letterlijk herinneren. Het was ons woord tegen het hare. het lijkt erop dat ze te veel met ons mee heeft bewogen dus daardoor de suggestie heeft gewekt dat die brief wilde schrijven. Ze had de brief aan de huisarts zelf wat uitgebreider gemaakt maar ik vind hem nog wel erg summier. Het is dat ik haar erg aardig vind, ik best geloof dat het een vreemd misverstand is, we tevreden zijn over de behandeling zelf en we er niet meer afhankelijk van zijn want we mogen al komen voor een intake anders had ik er werk van gemaakt. Dit is dus iets wat ik slecht kan loslaten. Man zegt eigenlijk hetzelfde als ik. Ik vind de organisatie dus wel een rommeltje en ben blij dat het geen ziekte betreft waarbij je afhankelijk bent van de overdracht. De brief aan de huisarts mbt een gebroken vingerkootje was nog een stuk uitgebreider. Bovendien een beetje raar dat ze niks willen doen voor een vervolgtraject, we nemen gewoon het dossier mee en richten ons op het volgende traject, hopelijk worden we toegelaten. Mocht ik zwanger raken probeer ik wel bij een verloskundige terecht te komen ipv een ziekenhuis ook al zal het medisch zijn. Ik zou het protocollaire- en starre werkwijze niet trekken.

Lauwie, wat goed dat je wat eerder weg bent gegaan van werk. Vergeet niet dat het zomaar even iets is waar je allemaal doorheen gaat. Keer op keer een klap.
Ik vind je heel dapper. Ik hoop echt dat je wat kunt genieten van de rust, maar ik weer ook hoe moeilijk rust is als je verder wilt. Knuffels voor jou.

Sofie en Roos, ben heel benieuwd hoe het met jullie gaat in deze verlegde bank?

Stip, mooi hoe positief je klinkt! En zo is het ook, deze gaat jullie hopelijk iets heeel moois brengen. Trek je het wachten een beetje?

Baggal, heb jij weer een vol werkweekend? Ben je op zondag wel vrij?

Hier afgelopen week een vroege echo gehad omdat de angst voor verkeerde plek er zeker was.
Het zit gelukkig in mn baarmoeder maar was allemaal nog erg pril om ook maar iets over te kunnen zeggen.
Bloeden was alleen de week van positieve test (alleen zeg ik
Het was nogal wat elke dag. Het is echt weer afwachten.

Moos wat fijn dat he5 op de goede plek zit

Moos: Fijn dat het op de goede plek zit! Dat is in ieder geval een geruststelling en nu maar hopen dat het goed blijft groeien en je niet meer bloedt.

Lauwie: Goed dat je eerder naar huis gegaan bent. Ik kan me heel goed voorstellen dat het verdriet af en toe nog keihard terug komt en je er door overvallen wordt zeg maar. En aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat je ergens uitkijkt naar je nieuwe poging, waarbij het hopelijk snel raak is.

Miek: Spannend weer! Snap je wens voor een tweede (natuurlijk) heel goed en hoop dat het jullie gegeven is. En dat je opziet tegen spuiten en mogelijke teleurstellingen is vrij logisch. Het is die verdomde hoop waarbij je hoopt dat je droom zsm uitkomt, maar waarbij je ook weet dat je mogelijk weer door (een paar) teleurstellingen heen moet. Hoop uiteraard dat het snel raak is - zonder te veel gedoe.

Kasteelbewoner: wat een gek gesprek zeg. Zeker als je er zo van overtuigd bent dat ze het compleet anders met jullie had afgesproken. En daarbij twijfel ik niet aan jouw geheugen overigens. Voor jou zijn dit soort dingen belangrijk (en dus onthou je precies wat er gezegd wordt/werd) en voor een arts ben je soms een van de vele patiënten. Ik begrijp dan wel dat het op een “misverstand” gegooid wordt - dat scheelt gezichtsverlies. Ik heb ook ooit een aanvaring gehad met mijn arts. En voor jou was deze episode heel frustrerend en ik zou daar ook niet zo goed tegen kunnen geloof ik. Maar goed, dingen loslaten is iets wat mij ook niet altijd even goed af gaat dus wat dat betreft kunnen we elkaar de hand schudden

Jokke: Nogmaals een knuffel - weet dat je niet vergeten wordt.

Daisy: Heel veel succes met de echo. Hoop dat de follikels mooi gegroeid zijn. Hoop dat het goed met je gaat verder en deze poging straks leidt tot een succesvolle zwangerschap met een blakende baby. Ik kan me voorstellen dat je daar enorm naar uitkijkt, zeker na het verlies van N*.

Stipje: Ik hoop dat je een fijn weekend gehad hebt. De eerste wacht week is vaak wel te doen, mede omdat je toch geen bloedverlies verwacht. Maar die tweede daarentegen...
Ik hoop dat jullie nieuwe huis je afleiding geeft gedurende wachtweken. En dat je uitgaat van het slechtste scenario is heel herkenbaar. ‘t Is net alsof je je gevoelsmatig gaat beschermen tegen mogelijke teleurstellingen. Alsof het je dan minder raakt of zo, want je bent “voorbereid” en je hebt je “ingedekt”. Slaat nergens op, maar ik deed het ook naarmate de tijd verstreek, zo zelfs dat het ook de zwangerschap heeft overschaduwd. En ik mocht niet klagen van mijzelf of het bespreekbaar maken, want ik had toch eindelijk wat ik zo graag wilde hebben?!

Neo: Hoezzie bij jou? Wanneer heb je het evolutie gesprek ingepland?

Dit weekend was ik vrij - heel aangenaam. Al zijn weekenden vaak zo kort. Zaterdag is peuter ballet, boodschappen doen, koken, etc. Op zondag zijn we niet veel buiten geweest ivb met de storm. Zal voor velen van jullie niet anders zijn vermoed ik.
Morgen de laatste FNUK meeting. Zal opgelucht zijn als het er op zit en ik dat hoofdstuk kan afsluiten. Ik begreep van een goede NL vriendin van mij dat ook andere organisaties soms ook zo omgaan met vrijwilligers. Zij is een tijd vrijwilliger geweest van een compleet andere organisatie en had ook de indruk dat ze het wel best vonden als de vrijwilligers maar bleven rennen. En dat is gewoon niet handig, want je zou ze juist moeten koesteren. Maar goed - Soit!

Even een ontzettende ego-post, sorry...

Net een echo gehad en ik ben zo teleurgesteld en verdrietig. Er is zo weinig groei....één van 13, één van 14 en één van 17. Ik moet morgen terugkomen en dan beslissen we of het een punctie wordt of een escape IUI. Maar ik denk dat ik het antwoord al weet, want ik wil geen punctie met zo weinig follikels. Ik wil hier absoluut niemand voor het hoofd stoten, want ik weet dat drie follikels voor sommige meiden hier vrij standaard is. Maar ik heb PCOS en er liggen er daarom altijd extreem veel klaar. In de ruim vier jaar dat ik nu in de medische molen zit, zijn er zóveel pogingen (ovulatie inductie en IUI) afgebroken vanwege teveel eitjes, hoe voorzichtig we ook waren met spuiten. Vorige poging IVF had ik 18 grote follikels. En nu maar 3. Het zit ons echt nooit mee in dit traject en ik ben het zo zo zo zo zat... Voor niks al ruim 5 weken aan de deca en 2 aan de menopur. Als ik mazzel heb een nieuwe punctie in april....

Ach lieve Daisy: wat ontzettend rot en teleurstellend zeg... ! En dat je het na 5 jaar, een zwangerschap van ongeveer 20 weken, niet goed ontdooide cryos, IUI en IVF ergens zat bent snap ik. En dat het moeilijk is om vertrouwen te blijven houden in een goede afloop (in de zin van een succesvolle zwangerschap en levend kindje) is niet meer dan logisch. Ik heb even geen woorden die de lading dekken, maar weet wel dat ik het k**** voor je vind! Dikke knuffel

Ik vind het heel verdrietig voor je daizy.
En natuurlijk is dit voor jou een mega tegenvaller. En schrijf dat hier vooral van je af.
Knuffels

Nou daisyliz wat rot , ik snap 3 is erg weinig En schrijf vooral van je af!

duuf fijn om wat van je te lezen zo af en toe. Vind het knap dat je hier nog af en toe kijkt en schrijft
Hopelijk gaat het allemaal beetje vlot met de pleegzorg.

moos wat fijn op de goede plek!

Ik vanmorgen afspraak gehad in het ziekenhuis. Ik mag ein-de-lijk starten!
ik word denk ik Maandag ongesteld dan kan ik me aanmelden!

Daisylizz wat een domper. Ik snap dat je het hele k traject ontzettend zat bent. Wees maar heel erg lief voor jezelf, dikke knuffel.
Moos bij jou gelukkig een lichtpuntje, het zit op de juiste plek. Hoop dat dit helemaal goed gaat komen.
Baggel fijn dat je vrij was afgelopen weekend. Maar ik lees alweer jij hoeft je niet te vervelen. Fijn dat je het vrijwilligerswerk daar nu echt kan afsluiten en heel fijn dat je ons als vrijwilligerswerk houdt. Je bent hier een enorme steun.
Stipje hoe gaat het met jou?
Roos hoe gaat het met jou? Lukt het om al te genieten van het nieuws of zijn er nog veel zenuwen ?
Lauwie hele dikke knuffel voor jou
Duufje ik zwaai even terug naar jou.
Hier gaat het, maar houdt niet over. Ik vind de communicatie met Duitsland echt vreselijk. Ben begonnen met die DHEA (even uit mijn hoofd) medicatie. Die moeten 5 weken voor de punctie ingenomen worden. Maar nu krijg ik maar geen uitslag van de scrach, dus hopelijk krijgen we die op tijd, anders moet ik weer een maand wachten en langer die medicatie slikken. (Ze worden echt rijk van die traject)
Met Jokkeman gaat het, beetje hetzelfde als met mij. Overleefstand. Zus zwanger, schoonzus zwanger en mijn beste vriendin (iedereen heeft al 1 of meerdere kindjes en wij hebben niets) blijft echt pittig en heel verdrietig.

Ai - ai - ai Jokke. Al die zwangere dames in je omgeving is uiterst pijnlijk en je hoeft ook echt niet alleen maar juichend de tent door te gaan. Als je jaloers bent, mag dat natuurlijk best en hoef je zeker niet te vechten tegen je gevoelens. Ik had het in 2016 met mijn man’s dochter en ook met de inmiddels ex van mijn broer. Mijn beste vriendin was (na een lang traject) ook zwanger en van haar kon ik het wel hebben, maar anderen... Je schreef een tijd terug dat je je erg alleen voelde in je familie en dat gevoel is zo pijnlijk en zo moeilijk. Jammer dat ze er niet wat meer voor je zijn of beseffen dat een zwangerschap voor jou confronterend en pijnlijk is. Mocht je door je volgende poging succesvol zwanger worden dan zal je het ongetwijfeld ook anders ervaren, maar voor nu is het reuze pijnlijk en onaangenaam. En wat jammer dat de communicatie in DD niet lekker loopt. Pas goed op jezelf lieve Jokke en goed op elkaar.

Overigens zie ik Viva niet als vrijwilligers werk hoor - ik kom hier graag, ook al gaan we niet opnieuw de MMM in. Dit topic heeft mij destijds heel veel steun gegeven als ik er zelf weer eens doorheen zat. En ik ben hier vervolgens blijven hangen als het ware...
Verschil is wel dat ik op Viva gewoon kan inloggen wanneer het mij uitkomt en dat is geregeld vanuit de trein. Fertiliteit zal altijd wel een rol spelen in mijn leven, maar het intensieve FNUK is het andere uiterste. Overigens kreeg ik een mailtje dat ze een vrijwilliger had gevonden in Colchester - (Oost Essex). Daar heb ik niets aan, want die komt niet naar London natuurlijk

Oh en even off topic: de paniek lijkt opeens uitgebroken bij FNUK. Nadat ze iemand uit Colchester op me af stuurde (die vervolgens -terecht-bedankte), kreeg ik het verzoek morgen deel te nemen aan een BBC radio interview .

Ik heb maar een zuinig mailtje gestuurd waarin ik nogmaals aangeven heb geen nieuwe arrangementen aan te nemen. Zoek het lekker uit denk ik dan. Wat een briljante actie - not Dan mis je er echt een paar volgens mij...

Jokke, zit jij toevallig op fb van Düsseldorf/ heinsberg? Daar kan je alle ontwikkelingen goed volgen. Helaas is er momenteel heel veel ontevredenheid en stappen veel over naar heinsberg.

Wat rot die zwangerschappen die maar in je ogen worden geknalt. En heel herkenbaar wat baggel schrijft “heel erg van mezelf maar na deze jaren hendel ik zwangerschappen na miskramen of traject beter” dan waarbij het allemaal zo soepel gaat.

DaisyLiz schreef: ↑

10-02-2020 11:20

Even een ontzettende ego-post, sorry...

Net een echo gehad en ik ben zo teleurgesteld en verdrietig. Er is zo weinig groei....één van 13, één van 14 en één van 17. Ik moet morgen terugkomen en dan beslissen we of het een punctie wordt of een escape IUI. Maar ik denk dat ik het antwoord al weet, want ik wil geen punctie met zo weinig follikels. Ik wil hier absoluut niemand voor het hoofd stoten, want ik weet dat drie follikels voor sommige meiden hier vrij standaard is. Maar ik heb PCOS en er liggen er daarom altijd extreem veel klaar. In de ruim vier jaar dat ik nu in de medische molen zit, zijn er zóveel pogingen (ovulatie inductie en IUI) afgebroken vanwege teveel eitjes, hoe voorzichtig we ook waren met spuiten. Vorige poging IVF had ik 18 grote follikels. En nu maar 3. Het zit ons echt nooit mee in dit traject en ik ben het zo zo zo zo zat... Voor niks al ruim 5 weken aan de deca en 2 aan de menopur. Als ik mazzel heb een nieuwe punctie in april....

Jeetje wat een teleurstelling! Is er geen kans dat er nog andere follikels bij komen? Ik meen me te herinneren dat het bij mij ook zo begon. Bij de punctie was 1 follikel al ver voorbij de 20 mm, maar er waren er uiteindelijk nog heel veel mee gekomen die een mooi formaat hadden bereikt. Heb je nu een heel andere dosis Menopur dan de vorige keer? Ik duim dat het er morgen toch beter uit ziet....

Wat shit Daisy!

Piene ook hier: fijn dat je groen licht hebt!

Wat een klungels die fnuk baggal. Ze zouden vrijwlligers moeten koesteren. Goed dat je grens hebt aangegeven.

Moos wat een fijne nieuws, nu maar verder afwachten tot de echo. Wanneer heb je die nu?

Miekje ik herken je problemen met vooruitplannen. Kunnen we wel of niet op wintersport, wanneer kan mijn vriend met z'n vrienden op vakantie, ben ik die ene week in beslag door punctie/tp of toch de andere. Onhandig!! Houdt je bezig idd.

Kasteel, ik merk dat ze het idd heel vreemd vinden om door te verwijzen voor eiceldonatie, is echt nog niet in hun systeem/beleid. Jammer dat er een miscommunicatie was die voor zoveel frustratie zorgde hoop dat je t gauw kan vergeten straks!

Baggal wat je zegt ter voorbereiding op evt teleurstelling klopt wel. Ik was tijdens de tp vrijdag zo bezig met dat het heus alsnog goed nieuws was 1 embryo dat ik de arts niet eens uit liet praten maar riep; oh ik had al verwacht dat die 3 kleintjes niet rijp waren! Had zaterdag ineens een super down dag, toch wel teleurgesteld dat weer al die moeite (want het is wel een geregeld en gehannes hoor met een donor, je hebt je eigen sores maar ook die van haar en alles afstemmen, maar voelt alsof ik dat niet mag voelen want ben natuurlijk vooral honderdduizendenmiljoen dankbaar!) en geld maar weer 1 embryo, 1 Enkel kansje opleverden, in 4 maanden tijden. Bleh. Zaterdag even lekker gehuild om alles en dat lucht op
"Voordeel" van mijn diagnose is dat ik niet meer ongesteld ben dus een bloeding zou bij mij alleen maar goed nieuws zijn; namelijk een innesteling. Ik wordt pas ongesteld als ik stop met m'n medicatie, evt na een negatieve test. (En anders door gebruiken tot 3 maand zwangerschap)
Succes morgen bij je laatste meeting! Schrik wel dat ze zo omgaan met vrijwilligers ook bij je vriendin. Daar verlies je ze echt mee!

Ah nee Daisy wat een k* nieuws!!! Pfff ik snap je teleurstelling echt heel goed. Ik zou idd ook voor de Escape iui gaan. Gatver en dat na al die prikken en weer vertraging.... Hopelijk heb je geluk net ald roosjeT, en anders verplicht wachten tot april. -K-u-t-. Oneerlijk.

Piene wat fijn dat je mag starten, succes alvast!!

Jokke wat stom dat je de uitslag nog niet hebt. Zou echt stom zijn als je voor niets een maand moet slikken met dat dure spul. kunnen ze nog wat meer druk zetten achter die uitslag om m eerder te krijgen?
Houdt vol lieverds... Doet jokkeman nog iets om even wat lucht te krijgen? Vind het zo verdrietig te horen dat het niet zo zo gaat

Hier gaat het wel goed. Was vergeten hoe langzaam de dagen voorbij gaan in de wachtweken! Nu nog maar wachtdag 3. Ik mag officieel 17dpo (14dp3dt) testen. Wel besloten die aan te houden, in elk geval niet eerder dan 14dpo testen. Werd er de vorige x helemaal psycho van
Vandaag TM woensdag vindt de innesteling plaats! Spannennnnd